Το αίμα του Παύλου Φύσσα ακόμα δεν δίδαξε τη ΝΔ...

Η αφύπνιση του νεοναζιστικού φιδιού σε σχολεία τής Θεσσαλονίκης, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, θα έπρεπε να συνιστά και προειδοποιητική καμπάνα για την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επιμένει σε μια θεσμική στάση μετριοπάθειας όταν γύρω μας ο ριζοσπαστισμός γυρεύει φωνές να τον εκφράσουν. Το αν αυτές θα είναι πρωτίστως προοδευτικές, συντηρητικές ή ακροδεξιές θα εξαρτηθεί κι από το κατά πόσο οι επίσημοι φορείς εκπροσώπησης του προοδευτισμού δείξουν προθυμία να εκφράσουν ένα σημαντικό κομμάτι τού ελληνικού λαού που αισθάνεται πολιτικώς ορφανό. Οι νεαροί που χαιρετούν ναζιστικά στη Σταυρούπολη θα μπορούσαν να κρατάνε κόκκινες σημαίες αν όσοι κατέχουν, τρόπον τινά, τα πνευματικά δικαιώματα της Αριστεράς ήταν πιο πρόθυμοι να ακούσουν κι εκείνους με τους οποίους δεν συχνάζουν στα ίδια γραφεία και στα ίδια στέκια...

Η βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας ανασχέθηκε με την έξοδο από τα μνημόνια το 2018, ωστόσο η πανδημία και, κυρίως, οι νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πολιτικές αυτής της κυβέρνησης πιάνουν το νήμα από εκεί που το άφησαν οι τροϊκανοί. Η ακραίως λαϊκιστική στάση, μάλιστα, της ΝΔ ως προς τη Συμφωνία των Πρεσπών νομιμοποίησε αντιδράσεις που θα ήταν ευφημισμός να τις αποκαλούσαμε απλώς εθνικιστικές, αφού τις διατρέχει η ίδια "λογική" με αυτή της Χρυσής Αυγής. Η μετατροπή, εξάλλου, της κεντροδεξιάς σε AltRight παράταξη δεν είναι μόνο προφανής κι από το ποιοι κατέχουν κορυφαία υπουργεία, αλλά κι από τη συνεχή άφεση αμαρτιών σε σκοταδιστικές αντιλήψεις με λοστούς και μολότοφ στα χέρια...

Η κυβέρνηση, μέσα από τη θώπευση ακροδεξιών ιδεοληψιών, επιχειρεί να κερδίσει μέρος τού αντιεμβολιαστικού κινήματος που γεμίζει πλατείες και προφανώς δεν ανήκει στην Αριστερά. Ανασταίνοντας, εξάλλου, την θεωρία των δύο άκρων δεν επιτυγχάνει κάτι περισσότερο από το να επιβεβαιώσει ότι οι διώξεις σε βάρος των χιμπατζήδων με τα μαύρα κι εν τέλει οι ποινικές καταδίκες τους επί ημερών ΝΔ είχαν εξαναγκαστεί από τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα κι από τη διαπίστωση ότι πολλοί ψηφοφόροι διέρρεαν προς τη Χρυσή Αυγή. Αλίμονο αν χρειαστεί να θρηνήσουμε κι άλλο νεκρό τής φασιστικής βίας για να αντιληφθεί η ΝΔ πόσο αυτοκαταστροφικό είναι το χάιδεμα των νοσταλγών τού χιτλερισμού... 

 

Οι ναζί στη φυλακή, τα πλυντήριά τους στο Μαξίμου, στα υπουργεία και στα ΜΜΕ...

Η εικόνα κομματικών παρατάξεων, οποιασδήποτε ιδεολογικής προέλευσης, να μοιράζουν φυλλάδια στα σχολεία ή ακόμα και να συμμετέχουν σε καταλήψεις δεν με συγκινεί. Κι αυτό όχι γιατί δεν θέλω τη νεολαία πολιτικοποιημένη- το ακριβώς αντίθετο-, αλλά γιατί σε αυτές τις ηλικίες η πλύση εγκεφάλου είναι πολύ πιο εύκολη και πολύ πιο ύπουλη. Ζούμε, άλλωστε, στο 2021 κι όποιος μαθητής ενδιαφέρεται για τα κοινά έχει εναλλακτικούς τρόπους διδαχής κι ενημέρωσής του, ακόμα και για να αμφισβητήσει το περιεχόμενο των σχολικών του σπουδών το οποίο κι αυτό εμπεριέχει στοιχεία πλύσης εγκεφάλου...

Από όλα αυτά, ωστόσο, έως το σημείο η αρμόδια υφυπουργός Παιδείας να μην καταδικάζει ευθέως τα χρυσαυγίτικα σταγονίδια στο λύκειο της Σταυρούπολης, εμμένοντας στην ξεπερασμένη κι από την καταδικαστική απόφαση σε βάρος τής Χρυσής Αυγής θεωρία των δύο άκρων και περιοριζόμενη στην καραμέλα καταδίκης τής βίας από όπου κι αν προέρχεται, η απόσταση είναι τεράστια. Αν μη τι άλλο, αποδεικνύει το διαχρονικό φλερτ τής ΝΔ με τα απομεινάρια των ψηφοφόρων των χιμπατζήδων με τα μαύρα, τα οποία άλλωστε τη βοήθησαν να αποκτήσει αυτοδυναμία 158 εδρών στις τελευταίες εκλογές. Υπενθυμίζω, εξάλλου, ότι ο βουλευτής της που δημοσίευσε ονόματα αλλοδαπών νηπίων για να τα στιγματίσει- τα κόκαλα του Χίτλερ θα αγαλλιάζουν- παραμένει βουλευτής τής ΝΔ...

Μήπως είναι προτιμότερο για τη δημοκρατία μας η ακροδεξιά να είναι ενταγμένη σε ένα από τα πολυσυλλεκτικά κόμματα εξουσίας; Αφήνω στην άκρη το ότι σήμερα δεν είναι απλώς ενταγμένη αλλά χαράσσει πολιτικές, όπως στο προσφυγικό ή με τη μη υπερψήφιση από τη Βουλή των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία. 

Αφήνω, επίσης, στην άκρη ότι υπάρχει άλλο ένα κοινοβουλευτικό κόμμα με σαφώς ακροδεξιό πρόσημο, η Ελληνική Λύση, κι αλίμονο αν θεωρούσαμε ακροδεξιούς μόνο όσους έχουν ποινικό μητρώο. Το σοβαρότερο από όλα είναι το ξέπλυμα από την κυβέρνηση του ρατσιστικού μίσους με το οποίο ποτίζεται η ελληνική κοινωνία... 

Αν σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό νεαροί να χαιρετούν ναζιστικά σε σχολεία και νήπια να κατηγορούνται από βουλευτές, αύριο μεθαύριο δεν θα εκπλησσόμαστε ούτε καν από δολοφονίες μαθητών. Ναι μεν θα τις καταδικάζουμε, αλλά θα γυρίζουμε σελίδα όσο γρήγορα άλλαξε σελίδα η Ζ. Μακρή από το βήμα τής Βουλής. Οι ναζί στη φυλακή και τα "πλυντήριά" τους στο Μαξίμου, στα υπουργεία και στα ΜΜΕ... 

   

 
 

Πάμε στο άγνωστο με φρεγάτα την ελπίδα...

Αν κάποιος ανατρέξει στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και τρολ μπορεί και να πιστέψει ότι η Ελλάδα κέρδισε τον πόλεμο με την Τουρκία κι αύριο μεθαύριο ο ελληνικός στόλος, συμπεριλαμβανομένων των φρεγατών Belharra, καταφτάνει στην Πόλη. Δεν αμφισβητώ τη στρατηγική αξία των νέων φρεγατών και την ανάγκη απόκτησής τους ούτε υποτιμώ τον τουρκικό κίνδυνο. Αναρωτιέμαι, όμως, αν και η αμυντική- εξωτερική πολιτική μας περιορίζονται σε όσα βλέπει η πεθερά με επικοινωνιακούς όρους ή έχει κάποιο στρατηγικό βάθος που δεν θα μας κοστίζει τζάμπα και βερεσέ πολλά δισ. ευρώ κι ένα νέο εξοπλιστικό πάρτι α λα Τσοχατζόπουλος- Παπαντωνίου. Πολύ φοβάμαι πως όχι, πως συρόμαστε δηλαδή σε υπογραφές που μας υπαγορεύονται χωρίς να έχουμε κάποια εθνική πυξίδα για το πού θέλουμε να φτάσουμε...

Οι μεγάλες δυνάμεις θα αναζητούν πάντοτε μεγάλους αντιπάλους για να συνεχίζουν να αισθάνονται μεγάλες. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ εισέρχονται σε ένα νέο Ψυχρό, τουλάχιστον προς το παρόν, Πόλεμο, με την Κίνα αυτήν τη φορά και με επίκεντρο τον Ειρηνικό. 

Αυτό σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, πως η ΕΕ θα πρέπει να επιλύει μόνη της τα προβλήματα στην περιοχή της κι αυτόν το ρόλο φαίνεται πως ασμένως αναλαμβάνει η Γαλλία. Κι εμείς είμαστε τυχεροί που το Παρίσι έχει αντικρουόμενα συμφέροντα με την Άγκυρα γιατί αν περιμέναμε από την Αθήνα να χαράξει στρατηγική θα αναμέναμε μέχρι να ψηφιστούν τα περιβόητα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία και μάλλον και πολύ περισσότερο...

Δεν επιθυμώ να αδικήσω την κυβέρνηση, η οποία πράγματι έχει αναλάβει πρωτοβουλίες, όπως με τις συμφωνίες για ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, έστω και ημιτελώς ή με περισσότερες παραχωρήσεις από αυτές που ήταν απαραίτητες. Το βασικό ερώτημα, ωστόσο, είναι τι πραγματικά επιδιώκουμε με την Τουρκία. 

Είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε και σε πολεμική σύρραξη και για δικαιώματα που είναι αμφιλεγόμενο αν τα έχουμε με βάση το διεθνές δίκαιο; Και σε τι θα εξυπηρετήσουν οι Belharra αν εξακολουθούμε να επιτρέπουμε σε τουρκικά πολεμικά πλοία ή και Τούρκους αλιείς να φτάνουν ακόμα και στα δυόμισι ναυτικά μίλια από ελληνικές ακτές, όπως συνέβη προσφάτως; 

Γι' αυτό και χρειάζεται μία νέα εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία η οποία δεν μπορεί να αποφασιστεί από ένα κόμμα, αφού θα πρέπει να έχει όσο το δυνατό πιο μόνιμα χαρακτηριστικά και να αφοπλίζει το πολιτικό κόστος. Διερωτώμαι, όμως, αν η χώρα διαθέτει το κομματικό σύστημα για να αντέξει το βάρος τολμηρών παραδοχών και η απάντηση που δίνω δεν μου γεννά αισιοδοξία...  

  
 

Η Μέρκελ έβαλε τον πήχη πολύ χαμηλά για τον διάδοχό της...

Η Ανγκ. Μέρκελ δεν δημιούργησε τις κρίσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί, όπως την κατάρρευση του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος ή την κρίση τής ευρωζώνης, ωστόσο οι θεραπείες που επέλεξε ήταν καταστροφικές για τα υπόλοιπα κράτη- μέλη τής ΕΕ, ιδίως για την Ελλάδα. Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, πως ήταν καγκελάριος της Γερμανίας, συνεπώς ήταν τα συμφέροντα του γερμανικού λαού που θα έπρεπε να περιφρουρήσει πρωτίστως. Κι αυτά προστάτευσε- περισσότερο φυσικά της γερμανικής άρχουσας τάξης- μόνο που η Γερμανία βαυκαλίζεται την θέση τής ατμομηχανής τής Ευρώπης κι αυτή η θέση δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις...

Σε αυτό το πλαίσιο, αν επιθυμεί κάποιος μια δίκαιη αποτίμηση της καγκελαρίας Μέρκελ θα όφειλε να απαντήσει στο ερώτημα αν η ΕΕ είναι καλύτερη σήμερα σε σχέση με το 2005, όταν κι ανάλαβε την καγκελαρία. Και μόνο το Brexit, το οποίο σε σημαντικό βαθμό χρεώνεται στις πολιτικές made in Berlin, θα αρκούσε για να δοθεί αρνητική απάντηση. Είναι ακριβώς, άλλωστε, αυτή η ένταση των επιμέρους εθνικισμών εξαιτίας και του γερμανικού imperium που θα στοιχειώνει τις εκτιμήσεις των ιστορικών τού μέλλοντος για τη σιδηρά κυρία τού 21ου αιώνα...

Όσον αφορά τη θεοποίηση της λιτότητας, όταν η ίδια η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι ζήτησε από τους Έλληνες πάρα πολλά, τι χρεία έχουμε άλλων αποδείξεων ότι η μνημονιακή ρητορική των μενουμεευρωπαίων ήταν τουλάχιστον έωλη; Οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες θα της είναι αιωνίως ευγνωμονούσες, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για τον ελληνικό λαό που βίωσε απώλεια εισοδήματος πολεμικών επιπέδων χωρίς να ήταν αναγκαίο να τη ζήσει. Εν ολίγοις, στους Γερμανούς η Ανγκελα μπορεί να λείψει, αλλά έχει βάλει τόσο χαμηλά τον πήχη για την ευρωπαϊκή ενοποίηση με τη διστακτικότητα, την αλαζονεία και τις λανθασμένες αποφάσεις της που ο διάδοχός της θα είναι πολύ δύσκολο να μην τον περάσει...  

  

 
 

Υπάρχουν δημόσια αγαθά, ούτε κρατικά ούτε ιδιωτικά...

Το κράτος δεν είναι πανάκεια, η ιστορική εμπειρία έχει άλλωστε αποδείξει ότι η γραφειοκρατία κι ο κομματισμός του συνεπάγονται στασιμότητα, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ούτε θα έπρεπε να είναι στο αντικείμενο των δραστηριοτήτων του η επιχειρηματικότητα. Και σε θεσμικό, επίσης, επίπεδο αρκετές φορές καταντά δυνάστης τού πολίτη κι όχι προστάτης ή βοηθός του...

Ούτε οι αποτυχημένες κρατικοποιήσεις ούτε οι εξίσου αποτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις, όμως, μπορούν να είναι το μέλλον. Για να μην πάμε μακριά, σκεφτείτε πόσο βοήθησαν τον ανταγωνισμό η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας ή του ΟΤΕ. 

Στην ουσία δημιουργήθηκαν ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια με συνέπεια να πληρώνουμε από τα ακριβότερα αεροπορικά εισιτήρια για τα ταξίδια εντός Ελλάδας και λογαριασμούς τηλεφωνίας στην Ευρώπη. Η λειτουργία, επίσης, της ΔΕΗ με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια τα τελευταία δύο χρόνια, δίχως να λαμβάνεται υπόψη το δημόσιο συμφέρον, έχει συγκροτήσει καρτέλ και στην ενέργεια...

Ο δημόσιος έλεγχος υπό άμεση λαϊκή λογοδοσία θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση όσον αφορά δημόσια αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια, το νερό, η τηλεφωνία, οι ένοπλες δυνάμεις, το σωφρονιστικό σύστημα. Ένα σύστημα, δηλαδή, το οποίο θα συνδύαζε τα καλύτερα από τους δύο κόσμους αφού δεν είναι όλα προς πώληση αλλά ούτε τίποτα που να μην σχετίζεται με το κέρδος, τουλάχιστον στον καπιταλισμό. Μέχρι, συνεπώς, ο κόσμος μας να γίνει πιο σοσιαλιστικός θα ήταν λάθος να συνεχίσουμε με δεξιές ή αριστερές δοξασίες που έχουν αποδειχθεί επανειλημμένως αποτυχημένες...   

 

 
 

Τα κόκκινα μηχανάκια που πέρασαν κι από την Κουμουνδούρου δεν κόρναραν για μετριοπάθεια...

Η αναγνώριση τού όρου "γυναικοκτονία" στο ελληνικό ποινικό δίκαιο δεν έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ και πολύ δύσκολα θα πραγματοποιηθεί από μια βαθιά συντηρητική κυβέρνηση την οποία στηρίζουν βουλευτές που δημοσιοποιούν ονόματα ανήλικων αλλοδαπών νηπίων ή που δεν ανανεώνει συμβάσεις ξένων καθαριστριών για να χαϊδέψει το προερχόμενο από τη Χρυσή Αυγή ακροατήριό της. Εκτός αν αναπτυχθεί ένα αυθόρμητο λαϊκό κίνημα, όπως αυτό για την e-food, που θα αναγκάσει σε αναδίπλωση. Όπως κι αν έχει, οι ζωές μας θα αλλάξουν προς το καλύτερο μόνο αν τις πάρουμε στα χέρια μας και δεν περιμένουμε από κόμματα να μας τις βελτιώσουν...

Αυτή η κυβέρνηση, εξάλλου, είναι αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη. Αντί, για παράδειγμα, να στελεχώσει τα τμήματα ενδοοικογενειακής βίας με αστυνομικούς και κυρίως με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς ίδρυσε πανεπιστημιακή αστυνομία, τη λειτουργία μάλιστα της οποίας ανάστειλε. Αντί να βγάλει αστυνομικούς στις γειτονιές χιλιάδες αποσπάστηκαν σε υπουργικά και βουλευτικά γραφεία. Αντί να κυνηγά το οργανωμένο έγκλημα και τους γυναικοκτόνους ψήφισε μέτρα κατά των διαδηλώσεων τα οποία, όπως λέγαμε από τότε, δεν εφαρμόζονται γιατί δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν...

Μακάρι να ήταν ένα υπερβολικό αντιπολιτευτικό σχήμα λόγου, αλλά αυτή η κυβέρνηση είναι επικοινωνία και μόνο επικοινωνία ως προς τους πολλούς. Ως προς τους λίγους έχει σχέδιο εξυπηρέτησής τους κι αυτό υλοποιεί, αλλά ως προς την κοινωνική πλειοψηφία το πλάνο είναι κάθε ημέρα "τι προπέτασμα καπνού θα πετάξουμε ώστε να μην μας πάρουν χαμπάρι".,, 

Η e-food, ωστόσο, απόδειξε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι ο δρόμος, δηλαδή δύο κατ' εξοχήν πηγές άντλησης ριζοσπαστισμού, μπορούν να μετακινήσουν και βουνά. Ας το έχουν κι αυτό υπόψη εκείνοι στην Κουμουνδούρου που πιστεύουν ότι αυτές είναι εποχές για να λειαίνουμε τη γλώσσα μας... 

 

Μεσαία τάξη, υψηλή αυτοεξαπάτηση...

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν και δεν είχαν δίκιο να ήταν εξοργισμένοι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως με την προκαταβολή φόρου 100%. Από την άλλη, όμως, παραμένουν η επαγγελματική ομάδα με τη μεγαλύτερη ευκολία φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής, που φυσικά την εκμεταλλεύονται, όπως θα έκαναν και οι μισθωτοί αν ήταν στην θέση τους, για να μην κατηγορηθώ για κοινωνικό αυτοματισμό. Θεωρώ, επομένως, λογικό που ήταν από τους πρώτους που "μαύρισαν" το ΣΥΡΙΖΑ, έστω δίκην εκδίκησης, τον Ιούλιο του 2019...

Πολλές φορές, ωστόσο, ψηφίζουμε με το θυμικό δίχως να βάλουμε το μυαλό μας  να σκεφτεί. Να αναλογιστεί, για παράδειγμα, ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη στο πλαίσιο μνημονιακών δεσμεύσεων που του επιβλήθηκαν, αλλά ο Κ. Μητσοτάκης θα την εξαθλίωνε απλούστατα γιατί είναι άλλες οι προτεραιότητές του, να ενισχύσει το μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο ανήκει κι ο ίδιος. Πρέπει, συνεπώς, να είσαι λοβοτομημένος για να σοκάρεσαι από την κυνική παραδοχή Γεωργιάδη ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είτε θα συγχωνευτούν- θα τις πάρουν, δηλαδή, κατά βάση μπιρ παρά μεγάλοι παίκτες- είτε θα εξαφανιστούν. Οι νεοφιλελεύθεροι αποδεικνύονται φανατικότεροι και των πιο φανατικών πιστών μιας θρησκείας, αφού εν προκειμένω έχει αποδειχθεί ότι ο θεός τους, τα trickle- down economics, δεν υπάρχει...

Αυτή η κυβέρνηση έχει πλέον παρελθόν και τα πεπραγμένα της, από τα εργασιακά ως το ασφαλιστικό κι από το περιβάλλον ως τις υποδομές, μαρτυρούν ότι προτεραιότητά της δεν είναι οι πολλοί αλλά οι λίγοι. Κορυφαίο, βεβαίως, παράδειγμα είναι οι πόροι τού Ταμείου Ανάκαμψης, στο οποίο υπάρχει και το ουσιαστικό ανθεκτικότητα, το οποίο σκοπίμως παραλείπεται από το Μαξίμου αφού σκοπός δεν είναι να αντέξει η κοινωνική πλειοψηφία. 

Η συντριπτική πλειονότητα των χρημάτων του θα μοιραστεί μέσω των συστημικών τραπεζών, οι οποίες με τη σειρά τους θα το μοιράσουν στους πρωθυπουργικούς φίλους. Πού είναι η δανειοδότηση με εγγύηση του Δημοσίου που προκρίνουν άλλες χώρες, πού είναι το σχέδιο για τις περιφέρειες, πού τα μέτρα κατά τής ακρίβειας κ.λπ. κ.λπ.; Πουθενά, όπως ακριβώς και η κυβερνητική έγνοια για τη μεσαία τάξη, η οποία θέλησε να εξαπατηθεί και τα "κατάφερε" να εξαπατηθεί για πολλοστή φορά... 

 

Δεν θα έχουμε "πογκρόμ" εμβολιασμένων για να μην έχουμε "πογκρόμ" ανεμβολίαστων...

Μέχρι να προκύψει η πανδημία συνδέαμε την ομαδική αυτοκτονία, πέρα από την κυριολεκτική της ερμηνεία, με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή με το κάπνισμα. Πλέον μάλλον πρέπει να τη συνδέουμε και με την απροθυμία εμβολιασμού κατά τού κοροναϊού, ιδίως εκείνων που βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία ή ανήκουν σε ευπαθή ομάδα. Με το 90% και πλέον των διασωληνωμένων να είναι ανεμβολίαστο κι εννέα στους δέκα στις ηλικίες άνω των 60 τι άλλη χρεία αποδείξεων, αλήθεια, έχουμε;...

Μια πολιτεία είναι υποχρεωμένη να παρεμβαίνει για την προστασία τής δημόσιας υγείας, ακόμα κι εκείνων που ζουν στο μεσαίωνα, τρέφονται από θεωρίες συνωμοσίας ή από αντιπολιτευτικό οίστρο. Σε αυτό το πλαίσιο οι υποχρεωτικότητες είναι κατανοητές, όπως επίσης πρέπει να γίνει σεβαστό το δικαίωμα των εμβολιασμένων να μην ζήσουν νέα καραντίνα κι άλλους περιορισμούς των ατομικών τους ελευθεριών γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι τα κέρματα κολλάνε στο μπράτσο που έχουν εμβολιαστεί. Σε αντίθετη περίπτωση και μόνο θα έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για τρόπον τινά πογκρόμ σε βάρος των εμβολιασμένων...

Από την άλλη, βεβαίως, οι εμβολιασμένοι δεν είναι αθάνατοι ούτε είναι δυνατό να έχουν free pass για τα πάντα χωρίς κανένα έλεγχο μόνο και μόνο για να ενταθεί η πίεση στους ανεμβολίαστους. Γι' αυτό θα πρέπει και οι εμβολιασμένοι, έστω κατά χρονικά διαστήματα πιο αραιά από τους ανεμβολίαστους, να υποβάλλονται υποχρεωτικώς σε μοριακά και rapid τεστ, αφού και μπορούν να κολλήσουν οι ίδιοι και να κολλήσουν τους άλλους, έστω πάλι πολύ λιγότερο από τους ανεμβολίαστους... 

Όπως κι αν έχει, όποιος εξακολουθεί να κλείνει το μάτι στους ψεκασμένους, ειδικώς αν είναι πολιτικός ή κάποιος άλλος με δημόσια επιρροή, θα έπρεπε να υπέχει και ποινικές ευθύνες. Και γι' αυτό, άλλωστε, έχουμε το κράτος δικαίου, και για να πειθαναγκάζει την ευθύνη όταν αυτή εγκληματικώς απουσιάζει...  

 

Δυο γάιδαροι τσακώνονται στον αχυρώνα της μεσαίας τάξης...

Η οικογένεια Μητσοτάκη ξέρει για τη ζωή τής μεσαίας τάξης από όσα μπορεί να παρακολουθεί από την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Όπως και η μεσαία τάξη ξέρει για τη ζωή που κάνουν οικογένειες όπως η φαμίλια Μητσοτάκη μόνο μέσω κάποιας τηλεοπτικής σαπουνόπερας... 

Ούτε, όμως, κι ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πώς τα βγάζει πέρα μια μικρομεσαία οικογένεια γιατί ναι μεν δεν έχει τα χρήματα των μητσοτάκηδων, αλλά κι εκείνος ανήκει στην υψηλή μεσαία τάξη. Με λίγα λόγια, δυο γάιδαροι τσακώνονται σε ξένο αχυρώνα...

Η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης επί ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στις μνημονιακές υποχρεώσεις που επιβλήθηκαν στην κυβερνώσα Αριστερά. Αν, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να την θεωρεί αναπότρεπτη τότε οφείλει και να δικαιολογήσει γιατί δεν μπορεί να φορολογήσει το μεγάλο πλούτο. Να πει ξεκάθαρα αν αυτό οφείλεται στον τρόπο που είναι στημένο το παγκόσμιο φορολογικό σύστημα και παρασύστημα ή αν, "απλώς", ο ίδιος βαρέθηκε τις συγκρούσεις και προτιμά να είναι καλό παιδί με όλους...

Όπως κι αν έχει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει υποχρέωση να είναι ειλικρινής απέναντι στη μεσαία τάξη αν επιθυμεί να την ξανακερδίσει. Σε διαφορετική περίπτωση θα επιστρέψει μόνο ως περισσότερο έντιμος κι αποτελεσματικός διαχειριστής τής εξουσίας, αλλά με δίχως διάθεση για τομές που έχει ανάγκη η χώρα. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα έχουμε προοδευτικό μέτωπο απέναντι στη συντήρηση και στο νεοφιλελευθερισμό, αλλά συμφιλίωση των προοδευτικών δυνάμεων με ό,τι αφήνει αυτόν τον τόπο στάσιμο ή τον πηγαίνει προς τα πίσω... 

  

  
 

Το ενοχικό σύνδρομο ριζοσπαστισμού δεν ταιριάζει σε ριζοσπαστικές εποχές...

Αν κάθε φορά ένας πρωθυπουργός αποκομματικοποιούσε το κράτος όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικώς, τότε αυτό το κράτος θα ήταν αποκομματικοποιημένο από την ημερομηνία ίδρυσής του. Επειδή, όμως, αυτό δεν συνέβη ποτέ, ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ, αφήστε με να έχω πολλές αμφιβολίες για το κατά πόσο η πρόσφατη εξαγγελία Τσίπρα από το βήμα τής ΔΕΘ θα ευοδωθεί. Ο έλεγχος, άλλωστε, των αρμών τής εξουσίας, όπως είχε προαναγγείλει ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης σε προηγούμενη ΔΕΘ, δεν ταιριάζει με τη συγκρότηση ενός μη μονοκομματικού κράτους...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι σήμερα πιο έμπειρος και λιγότερο λαϊκιστής από όσο ήταν το 2015. Από την άλλη, όμως, διακρίνω στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ένα ενοχικό σύνδρομο σε σχέση με το ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό παρελθόν του και δεν είναι μόνο η προσπάθεια προσέλκυσης της μεσαίας τάξης που τον κάνει πιο μετριοπαθή και στη ρητορική του. Σαν να ντρέπεται, για παράδειγμα, για τα "go back madame Merkel" μολονότι και η ίδια η καγκελάριος στην ουσία δικαίωσε πρόσφατα τα όσα έλεγε η Αριστερά την περίοδο των μνημονίων...

Πολύ φοβάμαι πως στην Κουμουνδούρου δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι εποχές είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, ριζοσπαστικές σε σύγκριση με το 2015. Φυσικά και υπάρχει τώρα μια αμηχανία με δεδομένο ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα η πανδημία, αλλά κι από μόνο του το ισχυρό κίνημα των αντιεμβολιαστών αποδεικνύει ότι εκεί έξω βρίσκονται πολλοί που δικαίως ή αδίκως δεν πιστεύουν σε οτιδήποτε τους λέει το κατεστημένο. Ακόμα κι αν τους πει πως στις έντεκα το πρωί είναι ημέρα εκείνοι θα απαντήσουν πως στην Αυστραλία νυχτώνει... 

Δεν ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να προσεταιριστεί τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις, αλλά να τις κατανοήσει και να τις συμπαρασύρει στον ορθό λόγο και στον 21ο αιώνα, όπως  π.χ. και για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ή το διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας. Διαφορετικά, η άκρα δεξιά όλο και θα κυριαρχεί περισσότερο στο εσωτερικό των κεντροδεξιών κομμάτων, όπως συμβαίνει σήμερα και στην Ελλάδα...

 
 

Μόλις σε δύο χρόνια...

Στην ουσία έχουν καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έχουν νομοθετήσει την αναιτιολόγητη απόλυση, νομιμοποίησαν τις απλήρωτες υπερωρίες ενισχύοντας ουσιαστικώς την ανεργία, περιόρισαν σε σημαντικό βαθμό το δικαίωμα απεργίας, μετέτρεψαν σε τζόγο τις επικουρικές συντάξεις, παρακολουθούν απλώς την ακρίβεια στην αγορά. Κι έρχονται σήμερα, αντιλαμβανόμενοι τη ραγδαία τους δημοσκοπική φθορά, να τάξουν στους άνεργους 100 ευρώ το μήνα για έξι μήνες και στους καταναλωτές ρεύματος εννέα ολόκληρα ευρώ κι έχουν το θράσος να περιμένουν ευγνωμοσύνη. Μια κυβέρνηση ταγμένη στην επικοινωνία, με μηδενικό ενδιαφέρον για την κοινωνία που πίστεψε ότι με το ψέμα και την προπαγάνδα θα την κυβερνά για πάντα...

Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, έχει και το προνόμιο να καθορίζει και την πολιτική ατζέντα. Ιδίως ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος στηρίζεται από την πλειονότητα των ΜΜΕ, θα έπρεπε να το διατηρεί ως υπερπρονόμιο. 

Μόνο που εδώ κι ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, κυρίως μετά από τις πυρκαγιές, σέρνεται πίσω από την επικαιρότητα, από τις πρωτοβουλίες άλλων και κυρίως από την αδυναμία του να ελέγξει τη λαϊκή αγανάκτηση σε βάρος του. Αυτή την εβδομάδα, για παράδειγμα, αναγκάστηκε να διαρρεύσει νέο πακέτο μέτρων μετά από τη ΔΕΘ, αφού αυτό της Θεσσαλονίκης δεν έπιασε, και να ελληνοποιήσει την μητέρα και τον μικρότερο αδερφό τού Γιάννη Αντετοκούνμπο ύστερα από την κατακραυγή για το ρατσιστικό κάρφωμα Μπογδάνου...

Πρέπει να είσαι πραγματικά πολύ ανίκανος κι ανάλγητος για να "καταφέρεις" να χάσεις μέσα σε δύο χρόνια- το ενάμισι, μάλιστα, εν μέσω πανδημίας που η κοινωνική ζωή είχε παγώσει- σημαντικό ποσοστό τού λαϊκού σου ερείσματος. Γι' αυτό κι ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα πάει σε εκλογές αργότερα από την προσεχή άνοιξη, ιδίως αν είναι αναγκασμένος το προσεχές φθινόπωρο να καταθέσει προϋπολογισμό αυστηρής λιτότητας λόγω επαναφοράς τού συμφώνου σταθερότητας, όπως είναι και το πιο πιθανό. Και τότε θα διαπιστώσει ότι τα κουκιά μπορεί να μην του βγαίνουν όχι μόνο για να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά και για να είναι πρώτο κόμμα...   

 
 

Όταν δεν έχεις πολιτικές για τους πολλούς έχεις μπογδάνους...

Ο ακροδεξιός δεν καταφεύγει στη λογική για να πείσει, ούτε καν στο συναίσθημα αλλά στα πιο χυδαία από τα ανθρώπινα αντανακλαστικά. Τι φοβόμαστε όλοι μας περισσότερο; Αυτό που δεν ξέρουμε, γι' αυτό και είμαστε πρόθυμοι να το δαιμονοποιήσουμε προκειμένου να απεκδυθούμε των ευθυνών μας ως πολιτών και να μην τα βάλουμε με αυτούς που θεωρούμε ισχυρούς και τους τρέμει η ψυχούλα μας. Όσο, επομένως, θα μας είναι βολικό να μισούμε τους αλλοδαπούς ή τους γκέι, για παράδειγμα, τόσο θα βρίσκονται πολιτικάντηδες που θα επενδύουν την καριέρα τους πάνω σε μισαλλοδοξίες...

Κι όσο θα υπάρχουν κόμματα που θα αποδέχονται με τον τρόπο τους το ρατσισμό και τις δεισιδαιμονίες τόσο αυτές δεν θα μένουν στο περιθώριο, αλλά θα θεωρούνται μέινστριμ. Μια κυβέρνηση που έχει για κορυφαίους υπουργούς της τους Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη κι αποδέχεται το σκοταδιστικό λόγο μπογδάνων είναι προφανές ότι θα δυσκολεύεται να χρησιμοποιεί τον ορθό λόγο για να πείθει τους ανεμβολίαστους. Και η αξιωματική αντιπολίτευση, ωστόσο, εξακολουθεί να τους θωπεύει, περιμένοντας ακόμα, ανάμεσα σε άλλα, να δούμε τη δική της καμπάνια για τους εμβολιασμούς που έχει καθυστερήσει διόλου τυχαία...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει σχέδιο για το πώς θα κάνει τους πλούσιους φίλους του και τον ίδιο πλουσιότερους. Δεν έχει, όμως, για την κοινωνική πλειοψηφία, γι' αυτό και περιορίζεται σε επικοινωνιακές παροχές, προσθέτοντας πάνω σε αυτές όταν δεν του βγαίνουν δημοσκοπικά... 

Ποιος πρωθυπουργός, άλλωστε, άρτι αφιχθείς από τη ΔΕΘ συμπληρώνει δωράκια στο καλάθι που ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη όταν έχει σοβαρό πλάνο για την ενίσχυση των μικρομεσαίων; Μόνο αυτός που πουλά χάντρες για μαργαριτάρια κι όταν δεν καταφέρνει να εξαπατήσει μπορεί να βάλει κι ένα μαργαριτάρι στη χάντρα, έτσι για ξεκάρφωμα. Όπως κι αν έχει, δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τον Μητσοτάκη κι ακόμα απορώ για το πώς το περίμεναν όσοι τον ψήφισαν το 2019... 

 

Κομπλεξικός με σχέδιο...

 

Η ανάγκη τού Κ. Μητσοτάκη να τον αποκαλούν Μωυσή, τσιτάχ ή Τσόρτσιλ δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά και βαθιά ψυχολογική. Είναι η ανάγκη τού κομπλεξικού γόνου να αποδείξει πρώτα και κύρια στον εαυτό του ότι δεν έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει γιατί είναι ο γιος κάποιου κι εκλεκτός συμφερόντων αλλά γιατί το αξίζει. Κι επειδή δεν έχει το χάρισμα ενός Ανδρ. Παπανδρέου ή ακόμα κι ενός Αλέξη Τσίπρα να κερδίσει την αγάπη τού λαού με την προσωπικότητά του επενδύει στην οικοδόμηση μιας κίβδηλης περσόνας που δεν του ταιριάζει, είναι εμφανές και γι' αυτό γίνεται καταγέλαστος...

Τι σχέση έχει ο πορφυρογέννητος μπούλης με τη βουκολική ζωή ώστε να συναγελάζεται αγρότες και κτηνοτρόφους; Ποιος πιστεύει ότι θα έπαιρνε ποτέ στο τηλέφωνο για να βγει στον αέρα, απαντώντας σε κάποιον δημοσιογράφο που του ασκεί κριτική αυτός που αρνήθηκε ντιμπέιτ με τον πολιτικό του αντίπαλο και δεν απαντά σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις αν προηγουμένως δεν τις έχει εγκρίνει;...

Δεν είναι τυχαίο που παίρνει παντού μαζί του τον Αμερικανό επικοινωνιολόγο του σαν να ήταν ο προσωπικός του γιατρός. Ο πρωθυπουργός μας είναι αθεράπευτα άρρωστος και η ασθένειά του είναι η δικαιολογημένα χαμηλή αυτοεκτίμηση, ένα κόμπλεξ κατωτερότητας που πληρώνει η κοινωνική πλειοψηφία...

Για να μην παρεξηγηθώ, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι απλώς ένα άβουλο ανθρωπάκι που περιφέρεται μέσα στη μετριότητά του τινάζοντας στον αέρα τη ζωή των πολλών. Είναι κι ένας συνειδητοποιημένος πολιτικός που υλοποιεί πολιτικές οι οποίες εμπεδώνουν και διευρύνουν τις ταξικές ανισότητες, αξιοποιώντας ακόμα και τραγωδίες ή δύσκολες καταστάσεις γι' αυτόν το σκοπό...

Ακόμα κι εν μέσω πανδημίας, για παράδειγμα, άφησε καθαρό από covid το ιδιωτικό σύστημα υγείας, ενώ επιτρέπει στις εταιρείες ρεύματος τα κερδοσκοπικά τους υπερκέρδη δίνοντας ψίχουλα ως αντιστάθμισμα στους καταναλωτές, κλέβοντας χρήματα από το δημόσιο ταμείο για τις ΑΠΕ. Τι χειρότερο, επομένως, θα μπορούσαμε να είχαμε για πρωθυπουργό από έναν κομπλεξικό με σχέδιο;...

Αν δεν στήσει κάλπες μέχρι τα Χριστούγεννα μάλλον ο Κυριάκος θα είναι η γαλοπούλα...

Μπορεί η διαφορά τής ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι αυτή που δείχνουν ορισμένες στημένες δημοσκοπήσεις, ωστόσο είναι υπαρκτή, την αναγνωρίζουν στην αξιωματική αντιπολίτευση και γι' αυτό δεν ζητούν εκλογές. Κάλπες, ωστόσο, ο Κ. Μητσοτάκης δεν φαίνεται να στήνει εντός τού 2021, μολονότι θα τον συμβούλευα για το αντίθετο. Όσο τις καθυστερεί τόσο περισσότερο θα προσεγγίζει την ήττα αφού έχει ξεκινήσει η ανεπίστρεπτη διαδικασία φθοράς, παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον περιμένει το φρούτο να σαπίσει και να πέσει...

Ο πρωθυπουργός, στο γνωστό του αλαζονικό στιλ, δήλωσε πως οι γαλοπούλες δεν βιάζονται να έρθουν τα Χριστούγεννα, προκειμένου να διακωμωδήσει τον πολιτικό του αντίπαλο. Πέρα, όμως, από την αλαζονεία και τις συνέπειες των πολιτικών του έχει ως αντίπαλο και την απλή αναλογική η οποία υπό προϋποθέσεις δίνει τη δυνατότητα στο δεύτερο και στο τρίτο κόμμα να συγκυβερνήσουν. Αν, μάλιστα, στις εκλογές τού ΚΙΝΑΛ δεν επικρατήσουν ο Ανδρ. Λοβέρδος ή ο Ν. Ανδρουλάκης στην θέση τού Κ. Μητσοτάκη δεν θα κοιμόμουν ήσυχος τα βράδια...

Αλίμονο, όμως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στην θεωρία τού ώριμου φρούτου και στην "καλοσύνη" τού ΚΙΝΑΛ για να επανέλθει στην εξουσία. Κι ακόμα περισσότερο αλίμονο αν για το ότι δεν "τσιμπά" στις δημοσκοπήσεις τού φταίνε αποκλειστικώς τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ. Την τύχη μας εν πολλοίς μόνοι μας τη χτίζουμε και μόνοι μας γκρεμίζουμε. Αν στην Κουμουνδούρου πιστεύουν το αντίθετο ας μάθουν πως η μοιρολατρία δεν ταιριάζει στην ιστορία τής Αριστεράς...

 

Σέρφαρε στο ίντερνετ για να βλέπεις τα πλουσιόπαιδα να σερφάρουν στο κύμα...

Τους στοχοποιεί για τη μετάδοση του κοροναϊού, τους υποχρεώνει σε απλήρωτη δεκάωρη εργασία, τους αφήνει εκτός ΑΕΙ, τους προορίζει για ψυκτικούς ή ξενοδοχοϋπαλλήλους από την εφηβεία τους, αλλά όλα κι όλα. Ο πρωθυπουργός μας νοιάζεται τους νέους και τους δίνει voucher για μπύρες και δωρεάν gigabytes. Αφού δεν θα έχουν ψωμί με τη διακυβέρνησή του και λεφτά για να αγοράσουν ιστιοσανίδα ας σερφάρουν τουλάχιστον στο διαδίκτυο για να βλέπουν πώς διασκεδάζουν τα πλουσιόπαιδα για τις οικογένειες των οποίων τόσο πολύ ενδιαφέρεται ο Κ. Μητσοτάκης...

Και οι νέοι αυτής της χώρας έχουν μεγαλώσει με τη νοοτροπία τού αλισβερισιού από την οποία η Ελλάδα υποφέρει αιώνες τώρα. Έχει οσμωθεί, όμως, με τον υπόλοιπο πλανήτη πολύ περισσότερο σε σύγκριση με προηγούμενες γενιές χάρη στο διαδίκτυο και τη μεγαλύτερη ευκολία με την οποία μπορούμε να ταξιδεύουμε πλέον. Γι' αυτό και είναι πολύ πιο δύσκολα διατεθειμένοι να δείξουν ευγνωμοσύνη σε αυτούς που τους καταστρέφουν τη ζωή και σε αντάλλαγμα τους "προσφέρουν" χάντρες και καθρεφτάκια...

Η Θεσσαλονίκη απόδειξε ότι ο πρωθυπουργός δίνει στην κοινωνική πλειοψηφία προσωρινά μέτρα που δεν θίγουν το μεγάλο κεφάλαιο και στο μεγάλο κεφάλαιο μόνιμα μέτρα πολλά από τα οποία θίγουν την κοινωνική πλειοψηφία. Ύστερα από δύο και πλέον χρόνια στην εξουσία είναι φανερότατο ποιες είναι οι μητσοτάκειες προτεραιότητες, σε ποιους χρωστά και για ποιους αδιαφορεί. Κι αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πια από μια δημοσιογραφία που προσβάλλει τη φύση της με το να χαϊδεύει αντί για να δαγκώνει...

 

Ανγκελα, γιατί μας πρόδωσες;...

Με την αποχώρηση της Ανγκ. Μέρκελ κλείνει ο κύκλος των πολιτικών που ασχολήθηκαν με το ελληνικό δράμα την περασμένη δεκαετία, ανοίγουν πιο εύκολα τα στόματά τους και ουσιαστικώς επιβεβαιώνονται όσα υποστηρίζαμε εδώ και χρόνια όσοι όλοι σταθήκαμε απέναντι στα μνημόνια και διαψεύδονται πανηγυρικώς όσοι τα υποστήριζαν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους. Έρχεται σήμερα η υπό αποχώρηση καγκελάριος να μας πει πως η δυσκολότερη στιγμή τής θητείας της ήταν όταν ζήτησε τόσο πολλά από την Ελλάδα. Αλήθεια; Κι εμείς που νομίζαμε πως και λίγα ήταν γιατί ήμασταν τα κακά παιδιά τής Ευρώπης και θα έπρεπε να αυτομαστιγωνόμαστε μέχρι να παγώσει η κόλαση...

Έχουν προηγηθεί εξομολογήσεις άλλων πρωταγωνιστών για το ότι, ανάμεσα σε άλλα, τα μνημόνια δίχως σοβαρό "κούρεμα" δημόσιου χρέους επιβλήθηκαν για να μην χρεοκοπήσουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ή πως οι πολλαπλασιαστές που επιλέχθηκαν ήταν λανθασμένοι, πως τα μέτρα ήταν τιμωρητικά κι όχι εποικοδομητικά κι άλλα "ωραία" τα οποία βεβαίως δεν εφαρμόστηκαν πάνω σε πειραματόζωα, αλλά σε ανθρώπους. Θυμάστε τι έλεγαν τότε οι βασιλικότεροι του βασιλέως; Πως και λίγα μας επιβάλλουν και πως πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που αν δεν μας τις είχαν επιβάλει θα έπρεπε να το είχαμε κάνει μόνοι μας. Το φαρμάκι το αντιμετώπιζαν ως φάρμακο, τη βίαιη αναδιανομή πλούτου ως κοινωνική δικαιοσύνη και τον φτωχοδιάβολο σαν να ήταν ένας από τις 300 οικογένειες μεγαλοεπιχειρηματιών, τραπεζιτών και πολιτικών που σιτίζονται και σήμερα από το δημόσιο ταμείο...

Για εκατομμυριοστή φορά επαναλαμβάνω πως δεν ήταν κάθε λέξη των μνημονίων και κάθε εφαρμοστική τους διάταξη καταστροφική για την κοινωνική πλειοψηφία. Σαφώς υπήρχαν και προβλέψεις τους που θα οφείλαμε να είχαμε εφαρμόσει εδώ και δεκαετίες. 

Δεν ήταν, ωστόσο, αυτός ο πυρήνας τους, η κεντρική τους φιλοσοφία, η στόχευσή τους κι αυτό αποδεικνύεται από τις ολοένα κι αυξανόμενες εξομολογήσεις  των εμπνευστών τους τώρα που δεν έχουν καρέκλες και οι αποτιμήσεις τους είναι ειλικρινέστερες. Κι αν η Ανγκ. Μέρκελ εκτίθεται μια φορά οι ελληνικής κοπής "Γερούν γερά μενουμεευρωπαίηδες" εκτίθενται εκατό... 

Δεν τους βάζω, πάντως, όλους στο ίδιο τσουβάλι. Κάποιοι πίστεψαν ειλικρινώς στις αγαθές προθέσεις τής εσπερίας. Κάποιοι άλλοι, όμως, κρύφτηκαν πίσω από τους Ευρωπαίους για να αποκρύψουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες για τη χρεοκοπία τής χώρας και για να συνεχίσουν να την απομυζούν χρεοκοπημένη κι αναστυλωμένη αργότερα χάρη στους αναρχοάπλυτους της Αριστεράς... 

 

 
 

Το "Μητσοτάκη κάθαρμα" στα χείλη λίγων, στη σκέψη πολλών...

Δεν ήταν πολλοί αυτοί που αποδοκίμασαν τον Κ. Μητσοτάκη στην τελετή αποχαιρετισμού τού Μίκη Θεοδωράκη στη Μητρόπολη Αθηνών. Είναι πολλοί, ωστόσο, εκείνοι που στο άκουσμα του "Μητσοτάκη κάθαρμα" το αποδέχονται ως κάτι λογικό, που δεν αντιδρούν για να προστατεύσουν τον πρωθυπουργό τής χώρας, όποιος κι αν είναι αυτός, ή για να μιλήσουν για ανάρμοστη συμπεριφορά σε μια κηδεία. Είναι, δηλαδή, η σιωπηλή πλειοψηφία ή μειοψηφία με τάσεις πλειοψηφίας που αντιμετωπίζει πλέον τον "Μωυσή" ως αναλώσιμο, στην καλύτερη περίπτωση, ή ως επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα στη χειρότερη...

Τον Απρίλιο του 1990 ο πατέρας Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση με ποσοστό άνω του 46%. Κι όμως, τριάμισι χρόνια αργότερα έχασε πανηγυρικώς από το ΠΑΣΟΚ τού ημιθανούς Ανδρ. Παπανδρέου. Αυτό το χρονικό διάστημα διακυβέρνησης μπορεί και να αποδειχθεί αισιόδοξο για τον υιό δεδομένου ότι ο πολιτικός χρόνος την τελευταία δεκαετία τρέχει πολύ πιο γρήγορα... 

Κατά τα άλλα, η οικογένεια Μητσοτάκη δεν έχει αλλάξει και πολύ, πέρα από τα πρόσωπα βεβαίως, στον τρόπο που διαχειρίζεται την εξουσία: ό,τι προλάβουμε να αρπάξουμε εμείς και οι χορηγοί μας πριν μας πάρουν χαμπάρι...

Τώρα η "αγία οικογένεια" υπόσχεται μειώσεις φόρων, γενικώς κι αορίστως λες κι αυτό από μόνο του είναι καλό για την κοινωνική πλειοψηφία. Αν οι μειώσεις αφορούν τους λίγους η Ιστορία έχει δείξει ότι τα πλεονάσματα ενθυλακώνονται σε εξωχώριους παραδείσους και δεν επιστρέφονται ποτέ στην κοινωνία. Αν, πάλι, γίνουν χωρίς σχέδιο και στη βάση ενός εκλογικούς αιφνιδιασμού πάλι η Ιστορία έχει αποδείξει ότι θα τις πληρώσουν οι πολλοί, είτε λόγω άγριας λιτότητας που θα ακολουθήσει είτε γιατί μειωμένοι φόροι σημαίνουν και λιγότερη δημόσια υγεία, παιδεία και κοινωνικό κράτος... 

 

Ο μάγος πρέπει και να θέλει να κάνει μαγικά...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι πλανητάρχης κι ακόμα κι αν ήταν δεν θα μπορούσε να επιλύσει μόνος του όλα τα προβλήματα της οικουμένης. Ούτε είναι μάγος για να επιλύει χάρη στο άγγιγμά του ζητήματα όπως η πανδημία, οι φωτιές και η ακρίβεια. 

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι δικαιολογίες του γιατί για να επιλύεις προβλήματα πρέπει και να έχεις τη διάθεση να χρησιμοποιείς όλα σου τα όπλα. Κι ο πρωθυπουργός δεν το έχει κάνει ούτε για την πανδημία ούτε για τις φωτιές ούτε για την ακρίβεια...

Πού είναι η ενίσχυση του ΕΣΥ, της δασοπροστασίας ή τα μέτρα ενίσχυσης των εισοδημάτων και παρεμπόδισης των καρτέλ; Πουθενά γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης, όπως αποδεικνύεται κι από τη διαφήμιση των επενδυτών που θα έρθουν για να φτιάξουν δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια για τους πλούσιους. Κι επειδή ακριβώς δεν πείθουν πως νοιάζονται για τα συμφέροντα των πολλών δυσκολεύονται και να τους πείσουν να εμβολιαστούν...

Ιδίως στην ενέργεια είναι προκλητικό να μην αξιοποιείται η ΔΕΗ ως όχημα πίεσης και στις ιδιωτικές εταιρείες να μειώσουν τα τιμολόγιά τους. Για να μην αναφερθώ στις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ με τα οποία αμείβονται ετησίως golden boys για να λύνουν κάθε πρόβλημα με αύξηση τιμολογίων. Είπαμε, όμως, για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρωτίστως να θες να το λύσεις κι αυτό δεν ισχύει για τη σημερινή κυβέρνηση των ολιγαρχών...

 

Ο καθένας μας κουβαλά ακέραιο το βάρος της δικής του ευθύνης...

Η στέρηση μισθού σε εργαζόμενο με την προοπτική τής απόλυσης, πολλώ δε μάλλον όταν αυτός τον έχει δουλέψει και με το παραπάνω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είναι πράξη προσβλητική. Η αποτυχία, σε σύγκριση με άλλες χώρες, του προγράμματος εμβολιασμού στην Ελλάδα οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην κυβέρνηση και την εργαλειοποίηση από την πλευρά της της πανδημίας, της επιστημονικής κοινότητας και των ΜΜΕ, τα οποία πετσοταΐστηκαν αλλά δεν συνέβαλαν στην ενημέρωση των πολιτών. Η υπουργοποίηση Πλεύρη, εξάλλου, συνιστά κι ομολογία πως οι αντιεμβολιαστές ανήκουν ως επί το πλείστον στην ακροδεξιά...

Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι απαράγραπτες, στη χώρα ωστόσο υπάρχουν τουλάχιστον 6.000 ανεμβολίαστοι υγειονομικοί κι αυτό δεν περιποιεί τιμή πρωτίστως στους ίδιους. Είναι υποχρέωση των συνδικαλιστών να προστατεύσουν τις αποδοχές και τις θέσεις εργασίας των συναδέλφων τους, ωστόσο θα έπειθαν περισσότερους να συμπορευτούν μαζί τους αν ταυτοχρόνως ήταν το ίδιο μαχητικοί κι ως προς το να πείσουν όσους εκπροσωπούν να εμβολιαστούν, γιατί όχι ακόμα και με την επίκληση κυρώσεων μέσω του κώδικα δεοντολογίας τους. Όσο η κυβερνητική στόχευση για ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ θα συμπορεύεται με τον εμβολιαστικό λαϊκισμό το τείχος ανοσίας θα εξακολουθεί να παραμένει όνειρο θερινής νυκτός κι ας μπαίνουμε στο φθινόπωρο...

Οι ευθύνες δεν συμψηφίζονται κι ο καθένας κουβαλά ακέραιο το βάρος των δικών του. Δυστυχώς, ωστόσο, πολλοί από εκείνους που κατέχουν θέσεις ευθύνης έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων με συνέπεια να μας περιμένει ένας ακόμα δύσκολος κορονοχειμώνας, ενώ θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο εύκολος. Κι αν ο διαχωρισμός εμβολιασμένων κι ανεμβολίαστων μοιάζει λογικός για πολλές περιπτώσεις, δεν πρέπει να λησμονούμε πως και οι εμβολιασμένοι νοσούν, έστω πολύ λιγότεροι και λιγότερο σοβαρά, αλλά και πως δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε νέο κύμα νεόπτωχων με αφορμή μια πανδημία. Ιδίως όταν ο πληθωρισμός έχει πάρει την ανηφόρα, με την κυβέρνηση να αδιαφορεί όταν δεν σιγοντάρει στο φάγωμα των μικρών από τους μεγάλους, όπως με τη μείωση της φορολογίας για τις εταιρείες που προκύπτουν από εξαγορές και συγχωνεύσεις...

 

 
 

Είναι το διεθνές δίκαιο ηλίθιε...

Τα έχει μπερδεμένα λίγο στο κεφάλι της η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά που μας κυβερνά. Η υποδοχή προσφύγων, αλλά και μεταναστών δεν είναι μια ιδεοληψία των Αριστερών, που δεν πιστεύουν σε πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια. Αποτελεί υποχρέωση της χώρας με βάση το διεθνές δίκαιο, το ίδιο διεθνές δίκαιο, υπενθυμίζω, που έχουμε κάνει σημαία μας για τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Κι ακόμα περισσότερο, η διάσωση, πολλώ δε μάλλον η μη θέση σε κίνδυνο ζωής ανθρώπου που περνά έστω παρατύπως τα σύνορα σε θάλασσα ή στεριά συνιστά αυτονόητη προϋπόθεση αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...

Μόλις πριν ένα μήνα επίσημη κυβερνητική πολιτική ήταν οι εκκενώσεις κατοικιών προκειμένου να μην υπάρξουν θύματα από τις φωτιές. Σήμερα, οι ίδιοι υπουργοί μάς λένε πως αυτοί που εγκαταλείπουν το Αφγανιστάν των ταλιμπάν πρέπει είτε να μείνουν εκεί είτε να πάνε στην Τουρκία τού Ερντογάν, την οποία θεωρούν τρίτη ασφαλή χώρα. Παραλλήλως, προστατεύουν τις ακροδεξιές μαζώξεις σε βάρος μιας κούκλας (!), της Αμάλ, την ίδια ώρα που θρηνούν υποκριτικά για τις Αφγανές...

Κορωνίδα τής θώπευσης των πιο χυδαίων αντανακλαστικών τής κοινωνίας είναι το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Παρασκευή και το οποίο φέρνει νέα τεχνητά- νομικά και οικονομικά- προσκόμματα για την αποδοχή αιτήματος παροχής ασύλου. Στην κυβέρνηση δεν είναι τόσο ανόητοι ώστε να πιστεύουν ότι αυτοί που κινδυνεύουν από το γιαταγάνι των ταλιμπάν θα διστάσουν να πάρουν το δρόμο τής προσφυγιάς γιατί στην Ελλάδα δεν θα έχουν πρόσβαση στον ΕΦΚΑ. 

Το κάνουν μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις απέναντι σε ένα ακροατήριο που τους πίστεψε για τη Συμφωνία των Πρεσπών κι ετοιμάζεται να τους κατακεραυνώσει για οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία. Και στην εξωτερική πολιτική πολιτεύονται με όρους επικοινωνίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προάσπιση των πραγματικών εθνικών συμφερόντων, που δεν ταυτίζεται με τις ιδεοληψίες των σταγονιδίων τού ΛΑΟΣ που μας κυβερνούν... 

  

 

Ο Μεγάλος μας Αντιφατικός...

Ο Μίκης Θεοδωράκης πέθανε, κατόπιν επιθυμίας του, ως κομμουνιστής αλλά η τελευταία του δημόσια παρέμβαση ήταν στο πλευρό τού Κασιδιάρη και των ψεκασμένων μακεδονομάχων. Ο Μεγάλος μας Αντιφατικός είπε κι έκανε πράγματα που αν τα έλεγε και τα έκανε μια μετριότητα δεν θα της συγχωρούνταν ποτέ. Ο ιδρυτής των λαμπράκηδων έγινε υπουργός τού αποστάτη Μητσοτάκη, ο εξόριστος Αριστερός έθεσε το δίλημμα "Καραμανλής ή τανκς" και χαρακτήρισε τον Ανδρ. Παπανδρέου αρχηγό τής 17Ν, ο κοσμοπολίτης καλλιτέχνης κι αγωνιστής έχει βυθίσει σήμερα στο πένθος και τους ακροδεξιούς...

Μόνο στην Ελλάδα οι επικήδειοι επιβάλλεται να είναι αγιογραφίες, λες και η ειλικρινής αποτίμηση μιας ζωής μπορεί να προσβάλει τον νεκρό. Ο Μίκης δεν ζυγίστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, ζυγιζόταν επί 96 συναπτά έτη και το τελικό ισοζύγιο ήταν παραπάνω από θετικό... 

Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες του τελευταίου αιώνα κι αν ακόμα ο ίδιος θέλησε να αγαπηθεί από όλους, κι από αυτούς που τον μίσησαν, η Ιστορία έχει βγάλει την κρίση της και τον έχει ήδη κατατάξει στους κορυφαίους. Προς τι, λοιπόν, η ηθελημένη συλλογική μας αμνησία στα μεγάλα του λάθη; Αυτά είναι που τον έκαναν πιο ανθρώπινο, εκτός κι αν η προσωπολατρία παραμένει παιδική ασθένεια του προοδευτισμού...

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν γέννησε την εποχή του, αντιστάθηκε όμως στις αποτυχίες της κι εν μέρει την καθόρισε. Κι αν είχε τη βιολογική ευτυχία να ζήσει πολλά χρόνια υποχρεώθηκε, τρόπον τινά, να παρακμάσει όταν σταμάτησε να τρώει ξύλο κι άρχισε κάθε πόλη, κωμόπολη και χωριό να τον κάνει επίτιμο δημότη του... 

Αν δεν είχε ζήσει κατοχή, εμφύλιο, δικτατορίες ενδεχομένως ο θάνατός του να μην είχε πυροδοτήσει εθνική συγκίνηση και τριήμερο εθνικό πένθος. Να είχε παραμείνει, δηλαδή, ένας ακόμα μέσα στο πλήθος. 

Κι άλλοι, όμως, έζησαν αυτές τις τραγωδίες και είτε συμμάχησαν με το άδικο είτε άφησαν το κύμα να τους παρασύρει. Όπως κι αν έχει, ο Μίκης ήταν πράγματι, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος κάποτε για τον εαυτό του, ένα τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων. Κι αυτή η λίμνη είναι τώρα πολύ, μα πολύ φτωχότερη... 

  

  
 

Ούτε αυτό το παιδί κάνει...

Η πρωθυπουργία τού Κ. Μητσοτάκη έχει εισέλθει στη δεύτερη φάση της, εν αναμονή τής τρίτης. Στην πρώτη τα είχε καλά με όλους τους χορηγούς του κι αυτό αποτυπωνόταν και στην ωραία ατμόσφαιρα στα ΜΜΕ για την κυβέρνησή του. Με τον τελευταίο ανασχηματισμό, όμως, και κυρίως με τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει και σε φίλα προσκείμενα στο Μαξίμου μίντια έγινε φανερό ότι δεν είναι όλοι οι πρωθυπουργικοί πάτρωνες ευχαριστημένοι με τις επιλογές του. Ξεκινά, δηλαδή, η αυστηρή κριτική η οποία στην τρίτη και τελική φάση θα οδηγήσει και σε αποκαλύψεις από τους θιγμένους επιχειρηματίες για το βίο και την πολιτεία τού ηγέτη μας...

Προσωπικώς δεν είχα καμία αμφιβολία από τις 7 Ιουλίου 2019 ότι η Ελλάδα θα κυβερνάτο από ένα ανδρείκελο κι όποιος πίστευε το αντίθετο μάλλον ζούσε σε ένα δικό του κόσμο. Θα με ρωτήσετε, "μήπως αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε" κι ως ένα βαθμό θα έχετε δίκιο. 

Ποτέ, όμως, κατά τη μεταπολίτευση η χώρα δεν συνάντησε στην ηγεσία της έναν άνθρωπο που συνδυάζει μετριότητα και φαυλότητα σε τόσο μεγάλο βαθμό. Κι ο πατέρας τού Μωυσή δεν ήταν ο πιο ακέραιος άνθρωπος του κόσμου, κάθε άλλο, αλλά είχε και πολιτικές ικανότητες. Το παιδί του, όμως, όπως και το παιδί τού Ανδρ. Παπανδρέου, πολύ απλά δεν κάνει...

Όπως κι αν έχει, το πιθανότερο είναι πως η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές μέσα στον επόμενο χρόνο, γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι κάποια στιγμή σύντομα να ξεμπερδεύει με το συνέδριό του, να μετασχηματιστεί και να ετοιμαστεί για την εκλογική μάχη. Το ίδιο ισχύει και για όσες από τις υπόλοιπες δυνάμεις αυτοαποκαλούνται προοδευτικές. Αργά ή γρήγορα και με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σχηματιστεί το προοδευτικό μέτωπο που θα σταθεί απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά που μας κυβερνά πριν δούμε ακόμα και τον πατέρα Πλεύρη να υπουργοποιείται και να στέλνει απολογητική επιστολή στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο...