Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι απαράγραπτες, στη χώρα ωστόσο υπάρχουν τουλάχιστον 6.000 ανεμβολίαστοι υγειονομικοί κι αυτό δεν περιποιεί τιμή πρωτίστως στους ίδιους. Είναι υποχρέωση των συνδικαλιστών να προστατεύσουν τις αποδοχές και τις θέσεις εργασίας των συναδέλφων τους, ωστόσο θα έπειθαν περισσότερους να συμπορευτούν μαζί τους αν ταυτοχρόνως ήταν το ίδιο μαχητικοί κι ως προς το να πείσουν όσους εκπροσωπούν να εμβολιαστούν, γιατί όχι ακόμα και με την επίκληση κυρώσεων μέσω του κώδικα δεοντολογίας τους. Όσο η κυβερνητική στόχευση για ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ θα συμπορεύεται με τον εμβολιαστικό λαϊκισμό το τείχος ανοσίας θα εξακολουθεί να παραμένει όνειρο θερινής νυκτός κι ας μπαίνουμε στο φθινόπωρο...
Οι ευθύνες δεν συμψηφίζονται κι ο καθένας κουβαλά ακέραιο το βάρος των δικών του. Δυστυχώς, ωστόσο, πολλοί από εκείνους που κατέχουν θέσεις ευθύνης έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων με συνέπεια να μας περιμένει ένας ακόμα δύσκολος κορονοχειμώνας, ενώ θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο εύκολος. Κι αν ο διαχωρισμός εμβολιασμένων κι ανεμβολίαστων μοιάζει λογικός για πολλές περιπτώσεις, δεν πρέπει να λησμονούμε πως και οι εμβολιασμένοι νοσούν, έστω πολύ λιγότεροι και λιγότερο σοβαρά, αλλά και πως δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε νέο κύμα νεόπτωχων με αφορμή μια πανδημία. Ιδίως όταν ο πληθωρισμός έχει πάρει την ανηφόρα, με την κυβέρνηση να αδιαφορεί όταν δεν σιγοντάρει στο φάγωμα των μικρών από τους μεγάλους, όπως με τη μείωση της φορολογίας για τις εταιρείες που προκύπτουν από εξαγορές και συγχωνεύσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου