Οι εκλογές είναι το σκόρδο των μπακαλόγατων...

Μέσα στον κακό χαμό τού σκανδάλου τού ΟΠΕΚΕΠΕ έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο ότι ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε τον Θ. Πλεύρη για να αντικαταστήσει τον Μ. Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης. Σαν να λέμε αλλαγή ακροδεξιάς φρουράς σε ένα υπουργείο που έχει να κάνει κατ' εξοχήν με τον άνθρωπο κι ας μην γεννήθηκε σε αυτή τη μπανανία ή γεννήθηκε από ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί εδώ. Ο πρωθυπουργός, δηλαδή, πέρα από το να μοιράσει χρήμα για να καλύψει την πολιτική ζημιά από τους "χασάπηδες" και τους "φραπέδες" θα στραφεί ακόμα πιο δεξιά για να μην μπατάρει κι άλλο το πλοίο...

Μπορεί, εξάλλου, η αντιπολίτευση να ζητά εκλογές, αμφιβάλλω όμως και για το αν τις θέλουν κάποια από τα κόμματα που την συναποτελούν. Αμφιβάλλω πολύ όταν το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, στην πρόθεση ψήφου βρίσκεται λίγο πάνω από το 10% και πολλοί το θεωρούν τσόντα τής ΝΔ αν προκύψει ανάγκη κυβερνητικής συνεργασίας. Πόσο πιθανό είναι, επίσης, να επιθυμούν κάλπες ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ όταν χαροπαλεύουν; Όλοι αυτοί συναπαρτίζουν μια αντιπολίτευση- μπακαλόγατο που παρακαλάει, στην ουσία, τον Μητσοτάκη να εξαντλήσει την τετραετία...

Το πολιτικό τοπίο τής μετά- μεταπολίτευσης πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Το πιθανότερο είναι πως στις μεθεπόμενες θα ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Θα είναι, ωστόσο, πολύ δύσκολο να βρουν θέση στο νέο σκηνικό κόμματα και πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον προηγούμενο κύκλο, ιδίως στο χώρο τής βαυκαλιζόμενης την προοδευτική αντιπολίτευσης. Όσο λίφτινγκ ή ριμπράντινγκ και να κάνουν η φθορά δεν φεύγει. Μάλλον την κάνει ακόμα πιο έντονη η αγωνιώδης προσπάθεια να μείνουν στον αφρό αυτοί που ο λαός τούς έχει βυθίσει κι αν τον προκαλέσουν εκ νέου θα τους ξαναβυθίσει... 

 

Ντόναλντ, ιδού ο στρατός των υποτελών σου...

Θα όφειλε η προοδευτική αντιπολίτευση ενόψει της 51ης επετείου από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο να πραγματοποιήσει μια σχετική συγκέντρωση, για να μην παραπονιέται κι ο Θ. Πλεύρης; Ναι, γιατί όχι, κι ας τα βρει δύσκολα στο σπίτι του ο βουλευτής τής ΝΔ με τον πατέρα του και διαχρονικό απολογητή τής χούντας... 

Μόνο που δεν είναι και πολύ αξιοπρεπές να ζητάς από τους πολιτικούς σου αντιπάλους να διοργανώσουν κάτι κι όχι εσύ ο ίδιος. Αν θέλουν, για παράδειγμα, η ΝΔ, η Ελληνική Λύση και λοιπές ακροδεξιές δυνάμεις να πραγματοποιηθεί μια οποιαδήποτε συγκέντρωση ας τη διοργανώσουν οι ίδιοι αντί να παραπονιούνται γιατί ο ελληνικός λαός βρίσκει πολλά στοιχεία ιστορικής ταύτισης με τον παλαιστινιακό...

Πριν μερικές δεκαετίες ο Π. Κανελλόπουλος, της "εθνικοφρόνου παρατάξεως", έδειχνε στον Βαν Φλιτ τις Ένοπλες Δυνάμεις τής χώρας μας λέγοντάς του "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας". Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι αλλά η Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ στην ουσία να είναι αμερικανικό προτεκτοράτο. 

Ούτε όταν την έβγαλε προσωρινώς ο Καραμανλής από το στρατιωτικό σκέλος τού ΝΑΤΟ ούτε όταν ο Παπανδρέου υποσχόταν να μας απαλλάξει από όλες τις βάσεις τού θανάτου κι όχι από τις μισές. Αμερικανικό προτεκτοράτο, άλλωστε, παραμένει και η Ευρώπη, όπως περίτρανα απέδειξε το μήνυμα υποτέλειας Ρούτε στον Ντ. Τραμπ...

Πρέπει, συνεπώς, να αποχωρήσουμε από το ΝΑΤΟ, την ίδια ώρα μάλιστα που η Τουρκία παραμένει μέλος του; Όχι, θα ήταν αυτοκαταστροφικό. Όπως αυτοκαταστροφικό είναι, όμως, να αποδεχόμαστε τα πάντα και να μην διεκδικούμε τίποτα... 

Μήπως, εξάλλου, αυτό δεν είχαν κάνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την εποχή των μνημονίων, λες κι εμείς ήμασταν οι μόνοι διάβολοι και οι εταίροι μας αρσακειάδες; Στην εξωτερική πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν παίρνεις αυτό που δικαιούσαι αλλά αυτό που διεκδικείς, όπως αποδεικνύει άλλωστε και η στρατηγική Ερντογάν. Εκτός, βεβαίως, αν αυτά που διεκδικείς αφορούν μόνο την οικογένειά σου κι όχι τη χώρα. Αν ισχύει, πάντως, κάτι τέτοιο η εσχάτη προδοσία λαμβάνει κι άλλες διαστάσεις, πέρα από την παρέμβαση στο έργο τής δικαιοσύνης...

 

Ε όχι, δεν θα περιμένει ο 21ος αιώνας τον Σαμαρά, τον Βορίδη ή τον Άδωνι να ετοιμαστούν...

Όχι κυρίες και κύριοι, τα ανθρώπινα- ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά- δικαιώματα δεν μπορούν να περιμένουν τον Αντ. Σαμαρά, τον Μ. Βορίδη, τον Αδ. Γεωργιάδη ή τον Θ. Πλεύρη να ετοιμαστούν για να εφαρμόζονται για όλους. Ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι ζήτημα κοινωνικής αποδοχής, όπως δεν είναι κι ο γάμος και η τεκνοθεσία των ετερόφυλων ζευγαριών. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν μπαίνουν σε δημοψήφισμα από τη στιγμή που έχουμε αποφασίσει ως κράτος, υπογράφοντας και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις, να ανήκουμε στον 21ο αιώνα κι όχι στο μεσαίωνα...

Θα ήταν πιο έντιμο αν όλοι όσοι αντιτίθενται στους γάμους και στην τεκνοθεσία των ομόφυλων μας έλεγαν καθαρά πως δεν τους θεωρούν ισότιμους ή τους κατατάσσουν στους ανώμαλους, στους διαβόλους, στους κατώτερους. Προσβάλλουν, όμως, τη νοημοσύνη μας όταν δήθεν νοιάζονται, για παράδειγμα, για το μπούλιγκ που ενδεχομένως να δέχονται στο σχολείο τα παιδιά των γκέι ζευγαριών. Αν είναι έτσι να απαγορεύουμε και τα διαζύγια των ετερόφυλων ζευγαριών ή, ακόμα καλύτερα, να τα υποχρεώσουμε να είναι ευτυχισμένα ό,τι κι αν συμβαίνει στο γάμο τους αφού αυτό είναι το κανονικό, όπως θα έλεγε και μία κουρασμένη αποστάτισσα...

Φυσικά και θα υπάρχουν αποτυχημένοι γκέι γάμοι. Βεβαίως και δεν θα είναι όλα τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών ευτυχισμένα. Όπως ακριβώς δεν είναι επιτυχημένοι όλοι οι γάμοι ετερόφυλων ή τα παιδιά τους. 

Το να μην επιτρέπεις, ωστόσο, να γίνονται όταν θα μπορούσες να βελτιώσεις, π.χ., τη ψυχολογική υποστήριξη όλων των ζευγαριών ή να φτιάξεις προγράμματα κατά τής κακοποίησης ή του σχολικού εκφοβισμού δεν σε κάνει συνετό αλλά οπισθοδρομικό κράτος. Κι όσοι χρησιμοποιούν τέτοιου είδους επιχειρήματα δεν θα έπρεπε να έχουν καμία θέση ευθύνης. Δεν είναι, "απλώς", ρατσιστές, είναι κι επικίνδυνοι για το μέλλον τής κοινωνίας μας...

 

   
 

Δεν βγάζεις τετραετία με το "πήρα 40,55% κι εσείς τα αρχίδια μου"...

Για τη Σφίγγα και τους Αριστερούς η απάντηση είναι πάντα ο άνθρωπος. Για τον Κ. Μητσοτάκη πάλι είναι "40,55%". Προφανώς δεν θα μπορεί να αποφεύγει την οποιαδήποτε κριτική μέχρι το 2027 χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το εκλογικό ποσοστό τού 2023, αλλά είναι βέβαιο ότι πρώτα θα το εξαντλήσει και ύστερα θα αρχίσει να απαντά επί της ουσίας. Εν μέρει το λες και δικαιολογημένο, από την άλλη αποκαλύπτει ό,τι η προπαγάνδα καταφέρνει με μαεστρία να κρύβει: την αλαζονεία πίσω από την τεχνητή αυτοπεποίθηση...

Ο πρωθυπουργός έχει καταφέρει να πείσει τους φιλελεύθερους ότι είναι φιλελεύθερος και τους ακροδεξιούς ότι είναι ακροδεξιός. Επιτυγχάνει να ισορροπεί πάνω σε δύο βάρκες χάρη στη μιντιακή του υπεροχή και στην υπεραλίευση των προσωπικών δεδομένων που αφήνουμε στο διαδίκτυο. Θα ήθελα, όμως, πολύ να τον δω να φέρνει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλόφιλων και να τον υπερασπίζονται οι Βορίδης- Γεωργιάδης- Πλεύρης- Κυρανάκης και η λοιπή ακροδεξιά κομπανία που θα μπορούσε πολύ άνετα να ανήκει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Σπαρτιατών, της Νίκης και της Ελληνικής Λύσης...

Προφανέστατα ο Μητσοτάκης είναι σήμερα κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Ποτέ, όμως, η Ιστορία δεν είναι γραμμική, γι' αυτό και θα συνιστούσα μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση σε όσους σπεύδουν να μιλήσουν και για τρίτη τετραετία του. Είναι, άλλωστε, αυτή η απόλυτη κυριαρχία του που δεν του δίνει πάτημα πλέον να κατηγορεί τους προηγούμενους- αυτός είναι ο προηγούμενος- ή τους σημερινούς αντιπάλους του για τα δικά του λάθη... 

Η διάλυση του ΕΣΥ, η αισχροκέρδεια, η διαφθορά και τόσα άλλα δεινά που επιμελώς κρύφτηκαν κάτω από το χαλί είναι ακόμα εδώ και δεν επιλύονται με το "πήρα 40,55% κι εσείς τα αρχίδια μου". Αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείτε να λογοδοτήσετε κύριε Μητσοτάκη...

 

    
 

Φως φανάρι, ο Αδωνις, ο Βορίδης κι ο Πλεύρης παλεύουν το φασισμό στην Ελλάδα...

Ακούνε ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης, ο Θ. Πλεύρης και το υπόλοιπο ακροδεξιό τσίρκο τής ΝΔ τον Κ. Μητσοτάκη να παριστάνει τον μονομάχο κατά τής ακροδεξιάς στην Ελλάδα και σκάνε στα γέλια. Έφερε τρεις τροπολογίες με τις οποίες δίνει τη δυνατότητα σε ένα τμήμα- ούτε καν στην Ολομέλεια- του Αρείου Πάγου να κρίνει όπως γουστάρει αν ένα κόμμα είναι συνταγματικό ή όχι κι αυτό το ονομάζει προστασία τής δημοκρατίας. Την προστατεύει τόσο πολύ που ο Θ. Τζήμερος βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει την απονομιμοποίηση του ΚΚΕ...

Το δικαστικό σώμα τής χώρας- σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον- όταν δεν είναι υπερσυντηρητικό είναι φοβισμένο και το αντίστροφο. Συνεπώς, προφανώς και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να είναι εφαρμοστέες σε ένα κράτος δικαίου, αλλά πρέπει να κερδίζουν το σεβασμό των πολιτών κι όχι να τον απαιτούν. Όποιος αναζητά ιερές αγελάδες ας πάει στην Ινδία, μόνο που κι εκεί θα διαπιστώσει ότι οι νόμοι είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και τις περισσότερες φορές υπηρετούν τις επιδιώξεις τής άρχουσας τάξης...

Η δημοκρατία δεν αυτοπροστατεύεται όταν αφήνει ορθάνοιχτα παράθυρα για την καταστρατήγησή της. Ούτε, φυσικά, ο φασισμός καταπολεμάται απαγορεύοντας ένα νεοναζιστικό κόμμα την ίδια ώρα που σημαντικό κομμάτι τής ατζέντας του το καπηλεύεται κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Αυτοί, επομένως, που φωτογραφίζονται στο τείχος τού Έβρου, κάνουν push backs στο Αιγαίο και προεκλογικό αγώνα ξανά με τη Συμφωνία των Πρεσπών την ώρα που σκότωσαν 57 ανθρώπους στα Τέμπη είναι πολύ λίγοι για να κατηγορούν την Αριστερά πως δεν πολεμά το φασισμό. Αυτοί είναι σάρκα από τη σάρκα του. Αν διαβάσουν τη δωσίλογη ιστορία τους θα το διαπιστώσουν...

 

Δεν βίαζε με την κομματική ταυτότητα στο στόμα...

Ο παιδοβιαστής του Κολωνού δεν βίαζε γιατί ήταν δεξιός ούτε γιατί δήλωνε αγάπη για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια. Ούτε μπορώ να διανοηθώ πως οι μεγαλόσχημοι νεοδημοκράτες που είχαν φωτογραφηθεί μαζί του γνώριζαν για τη δράση του κι όμως έσκαγαν χαμόγελα δίπλα του. Όπως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη στην περίπτωση του Θ. Πλεύρη για τον πατέρα του, ομοίως δεν είναι δυνατό να μιλάμε συλλήβδην για κομματική ευθύνη αν ένα μέλος κόμματος αποδειχθεί εγκληματίας. Συνυπεύθυνοι είναι όσοι γνώριζαν και σιωπούσαν και ουδείς άλλος...

Δεν είναι λίγοι οι δεξιοί που προσβάλλουν με την υποκρισία τους την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια, όπως δεν είναι και λίγοι οι αριστεροί που με τις πράξεις τους πόρρω απέχουν από το να αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και τις ελευθερίες. Η υποκρισία δεν έχει κομματικό πρόσημο ούτε τιμά κανέναν να βάζει στη ζυγαριά τη δική του ηθική με εκείνη των άλλων ώστε να μπορεί στη συνέχεια να μιλά για κρεμάλες κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Κοντολογίς, όσο κτήνος μπορεί να είναι κάποιος που βιάζει παιδιά, το ίδιο κτήνος είναι κι αυτός που ονειρεύεται την θανατική του ποινή ως μοναδική τιμωρία...

Δεν αντιλέγω στο να δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία τού παιδοβιαστή και των πελατών του. Είναι κι αυτή μία λογική μέθοδος τιμωρίας και παραδειγματισμού. Δεν με βρίσκει, ωστόσο, καθόλου σύμφωνο η λογική τού όχλου που κρύβεται πίσω από την απαίτησή του για δημόσια διαπόμπευση. Αυτοί οι 213 πελάτες είναι άξιοι τιμωρίας, είναι όμως και πολύ βολικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια μάζα που αντί να αγωνίζεται για τη βελτίωσή της ψάχνει στα σκουπίδια χειρότερούς της για να ξεπλένει τα δικά της, μεγάλα ή μικρά, πάθη. Υποκρισία, το αγαπημένο μας συλλογικό αμάρτημα...

   

 

Όπου δεν πίπτει έργο πίπτει ράβδος...

Σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, το πρόβλημα της ΝΔ είναι πως θα έπρεπε να είναι περισσότερο δεξιά παρά κεντρώα. Το λέει, μάλιστα, για μια κυβέρνηση που έχει για υπουργούς Εσωτερικών, Ανάπτυξης και Υγείας- κορυφαία, δηλαδή, υπουργεία- τους Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη αντιστοίχως. Και για μια κυβέρνηση που έχει κάνει, ανάμεσα σε άλλα "φιλελεύθερα", τα push backs στο Αιγαίο καθημερινότητα και την πανεπιστημιακή αστυνομία νόμο και πρακτική τού κράτους...

Όταν (και) αυτή η φουλ δεξιά κυβέρνηση ζορίζεται, δημιουργεί προβοκάτσιες, όπως αυτή στο ΑΠΘ, προκειμένου να πουλήσει νόμο και τάξη στο περιδεές και καταληστευμένο από τη ρήτρα αναπροσαρμογής κοινό της. Από πού κι ως πού θα έπρεπε να μας απασχολεί σήμερα- με την ακρίβεια να οργιάζει, τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και την Τουρκία να απειλεί ξανά- η πανεπιστημιακή αστυνομία; Αυτό δεν ήταν ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία πέρυσι, πολλώ δε μάλλον φέτος που οδηγούμαστε σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και δεν το έχουμε πάρει καν χαμπάρι...

Η προτεραιότητα διαχρονικά μιας δεξιάς κυβέρνησης είναι να φαίνεται πως κάνει πράγματα για το πόπολο την ώρα που νομοθετεί για τα συμφέροντα των πολλών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βεβαίως, το απογείωσε, ιδίως με τη στάση της απέναντι στη ρήτρα αναπροσαρμογής και μολονότι αυτή οδηγεί και στην πτώση της. Ένα κόμμα, ωστόσο, που επιτρέπει στον εαυτό του να χρωστά 340 εκατ. ευρώ στις τράπεζες, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ΚΙΝΑΛ που έγινε ΠΑΣΟΚ μέχρι να γίνει πολιτική ιστορία, είναι ένα κόμμα που αποδέχεται να είναι όμηρος της διαπλοκής, ένα κόμμα δηλαδή που μόνο το λαό δεν έχει ως έγνοια του... 

 

 

"Να είμαστε ακροδεξιοί, αλλά με μέτρο"...

Το να χαρακτηρίζεις τους κομμουνιστές χειρότερους από τους Τούρκους και τους Βρετανούς αποκαλύπτει φασιστικές αντιλήψεις έναντι όλων, κομμουνιστών, Τούρκων και Βρετανών. Το να δημοσιεύεις όμως, προς στιγματισμό τους, ονόματα αλλοδαπών νηπίων είναι πολύ χειρότερο- ακόμα και ποινικό αδίκημα- και γι' αυτό ο Κ. Μπογδάνος θα έπρεπε να είχε από τότε διαγραφεί από τη ΝΔ. Δεν διαγράφηκε, ωστόσο, γιατί το δόγμα στη ΝΔ εδώ και καιρό είναι "να είμαστε ακροδεξιοί, αλλά με μέτρο"...

Ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι οι Μ. Βορίδης, Αδ. Γεωργιάδης και Θ. Πλεύρης έπαψαν να είναι εθνικιστές, αντικομμουνιστές, αντισημίτες, μισαλλόδοξοι γενικώς μόνο και μόνο επειδή έγιναν υπουργοί; Τα ίδια ή και χειρότερα πιστεύουν με τον Μπογδάνο και μόνο η προσωπική τους στρατηγική τούς κάνει να κρατούν τις ιδεοληψίες τους για τον εαυτό τους, αν και τις υλοποιούν στην πράξη μακιγιάροντάς τις ως εθνοπατριωτικές επιλογές. Τι άλλο από μισαλλοδοξία είναι, για παράδειγμα, οι πρόσθετες δυσκολίες στην απόκτηση ιθαγένειας με ερωτήσεις που οι περισσότεροι Έλληνες δεν θα ήξεραν να απαντήσουν, η συστηματική νομοθέτηση δυσκολιών για την απόκτηση καθεστώτος πρόσφυγα και τα συνεχιζόμενα push backs στο Αιγαίο ή η μη επικύρωση των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία την ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έλεγε προεκλογικώς πως δεν απεμπολεί το δικαίωμα βέτο, δίνει μάχες για την ένταξη του βόρειου γείτονα στην ΕΕ;...

Τι θέλω να πω με πιο απλά λόγια; Πως η ακροδεξιά στη ΝΔ δεν είναι "απλώς" μια συνιστώσα τής μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, αλλά η ατμομηχανή της. Κι αν ο Μπογδάνος έχει τον ενθουσιασμό τού φρέσκου ζηλωτή των εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων το τρίο Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη είναι πιο παλιές καραβάνες και ξέρουν να φοράνε καλά το προσωπείο τους. Όπως κι αν έχει, όμως, το πρόβλημα για τη χώρα παραμένει γιατί κι αν ο Μπογδάνος έφυγε- μάλλον για να ξαναγυρίσει κάποια στιγμή- οι ιδεοληψίες του είναι πιο ζωντανές από ποτέ και χαράσσουν εθνικές πολιτικές... 

 

Όταν δεν έχεις πολιτικές για τους πολλούς έχεις μπογδάνους...

Ο ακροδεξιός δεν καταφεύγει στη λογική για να πείσει, ούτε καν στο συναίσθημα αλλά στα πιο χυδαία από τα ανθρώπινα αντανακλαστικά. Τι φοβόμαστε όλοι μας περισσότερο; Αυτό που δεν ξέρουμε, γι' αυτό και είμαστε πρόθυμοι να το δαιμονοποιήσουμε προκειμένου να απεκδυθούμε των ευθυνών μας ως πολιτών και να μην τα βάλουμε με αυτούς που θεωρούμε ισχυρούς και τους τρέμει η ψυχούλα μας. Όσο, επομένως, θα μας είναι βολικό να μισούμε τους αλλοδαπούς ή τους γκέι, για παράδειγμα, τόσο θα βρίσκονται πολιτικάντηδες που θα επενδύουν την καριέρα τους πάνω σε μισαλλοδοξίες...

Κι όσο θα υπάρχουν κόμματα που θα αποδέχονται με τον τρόπο τους το ρατσισμό και τις δεισιδαιμονίες τόσο αυτές δεν θα μένουν στο περιθώριο, αλλά θα θεωρούνται μέινστριμ. Μια κυβέρνηση που έχει για κορυφαίους υπουργούς της τους Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη κι αποδέχεται το σκοταδιστικό λόγο μπογδάνων είναι προφανές ότι θα δυσκολεύεται να χρησιμοποιεί τον ορθό λόγο για να πείθει τους ανεμβολίαστους. Και η αξιωματική αντιπολίτευση, ωστόσο, εξακολουθεί να τους θωπεύει, περιμένοντας ακόμα, ανάμεσα σε άλλα, να δούμε τη δική της καμπάνια για τους εμβολιασμούς που έχει καθυστερήσει διόλου τυχαία...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει σχέδιο για το πώς θα κάνει τους πλούσιους φίλους του και τον ίδιο πλουσιότερους. Δεν έχει, όμως, για την κοινωνική πλειοψηφία, γι' αυτό και περιορίζεται σε επικοινωνιακές παροχές, προσθέτοντας πάνω σε αυτές όταν δεν του βγαίνουν δημοσκοπικά... 

Ποιος πρωθυπουργός, άλλωστε, άρτι αφιχθείς από τη ΔΕΘ συμπληρώνει δωράκια στο καλάθι που ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη όταν έχει σοβαρό πλάνο για την ενίσχυση των μικρομεσαίων; Μόνο αυτός που πουλά χάντρες για μαργαριτάρια κι όταν δεν καταφέρνει να εξαπατήσει μπορεί να βάλει κι ένα μαργαριτάρι στη χάντρα, έτσι για ξεκάρφωμα. Όπως κι αν έχει, δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τον Μητσοτάκη κι ακόμα απορώ για το πώς το περίμεναν όσοι τον ψήφισαν το 2019... 

 

Ο καθένας μας κουβαλά ακέραιο το βάρος της δικής του ευθύνης...

Η στέρηση μισθού σε εργαζόμενο με την προοπτική τής απόλυσης, πολλώ δε μάλλον όταν αυτός τον έχει δουλέψει και με το παραπάνω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είναι πράξη προσβλητική. Η αποτυχία, σε σύγκριση με άλλες χώρες, του προγράμματος εμβολιασμού στην Ελλάδα οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην κυβέρνηση και την εργαλειοποίηση από την πλευρά της της πανδημίας, της επιστημονικής κοινότητας και των ΜΜΕ, τα οποία πετσοταΐστηκαν αλλά δεν συνέβαλαν στην ενημέρωση των πολιτών. Η υπουργοποίηση Πλεύρη, εξάλλου, συνιστά κι ομολογία πως οι αντιεμβολιαστές ανήκουν ως επί το πλείστον στην ακροδεξιά...

Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι απαράγραπτες, στη χώρα ωστόσο υπάρχουν τουλάχιστον 6.000 ανεμβολίαστοι υγειονομικοί κι αυτό δεν περιποιεί τιμή πρωτίστως στους ίδιους. Είναι υποχρέωση των συνδικαλιστών να προστατεύσουν τις αποδοχές και τις θέσεις εργασίας των συναδέλφων τους, ωστόσο θα έπειθαν περισσότερους να συμπορευτούν μαζί τους αν ταυτοχρόνως ήταν το ίδιο μαχητικοί κι ως προς το να πείσουν όσους εκπροσωπούν να εμβολιαστούν, γιατί όχι ακόμα και με την επίκληση κυρώσεων μέσω του κώδικα δεοντολογίας τους. Όσο η κυβερνητική στόχευση για ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ θα συμπορεύεται με τον εμβολιαστικό λαϊκισμό το τείχος ανοσίας θα εξακολουθεί να παραμένει όνειρο θερινής νυκτός κι ας μπαίνουμε στο φθινόπωρο...

Οι ευθύνες δεν συμψηφίζονται κι ο καθένας κουβαλά ακέραιο το βάρος των δικών του. Δυστυχώς, ωστόσο, πολλοί από εκείνους που κατέχουν θέσεις ευθύνης έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων με συνέπεια να μας περιμένει ένας ακόμα δύσκολος κορονοχειμώνας, ενώ θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο εύκολος. Κι αν ο διαχωρισμός εμβολιασμένων κι ανεμβολίαστων μοιάζει λογικός για πολλές περιπτώσεις, δεν πρέπει να λησμονούμε πως και οι εμβολιασμένοι νοσούν, έστω πολύ λιγότεροι και λιγότερο σοβαρά, αλλά και πως δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε νέο κύμα νεόπτωχων με αφορμή μια πανδημία. Ιδίως όταν ο πληθωρισμός έχει πάρει την ανηφόρα, με την κυβέρνηση να αδιαφορεί όταν δεν σιγοντάρει στο φάγωμα των μικρών από τους μεγάλους, όπως με τη μείωση της φορολογίας για τις εταιρείες που προκύπτουν από εξαγορές και συγχωνεύσεις...

 

 
 

Κανείς, ποτέ δεν κέρδισε εκλογές για σκάνδαλα της αντιπολίτευσης...

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε για πρώτη φορά αξιωματική αντιπολίτευση, το 2012, η ΝΔ δίνει ένα λυσσαλέο αγώνα για να κατατροπώσει το ηθικό του πλεονέκτημα. Αυτό από μόνο του συνιστά παραδοχή τής ελληνικής δεξιάς ότι στερείται σε ηθική ακεραιότητα έναντι της ελληνικής Αριστεράς. Δεν είναι όλοι οι δεξιοί ανέντιμοι ούτε όλοι οι Αριστεροί έντιμοι- υπάρχουν ουκ ολίγες εξαιρέσεις και στα δύο στρατόπεδα-, ωστόσο η συνεχιζόμενη προσπάθεια από την κυβέρνηση, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνά σήμερα ούτε έχει κυβερνήσει σε ποσότητα τα ίδια χρόνια με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να αντιπολιτεύεται την αξιωματική αντιπολίτευση αντί να προωθεί το έργο της θα έπρεπε να μας λέει πολλά, ακόμα και για τα ψυχολογικά σύνδρομα- κόμπλεξ τής δεξιάς παράταξης...

Το νεοδημοκρατικό αφήγημα της δήθεν συμπόρευσης ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή και ξεπλύματός της από την κυβερνώσα Αριστερά αποτελεί την κορωνίδα προπαγανδιστικών ενεργειών που δεν θα είχαν καμία τύχη όχι μόνο αν το σύστημα Μητσοτάκη δεν έλεγχε την πλειονότητα των ΜΜΕ, αλλά κι αν δεν υπήρχε εκεί έξω πολύς κόσμος που είναι πρόθυμος να αποδεχθεί το τερατώδες για τον άλλο προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό του. Αν, για παράδειγμα, υπερασπιζόταν στο δικαστήριο τον χρυσαυγίτη Λαγό ο πατέρας ενός βουλευτή τού ΣΥΡΙΖΑ κι όχι, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, ενός βουλευτή τής ΝΔ θα είχαν ανοίξει πολύ περισσότερες μύτες, παρότι οικογενειακή ευθύνη δεν υφίσταται, έστω κι αν μπαμπάς και γιόκας Πλεύρης μοιράζονται πολλές από τις ίδιες ιδεοληψίες. 

Και θα είχαν ανοίξει όχι μόνο γιατί τα μίντια ελέγχονται, χάρη και στη λίστα Πέτσα, από το Μαξίμου, αλλά και γιατί οι πολίτες κατά κάποιο τρόπο περιμένουν από έναν νεοδημοκράτη να είναι φαύλος, δεν το ανέχονται όμως κι από έναν συριζαίο. Κι αυτό είναι ένα ακόμα έμμεσο παράσημο για την Αριστερά...

Είδηση, άλλωστε, δεν είναι όταν ένας σκύλος δαγκώνει έναν άνθρωπο, αλλά όταν συμβαίνει το αντίστροφο. Σε αυτό το πλαίσιο, η ΝΔ δεν θα σταματήσει να παράγει τέτοιου είδους "ειδήσεις", πολλώ δε μάλλον όταν τα σκάνδαλα θα αρχίσουν να σχηματίζουν λόφο στη μητσοτακική αυλή, χωρίς όμως να φέρνουν αποτελέσματα στο μεσομακροπρόθεσμο χρόνο. Κανείς και ποτέ δεν κέρδισε εκλογές καταγγέλλοντας σκάνδαλα της αντιπολίτευσης κι αυτό θα πρέπει να το θυμούνται και στο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, πολλές κυβερνήσεις έχουν πέσει και στην Ελλάδα λόγω των δικών τους σκανδάλων...  

Τιμή και δόξα στους αντιφασίστες Βορίδη, Αδωνι, Πλεύρη...

Είναι τέτοια η διείσδυση του μητσοτακικού κατεστημένου στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς ώστε η Αριστερά καλείται συχνά πυκνά να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας. Όπως καταδεικνύεται, εξάλλου, και με την περίπτωση Κοντονή είναι κάτι παραπάνω από επιρρεπής στα αυτογκόλ, τα οποία μάλλον δεν είναι και τόσο αθέλητα από όσους υποπίπτουν σε αυτά. Το να έχεις διατελέσει, για παράδειγμα, υπουργός Δικαιοσύνης, να είσαι δικηγόρος και να μην γνωρίζεις ότι εκ του Συντάγματος δεν μπορείς να καταργήσεις πολιτικά δικαιώματα χωρίς αμετάκλητη απόφαση, πολλώ δε μάλλον όταν έχεις ψηφίσει κι ο ίδιος την επίμαχη αλλαγή τού Ποινικού Κώδικα, δεν σε καθιστά θύμα ενός αρχηγικού κόμματος που θυμίζει το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, αλλά πρόθυμο συνοδοιπόρο ενός διεφθαρμένου συστήματος...

Το να κατηγορούν ο Μ. Βορίδης, ο Αδ. Γεωργιάδης ή ο Θ. Πλεύρης το ΣΥΡΙΖΑ ως συνοδοιπόρο τής Χρυσής Αυγής μπορεί και να θεωρηθεί ιστορικό ανέκδοτο. Οι συγκεκριμένοι "κύριοι" όχι μόνο ταυτίζονται ιδεοληπτικά με το μισανθρωπισμό, το ρατσισμό και τον εθνικισμό των χιμπαντζήδων με τα μαύρα, αλλά κάποια στιγμή στη ζωή τους, πριν οι φιλοδοξίες τους καταστούν μεγαλύτερες, είχαν υπάρξει και πραγματικοί συνοδοιπόροι τους. Από όσο θυμάμαι, για παράδειγμα, δεν διαδέχθηκε ο Πάνος Σκουρλέτης τον Ν. Μιχαλολιάκο στη γραμματεία τής νεολαίας τής ΕΠΕΝ, αλλά ο Μ. Βορίδης, δεν έδωσε στον Νίκο Παππά αυτόγραφο ο Παττακός, αλλά στον Αδ. Γεωργιάδη ούτε εντόπισα τον Αλέξη Χαρίτση σε πορεία χρυσαυγιτών με κάψιμο τουρκικής σημαίας, αλλά τον Θ. Πλεύρη...

Όταν αναγνωρίστηκαν η Εθνική Αντίσταση κι ο αντιδικτατορικός αγώνας η πλειονότητα των Ελλήνων εμφανίστηκε να έχει συμμετάσχει σε αυτούς με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Οι δωσίλογοι, άλλωστε, κυβέρνησαν τη χώρα μεταπολεμικώς μέχρι το 1981 και τα χουντικά σταγονίδια βρήκαν τρόπο να τους απονεμηθούν δημοκρατικά διαπιστευτήρια που ποτέ δεν άξιζαν. 

Ομοίως σήμερα κάποιοι από τις 700.000 ψηφοφόρων πριν μόλις μερικά χρόνια τής Χρυσής Αυγής δείχνουν με το δάχτυλο εκείνους που δεν έκαναν αρκετά για να τους απομακρύνουν από το νεοναζιστικό βόρβορο. Να συμφωνήσω μαζί τους πως η Αριστερά όφειλε να κάνει περισσότερα κι ως αντιπολίτευση κι ως κυβέρνηση. Ας κάνουν, όμως, πρώτα την αυστηρή αυτοκριτική τους για το πώς επέτρεψαν στον εαυτό τους να πλανηθεί, αν πλανήθηκε, ας αξιολογήσουν πώς συμπεριφέρονται ακόμα και σήμερα σε οποιουδήποτε είδους μειονότητα και μετά ας υψώσουν φωνή αγανάκτησης γι' αυτούς που δεν κραύγασαν "προσοχή, κίνδυνος" όσο στεντόρεια έπρεπε. Αν μπορούν να το κάνουν, δηλαδή, οι πάλαι ποτέ ψηφοφόροι των απολογητών τού χιτλερισμού χωρίς να αισθανθούν ντροπή...  

 

Τώρα οι Έλληνες του εξωτερικού δεν είναι και τόσο Έλληνες και η Μέρκελ όχι και τόσο Ευρωπαία...

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η κυβέρνηση ζητούσε όλοι όσοι έχουν ή θα αποκτήσουν ελληνική υπηκοότητα να αποκτούν και δικαίωμα ψήφου, ακόμα κι αν η μόνη τους σχέση με την Ελλάδα είναι ένας πρόγονός τους το 1600. Για να αγοράσει, μάλιστα, ψήφους απόδημων έδωσε κι ένα δωράκι δύο περίπου εκατομμυρίων δολαρίων σε μια θεολογική σχολή στη Φλόριντα που ερευνάται από το FBI για ατασθαλίες. Σήμερα, όμως, όχι μόνο δεν βοηθά Έλληνες που ξέρουν ελληνικά κι εκδιώχθηκαν ουσιαστικώς από τη χώρα κατά τη μνημονιακή κρίση να επιστρέψουν λόγω κοροναΐού, αλλά τους ειρωνεύεται κι από πάνω...

Τη χρονική περίοδο, εξάλλου, που ο ΣΥΡΙΖΑ πάλευε να απαλλάξει τη χώρα από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια made by ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός κραύγαζε "Γερούν γερά". Πρότασσε, μάλιστα, τα στήθη του υπέρ τής άγριας λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων και των μεταρρυθμίσεων που έκαναν την Ελλάδα να μοιάζει χώρα ρηγμαγμένη από πόλεμο. Σήμερα ψελλίζουν για τα μάτια τού κόσμου κάτι για κορονοομόλογο στη μονίμως συμφεροντολόγα Γερμανία, την ίδια ώρα που επιχαίρουν για το ότι ο ιός τούς δίνει πάτημα για νέες μνημονιακές πολιτικές...

Παραλλήλως, στην κυβέρνηση αλληθωρίζουν προς Ουγγαρία όπου ο ομογάλακτός της Β. Ορμπαν βρήκε την ευκαιρία να αναστείλει, ανάμεσα σε άλλα, τη λειτουργία τής Βουλής και να απειλεί με εξοντωτικές ποινές φυλάκισης και πρόστιμα όσους δεν συμφωνούν με τον τρόπο που χειρίζεται την κρίση τού ιού. Στην Ελλάδα, ο Θ. Πλεύρης είπε πως οι βουλευτές βρίσκονται στα σπίτια τους, άρα συνεπαγωγικώς τι το χρειαζόμαστε το Κοινοβούλιο;

Ή τι χρειαζόμαστε τις διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που χειρίζεται την κρίση η κυβέρνηση ή το δικαίωμα ελάχιστης έστω κυκλοφορίας; Ο Κυριάκος ξέρει, ο Κυριάκος είναι θεός, ο Κυριάκος είναι το άλας τής Γης. Ελπίζω τώρα να με συμπεριλάβει στη μάσα που έχει στήσει εδώ κι εννέα μήνες και η αποκάλυψή της είναι κατακριτέα γιατί "ανησυχεί τους πολίτες"...

Ο Αριστερός εύχεται ο Πλεύρης να σωθεί από Πακιστανό γιατρό, ο φασισταριστερός τον θέλει νεκρό...

Όσοι αποκαλούν συλλήβδην φονιάδες τούς Αμερικανούς, καίνε ελληνικές σημαίες ή εύχονται μέσω διαδικτύου να πεθάνει ο Θ. Πλεύρης δεν είναι Αριστεροί. Οι ίδιοι, βεβαίως, μπορεί να πιστεύουν τα ακριβώς αντίθετα για τον εαυτό τους και να θεωρούν τη "μεγαλειότητά" τους ως το μοναδικό πραγματικό φορέα τής αριστεροσύνης, που όμως στο μυαλό τους μοιάζει περισσότερο με μεταδοτική ασθένεια παρά με ιδεολογία. Πραγματικός Αριστερός δεν είναι αυτός που ετεροπροσδιορίζεται και, μάλιστα, από το μίσος, αλλά εκείνος που πολεμά την αδικία δίχως ωστόσο να πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός που γνωρίζει την αλήθεια κι άρα να δικαιούται να αντιμετωπίζει ακόμα και με τη βία εκείνον που έχει διαφορετική άποψη από τη δική του...

Ο διεθνισμός δεν υπαγορεύει το κάψιμο σημαιών ούτε η αντιπάθεια προς την ακροδεξιά, το ρατσισμό και τον εθνικισμό την θανάτωση όσων ασπάζονται τέτοιου είδους ιδεοληψίες. Αν με έναν αναπτήρα ή ένα πιστόλι γλιτώναμε από τέτοιες κοινωνικές μάστιγες, αυτά θα ήταν παράνομα. Η εξωπραγματική Αριστερά έχει μπερδέψει εδώ και δεκαετίες τη μάχη κατά τού συστήματος με μια επαναστατική γυμναστική που δαιμονοποιεί και δεν εξανθρωπίζει...

Ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος όταν σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, χρώματος ή σεξουαλικής κατεύθυνσης κι όχι καίγοντας σύμβολα ενός παρηκμασμένου συστήματος. Ο πλανήτης μας θα γίνει πιο όμορφος όταν δεν θα βασίζουμε την ευτυχία μας σε αυτόν πάνω στους τάφους των ιδεολογικών μας αντιπάλων, όταν η "εκδίκησή" μας, για παράδειγμα, θα περιορίζεται στην ευχή αυτός που θα σώσει τον Θ. Πλεύρη να είναι ένας Πακιστανός χειρουργός...

Τώρα που η Αριστερά βρίσκεται στην κυβέρνηση έχει φτάσει η ιστορική στιγμή να απαλλαγεί άπαξ διά παντός από το μίασμα του αριστερίστικου φασισμού, ο οποίος ανταποδίδει με μίσος κι εκδικητικότητα την ψυχολογική και σωματική βία που υφίσταται, τουλάχιστον όσον αφορά εκείνους που ανεβαίνουν στα Εξάρχεια από το Πέραμα για να τα σπάσουν και δεν κατεβαίνουν από την Εκάλη και τη Δροσιά με τη λιμουζίνα τής μαμάς και του μπαμπά. Κανένας καλύτερος κόσμος δεν θα είναι εφικτός όσο απαντάμε στις παθογένειες του υπάρχοντος με τα ίδια υλικά. Αν μη τι άλλο η Ιστορία έχει αποδείξει ότι όποτε η λούμπεν βία κατέστη κυρίαρχο όπλο των αδικημένων οι κοινωνίες στράφηκαν σαν τις χελώνες προς τα μέσα, συντηρητικοποιήθηκαν και δεν επαναστάτησαν...

Εκμεταλλευόμενοι τις ανισότητες που παράγει ο νεοφιλελευθερισμός ξεμύτισαν από τις τρύπες τους ακόμα και οι φονιάδες τής "17 Νοέμβρη", οι οποίοι διψούν για ιστορική δικαίωση αντί να παραδεχθούν το κακό που έκαναν στην Αριστερά με το βιασμό των επιχειρημάτων της. Από τα κελιά τους ο ένας κατηγορεί τον άλλο για το ποιος είναι μεγαλύτερος πράκτορας, αντιλαμβανόμενοι ακόμα και τώρα τον κόσμο σαν ένα γουέστερν με τους καλούς καουμπόηδες και τους κακούς ινδιάνους ή, έστω, το αντίστροφο. Πόση ειρωνεία κρύβεται αλήθεια στο να βλέπεις τους πάντες σαν όργανα της CIA, αλλά να συλλαμβάνεις τις κοινωνικές εξελίξεις με τον παιδιάστικο τρόπο μιας μέσης αμερικανικής ταινίας;...  

Στο αυτιστικό σύμπαν τής ναρκισσευόμενης Αριστεράς τής ψευδο-ουτοπίας τα επιχειρήματα ομοιάζουν ανατριχιαστικά με εκείνα που χρησιμοποιούν τύποι όπως ο Τζ. Μπους ή ο Ντ. Τραμπ: "αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας". Σε αυτό το πλαίσιο αδυνατούν, επίσης, να κατανοήσουν ότι δεν μπορείς να δίνεις τις ίδιες απαντήσεις όταν οι ερωτήσεις έχουν αλλάξει και να ονομάζεις την αφέλειά σου ιδεολογική συνέπεια. Ναι, ορισμένες σταθερές δεν έχουν αλλάξει, όπως η άδικη κατανομή τού πλούτου, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η διαφθορά, ο προσηλυτισμός στην εξουσία. Από την άλλη, ωστόσο, το να χαρακτηρίζεις προδοτική οποιαδήποτε αναδίπλωση, ακόμα κι όταν είναι τακτική κι όχι στρατηγική, σημαίνει να υπερηφανεύεσαι γιατί κράτησες το αμπέχονό σου καθαρό αφού δεν ρίχτηκες στη μάχη...

Το να κρύβεσαι στα θεωρεία και να κατεβαίνεις από αυτά μόνο και μόνο για να πετάξεις ντομάτες σε αυτούς που βρίσκονται στη σκηνή είναι τόσο γενναίο όσο το να κάνεις γκριμάτσες σε ένα λιοντάρι από την ασφάλεια που σου προσφέρει το ότι είναι κλεισμένο σε ένα κλουβί τού ζωολογικού κήπου. Την επόμενη φορά, επομένως, που οι αριστεριστές θα αναζητήσουν προδότες ας έχουν κι έναν καθρέφτη μαζί τους. Αυτός μπορεί να τους βοηθήσει να βρουν τη λύση τού μυστηρίου, εκτός αν η πνευματική τους τύφλωση είναι πλέον ολική...

Ο Γοργοπόταμος θα σώσει τη χώρα, όχι ο Γράμμος και το Βίτσι...

Η Ιστορία αδίκησε τον Αδ. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη. Αυτοί οι δύο πολιτικοί "τιτάνες", με τις εθνικιστικές-νεοναζιστικές καταβολές-οικογενειακές και μη-, είναι άτυχοι που πολιτεύονται τον 21ο αιώνα. Αν ήταν πιο τυχεροί, θα έπρεπε να ήταν βουλευτές στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, τότε που η μισή χώρα βρισκόταν στις φυλακές, στα ξερονήσια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα και η άλλη μισή, κατά βάση οι γερμανοτσολιάδες δοσίλογοι της κατοχής, έκανε κουμάντο ταυτίζοντας τον κομμουνισμό με το διάβολο ή "απλώς" έμενε ένοχα ουδέτερη. Σε αυτήν την εποχή ταιριάζουν πολιτικοί όπως οι Γεωργιάδης-Πλεύρης, οι οποίοι δυστυχώς δεν εκφράζουν απλώς ένα παρακμιακό κομμάτι τής δεξιάς παράταξης, αλλά τον κεντρικό πυρήνα της. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Αντ. Σαχλαμαράς είναι "παιδί" τού Αβέρωφ, ενός από τους πιο σκληρούς δεξιούς, ο οποίος ακόμα και το 1982 δεν αναγνώριζε την Εθνική Αντίσταση και μιλούσε για εαμοβούλγαρους και κομμουνιστές προδότες. Μόνο που (και) αυτοί οι "προδότες" απελευθέρωσαν τη χώρα από το γερμανικό ζυγό κι αντί η ελληνική πολιτεία να προσκυνά την θυσία τους, τους επιφύλαξε τη σταύρωση τις δεκαετίες που ακολούθησαν για να μη χάσουν τα προνόμιά τους οι μαυραγορίτες...

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου έκανε το "έγκλημα", μεταξύ δεκάδων άλλων εμβατηρίων που ακούστηκαν, να ζητήσει να παίξει κι ο ύμνος τού ΕΑΜ (η μουσική του, ούτε καν οι στίχοι του) στην παρέλαση της πόλης. Ναι, θα έπρεπε να "μυρίσει θυμάρι και βασιλικό", να ακουστεί δηλαδή κι ο ύμνος τού ΕΔΕΣ. Από πού κι ως πού είναι ωστόσο εμφυλιοπολεμικό να παιανίσει ο ύμνος των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, αλλά "έτυχε" να είναι και κομμουνιστές; Κι αν από φασιστάκια τύπου Γεωργιάδη-Πλεύρη δεν περίμενα τίποτα καλύτερο, έφριξα με το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο "πολύς" Π. Τατσόπουλος, πως δηλαδή δεν έπρεπε να παίξει ο ύμνος τού ΕΑΜ γιατί την 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είχε σχηματιστεί ακόμα. Με το...σκεπτικό τού εραστή τής μισής Αθήνας θα έπρεπε να ακούμε τον ύμνο τής δικτατορίας Μεταξά της 4ης Αυγούστου, τον οποίο μάλιστα το μιντιακό συγκρότημα το οποίο υπηρετεί ο "Πετράν" έχει συμπεριλάβει στους δέκα μεγάλους ηγέτες, την ιστορία των οποίων μοιράζει στους αναγνώστες του. Ούτε το έπος τής Αλβανίας είχε συντελεστεί την 28η Οκτωβρίου 1940. Ο Π. Τατσόπουλος και οι συνοδοπόροι του στην άκρα δεξιά θα μας απαγορεύσουν να γιορτάζουμε κι αυτό, όπως και την επανάσταση του 1821, την οποία τόσο υποτίμησε ο ανεξάρτητος βουλευτής με τη διαβόητη σειρά εκπομπών του;...

Η Εθνική Αντίσταση υπήρξε μια μεγαλειώδης στιγμή τής ελληνικής Ιστορίας. Και τότε υπήρξαν ανθρωπάκια που είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή για να γλιτώσουν τα τομάρια τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είτε για να πλουτίσουν στη χειρότερη. Το ναζισμό, όμως, τον πολέμησαν κι αριστεροί και δεξιοί και γι' αυτό η μάχη τού Γοργοπόταμου, με τη συνεργασία ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ, θα έπρεπε να γιορτάζεται κι αυτή ως εθνική επέτειος, να συμβολίζει κι αυτή τί μπορούν να πετύχουν οι έλληνες όταν είναι μονιασμένοι. Αντιθέτως, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπαράγουμε το Γράμμο και το Βίτσι και γι' αυτό ευθυνόμαστε όλοι, κι Αριστεροί και δεξιοί. Ναι, ο ΕΛΑΣ σκότωσε γυναικόπαιδα και δεν στέκεται ως δικαιολογία πως προέρχονταν από οικογένειες δοσίλογων. Ναι, στον εμφύλιο πόλεμο έλληνες σκότωναν έλληνες κι όχι πατριώτες (αρκετοί εκ των οποίων ήταν ταγματασφαλίτες στην κατοχή) ανταρτοσυμμορίτες...

Πολλοί μέμφονται σήμερα τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων. Πέρα, όμως, από τις κομματικές σκοπιμότητες και τις ουσιώδεις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στην Αριστερά και σε αυτούς που θέλουν, για παράδειγμα, να κλείσουμε τα σύνορα στους μετανάστες και πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, προκύπτει κοινός τόπος συνεννόησης για το καλό τής πατρίδας. Υπάρχει ένα κομμάτι τής δεξιάς που ακόμα κι αν δεν ενστερνίζεται τη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου ή τα δικαιώματα των μειονοτήτων, εν τούτοις αρνείται να σκύψει το κεφάλι στους σύγχρονους ξένους κατακτητές και να πιστέψει ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι η μόνη απάντηση στο σοσιαλισμό. Μήπως ήρθε, επομένως, η ώρα οι αντίστοιχοι βελουχιώτηδες και ζέρβες (έστω κι αν τα μεγέθη είναι διαφορετικά) του 2014 να απομονώσουν τους έντιμους αλλά ανούσιους μαχητές τής ιδεολογικής καθαρότητας ο καθένας του χώρου του, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να σχεδιάσουν μια νέα "ανατίναξη" της γέφυρας του Γοργοπόταμου; Τα εκρηκτικά, άλλωστε, δεν έχουν ιδεολογία, χρειάζονται απλώς καλούς χειριστές τους, κι αυτοί μπορεί να είναι και "γαλάζιοι" και "κόκκινοι"...