Έχω συναντήσει πολλές αγελάδες αλλά ποτέ καμία που να θεωρούσα ιερή, όσα επιτεύγματα κι αν είχε συμπεριλάβει στο βιογραφικό της. Ενδεχομένως κι από φθόνο αλλά θέλω να πιστεύω κυρίως γιατί κανένας ζωντανός οργανισμός δεν έχει καταφέρει ακόμα να φτάσει στην τελειότητα ώστε να είναι άδικη η όποια κριτική δέχεται. Το τι είναι τέλειο, άλλωστε, για μένα και για σένα αναγνώστη μου δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται...
Από την άλλη, βεβαίως, μπορούμε να είμαστε απολύτως αυστηροί κι απέναντι στα είδωλά μας, υπό μία ωστόσο πολύ σοβαρή προϋπόθεση: να εφαρμόζουμε τον ίδιο βαθμό αυστηρότητας απέναντι σε όλους και, κατά βάση, απέναντι στον εαυτό μας. Δεν αμφιβάλλω πως πολλοί ανάμεσά σας εφαρμόζουν αυτό το χρυσό κανόνα. Δεν αμφιβάλλω, όμως, επίσης και για το ότι αρκετοί είστε έτοιμοι- και είμαι έτοιμος- να κατασπαράξετε ένα δημόσιο πρόσωπο για μια ενέργειά του που μπορεί να μην σας βρίσκει και μπορεί και να μην με βρίσκει σύμφωνο αλλά δεν είναι και του θανατά την ίδια ώρα που χαμηλώνετε και χαμηλώνω τον πήχη των ηθικών υποχρεώσεων όταν κάτι μας αφορά άμεσα...
Δεν ξέρω γιατί η Μαρία Φαραντούρη αφιέρωσε το "Της αγάπης αίματα" στην Λ. Μενδώνη κι αν οι προθέσεις της ήταν φιλικές ή υστερόβουλες. Από τη στιγμή, εξάλλου, που είναι δημόσιο πρόσωπο είναι λογικό να υπόκειται στη βάσανο και της σκληρής κριτικής.
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι του να συγκρίνεται η αφιέρωσή της με το τι έκαναν άλλοι τραγουδιστές επί χούντας η λογική απόσταση είναι τεράστια. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η Μενδώνη στο γραφείο της στα πρώην κρατητήρια του ΕΑΤ ΕΣΑ χτυπά το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα και οι υπόλοιποι μετράμε τους χτύπους και το αίμα...
Κι αν όσοι κάνουν αυτά τα νοητικά άλματα είναι τέρατα ηθικής μπορώ να τους δώσω ένα δίκιο να ζητούν τα ίδια υψηλά στάνταρ κι από τους άλλους. Αν δεν είναι όμως ας ξελασκάρουν λίγο το ηθικόμετρο γιατί οι βελόνες του έχουν ταρακουνηθεί από την υποκρισία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου