Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή...

Το ξέρατε ότι σε μια οικονομία που υποτίθεται πως πάει "βζιιν", που λέει και μια χουντική ψυχή, ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε ένα κούρεμα καταθέσεων; Κι όμως, αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει ότι ιδιώτες φτιάχνουν πέμπτο τραπεζικό πυλώνα με τα χρήματα του ελληνικού λαού. 

Αν ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο πόσο σίγουροι μπορεί να νιώθουν οι καταθέτες άλλων μη συστημικών τραπεζών; Πόση εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν σε μια κυβέρνηση που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τούς δουλεύει κανονικά;...

Εδώ και πολύ καιρό το καθεστώς Μητσοτάκη προσπαθεί να μας πείσει πως το ότι τα διυλιστήρια, οι εταιρείες ενέργειας, τα σούπερ μάρκετ και οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους στην Ευρώπη είναι τυχαίο και δεν οφείλεται στο ότι κλείνει τα μάτια στην κερδοσκοπία τους. Πληρώνουμε πολύ περισσότερα με μισθούς πολύ χαμηλότερους από τους ευρωπαϊκούς αλλά φταίμε γιατί παίρνουμε ολόκληρα καρπούζια κι όχι φέτες. Ναι, φταίμε, αλλά η ευθύνη μας σχετίζεται με το ότι πιστέψαμε ότι τα χρήματα από το ελικόπτερο της πανδημίας θα συνεχίζονταν για πάντα...

Σε καμία ανταγωνιστικότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν πρόκειται να συμβάλει η δημιουργία μίας νέας τράπεζας με πολύ μικρότερα ίδια κεφάλαια από τις υπάρχουσες συστημικές. Απλώς προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα ενός καρτέλ που ζητά προμήθεια και για τον αέρα που αναπνέουμε και που οι διαφορές στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων που "προσφέρει" είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Αν αυτό το καθεστώς καταφέρει να ιδιωτικοποιήσει και το νερό, όπως σφόδρα επιθυμεί, η κυβέρνηση που θα το διαδεχθεί θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή. Σαν μια μεταπολίτευση μέσα στη μεταπολίτευση...  

 

 

Οι αρχηγοί δεν συμπεριφέρονται σαν οργισμένα είδωλα σε αποστολή αυτοκτονίας...

Είναι φανερό πλέον με γυμνό μάτι ότι δεν θέλουν όλοι όσοι ανήκουν σήμερα στο κόμμα να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι γιατί ευελπιστούν πως θα συγκινήσουν το ΠΑΣΟΚ του Χ. Δούκα και κάποιοι άλλοι πως θα συγκροτηθεί ένα νέος, διευρυμένος προοδευτικός φορέας που θα τους απορροφήσει. Σε αυτό το πλαίσιο κι από τη στιγμή που κανείς τους δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον Στέφανο Κασσελάκη και να αμφισβητήσει την ηγεσία του θα συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο και τις προβοκάτσιες...

Είναι, όμως, ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισής τους το "όποιος δεν θέλει ας σηκωθεί να φύγει"; Όχι, μόνο αδυναμία δείχνεις με το να μην μπορείς να συγκρατείς τα δικαιολογημένα νεύρα σου. Ο οποιοσδήποτε πολιτικός αρχηγός, ακόμα και κάποιος με τα νεωτερικά χαρακτηριστικά Κασσελάκη, δεν είναι οργισμένο είδωλο σε αποστολή αυτοκτονίας. Ακούει προσεκτικά τα φτηνά επιχειρήματα, τα αντικρούει και πηγαίνει παρακάτω χωρίς πολλά πολλά...

Ο Κ. Μητσοτάκης καταρρέει ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα. Βρίσκεται ανοιχτά αντιμέτωπος με την εξαπάτηση πάνω στην οποία στήριξε την εξουσία του και πλέον αδυνατεί να τον διασώσει η διαπλοκή. Το ζήτημα είναι, συνεπώς, η προοδευτική αντιπολίτευση να σταθεί γρήγορα στα πόδια της πριν την προλάβει η ακροδεξιά και η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει τις ηγεσίες της. Στο τέλος τής ημέρας, άλλωστε, αυτές θα απολογηθούν στους προοδευτικούς πολίτες κι όχι ο Αλ. Τσίπρας...

 

Θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα για να μην βρούμε το μισό Αιγαίο στην επιστροφή...

Το ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι από μόνο του κακό. Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται παρεξηγήσεις που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες. Ούτε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνονται γνωστά όλα όσα διαμείβονται μεταξύ τους. Η διπλωματία δεν ασκείται σε απευθείας σύνδεση με κάθε νοικοκυριό. Όταν, όμως, ασκείται κατ' εξακολούθηση μυστική διπλωματία αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Πολύ άσχημα μάλιστα...

Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Κύπρο μόλις για λίγες ώρες στα πενηντάχρονα της εισβολής και η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε στις εκδηλώσεις μνήμης από έναν υφυπουργό. Ο Μητσοτάκης, εξάλλου, μιλά γενικώς κι αορίστως για επανένωση του νησιού χωρίς να μας εξηγεί τι ακριβώς επιθυμεί. Είναι, για παράδειγμα, η συνομοσπονδία μέσα στις επιλογές του; Κατά τα άλλα, θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα, όπως μας λέει ο υπουργός του για τον οποίο η 24η Ιουνίου είναι ημέρα πένθους...

Ώσπου, όμως, να φτάσουμε στην τουρκική πρωτεύουσα μπορεί να έχουμε χάσει το μισό Αιγαίο. Οι εξ ανατολών γείτονες το γκριζάρουν ξανά από το βορρά ως το νότο και η κυβέρνηση μας κουνά τη Διακήρυξη των Αθηνών όπως ο Τσάμπερλεν κουνούσε τη Συμφωνία του Μονάχου. Η οποιαδήποτε παραχώρηση, που είναι πράγματι επιβεβλημένη όταν διαπραγματεύεσαι κι ας παρίστανε η ΝΔ το αντίθετο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν το κάνουμε θα πρόκειται για αυτοχειρία. Κάποιοι θα το έλεγαν και προδοσία. Συνηθισμένη, άλλωστε, η ελληνική δεξιά από κάτι τέτοια. Αυτή κυβερνούσε και το 1922 και το 1974... 

  

Ένας μήνας στη Μύκονο θα δικαιολογούσε έντεκα μήνες σκλαβιάς;...

Ας υποθέσουμε πως η κοινωνική πλειοψηφία διέθετε χρήματα για να πάει διακοπές. Όλα θα ήταν ωραία και καλά σε αυτήν τη χώρα; Μας είναι αρκετό να μπορούμε να βρισκόμαστε δυο, τρεις, τέσσερις εβδομάδες μακριά από την έδρα μας και μετά πάλι σε γκαρσονιέρες που τις πληρώνουμε σαν σουίτες, δουλειές που χαιρόμαστε όταν μας παρέχουν απλώς ασφάλιση και πενθήμερη εργασία και διασκέδαση που φοβάσαι να πιεις καφέ μήπως και φαλιρίσεις; Είναι το ελάχιστο, δηλαδή, το σημείο βρασμού μας ως κοινωνίας;

Μάλλον ναι, γι' αυτό και οι επιλογές μας είναι και τόσο μίζερες. Θα είχε, για παράδειγμα, επιλυθεί η αισχροκέρδεια αν το κράτος μάς πλήρωνε τους λογαριασμούς ρεύματος ώστε να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν τα διυλιστήρια και οι εταιρείες ενέργειας; Θα ήμασταν ευχαριστημένοι αν από το δημόσιο ταμείο- από τα λεφτά μας δηλαδή- πληρώνονταν τα νταβατζιλίκια στις τραπεζικές προμήθειες; Φοβάμαι πως θα ήμασταν, διαιωνίζοντας παθογένειες που θα τις βρίσκαμε μπροστά μας στην πρώτη χρεοκοπία. Όπως και τις βρήκαμε. Και μετά μας έφταιγε ο τυροπιτάς που δεν έκοβε απόδειξη...

Τους παράδεισους τους δημιουργούμε, δεν τους βρίσκουμε. Ούτε περιμένουμε από πολιτικούς αρχηγούς να τους φτιάξουν για εμάς. Είναι αλήθεια ότι η κοινωνική αντιπολίτευση έχει ζορίσει πολύ την κυβέρνηση, δεν αρκεί όμως να την βρίζεις και με το πρώτο επίδομα να την ξαναψηφίζεις... 

Ο πολίτης είναι "δουλειά" που εκτελείται 24 ώρες το 24ωρο κάθε ημέρα, όχι κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε, θα ζούμε ξανά και ξανά την ημέρα τής μαρμότας. Χωρίς διακοπές...  

   

Για τον Δραγασάκη είναι δολοφονία χαρακτήρα, για τον Κασσελάκη είναι απλώς Δευτέρα...

Η εκδήλωση για τους 1619 αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας στα περίχωρα της Λευκωσίας είχε μόλις ολοκληρωθεί. Παρόντες ήταν και οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυπριακής Βουλής. Οι συγγενείς, ωστόσο, δεν πήγαν σε αυτούς για να τους ζητήσουν βοήθεια. Πήγαν σε αυτόν που εδώ κι ένα χρόνο οι αριστεροί τού χαβιαριού δολοφονούν τον χαρακτήρα του, αλλά ενοχλήθηκαν πολύ για την κριτική που ασκήθηκε στο ιστορικό στέλεχος που συνομιλούσε με τους τραπεζίτες περισσότερο από την οικογένειά του...

Πριν λίγες ημέρες σχηματίστηκε πέμπτος ιδιωτικός τραπεζικός πυλώνας πάλι με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων. "Παραδόξως" όλοι αυτοί που είχε προσβληθεί η αριστεροσύνη τους όταν ο εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε πει πως δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα δεν έχουν πει κουβέντα, συμπεριλαμβανομένων όσων απογοητεύτηκαν από την αποαριστεροποίηση... 

Είναι οι ίδιοι που δήθεν κοκκίνησαν όταν ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτήρισε ιερή συμμαχία το ΝΑΤΟ, αλλά δεν έχουν πατήσει τα ποδαράκια τους στην Παλαιστίνη ούτε πολυνοιάζονται για την Κύπρο. Είναι γενικώς όλοι εκείνοι που ζητούν από τους άλλους παλικαριά και οι ίδιοι έχουν λερωμένα τα βρακιά...

Μπορεί ο Κασσελάκης να μην γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Να μας κυβερνούν για πάντα ο Κ. Μητσοτάκης και η δεξιά ή ο Ν. Ανδρουλάκης ή ο Χ. Δούκας ή η Ανν. Διαμαντοπούλου ή ο Δ. Τεμπονέρας ή ο Αλ. Χαρίτσης ή ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου ή να γυρίσει πάνω στο άσπρο άλογο ο Αλ. Τσίπρας. Καταφεύγω στην ονοματολογία γιατί οι επιλογές δεν γίνονται επί του φανταστικού αλλά επί του υπαρκτού. 

Αν είναι, συνεπώς, η Αριστερά να σωθεί ας πέσει ο Κασσελάκης και το πολιτικό του κουφάρι να κρεμαστεί επί ημέρες στην πλατεία Κουμουνδούρου προς παραδειγματισμό. Αν έχεις, όμως, μόνο μίσος και προκαταλήψεις αλλά καμία ουσιαστική εναλλακτική ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξεις μόνος σου την αποστρατεία πριν κάνει η ζωή αυτή την επιλογή για σένα...  

  

 

Τα στερνά τιμούν τις τράπεζες...

Ο Γ. Δραγασάκης συνειδητοποίησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 2024 κι όχι νωρίτερα; Δεν το είχε καταλάβει το Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο, το Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο, το Φεβρουάριο, το Μάρτιο, τον Απρίλιο, το Μάιο, τον Ιούνιο; Ούτε όταν έφυγαν οι 53 ή όταν αποχώρησαν οι σαραντάρηδες; Μάλλον το κατάλαβε όταν ο Στέφανος Κασσελάκης κήρυξε τον πόλεμο στις τράπεζες και δη στην Attica...

Μπορεί ο Δραγασάκης πράγματι να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε επί Κασσελάκη κι όχι όταν εφάρμοζε το νεοφιλελευθερισμό επί κυβέρνησης Τσίπρα της οποίας ήταν αντιπρόεδρος. Δεν τον κατηγορώ, ωστόσο, για αργά αντανακλαστικά. 

Δεν είναι, άλλωστε, ο μόνος που είχε παραμείνει για να υπονομεύει από μέσα. Τουλάχιστον εκείνος δεν είχε πιάσει στασίδι στο ΣΚΑΙ όπως ο Χρ. Σπίρτζης. Είναι κι αυτό ένα απομεινάρι πολιτικής ηθικής πάνω του...

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποαριστεροποιηθεί πρέπει πρώτα να αλλάξει πρόγραμμα, ιδεολογία και καταστατικό. Τίποτα από αυτά δεν έχει παρουσιαστεί σε πλήρη μορφή κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει σύντομα να επιλυθεί. 

Όποιος, όμως, αποχωρεί ή υπονομεύει χωρίς να καταθέτει κάποια συγκεκριμένη δική του πρόταση κι όχι "σάλτσες" και "πουμαρό" δεν νομίζω πως εξυπηρετεί την Αριστερά. Μάλλον την θέλει υποταγμένη στην ίδια ολιγαρχία που υπηρετούσε ως πέμπτη φάλαγγα κι όταν κατείχε κυβερνητικό πόστο...

 

Τα λεφτόδεντρα μαραίνονται στο 41% και πετάνε κλαδιά στο 28%...

Τι μας έχει διδάξει, ανάμεσα σε άλλα, η περίοδος μετά τις ευρωεκλογές; Πως τα λεφτόδεντρα δεν φυτρώνουν όταν ο Κ. Μητσοτάκης έχει 41% αλλά ανθίζουν, παρά τον καύσωνα, όταν έχει 28%. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς το Μάιο δεν υπήρχαν υπερκέρδη των διυλιστηρίων κι αυτά εμφανίστηκαν τον Ιούλιο. Και πάλι βέβαια θα τα φορολογήσουν με το χαμηλότερο συντελεστή, θα λογιστούν ως έξοδα και θα έχουν μειώσεις φόρων τού χρόνου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας...

"Ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοβαρός γιατί ο Σπίρτζης επιτίθεται κάθε ημέρα στον Κασσελάκη από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ κι ο Πολάκης είναι μισογύνης κι ομοφοβικός". Δεν μας πειράζει, δηλαδή, που επί πέντε χρόνια μάς φτωχοποιούν για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι, αλλά ενοχλούμαστε σφόδρα από την καμαρίλα στην Κουμουνδούρου. Λες κι ο Κασσελάκης θα κάνει υπουργούς τον Σπίρτζη και τον Πολάκη...

Δεν υπάρχει κόμμα στον πλανήτη που όλα τα στελέχη του να συμφωνούν με τον αρχηγό του. Κι αν υπάρχει το λυπάμαι γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλούσαμε για αγέλες και για πρόβατα ή για το ΚΚΕ. Αρκούσε, άλλωστε, μια καταβύθιση 13 ποσοστιαίων μονάδων τής ΝΔ για να αποκαλυφθεί ότι το δέος μπροστά στον ηγέτη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια τεράστια υποκρισία ψοφοδεών κομματαρχών... 

Ούτε, όμως, είναι βιώσιμο ένα κόμμα που τα στελέχη του προτεραιοποιούν τις προσωπικές τους στρατηγικές έναντι των συλλογικών. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο οι ίδιοι να συσπειρώνουν τους γκρούπις τους, αλλά καθόλου δεν βοηθούν στο να αβγατίσει το 15%. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και ίσως να μην τους ενδιαφέρει κιόλας και να προτιμούν το πρώτος στο χωριό από το τελευταίος στην πόλη...

  

Γκώσαμε με την αντρίλα σου Παυλή...

Λένε πως ο χαρακτήρας είναι μοίρα κι αυτό αποδεικνύει συνεχώς ο Π. Πολάκης, παίρνοντας στον αψύ λαιμό του το ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αφήσει εκτός συνταγογράφησης τους ανασφάλιστους. Τι πέτυχε, ωστόσο, με τα "βούλωστο" και "κάνε τη δουλειά σου" ο εκ Κρήτης ορμώμενος κουτσαβάκης; Να κουκουλώνονται ανάλγητες πολιτικές και να δίνει επιχειρήματα σε όσους τον ταυτίζουν με τύπους όπως ο Αχ. Μπέος... 

Ο βουλευτής Χανίων, ο δήμαρχος Βόλου ή ο Ντ. Τραμπ ξέρουν τι κάνουν. Βλέπουν πως εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που ηδονίζονται με την ψευτομαγκιά, με την έκλυση τεχνητής τεστοστερόνης και τις "σταράτες κουβέντες" που είναι βυθισμένες στο λαϊκισμό και στα στερεότυπα. Αν δεν μπορείς, όμως, να εξηγήσεις στα βουνά τσι Κρήτης γιατί είναι δίκαιο οι ομοφυλόφιλοι να έχουν ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους είτε δεν κάνεις για προοδευτικός πολιτικός είτε απλώς εκφράζει κι εσένα η ομοφοβία, όπως κι ο μισογυνισμός. Τα παλικάρια είναι διατεθειμένα να πονέσουν για να ξεφύγουμε από το μεσαίωνα και το σκοταδισμό. Αλλιώς είναι παλικαράκια τσι φακής...

Αν όλοι αυτοί οι κουραδόμαγκες δεν είχαν κοινό δεν θα ασχολούμασταν επί μία δεκαετία τώρα με τον Πολάκη. Ούτε μπορεί να είναι εσαεί συγχωροχάρτι το ότι είναι έντιμος και πολύ καλός γιατρός. Η πολιτική απαιτεί κι άλλα προσόντα και δεν εννοώ το "comme il faut". Το πρόβλημά μου με τον Πολάκη δεν είναι πως δεν μιλάει "με το σεις και με το σας". Είναι πως προσπαθεί να μας πείσει πως ο τοξικός λόγος στα όρια της χυδαιότητας ή και πέρα από αυτή είναι προοδευτικός λόγος, πως το κακό αντιμετωπίζεται μόνο με βρισιές και τσιγάρα σέρτικα, πως η απάντηση στη διαφθορά είναι η δαιμονοποίηση του πολιτικού αντιπάλου κι ο ναρκισσισμός τής μαντινάδας. Όχι Παυλή, δεν είναι. Γκώσαμε με την αντρίλα σου...   

 

Θέλει αρετή και τόλμη η κοινωνία υψηλών προσδοκιών...

Όσο περνά ο καιρός τόσο μεγαλώνει εντός μου η βεβαιότητα ότι αν δεν υπήρχε η πανδημία ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός ή, τουλάχιστον, δεν θα είχε επανεκλεγεί με 41%. Το ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν προχώρησε στο ριζικό μετασχηματισμό τού ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και δεν ωφέλησε, αλλά ας σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. 

Ο Έλληνας δεν ψηφίζει με βάση το αν μετασχηματίζονται τα κόμματα- αυτό θα προϋπόθετε μια κοινωνία πολιτών κι όχι μια αγέλη πελατών-, αλλά με το αν η τσέπη του είναι γεμάτη ή όχι. Του την γέμισαν τα λεφτά που μοίρασε μέσω της ΕΕ η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τώρα που έκλεισε η στρόφιγγα το 41% έγινε 28% στο άψε σβήσε...

Βέβαια η κυβέρνηση έχει κι έναν άλλο πολύ σημαντικό σύμμαχο, πέρα κι από τα ΜΜΕ, κι αυτός είναι η κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Πριν δύο δεκαετίες οι τράπεζες μοίραζαν διακοποδάνεια σαν τον πασατέμπο και σήμερα σου πλασάρουν ως μοντέρνο τρόπο ζωής το staycation. Αν έχεις φυσικά σπίτι και δεν σου το έχουν πάρει οι τράπεζες ή οι ιδιοκτήτες με τα ενοίκια- ληστεία...

Οι κοινωνικές ανισότητες είναι η εμφανέστερη απόδειξη της ανθρώπινης ατέλειας. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογεί κάποιος, για παράδειγμα, να έχει 40 ακίνητα και κάποιος άλλος να είναι άστεγος. Καμία ατομική ικανότητα, εργατικότητα ή προσαρμοστικότητα- αν υποθέσουμε πως ο πλούτος βασίζεται σε αυτά τα χαρίσματα, που δεν είναι και το συνηθέστερο- δεν είναι τόσο ιδιαίτερη ώστε να ανταμείβεται τόσο εξαιρετικά και κανένα μειονέκτημα τόσο βαρύ ώστε να αιτιολογεί την απόλυτη φτώχεια. Αν, συνεπώς, οι προσδοκίες μας είναι χαμηλές είναι και χρέος μας να απαλλαγούμε από όσους πλουτίζουν με το να μας γεμίζουν τύψεις, ενοχές κι ελεημοσύνες...

 

 

Δεν μας φτωχοποιεί, επισπεύδει τις μεταρρυθμίσεις...

Ο Κ. Μητσοτάκης υποστήριξε το βράδυ των ευρωεκλογών πως οι πολίτες τού έστειλαν το μήνυμα να επισπεύσει τις μεταρρυθμίσεις. Δεν θα σταθώ τόσο στο ότι αυτό λένε κάθε φορά οι κυβερνώντες όταν αρχίζει η φθορά τους. 

Στέκομαι, όμως, στο ότι μάλλον οι πολίτες δεν βλέπουν ως μεταρρυθμίσεις την εξαήμερη εργασία, τις αυξήσεις στους λογαριασμούς ενέργειας ή την επιστροφή των πενιχρών ούτως ή άλλως επιδοτήσεων που είχαν λάβει γι' αυτούς. Γι' αυτό, άλλωστε, κι ο πρωθυπουργός επιχειρηματολογεί με το "δεν είναι αυτό που νομίζετε" κι όχι με το "θαυμάστε με που επισπεύδω τη φτωχοποίησή σας"...

Ο Μητσοτάκης είχε χαρακτηρίσει fake news το ότι οι ΜΕΘ έσωζαν ζωές κατά την πανδημία, ότι δεν είχε καμία σχέση με το Predator, ότι εξαφανίστηκαν βαγόνια στην τραγωδία των Τεμπών, ότι δεν έγιναν διαρροές προσωπικών δεδομένων ψηφοφόρων, ότι αποδυναμωνόταν η εθνική μας άμυνα με τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία, ότι επιβλήθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες και η εξαήμερη εργασία. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα για να έρθει κι ο ίδιος αργότερα να επιβεβαιώσει ότι όλα ισχύουν και με το παραπάνω. Αν, συνεπώς, κάποιος είναι η προσωποποίηση σε αυτή τη χώρα των fake news αυτός είναι ο πρωθυπουργός της...

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πόσο έχει προσπαθήσει να παραχαράξει και την πρόσφατη πολιτική ιστορία, όπως λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα μνημόνια ή πως ζούσαμε σε έναν παράδεισο made by ND μέχρι να έρθει το πρώτο εξάμηνο του 2015 και η Ψωροκώσταινα να καταστραφεί χωρίς λόγο κι αιτία. Λες κι ο χρόνος δεν υπήρχε πριν τον Ιανουάριο του 2015 ούτε μετά τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. 

Λες και η Siemens ή η Novartis δωροδοκούσαν μόνο μικρομεσαία στελέχη κι αδιαφορούσαν για τις πολιτικές ηγεσίες γιατί πίστευαν ότι ήταν αδιάφθορες. Λες κι όλα όσα πιστεύουμε ότι ζούμε είναι μια εικονική πραγματικότητα και οι τηλεοπτικές εκπομπές τού ΣΚΑΙ είναι ο απόλυτος ρεαλισμός...      

 

Δεν μπορούν να τους κάνουν όλους πλούσιους, μπορούν όμως να κάνουν τους περισσότερους φτωχούς...

Ο Μ. Βορίδης έχει δίκιο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους κάνει όλους πλούσιους. Γι' αυτό φαίνεται πως έχει επιλέξει να κάνει τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους. Όσον αφορά την κοινωνική πλειονότητα, αυτή μπορεί να αρκεστεί σε επιδόματα μέχρι να φτάσει η νέα χρεοκοπία, όταν και θα αναγκαστεί να φτωχοποιηθεί ραγδαία γιατί όλοι μαζί θα τα έχουμε φάει. Το έχουμε ζήσει και μάλλον θα το ξαναζήσουμε...

Φταίει, όμως, μόνο η αντιπολίτευση για το ότι η κυβέρνηση μας συμπεριφέρεται σαν ιθαγενείς; Όχι βέβαια. Όταν ψηφίζουμε ξανά και ξανά αυτούς που μας χρεοκόπησαν, μας έκαναν πρωταθλητές σε νεκρούς στην πανδημία κι ακρίβειας, που έχουν κάνει απαγορευτικό το να νοικιάζεις σε μεγάλη πόλη, να πίνεις καφέ έξω ή να κάνεις ταξίδι σε νησί δεν μας φταίνε μόνο αυτοί που δεν ασκούν σκληρή αντιπολίτευση. Ας μην έκαναν και καθόλου. Δεν επιλέγεις τον βασανιστή σου γιατί ο απελευθερωτής σου μπορεί να σου φαίνεται λίγος...

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδίως η αξιωματική, δεν πρέπει να σοβαρευτούν κι αυτό να γίνει άμεσα. Η εξουσιοδότηση, ωστόσο, της σωτηρίας σου σε άλλον είναι το ακριβώς αντίθετο της δημοκρατίας. Κι όσο ταυτίζεις τη σωτηρία σου με την εξουσιοδότηση τόσο και θα απομακρύνεσαι από αυτή... 

 

Όσοι τρέχουν το μαραθώνιο σαν κατοστάρι λέγονται λαγοί...

Ο Αλ. Τσίπρας ζητά, έτσι γενικώς κι αορίστως, να αφήσουμε τις αφαιρέσεις και τις διαιρέσεις και να πιάσουμε τις προσθέσεις και τους πολλαπλασιασμούς όπως συνέβη στη Γαλλία. Ο επικεφαλής, ωστόσο, του Νέου Λαϊκού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, τον έχει αποκηρύξει από το 2015 και την "kolotoumpa", άρα μάλλον δεν κατατάσσει τον πρώην πρωθυπουργό στις προοδευτικές δυνάμεις. Γιατί το αναφέρω; Γιατί το να πάρουμε το γαλλικό μοντέλο και να το "φωτοτυπήσουμε" αυτούσιο στην ελληνική πραγματικότητα μπορεί να εμπεριέχει εκπλήξεις καθόλου ευχάριστες σε όσους αναζητούν να ανασυρθούν από την πολιτική αποστρατεία στην οποία με δικά τους λάθη περιέπεσαν...

Το αποτέλεσμα των γαλλικών ευρωεκλογών έδειχνε μια Λε Πεν επελαύνουσα προς την κατάληψη της εξουσίας. Το αντίστοιχο ελληνικό έναν Μητσοτάκη σε αποδρομή και μια ακροδεξιά ενισχυμένη μεν αλλά με ηγέτες κλόουν που δεν μπορούν να συγκινήσουν την κοινωνική πλειοψηφία. 

Για να μην αναφερθώ στο διαφορετικό εκλογικό σύστημα- πλειοψηφικό με δύο γύρους- στη Γαλλία που καθιστά αναπόφευκτες τις εκλογικές συμμαχίες. Επιπλέον, εκεί έγιναν βουλευτικές εκλογές τρεις εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές, ενώ στην Ελλάδα θα γίνουν σε τρία χρόνια...

Κι αν ο Μητσοτάκης προκηρύξει εκλογές σε 20 ημέρες; Τότε ναι, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Κασσελάκης- Ανδρουλάκης- Κωνσταντοπούλου για να καταρτίσουν ένα κοινό πρόγραμμα δέκα σημείων, με κοινό ψηφοδέλτιο και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό. Αλίμονο όμως αν τρέξουμε τα πρώτα μέτρα τού μαραθώνιου σαν να είναι κατοστάρι. Και την εκλογική δυναμική θα απωλέσουμε και σε προχειρότητες θα καταλήξουμε. Εκτός κι αν αυτή είναι η επιδίωξη όσων τους έχει πιάσει ετεροχρονισμένα το μαράζι για την ενότητα της κεντροαριστεράς...   

 

Λογιστής με δυο καρπούζια στην ίδια στενή μασχάλη...

Οι επτά μήνες που είναι δήμαρχος Αθηναίων ο Χ. Δούκας δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Ιδίως όταν είχε προηγηθεί ο μεγάλος περίδρομος του ανιψιού. Επειδή, ωστόσο, είχε προηγηθεί και η δημαρχία Καμίνη που είχε ξεκινήσει με προσδοκίες και κατέληξε με απογοήτευση ενδεχομένως να είναι προτιμότερο να κρατάμε μικρό καλάθι και στην περίπτωση Δούκα. Κι όχι μόνο για την Αθήνα...

Διαπιστώνω, εξάλλου, δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν γίνεται η σύγκριση ανάμεσα στον δήμαρχο Αθηναίων και στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν έχει συμπληρώσει ακόμα ούτε δέκα μήνες σε αυτήν τη θέση. Από τον Στέφανο Κασσελάκη περίμεναν να τα αλλάξει όλα, να παρουσιάσει τη σκιώδη του κυβέρνηση με νέα στελέχη και να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή την ίδια ώρα που το κόμμα περνούσε δύο διασπάσεις και στη συνέχεια έκανε εκστρατεία για τις ευρωεκλογές. Από τον Δούκα, πάλι, είναι ευχαριστημένοι μόνο και μόνο γιατί κέρδισε έναν Μητσοτάκη με τις ψήφους τού ΣΥΡΙΖΑ...

Η προοδευτικότητα ενός ανθρώπου κρίνεται κυρίως από τις πράξεις του. Όσες χιλιάδες όμορφες λέξεις κι αν γράψεις για την Αριστερά, αν είσαι ο ίδιος βουτηγμένος στην υποκρισία αυτές είναι καταδικασμένες να καταλήξουν στα σκουπίδια. Ο Κασσελάκης μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, που του στοίχισαν κι εκλογικά, δεν έκρυψε ωστόσο την οικογενειακή και περιουσιακή του κατάσταση κι έχει ήδη εισφέρει καινά δαιμόνια στην ελληνική πολιτική ζωή, όπως τις προκριματικές για τις ευρωεκλογές. Κι αν ήταν δήμαρχος Αθηναίων θα είχαμε ήδη δει καινοτομίες στην πόλη που δεν χρειάζονται χρόνο, αλλά όραμα, βούληση και να σκέφτεσαι μεγαλόπνοα κι όχι σαν λογιστής με δυο καρπούζια, μάλιστα, στην ίδια στενή μασχάλη...   

 

Προοδευτικό μέτωπο με δεξιούς, σταλινικούς κι αποστάτες θα ήταν μάλλον τραγέλαφος...

Θα ήταν καλό ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ- ΚΚΕ- Πλεύση Ελευθερίας να κατεβούν ως ενιαίο μέτωπο στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, όπως συνέβη στη Γαλλία; Αναμφίβολα ναι. Πρέπει να μετριαστούν οι πολιτικοί εγωισμοί και να συγκροτηθεί ένα προγραμματικό πλαίσιο; Αναμφίβολα ναι. Πρέπει αυτό το μέτωπο να συμπεριλάβει τους αποστάτες; Αναμφίβολα όχι...

Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, αλλά και κανείς μας δεν είναι ο Ιησούς Χριστός ώστε να συγχωρεί και τους σταυρωτές του χωρίς οι τελευταίοι να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη για τα μάτια τού κόσμου. Αν οι αποστάτες ζητούσαν συγγνώμη για το ότι έκλεψαν 11 έδρες για να κάνουν Κοινοβουλευτική Ομάδα, υπακούοντας αυτή η συγγνώμη και στη λαϊκή εντολή τής 9ης Ιουνίου, ο Στέφανος Κασσελάκης θα όφειλε να τους συγχωρήσει. 

Όταν, όμως, εκείνοι επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ένα δεξιό κόμμα δεν έχει κανένα λόγο να τους εντάξει στο προοδευτικό μέτωπο. Αν, άλλωστε, δεν τους περίσσευε η υποκρισία προκειμένου να διασωθούν δεν θα το ζητούσαν ούτε οι ίδιοι, έτσι δεν είναι;...

Φυσικά και δεν περιμένω το ΚΚΕ να ακολουθήσει το παράδειγμα των Γάλλων κομμουνιστών. Μόνο αν ανασταινόταν ο Στάλιν και του έδινε τέτοια εντολή θα συμμετείχε σε ένα προοδευτικό μέτωπο. Ούτε, όμως, κι από το ΠΑΣΟΚ περιμένω κάτι αντίστοιχο κι όχι μόνο γιατί ο νεοεκλεγμένος του πρόεδρος θα θελήσει, όπως και είναι λογικό, να μετρήσει αυτοτελώς τις δυνάμεις του. 

Δεν το περιμένω γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει τόση σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρ. Παπανδρέου όση και το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη με το ΠΑΣΟΚ του ιδρυτή του, καμία δηλαδή. Πρόκειται για ένα κόμμα με σοσιαλιστική ταμπέλα, άγνωστο πολιτικό προσανατολισμό, ψηφοφόρους που το στηρίζουν από οικογενειακή παράδοση και το οποίο στις περσινές εκλογές δεν είχε αποκλείσει στήριξη μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αν όλα αυτά τα διαβάζετε προοδευτικά μάλλον τα διαβάζουμε διαφορετικά... 

 

 

Θέλουν γάμο δίχως νύφη μήπως και τους καλέσουν στο χορό...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης συμφωνούσε με τις προτάσεις τού τσούρμου των αποτυχημένων πολιτευτών για δημοψηφίσματα οι τελευταίοι- κυριολεκτικώς και μεταφορικώς- θα έβρισκαν κάποιον άλλο λόγο για να διαφωνήσουν. Μπορεί να μην τους άρεσε δήθεν η ημερομηνία διεξαγωγής τους ή και να τον κατηγορούσαν πως με την άμεση δημοκρατία διαλύει τα κομματικά όργανα. Η ουσία είναι μία: δεν έχουν σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο και δεν έχουν αρχηγό. Το μόνο που έχουν είναι προσωπική αντιπάθεια για τον Κασσελάκη που έχει αφήσει τα υπερεγώ τους στην απέξω και τη φιλοδοξία να κερδίσει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ ο Χ. Δούκας μήπως και βρουν κάποια πολιτική θεσούλα...

Όσοι ονειρεύονται ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δήθεν στο όνομα της μεγάλης προοδευτικής παράταξης ζητούν στην ουσία την αυτοδιάλυση ενός κόμματος με το οποίο δεν έχουν κάποιο συναισθηματικό δεσμό παρά μόνο έμμισθη σχέση την ίδια ώρα που η "νύφη", το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, δεν θέλει έναν τέτοιο γάμο. Αν κάποιοι θεωρούν πως το να παρακαλάς τον πολιτικό σου αντίπαλο για συνεργασία, όπως έκανες αποτυχημένα το 2023, είναι ορθολογική κίνηση "γιατί αυτό θέλουν οι πολίτες" συγχέει μια πράγματι υπαρκτή κοινωνική ανάγκη με μια προσωπική φιλοδοξία πολιτικής επιβίωσης. Το τάνγκο θέλει δύο και η πολιτική προγραμματικές συμφωνίες σε δέκα πράγματα. Αλλιώς είναι πασαρέλα...

Όταν ο Κασσελάκης πρότεινε στους φύλακες τού ναού να πάρει στο τηλέφωνο τον Ν. Ανδρουλάκη για συνεργασία σε προτάσεις νόμου εκείνοι του έλεγαν να περιμένει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Έχει λογική, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση να αναστέλλει τις πολιτικές της δραστηριότητες περιμένοντας τι θα γίνει στο τρίτο τη τάξει κόμμα ή να συνεργαστεί με αποστάτες που αποδοκιμάστηκαν, μάλιστα, από το λαό; Όποιος πιστεύει σε τέτοιου είδους λογικές είναι είτε ανόητος είτε υπονομευτής. Νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε τη σωστή απάντηση... 

 
 

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εις εκ των φυλάκων του ναού...

Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ" δεν είναι προνόμιο των δεξιών.  Για όσους είχαν αμφιβολία, άλλωστε, ακολούθησε μερικά 24ωρα αργότερα το "εις εκ των φυλάκων τού ναού" για να επιβεβαιώσει ότι ο αυτοθαυμασμός είναι αμάρτημα και των αριστερών. Κι όταν, μάλιστα, αριστεροί χρησιμοποιούν εκκλησιαστικούς όρους για να αυτοπροσδιορίσουν το βαθμό τής αυθεντίας τους τότε δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς μπορούν να κατηγορούν άλλους για ναρκισσισμό. Φαίνεται πως πολλαπλασιάζονται τα σπίτια χωρίς καθρέφτες, ακόμα και τα πιο προοδευτικά...

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι λογικό να έχει βυθίσει στην εσωστρέφεια τα τρία μεγαλύτερα κόμματα αφού όλα, περισσότερο ή λιγότερο, έχασαν. Η απάντηση, ωστόσο, σε όσα τους είπε ο λαός με την ψήφο του δεν θα έρθει με το να πνιγούν στον πολιτικό αυτισμό και σε συγκρούσεις με προσωπικά κι όχι ιδεολογικά χαρακτηριστικά... 

Το ότι κανείς δεν μιλά στο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο πολιτικό περιεχόμενο του κόμματος κι ότι στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι πρόεδροι είναι περισσότεροι, τρόπος του λέγειν, από τα μέλη του είναι σημάδια παρακμής. Όποιος δεν το βλέπει και δεν έχει προσωπικό όφελος από αυτό μάλλον θαυμάζει τις στρουθοκαμήλους...

Ούτε η ισχυροποίηση Κασσελάκη στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ ούτε μια εκλογή Δούκα στο ΠΑΣΟΚ θα επιλύσουν από μόνα τους τα προβλήματα της κεντροαριστεράς, τα οποία είναι υπαρξιακά. Αν δεν απαντήσει χωρίς στερεότυπα και παλιές συνταγές στα ζητήματα της καθημερινότητας, οικονομικά και μη, σε λίγο το περιλάλητο προοδευτικό μέτωπο δεν θα έρθει αναγκαστικά για να προλάβει τα χειρότερα, αλλά για να τα θεραπεύσει. Βρισκόμαστε μια Μελόνι και μια Λε Πεν μακριά κι εμείς άδουμε περί διανομής καρεκλών. Η κοινωνία μάς κοιτάζει αλλά όχι με θαυμασμό. Μάλλον με απέχθεια...

 

"Μην με ακουμπάτε, έχω νταμπλ σκορ από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ"...

Δεν ήταν ούτε η κακιά στιγμή ούτε μεμονωμένο περιστατικό. Η άσκηση βίας- σωματικής και ψυχολογικής- από τον τραμπούκο πρώην υπουργό σε υπάλληλο δεν περιορίζεται στον ίδιο. Την ίδια εβδομάδα που η κυβέρνησή του- δήλωσε, άλλωστε, πως εξακολουθεί να την στηρίζει- ξεκίνησε την εφαρμογή τής εξαήμερης εργασίας οι αναλογίες έρχονται πολύ εύκολα στο μυαλό και δεν είναι καθόλου συμπτωματικές. Είναι το σύμπτωμα μιας καθεστωτικής νοοτροπίας εξουσίας που βασανίζει την κοινωνική πλειοψηφία εδώ και πέντε χρόνια...

Ο Λ. Αυγενάκης κακώς περιορίστηκε στο "μην με ακουμπάτε, έχω ασυλία". Θα μπορούσε να προσθέσει "μην με ακουμπάτε, είχα 41% στις βουλευτικές εκλογές και σχεδόν νταμπλ σκορ από τον δεύτερο στις ευρωεκλογές". Με αυτά τα επιχειρήματα, άλλωστε, συνεχίζει να πορεύεται το καθεστώς, ανίκανο να αντιληφθεί ότι κι αν ακόμα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν αποκτήσουν δυναμική, με το ρυθμό που εκείνοι καταρρέουν θα τους προσπεράσουν σύντομα. Το κόμμα, εξάλλου, που χειροκροτεί σύσσωμο τον Κ. Αχ. Καραμανλή στη Βουλή δύσκολα μπορεί να πείσει για κοινωνική ενσυναίσθηση όταν διαγράφει ένα μέλος του μόνο και μόνο γιατί πιάστηκε σε βίντεο...

Δεν έχουν γεννηθεί ακόμα οι κοινωνίες που έχουν εξαλείψει το φαινόμενο της αλαζονείας που φέρνει η άσκηση της εξουσίας. Έχουν γεννηθεί, ωστόσο, κοινωνίες όπου τα θεσμικά και λαϊκά αντίβαρα θέτουν φραγμούς... 

Στην Ελλάδα ούτε κοινωνία πολιτών διαθέτουμε ούτε ΜΜΕ και δικαιοσύνη που να επιτελούν τη δουλειά τους όπως θα όφειλαν. Σε αυτό το πλαίσιο, πάλι καλά να λέμε που ο Αυγενάκης δεν άνοιξε το κεφάλι τού δύστυχου υπάλληλου...

  

 
 

Στους πόσους νεκρούς στην Πύλο και στις πόσες ημέρες εργασίας δεν θα είχε χάσει η ΝΔ τη δεξιά ψυχή της;...

Η μόνη φιλελεύθερη ενέργεια του καθεστώτος Μητσοτάκη αυτά τα πέντε δίσεκτα χρόνια ήταν ο νόμος για την ισότητα στο γάμο, ο οποίος μάλιστα υπερψηφίστηκε χάρη στην αντιπολίτευση. Ούτε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, αρκετά πολιτικά ορφανά τού οποίου έχει αξιοποιήσει, μπορεί να θεωρείται κεντροαριστερό κι όχι κεντροδεξιό. Από τα βάθη, άλλωστε, της μετεμφυλιακής δεξιάς προέρχονται οι παραβιάσεις τού κράτους δικαίου, οι παρακολουθήσεις, οι διαρροές προσωπικών δεδομένων που αντικατέστησαν τους προσωπικούς φακέλους, ο ασφυκτικός έλεγχος τής δικαιοσύνης και των ΜΜΕ κι όχι μόνο...

Πόσους νεκρούς μετανάστες θα ήθελε ο Αντ. Σαμαράς στην Πύλο για να θεωρήσει τον Κ. Μητσοτάκη αρκετά δεξιό; Οι πάνω από 600 του περσινού ναυαγίου τού φαίνονται λίγοι; Πόσες ημέρες εργασίας θα έπρεπε να καθιερώσει η ΝΔ ώστε να μείνει πιστή στο δόγμα πως τα αφεντικά έχουν πάντα δίκιο; Οι έξι που καθιέρωσε του φαίνονται λίγες; 

Πόσα υπερκέρδη πρέπει να σωρεύσουν οι ολιγάρχες ώστε η συντηρητική παράταξη να μην μεταλλαχθεί σε κόμμα τής εργατικής τάξης; Αυτά που έχουν σωρεύσει τα τελευταία χρόνια τού μοιάζουν επίσης λίγα;...

Καμία ψυχή της δεν έχει χάσει η ΝΔ. Η ίδια μαύρη κι άραχλη παραμένει. Και οι περισσότεροι από όσους διαμαρτύρονται εντός της το κάνουν γιατί δεν έγιναν υπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων ή διοικητές με αμοιβή golden boy. Όποιος, άλλωστε, έχει τόσο μεγάλη ευαισθησία την έχει και στο 41%, όταν είναι καβάλα στο άλογο, δεν τη βρίσκει όταν πέφτει σε ένα χρόνο στο 28%... 

Κι όσο για τον Αντ. Σαμαρά- ο τουρίστας τής Ραφήνας αγγαρεία μάλλον έκανε πάλι, αφήστε που έχει κι έναν ξάδερφο να διασώσει- ευτυχώς που είναι πολιτικό ερείπιο γιατί έχουμε ζήσει την Ελλάδα που ονειρεύεται. Είναι η φοβική Ελλάδα της μισαλλοδοξίας, του σκοταδισμού και του μεσαίωνα για την οποία θα έπρεπε να διαβάζουμε και στα σχολικά ιστορικά βιβλία ώστε να μην χρειαστεί να την ζήσουμε ξανά...  

 

 

Κανείς δεν βγαίνει ζωντανός από τις μετωπικές...

Ένα προοδευτικό μέτωπο στην Ελλάδα θα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από αυτές που είχε ή θα έχει στη Γαλλία. Στη χώρα μας, άλλωστε, δεν υπάρχει (ακόμα;) μια αντίστοιχη Λε Πεν για να συσπειρώσει γύρω της τον ακροδεξιό συρμό και τους "μισθοφόρους" τού κέντρου... 

Ακόμα, ωστόσο, κι αν έχουμε εκλογές σε ένα εξάμηνο δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιοι να σπεύδουν από τώρα να συγχωνεύσουν κόμματα δίχως να έχει εξασφαλιστεί η ελάχιστη προγραμματική σύγκλιση. Όσοι το κάνουν μάλλον άλλα συμφέροντα εξυπηρετούν και πάντως όχι τη συγκρότηση πραγματικής εναλλακτικής στο καθεστώς Μητσοτάκη...

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να γίνουν ένα κόμμα. Με τη ΝΔ σε ραγδαία φθορά το ζητούμενο είναι ποιος από τους δύο θα την αντικαταστήσει κι αυτό θα το ξέρουμε το αργότερο μέχρι το τέλος τού χρόνου. Γι' αυτό κι όποιος έχει έστω και λίγο μυαλό στο κεφάλι του στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη θα πρέπει να γνωρίζει ότι τον περιμένει ένας αγώνας ταχύτητας για να πείσει ότι είναι σοβαρότερος από τον άλλο. Όποιος τα καταφέρει θα πάρει όλο το χαρτί τής Κεντροαριστεράς. Ο άλλος θα μας αφήσει χρόνους...

Ενδεχομένως, μάλιστα, να μην χρειαστεί παρά μόνο μία εβδομάδα για να διαπιστώσουμε ποιος θα ηγηθεί του τόπου τα επόμενα χρόνια. Αν στο ΣΥΡΙΖΑ οι αντίπαλες ομάδες επιμείνουν στη λογική τής μετωπικής στην Κεντρική Επιτροπή της Κυριακής οφείλουν και να γνωρίζουν ότι από μια τέτοια σύγκρουση δεν βγαίνει κανείς ζωντανός ούτε έχει στο τέλος σημασία για τους συγγενείς τους κι όσους τους αγάπησαν ποιος έφταιγε περισσότερο και ποιος λιγότερο. Στην ουσία αναζητείται μια γρήγορη ενηλικίωση κι ένα φρένο στην παράνοια γιατί μέχρι τώρα έχουμε δει κατά βάση εφηβικές συμπεριφορές ένθεν κακείθεν...

 

Ηγέτης ή ξανθός Πολάκης;...

Ο Αντ. Σαμαράς κι ο Κ. Καραμανλής στην καλύτερη περίπτωση δεν στηρίζουν τον Κ. Μητσοτάκη και στη χειρότερη τον υπονομεύουν. Αν, όμως, ο πρωθυπουργός αναρτούσε, μεταμεσονύχτια μάλιστα, ένα "αναλάβατε ή σταματήστε να με υπονομεύετε" θα ήταν ξεκάθαρη ομολογία αδυναμίας. Σίγουρα, πάντως, δεν θα μαρτυρούσε ηγετικότητα...

Ο Αλέξης Τσίπρας στην καλύτερη περίπτωση δεν στηρίζει τον Στέφανο Κασσελάκη και στη χειρότερη τον υπονομεύει. Το ίδιο και η υπόλοιπη εσωκομματική αντιπολίτευση που η δυναμική της στην κοινωνία είναι στο ίδιο επίπεδο με το πάτωμα. Τι, αλήθεια, κερδίζει όμως ο Κασσελάκης με το να φεύγει για τις Σπέτσες και τις ΗΠΑ, να καθυστερεί χαρακτηριστικά τη σύγκληση των οργάνων, να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων εσωκομματικών εκλογών και να αντιδρά σαν μωρό παιδί σε όποιον δεν του λέει πως είναι κάτι ανάμεσα σε θεό και ημίθεο; Τίποτα απολύτως. Απλώς προσθέτει λιθαράκια στην αυτοκαταστροφή του...

Αν ο Κασσελάκης προετοιμάζει μια Κεντρική Επιτροπή των μεγάλων μαχαιριών θα πρέπει να κρατήσει ένα μαχαίρι και για τον εαυτό του. Δεν πήρε 30% στις ευρωεκλογές, αλλά 15% κι αυτό γιατί δεν άκουγε κανέναν άλλο παρά μόνο το ένστικτό του και δυο τρεις ακόμα που ξέρουν από πολιτική όσα ξέρει κι ένας κρεοπώλης από στιχουργική. 

Το ένστικτό του, όμως, δεν απέτρεψε τα αυτογκόλ τύπου πόθεν έσχες και Τάιλερ και τώρα τρέχει ή θα όφειλε να τρέχει μην τον προσπεράσει ο Χάρης Δούκας. Το ζητούμενο, συνεπώς, δεν είναι να επιβεβαιώνεται η αρχηγία του κάθε έξι μήνες από μία μάζα όλο και μειούμενων φανατικών αλλά το 15% να γίνει 30% και παραπάνω, να πολλαπλασιάσει δηλαδή τις δυνάμεις τού κόμματος. Αυτό, ωστόσο, δεν θα συμβεί ποτέ αν έχει πάρει την απόφαση να μείνει στην ιστορία ως ένας ξανθός Πολάκης πριν επιχειρήσει τη δήθεν ηρωική του έξοδο...

  
 

Ο Κασσελάκης οφείλει να ακούει ακόμα και το τσούρμο των αποτυχημένων πολιτευτών...

Ας υποθέσουμε πως τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ είχαν συνεδριάσει από την πρώτη εβδομάδα μετά τις ευρωεκλογές, πως ο Στέφανος Κασσελάκης είχε απολύσει αυτοπροσώπως τον Θ. Θεοχαρόπουλο και τον Γ. Τσίπρα ή πως είχε ανακοινώσει το κλείσιμο της "Αυγής" κατόπιν έγκρισης της Κεντρικής Επιτροπής. Όλα αυτά θα είχαν αποτρέψει τον Χρ. Σπίρτζη από το να βγαίνει κάθε πρωί και να πυροβολεί τον Κασσελάκη ή τον Δ. Τεμπονέρα από το να αναρτήσει μια ακόμα διακήρυξη ιδεών; Μάλλον όχι, γι' αυτό και η υποκρισία περισσεύει από ένα τσούρμο αποτυχημένων πολιτευτών που δεν έχει κάνει ούτε μία πρόταση με αρχή, μέση και τέλος για το τι θέλουν να περιλαμβάνει το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ...

Ναι, ο Κασσελάκης όφειλε να είχε συγκαλέσει νωρίτερα τα όργανα, να είχε μιλήσει ο ίδιος με τους διαφωνούντες και με τους εργαζόμενους στην "Αυγή". Τέτοιου είδους τακτικά λάθη τού στοίχισαν, άλλωστε, κι ένα ποσοστό στις ευρωεκλογές που θα του επέτρεπε να προχωρήσει πιο αναίμακτα σε δομικές αλλαγές. Απέναντί του, ωστόσο, στο κόμμα δεν έχει, ως επί το πλείστον τουλάχιστον, αγνούς ιδεολόγους που ανησυχούν για το μέλλον τής Αριστεράς αλλά είτε φιλόδοξους θεσιθήρες είτε επαγγελματίες τεμπέληδες είτε μια πέμπτη φάλαγγα που δεν έφυγε με τις δύο διασπάσεις για να παίζει το ρόλο τού Δούρειου Ίππου...

Ο Κασσελάκης οφείλει να ακούει κι εκείνους που δεν εμπιστεύεται. Αυτό επιτάσσει η εσωκομματική δημοκρατία, αλλά και το ναπολεόντειο "κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου εγγύτερα". Δεν θα πάει, ωστόσο, πολύ μακριά αν εμπιστεύεται μόνο το δικό του ένστικτο και δύο τριών ακόμα ανθρώπων. Το ταβάνι ενός τέτοιου σκεπτικού είναι το 15% των ευρωεκλογών. Αν πράγματι θέλει να γίνει πρωθυπουργός θα πρέπει και να κατανοήσει πως ούτε τον μισούν άπαντες κι επιθυμούν το κακό του ούτε ο ίδιος είναι αλάνθαστος. Όλα θα γίνουν πιο εύκολα για τον ίδιο όταν το κατανοήσει...

 

Το λυκόφως των λουδιτών...

Η συζήτηση γύρω από το μέλλον τής "Αυγής" δεν είναι καθόλου άσχετη με τη συζήτηση για το μέλλον τής Αριστεράς. Αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό ποια Αριστερά θέλουν αυτοί που εκφράζουν τη μία ή την άλλη άποψη... 

Από τη μία υπάρχει η μουσειακή αντίληψη ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, στο όνομα της παράδοσης και της ιστορικής συνέχειας. Κι από την άλλη, βρίσκουμε τη γνώμη πως αν σε κάτι διαφέρει ουσιωδώς η Αριστερά από τη συντήρηση είναι ακριβώς στο ότι δεν την τρομάζει το νέο, δεν προσαρμόζει την πραγματικότητα στις εκτιμήσεις της αλλά το αντίστροφο, δεν καταστρέφει τις μηχανές όπως οι λουδίτες αλλά προσπαθεί να τις ενσωματώσει σε αυτό που αποκαλούμε κοινωνική συνοχή, όπως πρέπει να γίνει σήμερα με την τεχνητή νοημοσύνη...

Το καθημερινό φύλλο τής "Αυγής" δεν το έκλεισαν ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης ούτε ο Αλέξης Τσίπρας (είχε αποφασιστεί το 2022, αλλά όπως και με πολλά άλλα ο Αλέξης προτίμησε να κάνει τον ισορροπιστή χάνοντας στο τέλος το πολιτικό του κεφάλι που ψάχνει τώρα να ξαναβρεί). Το έκλεισαν τα 150.000 μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ που ούτε αυτά την αγόραζαν... 

Η επίκληση της ιστορικότητας δίχως την έγνοια για τη βιωσιμότητα στο μέλλον ποτέ δεν αποτέλεσε σοφή επιλογή. Κομμάτι τού Τύπου και της Αριστεράς είναι και τα κατοχικά χωνιά, δεν θα επιστρέψουμε ωστόσο σε αυτά για να μην χάσουμε τις ρίζες μας. Δεν είναι, άλλωστε, ντροπή να προσαρμόζεσαι για να επιβιώνεις. Ντροπή είναι να έχεις τα μάτια και τα αφτιά σου κλειστά σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου κι αυτό να το βαφτίζεις συνέπεια ενώ είναι καθαρή ηλιθιότητα...

Δεν είναι πάντοτε σωστό να σπας αβγά. Όταν, για παράδειγμα, είσαι ένας ελκυστικός και καλοδουλεμένος κομματικός οργανισμός με σαφή κυβερνητική πρόταση θα ήταν αυτοκτονικό να χαλάσεις τη συνταγή τής επιτυχίας. Ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα για το ΣΥΡΙΖΑ και δεν το έχω καταλάβει; 

Αντιθέτως, χρειάζεται γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο με νέα υλικά. Όχι, όμως, μόνο με αυτά που θα φέρουν ο πρόεδρος και το επιτελείο του. Και οι πρόσφατες ευρωεκλογές, άλλωστε, απέδειξαν ότι είναι επιρρεπείς στα λάθη. Αλίμονο όμως, δεν έχουν καμία χρησιμότητα όσοι δεν καταθέτουν ουσιαστικές προτάσεις παρά ασύστολες γενικότητες και μπουρδολογίες και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο από την αποκαθήλωση του αρχηγού που τους έχει γραμμένους. Δεν θα μας λείψουν...  ΄

  

Η συστολή είναι και για τα τοτέμ...

Αν ο Αλέξης Τσίπρας θελήσει να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Κεντροαριστερά φαντάζομαι πως μπορεί να το κάνει με το δικό του στόμα. Σίγουρα, πάντως, δεν θα χρειαστεί το στόμα τού Χρ. Σπίρτζη, του Δ. Τεμπονέρα ή του Κ. Ζαχαριάδη... 

Το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν το όνομά του για να πλήξουν τον Στέφανο Κασσελάκη λέει περισσότερα για τους ίδιους παρά για τον Τσίπρα. Τι λέει; Πως οι ίδιοι έχουν από μικρή ως ανύπαρκτη δυναμική στη βάση τής Κεντροαριστεράς, γι' αυτό κρύβονται πίσω από το τοτέμ για να φαίνονται μεγαλύτεροι...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα να επιδιώκει την προσωπική του δικαίωση. Δεν θα το πετύχει, ωστόσο, καλώντας σε συνέδριά του ιεροκήρυκες του νεοφιλελευθερισμού ή διεκδικώντας ηγετικό ρόλο ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του. Μπορεί μεθαύριο ή παραμεθαύριο να μπορέσει να αναλάβει ένα πόστο που να ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του. Όχι, όμως, σήμερα ούτε αύριο. Αν, για παράδειγμα, επιλέξει να τεθεί άμεσα αντίπαλος του Κασσελάκη θα έχει προσθέσει ένα ακόμα λάθος στα τόσα που έκανε την τετραετία 2019- 2023...

Ο Τσίπρας, ο οποίος ήταν κομματάνθρωπος από τα γεννοφάσκια του, εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το Φεβρουάριο του 2008 και στις πρώτες εκλογές του με αυτή την ιδιότητα το κόμμα έλαβε κάτι περισσότερο από 4%, όταν στην αρχή οι δημοσκοπήσεις τού έδιναν και 18%. Θα έπρεπε τότε να παραιτηθεί; Ή, μήπως, έχει την ψευδαίσθηση πως θα γινόταν πρωθυπουργός αν δεν είχε πρώτα χρεοκοπήσει η χώρα; 

Καβάλησε το κύμα, δεν το δημιούργησε. Ο Κασσελάκης, που είναι μόλις εννέα μήνες αρχηγός και δεν είχε καμία σχέση με το κομματικό σύστημα μέχρι πέρυσι, καλείται να δημιουργήσει κύμα, η δουλειά του δηλαδή είναι πολύ πιο δύσκολη κι ας είναι η κριτική που δέχεται δυσανάλογη. Θα περίμενε, επομένως, κάποιος περισσότερη συστολή από εκείνους που όταν κόπασε το κύμα τερματίστηκε και η καριέρα τους... 

 

Συγκόλληση, η χαρά των ολιγαρχών...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνήσει και φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει, συνεπώς δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί αντισυστημικό κόμμα. Κι ας μην ανήκουν πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ ή να μην έχουν ενεργό ρόλο οι περισσότεροι από όσους κυβέρνησαν... 

Μολονότι, ωστόσο, έχει κυβερνήσει είναι το μοναδικό από τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει που το σύστημα πολεμά. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, κι από κόμματα που δεν έχουν κυβερνήσει τα οποία ωστόσο για διάφορους λόγους δεν φοβάται...

Πόσο ελπιδοφόρο, επομένως, για τους προοδευτικούς πολίτες είναι να συγκολληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ του οποίου τα στελέχη και η βάση είναι κατά πλειοψηφία κεντροδεξιά ή με τους αποδεδειγμένα ανήθικους και κοινωνικώς ανυπόληπτους αποστάτες; Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως πρέπει να συνεχίσει όπως είναι αφού αυτό δεν βγάζει πουθενά. Επ' ουδενί, όμως, θα έχει σημασία να ενωθεί με άλλα κόμματα μόνο και μόνο για να έχουν οι ολιγάρχες το κεφάλι τους ήσυχο...

Ένα κόμμα χρειάζεται ενεργά και δραστήρια μέλη και στελέχη. Δεν αρκούν τα δημοψηφίσματα και η αδιαμεσολάβητη επαφή. Αλίμονο όμως, ένα κόμμα δεν χρειάζεται να διαιωνίζει αποτυχημένες πολιτικές καριέρες, επαγγελματίες τεμπέληδες ή ανεπάγγελτους ρεμπεσκέδες στο όνομα της ενότητας και της συλλογικότητας. Ούτε, ωστόσο, οι απολίτικοι τεχνοκράτες μπορούν να είναι στην πρώτη γραμμή... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε αριστερό κόμμα χρειάζεται άξιους από την κοινωνία των πολιτών, με πολιτικό λόγο, εντιμότητα κι ενσυναίσθηση. Ανθρώπους, δηλαδή, που να μην μιλούν απλώς για Αριστερά από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά οι πράξεις τους να είναι κάθε λέξη των αξιών της. Όταν βρει αυτούς τους ανθρώπους ο Στέφανος Κασσελάκης- την αυτοκάθαρση, άλλωστε, την έχει ήδη ξεκινήσει- ο αυτοδύναμος δρόμος για το Μαξίμου θα γίνει ορθάνοιχτος...     

 

 

Ούτε προβιά του επιτρέπουν να αλλάξει...

Η κυβέρνηση σύρεται στη φορολόγηση των υπερκερδών των διυλιστηρίων- έστω και στο χαμηλότερο συντελεστή- όταν επί μήνες μάς έλεγε πως μέτρα όπως αυτό θα χρεοκοπήσουν τη χώρα. Παραλλήλως, βεβαίως, "ξεχνά" να φορολογήσει τα υπερκέρδη των σούπερ μάρκετ και των τραπεζών κι επαναφέρει διά της πλαγίας την ασυλία των τραπεζιτών. Ακόμα κι έτσι, όμως, αυτή η οπισθοχώρηση αποδεικνύει ότι λεφτόδεντρα υπάρχουν- Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, υπερέσοδα από έμμεσους φόρους-, αλλά δεν είναι για να τρώει από αυτά η κοινωνική πλειοψηφία...

Την ίδια ώρα, άλλωστε, που η Ισπανία δίνει τρίτη παράταση στο μηδενικό ΦΠΑ για βασικά αγαθά είναι αστείο να χρησιμοποιείται ακόμα ως αντιπαράδειγμα από το καθεστώς Μητσοτάκη. Εκτός αν οι Ισπανοί ή οι Κύπριοι που έχουν λάβει αντίστοιχα μέτρα είναι ανόητοι να παρατείνουν πολιτικές που δεν φέρνουν αποτελέσματα και στερούν το Δημόσιο από έσοδα. Μάλλον, όμως, εμείς είμαστε οι ηλίθιοι που χρειαστήκαμε πέντε χρόνια για να καταλάβουμε ότι ο Μητσοτάκης μας δουλεύει ψιλό γαζί...

Πριν τις βουλευτικές εκλογές τού Ιουνίου του 2023 αν κάποιος άκουγε τη μητσοτάκειο προπαγάνδα θα πίστευε ότι η Ροδόπη θα παραδινόταν από το ΣΥΡΙΖΑ στους Τούρκους. Πριν από τις φετινές ευρωεκλογές είχε αναγάγει το πόθεν έσχες σε μείζον ζήτημα για να έρθει λίγες ημέρες αργότερα να δώσει παράταση μέχρι το τέλος τού χρόνου... 

Όχι, ο λύκος δεν άλλαξε ούτε προβιά εν προκειμένω. Την ίδια φορούσε στο 41%, την ίδια φορά και στο 28%. Οι νταβατζήδες του δεν του επιτρέπουν να την βγάλει ούτε να την αλλάξει. Τι να το κάνεις ένα τομάρι σκέτο άλλωστε;...

 

   
 

Δεν υπάρχουν αργόμισθοι οσιομάρτυρες της Αριστεράς...

Το ποσοστό τού ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα μπορούσε να είναι υψηλότερο αν, για παράδειγμα, δεν βλέπαμε τον Τάιλερ παντού και πάντοτε ή αν η συζήτηση την τελευταία εβδομάδα δεν περιστρεφόταν γύρω από το πόθεν έσχες τού προέδρου του. Εξαιτίας της απειρίας του, αλλά και του ναρκισσισμού του ο Στέφανος Κασσελάκης έχυσε την καρδάρα με το γάλα που ενδεχομένως να είχε φτάσει ή και ξεπεράσει το 20% κι έτσι σήμερα να μην απασχολούσε κανένα η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων, ο Θ. Θεοχαρόπουλος ή ο Γ. Τσίπρας. Νέος είναι, όμως, και μοιάζει, αν μη τι άλλο, να μαθαίνει...

Ποιος πιστεύει, άλλωστε, ότι αν κατά την προεκλογική περίοδο βλέπαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Θεοχαρόπουλο, τον Γ. Τσίπρα, τον Γ. Ραγκούση ή τον Χρ. Σπίρτζη ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε σήμερα 30%; Αν αυτά τα πρόσωπα και κάποια άλλα μπορούσαν να του δώσουν αυτή τη δυναμική θα του την είχαν δώσει και το 2023 ή το 2019. Έτσι δεν είναι; Αφήστε που αγγίζει την αυτοταπείνωση να το παίζεις οσιομάρτυρας γιατί σου κόπηκε η αργομισθία σε μια χώρα που τα πιο άξια παιδιά της φεύγουν στο εξωτερικό, αμείβονται με πενταροδεκάρες ή είναι άνεργα...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο. Η υπόθεση της ευρύτερης Αριστεράς απαιτεί τον πληθυντικό κι όχι τον ενικό αριθμό. Απαιτεί, ωστόσο, και συγκλίσεις από το πάνω ράφι κι όχι από τα ιστορικά απομεινάρια. Ανθρώπους, δηλαδή, που να σημαίνουν και κάτι για την κοινωνία κι όχι ανακυκλωμένα στελέχη που αν τους βγάλεις από τον κομματικό σωλήνα δεν θα ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλέξης μπορεί να παίξει το ρόλο τού μεσολαβητή. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, δεν μπορεί να παίξει κανέναν άλλο ρόλο, όσο κι αν του ζαλίζουν τα αφτιά κόλακες που τον θέλουν ασπίδα υπεράσπισης των δικών τους αναγκών πολιτικής επιβίωσης...

 
 

Σύγκλιση προοδευτικών δυνάμεων όπως λέμε παγκόσμια ειρήνη...

Η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων θυμίζει όλο και περισσότερο την παγκόσμια ειρήνη. Όλοι υποτίθεται πως την θέλουν, αλλά κανείς δεν την εξειδικεύει ώστε να ξέρουμε όλοι σε τι συμφωνούμε και σε τι διαφωνούμε. Αν παγκόσμια ειρήνη, για παράδειγμα, σημαίνει ο Βλ. Πούτιν μετά την Ουκρανία να καταλάβει και τις βαλτικές χώρες, προσωπικώς δεν θα πάρω. Ούτε αν προοδευτική σύγκλιση σημαίνει, για παράδειγμα, ιδιωτικά πανεπιστήμια ή ένα κόμμα που δεν χρωστά να αναλάβει τα κερατιάτικα ενός άλλου...

Φυσικά και τα πρόσωπα που θα ηγηθούν του προοδευτικού μετώπου έχουν τη σημασία τους. Από φθαρμένα υλικά, άλλωστε, δεν μπορεί να χτιστεί το καινούριο. Αλίμονο, όμως, αν βάλουμε το κάρο μπροστά από το άλογο για μια ακόμα φορά, όπως συνέβη πέρυσι στο ΣΥΡΙΖΑ. 

Γι' αυτό κι ο όποιος προοδευτικός φορέας δεν θα έχει νόημα αν δεν έχει προηγηθεί αναλυτική προγραμματική συμφωνία. Να ξέρουν, δηλαδή, οι πολίτες ότι η αυριανή προοδευτική κυβέρνηση δεσμεύεται για δέκα και περισσότερα συγκεκριμένα πράγματα...

Οι εκλογές μπορεί να γίνουν σε τρία χρόνια, μπορεί όμως και νωρίτερα. Αφήστε που στο μεσοδιάστημα το καθεστώς Μητσοτάκη θα επιχειρήσει να γκρεμίσει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου και στο τέλος να αφήσει μια μπανανία υπό τον απόλυτο έλεγχο των ολιγαρχών. Γι' αυτό και οι όποιες πρωτοβουλίες οφείλουν να διατυπωθούν δημοσίως όσο γίνεται συντομότερα, ακόμα κι εν μέσω θέρους, ώστε ο καθένας να είναι σε θέση να τοποθετηθεί επί απτών κι όχι αφηρημένων εννοιών. Κερδισμένος θα βγει όποιος το κάνει πρώτος αφού θα έχει αποδείξει ότι έλαβε πραγματικά το μήνυμα των ευρωεκλογών...  

 

Σκοτώνουμε την ανθρωπιά μας δίχως λύτρα...

Αν δεν ήταν γυναίκα "του" θα την χτυπούσε; Αν δεν ήταν μεγαλοδικηγόρος θα κυκλοφορούσε σήμερα ελεύθερος; Αν η δικαιοσύνη δεν απαντήσει ποτέ πειστικά σε αυτά τα ερωτήματα το έγκλημα θα μοιάζει με αναπόδραστη συνέπεια της ανθρώπινης φύσης. Η αδικία είναι ανθρώπινο, δεν είναι φυσικό φαινόμενο για να ισχυριζόμαστε δήθεν αθώα πως δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, όπως είχε πει κάποτε ο Κ. Μητσοτάκης για τις ταξικές ανισότητες. Κι όσοι δεν την αντιμετωπίζουν είναι εξίσου ένοχοι με τον οποιοδήποτε εγκληματία...

Όπως ένοχοι είναι όλοι όσοι σφαλίζουν τα μάτια σε ναυάγια όταν από αυτά σκοτώνονται αλλοδαποί, όπως συνέβη στην Πύλο ένα χρόνο πριν. Όχι κυρίες και κύριοι, δεν είναι πατριωτικό καθήκον να σπρώχνεις ανθρώπους στο θάνατο. 

Είναι βαθύτατα προσβλητικό για την ανθρωπιά μας κι ακόμα προσβλητικότερο για όποιον εμπλέκει την πατρίδα στη μισαλλοδοξία του. Καμία σημαία δεν μπορεί να κυματίζει περήφανη όταν έχει πάνω της το αίμα αθώων...

Η προστασία τής ανθρώπινης ζωής, ιδίως των πιο ευάλωτων, δεν είναι ούτε δικαιωματισμός ούτε επέλαση της woke ατζέντας. Είναι στοιχειώδης ενσυναίσθηση, η ελάχιστη παραδοχή που μπορούμε να κάνουμε πως δεν είμαστε ούτε ο καθένας ξεχωριστά ούτε η οικογένειά μας ούτε η πατρίδα μας ο ομφαλός τής γης... 

Υπάρχουν κι άλλοι κι άλλες εκεί έξω, με χαρίσματα που υπερτερούν των δικών μας κι ελαττώματα περισσότερα από αυτά που μας ταλαιπωρούν. Αν δεν μπορούμε να το παραδεχθούμε δεν μας φταίει ο διπλανός μας, αλλά ο εαυτός μας...  

 

Στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι έχουν μόνο πρόβλημα αρχηγού...

Αν ο Ν. Ανδρουλάκης παραμείνει πρόεδρος του, με ή χωρίς εσωκομματικές εκλογές, το ΠΑΣΟΚ πολύ σύντομα θα είναι κάτω από το 10%. Το ότι έτρεχε μόνος του, με το ΣΥΡΙΖΑ να αλληλοσπαράσσεται επί μήνες, και "κατόρθωσε" να βγει τρίτος θα θεωρείται επί δεκαετίες ως μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές αποτυχίες. Είναι άχρωμος, άγευστος, άοσμος κι αν το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα διψήφιο αυτό οφείλεται στο ότι κυβέρνησε σχεδόν στη μισή μεταπολίτευση και σε περιόδους όπου δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα κι έτσι ήταν πιο εύκολο να στήσει μηχανισμούς...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, δεν είναι ο αρχηγός του, αλλά το ότι από την εποχή των μνημονίων και μετά δεν έχει σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό, πολλώ δε μάλλον προοδευτικό. Κι αν το επιχείρημα πως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς το 2010 έχει μια βάση λογικής- αν και τότε θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερα για να μην βυθιστούμε στο νεοφιλελευθερισμό- ποια δικαιολογία έχουν, για παράδειγμα, για να καταψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, να αμφιταλαντεύονται για τα αντισυνταγματικά ιδιωτικά πανεπιστήμια ή για το ότι το ένα τρίτο τής Κοινοβουλευτικής Ομάδας δεν υπερψήφισε την ισότητα στο γάμο; Καμία, γι' αυτό και χρειάζεται διασταλτική ερμηνεία τού "προοδευτικός" για να συμπεριληφθεί σε αυτό και το ΠΑΣΟΚ...

Αν, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ είχε ιδεολογία και προσανατολισμό δεν θα είχε περισσότερους υποψήφιους προέδρους από στελέχη. Όταν, όμως, οι προσωπικοί μηχανισμοί είναι αποϊδεολογικοποιημένοι ή ρέπουν προς τη δεξιά είναι λογικό να περισσεύει ο κυνισμός. 

Όπως αυτός του Χ. Δούκα που εκλέχθηκε από το σύνολο της προοδευτικής παράταξης για να βελτιώσει την πρωτεύουσα της χώρας, αλλά φαίνεται πως προτιμά μόλις στους έξι μήνες θητείας το ρόλο τού κομματάρχη. Όλοι, όμως, κρίνονται από το έργο τους, όχι από αυτό που θα μπορούσαν να επιτελέσουν...

 

 

Κυριάκο, ρώτα τους σημιτικούς υπουργούς σου τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολλά πράγματα, ανόητος όμως δεν είναι. Έστω κι αν πίστεψε ότι θα σάρωνε στις εκλογές μόνο με τη χειραγώγηση και χωρίς επιδόματα αυτήν την φορά. Καταλαβαίνει ότι δεν θα αντιστρέψει το κλίμα με έναν ανασχηματισμό, όσο σαρωτικός κι αν είναι. Ιδίως, μάλιστα, όταν τον καθυστερεί αναζητώντας τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο ακραίο κέντρο και στην καθαρόαιμη ακροδεξιά... 

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι παγιδευμένος. Αν πάρει μέτρα κατά τής αισχροκέρδειας, για παράδειγμα, των σούπερ μάρκετ, των διυλιστηρίων ή των τραπεζών ναι μεν θα ανακουφίσει τους πολίτες αλλά θα στενοχωρήσει τους χορηγούς του. Κι αν τους στενοχωρήσει όλο αυτό που μας πλασάρουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ ως κανονικότητα- φτωχοποίηση, συγκάλυψη εγκλημάτων, απαξίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας- θα μετατραπεί αυτομάτως σε αυτό που πραγματικά είναι, σε μια δυστοπία δηλαδή. Αν, πάλι, δεν πάρει μέτρα το 28% θα γίνει 18% πιο γρήγορα κι από το λιώσιμο των πάγων τής Ανταρκτικής...

Ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται σε αποδρομή από το βράδυ τής Κυριακής, με τον πανικό του ολοφάνερο για τους σκελετούς στη ντουλάπα του. Όταν το 41% γίνεται 28% σε ένα μόλις χρόνο και βρίσκεσαι στη δεύτερη θητεία σου οι επιλογές είναι είτε πρόωρες εκλογές είτε να δώσεις κάπου το δαχτυλίδι για να γλιτώσεις τη συντριβή- τόσους σημιτικούς υπουργούς έχει, ας τους ρωτήσει αν δεν με πιστεύει- είτε να πιεις το φαρμάκι μέχρι τέλους. Αυτός, συνεπώς, που θα επικρατήσει στην κεντροαριστερά- στην ακροδεξιά δεν βλέπω κάποιον που να είναι καλύτερος από κλόουν για να κερδίσει τους κεντρώους- θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός τής χώρας...  

  
 

Αφού δεν μπορούν να τον καταστρέψουν παλεύουν να τον αυτοκαταστρέψουν...

Όταν το ΠΑΣΟΚ έλαβε 13,58% στις βουλευτικές εκλογές τού 1974 ο Ανδρ. Παπανδρέου σκεφτόταν να τα παρατήσει, να διαλύσει το κόμμα που ίδρυσε και να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Αν το είχε κάνει η μεταπολιτευτική μας ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Καλύτερα ή χειρότερα κανείς μας δεν θα το μάθει. Έμεινε, όμως, γιατί είχε την ευφυΐα να καταλάβει ότι τα πολιτικά του τάλαντα σε συνδυασμό με τη μετριότητα των αντιπάλων του θα τον οδηγούσαν κάποια στιγμή στην πρωθυπουργία. Και τον οδήγησαν επτά χρόνια αργότερα...

Σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν σκέφτεται να γυρίσει στην Αμερική, να διαλύσει το ΣΥΡΙΖΑ ή να τον κάνει συνιστώσα σε ένα σχήμα που θα αποτελείται από τελειωμένους. Κατανοεί ότι αν κάποιος διαθέτει μια δυναμική εξουσίας είναι ο ίδιος κι όχι ο Ν. Ανδρουλάκης. Προφανώς και είναι υποχρεωμένος να μην κλείνει τα μάτια στο 15- 13 με το ΠΑΣΟΚ και δεν τα κλείνει, γι' αυτό και ήδη έστειλε χείρα συνεργασίας σε Βουλή κι Ευρωβουλή... 

Αλίμονο, όμως, αν ακούσει τους καλοθελητές που του ζητούν συντονιστικά όργανα ή νέους φορείς μαζί με τους απαξιωμένους προκειμένου να βρουν κι εκείνοι μια θέση στον ήλιο. Και δεν πρόκειται να τους ακούσει...

Οι αντιπολιτευόμενοι τον Κασσελάκη στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι δεν μπορούν να θέσουν ζήτημα ηγεσίας, όπως το κάνουν οι δελφίνοι στο ΠΑΣΟΚ, γιατί αν το κάνουν θα βρουν μόνο τις ψήφους τους. Κι αφού δεν μπορούν να τον καταστρέψουν επιλέγουν να τον σπρώξουν στην αυτοκαταστροφή, στο όνομα δήθεν της συγκρότησης προοδευτικού μετώπου... 

Όσο για το ενδεχόμενο να φύγουν από την Κουμουνδούρου; Ούτε που το συζητούν γιατί αναγνωρίζουν ότι ο αντίκτυπός τους στην κοινωνία δεν είναι μεγαλύτερος των αποστατών. Καλύτερα μέσα και να πριονίζουν παρά έξω και να αφανιστούν όπως οι δεινόσαυροι, το σκεπτικό τους. Όποιος, όμως, τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη κάποιες φορές την αισθάνεται στο κεφάλι του... 

 

 

Προοδευτικό μέτωπο ερήμην Κασσελάκη δεν χτίζεται...

Δεν πιστεύω ότι οι αποστάτες θα συγκροτήσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα με το ΠΑΣΟΚ. Όχι, πάντως, γιατί εμπιστεύομαι την εντιμότητά τους. Αν υπήρχε θα είχαν αποχωρήσει χωρίς να κλέψουν έδρες που δεν είναι της Αριστεράς εν συνόλω- δεν άκουσα το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ ή την Πλεύση Ελευθερίας να τις διεκδικεί-, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν θα τη συγκροτήσουν γιατί δεν τους θέλουν στο ΠΑΣΟΚ ακόμα κι αν έτσι γίνονται αξιωματική αντιπολίτευση. Ποιος μπορεί να θέλει στο μαντρί του απαξιωμένους αριβίστες που είχαν πρώτο στασίδι στα κανάλια για να πυροβολούν το ΣΥΡΙΖΑ και τώρα λένε πως δεν ήταν ορατοί;...

Η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων φυσικά περιλαμβάνει κι όσους ψήφισαν τους αποστάτες για οποιοδήποτε λόγο. Δεν είναι οι ψηφοφόροι που έκλεψαν έδρες ούτε πρέπει να απολογούνται για το τι κάνουν οι ηγεσίες τους... 

Από εκεί και πέρα, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει το ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του στη συζήτηση για το μέλλον τής Κεντροαριστεράς. Είναι αστείο να πιστεύει κάποιος ότι ο Κ. Ζαχαριάδης, ο Δ. Τεμπονέρας ή ο Χ. Καστανίδης θα συγκροτήσουν το προοδευτικό μέτωπο ερήμην Κασσελάκη...

Ο κατακερματισμός τού προοδευτικού χώρου είναι αυτοκαταστροφικός για το χώρο και καταστροφικός για τη χώρα. Εκτός αν θεωρούμε την προαλειφόμενη μετατόπιση ακόμα δεξιότερα της ΝΔ την επόμενη τριετία ως τη λύση στα προβλήματά μας... 

Η ένωση δυνάμεων, ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει με το σκεπτικό πώς θα πάρουν ρόλους απαξιωμένα πρόσωπα με απαξιωμένες πολιτικές. Έστω και με αυτό το ισχνό ποσοστό ο Στέφανος Κασσελάκης είναι φανερό ότι έχει μεγαλύτερη δυναμική από τους υπόλοιπους. 

Μόνος του, ωστόσο, δεν θα πάει μακριά. Ούτε, όμως, και με ανίκανους ή με αυτούς που θα τον υπονομεύουν σε κάθε στροφή. Ο ίδιος καλείται τώρα να λάβει πολύ σοβαρές αποφάσεις από τις οποίες και θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό αν το 2027 θα γίνει πρωθυπουργός ή θα τον προσπεράσει η Ιστορία που απεχθάνεται τα κενά και ξέρει πώς να τα συμπληρώνει... 

 

 
 

Όποιος απλώσει πρώτος το χέρι κερδίζει...

Το 14,92% του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει ολόκληρο στον Στέφανο Κασσελάκη. Κι όταν γράφω ολόκληρο εννοώ ολόκληρο. Παρέλαβε ένα κόμμα κάτω από το 10% δημοσκοπικά, το οποίο μάλιστα πριν λιγότερο από τέσσερις μήνες- λίγο πριν το συνέδριο- βρισκόταν στο φάσμα τής ρευστοποίησης. Αν δεν είχε γυρίσει, εξάλλου, όλη τη χώρα το ποσοστό θα ήταν μικρότερο κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν πρώτος στους νέους και στους αναποφάσιστους...

Το 14,92%, ωστόσο, με το ΠΑΣΟΚ στο 12,79% δεν σου επιτρέπει να παρουσιάζεσαι ως ο απόλυτος ρυθμιστής τής Κεντροαριστεράς που συζητά μόνο με τη βάση της και με κανέναν άλλο. Γι' αυτό κι ο τελικός νικητής θα κριθεί κυρίως από το πόσο θα βάλει στην άκρη τους ναρκισσισμούς ή τους μικρομεγαλισμούς του και θα απλώσει το χέρι τής συνεργασίας. Όποιος δεν το κάνει ή δεν το αποδεχθεί αυτός και θα είναι υπόλογος στους προοδευτικούς πολίτες...

Το απλωμένο χέρι αφορά τις ηγεσίες, τα στελέχη και τα μέλη των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών κομμάτων. Των κοινοβουλευτικών προοδευτικών κομμάτων και σε καμία περίπτωση τους αποστάτες, οι οποίοι μετά την ηθική τους απονομιμοποίηση με την κλοπή 11 εδρών έχασαν την Κυριακή και τη δημοκρατική νομιμοποίηση... 

Ο λαός είπε ξεκάθαρα στους "νόμιμους ιδιοκτήτες" τής Αριστεράς πως του είναι αδιάφορος ο καιροσκοπισμός τους. Το ότι παριστάνουν πως δεν τον ακούνε αποδεικνύει και το διαχρονικό αριβισμό τους...

   

 

Απέχουν από τους πολίτες...

Η ΝΔ κατέρρευσε αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να το καρπωθεί, με τη στρατηγική Κασσελάκη εν πολλοίς να αποτυγχάνει. Την ίδια ώρα, η ακροδεξιά και στην Ελλάδα ενισχύεται, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για την ατζέντα που θα έχει η κυβέρνηση από εδώ και πέρα. Μόνο, όμως, όταν εθελοτυφλείς δεν βλέπεις τον ελέφαντα στο δωμάτιο, την τεράστια αποχή τού 60% που θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας...

Το ότι είχε καύσωνα ή ότι οι ευρωεκλογές δεν έγιναν ταυτοχρόνως με βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές είναι γελοίες δικαιολογίες. Αν οι πολίτες αισθάνονταν πως το κομματικό σύστημα τους αντιπροσωπεύει επάξια θα πήγαινε με την άμμο στα πόδια να ψηφίσει. Κι αν αυτή η αποχή βολεύει τις συντηρητικές δυνάμεις, απορώ γιατί οι προοδευτικές δεν αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες, υπονομεύοντας με το να μην το κάνουν στην ουσία την ίδια τους την ύπαρξη...

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει δίκιο όταν προωθεί την άμεση δημοκρατία στο κόμμα του. Αν, όμως, πιστεύει ότι θα κερδίσει βουλευτικές εκλογές χωρίς κόμμα, μηχανισμό, στελέχη κι ενεργά μέλη μάλλον πλανάται πλάνην οικτρά. Ναι, τα σφυριά πρέπει να χτυπάνε όλα στον ίδιο σκοπό και ρυθμό, αλλά πρέπει να υπάρχουν. Το "one man show" δεν αρκεί ούτε μπορεί να έχει απήχηση για πολύ καιρό. Ποτέ δεν αρκούσε...

 

Γιατί θα ψηφίσω Κασσελάκη...

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει στις 10 Ιουνίου. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν έχει ακόμα συγκροτήσει την ηγετική του ομάδα, τα νέα πρόσωπα που θα είναι αύριο μεθαύριο οι υπουργοί του. Τη Δευτέρα, ωστόσο, δεν πρόκειται να αλλάξουμε κυβέρνηση όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Την Κυριακή η διακύβευση είναι να έχουμε μια ισχυρή αντιπολίτευση που θα καταφέρει να ρίξει το καθεστώς μια ώρα αρχύτερα. Και για να γίνει αυτό δεν υπάρχει καταλληλότερος από τον Κασσελάκη...

Κάτω από το φως τού μικροσκοπίου κανείς μας δεν είναι τέλειος και ουδείς ανάμεσά μας άγιος. Ο Κασσελάκης είναι πολλά ακόμα που πρέπει να μας πει για τον προ της πολιτικής βίο του. Σε ένα χώρο, όμως, και σε μια χώρα όπου κυριαρχεί η υποκρισία δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι πλούσιος κι ομοφυλόφιλος, ενώ η προοδευτικότητα, η αποφασιστικότητα και η αρχηγικότητά του αποδεικνύονται κάθε ημέρα στο πεδίο κι όχι στα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα. Δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο από το να δαιμονοποιείς το άγνωστο, είναι χυδαίο ωστόσο όταν το κάνεις με λερωμένη τη δική σου φωλιά...

Ο Κασσελάκης που έχω γνωρίσει δεν παριστάνει τον φτωχό ενώ είναι πλούσιος, τον ετεροφυλόφιλο ενώ είναι ομοφυλόφιλος, τον προοδευτικό ενώ είναι βαθύτατα συντηρητικός. Ο Κασσελάκης που έχω γνωρίσει δεν χτυπάει, απλώς, πλάτες και φεύγει αλλά ρωτάει, μαθαίνει, επανέρχεται. Ο Κασσελάκης που έχω γνωρίσει είναι και οξύθυμος, δύσπιστος για το ποιον να εμπιστευτεί και ποιον όχι, αδαής ακόμα για αρκετά που αφορούν την ελληνική πραγματικότητα... 

Ο Κασσελάκης, ωστόσο, που έχω γνωρίσει θα είναι πολύ πιο χρήσιμος για τον τόπο από όλους τους υπόλοιπους αντιπάλους του που μπερδεύουν τη σοβαρότητα με τον πουριτανισμό, την κανονικότητα με την εξαπάτηση και την Αριστερά με τον αριβισμό. Ο Κασσελάκης που έχω γνωρίσει θα έχει και τη δική μου ψήφο την Κυριακή. Θα έχει την ψήφο πολλών...

  

 
 

Ο Κασσελάκης οδεύει είτε σε έναν ολόδικό του θρίαμβο είτε σε μία ολόδική του πανωλεθρία...

Κάποιοι το 1938 πίστευαν ότι αν έδιναν τη Σουδητία στον Χίτλερ θα απέφευγαν το Β' Παγκόσμιο πόλεμο και τη ναζιστική θηριωδία. Σήμερα αρκετοί πιστεύουν ότι αν δώσουν την Ουκρανία στον Πούτιν η ρωσική αρκούδα θα χορτάσει και δεν θα έχει όρεξη και για τη Βαλτική. Κάποιοι, επίσης, πιστεύουν ότι η προοδευτική παράταξη θα γίνει ξανά κυβερνητική αν μοιράσουν ρόλους Κασσελάκης- Ανδρουλάκης...

Συμφωνώ ότι δεν είναι βιώσιμο η προοδευτική παράταξη να συνεχίσει να εκπροσωπείται από δύο κόμματα με πάνω από 10%. Μπορεί, βεβαίως, το βράδυ τής 9ης Ιουνίου το ΠΑΣΟΚ να είναι κάτω από 10%, η ουσία είναι όμως πως αυτό αργά ή γρήγορα πρέπει να συμβεί και θα συμβεί. Το ζητούμενο είναι να μην χαθούν κι άλλες βουλευτικές εκλογές στο μεσοδιάστημα και μέχρι κάποιοι να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό πολιτικό τους ανάστημα...

Ο Στέφανος Κασσελάκης σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα βαδίζει στις κάλπες με τη δική του ατζέντα κι όχι με αυτή των υπονομευτών του. Αν αποτύχει- αυτό σημαίνει ένα αποτέλεσμα που δεν θα του επιτρέπει να ισχυρίζεται με ευκολία πως θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός- η ευθύνη θα είναι σχεδόν αποκλειστικώς δική του... 

Αν, όμως, πετύχει θα έχει κάθε δικαίωμα να μετασχηματίσει το ΣΥΡΙΖΑ όπως εκείνος επιθυμεί. Όχι με λευκή επιταγή, όπως λέει δήθεν αθώα η "πέμπτη φάλαγγα", αλλά με την επιταγή τού λαού. Στο κάτω κάτω για το λαό δεν υποτίθεται πως αγωνίζονται όλοι;...

 

Χορηγοί του Μητσοτάκη είναι εκείνοι για τους οποίους δεν είναι ο βασικός αντίπαλος...

Χρωστάει το κόμμα σου μισό δισ. ευρώ το οποίο δεν ξέρουμε πώς αποπληρώνεται, όπως και το προσωπικό σου δάνειο. Την ίδια ώρα η διαφημιστική σου καμπάνια στοιχίζει το υπερδιπλάσιο από όλων των υπόλοιπων κομμάτων, ακριβότερη κι από τα κόμματα στη Γερμανία. Παραλλήλως, κανείς δεν ξέρει πώς με ένα μισθό βουλευτή, υπουργού και πρωθυπουργού καταφέρνεις να αβγατίζεις την περιουσία σου, να αγοράζεις πανάκριβα ακίνητα και να είσαι ζάπλουτος...

Κι όμως, ο περί ου ο λόγος Κ. Μητσοτάκης δείχνει με το δάχτυλο τον πολιτικό αντίπαλό του για αδιαφάνεια. Αν όλα αυτά δεν είναι ο ορισμός τής αλαζονείας και της θρασύτητας τότε δεν ξέρω τι μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι. Κι αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να δώσουμε ένα ηχηρό χαστούκι την Κυριακή στην αλαζονεία τού 41% μας περιμένει μια τριετία- κόλαση στα χέρια ενός ανέμελου όσο και φαύλου πρωθυπουργού...

Καλύτερος χορηγός τού Μητσοτάκη δεν μπορεί να είναι αυτός που το καθεστώς έχει στοχοποιήσει ως αντίπαλό του κι επιχειρεί με ψέματα και προβοκάτσιες να αποδυναμώσει. Χορηγοί είναι οι εκβιαζόμενοι, οι διασπαστές, οι ακροδεξιοί, οι σταλινικοί, οι ανερμάτιστοι που πολεμούν τον στοχοποιημένο... 

Όλοι αυτοί μπορούν φυσικά να συνασπιστούν την επόμενη ημέρα. Να ξέρουν, όμως, ότι η πολιτική δεν είναι αριθμητική. Ένα κι ένα κι ένα δεν κάνουν απαραιτήτως τρία. Μπορεί να κάνουν και μηδέν όταν δεν συγκινούν παρά μόνο κομματικούς σωλήνες. Γι' αυτό και συζήτηση την επόμενη ημέρα για το μέλλον τής ευρύτερης Αριστεράς δεν θα έχει κανένα νόημα χωρίς τον Στέφανο Κασσελάκη... 

  

 
 

Δεν καταλάβατε σωστά, αριστεροί είναι, όχι αποστάτες...

Σκέφτομαι μόλις ολοκληρώσω αυτό το πόνημα να κάνω αρμένικη βίζιτα ή και να εγκατασταθώ στο σπίτι τού Αλ. Χαρίτση και της Εφ. Αχτσιόγλου ή, ακόμα καλύτερα, στα σπίτια τού Ευκλ. Τσακαλώτου. Αν οι έδρες τού ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στην Αριστερά, όπως υποστήριξε ο επικεφαλής των αποστατών, φαντάζομαι πως στην Αριστερά ανήκουν και οι ατομικές τους ιδιοκτησίες. Εκτός αν είναι τόσο αριβίστες που τα δικά μας είναι δικά τους και τα δικά τους δικά τους...

Έχω πολλές φορές στηλιτεύσει το ΚΚΕ για την ιδιοκτησιακή λογική που έχει απέναντι στην Αριστερά. Το απόδειξε, άλλωστε, και με τον Μπελογιάννη που αφού η τότε ηγεσία του τον έστειλε σε αποστολή αυτοκτονίας στην Ελλάδα, τώρα πρέπει να πάρεις την άδεια του Περισσού για να επισκεφτείς το μουσείο του που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ, ωστόσο, έχει ιστορία ενός αιώνα και για τον κομμουνισμό έχυσαν το αίμα τους χιλιάδες αγνοί αγωνιστές. Ο Χαρίτσης κι ο Τσακαλώτος το πολύ πολύ να έχυσαν λίγο ουίσκι στο "Low Profile" για την Αριστερά...

Ο λαός δεν είναι σοφός. Κάνει λάθη, κάνει και μεγάλα λάθη, όπως με την ηγεμονία που έδωσε πέρυσι τέτοια εποχή στον πιο φαύλο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης. Η ψήφος του, ωστόσο, έχει πάντα μία λογική κι αυτό συνέβη και το 2023, εικάζω πως θα συμβεί και την Κυριακή. Γι' αυτό και το βράδυ εκείνης της ημέρας ο ελιτισμός θα πάει στον αγύριστο και κάποιοι θα πρέπει να επιστρέψουν 11 κλεμμένες έδρες αντί να αρχίσουν νέες καμαρίλες με τα απομεινάρια τού πράσινου ήλιου...

 

 
 

Η διαφάνεια δεν περιμένει την ανταπόδοση...

Ο Στέφανος Κασσελάκης όφειλε να είχε δώσει στη δημοσιότητα το πόθεν έσχες του πολύ νωρίτερα από την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, ανεξαρτήτως από το αν είχε ανοίξει η σχετική πλατφόρμα ή όχι. Το ζήτημα προφανώς και δεν είναι μόνο νομικό, είναι και πολιτικό πρωτίστως. Ιδίως όταν ένα από τα βασικά σου επιχειρήματα απέναντι στον πολιτικό σου αντίπαλο είναι αυτό της διαφάνειας και της εντιμότητας...

Ναι, ο Κασσελάκης δεν έκανε τα λεφτά του ενώ ήταν πολιτικός. Ναι, ο Κ. Μητσοτάκης έχει 41 ακίνητα χωρίς να έχει εργαστεί στην ουσία ποτέ στη ζωή του. Παρόμοιες μεγάλες περιουσίες έχουν και πολλοί άλλοι επαγγελματίες πολιτικοί τόσο της δεξιάς όσο και της Αριστεράς. 

Η διαφάνεια, ωστόσο, δεν απαιτεί την ανταπόδοση για να λάμψει. Όταν βαυκαλίζεσαι τον διαφανή δεν αρκεί να μας δείχνεις τα σπίτια σου και να μας λες πόσο τα αγόρασες. Πρέπει να μας πεις και πώς τα κατάφερες κι ας μην μας έχουν εξηγήσει τα δικά τους πλούτη αυτοί που σε κατηγορούν. Αλλιώς είσαι μία από τα ίδια...

Κανένας το βράδυ των εκλογών δεν δικαιούται να αναζητήσει δικαιολογίες στην αποχή για ένα πιθανό κακό αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι κανόνες τού παιχνιδιού τη δεδομένη στιγμή κι αν θέλει να τους αλλάξει ας κάνει τις προτάσεις του. 

Όποιος, συνεπώς, δεν κατορθώσει να φέρει πολίτες στις κάλπες για να τον ψηφίσουν δεν μπορεί να μιλά ούτε για κίνημα ούτε για ρεύμα ούτε για αεράκι. Την Κυριακή κρίνονται όλοι. Και οι φθαρμένοι και οι νεόκοποι σωτήρες...

   

 
 

14 χρόνια με και χωρίς την μητέρα μου...

Γυρνάς μόνο όταν φεύγεις.

Φεύγεις μόνο όταν ξεχνάς.

Ξεχνάς μόνο όταν αδιαφορείς.

Αδιαφορείς μόνο όταν νεκρώνεις.

Νεκρώνεις μόνο όταν μισείς.

Μισείς μόνο όταν δεν αγαπάς.

Δεν αγαπάς μόνο όταν όταν δεν έχεις αγαπήσει.

Δεν έχεις αγαπήσει μόνο όταν δεν έχεις γεννηθεί.

Δεν έχεις γεννηθεί μόνο όταν δεν έχεις μητέρα.

Δεν έχεις μητέρα μόνο όταν δεν έχεις ζήσει.

Δεν έχεις ζήσει μόνο όταν δεν έχεις νιώσει τον πιο βαθύ πόνο και την πιο βαθιά χαρά. 

Και μόνο όταν έχεις ζήσει ξέρεις ότι η απώλεια είναι το τίμημα για να είσαι ζωντανός...

Σ' ευχαριστώ. Για πάντα...

  
 

Είναι η χαρά ντροπή;...

Είναι η χαρά ντροπή; Η αυθόρμητη απάντησή σας μάλλον θα είναι όχι, αν όμως το σκεφτείτε καλύτερα μπορεί και να απαντήσετε διαφορετικά. Κι αυτό γιατί μεγαλώνουμε με θρησκείες και πολιτικά συστήματα τα οποία ηρωοποιούν τον πόνο και στιγματίζουν το γέλιο, επαινούν τη θυσία και σαρκάζουν την ευτυχία, εξωραΐζουν την ανηφόρα και γελοιοποιούν την κατηφόρα. Λες και θα ζήσουμε αιώνια κι έχουμε την πολυτέλεια να περάσουμε το βίο μας στην κατάθλιψη για να κερδίσουμε μια ανύπαρκτη βασιλεία των ουρανών...

Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να βγαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους για να γλεντήσουν τις επιτυχίες τού Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού ή του ΠΑΟΚ. Η, ως επί το πλείστον, άδολη αγάπη για μια ομάδα είναι πολύ πιο υγιής από το να πηγαίνεις σε κομματικές συγκεντρώσεις αναζητώντας μεσσίες ή μια θεσούλα στο Δημόσιο. Κι αν η πολιτική δεν συγκινεί όπως τα σπορ δεν φταίνε τα σπορ γι' αυτό, έτσι δεν είναι;...

Σε αυτή τη χώρα οι αφορμές για να θρηνούμε, να εξοργιζόμαστε και να βγαίνουμε στους δρόμους είναι ουκ ολίγες. Ακόμα, για παράδειγμα, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αναζητούν κάποιες μικρές δόσεις δικαιοσύνης. 

Κι αν όντως έπρεπε να βγαίναμε περισσότερο στους δρόμους για όλα όσα υποτιμούν τη νοημοσύνη μας δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να βγούμε για να χαρούμε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κάπου είμαστε και πρώτοι στην Ευρώπη, ας το απολαμβάνουμε κι ας αγωνιζόμαστε και για άλλες κορυφές... 

 

Αν κυνηγήσει τα υπερκέρδη θα αρχίσει να μετράει ημέρες...

Η ακρίβεια ταλαιπωρεί τη χώρα εδώ και περίπου τρία χρόνια. Οι κυβερνητικές πολιτικές αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν την έχουν τιθασεύσει αλλά είμαστε κι από τους πρώτους στην Ευρώπη. Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν δοκιμάζει μία έστω από τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης, αν θεωρεί πως όλες μαζί θα οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία; Γιατί δεν μηδενίζει, για παράδειγμα, το ΦΠΑ στα βασικά αγαθά ή τον ειδικό φόρο στα καύσιμα;...

Δεν το κάνει για να μην δείξει πως σύρεται από την αντιπολίτευση; Κι όμως, εκεί που τον έπαιρνε, όπως για την ισότητα στο γάμο, σύρθηκε από πίσω της. Δεν υιοθετεί τις προτάσεις τής αντιπολίτευσης γιατί αν το πράξει το σαθρό του οικοδόμημα που βασίζεται στην ικανοποίηση των ολιγαρχών θα καταρρεύσει εν ριπή οφθαλμού. 

Οι τραπεζίτες, οι σουπερμαρκετάδες, οι ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων ελέγχουν και την ενημέρωση σε αυτή τη χώρα. Αν ο υπηρέτης τους αποφασίσει να ανεξαρτητοποιηθεί και τους πατήσει τον κάλο τότε εκείνοι μπορούν να τον εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι αυτοκαταστροφικός και το αποδεικνύει και τώρα. Η ηγεμονία του στηρίζεται στην εξασφάλιση υπερκερδών για την ολιγαρχία και στα υπερέσοδα από το αίμα τής κοινωνικής πλειοψηφίας στην οποία επιστρέφει ένα πολύ μικρό μέρος τους- υπάρχουν και οι "καταραμένοι" εκλογικοί κύκλοι στη δημοκρατία- και το οποίο, μάλιστα, καταλήγει και πάλι στους ολιγάρχες, οι οποίοι είναι μονά ζυγά κερδισμένοι. Αν αυτή η ροή σταματήσει θα θυμώσουν και θα θυμώσουν πολύ. Τόσο πολύ που η μαριονέτα τους θα αρχίσει να μετράει ημέρες στο Μαξίμου...  

 
 

Τελειώστε τον για να μην μας τελειώσει...

"Όλοι ίδιοι είναι. Μαζί τα φάγαμε και μαζί σκοτώσαμε τα παιδιά στα Τέμπη". Με αυτό το αφήγημα του "There Is No Alternative" κέρδισε ο Κ. Μητσοτάκης το 2023, με αυτές θέλει να κερδίσει και τις ευρωεκλογές. Η κοινωνική πλειοψηφία δεν πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός της είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να της συμβεί. Από την εποχή τής χρεοκοπίας, όμως, και μετά μεγαλώνουν γενιές ικανοποιημένες με το ελάχιστο...

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερος πρωθυπουργός από τον Κ. Μητσοτάκη για την εποχή μας. Κυνικός, φαύλος, μισαλλόδοξος, κινδυνολόγος, ο μεγαλύτερος λαϊκιστής και χειραγωγός όλων. Γιατί είναι πολύ διαφορετικό να υπερτιμάς τη δύναμη της βούλησής σου για να αλλάξεις τον κόσμο κι άλλο να χειραγωγείς τη βούληση των πολλών ώστε να εξουσιάζεις για όσο περισσότερο μπορείς το πόπολο...

Ο Κ. Μητσοτάκης κι όλο το παλιό πολιτικό προσωπικό ένα και μόνο τρέμουν, να πετύχει το "πείραμα Κασσελάκη". Να αποδειχθεί, δηλαδή, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δημιουργήσει ένα λαϊκό ρεύμα το οποίο δεν θα ανατρέψει μόνο τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και το κομματικό σύστημα όπως το ξέρουμε σήμερα. 

Αν πετύχει, την επόμενη ημέρα είτε τα υπόλοιπα κόμματα θα αναζητήσουν τη δική τους εκδοχή Κασσελάκη προκειμένου να επιβιώσουν είτε θα πεθάνουν. Γι' αυτό και θέλουν να τον τελειώσουν εδώ και τώρα. Γι' αυτό και η συμμετοχή στις κάλπες στις 9 Ιουνίου δεν είναι δικαίωμα. Είναι υποχρέωση... 

 
 

Και η λίγη κόπρος που έμεινε θα καθαριστεί μετά τις 9 Ιουνίου...

Κλαίνε για τη Γάζα και τους Παλαιστίνιους από την Αθήνα, αλλά τους πειράζουν τα χαμόγελα από τη Βηθλεέμ και τη Δυτική Όχθη. Πρώτα διέσπασαν ένα κόμμα με τη δικαιολογία πως έγινε δεξιό και τώρα ζητούν μέτωπο μαζί του κατά τής δεξιάς. Ισχυρίζονται πως η ΕΕ δεν αλλάζει από μέσα, αλλά κατεβαίνουν στις ευρωεκλογές. Γενικώς η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται προοδευτική αντιπολίτευση ένα "μικρό θεματάκι" με την υποκρισία το έχει...

Υπάρχουν, βεβαίως, κι εκείνοι εντός τού ΣΥΡΙΖΑ που αφού είδαν το τρένο να περνά και να το έχει πάρει άλλος, εδώ και καιρό κάνουν πόλεμο χαρακωμάτων κι εκείνοι στο όνομα της ενότητας του χώρου. Λες και δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που πήγε να κόψει το χέρι που του είχε απλώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή λες και οι ηγεσίες Πλεύσης Ελευθερίας, αποστατών και ΜέΡΑ 25 δεν ανήκαν στο ΣΥΡΙΖΑ κι αποφάσισαν ότι είναι πολύ μεγάλοι οι πισινοί τους για την Κουμουνδούρου. Στην πραγματικότητα όλοι τους βρίσκονται σε αναζήτηση ρόλου, όπως φυσικά κι ο Αλέξης Τσίπρας...

Πρέπει την επόμενη ημέρα ο Στέφανος Κασσελάκης να μοιράσει ρολάκια σε όλους αυτούς τους ανεπάγγελτους; Μόνο αν θα έχει απελπιστεί να βρει άξια στελέχη από την κοινωνία, με κολλημένα ένσημα και διάθεση για δουλειά κι όχι για ίντριγκες. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, των ευρωεκλογών θα είναι τέτοιο που όχι μόνο θα δώσει τέλος στην κατευθυνόμενη σεναριολογία για το ποιος μπορεί να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς, αλλά και τη δυνατότητα σε αυτόν που ήδη ηγείται και θα ηγείται να πάρει φαράσι και να καθαρίσει κι όση από την κόπρο του Αυγεία δεν έχει ακόμα καθαριστεί...