Μπορεί κάποιος να είναι 20 χρόνων και να είναι πιο συντηρητικός από έναν εβδομηντάρη. Ο ηλικιακός ρατσισμός, συνεπώς, είναι ένας ακόμα ρατσισμός. Δυσκολεύομαι, ωστόσο, να πιστέψω ότι ένας εικοσάρης μπορεί να είναι πιο συντηρητικός από τον Αντ. Σαμαρά. Όποιος πιστεύει, για παράδειγμα, ότι η παραδοσιακή οικογένεια απειλείται μόνο και μόνο γιατί διευρύνεται ο αριθμός εκείνων που μπορούν να κάνουν οικογένεια και με τη σφραγίδα τού νόμου μάλλον δεν έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στο σχήμα "πατέρας- μητέρα- παιδί ή παιδιά"...
Ο Αλ. Τσίπρας, πάλι, δεν είναι εβδομηντάρης ούτε είναι βουλευτής από το 1977 όπως ο Αντ. Σαμαράς. Έχει, ωστόσο, διατελέσει πρωθυπουργός για τεσσεράμισι χρόνια κι αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης για επτά. Του έχει δοθεί, δηλαδή, η ιστορική ευκαιρία να κυβερνήσει και τη χώρα και την προοδευτική παράταξη και η ιστορία θα κρίνει πόσο καλά τα κατάφερε ή όχι. Φυσικά έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει και μια νέα ευκαιρία. Δυσκολεύομαι, ωστόσο, να πιστέψω ότι μπορεί να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη κάποιος ο οποίος έχει ήδη ηττηθεί από τον σημερινό πρωθυπουργό τέσσερις φορές, δεν έχει κάνει καμιά σοβαρή αυτοκριτική για το γιατί συνέβη αυτό κι ανέτρεψε με πραξικόπημα τον διάδοχό του από καθαρό φθόνο...
Ένας πολιτικός που περιφρονεί τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα κι ο οποίος εξακολουθεί να πολιτεύεται με σημαία του τον εθνικισμό είναι αδύνατο να κομίσει το καινούριο. Παρομοίως ένας πολιτικός που ξεκίνησε από πολέμιος του συστήματος, υποτάχθηκε σε αυτό και στη συνέχεια το προσέγγισε για να τον αναστήσει είναι απίθανο να φέρει την αλλαγή. Το παλιό μπορεί να μας οδηγήσει στο νέο μόνο όταν το ασπαστεί, όχι όταν επιχειρεί να το πνίξει για να διασωθεί το ίδιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου