Το κράτος δεν εκβιάζεται, εκβιάζει δολοφονία...

Το Μαξίμου με ανακοίνωσή του κάλεσε τον Κουφοντίνα να προσφύγει στη δικαιοσύνη για ένα δικαίωμα το οποίο, στην ίδια ανακοίνωση, υποστηρίζει πως δεν έχει, την ίδια ώρα που η απερίγραπτη Σ. Νικολάου δεν δίνει στην δικηγόρο του τις απαραίτητες διοικητικές πράξεις για να μπορέσει να προσφύγει στη δικαιοσύνη! Θα ήταν πολύ πιο έντιμος ο Κ. Μητσοτάκης αν απλώς μας έλεγε πως θέλει νεκρό τον δολοφόνο τής 17Ν και, μάλιστα, όχι για λόγους οικογενειακής εκδίκησης αλλά γιατί κρίνει πως αυτό τον συμφέρει πολιτικώς. Η αποφασιστικότητά του σε αυτήν την, ουσιαστικώς, δολοφονία εκ προθέσεως του Μαξίμου εκτιμά πως θα του αποφέρει κομματικά οφέλη, θα συσπειρώσει το συντηρητικό ακροατήριο, τους κυρ Παντελήδες νοικοκυραίους, θα απομακρύνει τη συζήτηση από τον Δ. Λιγνάδη και την τραγική διαχείριση της πανδημίας, θα προκαλέσει κοινωνικές αναταράξεις κι ο πρωθυπουργός θα αυτοπαρουσιαστεί ως εγγυητής τής σταθερότητας...

"Το κράτος δεν εκβιάζεται" είναι η μόνιμη επωδός των περισσότερων στη ΝΔ, όπως επιτάσσει το non paper που τους έχει διανεμηθεί από το Μαξίμου. Στην πραγματικότητα, όμως, το κράτος τής ΝΔ εκβιάζει τον θάνατο ενός δολοφόνου αδιαφορώντας πλήρως για την ηρωοποίησή του από εκείνους που είναι πολύ μικροί σε ηλικία για να θυμούνται τη δράση τής 17Ν, ανοίγοντας πιθανόν ένα νέο κύκλο βίας, παρόμοιο ή και χειρότερο με των Δεκεμβριανών τού 2008... 

Όπως αποδείχθηκε και με το σκάνδαλο Λιγνάδη, ο Κ. Μητσοτάκης, ως μια φτηνή απομίμηση της έτσι κι αλλιώς αποκρουστικής Θάτσερ, έχει επιλέξει να φαίνεται αλάνθαστος στο λαό του, πως κυβερνά με σιδηρά πυγμή και δίχως υποχωρήσεις ακόμα κι όταν ο δρόμος που έχει διαλέξει είναι ολοφάνερα λανθασμένος. Του το επισημαίνουν όσοι φιλελεύθεροι στη ΝΔ δεν έχουν χάσει τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό, αλλά μάλλον ο πρωθυπουργός έχει πετάξει το φρένο και βρίσκεται ήδη στην κατηφόρα...

Η Ελλάδα ζει τη δυστυχία να διαθέτει έναν επικίνδυνο για τη δημοκρατία πρωθυπουργό. Οι πρωθυπουργοί, ωστόσο, εύκολα αλλάζουν όταν υπάρχει ένα εκλογικό σώμα που αντιστέκεται σθεναρώς στην αυταρχικότητα. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ιδίως σήμερα, ύστερα κι από τη δεκαετή περιπέτεια των μνημονίων και την αποτυχία τής Αριστεράς να τα σκίσει με ένα νόμο κι ένα άρθρο στο χρόνο που το υποσχέθηκε, αυτό το εκλογικό σώμα έχει εθιστεί στο φόβο και στην ιδεοληπτική κλειστοφοβία. 

Οτιδήποτε του παρουσιάζεται ως απειλή το εισπράττει ακριβώς με αυτόν τον τρόπο κι άνθρωποι όπως ο Κουφοντίνας, που έτσι κι αλλιώς απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν αγγελούδια, προσφέρουν στη φαύλη εξουσία το απαραίτητο άλλοθι προκειμένου να επιβάλλει τη δύναμή της χρησιμοποιώντας και κρατική βία. Ο Κ. Μητσοτάκης κάποια στιγμή, εύχομαι λίαν συντόμως, θα φύγει. Θα έχει αφήσει, ωστόσο, πίσω του έναν ιδεολογικό μιθριδατισμό που θα χρειαστεί πολύ καιρό για να μεταλλαχθεί σε κάτι ευγενέστερο από το σκοταδισμό...

 

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ αφοπλίστε τα τρολ σας και ύστερα μιλήστε όσο θέλετε για πολιτικό πολιτισμό...

Βεβαίως και το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει για όλους, συμπεριλαμβανομένου του Δ. Λιγνάδη. Προκαλεί, όμως, αλγεινή εντύπωση ο πρωθυπουργός τη μόνη συγγνώμη που ζητά στη Βουλή να είναι για τη δήλωση Μενδώνη περί επικίνδυνου ανθρώπου όσον αφορά τον παραιτηθέντα διευθυντή τού Εθνικού. Δεν φτάνει που δεν έχει απολύσει την υπουργό Πολιτισμού, όπως ζητούν οι άνθρωποι του πολιτισμού, πέρα από 56 άτομα που έχει διορίσει η ίδια σε κρατικές θέσεις, δεν φτάνει που είναι συνυπεύθυνος, αν όχι ο ενορχηστρωτής τού διορισμού Λιγνάδη και της συγκάλυψης των πιθανών εγκλημάτων του, στην ουσία κλείνει το μάτι στη δικαιοσύνη για την αθώωσή του. Αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήταν πρωθυπουργός, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν πλυντήριο...

Ο Μωυσής έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί πως το ελληνικό κίνημα MeToo έφτασε στη χώρα μας επί ημερών του γιατί δήθεν τώρα τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αισθάνονται πιο άνετα να μιλήσουν. Λες και το πρωτότυπο αμερικανικό τού 2017 θα έπρεπε να πιστωθεί στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, ή λες κι εκείνοι που έχουν καταστήσει την κρατική βία βασικό μοχλό υλοποίησης των πολιτικών τους μπορούν να παριστάνουν ταυτοχρόνως τους πολιτικώς φιλελεύθερους. Στο εξωτερικό παραιτούνται υπουργοί γιατί χρησιμοποίησαν το υπουργικό τους αυτοκίνητο για να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο, αλλά στην Ελλάδα η Λ. Μενδώνη είναι ακόμα σε θέση να παριστάνει την υπουργό κι όχι την τσιλιαδόρα ανομημάτων και την ντελιβερά επιχειρηματικών συμφερόντων...

Αν η ΝΔ, κυρίως, αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρονται πραγματικά για την αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου οφείλουν να συμφωνήσουν στον "τρολικό αφοπλισμό", στην κατάργηση δηλαδή λογαριασμών στο διαδίκτυο που δεν παράγουν πολιτικό λόγο παρά μόνο εμέσματα σε βάρος τού πολιτικού αντιπάλου. Κι αντί να δίνουν συγχωροχάρτια σε υπουργούς, βουλευτές, στελέχη και δημοσιογράφους που λειτουργούν ως τρολ είναι αναγκαίο εμπράκτως να κρατήσουν αποστάσεις οι ηγεσίες τους από όλους αυτούς... 

Δεν έχει σημασία, για παράδειγμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν Π. Πολάκη κι αυτός είναι έντιμος, ενώ η ΝΔ έχει χιλιάδες και πολλούς ανέντιμους πολάκηδες για να γαβγίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ένας ώστε η πολιτική συζήτηση να επικεντρωθεί στα σοβαρά, όπως η καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης ή της εκμετάλλευσης ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, πάνω σε αυτά να κρίνουν οι πολίτες τα κόμματα κι όχι στο ποιος χρησιμοποίησε τον καλύτερο εξυπνακισμό, στην ευμενέστερη περίπτωση, ή την πιο επιτυχημένη χυδαιολογία σε βάρος τού αντιπάλου του... 

 

 
 

Κι αν στη ζωή πήραν μηδέν τα φταίει μια μασέλα...

Στην κυβέρνηση δεν είναι μόνο, τρόπον τινά, άριστοι, είναι κι άπαικτοι. Πώς να αντικρούσεις, χωρίς να τρελαθείς, μία εξουσία που τη μία ημέρα χρησιμοποιεί το χ επιχείρημα και την επόμενη το ακριβώς αντίθετό του σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Οι αθεόφοβοι έφτασαν στο σημείο, ύστερα από ένα χρόνο καραντίνας με λίγες εξαιρέσεις, να μας πουν πως τα κρούσματα εκτοξεύτηκαν γιατί μείναμε σπίτι μας λόγω "Μήδειας"! Δεν τους έχει περάσει δε καν από το μυαλό πως ανάγκη για ξέσκασμα δεν έχει μόνο ο Μωυσής, ώστε να μπορεί να πετάγεται από το Λυκαβηττό στην Πάρνηθα ή στην Ικαρία, αλλά και οι υπήκοοί του, οι οποίοι όσο καλυτερεύει ο καιρός θα γίνεται όλο και δυσκολότερο να τους πείθεις να μένουν στα σπίτια τους γιατί εσύ δεν κάνεις μαζικά δωρεάν τεστ, μαζική ιχνηλάτηση και δεν έχεις πάρει μέτρα σε εστίες μαζικής μετάδοσης όπως οι εργασιακοί χώροι και τα μέσα μαζικής μεταφοράς...

Κι όσο η κυβερνητική αποτυχία- που, για να είμαστε δίκαιοι, είναι αποτυχία σχεδόν σύμπασας της καπιταλιστικής Δύσης- στη διαχείριση της πανδημίας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή στο πόπολο τόσο θα συνδυάζεται με ενισχυμένες δόσεις αστυνομοκρατίας κι αυταρχικότητας. Όσα έγιναν στο ΑΠΘ στις αρχές τής εβδομάδας ή η εκδικητικότητα απέναντι στον Κουφοντίνα μπορεί να ξενίζουν κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά τη χώρα μας, αλλά κι όσους δεν έχουν βρεθεί στην Ψωροκώσταινα τον τελευταίο ενάμισι χρόνο τού ορμπανικού νεοφιλελευθερισμού, ωστόσο δεν αιφνιδίασε όσους ξέρουμε τι μας έχουν προετοιμάσει για μετά... 

Αυτή η κυβέρνηση κι αυτός ο πρωθυπουργός μέσα στην απόλυτη χυδαιότητά τους έχουν αναγάγει ακόμα και το στοιχειώδη σεβασμό στην ακαδημαϊκή ελευθερία και στο δικαίωμα στη ζωή σε δημοσκοπικό εύρημα. Αφού η αδαής πλειοψηφία μέσα από καλοστημένα ερωτήματα επιθυμεί μπάτσους στα ΑΕΙ και τον θάνατο ενός τρομοκράτη ας της δώσουμε όσο αίμα γουστάρει για να ξεχάσει ότι πίσω από την "αντρίλα" των κλομπ τής γαμάμε το μέλλον...

Δεν χρειαζόμαστε διεθνείς έρευνες που υποβαθμίζουν την Ελλάδα σε ζητήματα σεβασμού τής δημοκρατίας και των ελευθεριών των πολιτών προκειμένου να επιβεβαιώσουμε αυτό που μας λένε και οι πέντε αισθήσεις μας. Ούτε υποβαθμίζω την αξία πανεπιστημιακών σπουδών στο Κολάμπια κι άλλα εγνωσμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, πτυχία των οποίων κατέχουν ο πρωθυπουργός, πολλοί υπουργοί του κι επιστήμονες που τον συμβουλεύουν. 

Στο θεό, όμως, που πιστεύετε, αν ύστερα από ένα χρόνο η απάντηση στην πανδημία είναι σχεδόν αποκλειστικώς η καραντίνα, με την ελπίδα που μέχρι στιγμής δεν ευοδώνεται οι εμβολιασμοί να προχωρήσουν το δυνατό γρηγορότερα, τι χρεία έχουμε των καλοσπουδασμένων ειδικών, ιδίως όταν αυτοί βλέπουν χρήμα κι εξουσία κι αφηνιάζουν; Θα ήταν πιο πειστικοί ότι ενδιαφέρονται για το καλό τής κοινωνικής πλειοψηφίας αν παρίσταναν τους απόφοιτους δημοτικού... 

   

 
 

Κι αν η υπόθαλψη βιαστή ανηλίκων θα τιμωρείται με θανατική ποινή θα υπερασπιστώ το δικαίωμα Μητσοτάκη στη ζωή...

Όποιος πιστεύει ότι είναι το κρητικό αίμα τής βεντέτας που παρακινεί τον Κ. Μητσοτάκη στην υπόθεση Κουφοντίνα μάλλον ωραιοποιεί τη στάση τού πρωθυπουργού απέναντι στον καταδικασμένο δολοφόνο κι απεργό πείνας. Πολύ φοβάμαι, ιδίως εν μέσω των χειρότερων εβδομάδων του από τότε που ανάλαβε την πρωθυπουργία, πως προσδοκά στον θάνατο Κουφοντίνα, ο οποίος θα προκαλέσει κύμα αντιδράσεων, ακόμα και βιαιοτήτων... 

Στο Μαξίμου δεν λογαριάζουν ούτε τις πιθανές διεθνείς αντιδράσεις στο άκουσμα ότι πέθανε απεργός πείνας σε κράτος- μέλος τής ΕΕ ούτε στο ότι, μαζί με τις αστυνομικές ακρότητες στο ΑΠΘ, η χώρα μας αντιγράφει την Τουρκία στις παραβιάσεις τού διεθνούς δικαίου, που κατά τα άλλα το επικαλούμαστε στις διαφορές μας μαζί της. Το να καούν η Αθήνα κι άλλες μεγάλες πόλεις θα απομακρύνει τη συζήτηση από "Μήδεια", Λιγνάδη κι άλλα σκάνδαλα και σκανδαλάκια και θα συνασπίσει τους νοικοκυραίους γύρω από τον προστάτη (λέγεται και νταβατζής) της ευνομίας και της τάξης...

Το κράτος δικαίου είναι καθολικό κι απρόσωπο. Οι υποχρεώσεις, δηλαδή, και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό αφορούν τους πάντες, είτε ομνύουν σε αυτό είτε το πολεμούν, είτε έχουν μεταμελήσει για εγκλήματά τους είτε όχι. Ο Κουφοντίνας είναι ποινικός κι όχι πολιτικός κρατούμενος. Μπορεί τα κίνητρα των φόνων του να ήταν πολιτικά, αλλά αυτά τελέστηκαν σε καθεστώς δημοκρατίας, έστω αυτής της ανάπηρης κοινοβουλευτικής. 

Δικαίως συνεπώς δικάστηκε, καταδικάστηκε κι εκτίει ποινή. Αδίκως, ωστόσο, του στερήθηκε το δικαίωμα στις άδειες, από τη στιγμή μάλιστα που ο βίος του μέσα στη φυλακή ήταν υποδειγματικός, κι αδίκως δεν του ικανοποιούν το αίτημα μεταφοράς του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπεται, μάλιστα, από νόμο που ψήφισε η ΝΔ. Ακόμα, όμως, κι αν αδίκως το ζητούσε δεν είναι δυνατό μια δημοκρατική πολιτεία να επιτρέπει να προκληθούν ανήκεστες βλάβες, ακόμα και να επέλθει ο θάνατος, σε οποιονδήποτε πολίτη της, λες κι έχει τις ψυχικές δυνάμεις ο καθένας μας να προβαίνει στην οριακή απεργία πείνας και δίψας στην οποία βρίσκεται ο Κουφοντίνας. Αν ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης έφταναν τον εαυτό τους σε παρόμοια δοκιμασία το ίδιο θα ζητούσα και για εκείνους, ανεξαρτήτως αν θα ήταν νόμιμο το αίτημα μεταφοράς τους ή όχι...

Ακόμα και οι αναμάρτητοι, εξάλλου, θα όφειλαν να είναι προσεκτικοί όταν ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των αμαρτωλών, αν μη τι άλλο γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα αμαρτήσουν κι εκείνοι κάποια στιγμή αργότερα στη ζωή τους. Σκεφτείτε, επομένως, πόσο πιο προσεκτικοί θα έπρεπε να είναι οι ήδη αμαρτωλοί όταν απαιτούν την απόλυτη αυστηρότητα. 

Φανταστείτε, για παράδειγμα, να έρθει μια κυβέρνηση αύριο μεθαύριο που θα επαναφέρει την θανατική ποινή και στα εγκλήματα που θα μπορούν να τιμωρούνται με την ηλεκτρική καρέκλα να είναι και η κάθε είδους υπόθαλψη κατά συρροή βιαστή ανηλίκων. Όσοι υπερασπιζόμαστε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τότε θα σταθούμε στο πλευρό των κατηγορούμενων για ένα τέτοιο αδίκημα, όσο υποκριτές και φαρισαίοι κι αν αποκαλύπτονται σήμερα...  

  

 

"Sorry seems to be the hardest word"...

Όπως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, με τον ίδιο τρόπο δεν υπάρχει και η φιλική ευθύνη. Αν ένας φίλος μου αποδειχθεί βιαστής, δεν μπορεί να ευθύνομαι κι εγώ γι' αυτό. Αν, όμως, του έκανα πλάτες, τότε η ευθύνη μου είναι μεγάλη. 

Ιδίως αν τον συγκάλυπτα και στη συνέχεια παρίστανα πως δεν τον γνωρίζω, πως με εξαπάτησε ή και πως άλλοι έκαναν το ίδιο. Το εξοργιστικό με το δίδυμο Μητσοτάκη- Μενδώνη είναι πως ακόμα και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχαν ζητήσει μια συγγνώμη, έστω για τα μάτια τού κόσμου, κι εξακολουθούσαν να προβάλλουν δικαιολογίες αντιφατικές με όσα οι ίδιοι ισχυρίζονταν πριν μερικές ημέρες...

Είναι ακριβώς αυτή η αλαζονεία πρωθυπουργού και υπουργού Πολιτισμού που εξοργίζει τους πολίτες. Και οι ψηφοφόροι τους δεν περιμένουν από Μητσοτάκη- Μενδώνη να είναι αλάνθαστοι, φαίνεται όμως πως το δίδυμο, ιδίως ο προσωρινός ένοικος του Μαξίμου, πιστεύει, χάρη στη μιντιακή ασυλία που απολαμβάνει, ότι μπορεί να πράττει και να λέει ό,τι θέλει χωρίς κόστος. Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον Κ. Μητσοτάκη να πει ένα "mea culpa", έστω και υποκριτικό, ή για την Λ. Μενδώνη να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας όταν της το απαιτεί σύσσωμος ο κόσμος τού πολιτισμού, ακόμα κι αν πράγματι είχε εξαπατηθεί; Αν το είχαν πράξει εγκαίρως, θα είχαν αναβαθμιστεί στη συνείδηση ακόμα και των πολιτικών τους αντιπάλων. Αν το πράξουν τώρα, που κι αυτό είναι ένα μεγάλο "αν", θα είναι απλώς too little too late...

Σε καμία περίπτωση η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων δεν έχει την ίδια ηθική ή και ποινική απαξία με την εκμετάλλευση θέσης προκειμένου να καρπωθεί κάποιος σεξουαλικά οφέλη ή για να ταπεινώνει τους υφισταμένους του. Και οι τελευταίες συμπεριφορές, ωστόσο, δεν παύουν να είναι κατακριτέες και για τέτοιου είδους πρακτικές έχουν κατηγορηθεί τις τελευταίες ημέρες και προσωπικότητες της Αριστεράς. 

Γι' αυτό και τα αριστερά κόμματα ορθώς πράττουν κι έχουν κάνει σημαία τους την περίπτωση Λιγνάδη, οφείλουν όμως να διαχωρίσουν με πιο στεντόρειο τρόπο την θέση τους από εκείνους που διατυμπανίζουν την αριστεροσύνη τους, αλλά στο κρεβάτι και στο καμαρίνι τους συμπεριφέρονται ως τύραννοι. Ο πραγματικός Αριστερός, άλλωστε, οφείλει να κουβαλά διπλάσιο φορτίο ηθικής ευθύνης από τον δεξιό γιατί ακριβώς δεν του ταιριάζουν ούτε το "άλλοι κάνουν χειρότερα" ούτε το "κάνω ό,τι κάνω γιατί μπορώ να το κάνω"...

 

 
 

Το να μην βιάζεις αγοράκια είναι πολύ χαμηλός πήχης για να καμώνεσαι τον καλλιτέχνη...

Οι καλλιτέχνες και οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή τής κριτικής απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, της καλύπτουν τα νώτα και την προφυλάσσουν από το δημόσιο έλεγχο, με το αζημίωτο βεβαίως. Κι αν ο Δ. Λιγνάδης είναι, "απλώς", το πιο επικίνδυνο παράδειγμα του πού μπορεί να φτάσει αυτή η αλληλεξάρτηση υπάρχουν χιλιάδες άλλα παραδείγματα που μαρτυρούν πως σήμερα πολλοί καλλιτέχνες δεν είναι στρατευμένοι σε μια ιδέα, αλλά σε μία εκμαυλιστική εξουσία, που πρώτους από όλους έχει εκμαυλίσει τους ίδιους προκειμένου να πράξουν το ίδιο για λογαριασμό της και στις μάζες...

Πριν δυόμισι χρόνια, σε συνέντευξη Τύπου, είχα ρωτήσει τον Δ. Λιγνάδη αν είναι χρέος τού καλλιτέχνη να φέρνει το έργο του εγγύτερα στις μάζες, να το κάνει πιο κατανοητό για τα λαϊκά στρώματα που δεν έχουν τις γνώσεις και τις παραστάσεις για να συλλάβουν την υψηλή τέχνη. Η απάντησή του ήταν ελιτίστικη, του τύπου "κάνω αυτό που θέλω και για όποιον το καταλάβει. Δεν θα ασχοληθώ με την πλέμπα". 

Εν μέρει είχε δίκιο, μόνο που κι εκείνος, όπως μαρτυρά η προσκόλλησή του στην εξουσία για να αναλάβει δημόσιο αξίωμα, μπορεί να μην είχε στο μυαλό του το λαό, είχε όμως τους άρχοντές του. Αυτούς ήθελε να ικανοποιεί κι αυτούς ικανοποίησε για να βρεθεί στην θέση κι εκείνος να αποκτήσει το δικό του φέουδο και τη δική του ασυλία. Εν τέλει, είναι προτιμότερη η τέχνη τού Μίκη Θεοδωράκη ή του Μάνου Χατζιδάκι, που μίλησε με το λαό, από την τέχνη που μίλησε με το χρήμα και τον θρόνο...

Το να μην κακοποιείς σεξουαλικώς παιδιά κι εφήβους είναι πολύ χαμηλός πήχης ώστε να αισθάνεται ικανοποίηση ένας καλλιτέχνης όταν τον υπερπηδά. Αυτή η χώρα εδώ και πάνω από δέκα χρόνια βιώνει μια παρατεταμένη οικονομική, θεσμική και κοινωνική κρίση. 

Κι όμως, τα σημαντικά έργα πολιτισμού που παράχθηκαν αυτήν την ευλογημένη από άποψη ερεθισμάτων έμπνευσης χρονική περίοδο είναι ελάχιστα. Κι αυτό γιατί και οι καλλιτέχνες επέλεξαν κομματικά στρατόπεδα αντί να συμμαχήσουν με την τέχνη και να δημιουργήσουν με βάση το ταλέντο κι όχι την τσέπη τους. Δύσκολα, επομένως, κρύβονται και οι ευθύνες εκείνων που πίσω από το υψωμένο τους δάχτυλο για τον Δ. Λιγνάδη ή τους υπόλοιπους τυράννους τού θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου δεν μπορούν να παραγραφούν οι δικές τους για το ότι πλάγιασαν με την εξουσία αντί να την παραδώσουν γυμνή κι απροστάτευτη στη λαϊκή επίκριση...  

 

Οι γενίτσαροι βαράνε υπέροχα...

Οι γενίτσαροι, οι οποίοι προέρχονταν αρχικώς από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών, αποτέλεσαν επί αιώνες τη δύναμη πυρός τού οθωμανικού στρατού. Αυτοί που δεν γεννήθηκαν μουσουλμάνοι αισθάνονταν την ανάγκη να αποδεικνύουν έναντι των σουλτάνων τους περισσότερα στο πεδίο τής μάχης από τους εκ γενετής, τρόπον τινά, μουσουλμάνους. Αυτή η νοοτροπία φαίνεται πως διακατέχει και τον Μ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος στα πολιτικά του και, κυρίως, ιδεολογικά του γεράματα έχει αυτοπροσφερθεί να αποτελέσει το μαντρόσκυλο του μητσοτακισμού, φανερά ευγνώμων στον πρωθυπουργό που τον έβγαλε από την κομματική κατάψυξη...

Ενδεχομένως ο Μ. Χρυσοχοΐδης να ήταν κρυφά ερωτευμένος με τις ακροδεξιές ιδεοληψίες και φανατισμό κι όταν υπηρετούσε το μπάσταρδο νεοφιλελευθερισμό των κυβερνήσεων Σημίτη. Θεωρώ, ωστόσο, πως τον διακατέχει κάτι πολύ χειρότερο από μία ιδεοληπτική αποπλάνηση, υποφέρει από μία πάθηση η οποία έχει χτυπήσει, ιδίως την τελευταία δεκαετία, πολλούς πολιτικούς, αυτή της πάση θυσία επιβίωσης στην πολιτική κονίστρα. Προκειμένου να παραμείνουν ή να επανέλθουν σε υπουργικά ή βουλευτικά αξιώματα αποδεικνύονται ικανοί να λερώσουν όλο τον προηγούμενο πολιτικό τους βίο, έστω κι αν ούτε και πριν ήταν ο καθαρότερος για πολλούς από αυτούς...

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκαψε εκατό ανθρώπους, όπως ισχυρίστηκε ο κατά φαντασία σερίφης, τότε ο ίδιος και η κυβέρνησή του είναι ένοχοι υπόθαλψης εγκληματιών, αν όχι και υποκίνησής τους: ο γενικός γραμματέας τού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και οι αρχηγοί ΕΛΑΣ και Πυροσβεστικής είναι μερικοί μόνο από αυτούς που προήχθησαν επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενδεχομένως προς ανταπόδοση των δόλιων υπηρεσιών που πρόσφεραν στη ΝΔ για την πτώση τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ... 

Όπως κι αν έχει, όταν μια κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" ως κανόνα αντιμετώπισης της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε γίνεται φανερή η ένδεια επιχειρημάτων. Ιδίως όταν οι δικές της ευθύνες είναι πολύ περισσότερες ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, που έχει στοιχίσει τη ζωή πολύ περισσότερων ανθρώπων από το Μάτι και τη Μάνδρα, αλλά και τη ζωή ανθρώπων που ενδεχομένως να είχαν σωθεί αν το ΕΣΥ δεν είχε μετατραπεί σε μονοθεματικό...