Μίλα τους κι ας μην τους αγαπάς...

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο Αλ. Τσίπρας θα περιοριστεί και την Τρίτη σε έμμεσες αιχμές σε βάρος τού Στέφανου Κασσελάκη ή και του Π. Πολάκη. Γιατί, όμως, έμμεσες κι όχι άμεσες, σαν να μην είχε καμία σχέση με το κόμμα που σπαράσσεται εδώ κι ένα χρόνο και του οποίου υπήρξε πρόεδρος για 15 χρόνια; Θεωρεί πως δεν έχει καμία ευθύνη για όσα συμβαίνουν; Κι ακόμα κι αν υποθέσουμε πως δεν έχει, που έχει, πώς μπορεί να δικαιολογήσει σε όσους τον πίστεψαν και τον ψήφισαν επανειλημμένως πως δεν έχει κανένα λόγο να προτείνει λύσεις στο δράμα;...

Ακόμα κι αν πιστέψουμε το επιχείρημα πως κάποιοι μιλάνε εξ ονόματος Τσίπρα χωρίς να έχουν την ευλογία του, που κι αυτό ισχύει, ο ίδιος δεν νιώθει την ανάγκη, έστω μέσω κύκλων του, να τονίσει πως ό,τι θέλει να πει μπορεί να το πει κι ο ίδιος; Αλήθεια, πιστεύει ότι την ώρα που το σπίτι του- έστω πρώην- καίγεται οι πολίτες οι οποίοι τον στήριξαν στον αγώνα που έκανε κόντρα στη διαπλοκή θα μπουν στη διαδικασία να ακούσουν τις προτάσεις του για την οικονομία και την ακρίβεια; Απλούστατα θα προσπεράσουν κι εκείνοι, όπως το έχει κάνει ήδη η κοινωνική πλειοψηφία...

Υπάρχουν στελέχη εντός τού ΣΥΡΙΖΑ- τουλάχιστον τυπικώς- που την ίδια ώρα κατά την οποία παρακαλούν για να ενταχθούν ή για να επανενταχθούν στο ΠΑΣΟΚ εξοστρακίζουν τον Κασσελάκη παριστάνοντας τους υπερασπιστές τού κάστρου τού ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας, αλίμονο, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Φαντάζομαι, άλλωστε, πως οι συμβουλάτορές του τον έχουν ενημερώσει πως στη Χαριλάου Τρικούπη θα προτιμήσουν να συνεργαστούν ξανά με τον Κ. Μητσοτάκη παρά με εκείνον που τους έβγαλε από την τροχιά εξουσίας. Φαντάζομαι... 

 

Θα τον είχε αφήσει στα χέρια της Αχτσιόγλου και θα είχε εξαϋλωθεί εδώ κι ένα χρόνο...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν πράκτορας του Μητσοτάκη, των Αμερικανών ή των Αρειανών κι επιθυμούσε την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε κατεβεί πέρυσι υποψήφιος πρόεδρος. Θα είχε αφήσει το κόμμα στα χέρια τής Εφ. Αχτσιόγλου, του Ευκλ. Τσακαλώτου και των υπόλοιπων που κατάπιαν ένα ολόκληρο τρίτο μνημόνιο αλλά διύλισαν μισή ομιλία στο ΣΕΒ. 

Θα είχε καθίσει στα αβγά του και δεν θα γύριζε όλη τη χώρα για να περισώσει ένα κόμμα που είχε περάσει δύο διασπάσεις, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια από εκείνους που τώρα έχουν το θράσος να θέτουν διλήμματα του τύπου "ΣΥΡΙΖΑ ή Κασσελάκης". Δεν θα είχε προτείνει, επίσης, μια σειρά καταστατικών αλλαγών ώστε ένας σταλινικός οργανισμός να μετατραπεί σε πραγματικό κόμμα τού 21ου αιώνα...

Αν η κριτική που είχε ασκηθεί στον Κασσελάκη μετά τις ευρωεκλογές ήταν καλόπιστη, μέσα στα όρια της λογικής και της ευπρέπειας ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα πάλευε πόντο με πόντο με τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Κι όπως κι αν έχει, αυτοί που ξεκίνησαν μια συζήτηση για συγκόλληση δυνάμεων, απορροφήσεις ή έστω συνεργασίες με κόμματα τα οποία έχουν ερμητικά κλειστές τις πόρτες τους είναι πιθανότερο να επιθυμούν την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως κι εκείνοι στην Κουμουνδούρου που ονειρεύονταν αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και μόλις τις προάλλες θριαμβολογούσαν για την 43η επέτειο της ανόδου τού Ανδρ. Παπανδρέου στην εξουσία...

Κοντολογίς, ακόμα κι αν η επιδίωξη Κασσελάκη είναι η εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ, που μάλλον το αντίθετο έχει δείξει μέχρι τώρα, δεν είναι απαραίτητος για να συμβεί κάτι τέτοιο. Την ίδια στιγμή που θα ανακοινώσει πως δεν τον ενδιαφέρει ένα κόμμα ξεπεσμένων γραφειοκρατών ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει στην εποχή Τσίπρα προ μνημονίων και φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειονότητας του λαού. Στο 4%, δηλαδή, και με το ζόρι. Τότε ίσως και να μιλήσει ο Βούδας τού Σουνίου, αν και με τη σιωπή του μπροστά στον εξευτελισμό τής Αριστεράς και της δημοκρατίας τα έχει ήδη πει όλα...

 

   

Ο Κασσελάκης δίνει το μισό Αιγαίο, πώς να μην τον πολεμούν;...

Ο Κ. Μητσοτάκης εδώ και πολύ καιρό επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία και να μας πείσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τη χρεοκοπία κι όχι η χρεοκοπία το ΣΥΡΙΖΑ, πως το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν αυτό που διέλυσε τη χώρα κι όχι δεκαετίες ασυδοσίας και διαφθοράς. Οι πραξικοπηματίες φαίνεται πως έχουν ζηλέψει τη δόξα τού πρωθυπουργού και θέλουν να μας πείσουν πως ο Στέφανος Κασσελάκης είχε παραλάβει ένα κόμμα στην ακμή του και το διέλυσε. Έχουμε ακούσει τα πάντα, γιατί να μην ακούσουμε και το ότι ο Κασσελάκης συνετρίβη από τον Μητσοτάκη το 2023 μολονότι ήταν αντιπολίτευση;...

Ο Αλ. Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη και παραιτήθηκε. Πιθανότατα το μετάνιωσε και τώρα εγκληματεί σε βάρος και της ιστορίας του. Με την εξαίρεση, ωστόσο, του Χρ. Σπίρτζη κανένα άλλο μέλος τής Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής δεν παραιτήθηκε. Μόνο ο Τσίπρας έφταιγε; Όλοι οι υπόλοιποι τον συμβούλευαν ορθά και γι' αυτό δεν ένιωσαν την ανάγκη να παραιτηθούν; Και τώρα έχουν το θράσος να καθαιρούν και να αποκλείουν αυτόν που τους έδωσε ξανά μια δυναμική και θέλουν να παραμείνουν στα πόστα τους μέχρι τη δευτέρα παρουσία;...

Ο Κ. Μητσοτάκης είχε πάρει τη σάρισα για τη σύνθετη ονομασία ενός άλλου κράτους στην οποία είχε συμφωνήσει ο πολιτικός κόσμος από την εποχή τού μπαμπά του, αλλά τώρα είναι έτοιμος να παραχωρήσει το μισό Αιγαίο, δηλαδή εθνική κυριαρχία, πέρα φυσικά από την απαξίωση κάθε δημόσιου αγαθού και πολλά άλλα. Ποιος θα τον σταματήσει; Αυτοί που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί του ή οι χρήσιμοι ηλίθιοί του; Το ΠΑΣΟΚ που είναι πρόθυμο να συγκυβερνήσει για άλλη μια φορά με τη δεξιά; Ο Κ. Βελόπουλος, η Αφρ. Λατινοπούλου ή κάποιος άλλος ακροδεξιός κλόουν; Οι πραξικοπηματίες και οι αποστάτες; Μάλλον όχι... 

 

 

Το θαύμα του 15%...

Όταν είχε πρωτοεμφανιστεί ο Στέφανος Κασσελάκης ως υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πριν ένα χρόνο είχα γράψει πως το κόμμα τού χρωστά περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να του ξεπληρώσει. Είχε δώσει ζωή σε μια άψυχη μέχρι τότε προεκλογική κούρσα που και μόνο τα ονόματα των υποψηφίων να σας παραθέσω θα συμφωνήσετε μαζί μου πως με κανέναν τους δεν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να πιάσει 15% στις ευρωεκλογές. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς έκαναν δικό τους κόμμα και η απήχησή τους μετρήθηκε ελλιποβαρής...

Το βράδυ των ευρωεκλογών το 15% μου φαινόταν φτωχό κι εν μέρει έφταιγε κι ο Κασσελάκης με τακτικά λάθη των τελευταίων δύο εβδομάδων που δεν του επέτρεψαν να πάει ψηλότερα. Αν ήξερα, ωστόσο, στις 9 Ιουνίου αυτά που θα μεσολαβούσαν μέχρι σήμερα θα μιλούσα και τότε για θαύμα... 

Ένα τρίμηνο αφέθηκε αυτός ο άνθρωπος να κάνει τη δουλειά του και μετέτρεψε το μονοψήφιο ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο κόμμα. Και τώρα, καθόλου τυχαία, που δεν είναι πρόεδρος επέστρεψε στα δεδομένα ενός κόμματος του 3% που με την αλλαγή τού εκλογικού νόμου την οποία ετοιμάζει ο Κ. Μητσοτάκης δεν ξέρω αν θα του είναι αρκετό για να μπει στη Βουλή...

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου, του Φαραντούρη, του Πολάκη, του Γκλέτσου, του Παππά, της Δούρου, του Τσίπρα θα είναι ένα πρώην κυβερνητικό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη θα δώσει σκληρή μάχη σχεδόν από την αρχή με εφόδια την προσωπικότητα του αρχηγού του και το έλλειμμα προσωπικότητας του Ν. Ανδρουλάκη. Όπως κι αν έχει, το αντιπολιτευτικό κενό που υπάρχει σήμερα θα είναι πολύ κρίμα να καλυφθεί από ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, του οποίου οι μισοί ψηφοφόροι είναι δεξιοί...   

"Ο εχθρός λαός"...

Τις τελευταίες σαράντα ημέρες καθαιρέθηκε και στη συνέχεια αποκλείστηκε ο δημοκρατικώς εκλεγμένος πρόεδρος του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος πρώτα από 163 και στη συνέχεια από 138, αν ήταν και τόσοι την τελευταία φορά αφού κανείς δεν τους μέτρησε. Ποια είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση ενός ευαισθητοποιημένου πολίτη που είναι λίγο παλιομοδίτης κι αγαπά τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη; Σωπαίνει ώστε στο τέλος να αφαιρεθεί και η ελληνική ιθαγένεια από τον Στέφανο Κασσελάκη ή μιλάει ή και φωνάζει αν χρειαστεί για να ακουστεί η φωνή του;...

Φυσικά και δεν επιδοκιμάζω την άσκηση σωματικής ή και ψυχολογικής βίας, αλίμονο όμως αν οποιαδήποτε κριτική, έστω κι αυστηρή, χαρακτηρίζεται τραμπική ώστε κάποιοι να κρύψουν τα πολιτικά τους ανομήματα πίσω από έναν ανυπόστατο χαρακτηρισμό. Κι αλίμονο αν η παρουσία μελών έξω από την αίθουσα συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής ταυτίζεται με το Καπιτώλιο γιατί έτσι βολεύεται η προβοκάτσια και η προπαγάνδα. Αυτοί που ήταν μέσα, άλλωστε, από αυτούς που ήταν έξω εκλέχθηκαν και σε αυτούς θα όφειλαν να λογοδοτούν...

Το ύστατο, εξάλλου, καταφύγιο των πραξικοπηματιών είναι το ότι ακόμα κι ακροδεξιοί αναρωτιούνται για το πόσο δημοκρατικές είναι οι διαδικασίες στο ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να σκύψουν το κεφάλι από ντροπή που τους τρολάρουν ακόμα και οι υμνητές τής χούντας τούς χρησιμοποιούν ως δήθεν επιχείρημα υπεράσπισης. 

Λες και είναι μόνο αυτοί εκεί έξω που αναρωτιούνται "μα, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι" κι όχι η συντριπτική πλειοψηφία. Εκτός, βεβαίως, από το γαλατικό χωριό τής Κουμουνδούρου που έχει καταπιεί το σταλινικό ζωμό...

 

Επειδή τα αγγλικά του δεν είναι πολύ καλά μετέφρασε το rebranding ως αυτοεξευτελισμό...

Δεν ξέρω αν ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε κατ' ιδίαν συγγνώμη από τον Β. Βενιζέλο και τα υπόλοιπα πάλαι ποτέ πουλέν τής διαπλοκής. Από τη στιγμή που τη ζήτησε έτσι κι αλλιώς δημοσίως στο συνέδριο της "Καθημερινής"- λίγες εβδομάδες μετά από το συνέδριο του κόμματός του(;) που δεν είχε πάει- μικρή σημασία έχει αν το έκανε και πίσω από τις κουρτίνες. Ποιος να το περίμενε, όμως, πως το "rebranding" που είχε βάλει μπρος στην ουσία ταυτιζόταν με τον αυτοεξευτελισμό ενός ανθρώπου που κάποτε είχε θεωρηθεί η χρυσή ελπίδα τού αντισυστημισμού;...

Ποιος να το περίμενε, επίσης, όταν ισχυριζόταν πως τη "δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς" πως αυτό δεν θα σήμαινε διόρθωση λαθών που έγιναν από άγνοια και υπερβολική αυτοπεποίθηση, αλλά υποταγή στο σύστημα που τον πολέμησε όσο κανέναν άλλο πρωθυπουργό στη μεταπολίτευση; Ποιος να το περίμενε πως αυτός που πέρασε των παθών του τον τάραχο από τους εσωκομματικούς του υπονομευτές θα έφτανε στο σημείο να κάνει πράγματα που οι τσακαλώτοι δεν θα διανοούνταν να κάνουν; Πόσο αξίζει εν τέλει η Προεδρία της Δημοκρατίας ή κάποιο άλλο δημόσιο αξίωμα ώστε να πετάς όλο το παρελθόν σου στα σκουπίδια;...

Θα μου πείτε και δικαιολογημένα, "μα καλά, δεν είναι γενναίο να παραδέχεσαι τα λάθη σου"; Φυσικά και είναι, όπως και είναι δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι γιατί ήταν λάθος η Novartis όταν οι Αμερικανοί πλήρωσαν πριν μερικές εβδομάδες τούς προστατευόμενους μάρτυρες αποδεχόμενοι επί της ουσίας πως έλεγαν την αλήθεια για τους μιζολήπτες. Είναι, επίσης, δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι αν οι καναλάρχες είναι κατατρεγμένοι, χτυπημένοι από το άδικο και τη συκοφαντία και στην πραγματικότητα έχουμε την πιο αμερόληπτη δημοσιογραφία στη χώρα. Είναι, επίσης, δικαιολογημένο να αναρωτιέμαι αν ο πρώην και τα πολιτικά του ορφανά εξακολουθούν να μας θεωρούν λωτοφάγους, όπως τότε που μας έλεγαν πως θα έσκιζαν τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο... 

    

  

Κάνε κόμμα πιο γρήγορο από τη φθορά...

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ πλέον να πείσω κανέναν που ζει στην Ελλάδα πως έχει αξία η συμμετοχή του στα κοινά ή κάποιον Έλληνα που ζει στο εξωτερικό πως αξίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Με ποια επιχειρήματα να αντιστρέψω την απαξιωτική αντίληψη κάποιου για την πολιτική, ο οποίος ανήκει στο 60% που δεν ψήφισε τον Ιούνιο; 

Να του πω ότι η ψήφος του μετράει, πως συναποφασίζει για το μέλλον του, πως αυτή η χώρα δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της; Μετά και τα όσα συνέβησαν το Σάββατο ντρέπομαι κι εξ ονόματος όσων θα έπρεπε να καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία τής Αριστεράς...

Μόνο αν ο Στέφανος Κασσελάκης αποδειχθεί το χειρότερο κάθαρμα που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η συμπεριφορά που του έτυχε από δήθεν αριστερούς οι οποίοι δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ που τα λέμε τι να το κάνει ένα αρρωστημένο, σάπιο κόμμα το οποίο συντηρούν στη ζωή με ίντριγκες, βυζαντινισμούς και καμαρίλα καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες που οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα μπορούσαν να κάνουν καμία άλλη δουλειά πέρα από αυτή του υπονομευτή; Ας τους να το χαρούν όσο αντέξει η κρατική χρηματοδότηση και ύστερα να το θάψει αυτός που ευθύνεται για όσα ζούμε και τον τελευταίο χρόνο και τώρα παριστάνει τη διεθνή προσωπικότητα, τρομάρα του...

Το πολιτικό τοπίο και δη στην κεντροαριστερά είναι απολύτως ρευστό. Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν μπορεί να συγκινήσει πολλούς περισσότερους από τις μερικές δεκάδες χιλιάδες που τον επανεξέλεξαν πρόεδρο. Αν μπορούσε θα το είχε ήδη κάνει. Τώρα είναι, συνεπώς, η ώρα για τον Κασσελάκη να πατήσει φρένο και στην προσωπική του φθορά την οποία τόσο πολύ επιδιώκει ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας αξιοποιώντας ως χρήσιμους ηλίθιους μερικούς κρατικοδίαιτους της Κουμουνδούρου... 

Άφησε πίσω σου τα συντρίμμια και φτιάξε κάτι νέο με όσους θέλουν και μπορούν. Μην αφήσεις να σε φθείρουν κι άλλο με διαδικασίες που είναι ανεκτές μόνο από σταλινοαπολιθώματα. Πέτα μπροστά και σε λίγο καιρό θα βλέπουν όλοι την πλάτη σου...