Η ΝΔ και η Ελληνική Λύση δεν θα είναι τα μόνα ακροδεξιά κόμματα στην επόμενη Βουλή...

Αν η κυβέρνηση έδειχνε την ίδια εμμονή που δείχνει για την πανεπιστημιακή αστυνομία και σε άλλα ζητήματα, χιλιάδες συμπολίτες μας, για παράδειγμα, που πέθαναν εκτός ΜΕΘ θα βρίσκονταν στη ζωή και χιλιάδες πορτοφόλια θα ήταν γεμάτα κι όχι άδεια εξαιτίας των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν την δείχνει, ωστόσο, γιατί είναι ταξικώς μεροληπτική υπέρ τής ελίτ κι επειδή επιχειρεί να αντισταθμίσει αυτή της την ταξική μονομέρεια με νόμο, τάξη κι ασφάλεια. Αν μη τι άλλο, ξέρει το κοινό της και σε αυτό απευθύνεται...

Φυσικά και είναι αστεία επιχειρήματα του τύπου "ξέραμε για τη συμμορία στην Πολυτεχνειούπολη, αλλά είχε καραντίνα". Η κυβέρνηση δεν δρα, άλλωστε, με βάση την κοινωνική χρησιμότητα αλλά την επικοινωνιακή της αναγκαιότητα. Και τι καλύτερο από το να πουλήσει ξανά την πανεπιστημιακή αστυνομία, μαζί με πολεμίτιδα ελέω Ερντογάν, σε έναν πληθυσμό που φτωχοποιείται κι από τις πολιτικές της;...

Η εκλογή Μελόνι στην Ιταλία, σε συνδυασμό βεβαίως με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση, αλλάζει το πολιτικό παιχνίδι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι λαοί φοβούνται και συνεπώς οποιοσδήποτε χαρισματικός αγκιτάτορας μπορεί να τους αποπλανήσει. Κι αυτό ισχύει και για την Ελλάδα. Ελπίζω, απλώς, όσα συνέβησαν στο εφετείο της Χρυσής Αυγής να ήταν μια κακή παρένθεση. Φοβάμαι, όμως, πως η Ελληνική Λύση δεν θα είναι το μοναδικό ακροδεξιό κόμμα στην επόμενη Βουλή, μαζί με τη ΝΔ. Θα υπάρξει κι άλλο...

  

  
 

Εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν περισσότεροι, ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή κι άλλα περίεργα...

Σοκαρισμένοι οι Έλληνες πληροφορούνται από τη μελέτη Λύτρα (Σωτήρη, πού χάθηκες και δεν μας δείχνεις τα σλάιντς;) πως σχεδόν όλοι οι ασθενείς με covid που βρέθηκαν εκτός ΜΕΘ πέθαναν και πως ήταν περισσότεροι σε σύγκριση με εκείνους που ήταν σε ΜΕΘ. Ποιος ξέρει, αύριο μπορεί να σοκαριστούν κι αν μάθουν ότι η γη είναι στρογγυλή κι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Αλήθεια, περιμένουμε από μελέτες καθηγηταράδων να μας πουν τα αυτονόητα κι ότι στην ουσία το καθεστώς Μητσοτάκη μας δουλεύει ψιλό γαζί;...

Ποιος πιστεύει, επίσης, ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης κι ο Θανάσης Κουκάκης δεν παρακολουθούνταν με εντολή Μητσοτάκη; Ή πως η κυβέρνηση δεν επιτρέπει τα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών δίνοντάς μας πίσω ψίχουλα ως επιδοματικά φιλοδωρήματα; Κι αν τα πιστεύουμε όλα όσα μας σερβίρουν τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, πόση ευθύνη έχουν αυτά και πόση, άραγε, αναλογεί στο λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο;...  

Κι όσο εκείνοι που μας κυβερνούν μας τρώνε το βιος, εμείς περιμένουμε τον Τούρκο στο Αιγαίο για να του ανοίξουμε πυρ. Όπως τον περιμένουμε ιδίως κάθε φορά που μια ελληνική κυβέρνηση κατακρημνίζεται. Κι αν προφανώς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, όπως κι ο πυροσβέστης, π.χ., το χειμώνα, εν τούτοις πόσο μας ωφελεί να φοβόμαστε τον γείτονα όταν ο οχτροί βρίσκονται εδώ και καιρό στο Μαξίμου, εμπαίζοντας ακόμα και τη νοημοσύνη μας;... 

  
 

Ο Πάγκαλος είχε άδικο, μόνο εμείς τα φάγαμε...

Αν οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον για τις πιο βαρύγδουπες υποθέσεις, συνιστούσαν την επιτομή τής εντιμότητας κι ακεραιότητας μάλλον θα ζούσαμε σε μία από τις πιο ηθικές χώρες τού πλανήτη. Όταν, για παράδειγμα, για τη Siemens όλοι αθωώνονται ή για τη Novartis ευθύνονται μόνο όσοι την αποκάλυψαν τότε κακώς μιλάμε για εκτεταμένη διαφθορά στην Ψωροκώσταινα και για το ότι κι αυτή οδήγησε στη χρεοκοπία μας. Μάλλον ο κουλουράς που δεν έκοβε αποδείξεις έφταιγε κι ο Θ. Πάγκαλος είχε άδικο: δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, τα έφαγαν αποκλειστικώς οι φτωχοδιάβολοι...

Μόνο που η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Και στην περίπτωση της Siemens και της Novartis οι δύο εταιρείες έχουν παραδεχθεί ότι χρημάτισαν πολιτικά και μη πρόσωπα. Συνεπώς οι όποιες θεμιτές αμφιβολίες των δικαστών, πάνω στο δόγμα "καλύτερα ένας ένοχος εκτός φυλακής παρά ένας αθώος εντός", θα έπρεπε να είναι πολύ λιγότερες. Κι αν βεβαίως δεν ξεκινάμε ποτέ με τη σκέψη πως κάποιος είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, δεν μπορούμε και να παριστάνουμε πως κατεβήκαμε χθες από τον Άρη και δεν γνωρίζουμε τι έχει συντελεστεί σε αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής...

Είναι αυτονόητο ότι η διαρκής ατιμωρησία θα δημιουργήσει νέα γενιά σκανδάλων, ακόμα σοβαρότερων από αυτά που έχουμε ήδη ζήσει. Ποιος ξέρει, για παράδειγμα, αν ο Κ. Μητσοτάκης θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός στην περίπτωση που εξιχνιαζόταν πλήρως το σκάνδαλο της Siemens, ο Μ. Χριστοφοράκος δεν φυγαδευόταν στο Μόναχο και κατάθετε όσα γνωρίζει για να γλιτώσει το τομάρι του; Και είναι, επίσης, αυτονόητο ότι και στην επόμενη χρεοκοπία θα φταίνε το ίδιο με τους ολιγάρχες όσοι παίρνουν τώρα επιδόματα για να ξεχνούν πως τους κλέβουν οι ενεργειακές κι όχι μόνο εταιρείες και ημέρα μεσημέρι μάλιστα...    

  

 

Όσο η Αριστερά δεν δίνει λύσεις θα γεμίζουμε αδέρφια κι όχι συντρόφους...

Οι ακροδεξιοί κυβερνούν στη Σουηδία και στην Ιταλία γιατί τους ψήφισε η πλειοψηφία των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες. Αυτό σημαίνει πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για το ότι σε αυτές τις δύο χώρες θα κυβερνήσουν φασιστοειδή έχουν εκείνοι που τους ψηφίζουν ή που δεν κατεβαίνουν καν να ψηφίσουν. Κι αυτό ας το έχουμε, φυσικά, υπόψη και για τις δικές μας εκλογές...

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν ξεπλένουν τις βαριές ευθύνες τής ευρύτερης Αριστεράς (και) σε αυτές τις χώρες. Ας μην ξεχνάμε και πως οι Γάλλοι δεν θα χρειαζόταν να απαντήσουν στο δίλημμα "Μακρόν ή Λε Πεν" αν η γαλλική Αριστερά ήταν ενωμένη υπό έναν υποψήφιο που δεν θα θύμιζε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κυρίως, όμως, αν η ευρωπαϊκή Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, έπειθε ότι έχει τις λύσεις για ζητήματα που απελπίζουν κι εξοργίζουν τους λαούς, όπως κυρίως αυτό της επιβίωσης με αξιοπρέπεια, που μοιάζει πλέον με ουτοπία...

Σε σχέση, μάλιστα, με το ΣΥΡΙΖΑ οφείλει κι ο Αλέξης Τσίπρας να κατανοήσει πως δεν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές με μια πλειοδοσία παροχών, έστω με πρόσημο κοινωνικής δικαιοσύνης. Κυβέρνησε, απογοήτευσε κι έχασε, γι' αυτό και την επόμενη φορά πρέπει να κυβερνήσει με άλλη ομάδα. 

Όσο θα καθυστερεί να την παρουσιάσει τόσο λιγότερο χρόνο θα έχει αυτή για να πείσει για τις ικανότητές της. Κι όσο λιγότερο χρόνο έχει τόσο περισσότερο δίνουμε σε μια κυβέρνηση από την οποία θα έπρεπε και θα μπορούσαμε να είχαμε απαλλαγεί προχθές...  

 
 

Την παράδοση επικαλούνται και στην Τεχεράνη...

Θα ήταν αμετροέπεια να ζητούσα από μία κυβέρνηση να μεταρρύθμιζε διαχρονικά κακώς κείμενα μέσα σε μία τετραετία. Από την άλλη, ωστόσο, απαιτώ από μία κυβέρνηση, αν δεν μπορεί να κάνει βήματα προς τα εμπρός, τουλάχιστον να μην κάνει προς τα πίσω. Όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με την κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να κάνεις άλματα προς την άμεση δημοκρατία; Τουλάχιστον μην παρακολουθείς τους αντιπάλους σου και μην ελέγχεις τα ΜΜΕ. Ομοίως, δεν είσαι σε θέση να προχωρήσεις στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας; Το λιγότερο που μπορείς να πράξεις, είναι να εφαρμόσεις την απόφαση του ΣτΕ και να μην απαιτείς από τους γονείς και τους μαθητές επίκληση της θρησκευτικής συνείδησης για τη μη παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών...

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την κοινωνία μας. Αν δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζήσουμε χωρίς κατήχηση στο σχολείο, τουλάχιστον να μην δείχνουμε με το δάχτυλο τους Ιρανούς που εξαναγκάζουν τις γυναίκες να φορούν μαντίλα και χιντζάμπ. Λες και μια γυναίκα στην Ελλάδα μπορεί να επισκεφτεί μια εκκλησία φορώντας σορτσάκι χωρίς να δεχτεί παρατήρηση ή λες κι έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί το Άγιον Όρος. Ο σεξισμός ενώνει ισλαμισμό και χριστιανισμό κι αν εδώ επικαλούμαστε την παράδοση, το ίδιο επικαλείται και η Επαναστατική Φρουρά στην Τεχεράνη...

 
 

Κυριάκος και Ταγίπ, δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Τ. Ερντογάν, αλλά πολύ θα ήθελε να είναι σε έναν ιδανικό για τον ίδιο αυταρχικό κόσμο. Δεν τον παίρνει, ωστόσο, γιατί η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι κράτος- μέλος τής ΕΕ, με τις ανάλογες υποχρεώσεις που προβλέπονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακόμα κι αυτός ο αλαζόνας Κυριάκος, π.χ., δεν θα μπορούσε να θέσει εκτός νόμου την Αριστερά ή να φυλακίσει πολιτικούς του αντιπάλους τού δημοκρατικού τόξου. Γι' αυτό και "περιορίζεται" στο να τους παρακολουθεί...  

Πριν τρία και πλέον χρόνια το όνομα του τότε πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ακουγόταν για το Νόμπελ Ειρήνης για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το όνομα του νυν πρωθυπουργού ακούγεται- από τα διεθνή ΜΜΕ γιατί τα εγχώρια τον βλέπουν εσχάτως κι ως Μπιτλ- για επαναπροωθήσεις, παραβιάσεις  τού κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας, ενώ συγκρίνεται με τον πρόεδρο τη Τουρκίας και τον Β. Όρμπαν, όταν δεν συγκρίνεται με τους συνταγματάρχες. Ποιος να το φανταζόταν όταν το 2019 βάζαμε στην αντιπολίτευση τους κατσαπλιάδες τού ΣΥΡΙΖΑ για να μας κυβερνήσουν οι άριστοι του Χάρβαρντ...

Ωραίοι οι δεκάρικοι Μητσοτάκη στον ΟΗΕ, θα μας πει όμως τι συμφώνησε το Μάρτιο στην Κωνσταντινούπολη με τον Ερντογάν; Και τι ήταν αυτό που χάλασε τη συμφωνία με αποτέλεσμα ο Τούρκος πρόεδρος- και λόγω των δικών του εκλογών βεβαίως- να έχει βγει στα κάγκελα; Κι αν δεν θέλει να ενημερώσει το πόπολο, ας ενημερώσει τουλάχιστον τον έρμο τον υπουργό του των Εξωτερικών ο οποίος έχει μείνει με την αρμοδιότητα να επισκέπτεται τις χώρες τής Αφρικής...

Όπως κι αν έχει, τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν δίχως πολιτικό κόστος. Γι' αυτό και η χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής πρέπει να γίνει τουλάχιστον από ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ από κοινού, ώστε αυτό να επιμεριστεί στα κόμματα που εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία τού λαού... 

  

 

Ο ρουφιάνος του φονιά λέγεται πολίτης...

Αν η μητέρα σου θέτει κατ' εξακολούθηση σε κίνδυνο ή και σκοτώνει ανθρώπους, οφείλεις να το καταγγείλεις ή, στο όνομα της οικογενειακής αγάπης, πρέπει να σιωπάς; Κι αν μιλήσεις, δεν αγαπάς την μητέρα σου και είσαι κακός γιος και ρουφιάνος; Ο καθένας ας δώσει την απάντηση που αντιστοιχεί στο δικό του αξιακό κώδικα. Όταν, όμως, βάζεις τη φαμίλια πάνω από την ανθρώπινη ζωή δυσκολεύομαι να σε χαρακτηρίσω πολίτη...  

Κατ' αναλογία, όταν η Ελλάδα παραβιάζει το διεθνές δίκαιο κάνοντας επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο πρέπει να σιωπούμε για να μην δίνουμε επιχειρήματα στον Τ. Ερντογάν; Υπάρχει ένας απλούστερος τρόπος για να αφήσουμε άλαλο τον πρόεδρο της Τουρκίας, να μην κάνουμε push backs. Φαίνεται, όμως, πως αυτά είναι υψηλά μαθηματικά για τον υπουργό Μετανάστευσης κι εσχάτως θεράποντα της υποκριτικής τέχνης...

Εθνικό είναι το αληθές, εξάλλου, όπως μας υπενθυμίζει κι ο Διονύσιος Σολωμός. Αφήστε που αυτή η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από ανθρώπους που προσπάθησαν, δυστυχώς με επιτυχία, να κρύψουν αμαρτήματά τους πουλώντας εθνικοφροσύνη. Και θα συνεχίζει να υποφέρει όσο στιγματίζεται η αλήθεια προς όφελος της ομερτά κι εν τέλει σε βάρος τής δημοκρατίας. Το ίδιο δεν ισχύει, άλλωστε, και με το σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου βιώνουμε και το σκάνδαλο της συγκάλυψής του;...