Τον Βαραββά, τον Βαραββά...

Οι άνθρωποι δεν είμαστε αλάνθαστοι ούτε ως μεμονωμένες οντότητες ούτε ως σύνολα. Κάνουμε και θα συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη. Αυτοί, ωστόσο, που χρησιμοποιούν ακόμα το 41% του 2023 για να δικαιολογούν κάθε τους πολιτική δεν μπορούν σήμερα να ισχυρίζονται πως "ο λαός προτίμησε και τον Βαραββά από τον Ιησού". Αν μη τι άλλο, γιατί οι συγγενείς των νεκρών δεν είναι ληστές κι ο Κ. Μητσοτάκης δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ενσάρκωση της Δευτέρας Παρουσίας...

Τα κυβερνητικά σκυλιά χρησιμοποιούν, επίσης, ένα επιχείρημα που έχει λογική βάση: δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κυριαρχία τής τοξικότητας που ενδεχομένως να φέρει σε διακινδύνευση ακόμα και τη δημοκρατία. Από το στόμα κάποιου μετριοπαθούς πολιτικού που πολιτεύεται με όρους καθωσπρεπισμού θα έβγαζε νόημα. Όταν, όμως, εκστομίζεται από πολιτικούς τύπου Γεωργιάδη, Βορίδη, Αγαπηδάκη που έχουν γράψει ιστορία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους κατά καιρούς εμετούς τους σε βάρος πολιτικών αντιπάλων κι αυτό το επιχείρημα θα καταλήξει στον κουβά...

Η ύστατη καταφυγή των πολιτικών απατεώνων είναι να αποφύγουμε μια επανάληψη του αντιμνημονιακού αγώνα γιατί αυτή κατάληξε στην κωλοτούμπα Τσίπρα. Λες κι αν ο λαός έλεγε από την αρχή "σφάξε με αγά μου να αγιάσω" οι νεοφιλελεύθερες ορδές θα ήταν πιο μαλακές απέναντί του... 

Στην αδικία τής οριζόντιας εφαρμογής τής ίδιας λιτότητας σε δίκαιους κι άδικους φωλιάζει η αντισυστημική οργή που σήμερα βρίσκει έκφραση στην ακροδεξιά κι όχι στη ριζοσπαστική Αριστερά. Το ίδιο αίσθημα αδικίας, που αυτή τη φορά βρίσκει αφορμή στο να εκδηλωθεί στη συγκάλυψη για το θάνατο 57 ανθρώπων σε ένα τρένο σε διπλή γραμμή, κυριαρχεί και σήμερα. Κι αυτό το αίσθημα μόνο με τη δικαιοσύνη και την αλήθεια θα ηρεμήσει. Σε καμία περίπτωση με τα ουρλιαχτά των λύκων που εξαγριώνουν περισσότερο τα πάθη και τα πλήθη...  

  

 

Για να μην κλάψουμε γιατί δεν διαβάσαμε Νίτσε...

Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε στην ακροδεξιά τής κάθε χώρας είναι πώς μπορεί να έχει αδελφά κόμματα σε άλλες χώρες. Αν πιστεύεις, για παράδειγμα, ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα τού κόσμου και δεν θέλεις Ούγγρους μετανάστες να αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου πώς είναι δυνατό να βλέπεις στο πρόσωπο του Β. Όρμπαν έναν πολιτικό αδελφό όταν εκείνος θεωρεί την Ουγγαρία την καλύτερη χώρα τού κόσμου και δεν θα ήθελε Έλληνες μετανάστες να αλλοιώσουν το δικό του πολιτισμό; Όταν θεωρείς πως εσύ είσαι στον κόσμο και κανένας άλλος πώς συνασπίζεσαι με τον "κανέναν άλλο";...

Κι αν αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και χαριτωμένη, οι συνέπειες της υποστήριξης πολιτικών οι οποίες ενθαρρύνουν ακόμα και την εθνοκάθαρση δεν είναι και τόσο αστείες. Σήμερα, για παράδειγμα, ο Ντ. Τραμπ προτείνει να εκδιωχθούν οι Παλαιστίνιοι (και) από τη Λωρίδα της Γάζας για λόγους real estate. 

Αν αύριο πει το ίδιο για τους Ελληνοκύπριους θα συμφωνήσουν ο Μ. Βορίδης, ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου; Κι αν αυτό είναι πιο ακραίο σενάριο, αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ επιβάλει δασμούς και στα ελληνικά προϊόντα θα συνεχίσουν να πίνουν νερό στο όνομά του;...

Όπου κι αν έχει επικρατήσει η ακροδεξιά το έχει πετύχει χάρη σε δυναμικές προσωπικότητες κι όχι γιατί συνασπίστηκαν άνευρα ανδρείκελα. Ο Ντ. Τραμπ, η Τζ. Μελόνι, η Μ. Λε Πεν, ο Βλ. Πούτιν, ο Τ. Ερντογάν και πάει λέγοντας μπορεί να είναι επικίνδυνοι και για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη ωστόσο δεν στηρίζονται σε συνεργασίες αποτυχημένων οι οποίες μόνο αδυναμία μαρτυρούν. Αν, επομένως, θέλουμε στην Ελλάδα να αποφύγουμε να μας κυβερνήσουν οι μισαλλόδοξοι οφείλουμε να διαβάσουμε περισσότερο Νίτσε και λιγότερο τα "τρία πουλάκια κάθονται"...    

 

 

Μία σύμπτωση υπάρχει, με το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς...

Ούτε έναν ούτε δύο, αλλά 27 κοινούς στόχους είχαν ΕΥΠ και Predator. Κι όλοι τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, του άμεσου ενδιαφέροντος του καθεστώτος Μητσοτάκη. Όπως και οι εταιρείες και τα πρόσωπα που συμμετείχαν σε αυτές κι έκαναν τη βρόμικη δουλειά. Δεν είναι, όμως, αυτό που πιστεύετε. Είναι μια τεράστια σύμπτωση. Όπως και τα 500ευρα της πεθεράς Αβραμόπουλου ή τα αδιευκρίνιστα Γεωργιάδη. Τελικώς αυτή η χώρα είναι η πιο καθαρή τού κόσμου. Με τόσα πλυντήρια που βάζει πώς θα μπορούσε να γινόταν κι αλλιώς;...

Μπορώ να βρω περισσότερα πνευματικά ελαφρυντικά σε όποιον πιστεύει στον Αϊ Βασίλη από αυτόν που πιστεύει στην ανεξαρτησία τής ελληνικής δικαιοσύνης. Σύμπτωση μπορεί να είναι να βρω έναν παλιόφιλο στο δρόμο. Το να ξεκινούν οι παρακολουθήσεις τής ΕΥΠ όταν σταματούν αυτές του Predator για τα ίδια πρόσωπα και το αντίστροφο δεν είναι σύμπτωση παρά μόνο αν εντέλλεσαι να το δεις ως σύμπτωση. Υπάρχει, βεβαίως, και κάτι πολύ χειρότερο: να μην χρειάζεται καν να πήρες εντολές αλλά να είσαι από μόνος σου βασιλικότερος του βασιλέως...

Όποιος πιστεύει ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί, προφανώς και δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ευελπίδων, στον Άρειο Πάγο ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο. Όποιος, όμως, έχει πατήσει γνωρίζει ότι η ανεξαρτησία της είναι ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Όπως είναι και το κράτος δικαίου σε αυτή τη χώρα... 

Κι όταν δεν μπορείς να έχεις καμία εμπιστοσύνη στη λειτουργία των θεσμικών αντίβαρων τότε η δημοκρατία σου είναι ανάπηρη. Με άλλους όρους από την ανάπηρη δημοκρατία τής μετεμφυλιακής Ελλάδας, αλλά ανάπηρη ούτως ή άλλως...  

 

Αντί να τους χέσουμε δεν είναι προτιμότερο να τους νικήσουμε;...

Αν κάτι έπρεπε να διδάξουν τους προοδευτικούς πολίτες οι εκλογές- βουλευτικές κι αυτοδιοικητικές- του 2023 ήταν πως τον  Κ. Μητσοτάκη, τον Αχ. Μπέο, τον Αδ. Γεωργιάδη, τον Αρ. Πορτοσάλτε και κάθε μητσοτάκη, μπέο, γεωργιάδη και πορτοσάλτε δεν θα τους νικήσουμε αν τους γαμήσουμε, τους χέσουμε ή τους βάλουμε σε ένα σάκο. Δεν είναι, άλλωστε, τα πρόσωπα που είναι αντίπαλοι αλλά οι ιδεοληψίες και οι πρακτικές που κουβαλούν μαζί τους. Δεν θα τους νικήσουμε αν πέσουμε κι εμείς στη λάσπη ή, για να το θέσω καλύτερα, δεν θα έχει κανένα νόημα να τους νικήσουμε πέφτοντας στη λάσπη τους...

Δεν είναι ζήτημα σεμνοτυφίας, πολιτικού ορθολογισμού ή καθωσπρεπισμού ο δημόσιος λόγος σου να μην είναι καφενειακός. Όταν απευθύνεσαι άμεσα ή έμμεσα στην κοινωνία δεν ξεπλένεις τα πιο χυδαία της αντανακλαστικά υιοθετώντας ρητορική Δελφινάριου, ακόμα κι αν στόχος σου είναι πρόσωπα που δεν αξίζουν κανένα σεβασμό. Ιδίως, μάλιστα, όταν στοχεύεις τέτοια πρόσωπα έχεις ευθύνη να μην αντιγράφεις τα γηπεδικά τους χαρακτηριστικά...

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι ακόμα πολιτικός. Αυτό είναι και καλό γιατί δεν είναι ξύλινος, είναι όμως και κακό σε ένα ορμπανικό, προπαγανδιστικό περιβάλλον. Η απειρία του, εξάλλου, γίνεται μεγαλύτερο εμπόδιο όταν κάποιοι γύρω του είναι επίσης άπειροι κι ακόμα μεγαλύτερο όταν είναι και μέτριοι. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία ημέρα, αλλά στις επόμενες 100 πρέπει να χτιστεί αλλιώς sic transit gloria mundis ή πιο λαϊκά αντίο πολιτική ζωή...  

 
 

Ε όχι, δεν θα περιμένει ο 21ος αιώνας τον Σαμαρά, τον Βορίδη ή τον Άδωνι να ετοιμαστούν...

Όχι κυρίες και κύριοι, τα ανθρώπινα- ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά- δικαιώματα δεν μπορούν να περιμένουν τον Αντ. Σαμαρά, τον Μ. Βορίδη, τον Αδ. Γεωργιάδη ή τον Θ. Πλεύρη να ετοιμαστούν για να εφαρμόζονται για όλους. Ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι ζήτημα κοινωνικής αποδοχής, όπως δεν είναι κι ο γάμος και η τεκνοθεσία των ετερόφυλων ζευγαριών. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν μπαίνουν σε δημοψήφισμα από τη στιγμή που έχουμε αποφασίσει ως κράτος, υπογράφοντας και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις, να ανήκουμε στον 21ο αιώνα κι όχι στο μεσαίωνα...

Θα ήταν πιο έντιμο αν όλοι όσοι αντιτίθενται στους γάμους και στην τεκνοθεσία των ομόφυλων μας έλεγαν καθαρά πως δεν τους θεωρούν ισότιμους ή τους κατατάσσουν στους ανώμαλους, στους διαβόλους, στους κατώτερους. Προσβάλλουν, όμως, τη νοημοσύνη μας όταν δήθεν νοιάζονται, για παράδειγμα, για το μπούλιγκ που ενδεχομένως να δέχονται στο σχολείο τα παιδιά των γκέι ζευγαριών. Αν είναι έτσι να απαγορεύουμε και τα διαζύγια των ετερόφυλων ζευγαριών ή, ακόμα καλύτερα, να τα υποχρεώσουμε να είναι ευτυχισμένα ό,τι κι αν συμβαίνει στο γάμο τους αφού αυτό είναι το κανονικό, όπως θα έλεγε και μία κουρασμένη αποστάτισσα...

Φυσικά και θα υπάρχουν αποτυχημένοι γκέι γάμοι. Βεβαίως και δεν θα είναι όλα τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών ευτυχισμένα. Όπως ακριβώς δεν είναι επιτυχημένοι όλοι οι γάμοι ετερόφυλων ή τα παιδιά τους. 

Το να μην επιτρέπεις, ωστόσο, να γίνονται όταν θα μπορούσες να βελτιώσεις, π.χ., τη ψυχολογική υποστήριξη όλων των ζευγαριών ή να φτιάξεις προγράμματα κατά τής κακοποίησης ή του σχολικού εκφοβισμού δεν σε κάνει συνετό αλλά οπισθοδρομικό κράτος. Κι όσοι χρησιμοποιούν τέτοιου είδους επιχειρήματα δεν θα έπρεπε να έχουν καμία θέση ευθύνης. Δεν είναι, "απλώς", ρατσιστές, είναι κι επικίνδυνοι για το μέλλον τής κοινωνίας μας...

 

   
 

O Τέμπη o mores...

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουν χαρακτηρίσει Τραμπ ακόμα και μελλοντικοί πρώην του σύντροφοι τον Στέφανο Κασσελάκη; Αυτό συμβαίνει όταν προσπαθείς να περιγράψεις με απλοϊκότητες κάποιον που δεν ξέρεις και δεν θέλεις να μάθεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ωστόσο, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, είναι αυτοί που είναι κάθε λέξη τού τραμπισμού. Η δήλωση Γεωργιάδη για τα Τέμπη απλώς το επιβεβαίωσε...

Ο Κασσελάκης προφανώς και δεν έχει την πολιτική εμπειρία των αντιπάλων του. Ενδεχομένως να μην έχει κι άλλα τους χαρίσματα. Διαθέτει, όμως, ενσυναίσθηση, την οποία δείχνει κι όταν οι κάμερες είναι κλειστές. Κι αν μη τι άλλο δεν έχει τον κυνισμό των αντιπάλων του. Τουλάχιστον όχι ακόμα, αφού η πολιτική μπορεί να διαβρώσει και τις αγνότερες των ψυχών...

Το μεγάλο πρόβλημα με την ελληνική κοινωνία δεν είναι γιατί η ΝΔ δεν έχασε την εξουσία μετά τα Τέμπη και τις υποκλοπές. Είναι πως δεν μπήκαμε καν στον κόπο να τα συνυπολογίσουμε στην ψήφο μας... 

Τα δισ. που μοιράστηκαν με το ελικόπτερο εξαιτίας τής πανδημίας μάς έκαναν να λησμονήσουμε ακόμα και τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από τον covid. Αν η ενσυναίσθησή μας ήταν μεγαλύτερη δεν θα είχαμε καν υπουργούς όπως ο Γεωργιάδης, πολλώ δε μάλλον δεν θα τους συγχωρούσαμε οποιαδήποτε λεκτική εκδήλωση απανθρωπιάς...

Λένε όσα λένε και πράττουν όσα πράττουν γιατί το μόνο που μας νοιάζει είναι το πορτοφόλι. Γι' αυτό και στην πραγματικότητα δεν κλάψαμε ούτε για τα παιδιά μας που χάθηκαν στα Τέμπη, για να μην μπω καν στον κόπο να αναφερθώ στα παιδιά των "σκουρόχρωμων" στην Πύλο... 

 

 

Ο Διαφωτισμός δεν θα έρθει με σταυροκοπήματα...

Δεν περιμένω από τους υπερσυντηρητικούς ακροδεξιούς να οδηγήσουν τη χώρα στο Διαφωτισμό. Γι' αυτούς κάθε απόκλιση από το μεσαίωνα θεωρείται εθνική προδοσία. Περιμένω, ωστόσο, από αυτούς που βαυκαλίζονται τους προοδευτικούς να κάνουν άλματα πάνω από το πολιτικό κόστος και την κοινοτοπία. 

Γι' αυτό και περισσότερο με στενοχωρεί η εικόνα τού θεοσεβούμενου Τσίπρα το Πάσχα από τη γονυκλισία Γεωργιάδη στην Παναγία. Έστω κι αν ο υπουργός Αναπτύξεως κάποτε πίστευε σε περισσότερους θεούς από έναν και με κατοικία στον Όλυμπο...

Σύμφωνοι, εκλογές έχουμε και η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι. Κι ο γράφων, άλλωστε, έχει πάει σε εκκλησία κι έχει κρατήσει κεράκι κι ας μην κυνηγά ψήφους... 

Περιμένω, όμως, από την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση αυτήν τη φορά να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία ακόμα και με το έτσι θέλω, αν το παπαδαριό πατήσει πόδι, που θα πατήσει. Όποιος αναζητά, άλλωστε, εξουσία σε αυτόν τον κόσμο κι όχι την εξιλέωση στη βασιλεία των ουρανών δεν φέρνει και πολύ σε πνευματικό άνθρωπο απαλλαγμένο από πάθη κι επίγειους πειρασμούς...

Το ότι δεν γίνεται σχετικώς κουβέντα στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν με γεμίζει με αισιοδοξία. Πολύ περισσότερο όταν το πιθανότερο είναι μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ όπου οι μισοί και παραπάνω είναι δεξιοί. Κι αν βεβαίως η απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη είναι προτεραιότητα είναι πολύ λίγη η νομιμοποίηση, για παράδειγμα, του πολιτικού γάμου για τους ομοφυλόφιλους για να διεκδικείς δάφνες προοδευτικού. Ο πήχης πρέπει να μπει ψηλά τη δεύτερη φορά Αριστερά. Αν θέλουμε πράγματι να είναι αλλιώς και στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια...

 
 

Φως φανάρι, ο Αδωνις, ο Βορίδης κι ο Πλεύρης παλεύουν το φασισμό στην Ελλάδα...

Ακούνε ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης, ο Θ. Πλεύρης και το υπόλοιπο ακροδεξιό τσίρκο τής ΝΔ τον Κ. Μητσοτάκη να παριστάνει τον μονομάχο κατά τής ακροδεξιάς στην Ελλάδα και σκάνε στα γέλια. Έφερε τρεις τροπολογίες με τις οποίες δίνει τη δυνατότητα σε ένα τμήμα- ούτε καν στην Ολομέλεια- του Αρείου Πάγου να κρίνει όπως γουστάρει αν ένα κόμμα είναι συνταγματικό ή όχι κι αυτό το ονομάζει προστασία τής δημοκρατίας. Την προστατεύει τόσο πολύ που ο Θ. Τζήμερος βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει την απονομιμοποίηση του ΚΚΕ...

Το δικαστικό σώμα τής χώρας- σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον- όταν δεν είναι υπερσυντηρητικό είναι φοβισμένο και το αντίστροφο. Συνεπώς, προφανώς και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να είναι εφαρμοστέες σε ένα κράτος δικαίου, αλλά πρέπει να κερδίζουν το σεβασμό των πολιτών κι όχι να τον απαιτούν. Όποιος αναζητά ιερές αγελάδες ας πάει στην Ινδία, μόνο που κι εκεί θα διαπιστώσει ότι οι νόμοι είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και τις περισσότερες φορές υπηρετούν τις επιδιώξεις τής άρχουσας τάξης...

Η δημοκρατία δεν αυτοπροστατεύεται όταν αφήνει ορθάνοιχτα παράθυρα για την καταστρατήγησή της. Ούτε, φυσικά, ο φασισμός καταπολεμάται απαγορεύοντας ένα νεοναζιστικό κόμμα την ίδια ώρα που σημαντικό κομμάτι τής ατζέντας του το καπηλεύεται κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Αυτοί, επομένως, που φωτογραφίζονται στο τείχος τού Έβρου, κάνουν push backs στο Αιγαίο και προεκλογικό αγώνα ξανά με τη Συμφωνία των Πρεσπών την ώρα που σκότωσαν 57 ανθρώπους στα Τέμπη είναι πολύ λίγοι για να κατηγορούν την Αριστερά πως δεν πολεμά το φασισμό. Αυτοί είναι σάρκα από τη σάρκα του. Αν διαβάσουν τη δωσίλογη ιστορία τους θα το διαπιστώσουν...

 

Ντόναλντ Μητσοτάκης ή Κυριάκος Τραμπ...

Αν κάποιος στις ΗΠΑ χαρακτηρίσει τον Ντ. Τραμπ φιλελεύθερο πολιτικό, θα πέσουν και τα τσιμέντα από τα γέλια. Στην Ελλάδα ο Κ. Μητσοτάκης φιλοτεχνούσε επί χρόνια το προφίλ τού φιλελεύθερου, τεχνοκράτη πολιτικού, μύστη τής ελεύθερης αγοράς. Πού κατάληξε όλο αυτό; Να κυβερνά με τον Άδωνι, τον Βορίδη και τον Πλεύρη και να κάνει προεκλογικές εκστρατείες ξεπατικώνοντας τον Τραμπ...

Φωτογραφήθηκε μπροστά στο τείχος τού Έβρου, λέει ασύστολα και χοντροκομμένα ψέματα, αμφισβητεί στοιχεία διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ, που δεν το έχει κάνει ούτε ο Βαρουφάκης. Στο μόνο που δεν μιμείται τον Τραμπ είναι στο να λάβει μέρος σε τηλεμαχία με τον βασικό του αντίπαλο γιατί ξέρει ότι θα χάσει κατά κράτος. Αυτός ο, κατά τα άλλα, πανίσχυρος πρωθυπουργός που αν τον χάσουμε θα έχουμε χάσει τον Μέγα Αλέξανδρο...

Στη ΝΔ εμφανίζονται υπεραισιόδοξοι. Κάνουν λόγο, μάλιστα, και για νίκη τους με πάνω από πέντε μονάδες διαφορά, μολονότι το κλίμα στην κοινωνία δεν είναι καθόλου αποθεωτικό για τον αρχηγό τους. Υποτιμούν, ωστόσο, είτε σκοπίμως είτε από αφέλεια τη δυναμική των νέων σε ηλικία και των νέων ψηφοφόρων, αλλά και τις πολιτικές συνέπειες της τραγωδίας των Τεμπών. 

Θεωρούν πως οι νέοι δεν θα πάνε στην κάλπη για διάφορους λόγους. Γι' αυτό και το βράδυ των εκλογών ο Κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί υπογλώσσια σε όποιο από τα 32 του ακίνητα επιλέξει να παρακολουθήσει το αποτέλεσμά τους. Αν, μάλιστα, το αμφισβητήσει κιόλας το μόνο που θα του έχει απομείνει για να γίνει σωσίας τού Τραμπ θα είναι το ξανθό περουκίνι... 

 

 
 

Σκέψεις ενός απαίσιου, άχρηστου, ανεπρόκοπου και γρουσούζη...

Όταν ο Ρ. Ρέιγκαν αποκάλεσε τη Σοβιετική Ένωση αυτοκρατορία τού κακού δεν πρόσθεσε κάτι νέο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία. Ανέκαθεν οι αντίπαλοι προσέδιδαν δαιμονικά χαρακτηριστικά ο ένας στον άλλο προκειμένου οι ίδιοι να φαίνονται ανώτεροι. Υπό αυτή την έννοια όταν ο Αδ. Γεωργιάδης αποκαλεί συλλήβδην τους Αριστερούς "απαίσιους, άχρηστους, ανεπρόκοπους και γρουσούζηδες" δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποδεικνύει ότι ο φασισμός από περιθωριακός και στη συνέχεια ανεκτός έχει μετατραπεί σε κυρίαρχο πολιτικό λόγο...

Το έχω ξαναγράψει, το γράφω και τώρα: αυτή η εκλογική μάχη θα είναι η πιο βρόμικη των τελευταίων χρόνων γιατί θα είναι και η πιο αμφίρροπη. Δεν περιμένω, συνεπώς, να συγκρουστούν προγράμματα, αλλά να γίνουν μάχες χωρίς γάντια, με προσωπικές αναφορές και σκανδαλώδεις απολήξεις. Όποιος περιμένει να γίνει σοφότερος για την υγεία, την παιδεία, την οικονομία ή το κράτος δικαίου θα είναι μάλλον ανώφελο να ανοίξει την τηλεοπτική του συσκευή...

Από την άλλη, ωστόσο, ας αναλογιστούμε αν κι εμείς οι ψηφοφόροι, που ξημεροβραδιαζόμαστε παρακολουθώντας "Survivor", επιθυμούμε πραγματικά να αποφευχθούν οι λασπομαχίες ούτως ώστε να μάθουμε περισσότερα για τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία ή τις τράπεζες. Αν δεν γουστάραμε τον απόπατο δεν θα τον τιμούσαμε με υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Κι αν ειλικρινώς προτιμούσαμε τη σοβαρότητα πολιτικοί όπως ο Αδ. Γεωργιάδης θα δούλευαν στο τσίρκο κι όχι σε υπουργικό γραφείο... 

Δεν είναι εκ γενετής φαύλοι, είναι τα κακομαθημένα της μιντιακής ομερτά...

Γιατί στη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη παράγουν, κατά μέσο όρο, ένα σκάνδαλο την εβδομάδα; Είναι χειρότεροι άνθρωποι εκ γενετής από τους συριζαίους; Όχι βεβαίως, σε αντίθεση όμως με τους συριζαίους πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και να γλιτώσουν για τα πάντα χάρη στη μιντιακή ομερτά. Αυτό μάλλον πίστεψε κι ο Ν. Παπαθανάσης, το τελευταίο μπουμπούκι τού μητσοτακισμού που μπέρδεψε την αριστεία με τη λαμογιά...

Σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες κι αυτές δεν θα έλεγα πως τιμούν τη ΝΔ. Από τη μία με το ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει στις εκλογές ένας πρώην υπουργός που καταδικάστηκε για το ότι συνεργάστηκε με έναν επιχειρηματία για να φτιάξουν ένα ΣΥΡΙΖΑ Channel, κάτι που δεν έγινε γιατί αποκλείστηκε από τον πρώην υπουργό, ο οποίος παραλλήλως ανάγκασε για  πρώτη φορά τους καναλάρχες να πληρώσουν. Με το ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει κι ένας πολιτικός με τοξικό λόγο, ο οποίος αποκάλυψε τη δράση μια σειρά απατεώνων, όπως Πάτση, Καππάτου, Νικολάου...

Από την άλλη, κατεβαίνει ένα συνονθύλευμα υπερχρεωμένων νεοφιλελεύθερων με ακροδεξιές τάσεις κι ολιγαρχική χρηματοδότηση που έχουν κάνει βουτιά στο δημόσιο χρήμα και τρώνε ακόμα και τα πόμολα, όταν δεν παρακολουθούν ο ένας τον άλλο. Δεν είναι όλοι οι νεοδημοκράτες υποψήφιοι Μητσοτάκης, Πάτσης, Γεωργιάδης, Καππάτος ή Νικολάου. 

Όταν αποδέχεσαι, ωστόσο, να είσαι υποψήφιος σε έναν τέτοιο αχταρμά ιδεοληψίας, διαπλοκής και διαφθοράς έχεις κι εσύ ένα μερίδιο ευθύνης. Αυτό το έχουν καταλάβει, άλλωστε, κάποιοι και φρόντισαν να αποσυρθούν πριν ο εξευτελισμός γίνει συνώνυμο της πολιτικής τους διαδρομής... 

Η οργή του λαού δεν θα βρει δικαίωση στον Ντογιάκο, αλλά στον Ηρόδοτο...

Ο Κ. Μητσοτάκης εξόργισε τους "θεούς" με τη στάση του στην πανδημία, στις φυσικές καταστροφές και στην αισχροκέρδεια. Διέπραξε επανειλημμένως ύβρι που του θόλωσε το νου, του έφερε δηλαδή την άτη, και πίστεψε ότι και με τις παρακολουθήσεις θα μπορούσε να το παίζει τρελίτσα. Οι "θεοί", όμως, εξοργίστηκαν όταν διέπραξε νέα ύβρι με τα Τέμπη, προκαλώντας τη νέμεση της λαϊκής οργής που ξεχειλίζει στους δρόμους και στις πλατείες.  Όσο για την τίση, έρχεται το βράδυ των εκλογών....

Τα γράφω με αυτόν τον τρόπο για να με καταλαβαίνει κι ο αρχαιολάτρης Άδωνις, ο οποίος δικαιώνει και σε προσωπικό επίπεδο το σχήμα τού Ηρόδοτου. Όπως κι αν έχει, τίποτα δεν είναι ίδιο στη χώρα μετά τα Τέμπη, όπως τίποτα δεν έμεινε ίδιο μετά το Δεκέμβριο του 2008. 

Και τότε και τώρα έχουμε μια κυβέρνηση της δεξιάς που υποτίμησε τη λαϊκή οργή, ιδίως των νέων. Όπως και τότε έτσι και τώρα, θα το πληρώσει στις κάλπες. Κι αυτό, όπως και τότε έτσι και τώρα, θα είναι δικαιοσύνη που κανένας Ντογιάκος δεν θα μπορέσει να αποτρέψει από το να απονεμηθεί...

Ο πρωθυπουργός τού "πνίξατε στη Μάνδρα, κάψατε στο Μάτι, εγώ μετρούσα στρέμματα, εσείς φέρετρα, ανταλλάξατε τις Πρέσπες με τις συντάξεις" δεν δικαιούται να παραπονιέται αν, πράγματι, σε ορισμένες περιπτώσεις η αντιπολίτευση γίνεται πιο λαϊκιστική από όσο επιτρέπουν οι στιγμές. Αξιοποίησε τις πιο δόλιες μεθόδους για να πάρει την εξουσία χωρίς καμία ψευδαίσθηση για τα ψέματα που εν γνώσει του είπε για τα πάντα. Το κρίμα, το πολύ μεγάλο κρίμα είναι πως για να συνειδητοποιήσει η πλειοψηφία τού λαού ποιος αγύρτης τον κυβερνούσε τέσσερα χρόνια έπρεπε πρώτα να χαθούν δεκάδες άνθρωποι σε ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα...  

 

Λαμόγια, εθνικιστές μα πάνω από όλα υποκριτές...

Το να είσαι λαμόγιο ή εθνικιστής δεν είναι κάποιος τίτλο τιμής. Υπάρχει, όμως, και κάτι χειρότερο, να είσαι λαμόγιο, εθνικιστής και υποκριτής. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, προεξάρχοντος του ίδιου του πρωθυπουργού, βρίσκουμε πολλούς τέτοιους. Κακή ώρα την Σ. Νικολάου και τους διόσκουρους της πατριδοκαπηλίας Βορίδη- Γεωργιάδη...

Η δήθεν ηθική τής Νικολάου της απαγόρευε να δίνει άδειες στον Κουφοντίνα ή σε σπουδαστές αναρχικούς κατάδικους, αλλά δεν την εμπόδισε από το να ζημιώσει το Δημόσιο με μερικά εκατομμύρια ευρώ σε απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους. Στο μεταξύ, ο πατριωτισμός Βορίδη- Γεωργιάδη τους ωθεί να ισχυρίζονται πως Έλληνας γεννιέσαι και δεν γίνεσαι. 

Αυτό, ωστόσο, δεν τους απότρεψε από το να δώσουν την ελληνική υπηκοότητα σε Τούρκο καταζητούμενο από την Ιντερπόλ, την ίδια ώρα μάλιστα που δυσκολεύουν τις εξετάσεις απόκτησης ιθαγένειας για ανθρώπους που ζουν χρόνια στην Ελλάδα. Μόνο η υποκρισία τους είναι μεγαλύτερη από την αγυρτεία τους...

Φυσικά δεν είναι μόνο οι Νικολάου- Βορίδης- Γεωργιάδης στη ΝΔ που έχουν κάνει την εξαπάτηση τέχνη. Το κακό παράδειγμα, άλλωστε, το δίνει πρώτος και χειρότερος ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης. Ούτε ισχύει στην περίπτωσή τους το "δεν πειράζει να κάνουν μερικά δωράκια στον εαυτό τους, αρκεί να δίνουν και σε εμάς". Δεν έχουν δώσει τίποτα στο πόπολο που να μην έχουν πάρει πίσω στο δεκαπλάσιο κι εκατονταπλάσιο οι ίδιοι και οι ολιγάρχες χορηγοί τους... 

 

 
 

Μακαρόνια για τους ιθαγενείς...

Το "αρχίδια καπαμά" που εκστόμισε ο συμπαθής ηλικιωμένος σχολιάζοντας το καλάθι τού νοικοκυριού δεν συνιστά από μόνο του επιχείρημα. Είναι, ωστόσο, η αυθόρμητη αντίδραση κάθε πολίτη που αισθάνεται πως η κυβέρνησή του τον θεωρεί ηλίθιο, στήνοντας επικοινωνιακά σόου χουντικού στιλ πάνω στην απελπισία του για επιβίωση. Στο πρόσωπο, μάλιστα, του Αδ. Γεωργιάδη βρέθηκε ο κατάλληλος καραγκιόζης γι' αυτό το θέατρο σκιών...

Ο Κ. Μητσοτάκης αυτοπαρουσιάζεται ως θύμα παγκόσμιων γεγονότων- πανδημία και πόλεμος στην Ουκρανία-, στην πραγματικότητα ωστόσο τα ευγνωμονεί γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβάλει εύκολα νεοφιλελεύθερες επιλογές και να κάνει πάρτι με το δημόσιο χρήμα χωρίς να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Γι' αυτό, άλλωστε, και δεν έχει πει ποτέ πως αν δεν υπήρχαν ο covid κι ο Βλ. Πούτιν θα εφάρμοζε άλλες πολιτικές, όπως θα εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε παραλάβει μια χρεοκοπημένη χώρα στη μέγγενη των μνημονίων. Την ίδια κι απαράλλαχτη αναδιανομή πλούτου υπέρ τής ελίτ και σε βάρος των πολλών θα εφάρμοζε ο σημερινός πρωθυπουργός...

Και για να γίνει η ντροπή μας γι' αυτούς που μας κυβερνούν μεγαλύτερη, κρύβονται κι από τους ευρωβουλευτές που έχουν έρθει στην Αθήνα για να διερευνήσουν το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Έχουν, μάλιστα, το θράσος οι βιαστές των θεσμών, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών να αρνούνται ουσιώδεις απαντήσεις στο όνομα της δήθεν τοξικότητας της αντιπολίτευσης. 

Λες και οι Βρυξέλλες ή ο Economist και οι New York Times, για παράδειγμα, που ασχολούνται κι αυτοί με τη σαπίλα Μητσοτάκη είναι διεθνή όργανα του σοσιαλισμού. Σαν να αρνείται ο δολοφόνος να απολογηθεί γιατί οι συγγενείς τού θύματος ζητούν δικαιοσύνη. Όσο και να κρύβεται, όμως, ακόμα κι αν γλιτώσει από τις ποινικές του ευθύνες θα λάβει την απάντηση που του πρέπει στις εκλογές. Κι αυτή θα είναι ο ορισμός τής δικαιοσύνης... 

 

Πάνε βζιιιιν (και) οι επενδύσεις...

Ο οποιοσδήποτε με καλές διασυνδέσεις, εν προκειμένω ο βουλευτής Μαραβέγιας, μπορεί να τσεπώσει μερικά εκατομμύρια ευρώ με εγγύηση αέρα κοπανιστό. Θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη του νεοφιλελευθερισμού, όπως βεβαίως και της οικονομικής πολιτικής τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η διευκόλυνση, δηλαδή, των επενδύσεων δεν είναι παρά η επικοινωνιακή βιτρίνα ενός φεουδαλισμού που προσπαθεί να μοιάζει μοντέρνος και φιλολαϊκός...

"Μα, τι θέλετε επιτέλους στην Αριστερά, να μην έρχονται επενδυτές, να μην δημιουργούνται θέσεις εργασίας και να μην έχουμε ανάπτυξη"; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα ορφανά τής Θάτσερ, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και σία; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα και της νέας πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας προκειμένου να μειώσει τη φορολόγηση των πλούσιων; Αυτό δεν είναι, εν τέλει, το ιδεοληπτικό αμπαλάζ μιας πολιτικής κάστας, της δεξιάς, η οποία υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών;...

Φυσικά και πρέπει να δίνονται κίνητρα για επενδύσεις. Σε όλους, όμως, με τον ίδιο τρόπο και με διασφαλίσεις ότι δεν θα υπάρχουν εξαιρέσεις υπέρ κολλητών και φίλων. Πριν, εξάλλου, φτιάξουμε ένα γερό καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης για τα χρήματα που μέλλει να παραχθούν, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτά που ήδη παράγονται, διανέμονται δίκαια και καθαρά. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να χτίζουμε ρετιρέ για λίγους σε πολυκατοικία χωρίς θεμέλια... 

 

 
 

Θα χορτάσουμε δεξιά μέχρι να απαλλαγούμε...

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια δεξιά κυβέρνηση που καταρρέει, χρησιμοποιεί την προβοκάτσια ως πολιτικό εργαλείο. Το έκανε και η κυβέρνηση σαμαροβενιζέλων στα στερνά της, το πράττει σήμερα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τα όσα έγιναν στο ΑΠΘ ήταν, απλώς, ένα πρελούδιο καταστολής ενόψει ενός νέου αντιεκπαιδευτικού νόμου Κεραμέως και, φυσικά, των εκλογών που δεν πρόκειται να αργήσουν...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Μ. Βορίδης ή Αδ. Γεωργιάδης. Δεν πιστεύει, δηλαδή, ότι με τους μπάτσους μπορείς να επιλύεις τα κοινωνικά προβλήματα. Υιοθετεί, ωστόσο, στην πρακτική του την ακροδεξιά ιδεολογία αναγκασμένος από τους ορφανούς ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής που περιμάζεψε και οι οποίοι του έδωσαν άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία το 2019. Ο ακροδεξιός ριζοσπαστισμός δεν έχει εκλείψει με τη φυλάκιση των χιμπαντζήδων με τα μαύρα κι ούτε θα εκλείψει όσο η παραδοσιακή δεξιά αντιγράφει τη ρητορική του, μετουσιώνοντάς τη μάλιστα σε πράξη, και δεν την καταδικάζει...

Κι αν η δεξιά, επίσης διαχρονικώς, μισεί κάποιες ηλικίες περισσότερες από άλλες είναι αυτές της νιότης, που δεν κάθεται στα αβγά της αλλά παλεύει μέχρι το αδύνατο να γίνει κάποια ημέρα ιστορικό γεγονός. Φυσικά οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο και μερικές φορές ακόμα κι αν έχουν το διεκδικούν με λανθασμένο τρόπο. Δεν διαθέτουν, άλλωστε, τη σοφία, αλλά ούτε και τον κυνισμό των μεγαλύτερων. Αυτός ο κόσμος, όμως, κι αυτή η χώρα δεν θα είχε καμία αξία χωρίς τη νεότητα, όπως εξάλλου και μια ζωή που θα είχε μόνο φθινόπωρο και χειμώνα και καθόλου άνοιξη και καλοκαίρι... 

 

 

"Life is all right in America if you're all white in America"...

 

Μόλις πριν μία εβδομάδα ο Αδ. Γεωργιάδης, σε ένα από τα πολλά παραληρήματά του, μιλούσε για τις ΗΠΑ, την "καλύτερη δημοκρατία τού κόσμου", και το στόμα του κολλούσε από τα μέλια. Ακούγοντάς τον ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να μετοικήσω στη χώρα των "των γενναίων και των ελεύθερων". 

Βλέπετε, δεν είμαι μαύρος ούτε ισπανόφωνος ούτε γυναίκα που να θέλει να κάνει άμβλωση κι αν είχα και μια συλλογή με τουφέκια, πιστόλια κι άλλα όπλα μια χαρά θα μπορούσα οποιαδήποτε στιγμή να μπουκάρω σε ένα σχολείο, να σκοτώσω μερικές δεκάδες παιδιά και τους δασκάλους τους και μετά να με σκοτώσουν μπάτσοι. Κι όλα αυτά με το χαμόγελο στα χείλη που ακολούθησα το αμερικανικό μου όνειρο...

Θα ήμουν ακόμα πιο αφελής από όσο πραγματικά είμαι αν έπεφτα από τα σύννεφα από τις ίσες αποστάσεις που κρατάνε οι σύμμαχοί (sic) μας απέναντι στις νέες τουρκικές προκλήσεις. Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει για πρωθυπουργό έναν πολιτικό που, όπως απόδειξε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ασκεί εξωτερική πολιτική με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις και τις προσωπικές του φιλοδοξίες κι όχι το εθνικό συμφέρον. Για να γίνει γ. γ. του ΝΑΤΟ έφτασε στο σημείο να στέλνει και να ξαναστέλνει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία την ώρα που τα τουρκικά αεροσκάφη πλησιάζουν την Αλεξανδρούπολη και τα τουρκικά ερευνητικά βγαίνουν ξανά στο Αιγαίο...

Οι έξι που εκτελέστηκαν στο Γουδί μετά τη μικρασιατική καταστροφή έκαναν σοβαρά λάθη που οδήγησαν κι αυτά στον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Χρησιμοποιήθηκαν, ωστόσο, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι και καταδικάστηκαν για εσχάτη προδοσία, για δόλο δηλαδή που δεν είχαν να εγκαταλείψουν ελληνικές πόλεις κι οχυρά. Ούτε ο Κ. Μητσοτάκης έχει την πρόθεση να παραχωρήσει εθνική κυριαρχία, αποδέχεται όμως κι αυτό το ενδεχόμενο για να είναι αρεστός στους Αμερικανούς και να έχει μέλλον στο διεθνές πολιτικό στερέωμα. Στο ελληνικό, άλλωστε, δεν έχει πολύ ακόμα...

Όπου δεν πίπτει έργο πίπτει ράβδος...

Σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, το πρόβλημα της ΝΔ είναι πως θα έπρεπε να είναι περισσότερο δεξιά παρά κεντρώα. Το λέει, μάλιστα, για μια κυβέρνηση που έχει για υπουργούς Εσωτερικών, Ανάπτυξης και Υγείας- κορυφαία, δηλαδή, υπουργεία- τους Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη αντιστοίχως. Και για μια κυβέρνηση που έχει κάνει, ανάμεσα σε άλλα "φιλελεύθερα", τα push backs στο Αιγαίο καθημερινότητα και την πανεπιστημιακή αστυνομία νόμο και πρακτική τού κράτους...

Όταν (και) αυτή η φουλ δεξιά κυβέρνηση ζορίζεται, δημιουργεί προβοκάτσιες, όπως αυτή στο ΑΠΘ, προκειμένου να πουλήσει νόμο και τάξη στο περιδεές και καταληστευμένο από τη ρήτρα αναπροσαρμογής κοινό της. Από πού κι ως πού θα έπρεπε να μας απασχολεί σήμερα- με την ακρίβεια να οργιάζει, τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και την Τουρκία να απειλεί ξανά- η πανεπιστημιακή αστυνομία; Αυτό δεν ήταν ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία πέρυσι, πολλώ δε μάλλον φέτος που οδηγούμαστε σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και δεν το έχουμε πάρει καν χαμπάρι...

Η προτεραιότητα διαχρονικά μιας δεξιάς κυβέρνησης είναι να φαίνεται πως κάνει πράγματα για το πόπολο την ώρα που νομοθετεί για τα συμφέροντα των πολλών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βεβαίως, το απογείωσε, ιδίως με τη στάση της απέναντι στη ρήτρα αναπροσαρμογής και μολονότι αυτή οδηγεί και στην πτώση της. Ένα κόμμα, ωστόσο, που επιτρέπει στον εαυτό του να χρωστά 340 εκατ. ευρώ στις τράπεζες, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ΚΙΝΑΛ που έγινε ΠΑΣΟΚ μέχρι να γίνει πολιτική ιστορία, είναι ένα κόμμα που αποδέχεται να είναι όμηρος της διαπλοκής, ένα κόμμα δηλαδή που μόνο το λαό δεν έχει ως έγνοια του... 

 

 

Λαϊκισμός είναι οι άλλοι...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει απόλυτο δίκιο να θεωρεί το λαϊκισμό σοβαρότατο πρόβλημα για τις δημοκρατίες μας. Αν το έλεγε εν είδει αυτοκριτικής θα το θεωρούσα μια πολύ γενναία όσο κι ασυνήθιστη κίνηση εκ μέρους του. Όχι, όμως, ο πρωθυπουργός δεν απευθυνόταν στον εαυτό του, αλλά στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πόσο λίγος είναι κι ως πολιτικός κι ως άνθρωπος...

Υπενθυμίζω ότι μιλάμε για τον δημόσιο άνδρα που δήλωνε δημοσίως πως ο Αλέξης Τσίπρας αντάλλαξε τις συντάξεις με τη Μακεδονία και υπογείως έστελνε ανθρώπους του να πουν στον Ζόραν Ζάεφ να μην υπογράψει τη Συμφωνία των Πρεσπών για να το κάνει μαζί του όταν θα γινόταν πρωθυπουργός. Και είναι, βεβαίως, ο άνθρωπος που υποσχόταν στη μεσαία τάξη πως θα την απαλλάξει από τα φορολογικά της βάρη για να νομοθετεί τα τρία τελευταία χρόνια με το μυαλό και την καρδιά του στους έχοντες και κατέχοντες. Και, φυσικά, φοβάται για την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία αυτός που κυβερνά με Βορίδη- Γεωργιάδη- Πλεύρη...

Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δεν έπασχε από λαϊκισμό, αλλά από άγνοια και βολονταρισμό. Είχε τον ενθουσιασμό, αλλά όχι και την εμπειρία για να τα βάλει με έναν παγιωμένο μηχανισμό εξουσίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό που είχε φροντίσει να δημιουργήσει ισχυρή ζώνη άμυνας. Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, δεν δικαιούται να επικαλείται ούτε άγνοια για το πώς λειτουργεί η εξουσία- την γνωρίζει από τότε που ήταν έξι μηνών πολιτικός εξόριστος στο Παρίσι- ούτε, βεβαίως, έχει διάθεση να προστατεύσει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων. 

Γιατί αν τα προστατεύσει θα πρέπει να τα βάλει με τους δικούς του, το μεγάλο κεφάλαιο που κομμάτι του είναι κι ο ίδιος. Γι' αυτό κι ακόμα μετρά τα υπερκέρδη τού καρτέλ τής ενέργειας, λες και προσπαθεί να λύσει το θεώρημα του Φερμά. Γιατί όποιος δεν θέλει να ζυμώσει για τους πολλούς δέκα ημέρες (πολύ περισσότερες εν προκειμένω) κοσκινίζει για τους λίγους...

  

 

Κυβερνά με Αδωνι, Βορίδη, Πλεύρη αλλά βλέπει τον Κασιδιάρη στον Τσίπρα...

Πρέπει να διαθέτεις πολλά αποθέματα θράσους για να έχεις υπουργό Εσωτερικών τον Μ. Βορίδη, Ανάπτυξης τον Αδ. Γεωργιάδη και Υγείας τον Θ. Πλεύρη, αλλά να βλέπεις ταύτιση του Αλέξη Τσίπρα με τον Π. Καμμένο και τον Ηλ. Κασιδιάρη. Βεβαίως κι αυτός ο πρωθυπουργός "διακρίνεται" για την θρασύτητά του, την οποία επιδεικνύει με κάθε αφορμή. 

Μόνο που το 2022 δεν είναι ούτε 2019 ούτε, πολύ περισσότερο, 2015 ώστε να έχει κάποιο νόημα το αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που επιχειρεί να νεκραναστήσει ο Κ. Μητσοτάκης μπροστά στο φάσμα τής πολιτικής του αποδρομής. Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει πως δεν μπορείς να χρησιμοποιείς δύο φορές την ίδια εξαπάτηση και να περιμένεις να πιάσει και τη δεύτερη φορά...

Την ίδια ώρα, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει την πολυτέλεια να δηλώνει πως δεν θα γίνει σωσίβιο ούτε του Κ. Μητσοτάκη ούτε του Αλέξη Τσίπρα. Πρώτον, γιατί η κυβέρνηση συνεργασίας είναι αναπόφευκτη με την απλή αναλογική κι επομένως αν δεν συνεργαστεί με κάποιον από τους δύο θα έχει προσβάλει την ψήφο τού ελληνικού λαού και δεύτερον γιατί απλούστατα δεν τον παίρνει να μην συνεργαστεί. Εκτιμώ πως το ποσοστό τού ΚΙΝΑΛ δεν θα έχει καμία σχέση με αυτά που του έδιναν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την επικράτηση Ανδρουλάκη, άλλωστε και οι τρέχουσες το δείχνουν πιο χαμηλά, κι αν πάμε σε δεύτερες εκλογές η πόλωση που θα επικρατήσει ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα το πιέσει ακόμα πιο πολύ...

Το αργότερο το φθινόπωρο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάρει καθαρό κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Αν, επομένως, οι εκλογές γίνουν κάποια στιγμή από το Σεπτέμβριο και μετά το δίλημμα για τον Ν. Ανδρουλάκη θα είναι ακόμα πιο καθαρό: συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ με την πρώτη κάλπη ή δεύτερη κάλπη κι αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα του να κινείται μάλλον κάτω παρά πάνω από το 10%. 

Θα ήταν μια δύσκολη απόφαση και για τον πιο έμπειρο και ικανό πολιτικό, πολλώ δε μάλλον για κάποιον που δεν είναι ούτε έμπειρος ούτε ικανός. Ο Ν. Ανδρουλάκης, πάντως, θα μπορούσε να βελτιώσει κατά πολύ το διαπραγματευτικό του χαρτί αν έβγαινε στα κάγκελα κατά τής κυβέρνησης αντί να κρύβεται ακόμα πίσω από αοριστολογίες κι ανούσια τσιτάτα περί σοσιαλδημοκρατίας χωρίς να λέει πώς και κυρίως με ποιους...