Η ισραηλινή κυβέρνηση έχει περάσει προ πολλού ακόμα και το ακρότατο όριο της αναλογικής απάντησης στις τρομοκρατικές επιθέσεις τής 7ης Οκτωβρίου 2023. Το ότι δεν μπορούν να την υπερασπιστούν πια ακόμα και πολύ πρόθυμες και στο πρόσφατο παρελθόν να το κάνουν δυτικές κυβερνήσεις μιλά από μόνο του. Αν ο Μπ. Νετανιάχου συνεχίσει τη γενοκτονία σε λίγο δεν θα μπορεί να τον υπερασπιστεί ούτε η Γερμανία, παρά το άγος τού ναζισμού στις πλάτες της...
Μια κυβέρνηση, ωστόσο, στα νοτιοανατολικά τής Ευρώπης εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα, δήθεν για γεωστρατηγικούς λόγους κι όχι γιατί έχει αυτοαναγορευτεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ. Χρησιμοποιεί, μάλιστα, πρωθύστερα επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί, όπως το ότι γειτονικά κράτη συνάπτουν συμμαχίες με την Τουρκία κι επομένως πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανή τη συμμαχία με το Ισραήλ. Μόνο που πέρα από τους στοιχειώδεις ανθρωπιστικούς λόγους που θα όφειλαν από μόνοι τους να λειτουργούν ως καμπάνες, κανείς δεν μας έχει εξηγήσει από το Μαξίμου ή από τη Βασιλίσσης Σοφίας γιατί, για παράδειγμα, η Λιβύη και η Αίγυπτος μας άφησαν στα κρύα του λουτρού για χάρη τής Άγκυρας...
Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να στηρίζει το Ισραήλ στη γενοκτονική του μανία, η οποία πρώτα και κύρια προσβάλλει τους έξι εκατομμύρια νεκρούς τού Ολοκαυτώματος, ακόμα κι αν ο Νετανιάχου μας υποσχόταν την Πόλη και την Αγιά Σοφιά. Αν ήταν έτσι, κακώς δεν συμπαραταχθήκαμε και με τον Χίτλερ στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος εμπνεόταν από το αρχαιοελληνικό κάλλος...
Την ώρα που το εβραϊκό κράτος επιχειρεί να βάλει την οριστική ταφόπλακα στην αναγνώριση παλαιστινιακού αντιστοίχου του η μόνη στάση που μπορεί να μας απαλλάξει από την αιώνια ντροπή είναι να σταθούμε απέναντί του χωρίς ναι μεν αλλά. Οποιαδήποτε άλλη στάση θα μας απαξιώνει και στις επόμενες γενιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου