Δεν ξέρω αν ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε κατ' ιδίαν συγγνώμη από τον Β. Βενιζέλο και τα υπόλοιπα πάλαι ποτέ πουλέν τής διαπλοκής. Από τη στιγμή που τη ζήτησε έτσι κι αλλιώς δημοσίως στο συνέδριο της "Καθημερινής"- λίγες εβδομάδες μετά από το συνέδριο του κόμματός του(;) που δεν είχε πάει- μικρή σημασία έχει αν το έκανε και πίσω από τις κουρτίνες. Ποιος να το περίμενε, όμως, πως το "rebranding" που είχε βάλει μπρος στην ουσία ταυτιζόταν με τον αυτοεξευτελισμό ενός ανθρώπου που κάποτε είχε θεωρηθεί η χρυσή ελπίδα τού αντισυστημισμού;...
Ποιος να το περίμενε, επίσης, όταν ισχυριζόταν πως τη "δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς" πως αυτό δεν θα σήμαινε διόρθωση λαθών που έγιναν από άγνοια και υπερβολική αυτοπεποίθηση, αλλά υποταγή στο σύστημα που τον πολέμησε όσο κανέναν άλλο πρωθυπουργό στη μεταπολίτευση; Ποιος να το περίμενε πως αυτός που πέρασε των παθών του τον τάραχο από τους εσωκομματικούς του υπονομευτές θα έφτανε στο σημείο να κάνει πράγματα που οι τσακαλώτοι δεν θα διανοούνταν να κάνουν; Πόσο αξίζει εν τέλει η Προεδρία της Δημοκρατίας ή κάποιο άλλο δημόσιο αξίωμα ώστε να πετάς όλο το παρελθόν σου στα σκουπίδια;...
Θα μου πείτε και δικαιολογημένα, "μα καλά, δεν είναι γενναίο να παραδέχεσαι τα λάθη σου"; Φυσικά και είναι, όπως και είναι δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι γιατί ήταν λάθος η Novartis όταν οι Αμερικανοί πλήρωσαν πριν μερικές εβδομάδες τούς προστατευόμενους μάρτυρες αποδεχόμενοι επί της ουσίας πως έλεγαν την αλήθεια για τους μιζολήπτες. Είναι, επίσης, δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι αν οι καναλάρχες είναι κατατρεγμένοι, χτυπημένοι από το άδικο και τη συκοφαντία και στην πραγματικότητα έχουμε την πιο αμερόληπτη δημοσιογραφία στη χώρα. Είναι, επίσης, δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι αν ο πρώην και τα πολιτικά του ορφανά εξακολουθούν να μας θεωρούν λωτοφάγους, όπως τότε που μας έλεγαν πως θα έσκιζαν τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου