Πάνε βζιιιιν (και) οι επενδύσεις...

Ο οποιοσδήποτε με καλές διασυνδέσεις, εν προκειμένω ο βουλευτής Μαραβέγιας, μπορεί να τσεπώσει μερικά εκατομμύρια ευρώ με εγγύηση αέρα κοπανιστό. Θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη του νεοφιλελευθερισμού, όπως βεβαίως και της οικονομικής πολιτικής τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η διευκόλυνση, δηλαδή, των επενδύσεων δεν είναι παρά η επικοινωνιακή βιτρίνα ενός φεουδαλισμού που προσπαθεί να μοιάζει μοντέρνος και φιλολαϊκός...

"Μα, τι θέλετε επιτέλους στην Αριστερά, να μην έρχονται επενδυτές, να μην δημιουργούνται θέσεις εργασίας και να μην έχουμε ανάπτυξη"; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα ορφανά τής Θάτσερ, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και σία; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα και της νέας πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας προκειμένου να μειώσει τη φορολόγηση των πλούσιων; Αυτό δεν είναι, εν τέλει, το ιδεοληπτικό αμπαλάζ μιας πολιτικής κάστας, της δεξιάς, η οποία υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών;...

Φυσικά και πρέπει να δίνονται κίνητρα για επενδύσεις. Σε όλους, όμως, με τον ίδιο τρόπο και με διασφαλίσεις ότι δεν θα υπάρχουν εξαιρέσεις υπέρ κολλητών και φίλων. Πριν, εξάλλου, φτιάξουμε ένα γερό καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης για τα χρήματα που μέλλει να παραχθούν, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτά που ήδη παράγονται, διανέμονται δίκαια και καθαρά. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να χτίζουμε ρετιρέ για λίγους σε πολυκατοικία χωρίς θεμέλια... 

 

 
 

Ο καλύτερος στρατός μετά τον Αλέξανδρο θέλει μάλλον και Αλέξανδρο...

Πώς είναι δυνατό να έχουμε τον καλύτερο στρατό στην ιστορία μας μετά την εποχή τού Αλέξανδρου, όπως γράφουν τα νεοδημοκρατικά τρολ, και η Τουρκία να ετοιμάζεται για έρευνες νοτίως της Κρήτης; Και πώς γίνεται να έχουμε δώσει τα πάντα στους Αμερικανούς, αλλά ο Τ. Ερντογάν να γίνεται κάθε ημέρα και πιο προκλητικός; Μήπως, τελικώς, ο Γιώργος Τσίπρας είχε δίκιο και η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά χρειάζεται κι αυτή η ρημάδα η εξωτερική πολιτική εν έτει 2022;...

Προφανώς και δεν μπορώ να το αποκλείσω, αλλά δεν πιστεύω ότι θα ξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος ή πυρηνικός, αν με ρωτάτε και για τη Ρωσία. Ακόμα και οι πιο αποθρασυμένοι ηγέτες ξέρουν τα όριά τους και δεν είναι τρελοί, όπως θέλει ένα πολύ απλοϊκό αφήγημα να είναι. 

Άλλωστε εμείς είμαστε με τη σωστή πλευρά τής Ιστορίας, όπως έχει πει ο Κ. Μητσοτάκης, και θα κάνουμε τα πάντα για να αναχαιτίσουμε τον Βλ. Πούτιν, ακόμα και να σταματήσουν τα πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών να μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Έτσι δεν είναι ή, μήπως, έχει και η σωστή πλευρά τής Ιστορίας τα όριά της κι αυτά τίθενται από τις ολιγαρχικές εξαρτήσεις τής αγίας οικογένειας;...

Όσο οι περισσότερες κυβερνήσεις- σταγόνα στον ωκεανό ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών- ασκούν εξωτερική πολιτική με το μυαλό στον εσωτερικό εκλογικό κύκλο τόσο θα συνεχίζουμε να εξοπλιζόμαστε σαν αστακοί για να λέμε πως κάνουμε κάτι. Λες κι αν υπάρξει πολεμικό επεισόδιο ή εκτεταμένος πόλεμος δεν θα συρθούμε έτσι κι αλλιώς από τις ΗΠΑ με την Τουρκία σε μια αίθουσα την οποία θα κλειδώσουν μέχρι να τα βρούμε... 

Δεν θα ήταν, για παράδειγμα, προτιμότερο να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα νοτίως της Κρήτης στα 12 ν. μ. αντί να αγοράσουμε άλλη μια παρτίδα F- 16; Μόνο που αυτό απαιτεί σχεδιασμό και τόλμη και δεν φτιάχνει ωραία τηλεοπτικά πλάνα, όπως αυτά με πολεμικά αεροσκάφη να πετάνε πάνω από τον Παρθενώνα...

  
 

Μείναμε Ευρώπη για να παραμείνουμε Αφρική...

Το 2015 υποτίθεται πως ο μεγάλος καημός εκείνων που ενώ παιζόταν το Ελλάδα- Γερμανία υποστήριζαν τη Γερμανία ήταν να μείνουμε στην Ευρώπη. Λες κι ο Αλέξης Τσίπρας, όπως αποδείχθηκε άλλωστε, ήθελε να φύγουμε κι όχι να πετύχει η χώρα μια καλύτερη συμφωνία από αυτές που έφεραν εκείνοι που τη χρεοκόπησαν. Και τώρα που μείναμε Ευρώπη και βγήκαμε από τα μνημόνια χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι μπορούν για να την εξαπατούν και να τη λοιδορούν, είτε πρόκειται για τις υποκλοπές είτε για τα push backs είτε είτε είτε...

Μέχρι και τη Europol θέλει να επιστρατεύσει η Ευρωβουλή μήπως και διαλευκανθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών για το οποίο η κυβέρνηση έστησε μια εξεταστική- παρωδία και θέλει να ξεχαστεί όσο γίνεται νωρίτερα. Αν μείνει λίγο παραπάνω η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεχάστε και τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ. Υπό μία έννοια καλύτερα, γιατί αν τα διαχειριστούν αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα, τα ουκ ολίγα ακίνητα, κι όχι μόνο, Μητσοτάκη θα διπλασιαστούν μέσα σε ένα χρόνο...

Ο Κ. Μητσοτάκης κυβερνά σαν να μην υπάρχει αύριο γιατί ακριβώς ξέρει ότι για τον ίδιο δεν θα υπάρξει αύριο. Δεν πιστεύω ότι θα καταλήξει στη φυλακή για τις υποκλοπές, τις απευθείας αναθέσεις, το ξέπλυμα αρχαιοκάπηλων ή για ό,τι άλλο έκανε αυτά τα τρία χρόνια. 

Κι εκείνος, ωστόσο, καταλαβαίνει ότι την επομένη της εκλογικής του ήττας θα είναι πολιτικό παρελθόν. Γι' αυτό και νομοθετεί με την ταχύτητα κογιότ, γι' αυτό και δεν θα διστάσει να κάνει το οτιδήποτε. Το οτιδήποτε... 

 

Το βατερλό θα μοιάζει με ευφημισμό για τους δημοσκόπους το βράδυ των εκλογών...

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ χάνει ψηφοφόρους από τότε που έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρός του παρακολουθείτο από τον πρωθυπουργό. Αυτοί, δηλαδή, που δήλωναν πως θα το ψήφιζαν, άλλαξαν γνώμη γιατί πίστεψαν το αφήγημα εκείνων που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέρριπταν ότι για να παρακολουθείται ο Ν. Ανδρουλάκης σημαίνει πως είναι κατάσκοπος των Ρώσων και των Κινέζων. Και τους πίστεψαν και θα τους ψηφίσουν, αν δεχθούμε επίσης ότι η ΝΔ αυξάνει τα ποσοστά της...

Στις προσεχείς εκλογές θα βιώσουμε τη μεγαλύτερη διάψευση των δημοσκοπήσεων όλων των εποχών και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλεί τον ενθουσιασμό τού 2015, η οργή και η απελπισία που, σύμφωνα με τις ίδιες δημοσκοπήσεις, αισθάνεται ο λαός δεν πρόκειται να μετουσιωθούν σε ψήφο στη ΝΔ. Μπορεί να είναι αυξημένη η αποχή, μπορεί να ενισχυθούν μικρότερα κόμματα, αλλά ο λαός θέλει κάποιον να τον κυβερνά και δεν θα πάρει την απόφαση αυτός να είναι ο ίδιος που τον εξαπάτησε, όσο κι αν δεν έχει συγχωρήσει πλήρως τον προηγούμενο...

"Ναι, αλλά στις δημοσκοπήσεις προηγούμαστε". Αυτή είναι η κυβερνητική γραμμή άμυνας εδώ και πολύ καιρό απέναντι στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Κι αν μια κυβέρνηση έχει ανάγκη τη στρέβλωση της στάσης τής κοινής γνώμης για να διαιωνίζει την εξουσία της αντί να προβάλλει το έργο της, τότε το πρόβλημά της είναι πολύ σοβαρό. Και δεν πρόκειται να καλυφθεί όση συγκάλυψη κι αν επιχειρήσει στις πομπές της, όπως με τις υποκλοπές ή με τις απευθείας αναθέσεις...

 

 
 

Η ΝΔ και η Ελληνική Λύση δεν θα είναι τα μόνα ακροδεξιά κόμματα στην επόμενη Βουλή...

Αν η κυβέρνηση έδειχνε την ίδια εμμονή που δείχνει για την πανεπιστημιακή αστυνομία και σε άλλα ζητήματα, χιλιάδες συμπολίτες μας, για παράδειγμα, που πέθαναν εκτός ΜΕΘ θα βρίσκονταν στη ζωή και χιλιάδες πορτοφόλια θα ήταν γεμάτα κι όχι άδεια εξαιτίας των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν την δείχνει, ωστόσο, γιατί είναι ταξικώς μεροληπτική υπέρ τής ελίτ κι επειδή επιχειρεί να αντισταθμίσει αυτή της την ταξική μονομέρεια με νόμο, τάξη κι ασφάλεια. Αν μη τι άλλο, ξέρει το κοινό της και σε αυτό απευθύνεται...

Φυσικά και είναι αστεία επιχειρήματα του τύπου "ξέραμε για τη συμμορία στην Πολυτεχνειούπολη, αλλά είχε καραντίνα". Η κυβέρνηση δεν δρα, άλλωστε, με βάση την κοινωνική χρησιμότητα αλλά την επικοινωνιακή της αναγκαιότητα. Και τι καλύτερο από το να πουλήσει ξανά την πανεπιστημιακή αστυνομία, μαζί με πολεμίτιδα ελέω Ερντογάν, σε έναν πληθυσμό που φτωχοποιείται κι από τις πολιτικές της;...

Η εκλογή Μελόνι στην Ιταλία, σε συνδυασμό βεβαίως με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση, αλλάζει το πολιτικό παιχνίδι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι λαοί φοβούνται και συνεπώς οποιοσδήποτε χαρισματικός αγκιτάτορας μπορεί να τους αποπλανήσει. Κι αυτό ισχύει και για την Ελλάδα. Ελπίζω, απλώς, όσα συνέβησαν στο εφετείο της Χρυσής Αυγής να ήταν μια κακή παρένθεση. Φοβάμαι, όμως, πως η Ελληνική Λύση δεν θα είναι το μοναδικό ακροδεξιό κόμμα στην επόμενη Βουλή, μαζί με τη ΝΔ. Θα υπάρξει κι άλλο...

  

  
 

Εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν περισσότεροι, ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή κι άλλα περίεργα...

Σοκαρισμένοι οι Έλληνες πληροφορούνται από τη μελέτη Λύτρα (Σωτήρη, πού χάθηκες και δεν μας δείχνεις τα σλάιντς;) πως σχεδόν όλοι οι ασθενείς με covid που βρέθηκαν εκτός ΜΕΘ πέθαναν και πως ήταν περισσότεροι σε σύγκριση με εκείνους που ήταν σε ΜΕΘ. Ποιος ξέρει, αύριο μπορεί να σοκαριστούν κι αν μάθουν ότι η γη είναι στρογγυλή κι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Αλήθεια, περιμένουμε από μελέτες καθηγηταράδων να μας πουν τα αυτονόητα κι ότι στην ουσία το καθεστώς Μητσοτάκη μας δουλεύει ψιλό γαζί;...

Ποιος πιστεύει, επίσης, ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης κι ο Θανάσης Κουκάκης δεν παρακολουθούνταν με εντολή Μητσοτάκη; Ή πως η κυβέρνηση δεν επιτρέπει τα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών δίνοντάς μας πίσω ψίχουλα ως επιδοματικά φιλοδωρήματα; Κι αν τα πιστεύουμε όλα όσα μας σερβίρουν τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, πόση ευθύνη έχουν αυτά και πόση, άραγε, αναλογεί στο λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο;...  

Κι όσο εκείνοι που μας κυβερνούν μας τρώνε το βιος, εμείς περιμένουμε τον Τούρκο στο Αιγαίο για να του ανοίξουμε πυρ. Όπως τον περιμένουμε ιδίως κάθε φορά που μια ελληνική κυβέρνηση κατακρημνίζεται. Κι αν προφανώς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, όπως κι ο πυροσβέστης, π.χ., το χειμώνα, εν τούτοις πόσο μας ωφελεί να φοβόμαστε τον γείτονα όταν ο οχτροί βρίσκονται εδώ και καιρό στο Μαξίμου, εμπαίζοντας ακόμα και τη νοημοσύνη μας;... 

  
 

Ο Πάγκαλος είχε άδικο, μόνο εμείς τα φάγαμε...

Αν οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον για τις πιο βαρύγδουπες υποθέσεις, συνιστούσαν την επιτομή τής εντιμότητας κι ακεραιότητας μάλλον θα ζούσαμε σε μία από τις πιο ηθικές χώρες τού πλανήτη. Όταν, για παράδειγμα, για τη Siemens όλοι αθωώνονται ή για τη Novartis ευθύνονται μόνο όσοι την αποκάλυψαν τότε κακώς μιλάμε για εκτεταμένη διαφθορά στην Ψωροκώσταινα και για το ότι κι αυτή οδήγησε στη χρεοκοπία μας. Μάλλον ο κουλουράς που δεν έκοβε αποδείξεις έφταιγε κι ο Θ. Πάγκαλος είχε άδικο: δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, τα έφαγαν αποκλειστικώς οι φτωχοδιάβολοι...

Μόνο που η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Και στην περίπτωση της Siemens και της Novartis οι δύο εταιρείες έχουν παραδεχθεί ότι χρημάτισαν πολιτικά και μη πρόσωπα. Συνεπώς οι όποιες θεμιτές αμφιβολίες των δικαστών, πάνω στο δόγμα "καλύτερα ένας ένοχος εκτός φυλακής παρά ένας αθώος εντός", θα έπρεπε να είναι πολύ λιγότερες. Κι αν βεβαίως δεν ξεκινάμε ποτέ με τη σκέψη πως κάποιος είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, δεν μπορούμε και να παριστάνουμε πως κατεβήκαμε χθες από τον Άρη και δεν γνωρίζουμε τι έχει συντελεστεί σε αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής...

Είναι αυτονόητο ότι η διαρκής ατιμωρησία θα δημιουργήσει νέα γενιά σκανδάλων, ακόμα σοβαρότερων από αυτά που έχουμε ήδη ζήσει. Ποιος ξέρει, για παράδειγμα, αν ο Κ. Μητσοτάκης θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός στην περίπτωση που εξιχνιαζόταν πλήρως το σκάνδαλο της Siemens, ο Μ. Χριστοφοράκος δεν φυγαδευόταν στο Μόναχο και κατάθετε όσα γνωρίζει για να γλιτώσει το τομάρι του; Και είναι, επίσης, αυτονόητο ότι και στην επόμενη χρεοκοπία θα φταίνε το ίδιο με τους ολιγάρχες όσοι παίρνουν τώρα επιδόματα για να ξεχνούν πως τους κλέβουν οι ενεργειακές κι όχι μόνο εταιρείες και ημέρα μεσημέρι μάλιστα...    

  

 

Όσο η Αριστερά δεν δίνει λύσεις θα γεμίζουμε αδέρφια κι όχι συντρόφους...

Οι ακροδεξιοί κυβερνούν στη Σουηδία και στην Ιταλία γιατί τους ψήφισε η πλειοψηφία των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες. Αυτό σημαίνει πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για το ότι σε αυτές τις δύο χώρες θα κυβερνήσουν φασιστοειδή έχουν εκείνοι που τους ψηφίζουν ή που δεν κατεβαίνουν καν να ψηφίσουν. Κι αυτό ας το έχουμε, φυσικά, υπόψη και για τις δικές μας εκλογές...

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν ξεπλένουν τις βαριές ευθύνες τής ευρύτερης Αριστεράς (και) σε αυτές τις χώρες. Ας μην ξεχνάμε και πως οι Γάλλοι δεν θα χρειαζόταν να απαντήσουν στο δίλημμα "Μακρόν ή Λε Πεν" αν η γαλλική Αριστερά ήταν ενωμένη υπό έναν υποψήφιο που δεν θα θύμιζε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κυρίως, όμως, αν η ευρωπαϊκή Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, έπειθε ότι έχει τις λύσεις για ζητήματα που απελπίζουν κι εξοργίζουν τους λαούς, όπως κυρίως αυτό της επιβίωσης με αξιοπρέπεια, που μοιάζει πλέον με ουτοπία...

Σε σχέση, μάλιστα, με το ΣΥΡΙΖΑ οφείλει κι ο Αλέξης Τσίπρας να κατανοήσει πως δεν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές με μια πλειοδοσία παροχών, έστω με πρόσημο κοινωνικής δικαιοσύνης. Κυβέρνησε, απογοήτευσε κι έχασε, γι' αυτό και την επόμενη φορά πρέπει να κυβερνήσει με άλλη ομάδα. 

Όσο θα καθυστερεί να την παρουσιάσει τόσο λιγότερο χρόνο θα έχει αυτή για να πείσει για τις ικανότητές της. Κι όσο λιγότερο χρόνο έχει τόσο περισσότερο δίνουμε σε μια κυβέρνηση από την οποία θα έπρεπε και θα μπορούσαμε να είχαμε απαλλαγεί προχθές...  

 
 

Την παράδοση επικαλούνται και στην Τεχεράνη...

Θα ήταν αμετροέπεια να ζητούσα από μία κυβέρνηση να μεταρρύθμιζε διαχρονικά κακώς κείμενα μέσα σε μία τετραετία. Από την άλλη, ωστόσο, απαιτώ από μία κυβέρνηση, αν δεν μπορεί να κάνει βήματα προς τα εμπρός, τουλάχιστον να μην κάνει προς τα πίσω. Όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με την κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να κάνεις άλματα προς την άμεση δημοκρατία; Τουλάχιστον μην παρακολουθείς τους αντιπάλους σου και μην ελέγχεις τα ΜΜΕ. Ομοίως, δεν είσαι σε θέση να προχωρήσεις στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας; Το λιγότερο που μπορείς να πράξεις, είναι να εφαρμόσεις την απόφαση του ΣτΕ και να μην απαιτείς από τους γονείς και τους μαθητές επίκληση της θρησκευτικής συνείδησης για τη μη παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών...

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την κοινωνία μας. Αν δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζήσουμε χωρίς κατήχηση στο σχολείο, τουλάχιστον να μην δείχνουμε με το δάχτυλο τους Ιρανούς που εξαναγκάζουν τις γυναίκες να φορούν μαντίλα και χιντζάμπ. Λες και μια γυναίκα στην Ελλάδα μπορεί να επισκεφτεί μια εκκλησία φορώντας σορτσάκι χωρίς να δεχτεί παρατήρηση ή λες κι έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί το Άγιον Όρος. Ο σεξισμός ενώνει ισλαμισμό και χριστιανισμό κι αν εδώ επικαλούμαστε την παράδοση, το ίδιο επικαλείται και η Επαναστατική Φρουρά στην Τεχεράνη...

 
 

Κυριάκος και Ταγίπ, δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Τ. Ερντογάν, αλλά πολύ θα ήθελε να είναι σε έναν ιδανικό για τον ίδιο αυταρχικό κόσμο. Δεν τον παίρνει, ωστόσο, γιατί η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι κράτος- μέλος τής ΕΕ, με τις ανάλογες υποχρεώσεις που προβλέπονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακόμα κι αυτός ο αλαζόνας Κυριάκος, π.χ., δεν θα μπορούσε να θέσει εκτός νόμου την Αριστερά ή να φυλακίσει πολιτικούς του αντιπάλους τού δημοκρατικού τόξου. Γι' αυτό και "περιορίζεται" στο να τους παρακολουθεί...  

Πριν τρία και πλέον χρόνια το όνομα του τότε πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ακουγόταν για το Νόμπελ Ειρήνης για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το όνομα του νυν πρωθυπουργού ακούγεται- από τα διεθνή ΜΜΕ γιατί τα εγχώρια τον βλέπουν εσχάτως κι ως Μπιτλ- για επαναπροωθήσεις, παραβιάσεις  τού κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας, ενώ συγκρίνεται με τον πρόεδρο τη Τουρκίας και τον Β. Όρμπαν, όταν δεν συγκρίνεται με τους συνταγματάρχες. Ποιος να το φανταζόταν όταν το 2019 βάζαμε στην αντιπολίτευση τους κατσαπλιάδες τού ΣΥΡΙΖΑ για να μας κυβερνήσουν οι άριστοι του Χάρβαρντ...

Ωραίοι οι δεκάρικοι Μητσοτάκη στον ΟΗΕ, θα μας πει όμως τι συμφώνησε το Μάρτιο στην Κωνσταντινούπολη με τον Ερντογάν; Και τι ήταν αυτό που χάλασε τη συμφωνία με αποτέλεσμα ο Τούρκος πρόεδρος- και λόγω των δικών του εκλογών βεβαίως- να έχει βγει στα κάγκελα; Κι αν δεν θέλει να ενημερώσει το πόπολο, ας ενημερώσει τουλάχιστον τον έρμο τον υπουργό του των Εξωτερικών ο οποίος έχει μείνει με την αρμοδιότητα να επισκέπτεται τις χώρες τής Αφρικής...

Όπως κι αν έχει, τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν δίχως πολιτικό κόστος. Γι' αυτό και η χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής πρέπει να γίνει τουλάχιστον από ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ από κοινού, ώστε αυτό να επιμεριστεί στα κόμματα που εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία τού λαού... 

  

 

Ο ρουφιάνος του φονιά λέγεται πολίτης...

Αν η μητέρα σου θέτει κατ' εξακολούθηση σε κίνδυνο ή και σκοτώνει ανθρώπους, οφείλεις να το καταγγείλεις ή, στο όνομα της οικογενειακής αγάπης, πρέπει να σιωπάς; Κι αν μιλήσεις, δεν αγαπάς την μητέρα σου και είσαι κακός γιος και ρουφιάνος; Ο καθένας ας δώσει την απάντηση που αντιστοιχεί στο δικό του αξιακό κώδικα. Όταν, όμως, βάζεις τη φαμίλια πάνω από την ανθρώπινη ζωή δυσκολεύομαι να σε χαρακτηρίσω πολίτη...  

Κατ' αναλογία, όταν η Ελλάδα παραβιάζει το διεθνές δίκαιο κάνοντας επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο πρέπει να σιωπούμε για να μην δίνουμε επιχειρήματα στον Τ. Ερντογάν; Υπάρχει ένας απλούστερος τρόπος για να αφήσουμε άλαλο τον πρόεδρο της Τουρκίας, να μην κάνουμε push backs. Φαίνεται, όμως, πως αυτά είναι υψηλά μαθηματικά για τον υπουργό Μετανάστευσης κι εσχάτως θεράποντα της υποκριτικής τέχνης...

Εθνικό είναι το αληθές, εξάλλου, όπως μας υπενθυμίζει κι ο Διονύσιος Σολωμός. Αφήστε που αυτή η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από ανθρώπους που προσπάθησαν, δυστυχώς με επιτυχία, να κρύψουν αμαρτήματά τους πουλώντας εθνικοφροσύνη. Και θα συνεχίζει να υποφέρει όσο στιγματίζεται η αλήθεια προς όφελος της ομερτά κι εν τέλει σε βάρος τής δημοκρατίας. Το ίδιο δεν ισχύει, άλλωστε, και με το σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου βιώνουμε και το σκάνδαλο της συγκάλυψής του;... 

 

Δικαιοσύνη παντού για να υπάρξουν και λεφτά παντού...

Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι γιατί έχουν καλύτερες διασυνδέσεις από τους φτωχούς που γίνονται φτωχότεροι. Δεν είναι ζήτημα DNA κι όποιος το πιστεύει, όπως πολλοί στην ελληνική δεξιά, αποδεικνύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέχει μόνο ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης από το ναζισμό. Είναι "απλώς" θέμα καλύτερων γνωριμιών, αφού ο πλούτος αναπαράγεται μέσα από τη διαπλοκή του με τον πλούτο τού άλλου κι εν αρχή παράγεται από το μόχθο τού λαού...

Δείτε τι συμβαίνει με το Ταμείο Ανάπτυξης, η πρώτη δόση τού οποίου- πιθανότατα και οι επόμενες- δόθηκαν σε 13 πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αντικαθιστούν, δηλαδή, τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια, τα οποία "ανάγκαζαν" την κυβέρνηση Μητσοτάκη να χορηγεί ποινικές ασυλίες στους τραπεζίτες, με καθαρό βρυξελλιώτικο χρήμα. Κι όταν θα κλείνουν η μία μετά την άλλη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα τους κουνούν το δάχτυλο και θα τους λένε πως όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει...

Δεν ξέρω αν φτάνουν τα χρήματα για το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί ναι, με την κατάλληλη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων, μπορεί κι όχι. Μεγαλύτερη αξία, ωστόσο, έχει να υλοποιηθεί το σύνθημα για δικαιοσύνη παντού. Αυτό λείπει περισσότερο κι από το χρήμα στην Ελλάδα ώστε κάποια στιγμή να πάψει να είναι μπανανία και φέουδο εγχώριων και ξένων ολιγαρχών... 

 

 
 

Θεάματα χωρίς άρτο...

Η τηλεόραση έχει τόση σχέση με την ενημέρωση όση και τα μπουζούκια με τη μουσική ή τα άρλεκιν με τη λογοτεχνία. Λογικό είναι, συνεπώς, να θεωρούν τα κανάλια ως εμπορική την κηδεία Ελισάβετ και να μην μεταδίδουν σχεδόν τίποτα άλλο όλη την ημέρα. Ακόμα κι αν είναι μια πολύ βολική δικαιολογία για να μην παρουσιαστούν οι θέσεις ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία, όπως τις διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ...

Είναι αλήθεια ότι ακόμα και σε σημαντικά ΜΜΕ του εξωτερικού η βασιλική κηδεία ήταν πρώτο θέμα. Ήταν, άλλωστε, ένας πρώτης τάξης θέαμα για το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο που ξεγελιέται με το παντεσπάνι των άλλων κι ας μην έχει ψωμί στο τραπέζι του. Όταν, όμως, τα περισσότερα μίντια ασχολούνται με την νεκρή βασίλισσα, είναι δύσκολο να μετρήσουμε αν είναι αυτά που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τού κοινού τους ή "απλώς" τις διαμορφώνουν. Ούτε εν προκειμένω ξέρουμε αν η κότα γέννησε το αβγό ή το αβγό την κότα...

Να μην είμαι άδικος, οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από θεάματα, είτε πρόκειται για κηδείες διάσημων είτε για ποδοσφαιρικά ματς είτε για κινηματογραφικές υπερπαραγωγές. Ο ρεαλισμός μάς πνίγει και χρειαζόμαστε φαντασιακές διεξόδους. Το πρόβλημα ξεκινά όταν το θέαμα είναι ο κανόνας κι ο ρεαλισμός η εξαίρεση κι όταν αυτό συμβαίνει ώστε να κρύβουν κάποιοι τις μεγάλες τους ευθύνες για το ότι η ζωή μας δεν έχει φαντασία παρά μόνο αγωνία και πλήξη... 

  
 

Ζητούν κοινωνική ένταση, να τους δώσουμε δημοκρατία...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν συγκρότησε την πανεπιστημιακή αστυνομία γιατί πίστευε ότι η εγκληματικότητα θεριεύει περισσότερο στα ΑΕΙ από όσο στις γειτονιές. Ούτε πίστευε ότι θα εφαρμοζόταν ποτέ στην πράξη με τον τρόπο που την ευαγγελιζόταν. Τη δημιούργησε για να ρίξει στάχτη νόμου, τάξης κι ασφάλειας στα μάτια τού λούμπεν προλεταριάτου και πρεκαριάτου που πιστεύει ότι κινδυνεύει περισσότερο από τις καταλήψεις από ό,τι από τις ποινικές ασυλίες τραπεζιτών...

Δεν μου προκαλεί, συνεπώς, εντύπωση που ΜΑΤ προστατεύουν την πανεπιστημιακή αστυνομία ή που οι μπάτσοι διαλύουν συναυλίες, όπως στα "καλά μεταδικτατορικά χρόνια". Κοινωνική ένταση αναζητά η κυβέρνηση για να ξεφύγει από τα αδιέξοδά της και θεωρεί πως θα τη βρει πηγαίνοντας κόντρα στο πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται απέναντί της. Το ζητούμενο, επομένως, είναι οι δημοκρατικοί πολίτες να μην πέσουν στην παγίδα νέων δεκεμβριανών, είτε του 1944 είτε του 2008, που θα ρίξουν περισσότερο μύλο στο βρόμικο νερό μιας διεφθαρμένης εξουσίας παρά θα την γκρεμίσουν...

Αυτό φυσικά και δεν σημαίνει να σκύβουμε το κεφάλι για να μας πετυχαίνουν καλύτερα τα κλομπς ή τα δακρυγόνα. Μια ειρηνική συγκέντρωση, για παράδειγμα, ενός εκατομμυρίου πολιτών μπροστά από τη Βουλή θα πετύχει πολύ περισσότερα από τον τραυματισμό ενός ματατζή ή το σπάσιμο βιτρινών. Δεν θέλει κόπο ούτε αίμα, θέλει τρόπο και η δημοκρατία τούς διαθέτει για να εκδικείται εκείνους που την καταπατούν ορκιζόμενοι στο όνομά της...

 

Υβριδικό καθεστώς εκλογικής απολυταρχίας. Η Ουγγαρία φυσικά...

"Υβριδικό καθεστώς εκλογικής απολυταρχίας κι όχι δημοκρατία". Η Ευρωβουλή απέδωσε αυτόν το χαρακτηρισμό στην Ουγγαρία κι όχι στην Ελλάδα. Όχι ακόμα, για να είμαι πιο ακριβής, αφού με το ορμπανοποιημένο καθεστώς Μητσοτάκη προς τα εκεί οδεύουμε με βήμα ταχύ. Μπορεί στο λιστοΠετσιστάν να μην το έχουμε αντιληφθεί ακόμα, αλλά στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο δεν πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός μας είναι μεταρρυθμιστής. Πιστεύουν ότι είναι ο βαλκάνιος Όρμπαν...

Για χάρη τής συζήτησης, μολονότι δεν προκύπτει από πουθενά, να σας πω ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει εντολή παρακολούθησης του Στ. Πιτσιόρλα. Από πού κι ως πού, όμως, αυτό αθωώνει τον Κρυφακούλη για την παρακολούθηση πολιτικών του αντιπάλων εκτός κι εντός ΝΔ; Το "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" είναι επιχείρημα των ένοχων, όχι των αθώων...

Πρέπει να είναι, εξάλλου, πολύ απελπισμένοι στο Μαξίμου για να πιστεύουν ότι το δυνατό τους χαρτί είναι η οικονομία και με αυτό να επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από το ότι έχουν εγκαθιδρύσει ένα παρακράτος μέσα σε ένα, έτσι κι αλλιώς, ελεγχόμενο από τους ίδιους βαθύ κράτος. Η Ελλάδα κινδυνεύει, σύμφωνα με τη Eurostat, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα τής ΕΕ, πλην Βουλγαρίας και Ρουμανίας, από την φτωχοποίηση αλλά στην κυβέρνηση μαγειρεύουν τους αριθμούς γιατί άψητοι δεν τρώγονται με τίποτα... 

Αυτό το παρακράτος δεν βελτιώνεται με έλεγχο των αρμών του. Καταστρέφεται κι αλλάζει προς το δημοκρατικότερο το βαθύ κράτος. Δύσκολο το στοίχημα, αλλά αν κάποιος έχει την πολιτική βούληση για να το κάνει δεν είναι άλλος από την Αριστερά. Την αυτοδύναμη, όμως, Αριστερά, χωρίς δήθεν σοσιαλδημοκρατικά βαρίδια... 

 

  
 

God save those who need kings and queens...

Αν οι Βρετανοί και, για να είμαι πιο ακριβής, οι Άγγλοι θέλουν να διατηρούν μια βασιλική οικογένεια αργόσχολων για να τους θυμίζουν το αυτοκρατορικό τους παρελθόν γούστο τους και καπέλο τους. Είναι, επίσης, δικαίωμα του καθενός να θρηνεί πάνω από το φέρετρο της βασίλισσας σαν να έχασε δικό του άνθρωπο. Ακόμα κι αν η εκλιπούσα βασίλεψε επί 70 χρόνια με μοναδικό της επίτευγμα ότι βασίλεψε 70 χρόνια...

Όσες σημαίες κι αν κυματίσουν μεσίστιες, όσα εντυπωσιακά τελετουργικά κι αν στηθούν για τον αποχαιρετισμό τους, όσα παράσημα κι αν βάλουν στο στήθος τους οι βασιλιάδες αυτού του κόσμου, η αιώνια μοίρα τους θα είναι ίδια με ενός λιμενεργάτη στο Πέραμα. Κι αν οφείλουμε όλοι μας τον απαραίτητο σεβασμό σε οποιονδήποτε νεκρό, ιδίως τον μόλις τεθνεώτα, είναι τα έργα του που πρέπει να δοξάζουμε, αν τα έργα του αξίζουν του θαυμασμού μας. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο έργο τής Ελισάβετ που θα πρέπει να δοξάσω. Τουλάχιστον η Νταϊάνα είχε αξιοποιήσει τη δική της διασημότητα για να κινητοποιήσει την ανθρωπότητα για ζητήματα όπως το AIDS ή οι νάρκες...

Αν συναντούσα τον Κάρολο, θα έσκυβα το κεφάλι μπροστά του όχι από σεβασμό στο θεσμό, αλλά για το ότι ο ίδιος και η φαμίλια του έχουν φτιάξει ένα από τα καλύτερα επιχειρηματικά brands στην ιστορία. Έχουν κατορθώσει να βασιστούν πάνω στα ανθρώπινα πάθη κι ατέλειές τους ακόμα και καλογυρισμένες σειρές μυθοπλασίας όπως το "Crown". Υπό αυτή την έννοια συμβάλλουν και στο ΑΕΠ της Μεγάλης Βρετανίας, σε αντίθεση με τους "δικούς μας" Γλύξμπουργκ που πέρα από γελοίες φιλοδοξίες δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο πέρα από πραξικοπήματα, κοινοβουλευτικά και στρατιωτικά...

 

 
 

Όποιος δεν οραματίζεται, πεθαίνει...

Ο απλός πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να είναι κυνικός, ιδίως ο απλός Έλληνας πολίτης που έχει ζήσει όσα έχει ζήσει τα τελευταία χρόνια. Οι κυβερνήσεις, ωστόσο, έχουν υποχρέωση να είναι ρομαντικές. Και με αυτό δεν εννοώ να αποτάσσουν το ρεαλισμό, αλλά να σκέφτονται και να πράττουν οραματικά. Αλλιώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης...

Ένας ταλαιπωρημένος κι απογοητευμένος από τις εκάστοτε κυβερνήσεις πολίτης μπορεί να λέει, για παράδειγμα, πως όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει. Όταν το ισχυρίζεται, όμως, ένας υπουργός, όπως εν προκειμένω ο λίστας Πέτσας, οφείλει και να παραιτείται την ίδια στιγμή. Κι αυτό γιατί δουλειά του δεν είναι να σχολιάζει την επικαιρότητα, αλλά να προσπαθεί να βελτιώνει την ποιότητα ζωής όσων ζουν σε αυτήν τη χώρα. Αν δεν το μπορεί, υπάρχει πάντοτε και το σπίτι του...

Για να είμαι, πάντως, δίκαιος, δεν χρεώνω ανικανότητα στον Στ. Πέτσα ή στον Κ. Μητσοτάκη, που είχε δηλώσει πως οι ταξικές ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο. Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας υπερασπίζονται, χρησιμοποιώντας ως ιδεολογικά οχήματα το νεοφιλελευθερισμό και τον κοινωνικό δαρβινισμό... 

Ξέρουν τι λένε και γνωρίζουν τι κάνουν. Κι αν αυτό θα με ανακούφιζε αν ήμουν κάτοικος Εκάλης, θα με εξόργιζε αν έμενα στο Χαϊδάρι. Θα έπρεπε τουλάχιστον να με εξοργίζει, για να μην θεωρούμουν λούμπεν προλετάριος και δικαίως... 

 
 

Γατάκι Κιμ, δες μια συνέντευξη Μητσοτάκη να δεις πώς γίνεται η δουλειά...

Όταν ακούω τον Κ. Μητσοτάκη να μιλά για δημοκρατία δίνω τόση προσοχή όση θα έδινα αν άκουγα τον Αλ Καπόνε να μιλά για σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Συγχωρήστε με, επομένως, αν δεν δίνω καμία αξία και στο χαρακτηρισμό "τερατούργημα" που χρησιμοποίησε ο "κυβερνήτης" μας για μια κυβέρνηση που θα έχει τη στήριξη ή ανοχή τεσσάρων από τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα. Άλλωστε για το πόση σημασία δίνει ο Κρυφακούλης στο κράτος δικαίου μπορούν να μας διαβεβαιώσουν οι Ανδρουλάκης- Σπίρτζης- Κουκάκης και οι τουλάχιστον άλλοι έξι πολιτικοί που παρακολουθούσε...

Ο ηγέτης που ευθύνεται για το ότι η χώρα που κυβερνά είναι από τις πρώτες, αν όχι πρώτη, στους νεκρούς από την πανδημία και στην ακρίβεια κι από τις τελευταίες στην ελευθερία τού Τύπου, ενώ ο ίδιος παρακολουθεί τους αντιπάλους του είναι ντροπή να παριστάνει τον εγγυητή τής σταθερότητας. Χίλιες φορές προτιμότερη η αστάθεια αν αυτό το στιλ διακυβέρνησης ονομάζεται σταθερό και συνεπές. Κι όσοι υποστηρίζουν πως η κάθε ψήφος δεν πρέπει να λογίζεται ως μία ψήφος αλλά ως χίλιες αν αφορά το πρώτο κόμμα, όπως επιτάσσουν τα πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα, καλό είναι να μην ορκίζονται στο όνομα της δημοκρατίας...

Τι θα έπρεπε να κάνει, δηλαδή, η αντιπολίτευση απέναντι σε όλα αυτά για να μην θεωρείται τοξική κι ενοχλείται η αστική ευπρέπεια τις σικελικού τύπου οικογένειας που μας κυβερνά; Να μένει σιωπηλή ή το πολύ πολύ να βγάζει ανακοινώσεις τού τύπου "συγγνώμη αν γινόμαστε λίγο αγενείς, αλλά μπορείτε να υποκλέπτετε λιγότερες συνομιλίες μας και να πράττετε αναλόγως ώστε να μπορούν οι Έλληνες να κάνουν κι άλλα πράγματα με το μισθό τους πέρα από το να πληρώνουν λογαριασμούς"; Ο Κ. Μητσοτάκης δεν θέλει δημοκρατία, αλλά μια μεταμοντέρνα Σοβιετία όπου η καταφανώς κατευθυνόμενη ενημέρωση από το Κόμμα έχει "απλώς" αντικατασταθεί από μια ψευδεπίγραφη πολυφωνία η οποία, όπως φάνηκε κι από τη νέα συνέντευξη Τύπου- παρωδία τής Κυριακής, δεν διαφέρει παρά μόνο στο καλύτερο αμπαλάζ από την αστραποβολούσα Βορειοκορεάτισσα τηλεπαρουσιάστρια κάθε φορά που εκφωνεί το όνομα του Κιμ Γιονγκ Ουν...  

 

 
 

Αν δεν μπορέσουμε να δούμε πέρα από την τσέπη μας το ημερολόγιο θα συνεχίσει να γράφει 1984...

Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωνε στη ΔΕΘ πως δεν θα πληρώσουμε κανένα φόρο μέσα στο 2023 και πως αυτό δεν θα έχει επίπτωση στα δημόσια έσοδα; Θα ήταν όλα καλά κι όλα ωραία με έναν πρωθυπουργό που παρακολουθεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι ανέλεγκτος από τη δικαστική και μιντιακή εξουσία, ξεπλένει την αρχαιοκαπηλία και διανέμει το δημόσιο χρήμα σε κολλητούς και φίλους σαν να ήταν δικό του; Μάλλον όχι, αλλά για τον μέσο λούμπεν ψηφοφόρο που δεν μπορεί να δει πιο πέρα από τη τσέπη του όλα αυτά μάλλον του φαίνονται λεπτομέρειες...

Θα ήμουν η Μαρία Αντουανέτα αν απαξίωνα το χρήμα και την αναγκαιότητά του για την επιβίωση στον καπιταλισμό. Αν θέλουμε, όμως, από τη ζωή μας πολύ περισσότερα από το απλώς να επιβιώνουμε, οφείλουμε και να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ως πολίτες κι όχι ως πελάτες. Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά και οι εκάστοτε κυβερνώντες και δεν θα κλέβουν την ψήφο μας τάζοντάς μας ψίχουλα αντί για κοινωνική δικαιοσύνη...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα βγάλει το χειμώνα, πολύ φοβάμαι ωστόσο πως κάθε ημέρα παραπάνω που μένει στην εξουσία δυσκολεύει και τη δική μας προσπάθεια να βγάλουμε τους επόμενους μήνες. Το απόδειξε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ όπου αντί να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του- να μπει ένας φραγμός, δηλαδή, στα υπερκέρδη των εταιρειών με σοβαρή φορολόγησή τους, αλλά και του κράτους με το να μειώσει έμμεσους φόρους- έταξε νέα επιδόματα και μπιχλιμπίδια στους ιθαγενείς του. Για τους άρρωστους έχει μόνο παρηγοριά, για τους χορηγούς του το πάρτι συνεχίζεται... 

 

 

Κι αν ο Γιάννης δεν φιλούσε το εθνόσημο;...

Κι αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ένας κακός μπασκετμπολίστας ο οποίος δεν φιλούσε το εθνόσημο κι ενδιαφερόταν μόνο για τα φράγκα; Δεν θα έπρεπε να έχει την ελληνική υπηκοότητα, μολονότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα; Ή, μήπως, όλοι οι υπόλοιποι που αποκτήσαμε την ελληνική ιθαγένεια με τη γέννησή μας είμαστε πολύ καλοί στην εργασία μας, αγαπάμε με έργα την πατρίδα μας κι αδιαφορούμε για το χρήμα;...

Οι ίδιοι άνθρωποι που αν μπει ένας φόρος παραπάνω σε μια εισαγόμενη μουστάρδα ανεβαίνουν στα κεραμίδια γιατί προσβάλλεται ο φιλελευθερισμός τους, ανοίγουν σαμπάνιες κάθε φορά που μαθαίνουν για πνιγμένους πρόσφυγες και μετανάστες στο Αιγαίο και στον Έβρο. Και οι ίδιοι που έχουν κάνει την πτώση τού τείχους τού Βερολίνου σύμβολο της απελευθέρωσης των λαών και σκίζεται η καρδούλα τους με τη διχοτομημένη Λευκωσία ηδονίζονται με κάθε νέο "τούβλο" που μπαίνει στο τείχος τού Έβρου. Η απανθρωπιά τους συγκρίνεται μόνο με τον εθνικισμό τους και η μισαλλοδοξία τους με το ρατσισμό τους...

Μακάρι η εθνική μας ομάδα να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο, με τον Γιάννη μπροστάρη στην κατάκτησή του. Αλίμονό του, όμως, αν χάσει κάποιο κρίσιμο σουτ ή δεν μαζέψει κάποιο σημαντικό ριμπάουντ. Οι ελληνομέτρες θα βγάλουν ξανά έξω τα υποδεκάμετρα και θα μιλήσουν και πάλι για την ελληνική ψυχάρα που του λείπει, ενώ στους ίδιους υπερχειλίζει όταν έχουν μάθει να κρίνουν άπαντες από την ασφάλεια του καναπέ, της μπίρας και του πιτόγυρου που έχουν μπροστά τους. Χάσει κερδίσει ο Γιάννης έχει πάρει τα παράσημά του με το σπαθί του μέσα κι έξω από το παρκέ. Σπουδαιότερο, άλλωστε, από το να είσαι Έλληνας, Γερμανός ή Μοζαμβικανός είναι να είσαι άνθρωπος... 

 

 

Δεν είναι κυβέρνηση, είναι ο ποινικός κώδικας με κοστούμια και ταγέρ...

Παρακολουθούν πολιτικούς τους αντιπάλους, χρησιμοποιούν τη Βουλή για να ξεπλύνουν αρχαιοκάπηλους, ορίζουν ακαταδίωκτα για τραπεζίτες και "γαλάζια golden boys", αλλά είναι αυστηρότεροι του Δράκοντα όταν πρόκειται για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Η χώρα διαθέτει- ελπίζω όχι για πολύ ακόμα- την πιο φαύλη κυβέρνηση και τον πιο φαύλο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης, οι οποίοι πουλάνε νόμο, τάξη κι επιδόματα στους κυρ Παντελήδες μήπως και ξαναβγούν. Στην ουσία δεν πρόκειται για κυβέρνηση, αλλά για τον ποινικό κώδικα ντυμένο με κοστούμια και ταγέρ...

Στην πολυκατοικία που μένω έγινε διάρρηξη πριν μερικές εβδομάδες. Δικαιούμαι να ζητήσω να βρίσκεται ένα περιπολικό ή μία μοτοσικλέτα τής ομάδας ΔΙΑΣ έξω από αυτή νύχτα ημέρα; Όχι κι ας έχει συντελεστεί πράγματι αδίκημα γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει η μισή χώρα να φυλά την άλλη μισή. Γιατί, επομένως, συζητάμε ακόμα για τη χρησιμότητα πανεπιστημιακής αστυνομίας, λες και η μερίδα τού λέοντος της εγκληματικότητας σε αυτήν τη χώρα παράγεται στα ΑΕΙ;...

Το εκπληκτικότερο, μάλιστα, είναι πως συζητούν οι πανεπιστημιακοί αστυνομικοί να είναι άοπλοι. Αν, όμως, κρίνεται τόσο αναγκαία η παρουσία τους, αφού οι φοιτητές και οι μπαχαλάκηδες είναι σαν την Κόζα Νόστρα που μας κυβερνά κι απειλεί με φυλακίσεις όσους τυχόν σπάσουν την ομερτά για τις υποκλοπές, δεν θα έπρεπε να τους εφοδιάσουμε με κάθε διαθέσιμο όπλο για να κάνουν τη δουλειά τους; Γιατί αν είναι απλώς να διαπιστώνουν παρανομίες και να καλούν στη συνέχεια τα ΜΑΤ τότε τι χρεία έχουμε μπάτσων στις πανεπιστημιακές αυλές; Καμία, μόνο για να ηδονίζονται εκείνοι που νιώθουν απειλούμενοι από τις καταλήψεις, αλλά όχι από αυτούς που τους εξαπατούν και βιάζουν τη δημοκρατία σε καθημερινή βάση... 

  
 

Ο πήχης τους είναι να μην μαζεύουν τα πτώματά μας με τις καρότσες...

Σύμφωνα με τον Μπουμπούκο, από τη μία ο Μαρσέλο ήρθε στον Ολυμπιακό γιατί ο Κ. Μητσοτάκης έχει φτιάξει μια οικονομία "κούκλα"- όπως έλεγε ο Αδ. Γεωργιάδης και για τη χούντα- από την άλλη, όμως, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ένα χειμώνα τόσο βαρύ όσο του 1942. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο; Συμβιβάζονται αν το κυβερνητικό αφήγημα είναι " να τρομάξουμε το πόπολο όσο μπορούμε ώστε όταν δεν θα πεθαίνουν σαν τα μυρμήγκια στους δρόμους από την πείνα να αισθάνονται ευτυχισμένοι που είναι ζωντανοί και τους κυβερνάμε"...

Τα μνημονιακά χρόνια ήταν δύσκολα, πολύ δύσκολα, αλλά θα ήταν υπερβολή να τα συγκρίναμε απευθείας με τα κατοχικά. Υπενθυμίζω, μάλιστα, πως όταν αυτό γινόταν οι μνημονιακοί εξανίσταντο και μιλούσαν για λαϊκισμό. 

Ομοίως, καταπώς φαίνεται, κι αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, αφού η Ευρώπη έχει επιλέξει την ομαδική αυτοκτονία. Το να είσαι, όμως, υπουργός και να τον συγκρίνεις με αντίστοιχους της δεκαετίας τού '40 μοιάζει περισσότερο με μετάθεση ευθύνης...

Η Ελλάδα έχει πληρώσει την πανδημία και την ακρίβεια πιο πολύ από την πλειονότητα των κρατών- μελών τής ΕΕ. Δεν έτυχε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε γιατί άλλες ήταν οι προτεραιότητές της κι όχι το συμφέρον των πολλών... 

Όταν ο πρωθυπουργός περνούσε τον καιρό του κρυφακούγοντας τον Ν. Ανδρουλάκη, τον Θανάση Κουκάκη και ποιος ξέρει πόσους άλλους, οι κυβερνήσεις τής Ιβηρικής εξασφάλιζαν εξαιρέσεις για τους λαούς τους. Και τώρα μας ζητάνε από το Μαξίμου να τους ευγνωμονούμε γιατί η βενζίνη έπεσε κάτω από τα δύο ευρώ ή γιατί θα μας δώσουν κουπόνι για το σούπερ μάρκετ εκείνοι που, κατά τα άλλα, μισούν τη Σοβιετική Ένωση... 

 

 

Ο Γ' Παγκόσμιος είναι η αδιάβαστη πλευρά της Ιστορίας...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κι ο συνεχιζόμενος πόλεμος συνιστούν την επιτομή τού ιμπεριαλισμού, όποια γυαλιά κι αν επιλέξει να φορέσει κανείς. Το αν τα ίδια έκαναν στο παρελθόν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί ή οι Γάλλοι, που τα έκαναν και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα τα κάνουν, δεν δικαιολογεί τον πουτινικό ιμπεριαλισμό. Ούτε, φυσικά, το αυταρχικό καθεστώς τής Μόσχας, το οποίο εξουσιάζει τη Ρωσία όπως την εξουσίαζαν οι τσάροι κι ο Στάλιν, με ελάχιστο σεβασμό δηλαδή ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή...

Η Δύση, ωστόσο, έχει πολύ καιρό να βρεθεί στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας για να επικαλείται τώρα αυτό το επιχείρημα και να φτωχοποιεί τους λαούς της με τις κυρώσεις της σε βάρος τής Ρωσίας την ίδια ώρα που κάνει μπίζνες με άλλα απολυταρχικά καθεστώτα για να αναπληρώνει τα ενεργειακά της κενά. Πίστεψε όταν ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος παράλαβε κράτος και παράδωσε πολλά κράτη, έβαλε το λιθαράκι του στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ότι είχε φτάσει το τέλος τής Ιστορίας. Συμπεριφέρθηκε στη Ρωσία με αλαζονεία και τώρα η Ρωσία της το ανταποδίδει. Μόνο που για μια ακόμα φορά τα γεωπολιτικά παιχνιδάκια δεν τα πληρώνουν τα βουβάλια, αλλά τα βατράχια...

Όχι, δεν πρέπει να αφήσουμε τους Ουκρανούς μόνους τους. Όπως δεν θα έπρεπε να είχαμε αφήσει και τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς, τους Τσερόκι ή τους Αζτέκους. Δεν είναι, όμως, ο Γ' Παγκόσμιος πόλεμος ο καλύτερος τρόπος για να τους βοηθήσουμε. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στη σωστή, αλλά στην αδιάβαστη πλευρά τής Ιστορίας... 

   

 

Έχουν βάλει κάτω τον Ιησού και τον βιάζουν φορώντας ράσα...

Αν κάποιος ισχυριζόταν, έστω και δίκην χαμηλού επιπέδου αστεϊσμού, πως ο Ιησούς είναι βιαστής ή η Παναγία πόρνη, η Ιερά Σύνοδος θα είχε, το λιγότερο, βγει στα κάγκελα. Φυσικά και δεν θα αναγνώριζε κανένα δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και θα μιλούσε για προσβολή των ιερών και των όσιων της φυλής. 

Από την άλλη, όμως, δεν βρίσκει τίποτα το μεμπτό όταν ένας μητροπολίτης- για μια ακόμα φορά με θύτη ιερωμένο- στην ουσία ενοχοποιεί την γυναίκα για το βιασμό της. Σε αυτή την περίπτωση ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει και να κρίνεται γι' αυτό...

Δεν είμαι από εκείνους που ενθουσιάζονται με νόμους περί ρατσιστικού λόγου. Οι σκέψεις και οι διατυπώσεις τους σαφώς κι εμπεριέχουν επικινδυνότητα, αφού παρασύρουν, αλλά οι πράξεις είναι που τις καθιστούν εγκληματικές. Συνεπώς, θα επέτρεπα σε όλα τα λουλούδια να ανθίζουν, ακόμα και σε τσουκνίδες τύπου Χρυσόστομου (sic). Οι τσουκνίδες, όμως, δεν έχουν την ίδια γνώμη, γι' αυτό κι επιζητούν με κάθε αφορμή τη λογοκρισία, ιδίως όταν ο δικός τους λόγος απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα όσο και το κήρυγμα του Χριστού από αυτό πολλών επαγγελματιών χριστιανών...

Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με υπουργό Παιδείας την Ν. Κεραμέως και ιδίως τώρα που καταρρέει, φυσικά και δεν περιμένω βήματα προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας. Περιμένω, όμως, από τη δεύτερη φορά Αριστερά πολύ τολμηρότερα βήματα από αυτά που έκανε η πρώτη φορά. Σε διαφορετική περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία οι καλές προθέσεις, παρά μόνο για να στρώνουν το δρόμο προς την κόλαση του μεσαιωνισμού που συνήθως συνοδεύεται από το μεσσιανισμό...

 

 

Έμεινε με τις επιστολές του Ιησού στο χέρι...

Η παρακολούθηση από τον Κ. Μητσοτάκη ενός (;) πολιτικού του αντιπάλου δεν επηρεάζει, άμεσα τουλάχιστον, τη ζωή τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Μαρτυρά, ωστόσο, μια κουλτούρα διακυβέρνησης στην οποία ο αυταρχισμός, ο υπερσυγκεντρωτισμός και η αλαζονεία βρίσκονται στο επίκεντρό της. Κι αυτή η κουλτούρα μετατρέπεται σε μέτρα και παραλείψεις που ευνοούν τους λίγους σε βάρος των πολλών...

Φαινομενικώς οι υποκλοπές δεν συνδέονται, για παράδειγμα, με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, τις συνέπειες του οποίου λούζονται τώρα στη Μαλαματίνα, ή με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Κι όμως, αποκαλύπτουν ένα μοντέλο εξουσίας διόλου καινούριο, ιδίως αν έχεις γνώση ή εμπειρία από τη Μεγάλη Βρετανία επί Θάτσερ. Η ταξική αγριότητα επιβάλλεται με το νομοθετικό καρότο και τον παρακρατικό βούρδουλα κι αυτό πράττει σήμερα (και) η κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Ο πρωθυπουργός θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα όσο η κατάρρευσή του θα επιταχύνεται. Διαθέτοντας πλέον μόνο την ακροδεξιά για δυνητικό του σύμμαχο ο λόγος και οι πράξεις του θα ρέπουν όλο και περισσότερο προς τη μισαλλοδοξία και τη συνωμοσιολογία. Όταν, άλλωστε, μόνο εκείνος που πουλούσε επιστολές τού Ιησού είναι διατεθειμένος να σου δώσει χείρα βοηθείας πώς να μην υφαίνεις κατασκοπικά σενάρια με Ρώσους, Κινέζους και λοιπές δυνάμεις μήπως και γλιτώσεις τον απόλυτο εξευτελισμό;...   

 

 

Ο Πούτιν βρίσκει και τα κάνει...

 

Το 2009 η χώρα δεν χρεοκόπησε και γιατί τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια ο πρωθυπουργός της κυβερνούσε με τον αυτόματο πιλότο και με ωράριο δημόσιου υπάλληλου ή γιατί και με το "γαλάζιο" κράτος εκτόξευσε δημόσιο έλλειμμα και χρέος. Σύμφωνα με το αφήγημα των αφισιονάδος τού τουρίστα τής Ραφήνας, χρεοκόπησε γιατί ο Κ. Καραμανλής έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για την τότε ΠΓΔΜ- που δεν έβαλε ποτέ- και γιατί έπαιζε μπάλα με τον Βλ. Πούτιν. Η ελληνική δεξιά, 13 χρόνια αργότερα, χρησιμοποιεί παρόμοιες θεωρίες συνωμοσίας για να διασωθεί...

Φυσικά κι ο πρόεδρος της Ρωσίας αξιοποιεί τον υβριδικό πόλεμο για να γονατίσει την Ευρώπη, όπως τον χρησιμοποίησε για να γονατίσει τις ΗΠΑ. Για να το επιτύχει, όμως, στηρίζεται στη φαυλότητα των αντιπάλων του. Στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού δεν ήταν ο Πούτιν που εφηύρε τον Ντ. Τραμπ. 

Ούτε στην Ελλάδα, αν υποθέσουμε πως έχουν έστω ελάχιστη βάση όσα ισχυρίζεται ο πανικόβλητος πρωθυπουργός της, ήταν ο Ρώσος πρόεδρος που επινόησε τη φαυλότητα Μητσοτάκη. Αυτή προϋπήρχε...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης ήταν αθώος για τις παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη- Κουκάκη και ποιος ξέρει πόσων άλλων θα έκανε τα πάντα για να λάμψει η αλήθεια. Άλλωστε διαθέτει τη μιντιακή υπεροπλία που θα του επέτρεπε να διαφημίσει στα πέρατα της χώρας την αθωότητά του. 

Όταν, όμως, δεν κατηγορεί την αντιπολίτευση, ακόμα και την εσωκομματική του, για παρόμοιες συμπεριφορές επιτίθεται στο διεθνή Τύπο ανακαλύπτοντας συνωμοσίες των μεγαλύτερων ξένων ΜΜΕ με τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Δεν ισχυρίζεται, δηλαδή, πως είναι αθώος αλλά και πως οι άλλοι τα ίδια έκαναν κι αποκαλύπτουν τις δικές του αμαρτίες γιατί είναι χειραγωγούμενα ξένων συμφερόντων. Πάλι καλά για τον ίδιο που ελέγχει και τη δικαιοσύνη γιατί με τέτοια επιχειρήματα δεν θα τον αθώωνε ούτε πρωτοδιόριστος ειρηνοδίκης...

Σε λυπάμαι Νίκο...

Και οι μάσκες υποκύπτουν στη βαρύτητα και πέφτουν. Κι όταν πέφτουν, αποκαλύπτονται οι πραγματικές επιδιώξεις εκείνων που κρύβονται πίσω από σοφίσματα. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, αν ως κεντρώοι αυτοπροσδιορίζονται όσοι ντρέπονται να παραδεχθούν ότι είναι δεξιοί, είναι αρκετοί πάντως εκείνοι που θέλουν να λέγονται κεντροαριστεροί αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο δεξιοί, ωφελιμιστές κι αχυράνθρωποι κι από τον Άδ. Γεωργιάδη ή τον Μ. Βορίδη. Το ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, είναι γεμάτο από τέτοιους, οι οποίοι ξεμπροστιάστηκαν με αφορμή τις υποκλοπές...

Μπορεί η στάση Καϊλή να είναι η κορυφή τού παγόβουνου, είναι αρκετοί εκείνοι όμως στη Χαρ. Τρικούπη που είναι ικανοί να κλείσουν τα μάτια και τα αφτιά τους ακόμα και στην παρακολούθηση του προέδρου τους προκειμένου να συνεργαστούν με τη ΝΔ και να μην συγκυβερνήσει το κόμμα τους (;) με το ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήταν στοιχειωδώς έντιμοι θα είχαν προσχωρήσει κι επισήμως στο μητσοτακισμό, ποιος έχασε την εντιμότητά του, ωστόσο, για να την βρει, π.χ., ο Ανδρ. Λοβέρδος; Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να έχει μέλλον, γι' αυτό κι ο Ν. Ανδρουλάκης μου προκαλεί περισσότερο λύπηση παρά συμπόνια...

Κάθε ημέρα που περνά γίνεται και περισσότερο αναγκαίο η επόμενη κυβέρνηση της χώρας να είναι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς βαρίδια και σκελετούς στη ντουλάπα. Ακόμα κι αν ο Ανδρουλάκης θέλει να στρίψει προοδευτικά, δεν το μπορεί με τόσους πεμπτοφαλαγγίτες τής διαπλοκής πλάι του. Συνεπώς, το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ο Κ. Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα πριν μας αδειάσει τη γωνιά θα είναι να αλλάξει τον εκλογικό νόμο επί το πλειοψηφικότερο...   

 

  
 

Πρώτα κοροϊδέψαμε τον εαυτό μας και μετά μας κορόιδεψε ο Κρυφακούλης...

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 οι μενουμεευρωπαίοι είχαν κάνει σημαία τους δημοσιεύματα του ξένου Τύπου τα οποία έκαναν επίθεση στην κυβέρνηση Τσίπρα. Τι καταλόγιζαν κυρίως στον πρώην κι επόμενο πρωθυπουργό; Πως δεν σεβόταν τις συμφωνίες και πως ήθελε να διασώσει τους Έλληνες σε βάρος των ευρωπαίων φορολογούμενων...

Πολύ θα ήθελε ο Κ. Μητσοτάκης να τον κατηγορούσαν τα ξένα ΜΜΕ, μερικά εκ των οποίων κορυφαία, γι' αυτά για τα οποία στηλίτευαν τον πολιτικό του αντίπαλο. Βλέπετε, τον ίδιο δεν τον κατηγορούν για λαϊκισμό ή βολονταρισμό, αλλά για σήψη, διαφθορά, αλαζονεία, ακόμα και για αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Κι αυτό είναι που δεν μπορεί να χωνέψει η εξαπατημένη πλειοψηφία τού 2019 που είχε πιστέψει ότι στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού είχε βρει τον μεταρρυθμιστή που χρόνια περίμενε η χώρα...

Δεν μας κορόιδεψε, ωστόσο, μόνο ο Κ. Μητσοτάκης. Πρωτίστως κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας όταν δήθεν αναζητούμε προοδευτικούς, ριζοσπάστες ηγέτες που θα βάλουν τέλος στις χρόνιες παθογένειες του έθνους όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από το πάθος μας για νεποτισμό, ευνοιοκρατία, δουλοπρέπεια και συντηρητισμό. Ο Κρυφακούλης δεν πρόκειται να αποφύγει την πολιτική του κατάρρευση γιατί και το πόπολο βάζει όρια στην ανοχή του. Μόνο που αυτή η ανοχή είναι μεγαλύτερη σε όσους δεν την αξίζουν καθόλου κι αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Πολύ...   

  

 

Ο Μητσοτάκης φυλακή δεν είναι εκδίκηση, είναι δικαιοσύνη...

 

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από την αλήθεια ώστε η απόσταση της Γης από τον Ήλιο να φαίνεται κοντινή. Οι ομιλίες του στη Βουλή την Παρασκευή το απέδειξαν περίτρανα. Είναι τόσο παγιδευμένος στη φαυλότητά του ώστε αναγκαζεται να παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό σαν ένας βραδύνους κυβερνήτης που δεν γνωρίζει τι γίνεται ακόμα και στο Μαξίμου από το να παραδεχθεί ότι από την πρώτη ημέρα τής πρωθυπουργίας του ενισχύει ένα ήδη υπάρχον μητσοτακικό παρακράτος...

Ο Κρυφακούλης έχει και ποινικές ευθύνες για τις υποκλοπές. Με κάθε νέα αποκάλυψη αυτό γίνεται σαφέστερο. Γι’ αυτό και η δεύτερη φορά Αριστερά που έρχεται οσονούπω δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα παραπάνω από το να φροντίσει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αν ο Κ. Μητσοτάκης έστησε ειδικά δικαστήρια για τους πολιτικούς του αντιπάλους γιατί υποχρέωσαν τους ολιγάρχες να πληρώσουν πρώτη φορά για τηλεοπτικές άδειες και γιατί πίεσαν ώστε να αποκαλυφθούν όλες οι διαστάσεις τού σκανδάλου Novartis, ο Αλέξης Τσίπρας αρκεί να επιτρέψει στη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Τίποτα παραπάνω από αυτό...

Δεν είναι δυνατό το 2022 και ύστερα από τόσες χρεοκοπίες τις οποίες πλήρωσαν κυρίως οι μικρομεσαίοι να αποδεχόμαστε το ότι οι πολιτικοί πηγαίνουν σπίτια τους κι όχι στη φυλακή. Δίχως εκδικητικότητα, αλλά με αίσθηση ευθύνης απέναντι στην ισονομία. Εκείνοι, άλλωστε, που παρακολουθούν πολιτικούς τους αντιπάλους πάνω στο δόγμα ότι όλοι μπορεί να παρακολουθούνται για λόγους εθνικής ασφαλείας δεν δικαιούνται να επικαλούνται ακαταδίωκτα μόνο όταν είναι να σώσουν τα τομάρια τους. Έτσι δεν είναι;...

Μυρίζει ενοχή από εδώ έως το Πεκίνο...

Και γιατί να ξεκινήσει η διερεύνηση των παρακολουθήσεων στη χώρα από το 2012 κι όχι από το 1990 και την εποχή Μαυρίκη; Αν ζητούμενο είναι η διαχρονική μελέτη τής ασφάλειας των τηλεπικοινωνιών ας ξεκινήσουμε κι από την εποχή τού τηλέγραφου. Αν είναι, όμως, να μάθουμε ποιοι και γιατί παρακολουθούσαν Ανδρουλάκη- Κουκάκη κι άλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους μάλλον είναι προτιμότερο να ξεκινήσουμε από το 2019...

Φυσικά και δεν είμαι από εκείνους που πίστεψαν ποτέ στις αγαθές προθέσεις τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η όλη συμπεριφορά της, ωστόσο, τον τελευταίο μήνα μαρτυρά ενοχή κι όχι αθωότητα και γνήσια διάθεση να λάμψει η αλήθεια. Παίζει καθυστερήσεις από την πρώτη στιγμή, προσπαθεί να θολώσει τα νερά, δεν εμπιστεύεται καν δικούς της βουλευτές στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας...

Η κυβέρνηση θα πέσει (και) λόγω των υποκλοπών. Δεν πιστεύω, ωστόσο, ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο, όπως δεν έφτασε άλλωστε ποτέ για κανένα σκάνδαλο στην Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει πως το διεφθαρμένο κατεστημένο θα συνεχίσει να πολεμά τη δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, έστω κι από τη θέση τής αντιπολίτευσης, όπως έκανε και το 2015- 2019. Η δεύτερη φορά Αριστερά, συνεπώς, απαιτεί λιγότερες ψευδαισθήσεις και για το ποιοι είναι πραγματικοί σύμμαχοι και ποιοι δούρειοι ίπποι υπό παρακολούθηση... 

Υ.Γ.: Ο Βρομόστομος επιστρέφει τη Δευτέρα, 29 Αυγούστου.

 
 

Οι εσωτερικοί εχθροί ήταν πάντα εκείνοι που τους έβλεπαν στους άλλους...

Το βασικό επιχείρημα κατά τού ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία δεκαετία που είναι είτε πρώτο είτε δεύτερο κόμμα και το οποίο έχει κάποια βάση αληθείας αφορά το λαϊκισμό του. Πράγματι, και προσωπικώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει υποπέσει και πέφτει ακόμα αρκετές φορές σε αυτό το πολιτικό αμάρτημα. 

Ποιοι, όμως, βρίσκονται απέναντι σε αυτό το λαϊκισμό, επιρρίπτοντας στο ΣΥΡΙΖΑ παθογένειες δεκαετιών σαν να μην υπήρχαν πριν από την πρώτη φορά Αριστερά ή λες κι εξαφανίστηκαν μετά από αυτή; Το πιο βαθύ και διεφθαρμένο κατεστημένο, με υποστηρικτές του κυρ Παντελήδες που με την πρώτη ευκαιρία αποδεικνύουν ότι είναι ένας συρφετός διεφθαρμένων, υποκριτών, απάνθρωπων εχθρών τής πατρίδας και του Ιησού...

Αυτοί που αποδοκίμαζαν την προσπάθεια της κυβέρνησής το 2015, συντασσόμενοι με τον αντίπαλο, και οι οποίοι σήμερα καθυβρίζουν ακόμα και νεκρούς δεν βρίσκονται ούτε στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας ούτε αγαπούν την πατρίδα και το λαό της ούτε τον επικεφαλής τής θρησκείας τους. Είναι πιο μαύροι κι από το μεσαιωνικό σκοτάδι, πιο φαρισαίοι κι από τον Άννα και τον Καϊάφα, πιο ακραίοι κι από τους χρυσαυγίτες. 

Είναι η Ελλάδα των πατριδοκάπηλων συνεργατών των ναζί που κυβέρνησε τη χώρα επί δεκαετίες στιγματίζοντας τους αντιπάλους της ως προδότες. Κι έρχονται σήμερα να παίξουν το ίδιο βρομερό παιχνίδι των δήθεν εσωτερικών εχθρών όταν οι ίδιοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τού ελληνικού λαού και των συμφερόντων του...

Οι αρμοί τής εξουσίας δεν χρειάζονται έλεγχο παρά ξερίζωμα κι αντικατάστασή τους από άλλους που θα λογοδοτούν, αλλά δεν θα ελέγχονται από την εκτελεστική εξουσία. Αν αυτό είναι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, καλώς να ορίσει. Αν είναι, όμως, η δεξιά γραφειοκρατική σαπίλα να αντικατασταθεί από μία αριστερή, τότε μέλλον δεν έχουμε κι όσοι νέοι με ταλέντο και γνώσεις έχουν μείνει θα φύγουν κι αυτοί...  

 
 

Θα έχουμε χούντα, αλλά θα είναι σαν να μην έχουμε...

Τα ελληνικά ΜΜΕ "σοκαρισμένα" μεταδίδουν πληροφορίες από τις διακοπές τού ανέμελου Μπ. Τζόνσον στην Ελλάδα, αλλά τα τριήμερα του δικού μας ανέμελου μάλλον περιλαμβάνονται στα πρωθυπουργικά καθήκοντα, γι' αυτό και δεν απασχολούν. Κι αν το ραχάτι Μητσοτάκη, όσο κι αν έχει κι αυτό τη σημασία του, αφορά κυρίως τις παραπολιτικές στήλες, το ότι ενημερωνόμαστε για τα σοβαρά- όπως για τον Έβρο και τις υποκλοπές- από τα ξένα μίντια προκαλεί θλίψη. Θα έχουμε χούντα, αλλά θα είναι σαν να μην έχουμε, που θα έλεγε κι ο γέροντας Παΐσιος...

Όπως κι αν έχει, ο Κ. Μητσοτάκης θα είναι παρελθόν μέχρι το τέλος τού χρόνου. Η δημόσια αποστασιοποίηση Βενιζέλου ήταν το σύνθημα του κατεστημένου πως άλεσε τον σημερινό πρωθυπουργό και ήρθε η ώρα να τον φτύσει για να διασωθεί το ίδιο. Η ζημιά, ωστόσο, που έχει γίνει στη δημοκρατία, στους θεσμούς και στο κράτος δικαίου τα τελευταία τρία χρόνια δεν επουλώνεται γρήγορα. Θα χρειαστεί χρόνος ώστε να πάψουμε να είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη (και) σε αυτά τα ζητήματα, πίσω κι από την ορμπανική Ουγγαρία...

Η Ελλάδα είναι πρώτη σε νεκρούς από την πανδημία και τελευταία στην ακρίβεια και στην ελευθερία τού Τύπου, αλλά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αν πιστέψουμε την κυβερνητική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ χειρότερο: η χώρα έχει μετατραπεί σε χώρο εφαρμογής τής χειρότερης προπαγάνδας μαζί με προβοκάτσιας με το θέμα τού άτυπου πειράματος να είναι πόσο θα υπομένουν οι Έλληνες την απόλυτη εξαπάτηση χωρίς να αντιδρούν μόνο και μόνο γιατί τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τους πλασάρουν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που βιώνουν. Αν θέλετε την εκτίμησή μου, όχι για πολύ ακόμα... 

 

 
 

Αν ήμασταν πολίτες η κυβέρνηση θα έπεφτε από τα push backs, όχι από τις υποκλοπές...

Οι νεκροί μιλάνε με τον τρόπο τους και βρίσκουν πάντα ένα δρόμο για να επικοινωνούν μαζί μας. Το άταφο επί ημέρες κορίτσι στον Έβρο και το πτώμα μετανάστη που έπλεε μπροστά στα μάτια επιβατών πλοίου δεν ήρθαν από το πουθενά. Είχαν μέχρι μερικές ημέρες πριν ζωή, πατρίδα, οικογένεια και τα έχασαν όλα γιατί πίστεψαν ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους δικούς τους τυράννους. Διαπίστωσαν, όμως, πικρά ότι ο ανώτερος πολιτισμός μας έχει τα δικά του όρια κι από αυτά ξεφεύγουν όσοι δεν μας μοιάζουν στο χρώμα, στη γλώσσα και στη φυλή...

Το ότι επιτρέπουμε ικέτες τής Γης να πεθαίνουν για να μην αλλοιωθεί ο καταπληκτικός μας πολιτισμός είναι, "απλώς", το κερασάκι στην τούρτα τής υποκρισίας μας. Αρκετοί από εκείνους που έγραψαν το Δεκαπενταύγουστο δακρύβρεχτα κείμενα για την μάνα Παναγιά ή από όσους θα συγκινηθούν στην Επίδαυρο με την Αντιγόνη που αψηφά τους νόμους τής πολιτείας για να θάψει τον αδερφό της, δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα σε έναν αλλογενή μουσουλμάνο να πενθεί το ίδιο για το παιδί του ή να επιθυμεί μια καλύτερη ζωή. Με το ένα χέρι σταυροκοπιούνται και πέφτουν γονυπετείς μπροστά σε θαυματουργές εικόνες- κατά τα άλλα, έχουμε ξεπεράσει την περίοδο της ειδωλολατρίας- και με το άλλο σπρώχνουν πρόσφυγες και μετανάστες πιο βαθιά στους στεριανούς και υγρούς τους τάφους, χειροκροτώντας εκείνους που το κάνουν και σωματικώς...

"Αν κάνουμε push backs, πού είναι οι νεκροί", αναρωτιόταν η Σ. Βούλτεψη και τώρα που τους βλέπουν φάτσα κάρτα και οι ιθαγενείς παραθεριστές έχει ντραπεί και η ντροπή. Λες και πρέπει να φτάνουμε έως τη βιολογική εξόντωση για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια ανθρώπινη ανάγκη. Ή λες και η ευαισθησία μας μετριέται με νεκρά κορμιά... 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πέσει λόγω των υποκλοπών και δικαίως. Θα έπρεπε, όμως, να είχε πέσει για τον ενδεχόμενο δόλο θανάτωσης ικετών τής Γης. Αυτό, ωστόσο, θα προϋπόθετε ένα λαό πολιτών κι όχι πελατών. Κι αυτή είναι η δική μας διαχρονική ντροπή... 

  
 

Πλατεία Νεολουδίτων...

Στη ζωή οφείλουμε να επιλέγουμε τους αγώνες μας, αλλιώς κινδυνεύουμε να γινόμαστε γραφικοί κι όχι μόνο στα μάτια εκείνων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Φυσικά, για παράδειγμα, και η κυβέρνηση τοποθέτησε το νέο σταθμό τού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων για να ερεθίσει τους "αβατιώτες". Βεβαίως, επίσης, και θα μπορούσε να γίνει 250 μέτρα πιο πέρα και να μην κόβονταν και 70 δέντρα, αλίμονο όμως αν οι νεολουδίτες αντικαθιστούν τις μηχανές με τις στάσεις τού μετρό στη διαβολικότητα κι αυτό το θεωρούμε προοδευτισμό...

Η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που, πέρα από όλα τα άλλα, μας επιστρέφει στο μετεμφυλιακό κράτος τής δεξιάς, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι μουσουλμάνοι βουλευτές ήταν κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια. Θα έλεγα πως αυτός είναι πολύ σοβαρότερος λόγος για να κατεβούμε στους δρόμους, ακόμα κι αυγουστιάτικα, από το πού θα χτιστεί μια στάση τού μετρό ή για τα λεοντόψαρα που έχουν κατακλύσει τις ελληνικές θάλασσες. Αν χάσουμε το μέτρο χάνουμε και το στόχο κι αν χάσουμε και το στόχο τότε θα είμαστε για να μας κλαίνε και τα λεοντόψαρα...

Ο αριστερισμός δεν συνδέεται πάντοτε με την προοδευτικότητα. Μερικές ή κι αρκετές φορές ξεφεύγει και μετατρέπεται σε φασισμό από την ανάποδη. Ο προοδευτικός, για παράδειγμα, ασχολείται και με τους Έλληνες και γενικότερα με τους ανθρώπους κι όχι μόνο με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους κορμοράνους. Και φυσικά δεν εκβάλλει μίσος, όπως πολλές φορές εκβάλλεται στο λόγο και στις πράξεις των αριστεριστών, έστω κι αν οι αποδέκτες του δεν είναι άνθρωποι που θα έπρεπε να συμπαθούμε. Μέτρον άριστον...  

 

Ένα παγκόσμιο χωριό ή μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή της Αλβανίας του Χότζα;...

Αυτοί που ορκίζονται στην ελεύθερη, αυτορρύθμιστη αγορά, χωρίς κανόνες παρά μόνο αυτούς της ζούγκλας, είναι κι εκείνοι συνήθως που δεν θέλουν ούτε ένας μετανάστης ή πρόσφυγας να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως αν είναι διαφορετικού χρώματος και θρησκείας από την πλειονότητα. Αναγνωρίζουν, δηλαδή, περισσότερα δικαιώματα στις μουστάρδες ή στους τραπεζικούς λογαριασμούς από όσα αναγνωρίζουν για τους ανθρώπους και, μάλιστα, τους απελπισμένους. Πώς, επομένως, όλοι αυτοί οι μισαλλόδοξοι να αναγνωρίζουν ως δική τους την εθνική ομάδα μπάσκετ με τα αδέλφια Αντετοκούνμπο;...

Υπό μία άποψη, βεβαίως, είναι πιο έντιμοι από εκείνους που αναγνωρίζουν την ελληνικότητα μόνο σε αυτούς που έχουν επιτύχει στη ζωή τους. Τρισχειρότεροι είναι όσοι αναγνωρίζουν στους μετανάστες και στα παιδιά τους δικαιώματα αποκλειστικώς όταν έχει προηγηθεί λαϊκή κατακραυγή, παίζουν στο NBA ή βγαίνουν πρώτοι στις πανελλήνιες. Η υποκρισία τους μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αγυρτεία τους και φυσικά δεν περιορίζεται στο λανθάνοντα ρατσισμό τους...

Οι Έλληνες του 450 π.Χ, του 1453 ή του 1821 δεν είναι ίδιοι με τους Έλληνες του 2022. Ούτε οι Έλληνες του 2052 θα είναι ίδιοι με τους σημερινούς. Ιδίως όταν είσαι λάτρης τής παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να την περιορίζεις στην ελεύθερη διακίνηση προϊόντων. Ή θέλουμε ένα παγκόσμιο χωριό ή μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή τής Αλβανίας τού Χότζα. Το τελευταίο, ωστόσο, μοιάζει γελοίο ακόμα κι ως σκέψη την εποχή που οι επικοινωνίες και οι μεταφορές γίνονται όλο και πιο εύκολες ημέρα με την ημέρα...

   
 

Not my prime minister...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα είχε παραιτήσει τον ανιψιό του και τον αχυράνθρωπό του στην ΕΥΠ αν πίστευε ότι θα έβγαινε αβρόχοις ποσίν από την ιστορία των παρακολουθήσεων. Πρέπει να είναι, άλλωστε, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι Έλληνες που πιστεύουν ότι ευρωβουλευτής και υποψήφιος για την αρχηγία τού τρίτου κόμματος παρακολουθείτο από τη ΜΥΠ (Μητσοτακική Υπηρεσία Πληροφοριών) με απόφαση Δημητριάδη- Κοντολέοντα κι έγκριση της αρμόδιας εισαγγελέως δίχως να το γνωρίζει καν ο πρωθυπουργός, ιδίως αυτός ο υπερσυγκεντρωτικός του επιτελικού κράτους πρωθυπουργός. Πώς μπορεί, συνεπώς, να αναδιοργανώσει με διαφάνεια και λογοδοσία μια υπηρεσία ο ίδιος άνθρωπος που τη γύρισε πίσω στα μετεμφυλιακά χρόνια προκειμένου να ελέγχει και τους αρμούς τής εξουσίας που δεν έλεγχε ήδη;...

Κι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι οι ημέρες του στην εξουσία είναι μετρημένες, γι' αυτό και δεν θέλησε να διακόψει τις διακοπές του. Ποιος ο λόγος να χάσει τη ζαχαρένια του και να μην απολαύσει τις 30 εξοχικές κατοικίες του κι αυτό το καλοκαίρι;... 

Οι κοριοί, εξάλλου, έρχονται να δέσουν με το διογκούμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας για την ακρίβεια που σε σημαντικό βαθμό οφείλεται σε κυβερνητικές αποφάσεις και παραλείψεις. Κι όσο κι αν στην post truth δημοκρατία μας με μπόλικες δόσεις διαπλοκής τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα και χειραγωγούμενα, το ψέμα αντιμετωπίζει διαχρονικά ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: δεν προλαβαίνει να γεράσει...

Ο λαός δεν είναι σοφός, αλλά οι εκάστοτε επιλογές του έχουν σκεπτικό από πίσω τους, το οποίο, όσον αφορά την πλειοψηφία τουλάχιστον, δεν επηρεάζεται από τη μιντιακή προπαγάνδα η οποία από μόνη της δεν μπορεί να καθορίσει τον νικητή των εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, αν έλεγχε τα ΜΜΕ θα ήταν αυτοδύναμος το 2015 και θα έχανε και πάλι το 2019. Ομοίως και τώρα, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι σε θέση να αποτρέψει την εκλογική του ήττα, η οποία θα είναι πέρα για πέρα δίκαιη... 

 

 
 

Ο ένας παρακολουθεί, ο άλλος δέρνει, ο τρίτος θα κυβερνήσει μόνος...

Όσο αποκαλύπτεται το παρασκήνιο πίσω από την πιο βρόμικη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα από τη μεταπολίτευση τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζεται γιατί από την πρώτη στιγμή ο Κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να αποδομήσει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Δεν ήταν μόνο πως όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Ήταν, κυρίως, η επιδίωξή του να πει στο πόπολο εμμέσως πως μπορεί εκείνος να είναι πράγματι φαύλος, αλλά δεν είναι ο μόνος...

Έστησε ειδικά δικαστήρια για Παππά- Παπαγγελόπουλο στην ουσία γιατί ο πρώτος ανάγκασε τους καναλάρχες να πληρώσουν για πρώτη φορά για τηλεοπτικές άδειες κι ο δεύτερος πίεσε ώστε να αποκαλυφθούν όλες οι διαστάσεις τού σκανδάλου Novartis. Και οι δυο τους έκαναν τα λάθη τους, μόνο που να τα βάζουμε στο ίδιο μίξερ με όσα έχει κάνει σε βάρος τής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας ο Κ. Μητσοτάκης τα τελευταία τρία χρόνια είναι τουλάχιστον άδικο. Γι' αυτό και η επόμενη κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το οφείλει πρωτίστως στους πολίτες να μην δώσει συγχωροχάρτια, αλλά να οδηγήσει τους ένοχους στο φυσικό τους δικαστή...

Ο ένας παρακολουθεί, ο άλλος δέρνει κι ο τρίτος θα κυβερνήσει, αυτήν τη φορά όμως δίχως ψευδαισθήσεις αν θέλει να είναι χρήσιμος για τον τόπο. Κι οφείλει να κυβερνήσει και χωρίς την ψευδαίσθηση πως οι προοδευτικές δυνάμεις περιλαμβάνουν και το ΠΑΣΟΚ ή, για να είμαι πιο δίκαιος, την πλειοψηφία τού ΠΑΣΟΚ. Καλύτερα, συνεπώς, να οδηγηθούμε σε δεύτερες εκλογές από το να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που ο ένας εταίρος θα λειτουργεί ως δούρειος ίππος και θα είναι εκβιαζόμενος από την ολιγαρχία εξαιτίας των πολλών σκελετών που έχει στη ντουλάπα του...  

 

 

Η παραίτηση ο μόνος έντιμος δρόμος για έναν βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό...

Κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει τώρα: τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ολιγαρχών φίλων Μητσοτάκη θα έβαζαν τον πρωθυπουργό σε μεγάλες περιπέτειες. Κι αφού στην Ελλάδα δεν λειτουργεί ένα μιντιακό σύστημα που να έχει ως προτεραιότητά του την αλήθεια, μόνο όταν θα έβγαζαν οι ολιγάρχες τα άπλυτά τους στη φόρα θα μαθαίναμε πόση βρομιά κυκλοφορεί στο Μαξίμου τα τελευταία τρία χρόνια. Και είναι τόσο μεγάλη που μοιάζει αδύνατο γι' αυτόν τον πρωθυπουργό να βγάλει το χειμώνα. Μάλλον δεν θα βγάλει ούτε το 2022...

Αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας, θα είχα πάρει ποπ κορν για να παρακολουθήσω το αλληλοφάγωμα της ελληνικής διαπλοκής που έχει ήδη ξεκινήσει. Γιατί αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει διακοπές τον γιο του που πέρασε σε πρότυπο σχολείο ενώ ο ίδιος τα καταγγέλλει, τα αμαρτήματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού είναι πολύ σοβαρότερα. Για την ακρίβεια, είναι και ποινικά αδικήματα για τα οποία η δικαιοσύνη δεν θα μπορεί να κάνει για πολύ τα στραβά μάτια όσο κι αν τρομάζει και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας το κοινό περί δικαίου αίσθημα...

Στο δευτεριάτικο διάγγελμά του ο Κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να διαλέξει το ρόλο τού ηλίθιου που δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε σε μια υπηρεσία, την ΕΥΠ, την οποία ο ίδιος επέλεξε να έχει υπό τον έλεγχό του από την πρώτη κιόλας εβδομάδα τής πρωθυπουργίας του και με επικεφαλής έναν άνθρωπό του που δεν είχε καν τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Μπορεί, βεβαίως, να πει πως αυτά συμβαίνουν και στην Εσπερία και πράγματι συμβαίνουν. 

Εκεί, όμως, δεν θα στεκόταν ούτε μια ημέρα παραπάνω στο αξίωμά του ο ηγέτης που έδινε εντολές για παρακολουθήσεις ή αυτές γίνονταν κάτω από τη μύτη του. Δεν έχουν πει όλη αυτή την ιστορία ελληνικό Γουότεργκεϊτ αδίκως, αφού οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να κρυφτούν κάτω από το χαλί και η παραίτηση και η προκήρυξη εκλογών ο μόνος έντιμος δρόμος που έχει απομείνει στον βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό τής χώρας...

 

 

Η άμεση δημοκρατία δεν είναι ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει αθηναίος με σώας τας φρένας που να περίμενε καλύτερη κατάληξη για την πλατεία Συντάγματος από αυτή που της καθόρισε ο Κ. Μπακογιάννης του "Μεγάλου Περίδρομου". Ή που να περιμένει καλύτερα αποτελέσματα για το λόφο Στρέφη τον οποίο, ακολουθώντας τα χνάρια τής οικογενειακής παράδοσης, παραδίδει στα χέρια απατεώνων οικογενειακών χορηγών. Αναρωτιέμαι, εν τέλει, αν πράγματι πιστεύατε όταν ψηφίζατε έναν ακόμα γόνο ότι θα αποδεικνυόταν καλός δήμαρχος...

Με πρωθυπουργό Μητσοτάκη και δήμαρχο Μπακογιάννη έχουμε φτάσει ξανά στο σημείο να θεωρούμε προτέρημα κι όχι απλώς αυτονόητο ένας πολιτικός να μην είναι διεφθαρμένος. Στην περίπτωσή τους, μάλιστα, δεν ισχύει ούτε αυτό που ενδεχομένως να ίσχυε για τον Ανδρ. Παπανδρέου, πως μπορεί να τρώνε με χρυσά κουτάλια αλλά αφήνουν κάτι και για το πόπολο. Για το μητσοτακέικο η κοινωνική δικαιοσύνη είναι τόσο απαραίτητη όσο ένα ψυγείο για έναν Λάπωνα...

Υπό μία άποψη, εξάλλου, οι μητσοτάκηδες καλά κάνουν αφού εμείς τους το επιτρέπουμε. Kαι δεν έχουν και πολύ άδικο. Πόσοι, άλλωστε, ανάμεσά μας θα έμεναν ανεπηρέαστοι από τον πειρασμό αν μας ήταν διαθέσιμος κι έμενε ατιμώρητος; Όπως κι αν έχει, όμως, αν οι ηγέτες μας όχι μόνο δεν είναι ικανοί αλλά είναι και φαύλοι γιατί να μην παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας; Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μια ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...

 
 

Ακόμα και τις σταγόνες της βροχής αν τους αφήσουμε...

Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν την παγκόσμια ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων εκπλήσσονται με τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όσοι την ξέρουν δεν απορούν με την υποβάθμιση υπηρεσιών που θέτει σε κίνδυνο ακόμα κι ανθρώπινες ζωές. Πουθενά στον πλανήτη οι ιδιώτες δεν έβαλαν τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη, γιατί να το κάνουν στην Ελλάδα όπου αισθάνονται μάλιστα πως τους παίρνει περισσότερο;...

Δεν υπάρχει ιδανικό αφεντικό. Και το κράτος ως εργοδότης κι επιχειρηματίας έχει τα δικά του σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει, κυρίως τη γραφειοκρατία, την ευθυνοφοβία και τη ραθυμία. Έχει αποδειχθεί, ωστόσο, διαχρονικώς πως αυτά τα προβλήματα ζυγίζουν λιγότερο στην καθημερινότητα του πολίτη από αυτά που συσσωρεύει η ιδιωτικοποίηση κυρίως βασικών αγαθών, όπως είναι οι μεταφορές ή η ενέργεια, με πρόσφατο χαρακτηριστικότατο παράδειγμα τη ΔΕΗ. Γι' αυτό και τρέμω στη σκέψη πως αυτή η κυβέρνηση θα προλάβει να ιδιωτικοποιήσει και το νερό...

Δεν ζούμε στο 1980. Οι ιδιωτικοποιήσεις προχώρησαν, απέτυχαν και η διεθνής τάση είναι οι επανακρατικοποιήσεις, ιδίως στο νερό. Στην Ελλάδα, όμως, που ζούμε τον πλανήτη με χρονοκαθυστέρηση, κάποιοι θέλουν να μας πουλήσουν ό,τι ήταν μεταρρυθμιστικό πριν σαράντα χρόνια ως τη μέγιστη καινοτομία. Φυσικά δεν το κάνουν μόνο από ιδεοληψία, αλλά και για την εξυπηρέτηση των χορηγών τους. Και με το αζημίωτο...

 

Η γυναικούλα μου, ο αντρούλης μου, αλλά είμαστε κατά της ιδιοκτησίας...

Η "γυναίκα μου" ή ο "άντρας μου". Πόση ιδιοκτησιακή λογική κρύβεται πίσω από αυτές τις εκφράσεις κατά τα άλλα απαυδισμένων συμπολιτών μας από κακοποιητικές συμπεριφορές άλλων. Δεν ισχυρίζομαι πως πίσω από το "γυναικούλα μου" ή το "αντρούλης μου" κρύβεται κι ένας κακοποιητής, η αρχή όμως του κακού κρύβεται πίσω από την άρνηση της σύνθετης ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και των αναγκών της προς χάρη ενός ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού που μισεί το σώμα και τις επιθυμίες του. Όταν αντιμετωπίζουμε και τις ανθρώπινες σχέσεις ως ενός είδους εμπορική συναλλαγή μην απορούμε όταν βλέπουμε σε ποιες ακραίες συμπεριφορές μπορεί να οδηγήσει αυτός ο δρόμος...

Όποιος ισχυρίζεται πως σκοτώνει από αγάπη δεν έχει αγαπήσει ούτε τον εαυτό του, κυρίως αυτόν. Αν τον αγαπούσε, δεν θα μπορούσε να στερήσει τους άλλους από τους δικούς τους εαυτούς. Αυτός ο κόσμος, όμως, είναι γεμάτος από "ξέρεις ποιος είμαι εγώ". Κι αν οι άντρες είναι συνήθως αυτοί που σκοτώνουν ούτε οι γυναίκες είναι απαλλαγμένες από το αμάρτημα της αυταρέσκειας...

Έτσι κι αλλιώς ζούμε σε ένα σύστημα που υποθάλπει την αγάπη για την ιδιοκτησία, η οποία προφανώς και δεν περιορίζεται στα λεφτά ή στα οικόπεδα. Κι αν η έννοια της ιδιοκτησίας τού οτιδήποτε είναι από μόνη της προβληματική, φανταστείτε πόσο ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει όταν αφορά και τους ανθρώπους... 

Ούτε, βεβαίως, περιορίζεται στις οικογενειακές σχέσεις, αλλά επεκτείνεται στις φιλικές, στις κοινωνικές, στις επαγγελματικές, στις πολιτικές. Με λίγα λόγια, έχουμε οικοδομήσει ένα σύστημα στο οποίο αποδεχόμαστε την εξάρτηση, ακόμα κι όταν κλείνουμε τα μάτια από αηδία μπροστά στις ακραίες εκδηλώσεις της. Όταν το κάνουμε κι αυτό και δεν το αποδεχόμαστε ως κάτι το φυσιολογικό...