Ο πατριωτισμός είναι της μόδας. Σε βαθμό, μάλιστα, που παρατηρείται και μια πλειοδοσία τόσο από το δεξιό πολιτικό ημισφαίριο- αναμενόμενο- όσο όμως κι από το αριστερό. Κι όταν η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται με δημοσκοπικούς όρους η δημοκοπία γίνεται επικίνδυνη για τα πραγματικά μας εθνικά συμφέροντα, τα οποία δυσκολεύομαι να φανταστώ πως ταυτίζονται με πολεμικές επιχειρήσεις. Η Μεγάλη Ιδέα έχει εξαντλήσει τα όριά της εδώ κι έναν αιώνα κι όσοι πλειοδοτούν στην αναγέννησή της κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό...
Γίνομαι συγκεκριμένος: η αύξηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα που απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο πάντως δεν έχει υπογράψει η Τουρκία και το οποίο υπόκειται και στην αρχή τής αναλογικότητας. Όσοι από το πολιτικό μας προσωπικό επιθυμούν να το ασκήσουμε αυθωρεί και παραχρήμα οφείλουν να πουν ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό πως αυτό σημαίνει και πόλεμο με την Τουρκία. Αν δεν το πουν είναι είτε δημαγωγοί είτε ανίδεοι. Και τα δύο ή έστω ένα από αυτά τα δύο είναι εν δυνάμει καταστροφικό...
Η ιστορική αλήθεια είναι ότι καμία ελληνική κυβέρνηση- είτε εθεωρείτο περισσότερο είτε λιγότερο πατριωτική- δεν αύξησε τα χωρικά μας ύδατα. Ούτε καν μπήκε στη διαδικασία σχετικής συζήτησης με την Άγκυρα.
Στην πραγματικότητα, η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση- υπό την πίεση φυσικά και του ξένου παράγοντα- έχει δύο επιλογές: είτε να διαπραγματευτεί με τη γείτονα είτε να εμπλακεί σε πόλεμο. Νομίζω πως οι ανάγκες τής κοινωνικής πλειονότητας είναι άλλες κι όχι έξι ναυτικά μίλια παραπάνω στο Αιγαίο. Φοβάμαι, όμως, πως κανένα κόμμα δεν πρόκειται να σας το πει. Φοβάμαι πως όλοι, περισσότερο ή λιγότερο, θωπεύουν εθνικιστικά αντανακλαστικά, ένα παιχνίδι που μπορεί να είναι και παιχνίδι με τη φωτιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου