Είναι ζήτημα για τη χώρα τα υπερκέρδη των τραπεζών, των εταιρειών ενέργειας ή των διυλιστηρίων; Προφανώς και είναι γιατί, αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν ότι κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και η κυβέρνηση προτιμά να τους χαϊδεύει από το να τους φορολογεί κι όταν πράττει το τελευταίο το κάνει κατόπιν εορτής και για τα μάτια τού κόσμου. Το πρόβλημα του τόπου, ωστόσο, δεν είναι διαχειριστικό, το αν θα επιβληθεί για παράδειγμα 5% ή 10% φόρος στα υπερκέρδη ή στα υπερέσοδα. Είναι πρόβλημα δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης το οποίο δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα από πολιτικούς και κόμματα υπό ομηρία...
Κι αν δεν είναι τα υπερκέρδη το μεγαλύτερο ζήτημα, προφανώς δεν είναι και το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Βεβαίως και το ποιος θα είναι έχει το δικό του συμβολισμό- η επιλογή, π.χ., Σακελλαροπούλου μαρτυρούσε το έλλειμμα αυτοπεποίθησης του Κ. Μητσοτάκη-, ωστόσο δεν θα λέει και πολλά αν συνεχίσουμε να ζούμε σε μια χώρα όπου τα Τέμπη, τα Predator και τα μετρό Θεσσαλονίκης θα θεωρούνται κανονικότητα. Ας κάνουμε και τον Κασιδιάρη Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν είναι στον αντίποδα να σεβόμαστε στην πράξη το Σύνταγμα και τους νόμους...
Τότε γιατί τα περισσότερα κόμματα ασχολούνται από τώρα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σαν να έχουν επιλύσει όλα τα υπόλοιπα και σοβαρότερα προβλήματα; Γιατί γι' αυτά είναι όρος επιβίωσής τους η δημόσια συζήτηση να περιστρέφεται περί όνου σκιάς, γύρω από θέματα που αναπαράγουν ένα σάπιο κομματικό σύστημα με την επίκληση μιας ξεπερασμένης από τα πράγματα θεσμικότητας...
Είναι, άλλωστε, προτιμότερο γι' αυτά τα κόμματα να συζητάμε για το ποιος θα κόβει κορδέλες τα επόμενα πέντε χρόνια από το γιατί αυξήθηκαν, με τον προϋπολογισμό τού 2025, οι αποδοχές των μη κοινοβουλευτικών υπουργών η για μία μείωση των βουλευτών από 300 σε 200 με τη νέα Συνταγματική Αναθεώρηση. Όταν, όμως, η ζωή σου περιστρέφεται γύρω από κρατικά κτίρια πέριξ της πλατείας Συντάγματος είναι αδύνατο όχι μόνο να λύσεις αλλά ούτε καν να αισθανθείς τα προβλήματα των πολιτών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου