Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, την ώρα μάλιστα που η ακροδεξιά δείχνει τα δόντια της, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Πρέπει, όμως, να ορίσουμε επακριβώς τι σημαίνει "προοδευτικές δυνάμεις".
Σε αυτό το πλαίσιο, δυσκολεύομαι να συμπεριλάβω σε αυτές το ΠΑΣΟΚ, ιδίως με γραμματέα πολιτικού σχεδιασμού την Αν. Διαμαντοπούλου. Αντιθέτως, συμπεριλαμβάνω την Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία και κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση εντός τής Βουλής, όσο κι αν μπορεί να παραξενεύονται κάποιοι...
Καμία αντίρρηση, η Ζωή αρκετές φορές ξεφεύγει λόγω της αυτοαναφορικότητάς της, κάνοντας κοινοβουλευτικό ακτιβισμό. Από το στείρο, ξύλινο λόγο των γωνιών κι όχι των αιχμών, του πολιτικού ευπρεπισμού κι όχι της μαχητικότητας είναι, πάντως, χίλιες φορές προτιμότερες ορισμένες ακρότητες της Κωνσταντοπούλου, οι οποίες φυσικά δεν μπορούν να συγκριθούν με τον κουτσαβακισμό Πολάκη, για παράδειγμα, ή με την ακροδεξιά ρητορική Βελόπουλου. Αυτή η στάση της, άλλωστε, ανταμείβεται από τους πολίτες και στις κάλπες και στις δημοσκοπήσεις και ούτε αυτό είναι τυχαίο...
Τέτοιου είδους συνεργασίες, ωστόσο, δεν μπορούν να γίνουν από τα πολιτικά ορφανά τού Αλ. Τσίπρα, τα οποία έχουν βουτηχτεί στα νάματα του σταλινισμού ως νόμιμοι ιδιοκτήτες τού ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που δεν έκαναν ποτέ μια γενναία αυτοκριτική για τα κυβερνητικά τους λάθη κι αντιθέτως εξοστράκισαν τον άνθρωπο που ξαναέδωσε πνοή σε έναν πεθαμένο οργανισμό δεν είναι σε θέση να προσθέσουν και να πολλαπλασιάσουν, παρά μόνο να αφαιρέσουν με εκθετικό ρυθμό. Πώς να πείσουν, άλλωστε, επαγγελματίες τής πολιτικής ή ενεργούς πολίτες να ενώσουν δυνάμεις μαζί τους όταν ο τελευταίος που μπήκε στη διαδικασία να το κάνει δεν ξέρει καν αν του επιτρέπεται να είναι υποψήφιος;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου