Ζήτω το έθνος, δώσε μου 13 ευρώ για τα γεμιστά...

Μικρή σημασία έχει αν γέννησε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα, αν δηλαδή οι τιμές στους τουριστικούς προορισμούς είναι υψηλές γιατί τα εστιατόρια και τα υπόλοιπα μαγαζιά είναι άδεια ή αν τα εστιατόρια είναι άδεια γιατί οι τιμές είναι υψηλές. Η ουσία είναι μία, το ελληνικό τουριστικό προϊόν φθίνει κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι η μέση ελληνική οικογένεια δυσκολεύεται στην καθημερινότητά της. Στηρίχθηκε στην αρπαχτή, στις κάποτε παχιές ελληνικές κι ευρωπαϊκές αγελάδες κι αργοπεθαίνει κι εξαιτίας αυτής της παράλογης λογικής...

Εθνική συνείδηση δεν σημαίνει μόνο να συμμετέχεις στις παρελάσεις, να υψώνεις στο μπαλκόνι την ελληνική σημαία και να επαναλαμβάνεις κάθε μία ώρα πως δίχως την Ελλάδα δεν θα υπήρχε δυτικός πολιτισμός. Σημαίνει, επίσης, και να μην χρεώνεις 13 ευρώ τα γεμιστά, 50 ευρώ το σετ τις ξαπλώστρες και 100 ευρώ μια τρύπα με θέα στην αποχέτευση. Ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα σε κάποιον που εργάζεται 12 μήνες το χρόνο για να βγάζει τα προς το ζην πως εσύ τον υπερχρεώνεις για μέτριες υπηρεσίες γιατί θέλεις έξι μήνες να πίνεις τις ποτάρες σου και να κάνεις τις ταξιδάρες σου περιμένοντας την έναρξη της νέας σεζόν...

Όσο υπάρχει ήλιος που να είναι υποφερτός υπό σκιά, θάλασσα σχετικώς καθαρή από τα σκουπίδια που παράγουμε σαν να μην υπάρχει αύριο, καλή διάθεση και ρετσίνα ο τουρισμός θα συνεχίσει να αποτελεί τη βαριά μας βιομηχανία. Η Ελλάδα, όμως, ερημοποιείται κι όχι μόνο γιατί τα καλύτερα μυαλά της την εγκαταλείπουν αφού τα φράγκα καταλήγουν στους Φραπέδες και στους Χασάπηδες, αλλά και λόγω της κλιματικής κρίσης. 

Πέρα, συνεπώς, από την αντιστροφή της μήπως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και πώς θα τα βγάζουμε πέρα όταν, για παράδειγμα, ο θεσσαλικός κάμπος θα είναι Σαχάρα και το νερό σπανιότερο κι από το νεοδύμιο; Τι ζητάω, όμως, κι εγώ όταν το πολιτικό μας προσωπικό δεν μπορεί να δει μακρύτερα από τις επόμενες εκλογές;...  

  

 

Η ερημοποίηση θα βρει άδεια την Ελλάδα...

Ένας καλός διαρρήκτης μπορεί να εξελιχθεί σε έναν καλό αστυνομικό εξιχνίασης κλοπών ακριβώς γιατί ξέρει τα κόλπα από τα μέσα. Με μία σοβαρή προϋπόθεση ωστόσο, να θελήσει να αλλάξει καριέρα, να εγκαταλείψει την παρανομία και να γίνει νομοταγής... 

Ας υποθέσουμε, συνεπώς, πως ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ στο σύνολό της επιθυμούν να κάνουν μια νέα αρχή στην πολιτική τους καριέρα, να διαλύσουν το πελατειακό τους δίκτυο, να πατήσουν φρένο στον κομματισμό και να εγκαταλείψουν τη στρατηγική τού να έχουν τους ψηφοφόρους τους ομήρους για μια θεσούλα ή για ένα επίδομα. Δεν θα υπάρχουν την επόμενη ημέρα, γι' αυτό και δεν θα το πράξουν ποτέ...

Ο πρωθυπουργός είχε ισχυριστεί και μετά το έγκλημα των Τεμπών πως θα διόρθωνε τις παθογένειες χρόνων, τις οποίες δεν ήξερε γιατί προέρχεται από μια φτωχή αγροτική οικογένεια που πάσχιζε να βγάλει την ημέρα, κι ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί για την ασφάλεια του δρομολογίου Αθήνα- Θεσσαλονίκη με τρένο. Ενδεχομένως να πειθόμουν για την ειλικρίνειά του για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αν παραλλήλως δήλωνε πως μόλις συγυρίσει την κατάσταση θα εγκαταλείψει και την πολιτική. Δεν το δήλωσε όμως, επομένως αδυνατώ να πιστέψω ότι ο ηθικός αυτουργός ενός ακόμα σκανδάλου θα είναι ο εγγυητής και της διαλεύκανσής του...

Όσοι μελετούν τους μακροοικονομικούς δείκτες το γνωρίζουν ήδη: η χώρα θα χρεοκοπήσει ξανά, νωρίτερα ή αργότερα. Η χαμένη προηγούμενη δεκαετία δεν μας δίδαξε απολύτως τίποτα αφού ξανακάνουμε τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στη μέγγενη των μνημονίων... 

Όπως το πηγαίνουμε η ελληνική επικράτεια θα εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της πριν καν μετατραπεί σε αφρικανική έρημο λόγω τής κλιματικής κρίσης. Και ούτε γι' αυτό θα φταίνε μόνο οι λύκοι. Θα φταίνε και τα πρόβατα, δηλωμένα ή αδήλωτα...

Καλατράβα πίσω και μη σε μέλλει...

Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι δικαιολογίες θα έβρισκε η κυβέρνηση στην περίπτωση που το σκέπαστρο Καλατράβα κατάρρεε και σκότωνε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολύ αίμα έχει χυθεί σε αυτόν τον τόπο (και) τους τελευταίους μήνες ώστε να σεναριολογούμε επί τέτοιων θεμάτων. Ζούμε, όμως, και σε μια χώρα όπου οι 57 νεκροί των Τεμπών είναι απλώς μια στατιστική για την οποία ευθύνεται ένας σταθμάρχης...

Το "πάμε κι όπου βγει" έχει γίνει σύνθημα μιας κοινωνίας που περιγελά την οργανωτικότητα και καμαρώνει για την τσαπατσουλιά της. Και κάπως έτσι ζούμε από τύχη και πεθαίνουμε από εντυπωσιακή ατυχία προκειμένου να αυτοδικαιώνονται εκείνοι που θα έπρεπε να κάθονται σε δικαστηριακά σκαμνιά. Κι αν είχε πιάσει δυνατός αέρας στο ΟΑΚΑ θα μας έφταιγε πάλι η κλιματική κρίση ή, τέλος πάντων, το στραβό το ριζικό μας...

Η αντιπολίτευση πάνω σε καταστροφές μπορεί να είναι λαϊκίστικη, μπορεί κι όχι. Οι ευθύνες δεν είναι ποτέ ίδιες. Η αντιπολίτευση, ωστόσο, στην αντιπολίτευση, ιδίως όταν είσαι ήδη τέσσερα χρόνια κυβέρνηση, είναι καθαρόαιμος λαϊκισμός. Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η αντιπολίτευση, ιδίως η αξιωματική, θα είναι πάντα ζαλισμένη μάλλον λογαριάζει χωρίς την ιστορία κι εν τέλει δίχως το λαό... 

  

 
 

Πού και πού να θυμόμαστε πως κυβερνά ο Μητσοτάκης κι όχι ακόμα ο Κασσελάκης...

Αν όσοι αντιπολιτεύονται τον Στέφανο Κασσελάκη εντός τού ΣΥΡΙΖΑ αφιέρωναν τις ίδιες δυνάμεις για να αντιπολιτευτούν τον Κ. Μητσοτάκη θα μπορούσε κάποιος, με γενναιοδωρία πάντως, να μιλήσει για πολιτική κριτική. Δεν κάνουν, ωστόσο, ούτε αυτό μολονότι η χώρα βιώνει τη μία τραγωδία μετά την άλλη από τότε που επανεκλέγηκε η ΝΔ. Βυσσοδομούν πάνω στις πλάτες τής Αριστεράς ονειρευόμενοι συνεδριακά πραξικοπήματα κόντρα στη θέληση της βάσης. Τόσοι ήταν, τόσοι είναι και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν στα γεράματα...

Μας κυβερνά η πιο νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης αλλά οι αριστεραμύντορες κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία πως ο Κασσελάκης θα τους στείλει σπίτια τους. Ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι οι αριστεροί πολίτες τούς έστειλαν στην εφεδρεία. Κρύβονται πίσω από το ποσοστό Αχτσιόγλου για να μην φαίνεται πως η πραγματική τους απήχηση στον κόσμο τού ΣΥΡΙΖΑ δεν έφτασε ούτε το 9%. Αυτοί που καμώνονταν το νούμερο δύο στο κόμμα και πριόνιζαν τον Αλέξη Τσίπρα αντί να πολεμούν τον Μητσοτάκη...

Μετά την κλιματική κρίση, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον covid ο Μητσοτάκης αποδίδει τις ευθύνες του στην πολιτική του κυριαρχία. Δεν φταίει ούτε τώρα ο ίδιος σε κάτι, απλώς οι απαιτήσεις των πολιτών είναι περισσότερες γιατί εκείνον και μόνο εκείνον βλέπουν ως μεσσία. 

Κι ας είναι αυτές οι απαιτήσεις να μην πνίγονται με την πρώτη νεροποντή ή να μην καίγονται με την πρώτη φωτιά. Μήπως, όμως, έφτασε η ώρα να του απαντήσουν οι προοδευτικοί πολίτες ενωμένα; Και δεν εννοώ μόνο το ΣΥΡΙΖΑ...

  

 
 

Περιμένοντας τους τράγους να μιλήσουν κούνα και κάνα κορμό...

Για τους νεκρούς στην πανδημία και στη Θεσσαλία φταίνε ο Κικίλιας και η κλιματική κρίση, όπως και για τις φωτιές. Για την ακρίβεια ο πόλεμος στην Ουκρανία και, φυσικά, για τις παρακολουθήσεις ο ανιψιός... 

Ποτέ, μα ποτέ αυτά τα δραματικά τέσσερα χρόνια δεν έφταιξε ο πρωθυπουργός τού επιτελικού κράτους, ο οποίος από την πρώτη ημέρα συγκέντρωσε όλη την εξουσία στο Μαξίμου. Τι θα γίνει, όμως, όταν ξεμείνει από αποδιοπομπαίους τράγους- ήδη αρχίζει να τους ανακυκλώνει, όπως με την περίπτωση Στυλιανίδη- ή όταν κάποιος από αυτούς τους αποδιοπομπαίους τράγους ανοίξει το στοματάκι του;...

Δεν περιμένω κάτι τέτοιο να συμβεί σύντομα. Ο Κ. Μητσοτάκης αναπαύεται ακόμα πάνω στις δάφνες τού 41% κι όσο η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δείχνει σημάδια ζωής θα παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Η συγκολλητική ουσία, άλλωστε, της δεξιάς δεν ήταν ποτέ η ιδεολογία, αλλά πάντα η εξουσία και η νομή της. Μόνο όταν οι βαρόνοι μυριστούν πως τη χάνουν θα πριονίσουν την καρέκλα τού Κυριάκου...

Δεν είμαστε ακόμα εκεί, αλλά θα βρεθούμε αργά ή γρήγορα. Κανείς δεν κυβερνά για πάντα, ούτε καν ο Βλ. Πούτιν ή ο Τ. Ερντογάν. Αλίμονο, ωστόσο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα του ηγεσία δεν κάνει ό,τι μπορεί από την πλευρά του ώστε να επισπεύσει τις εξελίξεις. Το σάπιο φρούτο θα μένει στο δέντρο όσο εσύ δεν κουνάς τον κορμό του...

  
 

Σε αναζήτηση καρτ ποστάλ για να εμφανίσουν ξανά τον Μητσοτάκη...

Πριν πέντε χρόνια αν έπαιρνε κάποιος στα σοβαρά τον αντιπολιτευτικό λόγο τής ΝΔ θα πίστευε ότι περισσότεροι από 100 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Μάτι εξαιτίας τής Ρ. Δούρου και, "φυσικά", του Αλέξη Τσίπρα. Κατά την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, οι φωτιές άναβαν, δεν έσβηναν και σκότωναν λόγω τής Περιφέρειας Αττικής και του Μεγάρου Μαξίμου. Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το καλοκαίρι τού 2019. Από τότε για τις πυρκαγιές ευθύνεται μόνο η κλιματική κρίση, γι' αυτό και τώρα ο πρωθυπουργός κι ο περιφερειάρχης Αττικής δεν καταδέχονται να κάνουν ούτε μια δήλωση...

Στρέμματα καίγονταν, καίγονται και θα καίγονται πολύ περισσότερα σε μια χώρα που προϊόντος τού χρόνου κι εφόσον δεν παίρνουμε σοβαρά μέτρα θα μετατρέπεται σε έρημο. Το ότι, εξάλλου, δεν υπάρχει ακόμα ένας κεντρικός σχεδιασμός, αλλά πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων και οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες δεν βοηθά. Ούτε συνδράμει, όμως, η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και η υποκρισία αυτών που εκεί που μέχρι πρότινος έριχναν πέτρες τώρα καμώνονται τους πλήρως ανεύθυνους...

Πέρασαν δύο προεκλογικές περίοδοι κατά τις οποίες συζητήσαμε για το αν θα έχουμε ως νόμισμα τη Δήμητρα κι αν η Θράκη θα γίνει τουρκική, αλλά δεν κουβεντιάσαμε καθόλου γι' αυτά που ήδη απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα, την κλιματική κρίση και την τεχνητή νοημοσύνη. Οι πολιτικές μας ηγεσίες αδυνατούν να δουν μακρύτερα από έναν εκλογικό κύκλο και ύστερα αναρωτιούνται γιατί ιδίως οι νέοι τις γυρίζουν την πλάτη. Το μέλλον είναι εδώ, προμηνύεται ζοφερό κι εμείς αναλωνόμαστε στη μικροπολιτική και στην επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων ώστε ο Κ. Μητσοτάκης να εμφανίζεται μόνο με φόντο όμορφα ηλιοβασιλέματα κι όχι καταστροφές...  

 
 

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μείνει ένας παπάς κι ένας μπάτσος...

Δάση και σπίτια καίγονταν κι όταν γεννήθηκα, καίγονταν πριν 20 χρόνια, καίγονται σήμερα και θα καίγονται και σε 20 έτη από τώρα. Το να περιμένουμε να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο μοιάζει με το να πιστεύουμε ότι θα περάσει ένας μήνας και δεν θα σημειωθεί καμία ληστεία, ανθρωποκτονία ή τροχαίο δυστύχημα. Δεν είναι ζήτημα μοιρολατρίας ούτε κάποιου θεού που μας μισεί, αλλά της ανθρώπινης φύσης και της φύσης τού πλανήτη μας...

Τι σημαίνει αυτό; Πως σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και δεν κάνουμε τίποτα; Ή πως πρέπει να προσλαμβάνουμε παπάδες για να μας διαβάζουν την εξόδιο ακολουθία όταν καιγόμαστε και μπάτσους στα πανεπιστήμια για να μας προσέχουν αν τυχόν αφισοκολλήσουμε τον Μαρξ και τον Λένιν; Μάλλον όχι, αλλά φαίνεται πως άλλες είναι οι κυβερνητικές προτεραιότητες και τα επικοινωνιακά παιχνίδια που υπηρετούνται. Γι' αυτό και οι πυρόπληκτοι έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους για να υποδέχονται με μούντζες και βρισιές τα κυβερνητικά στελέχη, τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τα ΜΜΕ που τον στηρίζουν με το αζημίωτο...

Φυσικά η κλιματική κρίση είναι παρούσα και δάση και κατοικίες καίγονται κι αλλού στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Είναι, όμως, και μετάθεση ευθύνης ο ωχαδερφισμός και η μη λήψη μέτρων από το χειμώνα. 

Κι ακόμα μεγαλύτερη ευθυνοφοβία να έχεις διορίσει ως αρμόδιο υπουργό κάποιον που αν τον αφήσεις στην πλατεία Ομονοίας θα χαθεί. Κάτι φαίνεται πως ήξερε ο Κ. Μητσοτάκης και μετάθεσε (;) το χρόνο των εκλογών...

 

Οι πολιτικοί μας δεν γεννήθηκαν με μία μάνικα στο χέρι, αλλά με μία δικαιολογία για τα πάντα...

Δεν λυπάμαι κανέναν που αναλαμβάνει ένα κυβερνητικό πόστο γιατί προφανώς κανείς δεν του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να γίνει, για παράδειγμα, υπουργός. Οι θητείες εκτίονται στις φυλακές και στο στρατό, τα υπουργιλίκια δεν είναι κάτεργα. Τώρα αν κάποιος προκειμένου να γίνει υπουργός αναλαμβάνει και το βάρος τού αποδιοπομπαίου τράγου, αυτό είναι ένα ρίσκο τού επαγγέλματος γιατί και η πολιτική επάγγελμα είναι ή, τέλος πάντων, έχει γίνει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ίδρυσε υπουργείο Κλιματικής Κρίσης, το οποίο παραμένει ακόμα μια ταμπέλα, ούτε τοποθέτησε σε αυτό τον Κύπριο Χρ. Στυλιανίδη γιατί πίστευε ότι η ελληνική γραφειοκρατία θα υπερνικούσε την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μετά τις καταστροφικές περσινές φωτιές, ωστόσο, χρειαζόταν απαραιτήτως κάποιο μη κομματικό στέλεχος- ακόμα καλύτερο που δεν είναι καν Ελλαδίτης- προκειμένου να του ρίξει τον μουτζούρη στην επόμενη στραβή, η οποία με ένα κράτος τόσο ανοργάνωτο όπως το δικό μας θα ερχόταν. Κι αν πιστέψουμε τα σενάρια που τον θέλουν να στήνει κάλπες το Σεπτέμβριο είναι λογικό να μην θέλει οι φωτιές να του χαλάσουν το σχεδιασμό...

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν πολύ καλύτερα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, βεβαίως, πιστεύω ότι δεν θα είχαν πεθάνει 100 άνθρωποι στο Μάτι αν κυβερνούσε η ΝΔ... 

Η πρόληψη και η κατάσβεση των πυρκαγιών δεν είναι ζητήματα ιδεολογίας, γι' αυτό και οι σχετικές επιλογές προσώπων πρέπει να γίνονται με διακομματική συναίνεση και τα πρόσωπα αυτά να έχουν την ευθύνη από την αρχή έως το τέλος. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίζει η εκάστοτε αντιπολίτευση να παριστάνει την πιο αποτελεσματική από την εκάστοτε κυβέρνηση, λες και οι πολιτικοί μας γεννήθηκαν με μια μάνικα στο χέρι και ξέρουν... 

 

 
 

Δεν το ξέρω πια...

Πολύ περισσότερο κι από τις γυναικοκτονίες, η κλιματική κρίση δεν είναι ένα ζήτημα το οποίο θα λυθεί ούτε τοπικώς ούτε σε μια τετραετία. Κι αν η συζήτηση, με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές, για το αν λήφθηκαν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα είναι δικαιολογημένη, αυτό δεν σημαίνει πως το κομματικό μας σύστημα δεν πρέπει να αφήσει στην άκρη το λαϊκισμό- που ζήσαμε πολύ εντονότερα στο Μάτι, όχι μόνο λόγω νεκρών αλλά κυρίως λόγω της τακτικής που ακολούθησε η τότε αξιωματική αντιπολίτευση-, να καθίσει σε ένα τραπέζι και να λάβει σοβαρές αποφάσεις. Προφανώς με τη συνδρομή ειδικών και της κοινωνίας των πολιτών...

Όποιος δεν συνδέει την κλιματική κρίση με την καπιταλιστική απληστία μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τη διασύνδεση του άκρατου ατομισμού με την περιβαλλοντική καταστροφή. Όταν ο απόλυτος δείκτης επιτυχίας θεωρείται ο πλούτος πώς θα βάλεις φραγμό στην υπερεκμετάλλευση των πόρων τού πλανήτη, στην ατμοσφαιρική ρύπανση, στην υπερθέρμανση και τις συνέπειές τους; 

Συνεπώς, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης θα είναι ατελέσφορη αν περιοριστεί στη μείωση, για παράδειγμα, των ρύπων του μονοξειδίου του άνθρακα ή του διοξειδίου του αζώτου. Καλά είναι αυτά, αλλά η πηγή τού κακού παραμένει η απληστία, η οποία θα ελεγχθεί μόνο αν ελεγχθούν, π.χ., η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, τα ασύδοτα funds και οι προκλητικές τράπεζες...

Ενδεχομένως η ανθρωπότητα να καταφέρει στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον να μετοικήσει σε κάποιο άλλο αστέρι, πλανήτη ή γαλαξία και να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία αν καταστρέψει τη Γη. Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση όλα τα επιτεύγματά της ανά τους αιώνες θα έχουν μηδενιστεί, αφού όλα θα τα επισκιάζει η καταστροφή ενός πλανήτη από τα ίδια μας τα χέρια... 

Δεν τρέφω αυταπάτες πως οι γενιές που βρισκόμαστε τώρα πάνω στον πλανήτη θα γυρίσουν το ματσάκι, κυρίως γιατί δεν βλέπω στον εαυτό μου και σε πολλούς από τους συνανθρώπους μου τη βούληση να περιορίσουμε την ενεργειακή και κάθε άλλου είδους σπατάλη για χάρη των επόμενων γενεών. Ίσως οι επόμενοι να αποδειχθούν πιο συνειδητοποιημένοι, ίσως πάλι όχι. Μακάρι να μπορούσα να γράψω πως η Γη θα εξακολουθήσει να είναι κατοικήσιμη όπως κι αν έχει. Δεν το ξέρω πια...

 

Όταν ξεμείνουμε από πόρους είτε θα γίνουμε όλοι σοσιαλιστές είτε θα εξαφανιστούμε...

Από τις πιο επιβλαβείς παθογένειες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σχετίζεται με το ότι οι κυβερνήσεις, λόγω του πολιτικού κόστους, αδυνατούν να σκεφτούν μακροπρόθεσμα και πέρα από τη μύτη τους. Αυτό συμβαίνει και τώρα με τα εμβόλια, τα οποία διεκδικούν για τον εαυτό τους ορισμένες χώρες σε μεγαλύτερες ποσότητες έναντι άλλων, λες και δεν ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη όπου είναι σχεδόν αδύνατο πρακτικώς να σφραγιστούν εντελώς σύνορα κι έτσι εμείς οι "αναπτυγμένοι" τής Δύσης να προστατευτούμε από τους "υπανάπτυκτους" των αναπτυσσόμενων κρατών. Πόσο ασφαλείς θα είναι, για παράδειγμα, οι Γερμανοί αν εμβολιαστούν περισσότεροι σε σύγκριση με τους γείτονές τους Τσέχους και Πολωνούς ή με τους παρακείμενους Σέρβους ή περισσότεροι Βρετανοί από Γάλλους;...

Ο ίδιος εγωισμός τής "πολιτισμένης" Δύσης είναι φανερός και στα ζητήματα της κλιματικής κρίσης, της μείωσης πρώτων υλών και δημόσιων αγαθών. Τι θα γίνει όταν, κι όχι αν, οι αποκαλούμενες χώρες τού Τρίτου Κόσμου μάς φτάσουν σε βιοτικό επίπεδο, αλλά διαπιστώσουμε ότι δεν μπορούμε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Αυστραλία να συνεχίζουμε να καταναλώνουμε όπως πριν; Θα μοιράσουμε το πλεόνασμα με δίκαιο τρόπο ή θα ξεσπάσουν νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γιατί θα αποδειχθούμε μοναχοφάηδες;...

Πολύ φοβάμαι πως οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι έχουν χάσει επεισόδια, πιστεύοντας ακόμα σε μια ιδεοληψία που σε μερικά χρόνια από τώρα δεν θα ωφελεί ούτε καν τα δικά τους συμφέροντα. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλεγγύη των λαών δεν είναι απλώς διαχρονικό πρόταγμα της Αριστεράς στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αποτελεί πλέον όρο επιβίωσης του πλανήτη. Κι αν αυτό μπορεί να μην αφορά άμεσα τις γενιές που βρισκόμαστε σήμερα επί της Γης- αν κι αυτό μπορεί να μην ισχύει και το πρόβλημα να είναι ακόμα αμεσότερο- αφορά με σχετική βεβαιότητα, ωστόσο, τις γενιές που θα ακολουθήσουν κι αυτές είτε θα καταλήξουν στο σοσιαλισμό, στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου δηλαδή, είτε θα εξαφανιστούν. Τόσο απλά...

 

  
 

Ο πρωθυπουργός μας δεν φοβάται ούτε τα γεγονότα...

Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας τού ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ είχε αξιοποιήσει κάθε φυσική καταστροφή, ιδίως αυτές που είχαν αφήσει πίσω τους νεκρούς, προκειμένου να επιτεθεί για παθογένειες δεκαετιών που, σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση, είχαν οδυνηρές συνέπειες. Το Μάτι και η Μάνδρα αποτελούν μόνο κορωνίδες μιας αντιπολιτευτικής τακτικής η οποία στηρίχθηκε στο λαϊκισμό και στην άρνηση ανάληψης ευθυνών για τα κακώς κείμενα χρόνων. Οι νεκροί, άλλωστε, στο Μάτι και στη Μάνδρα θα ήταν πολύ λιγότεροι αν, για παράδειγμα, υπήρχαν ανοιχτοί δρόμοι που να οδηγούν στη θάλασσα ή δεν είχαν μπαζωθεί ρέματα αντιστοίχως...

Διαπιστώνω, όμως, ότι με αφορμή την καταστροφή κυρίως στην Καρδίτσα από τον "Ιανό" κι ο ΣΥΡΙΖΑ σπεκουλάρει με τις συνέπειες ενός φαινομένου που δεν θα είχαμε αποφύγει ακόμα κι αν βρισκόταν στην κυβέρνηση ή έλεγχε την τοπική αυτοδιοίκηση. Πόσα σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα έγιναν, άλλωστε, από το 2015 μέχρι το 2019 ή πόσο αναβαθμίστηκε η Πολιτική Προστασία ώστε να προσαρμοστεί στην εποχή τής κλιματικής κρίσης; Με πόσα μικροσυμφέροντα ή και μεγαλύτερα συγκρούστηκε προκειμένου να γλιτώσουμε από κακοδαιμονίες που δεν είναι φυσικές, αλλά ανθρώπινα δημιουργήματα;...

Η Καρδίτσα μάλλον θα καταστρεφόταν κι επί ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση οι τηλεοπτικές κάμερες θα βρίσκονταν εκεί ώστε να καταγράψουν τις ζημιές. Αντιθέτως, σήμερα ζούμε σε μία χώρα όπου ούτε τα γεγονότα μπορούν να αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τον πρωθυπουργό της, αφού όταν είναι δυσάρεστα για τον ίδιο πολύ απλά δεν καταγράφονται. Αυτό συνέβη και στην Καρδίτσα, μια επικοινωνιακή πραγματικότητα δηλαδή πολύ διαφορετική από την πραγματική πραγματικότητα, η οποία ωστόσο δεν μπορεί να μακιγιάρεται για πάντα αφού έτσι όπως πάμε οι περισσότεροι Έλληνες θα νιώσουν στο πετσί τους πως αυτό που βλέπουν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή τους...

 

 

Είναι Οκτώβριος κι έχουμε καλοκαίρι, αλλά η Γκρέτα είναι σιωνίστρια...

Προφανώς κι έχει αναπτυχθεί ήδη μία μεγάλη βιομηχανία που περιστρέφεται γύρω από την κλιματική κρίση. Οι ίδιοι καπιταλιστές που οδήγησαν τον πλανήτη εξαιτίας τής απληστίας τους στην ώρα μηδέν επιθυμούν να κερδοσκοπήσουν κι από την αναγκαιότητα που δημιούργησαν για τη διάσωσή του. Αλίμονο, όμως, αν πλησιάζουμε στα μέσα Οκτωβρίου κι έχουμε ακόμα καλοκαίρι, έχουμε θρηνήσει εκατοντάδες νεκρούς στο Μάτι και στη Μάνδρα, η Αμαζονία αποξηλωνεται, η στάθμη των ωκεανών και η θερμοκρασία ανεβαίνουν κι ακόμα ασχολούμαστε με το αν η Γκρέτα Τούνμπεργκ είναι όργανο των κεφαλαιοκρατών, των σιωνιστών ή οποιωνδήποτε άλλων έχουμε διαλέξει για αποδιοπομπαίους τράγους...

Ούτε με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως αν η Γκρέτα διαθέτει την επιστημονική κατάρτιση για να γίνει ιέρεια του παγκόσμιου περιβαλλοντικού κινήματος. Αν από μόνη της είναι ικανή να ξεσηκώσει τη νεολαία και συνεπακόλουθα τους πάντες ώστε να ευαισθητοποιηθούν για το μέλλον τού πλανήτη μας δεν με απασχολεί ακόμα κι αν είναι η κόρη τού βελζεβούλ. Ακόμα κι αν ο αγγελιαφόρος είναι "πιασμένος", το μήνυμα είναι πέρα για πέρα αληθινό και το βιώνουμε όλοι, είτε έχουμε σπουδάσει πυρηνική φυσική είτε πεταλώνουμε άλογα...

Ομοίως δεν με προβληματίζει ιδιαιτέρως αν οι ικέτες που καταφθάνουν στα νησιά μας είναι πρόσφυγες ή μετανάστες. Είναι το ίδιο απελπισμένοι είτε ξεριζώθηκαν λόγω πολέμου είτε λόγω πείνας στην οποία μπορεί να έχει συμβάλει και η κλιματική κρίση...

Δεν ισχυρίζομαι πως δεν πρεπει να γίνονται συνοριακοί έλεγχοι ή ένα ξεσκαρτάρισμα του ποιος είναι ο καθένας. Υπενθυμίζω, όμως, ότι και τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έφυγαν για την Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία μετανάστες ήταν, κατά βάση, κι όχι πρόσφυγες, που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι ντροπή τα παιδιά και τα εγγόνια τους να μην δίνουν αυτό το δικαίωμα σε άλλους κατατρεγμένους;...

 

Κοινωνική δικαιοσύνη ή "ανάπτυξη για όλους"...

Είναι αλήθεια ότι από μόνη της η αύξηση των μισθών- ακόμα κι αν υπήρχε η δυνατότητα, για παράδειγμα, να μην υπάρχει Έλληνας που να αμείβεται με λιγότερα από 5.000 ευρώ το μήνα- δεν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανάπτυξη. Αν οι περισσότεροι τα σπαταλούσαμε στην κατανάλωση κι όχι στις επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς, σε αυτούς των υπηρεσιών ή, ακόμα καλύτερα, στην έρευνα και στην καινοτομία το αποτέλεσμα θα ήταν μηδέν εις το πηλίκο. Απλώς θα αναπαράγαμε με δανεικά ουσιαστικώς χρήματα το αποτυχημένο μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία...

Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας δεν μπορεί να διαθέσει άμεσα 5.000 ευρώ σε κάθε πολίτη της, όχι γιατί αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, αλλά γιατί η δίκαιη αναδιανομή τους προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο, ακόμα κι αν υπήρχε η βούληση από τη σημερινή κυβέρνηση να επιτευχθεί, που ασφαλώς και δεν υπάρχει, θα σκόνταφτε στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό των φορολογικών παραδείσων, της τραπεζικής- χρηματιστικής ασυδοσίας και του εδώ και τώρα κέρδους δίχως προϋποθέσεις. Αλίμονο, όμως, ανάπτυξη που να έχει κάποιο νόημα για τους μικρομεσαίους δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συμπίεση των μισθών και των δικαιωμάτων τους. Η Κίνα έχει για χρόνια ρυθμούς αναπτυξης που μοιάζουν ονειρικοί, αλλά οι Κινέζοι εργαζόμενοι περνούν πολύ χειρότερα από τους Ελληνες γιατί τα οφέλη της δεν φτάνουν ποτέ σε αυτούς...

Για τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν υφίσταται κοινωνική δικαιοσύνη παρά μόνο η παραγωγή νέου πλούτου που κρύβει από τους ψηφοφόρους της πως αφορά κυρίως τους λίγους και τα σπόρια της τους πολλούς. Στα λόγια το "ανάπτυξη για όλους" ακούγεται πολύ ευχάριστα, ωστόσο αν ο πρωθυπουργός ήταν πιο ειλικρινής ως προς την κατανομή της θα παραδεχόταν ότι νομοθετεί για την ελίτ στην οποία ανήκει κι  ίδιος κι όχι για τα συμφέροντα των πολλών. Όταν, άλλωστε, νομοθετείς όλη την ατζέντα τού ΣΕΒ αυτό καθίσταται αυταπόδεικτο. Ο Αλέξης Τσίπρας, επομενως, έχει δίκιο όταν καλεί σε δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, που θα αφορά δηλαδη τους πολλούς και με όρους που δεν θα επιτείνουν την κλιματική κρίση και την καταστροφή των φυσικών πόρων...