Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή...

Το ξέρατε ότι σε μια οικονομία που υποτίθεται πως πάει "βζιιν", που λέει και μια χουντική ψυχή, ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε ένα κούρεμα καταθέσεων; Κι όμως, αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει ότι ιδιώτες φτιάχνουν πέμπτο τραπεζικό πυλώνα με τα χρήματα του ελληνικού λαού. 

Αν ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο πόσο σίγουροι μπορεί να νιώθουν οι καταθέτες άλλων μη συστημικών τραπεζών; Πόση εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν σε μια κυβέρνηση που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τούς δουλεύει κανονικά;...

Εδώ και πολύ καιρό το καθεστώς Μητσοτάκη προσπαθεί να μας πείσει πως το ότι τα διυλιστήρια, οι εταιρείες ενέργειας, τα σούπερ μάρκετ και οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους στην Ευρώπη είναι τυχαίο και δεν οφείλεται στο ότι κλείνει τα μάτια στην κερδοσκοπία τους. Πληρώνουμε πολύ περισσότερα με μισθούς πολύ χαμηλότερους από τους ευρωπαϊκούς αλλά φταίμε γιατί παίρνουμε ολόκληρα καρπούζια κι όχι φέτες. Ναι, φταίμε, αλλά η ευθύνη μας σχετίζεται με το ότι πιστέψαμε ότι τα χρήματα από το ελικόπτερο της πανδημίας θα συνεχίζονταν για πάντα...

Σε καμία ανταγωνιστικότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν πρόκειται να συμβάλει η δημιουργία μίας νέας τράπεζας με πολύ μικρότερα ίδια κεφάλαια από τις υπάρχουσες συστημικές. Απλώς προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα ενός καρτέλ που ζητά προμήθεια και για τον αέρα που αναπνέουμε και που οι διαφορές στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων που "προσφέρει" είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Αν αυτό το καθεστώς καταφέρει να ιδιωτικοποιήσει και το νερό, όπως σφόδρα επιθυμεί, η κυβέρνηση που θα το διαδεχθεί θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή. Σαν μια μεταπολίτευση μέσα στη μεταπολίτευση...  

 

 

Οι αρχηγοί δεν συμπεριφέρονται σαν οργισμένα είδωλα σε αποστολή αυτοκτονίας...

Είναι φανερό πλέον με γυμνό μάτι ότι δεν θέλουν όλοι όσοι ανήκουν σήμερα στο κόμμα να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι γιατί ευελπιστούν πως θα συγκινήσουν το ΠΑΣΟΚ του Χ. Δούκα και κάποιοι άλλοι πως θα συγκροτηθεί ένα νέος, διευρυμένος προοδευτικός φορέας που θα τους απορροφήσει. Σε αυτό το πλαίσιο κι από τη στιγμή που κανείς τους δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον Στέφανο Κασσελάκη και να αμφισβητήσει την ηγεσία του θα συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο και τις προβοκάτσιες...

Είναι, όμως, ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισής τους το "όποιος δεν θέλει ας σηκωθεί να φύγει"; Όχι, μόνο αδυναμία δείχνεις με το να μην μπορείς να συγκρατείς τα δικαιολογημένα νεύρα σου. Ο οποιοσδήποτε πολιτικός αρχηγός, ακόμα και κάποιος με τα νεωτερικά χαρακτηριστικά Κασσελάκη, δεν είναι οργισμένο είδωλο σε αποστολή αυτοκτονίας. Ακούει προσεκτικά τα φτηνά επιχειρήματα, τα αντικρούει και πηγαίνει παρακάτω χωρίς πολλά πολλά...

Ο Κ. Μητσοτάκης καταρρέει ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα. Βρίσκεται ανοιχτά αντιμέτωπος με την εξαπάτηση πάνω στην οποία στήριξε την εξουσία του και πλέον αδυνατεί να τον διασώσει η διαπλοκή. Το ζήτημα είναι, συνεπώς, η προοδευτική αντιπολίτευση να σταθεί γρήγορα στα πόδια της πριν την προλάβει η ακροδεξιά και η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει τις ηγεσίες της. Στο τέλος τής ημέρας, άλλωστε, αυτές θα απολογηθούν στους προοδευτικούς πολίτες κι όχι ο Αλ. Τσίπρας...

 

Θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα για να μην βρούμε το μισό Αιγαίο στην επιστροφή...

Το ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι από μόνο του κακό. Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται παρεξηγήσεις που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες. Ούτε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνονται γνωστά όλα όσα διαμείβονται μεταξύ τους. Η διπλωματία δεν ασκείται σε απευθείας σύνδεση με κάθε νοικοκυριό. Όταν, όμως, ασκείται κατ' εξακολούθηση μυστική διπλωματία αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Πολύ άσχημα μάλιστα...

Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Κύπρο μόλις για λίγες ώρες στα πενηντάχρονα της εισβολής και η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε στις εκδηλώσεις μνήμης από έναν υφυπουργό. Ο Μητσοτάκης, εξάλλου, μιλά γενικώς κι αορίστως για επανένωση του νησιού χωρίς να μας εξηγεί τι ακριβώς επιθυμεί. Είναι, για παράδειγμα, η συνομοσπονδία μέσα στις επιλογές του; Κατά τα άλλα, θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα, όπως μας λέει ο υπουργός του για τον οποίο η 24η Ιουνίου είναι ημέρα πένθους...

Ώσπου, όμως, να φτάσουμε στην τουρκική πρωτεύουσα μπορεί να έχουμε χάσει το μισό Αιγαίο. Οι εξ ανατολών γείτονες το γκριζάρουν ξανά από το βορρά ως το νότο και η κυβέρνηση μας κουνά τη Διακήρυξη των Αθηνών όπως ο Τσάμπερλεν κουνούσε τη Συμφωνία του Μονάχου. Η οποιαδήποτε παραχώρηση, που είναι πράγματι επιβεβλημένη όταν διαπραγματεύεσαι κι ας παρίστανε η ΝΔ το αντίθετο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν το κάνουμε θα πρόκειται για αυτοχειρία. Κάποιοι θα το έλεγαν και προδοσία. Συνηθισμένη, άλλωστε, η ελληνική δεξιά από κάτι τέτοια. Αυτή κυβερνούσε και το 1922 και το 1974... 

  

Ένας μήνας στη Μύκονο θα δικαιολογούσε έντεκα μήνες σκλαβιάς;...

Ας υποθέσουμε πως η κοινωνική πλειοψηφία διέθετε χρήματα για να πάει διακοπές. Όλα θα ήταν ωραία και καλά σε αυτήν τη χώρα; Μας είναι αρκετό να μπορούμε να βρισκόμαστε δυο, τρεις, τέσσερις εβδομάδες μακριά από την έδρα μας και μετά πάλι σε γκαρσονιέρες που τις πληρώνουμε σαν σουίτες, δουλειές που χαιρόμαστε όταν μας παρέχουν απλώς ασφάλιση και πενθήμερη εργασία και διασκέδαση που φοβάσαι να πιεις καφέ μήπως και φαλιρίσεις; Είναι το ελάχιστο, δηλαδή, το σημείο βρασμού μας ως κοινωνίας;

Μάλλον ναι, γι' αυτό και οι επιλογές μας είναι και τόσο μίζερες. Θα είχε, για παράδειγμα, επιλυθεί η αισχροκέρδεια αν το κράτος μάς πλήρωνε τους λογαριασμούς ρεύματος ώστε να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν τα διυλιστήρια και οι εταιρείες ενέργειας; Θα ήμασταν ευχαριστημένοι αν από το δημόσιο ταμείο- από τα λεφτά μας δηλαδή- πληρώνονταν τα νταβατζιλίκια στις τραπεζικές προμήθειες; Φοβάμαι πως θα ήμασταν, διαιωνίζοντας παθογένειες που θα τις βρίσκαμε μπροστά μας στην πρώτη χρεοκοπία. Όπως και τις βρήκαμε. Και μετά μας έφταιγε ο τυροπιτάς που δεν έκοβε απόδειξη...

Τους παράδεισους τους δημιουργούμε, δεν τους βρίσκουμε. Ούτε περιμένουμε από πολιτικούς αρχηγούς να τους φτιάξουν για εμάς. Είναι αλήθεια ότι η κοινωνική αντιπολίτευση έχει ζορίσει πολύ την κυβέρνηση, δεν αρκεί όμως να την βρίζεις και με το πρώτο επίδομα να την ξαναψηφίζεις... 

Ο πολίτης είναι "δουλειά" που εκτελείται 24 ώρες το 24ωρο κάθε ημέρα, όχι κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε, θα ζούμε ξανά και ξανά την ημέρα τής μαρμότας. Χωρίς διακοπές...  

   

Για τον Δραγασάκη είναι δολοφονία χαρακτήρα, για τον Κασσελάκη είναι απλώς Δευτέρα...

Η εκδήλωση για τους 1619 αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας στα περίχωρα της Λευκωσίας είχε μόλις ολοκληρωθεί. Παρόντες ήταν και οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυπριακής Βουλής. Οι συγγενείς, ωστόσο, δεν πήγαν σε αυτούς για να τους ζητήσουν βοήθεια. Πήγαν σε αυτόν που εδώ κι ένα χρόνο οι αριστεροί τού χαβιαριού δολοφονούν τον χαρακτήρα του, αλλά ενοχλήθηκαν πολύ για την κριτική που ασκήθηκε στο ιστορικό στέλεχος που συνομιλούσε με τους τραπεζίτες περισσότερο από την οικογένειά του...

Πριν λίγες ημέρες σχηματίστηκε πέμπτος ιδιωτικός τραπεζικός πυλώνας πάλι με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων. "Παραδόξως" όλοι αυτοί που είχε προσβληθεί η αριστεροσύνη τους όταν ο εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε πει πως δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα δεν έχουν πει κουβέντα, συμπεριλαμβανομένων όσων απογοητεύτηκαν από την αποαριστεροποίηση... 

Είναι οι ίδιοι που δήθεν κοκκίνησαν όταν ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτήρισε ιερή συμμαχία το ΝΑΤΟ, αλλά δεν έχουν πατήσει τα ποδαράκια τους στην Παλαιστίνη ούτε πολυνοιάζονται για την Κύπρο. Είναι γενικώς όλοι εκείνοι που ζητούν από τους άλλους παλικαριά και οι ίδιοι έχουν λερωμένα τα βρακιά...

Μπορεί ο Κασσελάκης να μην γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Να μας κυβερνούν για πάντα ο Κ. Μητσοτάκης και η δεξιά ή ο Ν. Ανδρουλάκης ή ο Χ. Δούκας ή η Ανν. Διαμαντοπούλου ή ο Δ. Τεμπονέρας ή ο Αλ. Χαρίτσης ή ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου ή να γυρίσει πάνω στο άσπρο άλογο ο Αλ. Τσίπρας. Καταφεύγω στην ονοματολογία γιατί οι επιλογές δεν γίνονται επί του φανταστικού αλλά επί του υπαρκτού. 

Αν είναι, συνεπώς, η Αριστερά να σωθεί ας πέσει ο Κασσελάκης και το πολιτικό του κουφάρι να κρεμαστεί επί ημέρες στην πλατεία Κουμουνδούρου προς παραδειγματισμό. Αν έχεις, όμως, μόνο μίσος και προκαταλήψεις αλλά καμία ουσιαστική εναλλακτική ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξεις μόνος σου την αποστρατεία πριν κάνει η ζωή αυτή την επιλογή για σένα...  

  

 

Τα στερνά τιμούν τις τράπεζες...

Ο Γ. Δραγασάκης συνειδητοποίησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 2024 κι όχι νωρίτερα; Δεν το είχε καταλάβει το Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο, το Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο, το Φεβρουάριο, το Μάρτιο, τον Απρίλιο, το Μάιο, τον Ιούνιο; Ούτε όταν έφυγαν οι 53 ή όταν αποχώρησαν οι σαραντάρηδες; Μάλλον το κατάλαβε όταν ο Στέφανος Κασσελάκης κήρυξε τον πόλεμο στις τράπεζες και δη στην Attica...

Μπορεί ο Δραγασάκης πράγματι να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε επί Κασσελάκη κι όχι όταν εφάρμοζε το νεοφιλελευθερισμό επί κυβέρνησης Τσίπρα της οποίας ήταν αντιπρόεδρος. Δεν τον κατηγορώ, ωστόσο, για αργά αντανακλαστικά. 

Δεν είναι, άλλωστε, ο μόνος που είχε παραμείνει για να υπονομεύει από μέσα. Τουλάχιστον εκείνος δεν είχε πιάσει στασίδι στο ΣΚΑΙ όπως ο Χρ. Σπίρτζης. Είναι κι αυτό ένα απομεινάρι πολιτικής ηθικής πάνω του...

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποαριστεροποιηθεί πρέπει πρώτα να αλλάξει πρόγραμμα, ιδεολογία και καταστατικό. Τίποτα από αυτά δεν έχει παρουσιαστεί σε πλήρη μορφή κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει σύντομα να επιλυθεί. 

Όποιος, όμως, αποχωρεί ή υπονομεύει χωρίς να καταθέτει κάποια συγκεκριμένη δική του πρόταση κι όχι "σάλτσες" και "πουμαρό" δεν νομίζω πως εξυπηρετεί την Αριστερά. Μάλλον την θέλει υποταγμένη στην ίδια ολιγαρχία που υπηρετούσε ως πέμπτη φάλαγγα κι όταν κατείχε κυβερνητικό πόστο...

 

Τα λεφτόδεντρα μαραίνονται στο 41% και πετάνε κλαδιά στο 28%...

Τι μας έχει διδάξει, ανάμεσα σε άλλα, η περίοδος μετά τις ευρωεκλογές; Πως τα λεφτόδεντρα δεν φυτρώνουν όταν ο Κ. Μητσοτάκης έχει 41% αλλά ανθίζουν, παρά τον καύσωνα, όταν έχει 28%. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς το Μάιο δεν υπήρχαν υπερκέρδη των διυλιστηρίων κι αυτά εμφανίστηκαν τον Ιούλιο. Και πάλι βέβαια θα τα φορολογήσουν με το χαμηλότερο συντελεστή, θα λογιστούν ως έξοδα και θα έχουν μειώσεις φόρων τού χρόνου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας...

"Ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοβαρός γιατί ο Σπίρτζης επιτίθεται κάθε ημέρα στον Κασσελάκη από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ κι ο Πολάκης είναι μισογύνης κι ομοφοβικός". Δεν μας πειράζει, δηλαδή, που επί πέντε χρόνια μάς φτωχοποιούν για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι, αλλά ενοχλούμαστε σφόδρα από την καμαρίλα στην Κουμουνδούρου. Λες κι ο Κασσελάκης θα κάνει υπουργούς τον Σπίρτζη και τον Πολάκη...

Δεν υπάρχει κόμμα στον πλανήτη που όλα τα στελέχη του να συμφωνούν με τον αρχηγό του. Κι αν υπάρχει το λυπάμαι γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλούσαμε για αγέλες και για πρόβατα ή για το ΚΚΕ. Αρκούσε, άλλωστε, μια καταβύθιση 13 ποσοστιαίων μονάδων τής ΝΔ για να αποκαλυφθεί ότι το δέος μπροστά στον ηγέτη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια τεράστια υποκρισία ψοφοδεών κομματαρχών... 

Ούτε, όμως, είναι βιώσιμο ένα κόμμα που τα στελέχη του προτεραιοποιούν τις προσωπικές τους στρατηγικές έναντι των συλλογικών. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο οι ίδιοι να συσπειρώνουν τους γκρούπις τους, αλλά καθόλου δεν βοηθούν στο να αβγατίσει το 15%. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και ίσως να μην τους ενδιαφέρει κιόλας και να προτιμούν το πρώτος στο χωριό από το τελευταίος στην πόλη...