Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ πλέον να πείσω κανέναν που ζει στην Ελλάδα πως έχει αξία η συμμετοχή του στα κοινά ή κάποιον Έλληνα που ζει στο εξωτερικό πως αξίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Με ποια επιχειρήματα να αντιστρέψω την απαξιωτική αντίληψη κάποιου για την πολιτική, ο οποίος ανήκει στο 60% που δεν ψήφισε τον Ιούνιο;
Να του πω ότι η ψήφος του μετράει, πως συναποφασίζει για το μέλλον του, πως αυτή η χώρα δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της; Μετά και τα όσα συνέβησαν το Σάββατο ντρέπομαι κι εξ ονόματος όσων θα έπρεπε να καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία τής Αριστεράς...
Μόνο αν ο Στέφανος Κασσελάκης αποδειχθεί το χειρότερο κάθαρμα που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η συμπεριφορά που του έτυχε από δήθεν αριστερούς οι οποίοι δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ που τα λέμε τι να το κάνει ένα αρρωστημένο, σάπιο κόμμα το οποίο συντηρούν στη ζωή με ίντριγκες, βυζαντινισμούς και καμαρίλα καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες που οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα μπορούσαν να κάνουν καμία άλλη δουλειά πέρα από αυτή του υπονομευτή; Ας τους να το χαρούν όσο αντέξει η κρατική χρηματοδότηση και ύστερα να το θάψει αυτός που ευθύνεται για όσα ζούμε και τον τελευταίο χρόνο και τώρα παριστάνει τη διεθνή προσωπικότητα, τρομάρα του...
Το πολιτικό τοπίο και δη στην κεντροαριστερά είναι απολύτως ρευστό. Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν μπορεί να συγκινήσει πολλούς περισσότερους από τις μερικές δεκάδες χιλιάδες που τον επανεξέλεξαν πρόεδρο. Αν μπορούσε θα το είχε ήδη κάνει. Τώρα είναι, συνεπώς, η ώρα για τον Κασσελάκη να πατήσει φρένο και στην προσωπική του φθορά την οποία τόσο πολύ επιδιώκει ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας αξιοποιώντας ως χρήσιμους ηλίθιους μερικούς κρατικοδίαιτους της Κουμουνδούρου...
Άφησε πίσω σου τα συντρίμμια και φτιάξε κάτι νέο με όσους θέλουν και μπορούν. Μην αφήσεις να σε φθείρουν κι άλλο με διαδικασίες που είναι ανεκτές μόνο από σταλινοαπολιθώματα. Πέτα μπροστά και σε λίγο καιρό θα βλέπουν όλοι την πλάτη σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου