Τα σοφά παιδιά περπατούν ανόητα...

Συμπάσχω πλήρως με τους νοικοκυραίους που τους μαγάρισαν την παρέλαση τα δέκα κορίτσια στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για τους ανθρώπους τού "νόμος, τάξη κι ασφάλεια", της κανονικότητας, της απόλυτης υπακοής- υποταγής στους κάθε λογής βιαστές τους τα ζυγισμένα, στοιχισμένα στρατιωτάκια που εκτελούν παραγγέλματα ντυμένα ομοιόμορφα μοιάζουν με χριστουγεννιάτικο δώρο...

Καμία έκπληξη, επομένως, δεν αισθάνθηκα που πολιτικοί εκπρόσωποι των μικροαστών χαρακτήρισαν ανάπηρες και γελοία υποκείμενα τις ακτιβίστριες. Από τους "κυρ Παντελήδες" τρώνε ψωμάκι, τα δικά τους αφτιά θα χαϊδεύουν σε κάθε ευκαιρία...

Το "Σοφό Παιδί" τού Χρήστου Χωμενίδη απαντά, υποδυόμενο τον Μεταξά σε σχολικό σκετσάκι, στεντορείως "ναι" στο τελεσίγραφο του Γκράτσι. Όταν το διάβασα ήμουν έτοιμος να το χειροκροτήσω, όχι γιατί είμαι ανθέλληνας ή υμνητής τού φασισμού, αλλά γιατί αυτή είναι η ουσία κάθε αγώνα, εθνικοαπελευθερωτικού ή ταξικού, να πηγαίνει δηλαδή κόντρα στις συμβάσεις, απέναντι σε αυτά που η κοινωνία θέλει να ακούσει και να αποδεχθεί γιατί φοβάται το άγνωστο. Ακόμα, εξάλλου, κι όταν 16χρονοι λαθεύουν, που είναι λογικό εξαιτίας τής απειρίας τους, είναι χρέος τους απέναντι στην ηλικία τους να λειτουργούν πέρα από τις γραμμές των οριζόντων...

Οι κοινωνίες βεβαίως και δεν αλλάζουν χάρη σε ένα "silly walk". Απαιτούνται δεκάδες, χιλιάδες "silly walks" για να βγούμε από το θερμοκήπιο και να αντικρίσουμε τη ζωή με όλη την ομορφιά και την ασχήμια της. Οι κοινωνίες, πάντως, σίγουρα δεν αλλάζουν με την ποινικοποίηση του ακτιβισμού ή με την περιθωριοποίησή του χωρίς πριν να αναρωτηθούμε αν τα επιχειρήματα που θέτει, ακόμα κι αν οι μέθοδοί του είναι ανορθόδοξοι, έχουν βάση και χρήζουν απαντήσεων...

Μπορεί η κυβέρνηση στο επόμενο "silly walk" να ζητήσει την παρέμβαση της αστυνομίας. Παρεμπιπτόντως, γιατί δεν μπήκε την Τετάρτη στην ΑΣΟΕΕ να συλλάβει τους μπαχαλάκηδες με καταργημένο πλήρως το πανεπιστημιακό άσυλο; Μήπως, απλώς, εκτίθενται απολύτως όλοι εκείνοι που δεν είχαν και πριν την πολιτική βούληση;...

Το συνηθίζει, άλλωστε, ο Κ. Μητσοτάκης να "λύνει" με αυτόν τον τρόπο όλα τα προβλήματα. Όσο, όμως, δεν απαντά στα ζητήματα που έθεσαν με το μανιφέστο τους τα κορίτσια τής Νέας Φιλαδέλφειας οι ανόητοι θα βρίσκονται στο Μαξίμου κι ας περπατούν "έξυπνα"...

Βουλή, το ωραίο μου πλυντήριο...

Πράγματι, ο Π. Πολάκης είχε δηλώσει πως γνώριζε τους προστατευόμενους μάρτυρες. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ο Δ. Τζανακόπουλος επισκέφθηκε την εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου και για τη Novartis. Όλα αυτά, όμως, τα ήξεραν στη ΝΔ όταν η Ολομέλεια της Βουλής συναινούσε στα πρόσωπα που θα στελέχωναν την προκαταρκτική επιτροπή και δεν είπαν τίποτα...

Ο Κ. Μητσοτάκης. ωστόσο, προτίμησε γι' άλλη μια φορά να μην τα "σπάσει" με τον Αντ. Σαμαρά από το να μην προχωρήσει σε ένα ακόμα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Ενδεχομένως, μάλιστα, ο πρωθυπουργός να προστάτευσε και τον εαυτό του, αν λάβουμε υπόψη ότι ο σημαντικότερος μάρτυρας Κ. Φρουζής του έστελνε email που ξεκινούσαν με το "αγαπητέ Κυριάκο"...

Ο ίδιος ο Αδ. Γεωργιάδης έχει ομολογήσει στην ελβετική τηλεόραση ότι η φαρμακευτική εταιρεία "λάδωνε" και πολιτικούς κι ότι κι ο ίδιος είχε λάβει email από τον Φρουζή, μολονότι εδώ και χρόνια το αρνιόταν. Την ίδια ώρα, ο πρώην προστατευόμενος μάρτυρας Ν. Μανιαδάκης δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιοι τον εκβίαζαν τελικώς, ο Δ. Παπαγγελόπουλος ή ο Γ. Στουρνάρας και δύο πολιτικά πρόσωπα. Κι όμως, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία- με τη σύμπραξη του πάντα πρόθυμου ΚΙΝΑΛ- ασχολείται με τον Πολάκη και τον Τζανακόπουλο κι αν ο Παπαγγελόπουλος διαθέτει ή όχι τα προσόντα τού Ρασπούτιν...

Δεν θα μάθουμε ποτέ τις πλήρεις διαστάσεις τού σκανδάλου Novartis γιατί για να τις μάθουμε πρέπει να θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις αντί να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα. Αυτό, άλλωστε, δεν συνέβη και με τη Siemens, το άλλο μεγάλο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, η διερεύνηση του οποίου περιορίστηκε σχεδόν ολοκληρωτικώς στα μη πολιτικά πρόσωπα;...

Μόνο, άλλωστε, αν βρεθεί "μαύρο" χρήμα μπορεί να μπει κάποιος πολιτικός στη φυλακή, αφού τα υπόλοιπα αδικήματα έχουν έτσι κι αλλιώς παραγραφεί. Φταίει, επομένως, μετά ο λαός αν θεωρεί τη Βουλή το καλύτερο πλυντήριο, με όποιες συνέπειες έχει αυτή η δικαιολογημένη θεώρηση και για το μέλλον τής δημοκρατίας μας;...

Το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα, είναι έγκλημα...

Η αυστηρή κριτική για να είναι δίκαιη οφείλει να αναγνωρίζει και τα θετικά τού πολιτικού αντιπάλου. Σε αυτό το πλαίσιο, η αντικαπνιστική πολιτική τής σημερινής κυβέρνησης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η δρακόντειος εφαρμογή τού αντικαπνιστικού νόμου στους δημόσιους χώρους δεν είναι ζήτημα καταπάτησης των δικαιωμάτων των καπνιστών, αλλά προστασίας των μη καπνιστών από μία κακή συνήθεια που δεν είναι δική τους, αλλά επιβαρύνει την υγεία τους, όπως έχει αποδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια κι επιστημονικώς...

Το δικαίωμα στην αυτοκτονία είναι αναφαίρετο. Αν κάποιος γουστάρει τόσο πολύ το τσιγάρο που θέλει να γεμίσει τους πνεύμονές του πίσσα και νικοτίνη και να πεθάνει από αυτό, είναι ελεύθερος να το κάνει στον ιδιωτικό του χώρο. Δεν έχει, όμως, κανένα δικαίωμα να σκοτώνει τους γύρω του- ενδεχομένως και μέλη τής οικογένειάς του- για να υπηρετεί το δικό του εθισμό, ιδίως αν τον έχει συνδυάσει με μία μαγκιά η οποία δεν προκύπτει από κανένα αντικειμενικό στοιχείο. Κι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, άλλωστε, έλεγε "βρες ένα πάθος κι άφησέ το να σε καταστρέψει", όχι "βρες ένα πάθος κι άσε το να καταστρέψει και τους άλλους"...

Αν, πάντως, κάποιοι σκέφτονται την απονομιμοποίηση του τσιγάρου, μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί πόσο καλό κάνει στους βαρόνους των ναρκωτικών το ότι η κοκαΐνη, για παράδειγμα, είναι παράνομη. Το απαγορευμένο, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, είναι και πιο θελκτικό, γι' αυτό άλλωστε και οι τουαλέτες των σχολείων γεμίζουν με μαθητές που ψάχνουν να βρουν το αντριλίκι τους και μαθήτριες που θέλουν να αισθανθούν σουφραζέτες. Οι εξαρτήσεις, εξάλλου, δεν κόβονται με το διδακτισμό και ηθικοπλαστικά κηρύγματα, αλλά με το παράδειγμα πρώτα και κύρια των γονέων, αρκετοί από τους οποίους περιμένουν από άλλους να διαπαιδαγωγήσουν τους βλαστούς τους...   

Εθνική υπερηφάνεια για τα παιδάκια που σκοτώνουμε στο Αιγαίο...

Η ιδεοληψία τού "νόμος, τάξη κι ασφάλεια" έχει την κωμική της διάσταση όταν, για παράδειγμα, η αστυνομία μπουκάρει σε κινηματογραφικές αίθουσες για να βγάζει έξω ανήλικους θεατές. Όταν, όμως, οδηγεί στον πνιγμό και τρίχρονων παιδιών, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα στο Αιγαίο και κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες για το πώς επενέβη το λιμενικό, τότε η κωμωδία γίνεται τραγωδία...

Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα, αν οι άνδρες τού λιμενικού έχουν λάβει οδηγίες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να τηρούν το διεθνές δίκαιο στην έρευνα- διάσωση ή για να κάνουν "push back", με όποιες συνέπειες έχει το τελευταίο για τις ανθρώπινες ζωές. Αναρωτιέμαι, επίσης, γιατί η αύξηση των περιπολιών, για τις οποίες καμαρώνει η κυβέρνηση, αυξάνουν και τις πιθανότητες απώλειας ζωών κι όχι διάσωσής τους, όπως κυνικώς υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος...

Η κυβέρνηση εισάγει στη Βουλή την Πέμπτη προς ψήφιση το ν/σ για το άσυλο με την αγαπημένη της διαδικασία τής παράλειψης της δημόσιας διαβούλευσης. Ανάμεσα σε άλλα, πιστεύει ότι θα επιταχύνει τις διαδικασίες φορτώνοντας τα διοικητικά δικαστήρια, εφαρμόζοντας fast track διαδικασίες που προσβάλλουν το διεθνές δίκαιο κι αρνούμενη το μετατραυματικό στρες ως λόγο ευαλωτότητας, λες και η προσφυγιά ταυτίζεται με την ήττα τής αγαπημένης μας ποδοσφαιρικής ομάδας που την ξεχνάμε την επομένη. Το χειρότερο, όμως, είναι, ανεξαρτήτως του τι λέει ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας, πως δίνει άσυλο σε τακτικές απώθησης ικετών που ελλοχεύουν το σοβαρό κίνδυνο θανάτωσής τους...

Αν δεν υπήρχαν ο Αντ. Σαμαράς κι ο Αδ. Γεωργιάδης ο Κ. Μητσοτάκης θα μιλούσε και θα έπραττε διαφορετικά στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής- χαρακτηριστικότατο παράδειγμα το μακεδονικό- και στο προσφυγικό. Ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι ένας νεοφιλελεύθερος απατεώνας, αλλά δεν είναι ακροδεξιός όπως ο πρώην πρωθυπουργός κι ο υπουργός Ανάπτυξης. Το ότι, όμως, τους φοβάται κι άγεται και φέρεται από αυτούς, μολονότι βρίσκεται καβάλα στο άλογο τρεις μόλις μήνες μετά από την εκλογή του, μαρτυρά και το χαμηλό ανάστημα του πολιτικού ανδρός, το οποίο, προϊόντος τού χρόνου, θα γίνει απολύτως ορατό και σε εκείνους που το μπερδεύουν με τη μιντιακή αντανάκλασή του...

Η μιντιακή υπεροπλία ΝΔ μπορεί να γίνει το καλύτερο όπλο ΣΥΡΙΖΑ...

Παιδί μόλις τριών χρόνων πνίγηκε στα νερά τού Αιγαίου ύστερα από περίεργη σύγκρουση της βάρκας που επέβαινε με σκάφος τού λιμενικού, αλλά για τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης ήταν μια ακόμα ημέρα τής εβδομάδας. Κι αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα της διαφορετικής στάσης που κρατούν τα ΜΜΕ απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη σε σχέση με την κυβέρνηση Τσίπρα. Μόνο σε δικτατορίες απολαμβάνει μια κυβέρνηση της ανοχής που απολαμβάνει η ελληνική από αυτούς που υποτίθεται πως ελέγχουν την εξουσία, αλλά περιορίζουν την αυστηρότητά τους στην αξιωματική αντιπολίτευση...

Η μιντιακή υπεροπλία της θα αποτελέσει ένα έξτρα όπλο για την κυβέρνηση στην περίπτωση που μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχει κατορθώσει να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων Ελλήνων. Αν, όμως, δεν τα καταφέρει, πολλώ δε μάλλον αν το χειροτερεύσει, όπως προμηνύεται με το "αναπτυξιακό" της νομοσχέδιο, τότε η αγιοποίησή της από ΣΚΑΙ, Star, ΑΝΤ και λοιπές "δημοκρατικές δυνάμεις" θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι πολίτες, ακόμα και οι δεξιοί, αναγνωρίζουν ότι η πληροφόρηση που δέχονται δεν είναι αντικειμενική, πως δεν είναι δυνατό για παράδειγμα η χώρα να καταστράφηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015, πολύ περισσότερο όταν αυτοί που την "κατάστρεψαν" την έβγαλαν από τα μνημόνια, κι όχι τα προηγούμενα σαράντα...

Οι φανατικότεροι υποστηρικτές Μητσοτάκη θα τον ακολουθήσουν έως τον πολιτικό του τάφο. Δεν θα επηρεάζονταν αρνητικά σε βάρος του ακόμα κι αν όλα τα ΜΜΕ έπαιζαν ΣΥΡΙΖΑ από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι πιο σκεπτόμενοι ωστόσο- αυτοί που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις- δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να καταπιούν αμάσητο πως στη Novartis το σκάνδαλο είναι η παρέμβαση της προηγούμενης κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη για την ανάδειξη του ζητήματος κι όχι πως τα έπαιρναν και πολιτικοί ή, τουλάχιστον, σαν τις πόντιες πουτάνες ήξεραν τι γίνεται αλλά δεν χρηματίζονταν...

Ούτε πρόκειται να πιστέψουν τον υπό δικαστική διερεύνηση Αδ. Γεωργιάδη πως τα παντελόνιαζαν Τσίπρας- Πολάκης, το οποίο δεν πιστεύουν ούτε καν εκείνοι που πίνουν νερό στο όνομα του Αντ. Σαμαρά. Στην εποχή, άλλωστε, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί τόσο εύκολα όσο στο παρελθόν, όσα παπαγαλάκια κι αν διαθέτεις για να εκπέμπουν τα ψεύδη σου, όπως κι αν γράφεις τη Μακεδονία με λατινικούς χαρακτήρες, αντικαθιστώντας τη διπλωματία με τη Google...

Μπογδάνος, η απόλυτη φαντασίωση κάθε κρυπτοφασίστα...

Το καφενειακό στιλ άσκησης πολιτικής από τον Π. Πολάκη υποβαθμίζει το δημόσιο λόγο, υποβαθμίζει ακόμα και τα όποια επιτεύγματα του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας. Πολύ θα ήθελε, όμως, ο Κ. Μπογδάνος να είναι ο Πολάκης τής ΝΔ.

Σε αντίθεση, πάντως, με τον "αψύ" Κρητικό, ο κυβερνητικός βουλευτής σνομπάρει την αλήθεια, όταν δεν την κατακρεουργεί, προκειμένου να τη συνταιριάξει με την ακραία ρητορική του. Πέρα του ότι, βεβαίως, θεωρεί πως η κατάδοση όσων δεν του αρέσουν υπηρετεί τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη...

Η καρικατούρα Μπογδάνου, ωστόσο, δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχαν, για παράδειγμα, κάποιοι κάτοικοι στα Βρασνά Θεσσαλονίκης που εμπόδισαν την εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή τους, οι οποίοι με τη σειρά τους αναγκάστηκαν να φτάσουν έως την Εύβοια για να βρουν στρατόπεδο συγκέντρωσης να τους δεχθεί. Ο ρατσιστικός, μισαλλόδοξος λόγος τού πάλαι ποτέ μιντιακού παπαγαλακίου βρίσκει ανταπόκριση κυρίως σε εκείνο το κομμάτι τού πληθυσμού που αναζητά άλλοθι για τον υποδόρειο ή κι εμφανέστατο φασισμό του, στους αστούς που φοβούνται την κοινωνική δικαιοσύνη και στο λούμπεν πρεκαριάτο και προλεταριάτο που αντί να τα βάζει με τους δυνατούς που του πίνουν το αίμα επιτίθεται στα πιο αδύναμα από το ίδιο θύματα του μεγάλου κεφαλαίου. Στην ουσία είναι όλοι αυτοί που "αναγκάζουν" τους έτσι κι αλλιώς επιρρεπείς στην ακρότητα μπογδάνους να ξεσαλώνουν...

Η προσφυγοφοβία δεν είναι νέο φαινόμενο στην Ελλάδα. Το ζήσαμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90 με τους Αλβανούς και τους υπόλοιπους Ανατολικούς κι ακόμα τραγικότερα μετά από τη μικρασιατική καταστροφή. Θυμίζω, άλλωστε, πως μολονότι το 1922 Έλληνες έρχονταν στην Ελλάδα οι παλαιοελλαδίτες τούς συμπεριφέρονταν σαν να ήταν χειρότεροι από Τούρκους...

Σε αυτήν την προσφυγοφοβία σήμερα έρχεται να προστεθεί και μια κυβέρνηση η οποία κι ως αντιπολίτευση υπόθαλψε το ρατσισμό βλέποντας παντού τζιχαντιστές ανάμεσα στους ικέτες τής Γης. Ο Μπογδάνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πιο γκροτέσκα εκδοχή τής ενσωμάτωσης ακροδεξιών αντιλήψεων στις κυρίαρχες πρακτικές, ένας Τζόκερ από σάρκα κι οστά στην εποχή των τεράτων...

Πολύγλωσσος, βουβός και μοιραίος...

Το δήθεν αναπτυξιακό νομοσχέδιο που ψηφίζεται την Πέμπτη αποδεικνύει γιατί ο Κ. Μητσοτάκης πολύ θα ήθελε ο προκάτοχός του να είχε υπογράψει τέταρτο μνημόνιο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να αποδώσει τις νεοφιλελεύθερες, αντεργατικές και μνημονιακές προβλέψεις του στα όσα είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι και να είχε απαλλαγεί από τη σκληρή κριτική για τον εργασιακό μεσαίωνα που φέρνει, με τη χώρα μάλιστα εκτός μνημονίων. Τώρα, όμως, καλείται να υπερασπιστεί στη Βουλή ένα νομοσχέδιο καθ' υπαγόρευση του ΣΕΒ και του ΔΝΤ για το οποίο δεν έχει άλλοθι απόδοσης ευθυνών στους προηγούμενους...

Την ίδια ώρα, είναι τόσο κοντόφθαλμοι στη ΝΔ που σπεύδουν να ταυτιστούν γι' άλλη μια φορά με τους εθνικιστές τού VMRO που καλούν τους συμπατριώτες τους να πάρουν τη Μακεδονία πίσω στις πρόωρες εκλογές στη γείτονα. Την ίδια Μακεδονία, βεβαίως, που "πούλησε" o Αλέξης Τσίπρας και για την οποία θα κάνει τα πάντα ο Κ. Μητσοτάκης ώστε να τηρηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών, που κατά τα άλλα ήταν εθνικώς επιβλαβής ή και προδοτική για τους πιο μερακλήδες τής ακροδεξιάς συνιστώσας τής ΝΔ. Ο πρωθυπουργός, πάντως, δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Όποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση στη Βόρεια Μακεδονία, αυτή γνωρίζει πόσο αυτοκαταστροφικό θα ήταν να κλείσει οριστικώς την πόρτα τής ΕΕ καταγγέλλοντας τις Πρέσπες...

Κι όσο για το προσφυγικό- άντε να δούμε πώς θα το αποκαλούν και τώρα μεταναστευτικό με τις καραβιές Κούρδων από τη βόρεια Συρία- η ταύτισή του το προηγούμενο χρονικό διάστημα με την εισβολή τζιχαντιστών θα δυσκολέψει πάρα πολύ τους ίδιους που τα έλεγαν να πείσουν τις τοπικές κοινωνίες να δεχθούν τους πρόσφυγες στις περιοχές τους. Ούτε είναι, βεβαίως, λύση η κατάργηση του διεθνούς δικαίου με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να αυξήσει τις επαναπροωθήσεις...

Ο Κ. Μητσοτάκης αν θέλει να δει προκοπή στο εξωτερικό, είτε αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα είτε τη Βόρεια Μακεδονία είτε το προσφυγικό, πρέπει επιτέλους να αρχίσει να ζητά τη βοήθεια του ξένου παράγοντα αντί να είναι το καλό παιδί που δεν ενοχλεί κανέναν. Τζάμπα πάνε και οι ξένες γλώσσες που μιλά άλλωστε αν τις χρησιμοποιεί μόνο για να του στέλνουν "επιδόματα" από τη Siemens ή για να αγοράζει σπίτια τού Βολτέρου...

Μπάτσοι διά πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν...

Με μια κυβέρνηση η οποία πιστεύει ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει η λύση τής αστυνομικής καταστολής δεν θα έπρεπε να μας προξενεί εντύπωση το "ντου" στον κινηματογράφο για τη σύλληψη "τεντιμπόιδων" που παρακολουθούσαν το "Τζόκερ". Ακόμα και η επιλογή τής ταινίας με την οποία έγινε η επιστροφή στο "Νόμο 4000" έχει τη σημασία της, αφού καυτηριάζει όλες εκείνες τις αιτίες που υποθάλπουν τη βία, το ταξικό μίσος και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Ο νεοσυντηρητισμός, όπως κι αν έχει, αποθρασύνθηκε με την εκλογή Μητσοτάκη κι αποδεικνύει στην πράξη ότι η δεξιά για κάθε πρόβλημα, όσο σύνθετο κι αν είναι αυτό, έχει πάντα το ίδιο "γιατρικό", τους μπάτσους...

Τι άλλο, άλλωστε, από νεοσυντηρητισμό και μπατσολαγνεία εμπεριέχεται και στην πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου εν μέσω θέρους; Τι ακριβώς άλλαξε από τότε στα ελληνικά πανεπιστήμια παρά μόνο η παροχή πλασίμπο ασφάλειας στους μικροαστούς; Πρόκειται για τους ίδιους νοικοκυραίους που δημιουργούν υγειονομικές ζώνες προστασίας των παιδιών τους από την πραγματικότητα κι όταν αυτή κάποια στιγμή, νωρίτερα ή αργότερα, τα επισκέπτεται τότε ρίχνουν την ευθύνη σε όλους τους άλλους εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη διαπαιδαγώγησή τους, δηλαδή σε αυτούς τους ίδιους...

Η αστυνομική εισβολή στο σινεμά δεν ήταν προϊόν συντονισμένης κυβερνητικής απόφασης. Αλίμονο αν ήταν εν έτει 2019. Ωστόσο, μαρτυρά την αποθράσυνση συντηρητικών θεσμών τής κοινωνίας που αισθάνονται με τους νέους κυβερνώντες νομιμοποιημένοι να μετουσιώνουν σε πράξη τα πιο αναχρονιστικά αντανακλαστικά τους...

Τα κοινωνικά ζητήματα, όμως, όπως για παράδειγμα και το προσφυγικό- μεταναστευτικό, είναι πολύ πιο περίπλοκα από μια αστυνομική επιχείρηση που γίνεται προς τέρψη των ψοφοδεών. Πολύ φοβάμαι, πάντως, πως, όπως και στην εξωτερική πολιτική της, η κυβέρνηση κινείται με βάση την ικανοποίηση του πιο αντιδραστικού λαϊκισμού, με συνέπεια η οπισθοδρόμηση να λογίζεται ως μεταρρύθμιση κι ο σκοταδισμός ως πρόοδος...

Συμφωνία των Πρεσπών θα λέτε και θα κλαίτε...

Το επίσημο επιχείρημα Μακρόν για τη μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία- πως η εμβάθυνση προηγείται της διεύρυνσης- δεν είναι αβάσιμο. Μολονότι αυτό που φοβάται περισσότερο η Γαλλία είναι η εύρεση νέων αγορών για τη Γερμανία στα Δυτικά Βαλκάνια και συνεπώς η περαιτέρω ενίσχυση της άσπονδου συμμάχου της. Η προς ανατολάς διεύρυνση, άλλωστε, μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει, αν σκεφτούμε για παράδειγμα πώς συμπεριφέρονται οι χώρες τού Βίσεγκραντ στο προσφυγικό...

Δεν θα σταθώ ούτε στο αυτονόητο, ότι τα κράτη- μέλη σκέφτονται περισσότερο τα δικά τους συμφέροντα από αυτά της ΕΕ και σε αυτό το πλαίσιο δεν διστάζουν να πουλάνε μικρά κράτη που άλλαξαν ακόμα και το όνομά τους για να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα σταθώ, όμως, στο ότι σκέφτονται κοντόφθαλμα. Κι αυτό γιατί αν έβλεπαν μακριά θα διαπίστωναν ότι η πολιτική αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, σε συνδυασμό με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και τη διαφαινόμενη νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν συμφέρει ούτε τους μεγάλους παίκτες...

Όσο για τον μοιραίο Κ. Μητσοτάκη, η Ιστορία έχει συχνά τον τρόπο της να τιμωρεί όσους επενδύουν στον εθνικισμό και στο λαϊκισμό. Μπορεί, δηλαδή, σύντομα, ιδίως αν προκύψει κυβέρνηση των εθνικιστών του VMRO στη Βόρεια Μακεδονία, να παρακαλά γονυπετής για την εφαρμογή τής Συμφωνίας των Πρεσπών προκειμένου να αποφύγει την επιστροφή σε όλα όσα παράλαβε κι άλλαξε η κυβέρνηση Τσίπρα, πληρώνοντας υψηλό πολιτικό κόστος: στο "Δημοκρατία της Μακεδονίας" erga omnes, στα αγάλματα, στους δρόμους και στα αεροδρόμια του Αλέξανδρου και του Φίλιππου, στα μισαλλόδοξα σχολικά βιβλία και σε όλα τα σχετικά. Πάνω, μάλιστα, που βρήκε το θάρρος ο πρωθυπουργός να εκστομίζει τη σημερινή ονομασία των γειτόνων...

Το μεγαλύτερο ξέπλυμα προσωπικότητας στη σύγχρονη Ιστορία...

Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός 100 ημερών να δικαιούται πίστωσης χρόνου, ανεξαρτήτως αν ο νυν δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ούτε προσωπικώς ούτε οικογενειακώς. Από αυτό, ωστόσο, έως του να στήνονται αγιογραφίες για το έργο μιας κυβέρνησης που μέχρι στιγμής είτε υλοποιεί πολιτικές τής προηγούμενης είτε γκρεμίζει ό,τι καλό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ η απόσταση είναι τεράστια. Πολλώ δε μάλλον όταν ο χρόνος θα δικαιώσει ή θα διαψευσει τις προσδοκίες κι όχι τα ΜΜΕ, τα οποία στην περίπτωση Μητσοτάκη έχουν στήσει το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος προσωπικότητας της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας...

Διακρίνω, εξάλλου, μια επιμονή στους υμνητές τού σημερινού καθεστώτος να αποδίδουν όλα τα δεινά τής χώρας στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Φυσικά κι έγιναν λάθη τότε, βεβαίως και τα capital control είχαν αρνητική επίδραση στην οικονομία. Η Ιστορία τής Ελλάδας ούτε ξεκίνησε, όμως, πριν τέσσερα χρόνια ούτε τέλειωσε τοτε...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, με τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να είναι οι ίδιοι που της έδωσαν και λανθασμένα φάρμακα για να ξανανιώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε την εξουσία με την Ελλάδα εκτός μνημονίων, την ανεργία δέκα μονάδες χαμηλότερα από όσο τη βρήκε, με το σύνολο της κοινωνίας όρθιο, αφού κανείς δεν έμεινε πίσω, και με ένα εθνικό θέμα λυμένο με επωφελή τρόπο...

Μπορεί τα κανάλια να μην το δείχνουν, αλλά εκεί έξω υπάρχει πολύς κόσμος που αγωνιά για το χτίσιμο ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στην Αχαΐα όπου βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στις αρχές τής εβδομάδας...

Γι' αυτό κι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλους όσοι επιθυμούν να εκφραστούν μέσα από αυτόν, ανεξαρτήτως τι ψήφιζαν ή πού ανήκαν στο παρελθόν. Ο πρόεδρός του σκέφτεται και δρα με όρους εν δυνάμει πρωθυπουργού. Καλό είναι και οι υπόλοιποι στο κόμμα ναι μεν να ασκούν την κριτική τους για τα λάθη τού 2015- 2019, αλλά να μην χάνουν τη ματιά τους από τη μπάλα, αν θέλουν φυσικά να ξανακερδίσουν το παιχνίδι. Ο αντίπαλος δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης. Τόσο απλά...

Σημαίες-έπαθλα σε φυτώρια λύκων τής Γουόλ Στριτ...

Ο σοσιαλισμός δεν μοιάζει αδύνατος γιατί πηγαίνει δήθεν κόντρα στη φυσική ροπή τού ανθρώπου να σκέφτεται την πάρτη του και μόνο. Ακόμα και στις νεοφιλελεύθερες κοινωνίες μας, άλλωστε, εντοπίζουμε οάσεις αλληλεγγύης, συναδέλφωσης και ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων και κοινοτήτων. Μοιάζει αδύνατος όταν, για παράδειγμα, η νεοφιλελεύθερη- ακροδεξιά ελληνική κυβέρνηση βάζει παιδιά τού δημοτικού, δηλαδή τους γονείς τους, να διαγκωνίζονται για το ποιο θα πάρει 9,8 ή 9,9 ή δέκα με τόνο για να είναι σημαιοφόρος στη χουντικού τύπου παρέλαση...

Η εργατικότητα σε συνδυασμό με το ταλέντο πρέπει να ανταμείβονται, σε διαφορετική περίπτωση πράγματι ευλογούμε εμμέσως την ήσσονα προσπάθεια κι αφαιρούμε κίνητρα από ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεχωρίσουν χάρη στα χαρίσματά τους κι όχι στην καταγωγή τους ή στην αξιοποίηση των χειρότερων ελαττωμάτων τους. Αλίμονο, όμως, αν και υποτιθέμενοι πατριώτες θεωρούν τη σημαία έπαθλο κι ακόμα περισσότερο αλίμονο αν η καπιταλιστική κούρσα τού ανταγωνισμού χωρίς έλεος και κανόνες γίνεται το πρώτο μάθημα ζωής παιδιών έξι, εφτά, οχτώ ή δέκα χρόνων. Τότε μετατρέπουμε το σχολείο από χώρο πλήρους διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς σε εκκολαπτήριο "λύκων" τής Γουόλ Στριτ που δοξάζουν το χρήμα κι οτιδήποτε άλλο το περιφρονούν ως ανάξιο λόγου...

Η ανταγωνιστική φύση δεν είναι κατακριτέα, οπουδήποτε όμως δεν τίθενται όρια τότε αυτά ξεπερνιούνται με την πρώτη ευκαιρία. Όλοι μιλάμε για ηθική παρακμή, ωστόσο λίγοι κατανοούν πως αυτή δεν προέρχεται από την πολυπολιτισμικότητα ή την ενσωμάτωση του διαφορετικού, αλλά από την θεσμοποίηση του ο "πρώτος είναι τα πάντα κι ο δεύτερος τίποτα", του υλικού κέρδους και της κοινωνικής αναρρίχησης δίχως κανόνες κι αρχές. Τα παιδιά αξίζουν ένα πολύ καλύτερο μέλλον από αυτό σε ένα μη βιώσιμο πλανήτη φτιαγμένο από καπιταλιστές που θα πουλήσουν και το τελευταίο δέντρο που θα τους προσφέρει οξυγόνο όχι γιατί αυτή είναι η φύση τους, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύτηκαν κι αποδέχθηκαν να πορεύονται μια ολόκληρη ζωή...

Ο Μητσοτάκης εισπράττει τον κοινωνικό αυτοματισμό που έσπειρε...

"Γιατί άφησες 38 δισ. ευρώ στο δημόσιο ταμείο και τώρα ο Κ. Μητσοτάκης το παίζει μάγκας με ξένα κόλλυβα"; "Γιατί έκανες πρόωρες εκλογές και δεν περίμενες να καταλαγιάσει το κλίμα από τις ευρωεκλογές"; "Γιατί πέρασες τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ ήσουν ήδη πίσω στις δημοσκοπήσεις"; "Γιατί δεν παρενέβης στους μιντιάρχες ώστε να έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κανάλι παρουσίασης των θεσεών του δίχως fake news και παραποιήσεις των δράσεών του";...

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας έκαναν σοβαρά λάθη κι αποξένωσαν σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού, με συνέπεια την ήττα τους στις 7 Ιουλίου. Κι όμως, οι πολίτες που συναντά ο πρώην πρωθυπουργός στις περιοδείες του τον ρωτάνε κυρίως αυτά που αναφέρω στην πρώτη παράγραφο, δείγμα κι αυτό πως ο ελληνικός λαός είναι πρόθυμος να συγχωρήσει αυτόν που τους έταξε τον ουρανό με τα άστρα, τους έφερε μόνο τα άστρα, αλλά πάλεψε και για τον ουρανό. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη στην προσπάθεια Τσίπρα να ξαναγίνει πρωθυπουργός, που σύντομα θα αποδειχθεί λιγότερη μάταιη από όσο φαίνεται σήμερα...

Ο Κ. Μητσοτάκης ήδη πέφτει θύμα τού άκρατου λαϊκισμού του, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις. Η διαχείρισή του στο προφυγικό έχει ήδη ενοχλήσει την πλειοψηφία των ερωτώμενων. Κι αυτό γιατί ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε κάνει τα πάντα για να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, με συνέπεια σήμερα καμία περιοχή να μην δέχεται να φιλοξενήσει πρόσφυγες στην εδαφική της επικράτεια...

Νωρίτερα ή αργότερα, εξάλλου, ο πρωθυπουργός θα πέσει δημοσκοπικό θύμα κι άλλων επιλογών του, όπως η στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, η επιλογή τής ιδιωτικής επικουρικής ασφάλισης ή η καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, που θέλουν χρόνο για να γίνουν αντιληπτά από το μέσο πολίτη. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από όσο θα τήν ήθελε ένα ολόκληρο σάπιο σύστημα το οποίο στηρίζει τον Κ. Μητσοτάκη...

Ισότητα ψήφου σημαίνει και τα αμερικανάκια να ψηφίζουν με απλή αναλογική...

Ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται πως θέλει οι Έλληνες τρίτης ή τέταρτης γενιάς τής Αστόρια- αυτοί οι γραφικοί τύποι τού "Γάμος αλά ελληνικά" που ξέρουν να φτιάχνουν σπανακόπιτα, αλλά ούτε μια λέξη στα ελληνικά- να αποφασίζουν, αν ψηφίσουν ακόμα κι εκατομμύρια από αυτούς, για το ποιος θα κυβερνά εμένα που ζω στην Αθήνα, έχω βιώσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και θα υφίσταμαι τις συνέπειες των επιλογών τους. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, χρησιμοποιεί το επιχείρημα- για να δικαιολογήσει το ότι Αμερικανοί θα αποφασίζουν για τη ζωή στην Ελλάδα- πως με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζεται την ισότητα της ψήφου. Την ίδια ώρα, βεβαίως, σπεύδει να καταργήσει την απλή αναλογική, που σε αυτό ακριβώς εξυπηρετεί...

Δεν είμαι πασιονάριος της απλής αναλογικής, αφού στην Ελλάδα ιδίως οι κομματικές συνεργασίες πέρα από το ότι είναι δύσκολες εμπεριέχουν υπερβολικές δόσεις κάτω από το τραπέζι συναλλαγής. Δίχως, άλλωστε, τη συνεργασία των όποιων δύο μεγαλύτερων κομμάτων δεν σχηματίζεται, κατά πάσα πιθανότητα, κυβέρνηση κι αν ακόμα σχηματιστεί ο πολιτικός βίος μετατρέπεται σε μια άνοστη σούπα όπου η αντιπολίτευση θα είναι περιορισμένη κι αδύναμη και οι διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές άκρως δυσανάγνωστες. Έχουμε, όμως, ανάγκη από ένα αναλογικότερο σύστημα από αυτό που έχει ισχύσει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, το οποίο σημαίνει και κατάργηση του μπόνους βουλευτών για το πρώτο κόμμα, που σημαίνει ακριβώς ανισότητα ψήφου...

Αυτό, όμως, που δεν έχουμε ανάγκη είναι την αλλοίωση των εκλογικών καταλόγων με ανθρώπους που ενδεχομένως να ενδιαφερθούν μία φορά στα τέσσερα χρόνια για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά που μπορεί να πιστεύουν ότι ακόμα υφίστανται η ΕΡΕ, η Ένωση Κέντρου ή το ΠΑΣΟΚ. Είναι διαφορετική περίπτωση οι Έλληνες που έφυγαν λόγω της κρίσης ή και νωρίτερα, που έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα κι ενδεχομένως έχουν ακόμα φορολογικές υποχρεώσεις εδώ, κι άλλο εκείνοι που τη γνωρίζουν από τις διηγήσεις των παππούδων τους, από ολιγοήμερες διακοπές κι από καρτ ποστάλ. Η ισότητα δίχως αναλογικότητα, άλλωστε, δημιουργεί ανισότητες που εν προκειμένω μπορεί να τις πληρώσουν όσοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο επιμενούν να ζουν σε αυτήν τη γωνιά τής οικουμένης...

Δεν έχουμε μόνο δίκιο με την Τουρκία...

Οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ ως ο στρατός εδάφους της στον πόλεμο κατά τού ISIS. Του ίδιου ISIS, βεβαίως, που πρώτα υπόθαλψε η Ουάσιγκτον προκειμένου να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, όπως είχε κατορθώσει με άλλα καθεστώτα κατά την "αραβική άνοιξη". Σήμερα οι Αμερικανοί αφήνουν τους Κούρδους απροστάτευτους μπροστά στην τουρκική εισβολή, που προκαλείται από το φόβο τού Τ. Ερντογάν για τη δημιουργία κουρδικού κράτους με θύμα και κομμάτι τής σημερινής τουρκικής επικράτειας...

Οι ΗΠΑ, όσο κι αν τους ενοχλεί ο βίος και η πολιτεία τού προέδρου τής Τουρκίας και η λυκοφιλία του με τον Βλ. Πούτιν, δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη δημιουργία ενός δεύτερου Ιράν στην περιοχή. Η γείτονας παραμένει μια δυτικόστροφη μουσουλμανική χώρα, παρά τους λεονταρισμούς Ερντογάν, σε μια περιοχή όπου το μίσος για τη Δύση ανακυκλώνεται με την πρώτη ευκαιρία που ο αναπτυγμένος κόσμος εκδηλώνει τις ιμπεριαλιστικές του διαθέσεις. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά και η Ελλάδα είτε στην περίπτωση των "γκρίζων ζωνών" στο Αιγαίο είτε των επιθετικών τουρκικών κινήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ...

Στην περίπτωση πολεμικού επεισοδίου θα είμαστε μόνοι μας, με τους Αμερικανούς να καλουν κι εμάς- ανεξαρτήτως αν είμαστε αμυνόμενοι ή όχι- να τα βρούμε με την Άγκυρα. Γι' αυτό και η ψυχραιμία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνιστά κατευνασμό, αλλά εύλογη αντίδραση...

Είμαστε έτσι κι αλλιώς καταδικασμένοι από τη γεωγραφία να συνυπάρχουμε με την Τουρκία. Δεν είναι, επομένως, εθνική προδοσία και η συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών ούτε ντροπή να παραδεχθούμε ότι δεν έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας όταν, για παράδειγμα, ισχυριζόμαστε πως μας ανήκει η ΑΟΖ έως την Κύπρο επειδή έχουμε το Καστελόριζο όταν οι Τούρκοι διαθέτουν δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ακτογραμμής. Ούτε κανένα διεθνές δικαστήριο θα μας το αναγνώριζε ποτέ, ακόμα κι αν είχαμε 100% δίκιο, που δεν έχουμε...

 

Όταν λυσσομανά η δεξιά, Αλέξης και Γιάνης πρέπει να είναι μαζί...

Οι "Ενήλικοι στο Δωμάτιο" δεν είναι μια καλή ταινία κι αυτό όχι γιατί βασίζεται στο βιβλίο τού Γιάνη Βαρουφάκη, η αξιοπιστία τού οποίου είναι ελεγχόμενη. Είναι αντικινηματογραφική, αρκετά βαρετή όταν γίνεται ντοκιμενταρίστικη, ως επί το πλείστον κακοπαιγμένη κι επίπεδη, ενώ το φινάλε θυμίζει παρωδία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη με τον "Τσίπρα" Φαίδωνα Γεωργίτση να καταδιώκεται από την "Μέρκελ" Ζωή Λάσκαρη. Ο Κώστας Γαβράς έχει κάνει πολύ καλύτερες ταινίες στην καριέρα του, ιδίως όταν δεν παρασυρόταν από τις αφηγήσεις νάρκισσων που ακόμα και σήμερα θεωρούν πως τα έπραξαν όλα τέλεια το 2015 και μόνο οι άλλοι- οι τότε σύντροφοι κι εχθροί- έφταιξαν για την αποτυχία τής δικής του διαπραγμάτευσης...

Με όλες, όμως, τις πολιτικές και προσωπικές του αδυναμίες η κοινοβουλευτική παρουσία τού Γιάνη Βαρουφάκη και του ΜέΡΑ 25 έχει αποδειχθεί χρήσιμη. Από τη μία αποτελεί αντίβαρο στον πλειοψηφικό ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο λόγο κι από την άλλη λειτουργεί κι ως αφύπνιση της κοιμισμένης σε αρκετές περιπτώσεις αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της όποιας αξιοποίησης των υδρογονανθράκων. Η κοσμοπολίτικη, εμπνεόμενη από τον ορθό λόγο ρητορική Βαρουφάκη, αλλά κι αρκετών βουλευτών του συνιστά ανάσα φρεσκάδας σε μια Βουλή που κυριαρχείται από γεωργιάδηδες, βορίδηδες και βελόπουλους, αλλά και σε μια Αριστερά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτηρίζεται από σταλινικούς, προσωπικές φατρίες και ξεπερασμένες αντιλήψεις...

ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ 25, ωστόσο, δεν έχουν την πολυτέλεια σήμερα να μην συμπορεύονται, ακόμα κι αν το κόμμα Βαρουφάκη δεν ενταχθεί στη διεύρυνση που- ακόμα- σχεδιάζει η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η πολυτέλεια θα υπήρχε ενδεχομένως αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μια αριστερή αντιπολιτευτική φωνή θα είχε την αξία που έχει η συνείδηση σε κάθε άνθρωπο που καλείται να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Όταν, όμως, τη χώρα κυβερνά μια θατσερική- ορμπανική δεξιά η σκεπτόμενη Αριστερά οφείλει να είναι ενωμένη, να αφήνει στην άκρη εγωισμούς και να συνοδοιπορεί στον κοινό στόχο τής ανατροπής ενός συστήματος εξουσίας που πέρα από τις ιδεοληψίες του στηρίζεται στη διαφθορά, στη διαπλοκή, στο νεποτισμό και στον κομματισμό...  

Novάριστοι...

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τής ελληνικής μεταπολιτευτικής Βουλής που συγκροτείται προκαταρκτική επιτροπή για να ερευνήσει το "σκάνδαλο" της ανάδειξης κι όχι του κουκουλώματος ενός πραγματικού σκανδάλου, αυτού της Novartis. Είναι, επίσης, η πρώτη φορά που θα ερευνηθεί ένας πρώην υπουργός χωρίς ούτε οι κατήγοροί του να του προσάπτουν πως τα "άρπαξε".

Και, φυσικά, είναι η πρώτη φορά που οι κατήγοροι δεν είχαν ούτε καν τα κότσια να υπερασπιστούν το κατηγορητήριό τους, απέχοντας από τη διαδικασία με γελοία δικαιολογία. Ακόμα κι ο "πολλά βαρύς" Αντ. Σαμαράς, που θα τους πήγαινε όλους αίμα, απουσίαζε...

Τι θέλει να μας πει ο Κ. Μητσοτάκης; Πως συνεδρίασαν οι 158 βουλευτές του κι εκείνοι αποφάσισαν να τη ΄"χαρίσουν" στον Αλέξη Τσίπρα και να παραπέμψουν τον Δ. Παπαγγελόπουλο; Κι αν ακόμα ίσχυε αυτό το παραμύθι, που ουτε οι ίδιοι δεν το διακινούν, προς τι η διαρροή πως ο πρωθυπουργός δεν στέλνει τους πολιτικούς του αντιπάλους στα ειδικά δικαστήρια; Ή, μήπως, λησμονεί πως υπάρχουν και στη δική του κυβέρνηση υπουργοί που είναι βουλευτές, επομένως τα όρια ανάμεσα στην εκτελεστική και στη νομοθετική εξουσία γίνονται ακόμα πιο θολά;...

Η Novartis μπορεί να δωροδοκούσε γιατρούς κι άλλους λειτουργούς τής Υγείας, αλλά δεν τμολογούσε μόνη της. Κάποιοι υπουργοί έβαζαν τις υπογραφές τους και χρήσιμο θα ήταν μια ημέρα να μαθαίναμε αν υπερκοστολόγησαν κατά 32,68 δισ. ευρώ σε μία τετραετία από πλάνη, άγνοια ή από δόλο που σχετιζόταν με χρηματισμό τους. Δεν θα το μάθουμε, όμως, ποτέ γιατί και παραγραφές έχουν επέλθει, αλλά κυρίως γιατί είναι φανερότατο ότι από αυτήν την κυβέρνηση απουσιάζει η οποιαδήποτε βούληση να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο. Αν μη τι άλλο, δεν είναι αυτοκαταστροφική...

Χάνεις όταν χάνεις το λαό, όχι τα ΜΜΕ και τους δικαστές...

Δεν περιποιεί τιμή για την πρώτη φορά Αριστερά ο διορισμός υπουργού με αρμοδιότητα να εμπλέκεται στη δουλειά τής Δικαιοσύνης. Αυτή ήταν η δουλειά τού Δ. Παπαγγελόπουλου, ανεξαρτήτως αν οι δικαστές δεν είναι αρσακειάδες που διεφθάρησαν από τον "Ρασπούτιν" ούτε ο "Ρασπούτιν" έστησε κάποια συνωμοσία για το σκάνδαλο της Novartis, για το οποίο υπάρχουν σίγουρα πολιτικές ευθύνες, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ποινικές για πρωθυπουργούς και υπουργούς τής ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μόνο όσοι ήθελαν να εθελοτυφλούν δεν έβλεπαν το πάρτι με τις τιμές των φαρμάκων τα προηγούμενα χρόνια...

Και η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για το μάθημα των θρησκευτικών απόδειξε ότι η δικαστική εξουσία είναι βαθιά συντηρητική, ακόμα κι αν δεν είναι πάντοτε διεφθαρμένη. Όπως, όμως, και στο μιντιακό χώρο έτσι και στο δικαστικό η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε ερασιτεχνικώς να καλύψει ένα βαθύ κενό επιρροής το οποίο δημιουργήθηκε λόγω του ότι η Αριστερά δεν είχε κυβερνήσει ποτέ πριν αυτόν τον τόπο κι επομένως δεν διέθετε τις προσβάσεις των άλλων, που ξέρουν χρόνια τα κόλπα. Ο σκοπός, όμως, δεν αγιάζει τα μέσα κι εν προκειμένω ούτε αυτός επιτεύχθηκε με συνέπεια σήμερα να έχουν πατήματα για να φωνάζουν οι κλέφτες...

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει τρόπον τινά απαγορεύσει τη δημόσια συζήτηση για τα αίτια της ήττας και την αυτοκριτική για το 2015- 2019, ωστόσο ως εν δυνάμει πρωθυπουργός κι επόμενη κυβέρνηση της χώρας οφείλει να συμπεριλάβει στο "αυτομαστίγωμά" του και την κακή αντιγραφή καθεστωτικων πρακτικών που οδήγησαν το μεταπολιτευτικό δικομματισμό στην παρακμή του. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τις εκλογές γιατί δεν είχε μαζί του τα ΜΜΕ και τη Δικαιοσύνη. Δεν τους είχε ούτε πριν το 2015. Τις έχασε γιατί δεν είχε μαζί του την πλειοψηφία τού λαού κι αυτή έχει χρέος να επανακτήσει πριν ο ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός που βιώνουμε σήμερα αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας... 

Ας τα να ΠΑΜΕ...

Ο φασισμός εκκολάπτεται όταν αποκτάς βεβαιότητα για το δίκιο σου, όταν πιστεύεις πια ότι οι ιδέες σου είναι ανώτερες από των άλλων και πάνω σε αυτόν το συλλογισμό χτίζεις το αφήγημά σου που δικαιολογεί τα πάντα: την άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας, λογοκρισίας ή την παρακολούθηση και καθε είδους παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Τα πάντα τότε υπόκεινται στον σκοπό κι όσο απάνθρωπα κι αν γίνουν, δικαιολογούνται για χάρη του λες κι αυτός ο σκοπός έχει προέλθει αυτούσιος από τη βούληση κάποιου ανύπαρκτου θεού...

Έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από την πτώση των καθεστώτων τού υπαρκτού σοσιαλισμού, που βάσισαν την εξουσία τους ακριβώς στην αντίληψη πως το κράτος έχει το απόλυτο δίκιο κι όσοι το αρνούνται εχθεύονται το σοσιαλισμό. Κι όμως, το ΚΚΕ δεν εξακολουθεί απλώς να ρίχνει το φταίξιμο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά με τις πρακτικές του απονέμει στον εαυτό του το αποκλειστικό δικαίωμα εκπροσώπησης των συμφερόντων των εργαζόμενων, ακόμα και με τη χρήση βίας...

Μπορεί, για παράδειγμα, η διοίκηση Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ να αξιοποιεί σωματεία- σφραγίδες για να διαιωνίζει την ηγεμονία της, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει πως το ΠΑΜΕ αποτελεί πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Αν ήταν, το ΚΚΕ δεν θα βρισκόταν εγγύτερα από ποτέ στην Ιστορία του στο να μείνει εκτός Βουλής...

Ούτε αποτελεί δικαιολογία πως βρισκόμαστε σε πόλεμο κι ο πόλεμος συγχωρεί τα πάντα και τους πάντες. Οι αξίες μας, αν είναι πραγματικώς αξίες μας κι όχι πασατέμπος, δοκιμάζονται στα δύσκολα κι ο πόλεμος είναι προφανώς μια τέτοια κατάσταση. Έτσι κι αλλιώς ο ταξικός πόλεμος θα μοιάζει αέναος όσο εκείνοι που ονειρευόμαστε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών δεν είμαστε διατεθειμένοι να προσαρμόζουμε το λόγο και τις πράξεις μας στην εκάστοτε εποχή, όχι από οπορτουνισμό αλλά από κατανόηση ότι όταν ξαναζεσταίνεις το ίδιο σαπισμένο φαγητό αυτό δεν πρόκειται να γίνει πιο εύγευστο... 



  

Είναι Οκτώβριος κι έχουμε καλοκαίρι, αλλά η Γκρέτα είναι σιωνίστρια...

Προφανώς κι έχει αναπτυχθεί ήδη μία μεγάλη βιομηχανία που περιστρέφεται γύρω από την κλιματική κρίση. Οι ίδιοι καπιταλιστές που οδήγησαν τον πλανήτη εξαιτίας τής απληστίας τους στην ώρα μηδέν επιθυμούν να κερδοσκοπήσουν κι από την αναγκαιότητα που δημιούργησαν για τη διάσωσή του. Αλίμονο, όμως, αν πλησιάζουμε στα μέσα Οκτωβρίου κι έχουμε ακόμα καλοκαίρι, έχουμε θρηνήσει εκατοντάδες νεκρούς στο Μάτι και στη Μάνδρα, η Αμαζονία αποξηλωνεται, η στάθμη των ωκεανών και η θερμοκρασία ανεβαίνουν κι ακόμα ασχολούμαστε με το αν η Γκρέτα Τούνμπεργκ είναι όργανο των κεφαλαιοκρατών, των σιωνιστών ή οποιωνδήποτε άλλων έχουμε διαλέξει για αποδιοπομπαίους τράγους...

Ούτε με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως αν η Γκρέτα διαθέτει την επιστημονική κατάρτιση για να γίνει ιέρεια του παγκόσμιου περιβαλλοντικού κινήματος. Αν από μόνη της είναι ικανή να ξεσηκώσει τη νεολαία και συνεπακόλουθα τους πάντες ώστε να ευαισθητοποιηθούν για το μέλλον τού πλανήτη μας δεν με απασχολεί ακόμα κι αν είναι η κόρη τού βελζεβούλ. Ακόμα κι αν ο αγγελιαφόρος είναι "πιασμένος", το μήνυμα είναι πέρα για πέρα αληθινό και το βιώνουμε όλοι, είτε έχουμε σπουδάσει πυρηνική φυσική είτε πεταλώνουμε άλογα...

Ομοίως δεν με προβληματίζει ιδιαιτέρως αν οι ικέτες που καταφθάνουν στα νησιά μας είναι πρόσφυγες ή μετανάστες. Είναι το ίδιο απελπισμένοι είτε ξεριζώθηκαν λόγω πολέμου είτε λόγω πείνας στην οποία μπορεί να έχει συμβάλει και η κλιματική κρίση...

Δεν ισχυρίζομαι πως δεν πρεπει να γίνονται συνοριακοί έλεγχοι ή ένα ξεσκαρτάρισμα του ποιος είναι ο καθένας. Υπενθυμίζω, όμως, ότι και τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έφυγαν για την Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία μετανάστες ήταν, κατά βάση, κι όχι πρόσφυγες, που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι ντροπή τα παιδιά και τα εγγόνια τους να μην δίνουν αυτό το δικαίωμα σε άλλους κατατρεγμένους;...

 

Ξεπαγώστε την τσιμινιέρα, σας το ζητά ο πορφυρογέννητος...

Το να γράψεις πως τα συνδικάτα έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση των εργαζόμενων είναι ευφημισμός. Πού ήταν χαμένη, για παράδειγμα, η ΓΣΕΕ τα χρόνια των μνημονίων και πόσο πιέζει σήμερα για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο; Η χαμηλή, ωστόσο, συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τής Τετάρτης ουδόλως σημαίνει πως ο λαός αδημονεί ώστε να ψηφιστεί ο εργασιακός μεσαίωνας, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα "ωραία", καταργεί εμμέσως τις κλαδικές συμβάσεις και την προσφυγή στη διαιτησία, μετά από την κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης και της προστασίας από τους εργολάβους...

Ο πορφυρογέννητος Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι όλοι ξεκινούν από την ίδια αφετηρία κι ότι όλοι όσοι κάθονται σε ένα τραπέζι για να διαπραγματευτούν βρίσκονται εκεί επί ίσοις όροις. Ούτε που του έχει περάσει από το μυαλό πως η ισότητα για να είναι δίκαιη πρέπει να είναι αναλογική και πως μέχρι να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής οι εργοδότες είναι πιο ισχυροί από τους εργαζόμενους...

Ο Κ. Μητσοτάκης προκειμένου να κάνει πράξη τη νεοφιλελεύθερη ονείρωξή του θα καθιστά στην ουσία απαγορευτική την κήρυξη απεργίας από το 51% των εγγεγραμμένων μελών ενός σωματείου. Υπενθυμίζω ότι ο ίδιος είναι πρωθυπουργός με το 40% των ψηφισάντων. Αν, εξάλλου, θεωρούσε το δήθεν αναπτυξιακό και παντελώς αντεργατικό νομοσχέδιό του φιλεργατικό δεν θα καθυστερούσε την εισαγωγή του στη Βουλή προκειμένου να επέλθει πρώτα απεργιακή κόπωση...

Αν κάποιος φορέας πρέπει να αισθάνεται ευτυχισμένος με την κυβέρνηση, αυτός είναι ο ΣΕΒ, του οποίου άλλωστε την ατζέντα υλοποιεί. Για τους νεοφιλελεύθερους έτσι κι αλλιώς τα εργασιακά δικαιώματα αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, συνεπώς πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο κι όχι εντελώς για να μην τους πουν και νοσταλγούς τής δουλείας. Ο πρωθυπουργός, επίσης, προσπάθησε με την ανάρτησή του και να υποθάλψει τον κοινωνικό αυτοματισμό, γι' αυτό κι όλοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, όσοι περισσεύουν από τη μητσοτάκειο Ελλάδα οφείλουν το γρηγορότερο δυνατό να βγάλουν από πάνω τους την θηλιά που μόνοι τους πέρασαν στο λαιμό τους στις 7 Ιουλίου...

Οι φασίστες δεν χρήζουν ανθρωπιστικής βοήθειας, είναι υπουργοί...

Θυμάστε έναν από τους χαρακτήρες που υποδύθηκε ο Πίτερ Σέλερς στο "ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα", τον χιτλερίσκο επιστήμονα που κάθε τόσο του ξέφευγε και σήκωνε το χέρι του σε ναζιστικό χαιρετισμό και προσπαθούσε μετά να το μαζέψει; Κάτι τέτοιο είναι και οι Μ. Βορίδης και Αδ. Γεωργιάδης: ακροδεξιοί, χουντικοί, ρατσιστές, αντισημίτες και μισαλλόδοξοι χιτλερίσκοι που παριστάνουν τους φιλελεύθερους γιατί είναι φιλόδοξοι, αλλά όταν τους δίνεται η ευκαιρία και θεωρούν πως τους παίρνει, όπως τώρα με το προσφυγικό, ξεσκεπάζουν τον πραγματικό, απάνθρωπο εαυτό τους. Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος ή λαθραίος κι όλοι μας μπορεί να χρειαστούμε κάποια στιγμή στη ζωή μας ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά πώς να το καταλάβουν οι βορίδηδες αυτού του κόσμου για τους οποίους δίκιο είναι το δίκιο τού ΣΕΒ;...

Δεν έχει νόημα να επικαλεστώ τον ανθρωπισμό εκείνων που τον αναγνωρίζουν μόνο για τους ομοίους τους. Ούτε ισχυρίζομαι πως είναι λογικό μια χώρα 10.000.000 που έχει περάσει τη σοβαρότερη οικονομική κρίση δυτικού κράτους μετά από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο να μετατρέπεται, λόγω της γεωγραφίας της, σε αποκλειστικό υποδοχέα προσφύγων και μεταναστων την ώρα που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σφυρίζουν αδιάφορα. Αλίμονο, όμως, αν ισχυριζόμαστε πως δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε 90.000 ανθρώπους μοιρασμένους σε όλη τη γεωγραφική επικράτεια όταν, μάλιστα, για την πενταετία 2015- 2020 δινονται ευρωπαϊκά κονδύλια τύψεων κι ενοχών άνω των δύο δισ. ευρώ...

Πώς είναι δυνατό, και δικαίως, να ζητάμε πολιτικές για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, παραδεχόμενοι εμμέσως ότι δεν είμαστε πολλοί κι ότι υπάρχουν τα λεφτά για να συντηρήσουμε περισσότερους, την ίδια ώρα που διατεινόμαστε πως δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε άλλους ικέτες, όταν μάλιστα τα χρήματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες δεν προέρχονται από την τσέπη μας; Αν θέλουμε να είμαστε πιο ειλικρινείς, πρωτίστως με τον εαυτό μας, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η αγάπη μας φτάνει έως την πάρτη μας και τα βιολογικά παιδιά μας κι όχι παραπέρα.

Γι' αυτό, για παράδειγμα, οι υιοθεσίες στην Ελλάδα είναι τόσο λίγες μολονότι υπάρχουν πολλά ζευγαρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας. Δεν αγαπάμε τα παιδιά, αλλά τα παιδιά μας, τόσο με την κυριολεκτική όσο και με τη μταφορική έννοια, αναδεικνύοντας τον εγωισμό σε εθνική μας καταδίκη...