Αφού δεν μπορούν να το λύσουν οι ψυχίατροι θα το λύσει ο λαός...

Υποτίθεται πως η έκκληση των μετέπειτα πραξικοπηματιών στον Στέφανο Κασσελάκη για νέες εκλογές έγινε στο όνομα της ενότητας και της αποσυμπίεσης. Πως θα λειτουργούσε ως κάτι σαν λύτρωση ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη ημέρα να δώσει ως μια γροθιά τη μάχη κατά τού καθεστώτος Μητσοτάκη. Τώρα, όμως, "σοκαρισμένος" (sic) ακούω πρωτοπαλίκαρά τους να λένε πως αν χάσουν θα φύγουν. Όπως έκαναν, δηλαδή, πέρυσι οι αποστάτες με μεγάλη επιτυχία...

Μάλλον, εξάλλου, θα έχω φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο και δεν θα έχω μάθει ποτέ ποιο είναι το εναλλακτικό τους πολιτικό σχέδιο. Έχω πληροφορηθεί χίλιους και δυο τρόπους που σκαρφίζονται ώστε να μην είναι υποψήφιος ο Κασσελάκης, πως οι μόνες προτάσεις για καταστατικές αλλαγές που κατέθεσαν είναι αυτές που πιστεύουν ότι θα δυσκολέψουν τον ανατραπέντα πρόεδρο, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει αν θέλουν, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει στο προοδευτικό κέντρο ή όχι. Κι αν αυτό το άνοιγμα ήταν καλό όταν το έλεγε αλλά δεν το έκανε ο Αλ. Τσίπρας, αλλά είναι κακό όταν το κάνει ο Κασσελάκης...

Μην το κουράζουμε κι άλλο, δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και μάλλον δεν θα υπάρξει τίποτα το πολιτικό στην ανταρσία τής νομενκλατούρας σε βάρος Κασσελάκη. Μόνο η ανικανότητα ενός ανθρώπου να φανταστεί τη ζωή του εκτός πολιτικής, ίσως και γιατί δεν έχει εργαστεί επί της ουσίας ποτέ εκτός των συνόρων της. 

Όταν, όμως, αυτό το προσωπικό σύμπλεγμα γίνεται εμπόδιο στο να ξανακυβερνήσει η σύγχρονη Αριστερά τότε τη λύση δεν θα την δώσουν οι ψυχίατροι αλλά οι προοδευτικοί πολίτες. Αυτοί που δεν μπορεί ένα τσούρμο γραφειοκρατών να πείσει πως αυτά που βλέπουν κι αυτά που ακούνε είναι δυνατό να γίνονται σε ένα κόμμα τού δημοκρατικού σοσιαλισμού εν έτει 2024...