Σ΄ ετούτα εδώ τα μάρμαρα ο Μητσοτάκης δεν χάνει ποτέ...

Όταν ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε στο αμερικανικό Κογκρέσο είχαν γραφτεί ύμνοι από τα συστημικά ΜΜΕ για τον παγκοσμίου βεληνεκούς ηγέτη μας. Όταν ο πρωθυπουργός τρώει πόρτα από τον πρωθυπουργό τής Μεγάλης Βρετανίας γράφονται πάλι ύμνοι για τον ηγέτη που διεκδικεί με πάθος τα εθνικά μας δίκαια κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Μονά ζυγά ο Μητσοτάκης κερδίζει, οπότε τι χρεία έχουμε αντιπολίτευσης;...

Όταν εργαλειοποιείς τα πάντα είναι φυσικό κάποια στιγμή να έρθουν και τα στραπάτσα. Όταν, για παράδειγμα, δεν σε ενδιαφέρει να νομιμοποιήσεις το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών αλλά να την βγεις από τα αριστερά στον Στέφανο Κασσελάκη τότε τρως σφαλιάρα ακόμα κι από τον παρακολουθούμενο από σένα Μ. Βορίδη. Όταν με τη μυστική σου διπλωματία για την οποία δεν έχεις ενημερώσει κανέναν ετοιμάζεις συμφωνία με την Τουρκία θα σου πεταχτεί κι ένας Σαμαράς. Όταν, γενικώς, δεν κάνεις πολιτική αλλά επικοινωνία θα πεθάνεις κι από αυτή κάποια στιγμή...

Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική δεν είναι να τα δίνεις όλα για να βγάλεις μια ωραία φωτό στο Κογκρέσο ούτε να κάνεις εξωτερική πολιτική Ι.Χ. Για να φτάσουμε σε μια συμφωνία με τους Βρετανούς για τα γλυπτά ή με τους Τούρκους για το Αιγαίο είναι προφανές ότι θα γίνουν υποχωρήσεις. 

Όταν, όμως, έχεις ανέλθει στην εξουσία χαρακτηρίζοντας προδοτική τη Συμφωνία των Πρεσπών και συμμετέχοντας στα συλλαλητήρια της εθνικιστικής υστερίας ή όταν αποκαλείς ως πρωθυπουργός εθνική εξαίρεση την αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορείς να απαιτείς εθνική ομοψυχία. Ναι, πρέπει να την έχεις αλλά πρέπει και να είσαι αξιόπιστος. Αλλιώς θα σε γλεντάνε ακόμα και οι δικοί σου...

 
 

Τσιπροφύλακες εξωτερικού...

Ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς δεν είναι αλάνθαστος. Αν ήταν, για παράδειγμα, δεν θα έχανε τις τελευταίες εκλογές με 17,85%. Ακόμα και το ότι επέτρεψε στο τέλος τους τσιπροφύλακές του να τον μετατρέψουν σε ένα ξύλινο ομοίωμα του εαυτού του προκειμένου να αισθάνεται πως τους έχει ανάγκη κι αυτό δική του ευθύνη ήταν. 

Το να επιτίθεσαι, ωστόσο, δημοσίως στον Τσίπρα τώρα που έχει αποστρατευτεί (;), ενώ τόσα χρόνια τον υπονόμευες στα μουλωχτά δεν είναι και πολύ γενναίο. Όπως, άλλωστε, και το να φεύγεις από το ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενος την παρακαταθήκη Τσίπρα με τον Αλέξη, όμως, να παραμένει στο κόμμα...

Πριν δύο εβδομάδες ο Τσίπρας συναντήθηκε με κάποιους από τους αποστάτες που τώρα μας λένε πως αμάρτησαν για χάρη τού πνευματικού τους πατέρα. Οι συναντήσεις, μάλιστα, δημοσιοποιήθηκαν. Τους ζήτησε σε αυτές να παραμείνουν. Τι έκαναν εκείνοι; Έφυγαν μολαταύτα. Από πού κι ως πού, συνεπώς, εμπλέκουν τον Τσίπρα στον κομπλεξισμό τους;...

Η σκληρή αλήθεια για το ΣΥΡΙΖΑ είναι πως αν αυτό το ξεκαθάρισμα είχε γίνει πριν τέσσερα χρόνια τώρα το κόμμα θα ήταν κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα και υπουργούς την Εφ. Αχτσιόγλου, τον Αλ. Χαρίτση, τον Ν. Ηλιόπουλο, αλλά και τον Στέφανο Κασσελάκη. Η Ιστορία, όμως, δεν φτιάχνεται με τα αν. 

Αυτά είναι αρμοδιότητα του μέλλοντος. Γι' αυτό και παλεύουμε με τα υλικά που έχουμε τώρα. Και με αυτά και με τα καινούρια που θα έρθουν η δεξιά κι αριστερή διαπλοκή θα ηττηθoύν. Και, μάλιστα, πολύ νωρίτερα από όσο πιστεύουν πολλοί...

  

 
 

Ντελιβεράδες του Μητσοτάκη...

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει ακόμα το συνέδριό του για να αλλάξει ή να μην αλλάξει θέσεις και ιδεολογία ο μόνος λόγος που οι αποστάτες έφυγαν από το κόμμα είναι γιατί έχασαν τις εκλογές. Αν τους ενδιέφερε τόσο πολύ η Αριστερά θα είχαν μείνει για να την υπερασπιστούν από τον υποτιθέμενο εχθρό της Στέφανο Κασσελάκη. Όταν, όμως, απουσιάζουν τα επιχειρήματα η κουβέντα πηγαίνει στην τοξικότητα. Των άλλων βεβαίως γιατί οι ίδιοι ήταν παναγίτσες...

Τοξικότητα είναι και να πιάνεις από το λαιμό τον σύντροφό σου, να μην συγχαίρεις τον αντίπαλό σου που σε νίκησε, να μην του δίνεις το ελάχιστο περιθώριο χρόνου, να απαιτείς πραξικοπηματική καθαίρεση του νεοεκλεγμένου προέδρου, να φεύγεις με την έδρα που οι πολίτες έδωσαν πρωτίστως στο κόμμα ή να διασπάς χρησιμοποιώντας ως επιχειρήματα μια ομιλία στο ΣΕΒ, τη νοικοκυρεμένη Ελλάδα και, φυσικά, τον Π. Πολάκη. Τοξικότητα, είναι, επίσης, να μην κάνεις καμία αυτοκριτική γιατί έχασες παρά μόνο να λες πως το πόπολο παραπλανήθηκε. Όπως και το να κάνεις γάμο συμφέροντος μόνο και μόνο γιατί δεν βρήκες δέκατο αποστάτη...

Τα κόμματα δεν γίνονται για να ποτίζουμε τους εγωισμούς μας ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να γίνονται γι' αυτόν το λόγο. Το να παρουσιάζεται, συνεπώς, η αποχώρηση της ηγεσίας τής Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ σαν να καταστράφηκε το σύμπαν θα είχε ένα πολιτικό νόημα αν εκπροσωπούσε κάτι παραπάνω από το 3% των φοιτητών, όπως εκπροσωπούσε. 

Αυτοί που έφυγαν, ωστόσο, γενικώς από το ΣΥΡΙΖΑ- γύρω στους χίλιους από τα συνολικώς 150.000 μέλη- όχι μόνο δεν πέτυχαν ποτέ την κοινωνική γείωση αλλά την απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι για να μην χάσουν οφίτσια και δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς. Είναι τόσο ιδεολόγοι που δεν παραιτούνται καν από τις κομματικές θέσεις τους μήπως και χάσουν την αποζημιωσούλα τους. Οι ντελιβεράδες τόύ Κ. Μητσοτάκη...

 

 
 

Βασάνισαν μέχρι να βασανιστούν...

Από τη στιγμή που ανακοίνωσαν την αποστασία τους, ύστερα από πολλά ήξεις αφήξεις, προσπαθούν να μας πείσουν πόσο βασανίστηκαν για να πάρουν αυτή την απόφαση, πόσο αγαπούν το ΣΥΡΙΖΑ και πως οι ίδιοι δεν ήταν περαστικοί από αυτό το κόμμα. Ενδεχομένως και να βασανίστηκαν, δεν το έδειξαν και πολύ πάντως όλους αυτούς τους μήνες που αντιπολιτεύονται τον Στέφανο Κασσελάκη κι εμμέσως τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά πάντως όχι τον Κ. Μητσοτάκη. Κι αυτό όταν δεν έκαναν λευκή απεργία, αφήνοντας τα κορόιδα να κάνουν τη δουλειά για να είναι ξεκούραστοι τώρα που θα φτιάξουν δική τους Κοινοβουλευτική Ομάδα και θα αναγκαστούν να πουν και καμιά κουβέντα σε βάρος τού πρωθυπουργού...

Όταν αγαπάς κάποιον ή κάτι είσαι πρόθυμος και να κάνεις υποχωρήσεις για να μείνεις στη ζωή του. Δεν λέω πως πρέπει να γίνεις χαλί να σε πατήσει, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν φεύγεις από ένα κόμμα που υποτίθεται πως αγαπάς γιατί αυτός από τον οποίο έχασες με τις ψήφους των μελών του αναφέρεται σε stock options ή στη νοικοκυρεμένη Ελλάδα. Ούτε, φυσικά, κάνεις δίκη προθέσεων, ιδίως όταν μπορείς να συνδιαμορφώσεις τις θέσεις του κόμματος στα όργανα και στο συνέδριο. Και ιδίως όταν κρατάς για τον εαυτό σου το προνόμιο να αποκαλείσαι Αριστερός και όλοι οι υπόλοιποι είναι ή δεν είναι αναλόγως της δικής σου έγκρισης ή απόρριψης της αριστεροσύνης τους...

Οι πράξεις σου είναι οι καλύτεροι κριτές των λόγων σου. Και στην πράξη οι αποστάτες δεν έδειξαν ποτέ καμία διάθεση συνεννόησης με τον Στέφανο Κασσελάκη. Αντί να δείξουν έστω τη στοιχειώδη κατανόηση για το ότι είναι νέος στη χώρα και στην πολιτική τον πολέμησαν από την πρώτη ημέρα σαν να ήταν ο μεγαλύτερος ολετήρας στην Ιστορία τής Αριστεράς... 

Αν ήταν κατηγορούμενος στο δικαστήριο θα του έδειχναν μεγαλύτερη επιείκεια. Όχι όμως, τον αντιμετώπισαν σαν παρείσακτο, όπως οι ρατσιστές τους μετανάστες, όπως οι μέτριοι τους ικανούς. Στη δημοκρατία, ωστόσο, ακόμα και στην κοινοβουλευτική, όλοι στο τέλος παίρνουν τη θέση που τους αξίζει. Άλλοι δικαιώνονται κάποια στιγμή κι άλλοι καταλήγουν στο σκουπιδοτενεκέ τής Ιστορίας...

 

Για να πας μπροστά τη νοικοκυρεμένη Ελλάδα πρέπει πρώτα να σε ακολουθήσει...

Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης σπαταλά τα άνοστα ευφυολογήματά του στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Στέφανο Κασσελάκη; Οφείλεται μόνο στο ότι είναι εύκολο να χτυπάς τον πεσμένο; Είναι κι αυτό, ο πρωθυπουργός άλλωστε ήταν αλαζόνας και πριν γίνει πρωθυπουργός, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτός και οι ακριβοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι του κατανοούν πως ο μόνος μέσα στην κατατεμαχισμένη αντιπολίτευση που μπορεί να γκρεμίσει την παντοδυναμία του είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς άλλος...

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάξει πρόεδρο δεν έχει μέλλον. Ο Ν. Ανδρουλάκης είναι καλός για κομματικές λοβιτούρες, το πολιτικό του χάρισμα ωστόσο είναι μηδαμινό. Οι αποστάτες, εξάλλου, θα διασπαστούν πιο γρήγορα από όσο διέσπασαν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτό συμβαίνει όταν δεν σε συνδέει στην ουσία η ιδεολογία παρά μόνο το μίσος και το κόμπλεξ για έναν νέο άνθρωπο. Όσο για το ΚΚΕ, όταν βολεύεσαι με το να είσαι ο χρήσιμος ηλίθιος ενός συστήματος που υποτίθεται πως μισείς τότε έχεις βάλει φρένο και στο πόσο θέλεις να το αλλάξεις...

Ο μόνος στην ευρύτερη Αριστερά που έχει στρατηγική νίκης είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Μόνο το μέλλον θα δείξει αν είναι ορθή ή όχι, αλλά έχει και βασικός της άξονας είναι η αποφυγή των λαθών τα οποία στοίχισαν στον Αλέξη Τσίπρα. Ένα από αυτά ήταν και το ζήτημα της αξιοπιστίας την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανάκτησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. 

Αυτό, βεβαίως, συμπεριλαμβάνει να μιλάς κι απαξιωτικά για τσακαλώτους και κατρούγκαλους, που έτσι κι αλλιώς δεν ανήκουν πλέον στο κόμμα, και να προσελκύεις και τους νοικοκυραίους. Σε διαφορετική περίπτωση δεν είσαι κυβερνώσα αλλά ελιτίστικη Αριστερά... 

Ο Κασσελάκης, εξάλλου, δεν έχει κανένα λόγο να υπερασπίζεται ένα κυβερνητικό παρελθόν για το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη ούτε για τα θετικά του ούτε για τα αρνητικά του. Ας βγαίνει ο Τσίπρας στη Βουλή να το κάνει για να φέρνει σε δύσκολη θέση τους αποστάτες...

 

Μόνο ο Κασσελάκης έχει καταλάβει τι έχει συμβεί στην Αριστερά...

Και τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες θα αποτελειώσει και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξήσει και το πόπολο θα συνεχίσει να εξαπατά με pass προς όφελος της ολιγαρχίας που υπηρετεί. Και γιατί να μην συνεχίσει να το κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Το 41% πήρε στις εκλογές, την αντιπολίτευση την έχει στα σκοινιά και τα ΜΜΕ στην απόλυτη υπηρεσία της...

Όταν γίνεται ήδη συζήτηση για τρίτη τετραετία Μητσοτάκη καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να μιλάμε για το ποιος θα επικρατήσει στο "μικρό τελικό" ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Εν τέλει κι ανεξαρτήτως ποιος θα είναι δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος δεν θα έχει καμία σημασία αν στις ευρωεκλογές κινούνται όλοι λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το 15%. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ανάγκη για ένα νέο σχηματισμό με προοπτική νίκης...

Ξέρετε γιατί εκτιμώ πως ο Στέφανος Κασσελάκης θα τα καταφέρει; Γιατί είναι ο μόνος που έχει εντοπίσει το πρόβλημα της ευρύτερης Αριστεράς κι αυτό είναι πως ο κόσμος της απέχει από τις εκλογές. Στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι κερδίζουν γιατί χάνει ο αντίπαλός τους κι ας είναι οι διαρροές του προς αυτούς μικρές. Στο ΚΚΕ, πάλι, έτσι και μια δημοσκόπηση τους δείξει δεύτερους θα κάνουν τα πάντα για να περιχαρακωθούν στην ασφάλεια του τριτοτέταρτου. Όσο για τους αποστάτες, αυτοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 17,85% στις εκλογές κι όχι 47,85%... 

Βεβαίως για να επιστρέψουν αυτοί οι πολίτες στις κάλπες δεν αρκούν ούτε τα επικοινωνιακά χαρίσματα ούτε η δαιμονοποίηση Μητσοτάκη. Θα χρειαστούν άμεσα προτάσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Όταν συμβεί κι αυτό τότε σε μερικά χρόνια θα μιλάμε γι' αυτές τις ημέρες και θα γελάμε... 

 
 

Αν ο Πολάκης δεν ήταν εφοπλιστής ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα ήταν ενωμένος...

Από όσο γνωρίζω ο Π. Πολάκης δεν είναι απόδημος Έλληνας ούτε εφοπλιστής ούτε έχει εργαστεί στη Goldman Sachs ούτε έχει υπερασπιστεί ποτέ το νεοφιλελευθερισμό. Έχει ελαττώματα που έχουν στοιχίσει στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτά δεν ταυτίζονται με τα όποια ελαττώματα του Στέφανου Κασσελάκη. Τότε γιατί οι "κουρασμένοι" τον επικαλούνται ως λόγο αποχώρησης; Θέλουν να μας πουν πως αν ο Κασσελάκης τους είχε πάρει τη μπουκιά από το στόμα χωρίς τη σύμπραξη Πολάκη θα τον στήριζαν και τώρα τους ενοχλεί ο αψύς κρητικός;...

Η πικρή αλήθεια για τους 6+ 6- 12 είναι πως θα πολεμούσαν τον Κασσελάκη από την πρώτη ημέρα, όπως κι έπραξαν, ακόμα κι αν τον πολεμούσε κι ο Πολάκης. Μόνο γενναίο δεν είναι, συνεπώς, να κρύβονται πίσω από έναν πράγματι τοξικό λόγο για να δικαιολογήσουν συμπεριφορές που αν ήταν οι ίδιοι θύματά τους θα ζητούσαν από την πρώτη στιγμή το κεφάλι των υπονομευτών τους. Στην πραγματικότητα είναι δειλό, πολύ δειλό να έχεις αποφασίσει να φύγεις αλλά να παραμένεις υποβάλλοντας όχι τον Κασσελάκη και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά τους προοδευτικούς πολίτες τής χώρας στο μαρτύριο της σταγόνας γιατί έτσι πιστεύεις ότι θα διασώσεις την πολιτική σου καριέρα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Μόνο που οι ψηφοφόροι του δεν πηγαίνουν, ως επί το πλείστον, στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ ή στο ΚΚΕ αλλά στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Περιμένουν να καταλαγιάσει η φουρτούνα για να πάρουν τις αποφάσεις τους. Δεν θα περιμένουν, όμως, για πολύ ακόμα και σίγουρα όχι μέχρι τις ευρωεκλογές... 

Ο Κασσελάκης έχει απλώσει πολλές φορές το χέρι, περισσότερες από όσες χρειαζόταν. Τώρα οφείλει να το απλώσει ακόμα μια φορά, για να κουνήσει το μαντήλι σε όσους καπηλεύτηκαν την Αριστερά για να ανακουφίσουν τις διαψευσμένες τους φιλοδοξίες και για να οδηγήσει μπροστά όσους πιστεύουμε ότι για να έχουν οι ιδέες μας αξία πρέπει να δοκιμάζονται στη αρένα κι όχι στα θεωρεία...