Όχι άλλος Παπαδήμος...

"Οικουμενική κυβέρνηση ειδικού σκοπού για να επέλθει κάθαρση". Ωραίο δεν ακούγεται; Μόνο που αυτοί οι οποίοι την προτείνουν δημοσίως και ιδιωτικώς, στην ουσία αυτοπροτεινόμενοι ακόμα και για την πρωθυπουργία, αποφεύγουν τεχνηέντως να μας πούνε αν θα προηγηθούν εκλογές ή αν την κάθαρση θα κάνει- λέμε τώρα- το κομματικό σύστημα που οδήγησε στην ανάγκη να γίνει. Μπορεί η ευρωπαϊκή εισαγγελία να ερευνά τη χρονική περίοδο 2019- 2022 αλλά πρέπει να είσαι από τον Πλούτωνα για να μην ξέρεις τίποτα για το διαχρονικό πάρτι με τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Από τον Πλούτωνα ή να είσαι ο Κ. Μητσοτάκης που όλους τους άκουγε και τίποτα δεν ξέρει...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χώρα κι ο πολιτικός της βίος χρειάζονται καθαρά χέρια. Δεν θα βρεθούν, ωστόσο, ανάμεσα σε αυτούς που τη βρόμισαν και, το κυριότερο, δεν θα έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση αν δεν προηγηθούν κάλπες. Ειδάλλως θα εκληφθεί από πολλούς, και δικαίως, ως μια ανακατανομή ρόλων προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Δεν ισχυρίζομαι πως ο ίδιος λαός που τρέχει για ρουσφέτι, μικρότερο ή μεγαλύτερο, από βουλευτικό σε κομματικό, υπουργικό ή και πρωθυπουργικό γραφείο ξέρει τη λύση αλλά στις δημοκρατίες οι αποφάσεις και τα όποια λάθη τους είθισται να λαμβάνονται από τους πολλούς κι όχι από τους λίγους...

Αν η Ιστορία μάς διδάσκει κάτι είναι πως δεν μας διδάσκει τίποτα, όπως πολύ σωστά έχει πει κάποιος σοφός. Δεν έχουμε διδαχθεί, για παράδειγμα, ούτε από τα λάθη που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία ούτε από αυτά που έγιναν κατά τη διαχείρισή της και μας στοίχισαν πανάκριβα... 

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μια νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, είτε είναι τραπεζίτης ο πρωθυπουργός είτε όχι. Έχει, όμως, ανάγκη από καθαρό ουρανό και καθαρές λύσεις που μόνο η πηγή κάθε εξουσίας μπορεί να δώσει, ο ελληνικός λαός... 

Η ερημοποίηση θα βρει άδεια την Ελλάδα...

Ένας καλός διαρρήκτης μπορεί να εξελιχθεί σε έναν καλό αστυνομικό εξιχνίασης κλοπών ακριβώς γιατί ξέρει τα κόλπα από τα μέσα. Με μία σοβαρή προϋπόθεση ωστόσο, να θελήσει να αλλάξει καριέρα, να εγκαταλείψει την παρανομία και να γίνει νομοταγής... 

Ας υποθέσουμε, συνεπώς, πως ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ στο σύνολό της επιθυμούν να κάνουν μια νέα αρχή στην πολιτική τους καριέρα, να διαλύσουν το πελατειακό τους δίκτυο, να πατήσουν φρένο στον κομματισμό και να εγκαταλείψουν τη στρατηγική τού να έχουν τους ψηφοφόρους τους ομήρους για μια θεσούλα ή για ένα επίδομα. Δεν θα υπάρχουν την επόμενη ημέρα, γι' αυτό και δεν θα το πράξουν ποτέ...

Ο πρωθυπουργός είχε ισχυριστεί και μετά το έγκλημα των Τεμπών πως θα διόρθωνε τις παθογένειες χρόνων, τις οποίες δεν ήξερε γιατί προέρχεται από μια φτωχή αγροτική οικογένεια που πάσχιζε να βγάλει την ημέρα, κι ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί για την ασφάλεια του δρομολογίου Αθήνα- Θεσσαλονίκη με τρένο. Ενδεχομένως να πειθόμουν για την ειλικρίνειά του για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αν παραλλήλως δήλωνε πως μόλις συγυρίσει την κατάσταση θα εγκαταλείψει και την πολιτική. Δεν το δήλωσε όμως, επομένως αδυνατώ να πιστέψω ότι ο ηθικός αυτουργός ενός ακόμα σκανδάλου θα είναι ο εγγυητής και της διαλεύκανσής του...

Όσοι μελετούν τους μακροοικονομικούς δείκτες το γνωρίζουν ήδη: η χώρα θα χρεοκοπήσει ξανά, νωρίτερα ή αργότερα. Η χαμένη προηγούμενη δεκαετία δεν μας δίδαξε απολύτως τίποτα αφού ξανακάνουμε τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στη μέγγενη των μνημονίων... 

Όπως το πηγαίνουμε η ελληνική επικράτεια θα εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της πριν καν μετατραπεί σε αφρικανική έρημο λόγω τής κλιματικής κρίσης. Και ούτε γι' αυτό θα φταίνε μόνο οι λύκοι. Θα φταίνε και τα πρόβατα, δηλωμένα ή αδήλωτα...

Οι εκλογές είναι το σκόρδο των μπακαλόγατων...

Μέσα στον κακό χαμό τού σκανδάλου τού ΟΠΕΚΕΠΕ έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο ότι ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε τον Θ. Πλεύρη για να αντικαταστήσει τον Μ. Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης. Σαν να λέμε αλλαγή ακροδεξιάς φρουράς σε ένα υπουργείο που έχει να κάνει κατ' εξοχήν με τον άνθρωπο κι ας μην γεννήθηκε σε αυτή τη μπανανία ή γεννήθηκε από ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί εδώ. Ο πρωθυπουργός, δηλαδή, πέρα από το να μοιράσει χρήμα για να καλύψει την πολιτική ζημιά από τους "χασάπηδες" και τους "φραπέδες" θα στραφεί ακόμα πιο δεξιά για να μην μπατάρει κι άλλο το πλοίο...

Μπορεί, εξάλλου, η αντιπολίτευση να ζητά εκλογές, αμφιβάλλω όμως και για το αν τις θέλουν κάποια από τα κόμματα που την συναποτελούν. Αμφιβάλλω πολύ όταν το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, στην πρόθεση ψήφου βρίσκεται λίγο πάνω από το 10% και πολλοί το θεωρούν τσόντα τής ΝΔ αν προκύψει ανάγκη κυβερνητικής συνεργασίας. Πόσο πιθανό είναι, επίσης, να επιθυμούν κάλπες ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ όταν χαροπαλεύουν; Όλοι αυτοί συναπαρτίζουν μια αντιπολίτευση- μπακαλόγατο που παρακαλάει, στην ουσία, τον Μητσοτάκη να εξαντλήσει την τετραετία...

Το πολιτικό τοπίο τής μετά- μεταπολίτευσης πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Το πιθανότερο είναι πως στις μεθεπόμενες θα ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Θα είναι, ωστόσο, πολύ δύσκολο να βρουν θέση στο νέο σκηνικό κόμματα και πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον προηγούμενο κύκλο, ιδίως στο χώρο τής βαυκαλιζόμενης την προοδευτική αντιπολίτευσης. Όσο λίφτινγκ ή ριμπράντινγκ και να κάνουν η φθορά δεν φεύγει. Μάλλον την κάνει ακόμα πιο έντονη η αγωνιώδης προσπάθεια να μείνουν στον αφρό αυτοί που ο λαός τούς έχει βυθίσει κι αν τον προκαλέσουν εκ νέου θα τους ξαναβυθίσει... 

 

Στο Έβερεστ το νερό βράζει και χωρίς αντιπολίτευση...

Η πτώση Μητσοτάκη έχει προαναγγελθεί τόσες πολλές φορές ώστε αν προαναγγελθεί για άλλη μια φορά με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ ενδεχομένως να θεωρηθεί κι ανέκδοτο. Τα παπαγαλάκια, άλλωστε, ήδη μας λένε, δήθεν αθώα, πως αν παραιτηθεί ο πρωθυπουργός και πάμε σε εκλογές πάλι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα σε ένα μήνα και, δυστυχώς, μάλλον έχουν δίκιο. Αυτή τη στιγμή κανείς από την αντιπολίτευση δεν έχει το δημοσκοπικό ανάστημα για να αμφισβητήσει την κυριαρχία τού καθεστώτος, το οποίο τη στηρίζει στην επικοινωνιακή υπεροχή τού "δεν υπάρχει εναλλακτική"...

Με βάση όλα τα παραπάνω αδυνατώ να προδικάσω ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα είναι αυτό που θα ξεχειλίσει το ποτήρι τής υπομονής των πολιτών. Ποιος Έλληνας, εξάλλου, πέφτει από τα σύννεφα όταν μαθαίνει πως ένας πολιτικός έκανε ρουσφέτι σε έναν ψηφοφόρο του, έστω και μερικών εκατομμυρίων ευρώ; Το σουβλάκι, ο μουσακάς, ο κομματισμός και η διαφθορά είναι τα εθνικά μας εδέσματα και με αυτά σιτίζονται γενεές Ελλήνων από την εποχή τής τουρκοκρατίας...

Οι φυσικοί μπορούν να με διαψεύσουν, αλλά όσο πλησιάζει κανείς στο Έβερεστ το νερό που έχει ανάγκη μπορεί να το βράσει σε ολοένα και μικρότερη θερμοκρασία. Συνεκδοχικά, όσο τα σκάνδαλα σωρεύονται και δημιουργούν βουνό τόσο ευκολότερο γίνεται και για την αντιπολίτευση να οδηγήσει στα σκοινιά την κυβέρνηση. Με μία πολύ σοβαρή προϋπόθεση ωστόσο, να μπορεί να το κάνει και να μην είναι και η ίδια ανακατεμένη, ιδίως αν έχει κυβερνήσει κι αυτή επί δεκαετίες τη χώρα...   

  

Αναζητούνται ενήλικες στο δωμάτιο...

Όσο οι εκλογές θα πλησιάζουν τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζει το πολιτικό σκηνικό. Ήδη, πάντως, βλέπουμε προς τα πού πηγαίνει όσον αφορά τουλάχιστον την ευρύτερη κεντροαριστερά. Εκτίμηση πρώτη: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ είτε θα κατεβούν αυτόνομα και δεν θα μπουν στη Βουλή είτε ένα μέρος τους θα ενσωματωθεί σε ένα κόμμα Τσίπρα το οποίο μπορεί και να πιάσει το όριο του 3%, όχι όμως πολύ παραπάνω από αυτό. Φυσικά Πολάκης- Παππάς- Σπίρτζης- Ραγκούσης κ.ά. δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα Τσίπρα οπότε μάλλον θα πρέπει να αποχαιρετήσουν από τώρα την πολιτική τους καριέρα, τουλάχιστον σε κεντρικό επίπεδο...

Εκτίμηση δεύτερη: το Κίνημα Δημοκρατίας θα μπει με άνεση στη Βουλή κι ενδεχομένως να διαδραματίσει ένα σημαντικό μετεκλογικό ρόλο. Και μόνο από την προεκλογική εκστρατεία που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης θα κερδίσει κάποια ποσοστά... 

Μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα; Κάποια στιγμή να κυβερνήσει τη χώρα; Γιατί όχι; Μόνο που για να συμβεί και λυπάμαι που θα στενοχωρήσω πολλούς, αυτό θα γίνει όταν η πλειονότητα των μελών του δεν θα προέρχεται πλέον από την αρχική μαγιά τού ΣΥΡΙΖΑ και της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, με τους φραξιονισμούς, τις ίντριγκες, τις νηπιακές συμπεριφορές και τα εκλογικά της ταβάνια...

Οι οικογενειακές διαφορές δεν λύνονται ούτε με ξεκατινιάσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε με παραπομπές στην Επιτροπή Δεοντολογίας ούτε με φωτοτυπίες στον γυμνασιάρχη για να μαλώσει τα άτακτα παιδιά. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι ράβουν ήδη βουλευτικά ή και υπουργικά κοστούμια και κάποιοι άλλοι θεωρούν πως επειδή έγιναν συντονιστές στην τοπική τής Άνω Ραχούλας έχουν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν έχω γνωρίσει, ωστόσο, συλλογικότητα που να μην εμπεριέχει καιροσκόπους κι αριβίστες. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο... 

Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που δεν ασχολούνται με την πολιτική ούτε για τα οφίτσια ούτε για τη "δόξα" τού να καταθέτεις στεφάνια στις εθνικές εορτές. Και είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα αλλά στηρίζουν και με την ψήφο τους το σχηματισμό που τους καλύπτει περισσότερο ιδεολογικά- προγραμματικά. 

Αυτοί οι πολίτες είναι η κοινωνική πλειοψηφία και ουδόλως ενδιαφέρονται αν ο Μπάμπης και η Μαρία στην τοπική τής Κάτω Παναγιάς δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους. Κι όσοι αναλώνονται στη μετατροπή τής καφενειακής κουβέντας σε δημόσια ψυχοθεραπεία και, μάλιστα, με αστήρικτα υπονοούμενα και κατινίστικο κουτσομπολιό χάνουν ακόμα και το δίκιο τους όταν το έχουν. Αναζητούνται, συνεπώς, ενήλικες στο δωμάτιο...    

 

  

Ντόναλντ, ιδού ο στρατός των υποτελών σου...

Θα όφειλε η προοδευτική αντιπολίτευση ενόψει της 51ης επετείου από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο να πραγματοποιήσει μια σχετική συγκέντρωση, για να μην παραπονιέται κι ο Θ. Πλεύρης; Ναι, γιατί όχι, κι ας τα βρει δύσκολα στο σπίτι του ο βουλευτής τής ΝΔ με τον πατέρα του και διαχρονικό απολογητή τής χούντας... 

Μόνο που δεν είναι και πολύ αξιοπρεπές να ζητάς από τους πολιτικούς σου αντιπάλους να διοργανώσουν κάτι κι όχι εσύ ο ίδιος. Αν θέλουν, για παράδειγμα, η ΝΔ, η Ελληνική Λύση και λοιπές ακροδεξιές δυνάμεις να πραγματοποιηθεί μια οποιαδήποτε συγκέντρωση ας τη διοργανώσουν οι ίδιοι αντί να παραπονιούνται γιατί ο ελληνικός λαός βρίσκει πολλά στοιχεία ιστορικής ταύτισης με τον παλαιστινιακό...

Πριν μερικές δεκαετίες ο Π. Κανελλόπουλος, της "εθνικοφρόνου παρατάξεως", έδειχνε στον Βαν Φλιτ τις Ένοπλες Δυνάμεις τής χώρας μας λέγοντάς του "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας". Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι αλλά η Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ στην ουσία να είναι αμερικανικό προτεκτοράτο. 

Ούτε όταν την έβγαλε προσωρινώς ο Καραμανλής από το στρατιωτικό σκέλος τού ΝΑΤΟ ούτε όταν ο Παπανδρέου υποσχόταν να μας απαλλάξει από όλες τις βάσεις τού θανάτου κι όχι από τις μισές. Αμερικανικό προτεκτοράτο, άλλωστε, παραμένει και η Ευρώπη, όπως περίτρανα απέδειξε το μήνυμα υποτέλειας Ρούτε στον Ντ. Τραμπ...

Πρέπει, συνεπώς, να αποχωρήσουμε από το ΝΑΤΟ, την ίδια ώρα μάλιστα που η Τουρκία παραμένει μέλος του; Όχι, θα ήταν αυτοκαταστροφικό. Όπως αυτοκαταστροφικό είναι, όμως, να αποδεχόμαστε τα πάντα και να μην διεκδικούμε τίποτα... 

Μήπως, εξάλλου, αυτό δεν είχαν κάνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την εποχή των μνημονίων, λες κι εμείς ήμασταν οι μόνοι διάβολοι και οι εταίροι μας αρσακειάδες; Στην εξωτερική πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν παίρνεις αυτό που δικαιούσαι αλλά αυτό που διεκδικείς, όπως αποδεικνύει άλλωστε και η στρατηγική Ερντογάν. Εκτός, βεβαίως, αν αυτά που διεκδικείς αφορούν μόνο την οικογένειά σου κι όχι τη χώρα. Αν ισχύει, πάντως, κάτι τέτοιο η εσχάτη προδοσία λαμβάνει κι άλλες διαστάσεις, πέρα από την παρέμβαση στο έργο τής δικαιοσύνης...

 

Οι μουλάδες μέσα μας...

Το καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν είναι αποκρουστικό για κάθε προοδευτικό πολίτη, όπως άλλωστε οποιοδήποτε καθεστώς θέτει σοβαρά εμπόδια στην ελευθερία έκφρασης είτε ολόκληρου του πληθυσμού που διοικεί είτε μέρους του. Είναι, όμως, δημοκρατικότερα, για παράδειγμα, τα καθεστώτα τής Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου ή του Κατάρ με τα οποία ασμένως συνεργάζεται η Δύση; Γιατί αν στόχος είναι η αλλαγή καθεστώτος για ένα μόνο από αυτά εμπεριέχεται περισσότερη υποκρισία και λιγότερη πίστη στη δημοκρατία...

Όπως, άλλωστε, έχουν πολύ εύγλωττα αποδείξει οι σχετικώς πρόσφατες πολεμικές περιπέτειες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη κι αλλού ενδεχομένως, η άνωθεν επιβολή με τη βία δυτικών προτύπων οργάνωσης της πολιτείας και της κοινωνίας συνήθως αποτυγχάνουν κι αυτό είναι απολύτως λογικό. Σκεφτείτε πώς λειτουργείτε κι εσείς οι ίδιοι στην προσωπική ή κοινωνική σας ζωή όταν θελήσουν να σας επιβάλουν τρόπο ζωής χωρίς καν να σας ρωτήσουν αν το επιθυμείτε. Ιδίως, μάλιστα, όταν αυτοί που σας ωθούν με το ζόρι σε αλλαγές κυριαρχούνται από την υποκρισία να μην στέκονται οι ίδιοι αντάξιοι των υψηλών προσδοκιών που έχουν από τους άλλους...

Αλίμονο, με όλα αυτά δεν ισχυρίζομαι πως οι Ιρανές, για παράδειγμα, και οι Σαουδαράβισσες θα πρέπει να φοράνε μπούρκα σε δημόσιους χώρους στον αιώνα τον άπαντα. Υπάρχει, ωστόσο, ένας πολύ αποτελεσματικότερος τρόπος να κάνουμε άλλες κοινωνίες πιο φιλελεύθερες κι αυτός είναι να γίνει πιο φιλελεύθερη και η Δύση, πιο ανοιχτή στο διαφορετικό, λιγότερο φοβική και περισσότερο δημοκρατική... 

Ακόμα και η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, που προφανώς είναι καλύτερη από τους Φρουρούς της Επανάστασης, μοιάζει και είναι πολύ απαρχαιωμένη την εποχή τής τεχνητής νοημοσύνης. Ας εκσυγχρονίσουμε, συνεπώς, κι εμείς στη Δύση τους θεσμούς μας αν πραγματικά επιθυμούμε τον εκσυγχρονισμό και των άλλων κι όχι μόνο νέα ιμπεριαλιστικά πεδία αντιπαράθεσης των ισχυρών τής Γης...