Όταν ο Κ. Μητσοτάκης είχε αναλάβει την εξουσία, το 2019, είχε τονίσει από το βήμα τής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ πως τα ορυκτά καύσιμα ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα. Τότε, βλέπετε, είχε στο μυαλό του να πουλήσει τη βίαιη απολιγνιτοποίηση της δυτικής Μακεδονίας, η οποία δεν σήμαινε ΑΠΕ αλλά αεριοποίηση σε όφελος γερμανικών συμφερόντων. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όμως, έχει γίνει πιο Ντόναλντ Τραμπ κι από τον Ντόναλντ Τραμπ. Μόνο "drill baby, drill" δεν μας έχει πει αλλά αν περιμένουμε λίγο ακόμα θα το εκστομίσει κι αυτό...
Φυσικά κι αντιλαμβάνομαι ότι η αλλαγή στάσης του (και) στα ενεργειακά ζητήματα σχετίζεται με το ότι στις ΗΠΑ κυβερνά άλλος σερίφης εδώ και περίπου ένα χρόνο. Αυτό που δυσκολεύομαι, ωστόσο, να αντιληφθώ είναι γιατί η Ελλάδα πρέπει να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Ουάσιγκτον, εγκαταλείποντας μάλιστα συμμαχίες που κι αυτές φυσικά είναι αποικιοκρατικές- όπως με την Cosco στο λιμάνι τού Πειραιά-, αλλά τουλάχιστον δεν μας κατατάσσουν στους δεδομένους για κανέναν...
Μόνο αν ο Μητσοτάκης έχει λάβει ισχυρές δεσμεύσεις πως τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό θα επιλυθούν προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων θα μπορούσα να το δικαιολογήσω. Ο τελευταίος, πάντως, που πίστεψε κάτι τέτοιο ήταν ο ταξίαρχος Ιωαννίδης κι ακόμα το 37% της Κύπρου είναι κατεχόμενο...
Η δημόσια αντιπαράθεση ΗΠΑ- Κίνας για τα λιμάνια τού Πειραιά και της Ελευσίνας αν μη τι άλλο αποδεικνύει και το πώς αντιμετωπίζεται η Ελλάδα από τις μεγάλες δυνάμεις, ως "πεδίο βολής που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι". Σκεφτείτε απλώς αν θα ασκείτο η ίδια πίεση στον Τ. Ερντογάν για παρόμοιο ζήτημα και, κυρίως, πώς θα αντιδρούσε ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Πιθανότατα Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη θα συνομιλούσε με τον Τραμπ και Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο με τον Σι Τζινπίγκ. Αλλά εδώ δεν μπορούμε ούτε να προσάγουμε βιαίως τον Φραπέ, θα ασκήσουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου