Είναι ο Μητσοτάκης ο καλύτερος εν ζωή Έλληνας και δεν μπορούμε χωρίς αυτόν;...

Η Ελλάδα δεν κάηκε ούτε πλημμύρισε για πρώτη φορά την τελευταία τετραετία. Ούτε καν τα τελευταία δέκα χρόνια. Πυρκαγιές και πλημμύρες βιώναμε κι όταν μόνο οι επιστήμονες μιλούσαν μεταξύ τους για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τρύπα τού όζοντος. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει πετύχει, ωστόσο, να πιστεύουμε ότι η καταστροφή μας είναι σχεδόν αναπόφευκτη, να μην αναμένουμε τίποτα καλύτερο από αποζημιώσεις και συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να μην έχουμε προσδοκίες παρά μόνο φόβο για το μέλλον...

Αλήθεια, όμως, αυτή η χώρα δεν δικαιούται τίποτα καλύτερο από πρωθυπουργό Μητσοτάκη, υπουργό Πολιτικής Προστασίας, Κικίλια ή Ναυτιλίας, Στυλιανίδη; Αυτοί είναι οι άριστοι των αρίστων κι αφού δεν τα καταφέρνουν εκείνοι να μας γλιτώσουν από τις φωτιές και τις πλημμύρες δεν μπορεί κανένας άλλος; Τόσο χαμηλά έχει πέσει ο πήχης ώστε να θεωρούμε τη μετριότητα και τη φαυλότητα το αναπόφευκτο ριζικό μας;...

Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές αποφασίσαμε ως χώρα πως είτε ο Μητσοτάκης είναι ο καλύτερος Έλληνας είτε, τέλος πάντων, ο καλύτερος ανάμεσα στους αντιπάλους του. Κι αυτό είναι το μέτρο τής δικής μας ευθύνης για όσα έγιναν την τελευταία τετραετία κι όσα θα γίνουν σε αυτή που διανύουμε. Η κρίση μας, ωστόσο, όπως είναι πάντα η κρίση τού λαού, δεν είναι ούτε τελεσίδικη ούτε αμετάκλητη. Και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε τέσσερα χρόνια για να την ανακαλέσουμε...  

 

Οι πολιτικοί μας δεν γεννήθηκαν με μία μάνικα στο χέρι, αλλά με μία δικαιολογία για τα πάντα...

Δεν λυπάμαι κανέναν που αναλαμβάνει ένα κυβερνητικό πόστο γιατί προφανώς κανείς δεν του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να γίνει, για παράδειγμα, υπουργός. Οι θητείες εκτίονται στις φυλακές και στο στρατό, τα υπουργιλίκια δεν είναι κάτεργα. Τώρα αν κάποιος προκειμένου να γίνει υπουργός αναλαμβάνει και το βάρος τού αποδιοπομπαίου τράγου, αυτό είναι ένα ρίσκο τού επαγγέλματος γιατί και η πολιτική επάγγελμα είναι ή, τέλος πάντων, έχει γίνει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ίδρυσε υπουργείο Κλιματικής Κρίσης, το οποίο παραμένει ακόμα μια ταμπέλα, ούτε τοποθέτησε σε αυτό τον Κύπριο Χρ. Στυλιανίδη γιατί πίστευε ότι η ελληνική γραφειοκρατία θα υπερνικούσε την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μετά τις καταστροφικές περσινές φωτιές, ωστόσο, χρειαζόταν απαραιτήτως κάποιο μη κομματικό στέλεχος- ακόμα καλύτερο που δεν είναι καν Ελλαδίτης- προκειμένου να του ρίξει τον μουτζούρη στην επόμενη στραβή, η οποία με ένα κράτος τόσο ανοργάνωτο όπως το δικό μας θα ερχόταν. Κι αν πιστέψουμε τα σενάρια που τον θέλουν να στήνει κάλπες το Σεπτέμβριο είναι λογικό να μην θέλει οι φωτιές να του χαλάσουν το σχεδιασμό...

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν πολύ καλύτερα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, βεβαίως, πιστεύω ότι δεν θα είχαν πεθάνει 100 άνθρωποι στο Μάτι αν κυβερνούσε η ΝΔ... 

Η πρόληψη και η κατάσβεση των πυρκαγιών δεν είναι ζητήματα ιδεολογίας, γι' αυτό και οι σχετικές επιλογές προσώπων πρέπει να γίνονται με διακομματική συναίνεση και τα πρόσωπα αυτά να έχουν την ευθύνη από την αρχή έως το τέλος. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίζει η εκάστοτε αντιπολίτευση να παριστάνει την πιο αποτελεσματική από την εκάστοτε κυβέρνηση, λες και οι πολιτικοί μας γεννήθηκαν με μια μάνικα στο χέρι και ξέρουν...