Ούτε πόλεμος ούτε νέος Τσοχατζόπουλος...

Προφανώς και οι ελληνοτουρκικές διαφορές δεν θα επιλυθούν αν δεν υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε Αθήνα κι Άγκυρα κι αν δεν γίνουν υποχωρήσεις κι από τις δύο πλευρές. Σε διαφορετική περίπτωση ο πόλεμος θα καταστεί αυτοεκπληρούμενη προφητεία... 

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι μόνο να επιλυθούν αλλά και με τρόπο που δεν θα είναι ετεροβαρής, σε βάρος δηλαδή των εθνικών μας συμφερόντων. Υπό αυτή την έννοια αλίμονο κι αν επιτρέψουμε στην Τουρκία να γίνει μέλος τού ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ... 

Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση δεν μας λέει τίποτα για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα ούτε για το κυπριακό. Κι αφού δεν μας λέει τίποτα για όλα αυτά είναι λογικό να κρατά αιδήμονα σιωπή και για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. όταν, μάλιστα, ανακοινώνει ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα- μαμούθ υπό τον απόλυτο έλεγχο του Μαξίμου... 

Τι να τα κάνεις, όμως, τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες αν δεν έχεις σκοπό να τα αξιοποιήσεις διπλωματικά; Μόνο και μόνο για να παριστάνεις πως έχεις εξασφαλίσει την εθνική ασφάλεια όταν την ίδια στιγμή αφήνεις ανοιχτή την κερκόπορτα της ευρωάμυνας στην Τουρκία;...

Φυσικά προκύπτει σε μια τέτοια εξέλιξη και το ερώτημα "τι θες, να κάνουμε πόλεμο"; Η απάντηση είναι όχι. Δεν επιθυμώ, όμως, οι δικές μας και οι επόμενες γενιές να χρεωθούν στον αιώνα τον άπαντα με μοναδικό αποτέλεσμα να υπάρξουν νέοι τσοχατζόπουλοι. Κι αυτό θα συμβεί όσο η εξωτερική μας πολιτική έχει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας οικογένειας, εν προκειμένω της πρωθυπουργικής, κι όχι της πατρίδας μας... 

Αν δεν ήταν η Ομάδα Αλήθειας θα σκίζαμε...

Αλίμονο, δεν γέννησε η Ομάδα Αλήθειας την προπαγάνδα. Ούτε καν στην Ελλάδα. Όσοι μεγαλώσαμε τη δεκαετία τού 80, για παράδειγμα, θυμόμαστε πολύ καλά πώς λειτουργούσε η δημόσια τηλεόραση, την εποχή μάλιστα που δεν υπήρχε ιδιωτική. Δεν είναι, δηλαδή, σήμερα η πρώτη φορά που κρατικό χρήμα- των φορολογουμένων, για να είμαι ακριβής- κατευθύνεται στην εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων τού κυβερνητικού κόμματος. Το κάνει η ΝΔ, το έκανε το ΠΑΣΟΚ, το έκανε ακόμα κι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ας κλαυθμηρίζουν τώρα όλοι τους για την ποιότητα του δημόσιου λόγου...

Αν εκατό άνθρωποι είναι αυτόπτες μάρτυρες ενός τροχαίου ατυχήματος θα έχουμε εκατό διαφορετικές εκδοχές τού τι συνέβη κι όχι απαραιτήτως γιατί αυτοί οι εκατό άνθρωποι υπηρετούν κάποιες συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Το πώς προσλαμβάνει την πραγματικότητα ο καθένας μας δεν ταυτίζεται στο 100% με το πώς τη συλλαμβάνει ο οποιοσδήποτε άλλος... 

Το μεγάλο πρόβλημα για τη δημοκρατία δεν εκκινεί καν από το ότι κάποιοι επιθυμούν τη σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας. Ξεκινά από το ότι οι υπόλοιποι είμαστε πρόθυμοι να καταπιούμε αυτή τη διαστρέβλωση αν είναι σύμφωνη με τις πολιτικές, κοινωνικές, ομαδικές ή όποιες άλλες προτιμήσεις μας. Από το ότι, δηλαδή, είμαστε πολύ δύσκολοι στο να αποδεχθούμε ότι μπορεί και να έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος κι αντί να στρίψουμε οι ίδιοι επιλέγουμε να στρίψουμε την πραγματικότητα...

Όπως κι αν έχει, καμία επικοινωνιακή υπεροπλία δεν θα ήταν ικανή από μόνη της να δώσει την πολιτική κυριαρχία στο κόμμα που την απολαμβάνει αν οι αντίπαλοί του είχαν να αντιπαρατάξουν σε αυτή έναν στοιχειωδώς αξιόπιστο πολιτικό λόγο. Αν ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ- Νέα Αριστερά πιστεύουν ακόμα ότι βρίσκονται κάτω από το 10% στην πρόθεση ψήφου επειδή το σύστημα Μαξίμου έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό για προπαγάνδα, που πράγματι έχει και μάλιστα με αδιαφανή τρόπο, θα βρεθούν όλοι τους σύντομα κάτω από το 5% και κάτω από το 0%. Δεν μπορείς να περιμένεις, όμως, κάτι καλύτερο από κόμματα στελεχών κι όχι μελών, από πολιτικώς αυτιστικές ηγεσίες που πιστεύουν ότι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα είναι η επικράτηση ή ενσωμάτωση των αντίπαλων ηγεσιών κι όχι το ότι, απλούστατα, οι πολίτες δεν θέλουν ούτε να τις ακούνε ούτε να τις βλέπουν...  

  

Η ατελεύτητη χρεοκοπία μας...

Είναι πιθανότερο να οδηγηθούν στη φυλακή οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών παρά τα πολιτικά πρόσωπα που ευθύνονται για το ότι εν έτει 2023 συγκρούστηκαν δύο τρένα που κινούνταν σε δύο γραμμές και για τη συγκάλυψη που ακολούθησε. Σε αυτήν τη χώρα ζούμε κι αυτή η χώρα όσο κι αν στενοχωρεί ορισμένους είναι πρωτίστως δικό μας δημιούργημα και δευτερευόντως της οικογένειας Μητσοτάκη. Η φεουδαρχία απαιτεί και πρόθυμους υπηκόους, ανθρώπους έτοιμους να θυσιάσουν τα πάντα για μια θέση στο Δημόσιο ή για οποιοδήποτε άλλο μπαξίσι... Σε ένα τέτοιο κράτος είναι πολύ λογικό και η δικαστική εξουσία να είναι απολύτως ελεγχόμενη από ένα κόμμα και δη από μια οικογένεια. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε σήμερα η ηγεσία τού Αρείου Πάγου να λειτουργεί ως γραφείο Τύπου τού Μαξίμου, όταν δεν του κάνει εξυπηρετήσεις. Σε ποια χώρα, για παράδειγμα, θα αθωώνονταν πολιτικοί με την επίκληση αδιευκρίνιστων ποσών ή ποσών που προήλθαν από μια καλοκάγαθη πεθερά ή από μια θεία στη Νιγηρία; Σε ποια χώρα το σκάνδαλο των υποκλοπών θα θαβόταν; Στην ίδια χώρα που θα μείνουν ατιμώρητοι και οι ένοχοι για το ότι 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε ένα τρένο... Την εποχή των μνημονίων υπήρχε τουλάχιστον η ελπίδα πως η χρεοκοπία θα μας ξυπνούσε από το λήθαργο, θα μας κινητοποιούσε στο να αποφύγουμε τα εγκλήματα του παρελθόντος και να δώσουμε τουλάχιστον στις επόμενες γενιές μια προοπτική. Μετά από 15 χρόνια και την πλήρη διάψευση των προσδοκιών η χώρα έχει την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και δεύτερο στις δημοσκοπήσεις ένα ασπόνδυλο κόμμα το οποίο στηρίζεται αποκλειστικώς στα δικανικά τάλαντα της ηγεσίας του. Υπάρχει διέξοδος; Μπορεί, δεν θα έρθει όμως από τα πάνω αλλά από τα κάτω. Αυτό ίσχυε και στα μνημόνια, αυτό ισχύει και σήμερα ακόμα περισσότερο...

Είμαστε πολύ κουρασμένοι από τους καιροσκόπους...

Την 1η Μαρτίου, μία ημέρα μετά τη δεύτερη επέτειο και τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, πολύ λίγα πράγματα θα θυμίζουν το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Η οργή τού λαού θα αποτελέσει καταλύτη εξελίξεων. Το ξέρουν και στο Μαξίμου, το καταλαβαίνουν και στην αντιπολίτευση. Γι' αυτό κι όλοι προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα...

Κι αν στη ΝΔ οι εξελίξεις, αναπόφευκτα, θα συσχετιστούν και με ζητήματα διαδοχής και δαχτυλιδιών, στην αντιπολίτευση η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη. Τόσο πολύπλοκη που κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει σήμερα ποιος θα είναι οδηγός τού κοινωνικού κύματος οργής, ιδίως αν το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει με τον Ν. Ανδρουλάκη στην προεδρία. Αλίμονο, όμως, αν η επόμενη ημέρα μάς φέρει μια κυβέρνηση με ακόμα πιο δεξιά χαρακτηριστικά από τη σημερινή. Τότε Μητσοτάκης θα λέμε και θα κλαίμε...

Σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ πως θα πρέπει να διατηρήσουμε τον σημερινό πρωθυπουργό για να μην μας κυβερνήσουν ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου. Το πολιτικό ζητούμενο, ωστόσο, για την προοδευτική παράταξη δεν είναι η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου, ιδίως όταν το γαλλικό πρότυπο καταρρέει κι έτσι κι αλλιώς αφορούσε κι ένα εντελώς διαφορετικό εκλογικό σύστημα... 

Το ζητούμενο είναι η έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης να συνοδεύεται κι από θετικό λόγο, μιας και τα κόμματα όταν παριστάνουν τους ντετέκτιβ περισσότερο εργαλειοποιούν τραγωδίες και λιγότερο κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν επόμενες. Καλά κάνουν και πιέζουν ώστε να αποκαλυφθεί η συγκάλυψη, αν δεν μας πουν όμως και πώς θα αλλάξουν το σιδηρόδρομο προς το καλύτερο δεν θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη μας. Και δικαίως αφού είμαστε πολύ κουρασμένοι από τους καιροσκόπους που έπαιξαν με τα συναισθήματά μας είτε για να τους εμπιστευτούμε ξανά είτε για να τους αλλάξουμε με νέους...

 

Εκλογές σε ένα μήνα θα ήταν το κάρο μπροστά από το άλογο...

Ας υποθέσουμε πως βρίσκαμε πού πουλάνε καρδιές, αγοράζαμε μια στον Κ. Μητσοτάκη, εκείνος ομολογούσε σήμερα τα εγκλήματά του, υπέβαλλε την παραίτησή του και σε ένα μήνα πηγαίναμε σε εκλογές. Ποιος θα τις κέρδιζε; Μάλλον ο Μητσοτάκης, έστω και σαφώς με λιγότερο ποσοστό από 41%. Στη συνέχεια, εξάλλου, θα πηγαίναμε σε δεύτερες και τρίτες κάλπες μέχρι να τον ξανακάναμε αυτοδύναμο, πανίσχυρο κι αλαζόνα. Και μετά θα μας κουνούσε πάλι από το Μαξίμου το εκλογικό αποτέλεσμα σαν συγχωροχάρτι...

Φυσικά και δεν παροτρύνω την αντιπολίτευση- πολιτική και κοινωνική- να σωπάσει, να καθίσει σπίτι της και να περιμένει τις εκλογές τού 2027. Ούτε, όμως, και να δημιουργεί υπερπροσδοκίες στο όνομα ενός βολονταρισμού που αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δεν βρίσκει ανταπόκριση στην κοινωνική πραγματικότητα. 

Μπορεί κάλλιστα να απαιτήσει, για παράδειγμα, ο Κ. Καραμανλής κι όποιος άλλος πολιτικός υπεύθυνος να δικαστούν από το φυσικό τους δικαστή, όπως θα δικαζόταν κάθε άλλος πολίτης. Δεν χρειάζεται, όμως, να υπερβάλλουμε και στο τέλος να απολογούμαστε εμείς για τις υπερβολές μας αντί οι ένοχοι για τα κρίματά τους...

Έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζητούμενο να γλιτώσουμε από τον Μητσοτάκη για να μας καπελωθεί κάποιος ή κάποιοι που μπορεί να είναι πιο καθαροί αλλά ούτε κι επικίνδυνοι για το σύστημα εξουσίας. Σύμφωνοι, ο Ν. Ανδρουλάκης ή ο Σ. Φάμελλος δεν θα εγκαθιστούσαν μια Α.Ε. μέσα στο Μαξίμου για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. 

Μας είναι, ωστόσο, αυτό αρκετό; Τόσο χαμηλά έχουμε βάλει τον πήχη που θα μας αρκούσαν διαχειριστές κι όχι οραματιστές; Δεν το νομίζω. Γι' αυτό καλύτερα να προχωράμε βήμα βήμα κάθε φορά μέχρι η οριστική λύτρωση να μην αντικατασταθεί από την τελεσίδικη μιζέρια... 

  

Μια φυλακή αχνοφαίνεται στον ορίζοντα...

Η στρατηγική τού καθεστώτος Μητσοτάκη είναι κοινή σε όλα τα ζητήματα: προτιμά να φαίνεται ανίκανο από το να δείχνει φαύλο. Το ίδιο ισχύει και με το σκάνδαλο των υποκλοπών. Από το να παρουσιάζεται ως ένας παρακρατικός μηχανισμός που παρακολουθεί τους πάντες επιλέγει να εμφανίζεται ως αδύναμο να ελέγξει ένα σύστημα παραεξουσίας που έχει κάνει τη χώρα σουρωτήρι. Στο τέλος τής ημέρας, ωστόσο, δεν έχει και μεγάλη σημασία αν οι υπουργοί, πολιτικοί αρχηγοί, οι ανώτατοι στρατιωτικοί, δικαστικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι παρακολουθούνται από το Μαξίμου ή από άλλα σκοτεινά κέντρα. Το τραγικό είναι πως συμβαίνει...

Το καθεστώς Μητσοτάκη θα καταρρεύσει γιατί φτωχοποιεί την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας και την αφήνει δίχως στέγη. Δεν θα καταρρεύσει γιατί κυβερνά τη χώρα ως μαφία, μολονότι το ένα έχει πολύ μεγάλη σχέση με το άλλο αφού όταν νομοθετείς για τους λίγους είναι απαραίτητο να έχεις εκβιαζόμενους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς... 

Όπως κι αν έχει, πάντως, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να στηθεί ένα προοδευτικό ανάχωμα στην επέλαση της διαφθοράς. Κι αυτή είναι η ώρα για να αποδειχθεί ποιοι από το προοδευτικό μέτωπο είναι εκβιαζόμενοι και ποιοι όχι...

Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι στο τέλος τού δρόμου δεν υπάρχει μόνο η πολιτική καταδίκη τού Κ. Μητσοτάκη από το λαό, αλλά και η ποινική του καταδίκη από τους φυσικούς του δικαστές. Όταν, κάποια στιγμή, αποκαλυφθεί το πώς στήθηκε και στερεώθηκε το σημερινό καθεστώς οι ευθύνες που θα αποδοθούν δεν μπορεί να είναι μόνο πολιτικές. Καμία εισαγγελέας τού Αρείου Πάγου, άλλωστε, δεν μένει για πάντα στην θέση της. Όσο πρόθυμη κι αν είναι να μετατρέπει την Θέμιδα σε πλυντήριο... 

  

Συγκόλληση, η χαρά των ολιγαρχών...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνήσει και φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει, συνεπώς δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί αντισυστημικό κόμμα. Κι ας μην ανήκουν πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ ή να μην έχουν ενεργό ρόλο οι περισσότεροι από όσους κυβέρνησαν... 

Μολονότι, ωστόσο, έχει κυβερνήσει είναι το μοναδικό από τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει που το σύστημα πολεμά. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, κι από κόμματα που δεν έχουν κυβερνήσει τα οποία ωστόσο για διάφορους λόγους δεν φοβάται...

Πόσο ελπιδοφόρο, επομένως, για τους προοδευτικούς πολίτες είναι να συγκολληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ του οποίου τα στελέχη και η βάση είναι κατά πλειοψηφία κεντροδεξιά ή με τους αποδεδειγμένα ανήθικους και κοινωνικώς ανυπόληπτους αποστάτες; Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως πρέπει να συνεχίσει όπως είναι αφού αυτό δεν βγάζει πουθενά. Επ' ουδενί, όμως, θα έχει σημασία να ενωθεί με άλλα κόμματα μόνο και μόνο για να έχουν οι ολιγάρχες το κεφάλι τους ήσυχο...

Ένα κόμμα χρειάζεται ενεργά και δραστήρια μέλη και στελέχη. Δεν αρκούν τα δημοψηφίσματα και η αδιαμεσολάβητη επαφή. Αλίμονο όμως, ένα κόμμα δεν χρειάζεται να διαιωνίζει αποτυχημένες πολιτικές καριέρες, επαγγελματίες τεμπέληδες ή ανεπάγγελτους ρεμπεσκέδες στο όνομα της ενότητας και της συλλογικότητας. Ούτε, ωστόσο, οι απολίτικοι τεχνοκράτες μπορούν να είναι στην πρώτη γραμμή... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε αριστερό κόμμα χρειάζεται άξιους από την κοινωνία των πολιτών, με πολιτικό λόγο, εντιμότητα κι ενσυναίσθηση. Ανθρώπους, δηλαδή, που να μην μιλούν απλώς για Αριστερά από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά οι πράξεις τους να είναι κάθε λέξη των αξιών της. Όταν βρει αυτούς τους ανθρώπους ο Στέφανος Κασσελάκης- την αυτοκάθαρση, άλλωστε, την έχει ήδη ξεκινήσει- ο αυτοδύναμος δρόμος για το Μαξίμου θα γίνει ορθάνοιχτος...     

 

 

Αν κυνηγήσει τα υπερκέρδη θα αρχίσει να μετράει ημέρες...

Η ακρίβεια ταλαιπωρεί τη χώρα εδώ και περίπου τρία χρόνια. Οι κυβερνητικές πολιτικές αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν την έχουν τιθασεύσει αλλά είμαστε κι από τους πρώτους στην Ευρώπη. Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν δοκιμάζει μία έστω από τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης, αν θεωρεί πως όλες μαζί θα οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία; Γιατί δεν μηδενίζει, για παράδειγμα, το ΦΠΑ στα βασικά αγαθά ή τον ειδικό φόρο στα καύσιμα;...

Δεν το κάνει για να μην δείξει πως σύρεται από την αντιπολίτευση; Κι όμως, εκεί που τον έπαιρνε, όπως για την ισότητα στο γάμο, σύρθηκε από πίσω της. Δεν υιοθετεί τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης γιατί αν το πράξει το σαθρό του οικοδόμημα που βασίζεται στην ικανοποίηση των ολιγαρχών θα καταρρεύσει εν ριπή οφθαλμού. 

Οι τραπεζίτες, οι σουπερμαρκετάδες, οι ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων ελέγχουν και την ενημέρωση σε αυτή τη χώρα. Αν ο υπηρέτης τους αποφασίσει να ανεξαρτητοποιηθεί και τους πατήσει τον κάλο τότε εκείνοι μπορούν να τον εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι αυτοκαταστροφικός και το αποδεικνύει και τώρα. Η ηγεμονία του στηρίζεται στην εξασφάλιση υπερκερδών για την ολιγαρχία και στα υπερέσοδα από το αίμα τής κοινωνικής πλειοψηφίας στην οποία επιστρέφει ένα πολύ μικρό μέρος τους- υπάρχουν και οι "καταραμένοι" εκλογικοί κύκλοι στη δημοκρατία- και το οποίο, μάλιστα, καταλήγει και πάλι στους ολιγάρχες, οι οποίοι είναι μονά ζυγά κερδισμένοι. Αν αυτή η ροή σταματήσει θα θυμώσουν και θα θυμώσουν πολύ. Τόσο πολύ που η μαριονέτα τους θα αρχίσει να μετράει ημέρες στο Μαξίμου...  

 
 

Ο μεγαλύτερος λαϊκιστής όλων των εποχών...

Στο καθεστώς Μητσοτάκη υπάρχει πάντοτε μία και μοναδική απάντηση για κάθε πρόβλημα: αυστηροποίηση των ποινών. Έχουν ήδη αλλάξει τον Ποινικό Κώδικα πάνω από 15 φορές και τώρα πράττουν το ίδιο για να αντιμετωπίσουν δήθεν τη σχολική βία. Φυσικά και γνωρίζουν ότι αυτή δεν είναι η λύση σε ένα βαθύτερο πρόβλημα, ωστόσο στο Μαξίμου οι δημοσκοπήσεις έχουν μεγαλύτερη αξία από την επίλυση παθογενειών...

Ξέρετε γιατί δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα κατά τής ενδοσχολικής βία που ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης; Γιατί οι γονείς είναι υπέρ όταν πρόκειται για τους κανακάρηδες των άλλων, αλλά όταν πρόκειται για τα καμάρια τους κάνουν τη ζωή των δασκάλων και των καθηγητών τους πατίνι... 

Παρκάρουν τα βλαστάρια τους στις σχολικές αίθουσες κι όταν τα επιστρέφουν στα σπίτια τους τα διδάσκουν πως είναι τα καλύτερα του κόσμου. Κι αφού το καθένα ξεχωριστά είναι το καλύτερο του κόσμου πώς να αντέξει οτιδήποτε άλλο από συμπεριφορά υπηκόου προς βασιλιά από τον καθηγητή του;...

Η κυβέρνηση νομοθετεί κατά βάση για τους ολιγάρχες και για ό,τι βλέπει η πεθερά. Ακούει, για παράδειγμα, το πόπολο για αξιολόγηση καθηγητών και πιστεύει στο όνομα του κοινωνικού αυτοματισμού και των στερεοτύπων πως γίνεται δουλίτσα. Πού να ξέρει ή να ενδιαφερθεί να μάθει πως αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι μια γραφειοκρατία χωρίς τέλος που θυμίζει τον παλιό σχολικό επιθεωρητή και σπαταλά ώρες επί ωρών που θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί για διδασκαλία... 

Βγάζω, πάντως, το καπέλο στον Μητσοτάκη για κάτι: έχει καταφέρει να πείσει πολλούς πως είναι μεταρρυθμιστής όταν στην πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος λαϊκιστής όλων των εποχών. Όλοι κι όλα, όμως, έχουν ημερομηνία λήξης. Ευτυχώς...

 

 

Επαγγελματικός στρατός, διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας, γκέι γάμοι, όχι κι άλλη δεξιά μετατόπιση Στέφανε...

Υπάρχουν οι οπισθοδρομικοί που θα σου πουν κατευθείαν "είναι ανωμαλία η ομοφυλοφιλία και φυσικά δεν πρέπει να επιτρέψουμε τους γάμους ομοφυλόφιλων, πολλώ δε μάλλον να υιοθετούν παιδιά". Κατά κάποιο τρόπο τούς σέβομαι περισσότερο από αυτούς που λένε πως δεν είναι ώρα ακόμα ή πως υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Είναι οι ίδιοι που θα σου πουν πως δεν είναι προτεραιότητα οι γκέι γάμοι, αλλά η έπαρση της ελληνικής σημαίας στα δημοτικά σχολεία...

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα ημέρες κοσκινίζει κι όποιος θέλει να κρύβει τη μισανθρωπία του εφευρίσκει συνεχώς δικαιολογίες. Ουδείς ισχυρίζεται πως οι γκέι γάμοι είναι πρώτη προτεραιότητα και θα πρέπει να διακόψουμε οτιδήποτε άλλο κάνουμε για να τους νομοθετήσουμε. Μπορούν, ωστόσο, να νομοθετηθούν παραλλήλως με χίλια δυο άλλα πράγματα. Έχουμε, άλλωστε, καθυστερήσει ήδη πολλές δεκαετίες από το μεσαίωνα...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ήταν "ανδροπρεπής", νέος, ωραίος και πλούσιος ομοφυλόφιλος πιθανόν το Μαξίμου να μην συζητούσε για νόμο περί γάμου ομοφυλόφιλων. Αν, ωστόσο, δεν υπήρχε καθόλου Κασσελάκης στην εξίσωση τότε σχεδόν σίγουρα δεν θα μιλούσαμε σήμερα γι' αυτό το θέμα. Και με τον Κασσελάκη πρόεδρο μερικών μόνο ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει, επιτέλους, και ύστερα από πολύ καιρό τη δημόσια ατζέντα. Είναι λίγο αυτό ή και οι γκέι γάμοι είναι δεξιά ατζέντα;...

 
 

Γαλάζιες ακρίδες με αναπτυγμένο ένστικτο επιβίωσης...

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για το ότι η ΝΔ καταρρέει από τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για τις γαλάζιες ακρίδες στο δημόσιο ταμείο. Γνωρίζοντας ότι οι βουλευτικές της έδρες θα είναι πολύ λιγότερες την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο ο ένας καρφώνει τον άλλο στο κυβερνών κόμμα σε μια προσπάθεια να σώσει το δικό του τομάρι πατώντας επί πολιτικών πτωμάτων. Κι επειδή, αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι έχουν άπλυτα, φροντίζουν να βγάζουν του συνυποψηφίου (sic) τους πριν το κάνει εκείνος σε βάρος τους...

Εν προκειμένω δεν μιλάμε για λίγα σάπια μήλα, αλλά για ολόκληρο κοφίνι το οποίο γέμισε με τους καρπούς τού λαού,τον οποίο τώρα κοροϊδεύουν με επιδόματα. Το παράδειγμα, άλλωστε, δίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έστησε μια Α.Ε. στο Μαξίμου η οποία παρακολουθούσε τους επαγγελματικούς της αντιπάλους, οι περισσότεροι από τους οποίους ομοϊδεάτες της. Αν θεωρήσουμε τη δεξιά στην Ελλάδα ιδέα κι όχι ποινικό μητρώο...

Αυτές τις ημέρες δικάζονται στο Ειδικό Δικαστήριο δύο πρώην υπουργοί τού ΣΥΡΙΖΑ για πλημμελήματα, ούτε καν για κακουργήματα. Πέρα από το ότι είναι αθώοι μέχρι απόδειξης του εναντίου ή ότι είναι θύματα της μητσοτακικής εκδικητικότητας, ούτε ο Νίκος Παππάς ούτε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατηγορούνται πως έκλεψαν έστω ένα ευρώ από τις θυσίες τού ελληνικού λαού. Πόσοι από αυτούς που θα "κοσμούν" αύριο μεθαύριο τα ψηφοδέλτια της ΝΔ θα μπορούν να ισχυρίζονται το ίδιο και να μην ντρέπεται η ντροπή για λογαριασμό τους;...

 

Αν απαγορευτούν τα λόμπι ο Κυριάκος δεν θα ξέρει ποιος θα του γράφει ν/σ και Προεδρικά Διατάγματα...

Η Εύα Καϊλή μπορεί να προέρχεται από τη Μεγάλη τού ΠΑΣΟΚ Σχολή, που έβγαλε έναν Άκη, έναν Γιάννο ή έναν Τσουκάτο, αλλά μάλλον έμεινε σε εκείνη τη "χρυσή" για τις μίζες εποχή, όταν οι δουλειές γίνονταν με σακούλες και τα κέρδη κρύβονταν κάτω από στρώματα. Γι' αυτό και πιάστηκε με την γίδα και τα ευρώπουλα στην πλάτη. Αν, όμως, είχε προλάβει να μεταπηδήσει στη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, όπως διακαώς επιθυμούσε, ίσως και να είχε γλιτώσει τη μπουζού χριστουγεννιάτικα...

Δεν νομίζω πως στο Μαξίμου ξαφνιάστηκαν με το ότι μία ευρωβουλεύτρια συνελήφθη δωροδοκούμενη. Δεν τους ξαφνιάζει η διαφθορά, την υπηρετούν άλλωστε σε καθημερινή βάση, ακόμα και στις γιορτές και στις σχόλες. Το ότι διάλεξαν αυτές τις ημέρες για να περάσουν και το Προεδρικό Διάταγμα εξομοίωσης των καλλιτεχνικών σχολών με τα απολυτήρια λυκείου ώστε να μπορέσουν να μπουν στην αγορά τα αγαπημένα τους κολέγια είναι τόσο Μητσοτάκης που μάλλον το έχει κατοχυρώσει κι ως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας...

Αν η Καϊλή υπηρετούσε το Κατάρ, ο Μητσοτάκης έχει περισσότερους αφεντάδες. Αυτούς, για παράδειγμα, τα υπερκέρδη των οποίων προστατεύει με νύχια και με δόντια στην ενέργεια και στα σούπερ μάρκετ. Την ίδια ώρα που η προοδευτική κυβέρνηση της Ισπανίας καταργεί το ΦΠΑ για βασικά τρόφιμα, η δική μας ακροκεντρώα μοιράζει σοβιετικά κουπόνια χωρίς το επίπεδο εκπαίδευσης και υγείας τής Σοβιετικής Ένωσης, αν και με παρεμφερές σύστημα κατασκοπείας των υπηκόων της. Μας αντιμετωπίζουν σαν επαίτες που πρέπει να τους ευγνωμονούμε για τα κόκαλα που μας πετάνε. Μάλλον ήρθε η δική μας ώρα να τους πετάξουμε στον αγύριστο. Και πολύ άργησε...   

 

Prostychia pass...

Κι ένα ευρώ να μου δώσουν πίσω από τα κλεμμένα οι ολιγάρχες τής ενέργειας ή των σούπερ μάρκετ θα το πάρω. Σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς απαιτείται μεγαλύτερη δύναμη χαρακτήρα για να απαρνηθείς το χρήμα από αυτή που διαθέτω. Από αυτό το σημείο, ωστόσο, μέχρι να με κάνουν να αισθάνομαι και υπόχρεος στους "εθνικούς ευεργέτες" μας και στα ανδρείκελά τους στο Μαξίμου και στα υπουργεία η απόσταση είναι χαώδης...

Δείτε, για παράδειγμα, τι γίνεται με τα διυλιστήρια. Υποτίθεται πως τα φορολόγησαν, αλλά με το χαμηλότερο ποσοστό που επιτρέπει η ΕΕ, ενώ το νομοθέτησαν ως δαπάνη κι όχι ως φόρο ώστε να έχουν και τη σχετική έκπτωση. Με λίγα λόγια, τα υπερκέρδη τους με το δικό μας υστέρημα είναι δωρεά τους στους πλεμπαίους για την οποία πρέπει και να τους λέμε κι ευχαριστώ από πάνω. Μία λέξη υπάρχει για να το περιγράψει όλο αυτό κι αυτή η λέξη είναι "προστυχιά"...

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να υπερψηφίσει το market pass, όπως και το επίδομα στους μπάτσους, στους πυροσβέστες και στους λιμενικούς, που δεν είναι όλοι τους σάπιοι και δολοφόνοι. Ναι, να καταγγείλει την κοροϊδία, αλλά να ψηφίσει και για να μην δίνει πατήματα στους φαύλους γόνους να μιλάνε για αριστερούς τού χαβιαριού. Και τη δεύτερη φορά που θα έρθει στα πράγματα να τους βάλει επιτέλους φυλακή. Όχι από εκδίκηση, όπως θέλει ο Κ. Μητσοτάκης για Παππά- Παπαγγελόπουλο, αλλά γιατί αυτή είναι η τιμωρία που τους πρέπει...

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλες κι όλους!

 

Ο χρόνος που δίνει ο Μητσοτάκης στο ΣΥΡΙΖΑ είναι κι ο χρόνος που θα τον καταστήσει πρώην...

Αν πιστέψουμε τη δημοσκόπηση της Pulse για το ΣΚΑΙ, η ΝΔ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές με την ίδια διαφορά που κέρδισε τις προηγούμενες. Η φθορά της, δηλαδή, επί της ουσίας και παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει από το καλοκαίρι τού 2019 θα είναι μηδενική. Χρειάζεται, αλήθεια, να γράψω κάτι άλλο για να σας πείσω για την αναξιοπιστία των δημοσκοπήσεων, αν δεν έχετε πειστεί ήδη από τις εταιρείες- φαντάσματα με τις οποίες τις πληρώνει το Μαξίμου;...

Αν οι κάλπες στήνονταν ανήμερα των Χριστουγέννων το πιθανότερο είναι πως νικήτρια θα ήταν η ΝΔ. Ακόμα και την προσεχή Κυριακή, ωστόσο, η διαφορά θα ήταν μικρή και με δεδομένο ότι οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική τα περιθώρια ανατροπής στις δεύτερες κάλπες, αν δεν προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας από τις πρώτες, θα ήταν αυξημένα. Μόνο που έτσι κι αλλιώς δεν θα ψηφίσουμε σε λίγες ημέρες, αλλά σε λίγες εβδομάδες ή και μήνες προκειμένου να προλάβει η Μητσοτάκης Α.Ε. να μοιράσει στους ολιγάρχες τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Κι αυτός ο χρόνος που δίνει ο πρωθυπουργός στο ΣΥΡΙΖΑ είναι κι ο χρόνος που θα τον καταστήσει πρώην σε λίγο καιρό...

Στο Μαξίμου, εξάλλου, υπολογίζουν πως οι νέοι, και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων από την έναρξη της τουριστικής σεζόν, δεν θα πάνε να τους καταψηφίσουν. Υποτιμούν την οργή τους για τα όσα έχει κάνει και δεν έχει κάνει γι' αυτούς η κυβέρνηση, αλλά και την πολιτική τους εγρήγορση... 

Κι αν έχει εν μέρει δίκιο ο Κ. Μητσοτάκης να μιλά για αριστερά τού χαβιαριού- φυσικά και υπάρχει κι αυτή-, όταν το λέει ένας πορφυρογέννητος γόνος χάνει το νόημά της η καταγγελία. Για την ακρίβεια, γίνεται μπούμερανγκ που σημαδεύει τον ίδιο...

 
 

Της φυλακής τα σίδερα είναι και για τους αρίστους...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει σημαία της την αυστηροποίηση των ποινών. Για τα εγκλήματα των άλλων βεβαίως γιατί για τα δικά της και των χορηγών της έχει σπεύσει να νομοθετήσει το ακαταδίωκτο. Αυτοί, όμως, που ορκίζονται στο νόμο, στην τάξη και στην ασφάλεια κι έβαλαν τους μπάτσους ακόμα και στα πανεπιστήμια έφτιαξαν μια εγκληματική συμμορία που όταν δεν έκανε απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς και φίλους παρακολουθούσε τους πάντες. Σχεδόν κυριολεκτικώς τους πάντες...

Οι συμπτώσεις στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων γίνονται όλο και περισσότερες για να μην πιστεύει κανείς ότι όλα εκκινούν από το Μαξίμου. Ιδίως όταν η Μητσοτάκης Α.Ε. δεν έχει επιδείξει καμία διάθεση να χυθεί άπλετο φως. 

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, όπως φάνηκε κι από το σνομπάρισμα της επιτροπής τής Ευρωβουλής που ήρθε στην Αθήνα για να ερευνήσει. Πριν επτά χρόνια κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ πως ήθελε να μας πετάξει από την Ευρώπη και τώρα δεν τολμούν να συναντήσουν εκπροσώπους της ούτε για ένα δεκάλεπτο. Τόσο αθώοι είναι...

Όπως κι αν έχει, η αναπόφευκτη ήττα Μητσοτάκη στις εκλογές δεν θα σημάνει και την αυτόματη συντριβή ενός συστήματος εξουσίας με πολλά πλοκάμια. Αυτό φάνηκε, άλλωστε, και το 2015. Γι' αυτό και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση οφείλει να παρέμβει στους αρμούς τής εξουσίας, όχι για να τους ελέγξει προς όφελός της αλλά για να τους διαλύσει και να επιτρέψει στους θεσμούς να λειτουργούν με όρους πραγματικής ανεξαρτησίας. Σε διαφορετική περίπτωση οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν για μια ακόμα φορά ημιτελείς...

 

 

Ελεγκτές κι ελεγχόμενοι με την ίδια φανέλα παίζουν...

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτό για το δήθεν επιτελικό κράτος, αφορούσε την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο Μαξίμου και στον Κ. Μητσοτάκη. Ο σημερινός πρωθυπουργός εκπροσωπεί μια παράταξη και μια οικογένεια που αντιλαμβάνονται πλήρως ότι ο έλεγχος της κυβέρνησης δεν σημαίνει αυτομάτως κι έλεγχο της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, υπόφερε από αυτή την άγνοια τα τεσσεράμισι χρόνια που πρωτοκυβέρνησε...

Έλεγχος της εξουσίας σημαίνει κι έλεγχο των μηχανισμών που την ελέγχουν. Γι' αυτό κι επίσης μία από τις πρώτες κινήσεις Μητσοτάκη ήταν η καρατόμηση της Βασιλικής Θάνου από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και η σύμπτυξη των ελεγκτικών φορέων σε ένα υπό τον κολλητό του Αγγ. Μπίνη. Σε αυτό το πλαίσιο, πώς και η ΡΑΕ και η Επιτροπή Ανταγωνισμού να μην κάνουν τα στραβά μάτια στα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών κι όταν εξαναγκάζονται από την κοινωνική και πολιτική πίεση να το κάνουν να τα υποκοστολογούν; Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο τον Κ. Μητσοτάκη και τους χορηγούς του...

Ο πειρασμός τού ελέγχου των αρμών τής εξουσίας θα είναι μεγάλος και για την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση. Αν, άλλωστε, μπεις στην πολιτική ταλαιπωρία να αλλάξεις το βαθύ κράτος με κάτι πρέπει να το αντικαταστήσεις και το ότι μπορείς να το κάνεις με τους δικούς σου όρους και προϋποθέσεις αυξάνει και τον κίνδυνο οικειοποίησης των θεσμικών αντίβαρων. 

Γι' αυτό και μία από τις πρώτες κινήσεις τής δεύτερης φοράς Αριστερά πρέπει να είναι η καθιέρωση γενικών γραμματέων υπουργείων με θητεία μεγαλύτερη του ενός εκλογικού κύκλου. Την πρώτη φορά "απλώς" θεσμοθετήθηκε, την επόμενη πρέπει και να εφαρμοστεί...

 

Αλάνθαστοι οδεύουμε στους 20.000 νεκρούς...

Όταν ο Κ. Μητσοτάκης εκστόμισε από το βήμα τής Βουλής πως είτε είσαι εντός ΜΕΘ είτε εκτός είναι το ίδιο και το αυτό κι αναρωτήθηκε αν υπήρχαν έρευνες που να ισχυρίζονται το αντίθετο, η απορία μου δεν ήταν αν υπήρχαν τέτοιες έρευνες αλλά γιατί χρειαζόμαστε έρευνες για να αποδεικνύουμε τα αυτονόητα. Δηλαδή αύριο μεθαύριο θα κάνουμε έρευνα, για παράδειγμα, και για το αν κάποιος που παθαίνει έμφραγμα έχει περισσότερες πιθανότητες να σωθεί αν πάει σε νοσοκομείο; Καταλαβαίνω ότι πολλοί άνθρωποι βγάζουν το ψωμί τους από τέτοιου είδους έρευνες, αλλά αντί να αναλώνουμε οικονομικούς κι ανθρώπινους πόρους για τα αυτονόητα δεν θα ήταν πιο χρήσιμο αν ασχολούμασταν με το να βρούμε, π.χ., θεραπείες για διάφορες μορφές καρκίνου;...

Κι επί ΣΥΡΙΖΑ κι επί ΠΑΣΟΚ κι επί ΝΔ παλιότερα πέθαιναν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ. Το ΕΣΥ δεν ήταν ποτέ ένα κόσμημα, αλλά δεν ήταν και ποτέ για τα σκουπίδια. Ποτέ, ωστόσο, από τη μεταπολίτευση και μετά δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία. Κι αν το Μάρτιο του 2020 ήταν λογικό να πιαστεί και η κυβέρνηση εξαπίνης, ποιες δικαιολογίες μπορεί να έχει σχεδόν δύο χρόνια αργότερα για το ότι η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας έχει περιοριστεί σε ό,τι βλέπουν η πεθερά και τα ΜΜΕ;...

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ζητήματα που υπερβαίνουν τα στενά όρια της ελληνικής εδαφικής επικράτειας. Είναι, όμως, επίσης αλήθεια ότι στην πανδημία και στην ακρίβεια έχουμε πάει πολύ χειρότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δίχως να έχει εξηγηθεί από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του το γιατί... 

Ακούγοντάς τους και στη συζήτηση του προϋπολογισμού παρουσιάζουν μια εξωραϊσμένη εικόνα τής χώρας, το οποίο είναι θεμιτό βεβαίως να το κάνουν για πολιτικούς λόγους, αλλά δεν τους έχω ακούσει να παραδεχθούν έστω ένα λάθος τους. Αντιθέτως, συνεχίζουν την  αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ λες και η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται στην θέση που είναι σήμερα χωρίς να έχουν μεσολαβήσει εκλογές που έκριναν τα κυβερνητικά πεπραγμένα της. Στις επόμενες κάλπες, ωστόσο, πρώτα θα κριθεί ο βίος και πολιτεία τής κυβέρνησης Μητσοτάκη και δευτερευόντως το κυβερνητικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ας το έχουν αυτό υπόψη στo Μαξίμου ΑΕ...  

 

 

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που πρέπει να τρώγεται μόνο από αναμάρτητους...

Να μην έχουν δικαίωμα δωρεάν περίθαλψης σε δημόσιο νοσοκομείο οι ανεμβολίαστοι, όπως προτείνουν οι πιο hardcore κυβερνητικοί που ενδεχομένως να λειτουργούν και σαν λαγοί, ακόμα κι αν κινδυνεύουν να πεθάνουν; Πολύ ωραία. Φαντάζομαι πως το ίδιο πρέπει να ισχύει, για παράδειγμα, και για όσους τραυματίζονται οδηγώντας μεθυσμένοι ή παραβιάζοντας κόκκινο ή πορτοκαλί φανάρι, για τους παχύσαρκους, για όσους ασθενούν γιατί βγήκαν στο κρύο χωρίς να φορέσουν μπουφάν ή για όσους ψήφισαν αυτούς που τους είχαν χρεοκοπήσει. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας, έστω και μια φορά, όλοι μας έχουμε διαπράξει από κάποια αμαρτία, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Ακόμα και οι νεοφιλελεύθεροι που παριστάνουν τους αυστηρούς αλλά δίκαιους...

Για τους δεξιούς τα πάντα είναι έγκλημα και τιμωρία με τον πιο εκδικητικό τρόπο. Φάνηκε κι από την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα την προηγούμενη εβδομάδα. Ρόλος τού κράτους, όμως, δεν είναι να εκδικείται ή να τιμωρεί με την θανατική ποινή τα πιο άτακτα παιδιά του, αλλά να χρησιμοποιεί τα σωφρονιστικά του όπλα με μέτρο και πειθώ. Σε διαφορετική περίπτωση θα μετατραπούμε σε σκηνικό γουέστερν όπου θα είναι πολύ δύσκολο να εξακριβώνουμε ποιος είναι ο καλός, ποιος ο κακός και ποιος ο άσχημος...

Όποιος αναζητά ευθύνες από τους άλλους, όπως μονίμως πράττει η κυβέρνηση, οφείλει πρώτα να τις ψάχνει στον εαυτό του. Τα έχουν κάνει όλα καλά (και) στη διαχείριση της πανδημίας ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ούτως ώστε το μόνο μέτρο που μένει να λάβουν να είναι να στέλνουν τα έξοδα νοσηλείας στους ανεμβολίαστους; 

Προφανώς κι όχι και προφανώς έχουν κάνει πολύ λιγότερα από τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη κι αυτό φαίνεται και στις διάφορες στατιστικές. Η πικρή αλήθεια είναι ότι, όπως και για την ακρίβεια, στο Μαξίμου έχουν χάσει τη μπάλα και καταφεύγουν στα ψέματα, στην πατριδοκαπηλία, ακόμα και στις παρακολουθήσεις για να βγουν από το αδιέξοδο. Είναι, όμως, πολύ αργά, όπως δυστυχώς και για πολλούς συμπολίτες μας που ψάχνουν απεγνωσμένα για ΜΕΘ και δεν βρίσκουν ούτε αναπνευστήρα... 

 
 

Περιμένοντας την Μενεγάκη να μας υποδείξει την επόμενη αλλαγή του Ποινικού Κώδικα...

Γιατί μας συγκλόνισε η δολοφονία τής Κάρολαϊν ή ο βαρύς τραυματισμός τής Ιωάννας από βιτριόλι; Κυρίως γιατί δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους εγκλήματα κι αυτό είναι που τα κάνει τόσο αποκρουστικά στα μάτια μας. Ευτυχώς η κοινωνική μας απάθεια δεν έχει φτάσει μέχρι του σημείου να θεωρούμε φυσιολογικό ένας σύζυγος να δολοφονεί την σύζυγό του ή ένας συμπολίτης μας να ρίχνει δηλητήριο σε άλλον. Κι όμως, έρχεται για μια ακόμα φορά αυτή η κυβέρνηση να αλλάξει τον Ποινικό Κώδικα όχι με βάση τις εισηγήσεις τής επιστημονικής κοινότητας αλλά των εκπομπών τηλεοπτικού κουτσομπολιού...

Κακώς είχε κρατήσει ανοιχτή τη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν τις εκλογές τού 2019 για να περάσει το νέο Ποινικό Κώδικα, μολονότι ήταν δουλειά πολλών ετών επιστημονικής επιτροπής χωρίς κομματικό πρόσημο. Έδωσε πάτημα στη ΝΔ ακόμα και σήμερα να τον κατηγορεί γι' αυτό. Από αυτό, ωστόσο, έως του σημείου της άκριτης αυστηροποίησης των ποινών, της επιβολής μόνο ισοβίων για ορισμένα αδικήματα ή της ποινικοποίησης της αντίθετης με την κοινώς παραδεκτή άποψης ακόμα και με το ενδεχόμενο να επηρεάσει το κοινωνικό σύνολο η απόσταση είναι πολύ μεγάλη. Και η σημερινή κυβέρνηση τη διέτρεξε μόνο και μόνο για να θωπεύσει, ξανά, υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά που δεν καταλαβαίνουν ούτε από αναλογικότητα της ποινής ούτε από σωφρονισμό ούτε ακόμα ακόμα κι από την αναποτελεσματικότητα του "πονά χέρι, κόβει χέρι" για την πάταξη της εγκληματικότητας. "Θέλει το πόπολο αίμα; Να του το δώσουμε", σκέφτονται μάλλον στο Μαξίμου κι ενδεχομένως να αναβίωναν και την θανατική ποινή αν δεν είχε απαγορευτεί από διεθνείς συμβάσεις στις οποίες συμμετέχουμε κι από την ΕΕ...

Η Ελλάδα έχει από τους περισσότερους, αν όχι τους περισσότερους, ισοβίτες στην Ευρώπη κι από τους πιο αυστηρούς Ποινικούς Κώδικες. Την ίδια ώρα, παρότι κι ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει τώρα τελευταία με την ασφαλειομανία, είμαστε από τα πιο φιλήσυχα κράτη-μέλη τής ΕΕ... 

Προφανώς και υπάρχουν περιοχές, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που δικαίως χαρακτηρίζονται επικίνδυνες αλλά οι περισσότεροι από εμάς κυκλοφορούμε και τα βράδια δίχως να φοβόμαστε πως θα μας συμβεί κάτι κακό. Αλλιώς δεν θα ήταν τα μπαρ και τα κλαμπ γεμάτα μέχρι αργά, τουλάχιστον πριν την πανδημία, έτσι δεν είναι;... 

Ούτε, εξάλλου, ο Μπάμπης ο φονιάς ή η βιτριολίστρια τα έβαλαν κάτω με τους ποινικολόγους τους και είπαν θα σκοτώσω και θα καταστρέψω γιατί αν με πιάσουν θα εκτίσω δέκα χρόνια κι όχι ισόβια. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο μάλλον χρειάζεται πολλά κι εντατικά μαθήματα στοιχειώδους εγκληματολογίας... 

Η ουσία είναι πως αυτή η η κυβέρνηση εξακολουθεί να νομοθετεί με βάση τις δημοσκοπήσεις τής στιγμής, τον εντυπωσιασμό και τα πρωτόγονα ένστικτα του πλήθους. Γι' αυτό κι αύριο μεθαύριο, αν εξακολουθεί να είναι στην θέση της, θα αναγκαστεί να φέρει νέο νόμο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, για να διορθώσει δηλαδή κι άλλο ένα λάθος της...

 
 

Μεσαία τάξη, υψηλή αυτοεξαπάτηση...

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν και δεν είχαν δίκιο να ήταν εξοργισμένοι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως με την προκαταβολή φόρου 100%. Από την άλλη, όμως, παραμένουν η επαγγελματική ομάδα με τη μεγαλύτερη ευκολία φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής, που φυσικά την εκμεταλλεύονται, όπως θα έκαναν και οι μισθωτοί αν ήταν στην θέση τους, για να μην κατηγορηθώ για κοινωνικό αυτοματισμό. Θεωρώ, επομένως, λογικό που ήταν από τους πρώτους που "μαύρισαν" το ΣΥΡΙΖΑ, έστω δίκην εκδίκησης, τον Ιούλιο του 2019...

Πολλές φορές, ωστόσο, ψηφίζουμε με το θυμικό δίχως να βάλουμε το μυαλό μας  να σκεφτεί. Να αναλογιστεί, για παράδειγμα, ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη στο πλαίσιο μνημονιακών δεσμεύσεων που του επιβλήθηκαν, αλλά ο Κ. Μητσοτάκης θα την εξαθλίωνε απλούστατα γιατί είναι άλλες οι προτεραιότητές του, να ενισχύσει το μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο ανήκει κι ο ίδιος. Πρέπει, συνεπώς, να είσαι λοβοτομημένος για να σοκάρεσαι από την κυνική παραδοχή Γεωργιάδη ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είτε θα συγχωνευτούν- θα τις πάρουν, δηλαδή, κατά βάση μπιρ παρά μεγάλοι παίκτες- είτε θα εξαφανιστούν. Οι νεοφιλελεύθεροι αποδεικνύονται φανατικότεροι και των πιο φανατικών πιστών μιας θρησκείας, αφού εν προκειμένω έχει αποδειχθεί ότι ο θεός τους, τα trickle- down economics, δεν υπάρχει...

Αυτή η κυβέρνηση έχει πλέον παρελθόν και τα πεπραγμένα της, από τα εργασιακά ως το ασφαλιστικό κι από το περιβάλλον ως τις υποδομές, μαρτυρούν ότι προτεραιότητά της δεν είναι οι πολλοί αλλά οι λίγοι. Κορυφαίο, βεβαίως, παράδειγμα είναι οι πόροι τού Ταμείου Ανάκαμψης, στο οποίο υπάρχει και το ουσιαστικό ανθεκτικότητα, το οποίο σκοπίμως παραλείπεται από το Μαξίμου αφού σκοπός δεν είναι να αντέξει η κοινωνική πλειοψηφία. 

Η συντριπτική πλειονότητα των χρημάτων του θα μοιραστεί μέσω των συστημικών τραπεζών, οι οποίες με τη σειρά τους θα το μοιράσουν στους πρωθυπουργικούς φίλους. Πού είναι η δανειοδότηση με εγγύηση του Δημοσίου που προκρίνουν άλλες χώρες, πού είναι το σχέδιο για τις περιφέρειες, πού τα μέτρα κατά τής ακρίβειας κ.λπ. κ.λπ.; Πουθενά, όπως ακριβώς και η κυβερνητική έγνοια για τη μεσαία τάξη, η οποία θέλησε να εξαπατηθεί και τα "κατάφερε" να εξαπατηθεί για πολλοστή φορά...