Ούτε αυτό το παιδί κάνει...

Η πρωθυπουργία τού Κ. Μητσοτάκη έχει εισέλθει στη δεύτερη φάση της, εν αναμονή τής τρίτης. Στην πρώτη τα είχε καλά με όλους τους χορηγούς του κι αυτό αποτυπωνόταν και στην ωραία ατμόσφαιρα στα ΜΜΕ για την κυβέρνησή του. Με τον τελευταίο ανασχηματισμό, όμως, και κυρίως με τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει και σε φίλα προσκείμενα στο Μαξίμου μίντια έγινε φανερό ότι δεν είναι όλοι οι πρωθυπουργικοί πάτρωνες ευχαριστημένοι με τις επιλογές του. Ξεκινά, δηλαδή, η αυστηρή κριτική η οποία στην τρίτη και τελική φάση θα οδηγήσει και σε αποκαλύψεις από τους θιγμένους επιχειρηματίες για το βίο και την πολιτεία τού ηγέτη μας...

Προσωπικώς δεν είχα καμία αμφιβολία από τις 7 Ιουλίου 2019 ότι η Ελλάδα θα κυβερνάτο από ένα ανδρείκελο κι όποιος πίστευε το αντίθετο μάλλον ζούσε σε ένα δικό του κόσμο. Θα με ρωτήσετε, "μήπως αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε" κι ως ένα βαθμό θα έχετε δίκιο. 

Ποτέ, όμως, κατά τη μεταπολίτευση η χώρα δεν συνάντησε στην ηγεσία της έναν άνθρωπο που συνδυάζει μετριότητα και φαυλότητα σε τόσο μεγάλο βαθμό. Κι ο πατέρας τού Μωυσή δεν ήταν ο πιο ακέραιος άνθρωπος του κόσμου, κάθε άλλο, αλλά είχε και πολιτικές ικανότητες. Το παιδί του, όμως, όπως και το παιδί τού Ανδρ. Παπανδρέου, πολύ απλά δεν κάνει...

Όπως κι αν έχει, το πιθανότερο είναι πως η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές μέσα στον επόμενο χρόνο, γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι κάποια στιγμή σύντομα να ξεμπερδεύει με το συνέδριό του, να μετασχηματιστεί και να ετοιμαστεί για την εκλογική μάχη. Το ίδιο ισχύει και για όσες από τις υπόλοιπες δυνάμεις αυτοαποκαλούνται προοδευτικές. Αργά ή γρήγορα και με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σχηματιστεί το προοδευτικό μέτωπο που θα σταθεί απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά που μας κυβερνά πριν δούμε ακόμα και τον πατέρα Πλεύρη να υπουργοποιείται και να στέλνει απολογητική επιστολή στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο...