Είναι η χαρά ντροπή;...

Είναι η χαρά ντροπή; Η αυθόρμητη απάντησή σας μάλλον θα είναι όχι, αν όμως το σκεφτείτε καλύτερα μπορεί και να απαντήσετε διαφορετικά. Κι αυτό γιατί μεγαλώνουμε με θρησκείες και πολιτικά συστήματα τα οποία ηρωοποιούν τον πόνο και στιγματίζουν το γέλιο, επαινούν τη θυσία και σαρκάζουν την ευτυχία, εξωραΐζουν την ανηφόρα και γελοιοποιούν την κατηφόρα. Λες και θα ζήσουμε αιώνια κι έχουμε την πολυτέλεια να περάσουμε το βίο μας στην κατάθλιψη για να κερδίσουμε μια ανύπαρκτη βασιλεία των ουρανών...

Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να βγαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους για να γλεντήσουν τις επιτυχίες τού Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού ή του ΠΑΟΚ. Η, ως επί το πλείστον, άδολη αγάπη για μια ομάδα είναι πολύ πιο υγιής από το να πηγαίνεις σε κομματικές συγκεντρώσεις αναζητώντας μεσσίες ή μια θεσούλα στο Δημόσιο. Κι αν η πολιτική δεν συγκινεί όπως τα σπορ δεν φταίνε τα σπορ γι' αυτό, έτσι δεν είναι;...

Σε αυτή τη χώρα οι αφορμές για να θρηνούμε, να εξοργιζόμαστε και να βγαίνουμε στους δρόμους είναι ουκ ολίγες. Ακόμα, για παράδειγμα, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αναζητούν κάποιες μικρές δόσεις δικαιοσύνης. 

Κι αν όντως έπρεπε να βγαίναμε περισσότερο στους δρόμους για όλα όσα υποτιμούν τη νοημοσύνη μας δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να βγούμε για να χαρούμε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κάπου είμαστε και πρώτοι στην Ευρώπη, ας το απολαμβάνουμε κι ας αγωνιζόμαστε και για άλλες κορυφές... 

 

Αν κυνηγήσει τα υπερκέρδη θα αρχίσει να μετράει ημέρες...

Η ακρίβεια ταλαιπωρεί τη χώρα εδώ και περίπου τρία χρόνια. Οι κυβερνητικές πολιτικές αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν την έχουν τιθασεύσει αλλά είμαστε κι από τους πρώτους στην Ευρώπη. Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν δοκιμάζει μία έστω από τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης, αν θεωρεί πως όλες μαζί θα οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία; Γιατί δεν μηδενίζει, για παράδειγμα, το ΦΠΑ στα βασικά αγαθά ή τον ειδικό φόρο στα καύσιμα;...

Δεν το κάνει για να μην δείξει πως σύρεται από την αντιπολίτευση; Κι όμως, εκεί που τον έπαιρνε, όπως για την ισότητα στο γάμο, σύρθηκε από πίσω της. Δεν υιοθετεί τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης γιατί αν το πράξει το σαθρό του οικοδόμημα που βασίζεται στην ικανοποίηση των ολιγαρχών θα καταρρεύσει εν ριπή οφθαλμού. 

Οι τραπεζίτες, οι σουπερμαρκετάδες, οι ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων ελέγχουν και την ενημέρωση σε αυτή τη χώρα. Αν ο υπηρέτης τους αποφασίσει να ανεξαρτητοποιηθεί και τους πατήσει τον κάλο τότε εκείνοι μπορούν να τον εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι αυτοκαταστροφικός και το αποδεικνύει και τώρα. Η ηγεμονία του στηρίζεται στην εξασφάλιση υπερκερδών για την ολιγαρχία και στα υπερέσοδα από το αίμα τής κοινωνικής πλειοψηφίας στην οποία επιστρέφει ένα πολύ μικρό μέρος τους- υπάρχουν και οι "καταραμένοι" εκλογικοί κύκλοι στη δημοκρατία- και το οποίο, μάλιστα, καταλήγει και πάλι στους ολιγάρχες, οι οποίοι είναι μονά ζυγά κερδισμένοι. Αν αυτή η ροή σταματήσει θα θυμώσουν και θα θυμώσουν πολύ. Τόσο πολύ που η μαριονέτα τους θα αρχίσει να μετράει ημέρες στο Μαξίμου...  

 
 

Τελειώστε τον για να μην μας τελειώσει...

"Όλοι ίδιοι είναι. Μαζί τα φάγαμε και μαζί σκοτώσαμε τα παιδιά στα Τέμπη". Με αυτό το αφήγημα του "There Is No Alternative" κέρδισε ο Κ. Μητσοτάκης το 2023, με αυτές θέλει να κερδίσει και τις ευρωεκλογές. Η κοινωνική πλειοψηφία δεν πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός της είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να της συμβεί. Από την εποχή τής χρεοκοπίας, όμως, και μετά μεγαλώνουν γενιές ικανοποιημένες με το ελάχιστο...

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερος πρωθυπουργός από τον Κ. Μητσοτάκη για την εποχή μας. Κυνικός, φαύλος, μισαλλόδοξος, κινδυνολόγος, ο μεγαλύτερος λαϊκιστής και χειραγωγός όλων. Γιατί είναι πολύ διαφορετικό να υπερτιμάς τη δύναμη της βούλησής σου για να αλλάξεις τον κόσμο κι άλλο να χειραγωγείς τη βούληση των πολλών ώστε να εξουσιάζεις για όσο περισσότερο μπορείς το πόπολο...

Ο Κ. Μητσοτάκης κι όλο το παλιό πολιτικό προσωπικό ένα και μόνο τρέμουν, να πετύχει το "πείραμα Κασσελάκη". Να αποδειχθεί, δηλαδή, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δημιουργήσει ένα λαϊκό ρεύμα το οποίο δεν θα ανατρέψει μόνο τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και το κομματικό σύστημα όπως το ξέρουμε σήμερα. 

Αν πετύχει, την επόμενη ημέρα είτε τα υπόλοιπα κόμματα θα αναζητήσουν τη δική τους εκδοχή Κασσελάκη προκειμένου να επιβιώσουν είτε θα πεθάνουν. Γι' αυτό και θέλουν να τον τελειώσουν εδώ και τώρα. Γι' αυτό και η συμμετοχή στις κάλπες στις 9 Ιουνίου δεν είναι δικαίωμα. Είναι υποχρέωση... 

 
 

Και η λίγη κόπρος που έμεινε θα καθαριστεί μετά τις 9 Ιουνίου...

Κλαίνε για τη Γάζα και τους Παλαιστίνιους από την Αθήνα, αλλά τους πειράζουν τα χαμόγελα από τη Βηθλεέμ και τη Δυτική Όχθη. Πρώτα διέσπασαν ένα κόμμα με τη δικαιολογία πως έγινε δεξιό και τώρα ζητούν μέτωπο μαζί του κατά τής δεξιάς. Ισχυρίζονται πως η ΕΕ δεν αλλάζει από μέσα, αλλά κατεβαίνουν στις ευρωεκλογές. Γενικώς η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται προοδευτική αντιπολίτευση ένα "μικρό θεματάκι" με την υποκρισία το έχει...

Υπάρχουν, βεβαίως, κι εκείνοι εντός τού ΣΥΡΙΖΑ που αφού είδαν το τρένο να περνά και να το έχει πάρει άλλος, εδώ και καιρό κάνουν πόλεμο χαρακωμάτων κι εκείνοι στο όνομα της ενότητας του χώρου. Λες και δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που πήγε να κόψει το χέρι που του είχε απλώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή λες και οι ηγεσίες Πλεύσης Ελευθερίας, αποστατών και ΜέΡΑ 25 δεν ανήκαν στο ΣΥΡΙΖΑ κι αποφάσισαν ότι είναι πολύ μεγάλοι οι πισινοί τους για την Κουμουνδούρου. Στην πραγματικότητα όλοι τους βρίσκονται σε αναζήτηση ρόλου, όπως φυσικά κι ο Αλέξης Τσίπρας...

Πρέπει την επόμενη ημέρα ο Στέφανος Κασσελάκης να μοιράσει ρολάκια σε όλους αυτούς τους ανεπάγγελτους; Μόνο αν θα έχει απελπιστεί να βρει άξια στελέχη από την κοινωνία, με κολλημένα ένσημα και διάθεση για δουλειά κι όχι για ίντριγκες. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, των ευρωεκλογών θα είναι τέτοιο που όχι μόνο θα δώσει τέλος στην κατευθυνόμενη σεναριολογία για το ποιος μπορεί να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς, αλλά και τη δυνατότητα σε αυτόν που ήδη ηγείται και θα ηγείται να πάρει φαράσι και να καθαρίσει κι όση από την κόπρο του Αυγεία δεν έχει ακόμα καθαριστεί...

 

 
 

Πόσο κάνει η φέτα; Όσο πει ο Μητσοτάκης...

Πόσο κάνει το κιλό η φέτα; Όσο πει ο Κ. Μητσοτάκης. Αυτή είναι η σωστή και μοναδική απάντηση στην Ελλάδα, όχι μόνο για τη φέτα αλλά για το οτιδήποτε. Οποιαδήποτε διαφορετική απάντηση είναι είτε τοξική είτε ανθελληνική είτε λαϊκίστικη. Κι ας προσεγγίζει περισσότερο την πραγματικότητα από το ψέμα που πλασάρεται ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια...

Η Ελλάδα απείχε γεωγραφικά από τα μεγάλα διαμετακομιστικά κέντρα και πριν πέντε χρόνια. Τώρα, όμως, είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ακρίβεια. Γιατί; Γιατί τώρα έχει μια κυβέρνηση που κάνει ό,τι μπορεί για να διαφυλάττει τα υπερκέρδη των καρτέλ που φτωχαίνουν τους πολίτες στους οποίους  πετιούνται επιδόματα που επιστρέφουν στους ολιγάρχες. Κι αφού ο έλεγχος της εξουσίας από τα ΜΜΕ έχει καταντήσει σύντομο ανέκδοτο είναι λογικό το δούλεμα να έχει αναχθεί σε κυβερνητικό λάιτ μοτίφ...

Κανείς δεν ισχυρίζεται, τουλάχιστον όποιος δεν θέλει να λαϊκίζει, πως είναι εύκολο να νικήσεις τα καρτέλ ή πως δεν είναι απαραίτητη και η συνδρομή τής Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο, καλώς έπραξε ο Κ. Μητσοτάκης κι έστειλε επιστολή στην πρόεδρο της Κομισιόν. 

Όταν, όμως, τη στέλνει λίγες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές κι ενώ η θητεία τής Ουρ. φον ντερ Λάιεν λήγει, στην ουσία πετά πάλι χάντρες στο πόπολο που αφαιμάζει, επαναφέροντας ξανά και ξανά το 2015 ως μπαμπούλα. Και γιατί να μην το κάνει; Λένε πως μπορείς να εξαπατάς τους πάντες για πολύ, αλλά όχι για πάντα. Φαίνεται πως δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο "πάντα"... 

 

Ολοκαυτώματα ξεπλένουν μόνο όσοι βρίσκονται στη χυδαία πλευρά της Ιστορίας...

Είτε σκοτώσω έναν άνθρωπο είτε σκοτώσω χιλιάδες είμαι δολοφόνος. Αν σκοτώσω κάποιον που απειλεί τη ζωή μου δικαιολογούμαι γιατί βρίσκομαι σε νόμιμη άμυνα. Αν σκοτώσω κι όλους τους ομοεθνείς του είμαι γενοκτόνος. Τι παριστάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε από όλα αυτά; Γιατί πρέπει πάντα το μέτρο τού ανθρωπισμού μας να ταυτίζεται αποκλειστικώς με τον ένα λαό ή τον άλλο;...

Ναι, ολόκληρη η Χαμάς κι όχι μόνο ένα μέρος της είναι τρομοκρατική, δολοφονική οργάνωση. Το ίδιο, ωστόσο, ισχύει διαχρονικά και για το κράτος τού Ισραήλ. Όταν δολοφονείς αδιακρίτως και γυναικόπαιδα κι όταν έχεις δημιουργήσει στη Γάζα εδώ και χρόνια μια κόλαση επί γης είναι ντροπιαστικό να επικαλείσαι το Ολοκαύτωμα του οποίου ήσουν θύμα για να δικαιολογείς το Ολοκαύτωμα του οποίου είσαι θύτης. Κι όποιος πολίτης κι όποια κυβέρνηση κάνουν πως δεν το βλέπουν δεν είναι ενάντια στον αντισημιτισμό και στο ναζισμό, στην ουσία είναι απολογητές τους...

Αν ήταν μια φορά υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος πριν τη γενοκτονία, τώρα είναι χίλιες φορές καθήκον της. Ομοίως, αν ήταν μια φορά υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης να κυρώσει τα πρωτόκολλα συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία τώρα που καταπατείται η Συμφωνία των Πρεσπών είναι χίλιες φορές. 

Σε διαφορετική περίπτωση δεν θέλω καν να ακούσω τον Κ. Μητσοτάκη όταν θα μιλήσει ξανά για σεβασμό τού διεθνούς δικαίου ή για σωστή πλευρά τής Ιστορίας. Το διεθνές δίκαιο και τη σωστή πλευρά τής Ιστορίας τα σέβεσαι α λα καρτ μόνο όταν είσαι χυδαίος υποκριτής...

  
 

Πολέμησαν για την Αριστερά με τον Στουρνάρα και τώρα δεν σηκώνουν μύγα στο όλο αστική αυτοπεποίθηση σπαθί τους...

Αν με βλέπατε να κλέβω ένα αυτοκίνητο και ύστερα να σας κάνω μαθήματα νόμου, τάξης κι ασφάλειας θα με παίρνατε στα σοβαρά; Μάλλον όχι. Πώς να πάρουν, συνεπώς, στα σοβαρά οι προοδευτικοί πολίτες ένα κομματίδιο που έκλεψε τις έδρες ενός κόμματος και στη συνέχεια κουνά το δάχτυλο στους άλλους για τις αρχές και τις αξίες τής Αριστεράς; Και πώς να μην παίρνουν στο ψιλό τους αποστάτες όταν διέσπασαν ένα κόμμα και τώρα ζητούν "δημοκρατικό μέτωπο" και μαζί του;...

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ή ο Μανώλης Γλέζος κατακεραύνωναν τον Αλέξη Τσίπρα για το συμβιβασμό τού 2015 κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους κατηγορήσει, κι ας εκτιμώ πως είχαν άδικο. Μπροστά σε ανθρώπους που έχουν φυλακιστεί κι εξοριστεί για τις ιδέες τους οι υπόλοιποι οφείλουμε να σκύβουμε το κεφάλι. Τα περισσότερα, ωστόσο, από τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύουν τους αγώνες με τις αφισοκολλήσεις και τις μάχες για την Αριστερά με τους βυζαντινισμούς...

Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Αριστεροί ακόμα λιγότεροι ώστε να μην γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Θα συνιστούσα, συνεπώς, λίγη περισσότερη συστολή σε αυτούς που είχαν βρει χορηγούς και για τη διάσπαση, είχαν ανανεώσει τη θητεία Στουρνάρα στη ΤτΕ, σχετίζονται με servicers ή σιτίζονταν από το ΣΥΡΙΖΑ μολονότι είχαν αποχωρήσει. Η αριστεροσύνη είναι δύσκολη υπόθεση είτε έχεις αστική αυτοπεποίθηση είτε όχι, είτε οι πρόγονοί σου πολέμησαν με την Αριστερά είτε θησαύρισαν πολεμώντας εναντίον της...   

 
 

Αυτοί που χαντάκωσαν τον Τσίπρα τον παραμυθιάζουν για δεύτερη φορά...

Ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, επέλυσε το Μακεδονικό κι ενίσχυσε τα ατομικά δικαιώματα, ανάμεσα σε άλλα επιτεύγματα της κυβέρνησής του. Η Ελλάδα και η Αριστερά τού χρωστάνε πολύ περισσότερα από όσα είναι διατεθειμένες να του αναγνωρίσουν σήμερα, αλλά θα το πράξουν με το πέρασμα του χρόνου. Ήδη, άλλωστε, οι εξελίξεις γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών και τα δειλά συγγνώμη που ακούγονται είναι ένα πρώτο βήμα αναγνώρισης της προσφοράς ενός πολιτικού που με τα λάθη και τις υπερβολές του ήταν από τους λίγους που κυβέρνησαν τη χώρα δίχως κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς να τον βαραίνει...

Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, έγινε δυστυχώς τοξικός για την κοινωνία εξαιτίας τού ανηλεούς πολέμου που δέχθηκε από την ολιγαρχία και της δικής του ανικανότητας να ξεχωρίσει ποιοι τον στήριζαν και ποιοι τον υπονόμευαν. Όσο κι αν κάποιοι χτίζουν παραμύθια περί επανόδου του πάνω σε ένα λευκό άλογο για να ενώσει την ευρύτερη Αριστερά δεν έχει καμία ελπίδα να επιστρέψει ως πρωταγωνιστής. Μπορεί να καταλάβει μια αξιόλογη θέση στην Ευρώπη ή να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μπορεί, επίσης, να γίνει αρχηγός ενός μικρού κόμματος. Πρωθυπουργός, όμως, δεν θα ξαναγίνει...

Αυτοί που χαντάκωσαν τον Αλέξη Τσίπρα στήνουν τώρα σενάρια επιστροφής του, αξιοποιώντας και την εύλογη επιθυμία τού μόλις 50χρονου πρώην πρωθυπουργού να βρει έναν πολιτικό ρόλο. Το κάνουν γιατί τον αγαπούν; Όχι, το κάνουν από μίσος γι' αυτόν που τον διαδέχθηκε κι ο οποίος μέχρι τώρα έχει δείξει πως ξέρει να αποφεύγει τις λακκούβες στις οποίες έπεφτε ο προκάτοχός του... 

 

Τι θα σου πει η φον ντερ Λάιεν Κυριάκο μου που δεν ξέρεις και πριμοδοτείς;...

Δεν διαφωνώ με τον Κ. Μητσοτάκη πως υπάρχουν δομικές δυσκολίες ώστε να καταπολεμηθεί η αισχροκέρδεια στην Ελλάδα. Δεν ανάλαβε πρωθυπουργός, ωστόσο, χθες αλλά πριν πέντε χρόνια. Τι έκανε από το 2019 για να καταπολεμήσει τις χρόνιες παθογένειες; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα, για να είμαι δίκαιος. Μοιράζει μόνο "pass" ελεημοσύνης για να αισθανόμαστε στην κάλπη πως του είμαστε υπόχρεοι...

Λίγες εβδομάδες, μάλιστα, πριν τις ευρωεκλογές έστειλε επιστολή στην πρόεδρο της Κομισιόν, η οποία μπορεί και να μην είναι πρόεδρος σε λίγους μήνες. Τι μπορεί, όμως, να του απαντήσει για τη φέτα, για παράδειγμα, που είναι πιο ακριβή στη χώρα μας σε σχέση με το εξωτερικό; Για τα υπερκέρδη των σούπερ μάρκετ, των διυλιστηρίων, των τραπεζών και την απουσία φορολόγησής τους; Για τους μεσάζοντες που κερδοσκοπούν με πλάτες Μαξίμου;...

Θα μπορούσε να του απαντήσει τα ίδια και για τη Συμφωνία των Πρεσπών: πως για να ζητάς βοήθεια θα πρέπει πρώτα εσύ να κάνεις ό,τι μπορείς, που δεν κάνεις. Αντιθέτως, με την ανοχή του στον υπερπλουτισμό τής ολιγαρχίας και στον ακατάσχετο εθνολαϊκισμό ενισχύει τις ταξικές ανισότητες και τα χυδαιότερα αντανακλαστικά τής μάζας. Η εξουσία του, άλλωστε, δεν βασίζεται στην επίλυση προβλημάτων αλλά στο μακιγιάρισμά τους. Αλήθεια, θα ενισχύσουμε και την αλαζονεία του στις 9 Ιουνίου;...

   

 

Αν ο Κασσελάκης είναι το τέλος της πολιτικής, καλώς να τελειώσει...

Όποιος ήταν παρών στην κοινή εμφάνιση Κασσελάκη- Ανδρουλάκη στην κατάθεση στεφανιού στη Θεσσαλονίκη για τον ποντιακό ελληνισμό δεν χρειάζεται επιπλέον επιχειρήματα για να πειστεί για το ποιος θα είναι δεύτερος και ποιος τρίτος. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετούσε ακόμα και τις καρέκλες, προσεγγίζοντας ο ίδιος τους πολίτες. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πάλι, στεκόταν ακίνητος και δεν μιλούσε  σε κανέναν, ακόμα και σε όσους μπήκαν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του.,,

Είναι ο Κασσελάκης ο δαίμονας που θα καταστρέψει ένα πολιτικό σύστημα που, κατά τα άλλα, λειτουργεί σαν ρολόι; Είναι μόνο μία ρηχή επικοινωνιακή μηχανή όταν οι άλλοι παράγουν τη μία πολιτική μετά την άλλη; Είναι, εν τέλει, το τέλος τής πολιτικής που μετατρέπεται σε ένα μεταπολιτικό σόου που δεν απαντά στις ανάγκες των πολιτών;...

Όχι κυρίες και κύριοι. Το μεγάλο όπλο Κασσελάκη δεν είναι ούτε η επικοινωνιακότητα ούτε η εξωτερική του εμφάνιση ούτε ότι είναι νέος κι άφθαρτος. Αυτά τα χαρίσματα μπορεί να τα έχει και μία μέση τηλεπερσόνα. 

Το μεγάλο ατού Κασσελάκη είναι η ενσυναίσθηση, η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται την πικρία, τον πόνο και την αγανάκτηση χωρίς να υπεξαιρεί προσωπικά δεδομένα. Αν αυτό λέγεται τέλος τής πολιτικής, καλώς να τελειώσει. Μοιάζει πλέον πολύ παρωχημένη...

 
 

Καιροσκόπος, ούτε φιλελεύθερος ούτε ακροδεξιός...

Αν οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν, στην ουσία θα έχουμε μια επανάληψη του αποτελέσματος των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, με τη ΝΔ κυρίαρχη και ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να μην την φτάνουν ούτε αθροιστικά. Θα δώσουμε, δηλαδή, στον Κ. Μητσοτάκη έναν αέρα τριών χρόνων- δεν μεσολαβούν άλλες κάλπες μέχρι το 2027- ώστε να συνεχίσει την απαξίωση του ΕΣΥ, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη φτωχοποίηση της χώρας, την εξαπάτηση στα εθνικά θέματα. Όποιος πιστεύει ότι θα γίνει κάτι διαφορετικό μάλλον έχει ζήσει σε άλλη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια...

Ο Μητσοτάκης δεν είναι ούτε φιλελεύθερος ούτε ακροδεξιός. Είναι καιροσκόπος. Ο ίδιος παριστάνει τον μετριοπαθή κεντρώο την ίδια ώρα που καλύπτει ακροδεξιούς υποψήφιους ευρωβουλευτές του που έχουν βγάλει τα ελληνόμετρα. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία τι πίστευε διαχρονικά για τη Συμφωνία των Πρεσπών ή για όλα τα ακροδεξιά αθύρματα που έχει υπουργοποιήσει. 

Ο ίδιος έχει στήσει μια Ανώνυμη Εταιρεία εντός τού Μαξίμου που κάνει δουλειές εκατομμυρίων κι έχει αναθέσει στον Στ. Γκρίνμπεργκ τον επικοινωνιακό καλλωπισμό ενός σαθρού οικοδομήματος. Κι αυτό, ομολογουμένως, πηγαίνει πολύ καλά μέχρι τώρα για τον ίδιο...

Δεν μπορώ να προεξοφλήσω το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Κανείς δεν το μπορεί. Μπορεί να είναι το καλύτερο ή το χειρότερο τόσο για τον Κ. Μητσοτάκη όσο και για τον Στέφανο Κασσελάκη. Όπως κι αν έχει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται χρόνο γιατί αυτό που φέρνει στην πολιτική ζωή τής χώρας είναι πολύ νέο για να είναι δυνατό να απορροφηθεί άμεσα. 

Κι αυτόν το χρόνο οφείλουν πρώτα και κύρια να του τον δώσουν κι όσοι στο κόμμα του τον περιμένουν στη γωνία ακόμα κι αν λάβει 19% κι όχι 20%. Λες κι όταν ανάλαβε ο Κασσελάκης το Σεπτέμβριο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρισκόταν κάτω από το 10% ή σαν να μην έγιναν δύο διασπάσεις. Όσοι ψηφίσουν τον Ιούνιο ΣΥΡΙΖΑ θα τον έχουν ψηφίσει χάρη στον Κασσελάκη. Ας το έχουν αυτό υπόψη και οι άσπονδοι φίλοι... 

 

Οι σάρισες βουλιάζουν στο Αιγαίο...

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν επιδίδονται εδώ και πολύ καιρό σε μυστική διπλωματία για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, με την Κύπρο να έχει μπει σκοπίμως στο περιθώριο, όπως και η Χάγη. Η κρυψίνοια δεν είναι καλός οιωνός, αλλά εν πάση περιπτώσει όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος κι από τη συμφωνία που θα φέρουν η οποία, αν επιτευχθεί, προφανώς και θα εμπεριέχει παραχωρήσεις κι από την ελληνική πλευρά. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό όμως οι ίδιοι που θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως το όνομα του βόρειου γείτονα να περιέχει τη λέξη "Μακεδονία" να σφυρίζουν αδιάφορα στο ενδεχόμενο να παραιτηθούμε, για παράδειγμα, από την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. Έτσι δεν είναι;...

Αν η παραίτηση από τα 12 ν.μ. ή η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο είναι προϋποθέσεις μια βιώσιμης ειρήνης καλώς να γίνουν. Είναι, άλλωστε, και παράλογο να θεωρούμε το Αιγαίο αποκλειστικώς ελληνική θάλασσα όταν βρέχει τόσα τετραγωνικά χιλιόμετρα και τουρκικού εδάφους. Αυτοί, ωστόσο, οι οποίοι στήριξαν την άνοδό τους στην εξουσία και στον εθνολαϊκισμό είναι πολύ δύσκολο να πείσουν την ελληνική κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα υποχωρήσεων...

Καμία λύση, έτσι κι αλλιώς, για το Αιγαίο δεν θα είναι βιώσιμη όσο δεν επιλύεται και το κυπριακό με όρους δικαιοσύνης. Τι σημασία έχει να αφαιρέσεις κάποια αγκάθια κι όχι όλα; Σε αντίθεση, ωστόσο, με την εξωτερική πολιτική Τσίπρα- Κοτζιά η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη είναι ΙΧ. Τι καλύτερο να περιμένεις, όμως, όταν έχεις έναν διακοσμητικό υπουργό Εξωτερικών, τον Γ. Γεραπετρίτη, και ουσιαστικό έναν άνθρωπο της αγίας οικογένειας, την Αλ. Παπαδοπούλου;... 

 

 

Ο σημιτισμός έχει ήδη γίνει ο σύγχρονος αντισημιτισμός...

Αν οι φοιτητές τής Νομικής είχαν καταλάβει τη σχολή τους στη μνήμη των νεκρών τού Ολοκαυτώματος θα είχαν προσαχθεί από την αστυνομία; Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Όταν, όμως, την καταλαμβάνουν για την Παλαιστίνη προσάγονται. Η σωστή, ωστόσο, πλευρά τής Ιστορίας δεν διαχωρίζει γενοκτονίες. Σε διαφορετική περίπτωση ο σημιτισμός έχει ήδη γίνει ο σύγχρονος αντισημιτισμός...

Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες ή κι εκατομμύρια πολίτες που διαμαρτύρονται ανά τον κόσμο για τη σφαγή στη Γάζα αντισημίτες που θέλουν τη διάλυση του κράτους τού Ισραήλ; Ναι, κάποιοι- αρκετοί αν το θέλετε- είναι. Η Δύση, ωστόσο, δεν έχει εξεγερθεί γιατί ξέχασε το ναζισμό, αλλά ακριβώς γιατί τον θυμάται. 

Γιατί ναζισμός είναι να θεωρείς κάποιες φυλές κατώτερες από τις άλλες ώστε να δικαιολογείς ακόμα και τη φυσική τους εξόντωση. Ναζισμός είναι, δηλαδή, ό,τι ακριβώς πράττει το κράτος τού Ισραήλ αυτή τη στιγμή στα κατεχόμενα εδάφη τής Παλαιστίνης...

Σε καμία περίπτωση δεν ξεπλένω τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ούτε τον πρόεδρο της Ρωσίας και για τα εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει. Αν, όμως, ο Βλ. Πούτιν είναι ο διάβολος χωρίς να διαπράττει γενοκτονία τότε ο Μπ. Νετανιάχου ποιος ακριβώς είναι; 

Κι αν είναι ίδιος και χειρότερος από τον Πούτιν γιατί η Δύση- οι ΗΠΑ δηλαδή- δεν του επιβάλουν ούτε μία κύρωση; Κι από κοντά ο Κ. Μητσοτάκης με την Ι.Χ. εξωτερική του πολιτική εξαιτίας της οποίας θα ξυπνήσουμε μια ημέρα και δεν θα υπάρχουν ούτε Αιγαίο ούτε Κύπρος ούτε Μακεδονία. Στο όνομα της πατρίδας βεβαίως βεβαίως...

 

 

Στις γενοκτονίες δεν χασμουριέσαι, κραυγάζεις...

Είσαι αμέτοχος ευθύνης για τη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος σου αν δεν μιλάς γι' αυτή κι ασχολείσαι με τη δουλειά σου; Μπορείς να ισχυρίζεσαι πως είσαι, για παράδειγμα, ένας απλός μουσικός, ποδοσφαιριστής ή ηθοποιός όταν σκοτώνονται κι εκτοπίζονται μαζικώς γυναικόπαιδα; Αν δεν υπάρχει κοινωνία παρά μόνο άτομα δεν είσαι υπεύθυνος. Αν, όμως, υπάρχει κοινωνία τότε η σιωπή σου δεν είναι χρυσός, είναι βρομερό θειάφι...

Το προνόμιο της δημοφιλίας εμπεριέχει και υποχρεώσεις. Όταν έχεις τη δυνατότητα ο λόγος σου να φτάνει σε περισσότερα αφτιά από το λόγο ενός μέσου ανθρώπου τότε είσαι υποχρεωμένος να τον κάνεις να έχει αντίκτυπο. Το "δεν ασχολούμαι με την πολιτική, είμαι ένας απλός οτιδήποτε" θα ήταν ανεκτό μόνο σε κοινωνίες χωρίς προβλήματα ζωής ή θανάτου. Όταν, όμως, διεξάγεται μια γενοκτονία δεν σωπαίνεις, δεν χασμουριέσαι, δεν αναζητάς δικαιολογίες. Μιλάς, κραυγάζεις για τα δίκια τής ανθρωπότητας...

Το 2024 δεν είναι 1942. Σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο να αποκρύβεις ολοκαυτώματα, ακόμα κι όταν οι θύτες τους διαθέτουν επικοινωνιακή υπεροπλία. Το ότι ένα πανηγυράκι όπως αυτό της Eurovision μετατράπηκε σε αντιγενοκτονική πλατφόρμα από μόνο του λέει πολλά. Όπως και το ότι στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη πανεπιστήμια καταλαμβάνονται στο όνομα της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας. Το φως πάντα βρίσκει τρόπο να νικά το σκοτάδι... 

Και η Μακεδονία ανήκει στον Γκρίνμπεργκ...

Πέρασαν πάνω από πέντε χρόνια που κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή η "προδοτική" Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά "παραδόξως" η ελληνική Μακεδονία παραμένει ελληνική. Ούτε ο Κ. Μητσοτάκης εκπλήσσεται γι' αυτό, μολονότι το 2018- 2019 έπαιξε το χαρτί τής πατριδοκαπηλίας για μικροκομματικά οφέλη. Και τότε γνώριζε πολύ καλά ότι επρόκειτο για μια πολύ καλή συμφωνία. Και τότε, όπως και τώρα, πουλά εθνικισμό την ώρα που είναι πρόθυμος να παρακάμψει ακόμα και τη Χάγη για να τα βρει με την Τουρκία...

Αν η Συμφωνία των Πρεσπών είναι προδοτική, τότε πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην νέα πρόεδρο της Βόρειας Μακεδονίας που δεν την αναγνωρίζει. Είναι χρυσή ευκαιρία να την καταργήσουμε από κοινού και να κερδίσουμε πίσω τη Μακεδονία μας που πούλησαν οι προδότες συριζαίοι. Ακόμα, όμως, και οι ελλαδέμποροι της ΝΔ κατανοούν ότι αυτό δεν ισχύει. Αντιλαμβάνονται, δηλαδή, ότι η Αριστερά και το 2018 ανέλαβε την ιστορική ευθύνη να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα όπως δεν τα υπερασπίστηκαν ποτέ οι απόγονοι των δωσίλογων της κατοχής...

Φυσικά και η Ελλάδα οφείλει να κλείσει την πόρτα τής Ευρώπης στη Βόρεια Μακεδονία όσο δεν εφαρμόζει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα ήταν πιο πειστική, όμως, αν την εφάρμοζε και η ίδια, αν είχε κυρώσει, για παράδειγμα, τα σχετικά πρωτόκολλα, αν είχε αλλάξει τις πινακίδες ή αν είχε φροντίσει να ενεργοποιηθεί η επιτροπή για τα σχολικά βιβλία. Τη χώρα, ωστόσο, δεν κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης αλλά ο Στ. Γκρίνμπεργκ. Είμαστε συλλογικά θύματα της παράνομης επεξεργασίας προσωπικών μας δεδομένων από έναν παρακρατικό μηχανισμό που ασκεί πολιτική με βάση το προσωρινό θυμικό κι όχι το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον...   

  

 

Τρέμει και το τρέμουλό του φαίνεται κάθε φορά που πετά ξεροκόμματα στους Πίνατ...

Ο Κ. Μητσοτάκης συγκαλύπτει εδώ και πάνω από ένα χρόνο τους υπεύθυνους για το έγκλημα των Τεμπών. Παρακολουθούσε, επίσης, αν δεν παρακολουθεί ακόμα, το μισό υπουργικό συμβούλιο, την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και πολιτικούς του αντιπάλους. Επί ημερών του η Ελλάδα έγινε η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη και πρωταθλήτρια σε νεκρούς κατ' αναλογία πληθυσμού από την πανδημία.

Τίποτα, ωστόσο, δεν είναι τραγικότερο από τη δήλωση "αν διανοηθεί να σας πει κανείς τίποτα, μου λέτε κατευθείαν και θα τους ξεσκίσω". Τι, όχι; Τότε γιατί έχουν λυσσάξει τα συμβατικά ΜΜΕ με τη συγκεκριμένη αποστροφή Κασσελάκη αφού δουλειά τους είναι να λειτουργούν ως αυστηροί ελεγκτές τής εξουσίας; Τι, πάλι όχι; Τότε γιατί κακομοίρη ελληναρά κρεμιέσαι από τα χείλη και τα επιδόματα όλων εκείνων που σε θεωρούν κορόιδο, όταν δεν σε θεωρούν μαλάκα;...

Ο πανικός είναι σαν τον έρωτα και το βήχα, δεν κρύβεται. Αν ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένας περιφερόμενος κλόουν που αξίζει μόνο τη σάτιρά μας, τότε γιατί είναι αυτός που έχει στοχοποιήσει ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα- τραγέλαφος γιατί είναι αυτός δεύτερος στις δημοσκοπήσεις κι όχι το "σοβαρό" ΠΑΣΟΚ; Αν η Κουμουνδούρου έχει γείρει δεξιά γιατί οι αποστάτες θέλουν κοινό μέτωπο μαζί της;... 

Τόσα και τόσα ερωτήματα, μία και μόνη απάντηση: γιατί τρέμουν και το τρέμουλό τους έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται και στο φακό όσα κόκκαλα κι αν ρίξει ο Μητσοτάκης στον Πίνατ. Και στον κάθε Πίνατ...

 

Όλοι μαζί τους σκοτώσαμε στα Τέμπη, εκτός από τους υπουργούς...

Για να είναι αξιόπιστη η πολιτική σου κριτική δεν μπορεί να είναι α λα καρτ, αλλά οφείλει να έχει το ίδιο αυστηρό ζύγι απέναντι σε όλους. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να σιωπάς όταν κάποια ισχυρίζεται πως μαζί σκοτώσαμε τους ανθρώπους στα Τέμπη ή πως οι γυναίκες είναι προορισμένες βιολογικά να σκοτώνονται από τους άντρες, αλλά να εξεγείρεσαι μόνο όταν κάποιος λέει πως οι υπουργοί σκότωσαν τα παιδιά στα Τέμπη. Όλες αυτές οι δηλώσεις είναι απότοκες του κυρίαρχου λαϊκισμού, αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από αυτόν της υποκρισίας των δύο μέτρων και δύο σταθμών...

Αν, για παράδειγμα, ισχύει πως όλοι τους σκοτώσαμε στα Τέμπη αυτό συμπεριλαμβάνει και τους υπουργούς. Κι όπως είναι λαϊκίστικο να τους τσουβαλιάζεις όλους μαζί, για να μην πω φασιστικό, όταν πρόκειται για τους πολιτικούς, το ίδιο ισχύει και για το λαό. Δεν έχω διαβάσει ή ακούσει, όμως, ποτέ κάποια δήλωση δήθεν φιλελεύθερου για το λαϊκισμό τής ισοπέδωσης του λαού παρά μόνο διθυράμβους...

Ο νεοφιλελευθερισμός χτίστηκε πάνω στην αποδόμηση του λαού. Ο λαός ποτέ δεν ξέρει, μόνο λίγοι σοφοί που τυγχάνει να είναι στο pay roll λίγων πλούσιων. Εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια το ίδιο παραμύθι μηρυκάζεται από προθύμους έναντι αμοιβής να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και το ανάποδο. Θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν, οδηγώντας μας στην αυτοκαταστροφή; Ιδού το ερώτημα...

 
 

Ο Χίτλερ ήταν τελικώς και εβραίος...

Το Ισραήλ εδώ και πολλές εβδομάδες πλέον διεξάγει στη Γάζα μια γενοκτονία που δεν είναι και τόσο πρωτότυπη. Την είχαν διεξάγει, για παράδειγμα, και οι Τούρκοι σε βάρος των Αρμενίων και των Ποντίων η  ο Χίτλερ σε βάρος των Εβραίων. Μόνο που όταν διεξαγόταν η τελευταία πριν 80 και βάλε χρόνια η δήθεν πολιτισμένη Δύση μπορούσε να υποκρίνεται ότι δεν γνώριζε. Τώρα γίνεται μπροστά στα τηλεμάτια της. Τώρα η υποκρισία είναι ολοφάνερη...

Πού βρίσκεται, αλήθεια, τώρα χαμένη αυτή η σωστή πλευρά τής Ιστορίας; Ποιος την έκρυψε και δεν μπορεί να την βρει ούτε το καθεστώς Μητσοτάκη που συνήθως την εντοπίζει αμέσως μόλις την εντοπίζουν και οι ΗΠΑ; Θα στείλουμε όπλα στους Παλαιστίνιους για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ή τα έχουμε δώσει όλα στους Ουκρανούς; Πόσο, εν τέλει, μας στοιχίζει η φιλοδοξία Μητσοτάκη για διεθνές αξίωμα;...

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, τις απαντήσεις όλοι τις ξέρουμε, ακόμα κι εκείνοι που καμώνονται πως η απάντηση του Ισραήλ στις επιθέσεις τής 7ης Οκτωβρίου είναι αναλογική όταν είναι προφανής ο στόχος εξολόθρευσης ενός ολόκληρου λαού. Όποιος, όμως, απαντά σε ολοκαυτώματα με ολοκαυτώματα δεν βρίσκει καμία θέση στην ιστορική δικαίωση. Αντιθέτως, έστω κι άθελά του, γίνεται υπερασπιστής τού χιτλερισμού, των θαλάμων αερίων και των υπόλοιπων μαζικών δολοφονιών. Ο Χίτλερ, τελικώς, ήταν κι εβραίος...

 

Εύθρυπτοι μεσσίες...

Οι εξουσίες είναι από τη φύση τους ανασφαλείς. Ίσως και γιατί κατανοούν την παροδικότητά τους σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται κι αναζητά νέους σωτήρες να τον λυτρώσουν από τους προηγούμενους. Το πραγματικό ερώτημα, ωστόσο, είναι αν τις χρειαζόμαστε. Ναι, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία τις έχουμε ανάγκη αφού με αυτόν τον τρόπο είναι δομημένο το σύστημα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν τις χρειαζόμαστε. Ποτέ δεν τις χρειαζόμασταν...

Η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τη σεμνότητα. Ο οποιοσδήποτε πολιτευτής οφείλει να πουλά τον εαυτό του όπως ένας πλασιέ την τελευταία λέξη στα πλαστικά. Γι' αυτό κι ο ναρκισσισμός δεν είναι απλώς πλεονέκτημα, είναι προαπαιτούμενο αν θες να έχεις λαϊκή απήχηση... 

Η πολιτική συνεπάγεται, επίσης, στην εποχή τής τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης κι αυτογελοιοποίηση, οτιδήποτε για να γίνεις και να μείνεις γνωστός. Ο αυτοσεβασμός είναι μειονέκτημα όταν έχεις επιλέξει να κυλιέσαι στη λάσπη...

Δεν αναζήτησαν οι μεσσίες την ανθρωπότητα, αλλά η ανθρωπότητα τους μεσσίες. Κι όταν οι δρόμοι τους συναντήθηκαν, δεν χωρίστηκαν μετά ποτέ. Τα ονόματα, απλώς, άλλαζαν σε μια χορεία που περιλάμβανε από θεούς ως τσαρλατάνους κι από ηγέτες ως ανδρείκελα. Αν, πάντως, κάτι ενώνει διαχρονικά όσους κατάφεραν να αφήσουν το χνάρι τους στο μονοπάτι τής Ιστορίας είναι η αποφασιστικότητα που δεν σβήνει όταν κανείς δεν κοιτά και η ικανότητα να αλλάζουν τις αυλές τους όταν κρίνεται απαραίτητο κι όχι οι αυλές τους να τους αλλάζουν. Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα είναι...

Υ.Γ. Καλό Πάσχα σε όλες κι όλους!