Μέχρι να βρούμε τον θεό ας βρούμε τον άνθρωπο...

Για τους χριστιανούς ο Ιησούς είναι θεός. Ξέρουν πολύ καλά, ωστόσο, κι αυτοί ότι στην εποχή του τουλάχιστον δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη. Κάποιοι τον θεωρούσαν τρελό, άλλοι εγκάθετο που ήρθε από το πουθενά και μερικοί τον κατηγορούσαν πως μαθητές του όπως ο Φίλιππος κι ο Ναθαναήλ έκαναν φράξια για να αποκλείσουν τους υπόλοιπους. Υπήρχε, με λίγα λόγια, μεγάλη αμφισβήτηση για το κατά πόσο αυτός ο ουρανοκατέβατος τύπος που έμπαινε στα Ιεροσόλυμα με γαϊδουράκι θα έφερνε στην ανθρωπότητα τη βασιλεία των ουρανών...

Πολύ πιθανόν ο Ιησούς να είναι ένα ιστορικό πρόσωπο κι όχι ο κανακάρης τού θεού. Είναι, όπως κι αν έχει, βέβαιο ότι θεοί δεν υπάρχουν στις ηγεσίες τής προοδευτικής παράταξης. Ούτε και πρόκειται να υπάρξουν ώστε να αποκλείσουμε τους σημερινούς χωρίς να γνωρίζουμε το μέλλον τι θα φέρει, έτσι δεν είναι; 

Προς τι, συνεπώς, το δημοκρατικόμετρο που κάποιοι βγάζουν αντικαθιστώντας το αριστερόμετρο; Είναι δημοκράτης ο Ν. Ανδρουλάκης; Ρωτήστε την Κατερίνα Μπατζελή. Είναι, πάντως, σίγουρα εκβιαζόμενος. Είναι, επίσης, δημοκράτες η Ζ. Κωνσταντοπούλου που δεν έχει καν κόμμα, ο Σ. Φάμελλος του πραξικοπήματος του μπουζουξίδικου, ο Αλ. Χαρίτσης που έφυγε μαζί με την έδρα γιατί έχασε η κολλητή του ή ο απολογητής τού σταλινισμού Δ. Κουτσούμπας; Ούτε, βεβαίως, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς που έφαγε τον πρώτο κι ετοιμάζεται να φάει και τον δεύτερο διάδοχό του...

Για όσα συνέβησαν στο Κίνημα Δημοκρατίας κανείς δεν έχει όλο το δίκιο με το μέρος του. Κι αυτό δεν το γράφω για να τηρήσω ίσες αποστάσεις, πολλώ δε μάλλον όταν κάποιοι έφτασαν να αντιγράψουν ακόμα και τον αυριανισμό... 

Μπορεί, πράγματι, ορισμένοι να λειτουργούν ως κόμμα μέσα στο κόμμα και να φροντίζουν πρώτα τους "δικούς τους" και μετά τους υπόλοιπους. Είναι, όμως, κι εκείνοι που εργάζονται περισσότερο από πολλούς για το Κίνημα, ιδίως από εκείνους που η διαδικτυακή τους παρουσία είναι μεγαλύτερη από αυτή στη χάραξη πολιτικών και στην οργάνωσή του... 

Το αφτί τραβήχτηκε αλλά δεν έχει κανένα νόημα να ξεκολληθεί. Τουλάχιστον όχι μέχρι να καταφτάσει ο αναμάρτητος, ο εκλεκτός τού θεού, ο βασιλεύς των ουρανών για να μας λυτρώσει από τον Μητσοτάκη...  

 

Ένας πάπας της γειτονιάς...

Το άγιο φως με πτήση τσάρτερ από τα Ιεροσόλυμα, οι χρυσοί θρόνοι, οι πανάκριβες τελετές, τα ακριβοθώρητα πρωτόκολλα. Αρκετοί επιχειρηματολογούν υπέρ τους χρησιμοποιώντας ως προμετωπίδα την παράδοση, αλλά και το θέαμα που αναμφίβολα υπηρετείται από τέτοιου είδους χολιγουντιανές παραγωγές. 

Ζούμε, έστω κι εξ αποστάσεως κι από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες οι περισσότεροι, το παραμύθι που λαχταρά η φιλάργυρη καρδιά μας και περιοριζόμαστε στο να ονειρευόμαστε πώς θα ήταν τα πράγματα αν γινόμασταν βασιλιάδες, αρχηγοί κρατών, πάπες. Κι όμως, ούτε που σκεφτόμαστε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν από την ίδια πίτα την οποία όλοι μας παρασκευάζουμε τρώγαμε από ένα κομμάτι ίδιου μεγέθους...

Αν ο Ιησούς γεννήθηκε σε μια φάτνη, επιβίωσε στην έρημο και πέθανε σε ένα σταυρό γιατί είναι ντροπή οι υπηρέτες του να απεκδυθούν των χρυσοποίκιλτων αμφίων τους και να ντυθούν όπως κι ο τελευταίος ζητιάνος; Αν ο Ιησούς ζήτησε να αγαπάμε αλλήλους χωρίς να προσθέτει ένα "εκτός" για τις γυναίκες, τους ξένους ή τους ομοφυλόφιλους γιατί η εκκλησία τούς κλείνει την πόρτα; Κι αν ο Ιησούς δεν θέλησε να ταφεί σε μαυσωλείο γιατί να το επιθυμεί το εύπορο ποίμνιό του; Είναι λιγότερο άξιος ο πάσχων Ιησούς από τον πιο πλούσιο καπιταλιστή;...

Δεν βρισκόμαστε στο μεσαίωνα για να μπορεί ένας πάπας να αλλάξει την πορεία τού κόσμου. Αυτό σήμερα γίνεται από τους Τραμπ, τους Πούτιν, τους Σι αυτού του πλανήτη. Το ότι, όμως, υπήρξε για μια δεκαετία περίπου επικεφαλής τής ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ένας άνθρωπος που μιλούσε γι' αυτούς που δεν έχουν φωνή και υπηρέτησε τον θεό του χωρίς να επιδιώκει τη χλιδή δεν είναι καθόλου λίγο. Ας ελπίσουμε να άνοιξε ένα δρόμο για όσους ασκούν εξουσία και να μην ήταν απλώς μια σπάνια, φωτεινή εξαίρεση...

  

Χωρίς θεό όλα επιτρέπονται και δεν είναι απαραιτήτως κακό...

Θα ήταν ο κόσμος μας καλύτερος αν γνωρίζαμε με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει θεός; Όπως κι όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα έτσι κι αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό "ναι" ή "όχι", ιδίως όταν αφορά ένα τόσο ατελές ον όσο ο άνθρωπος. Πράγματι, αν δεν υπήρχε φόβος θεού μπορεί να σκοτώναμε, να κλέβαμε ή να κάναμε οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα με μεγαλύτερη ευκολία αφού δεν θα φοβόμασταν την επουράνια τιμωρία... 

Από την άλλη, ωστόσο, θα ήμασταν και πολύ λιγότερο ανεκτικοί σε όσα μας καταδυναστεύουν γιατί θα ξέραμε ότι έχουμε μία και μόνο ζωή και καμία ανταπόδοση για τα πάθη μας δεν θα μας περίμενε στη βασιλεία των ουρανών. Η όποια εξουσία, δηλαδή, θα ήταν πολύ πιο επιφυλακτική γιατί οι επαναστάσεις σε βάρος της θα ήταν πολύ πιο συχνές...

Είναι, επίσης, λογικό να εικάζουμε πως αν δίδασκε σήμερα ο Ιησούς οι σύγχρονοι χριστιανοί θα ήταν οι μεγαλύτεροι πολέμιοί του. Άλλωστε μοιάζουν πολύ περισσότερο στους γραμματείς και στους φαρισαίους παρά θυμίζουν το "αγαπάτε αλλήλους". Φαντάζομαι, για παράδειγμα, πως ο Χριστός δεν θα καλούσε την ελληνική κυβέρνηση να βάλει νάρκες στο Αιγαίο για να σκοτώνονται μετανάστες ούτε θα πολεμούσε το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Μάλλον την υποκρισία θα στηλίτευε...

Άλλος πίνει, άλλος καπνίζει, άλλος παίρνει ναρκωτικά, άλλος κάνει ψυχανάλυση, άλλος πηγαίνει στην εκκλησία. Ο καθένας μας βρίσκει το δικό του τρόπο για να αντιμετωπίζει την ανηφόρα που λένε ζωή. Τα ζητήματα δημιουργούνται όταν επιχειρούμε, ακόμα και με τη βία, να επιβάλλουμε τις δικές μας αδυναμίες στους άλλους κι όταν θεωρούμε τα δικά μας πάθη πιο αγνά από τα πάθη των άλλων. Αν, συνεπώς, το γουστάρετε ξεχυθείτε στις εκκλησιές. Όπως θα έλεγε κι ο Μπουκόβσκι, "βρες ένα πάθος κι άφησέ το να σε καταστρέψει"...

Τον Βαραββά, τον Βαραββά...

Οι άνθρωποι δεν είμαστε αλάνθαστοι ούτε ως μεμονωμένες οντότητες ούτε ως σύνολα. Κάνουμε και θα συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη. Αυτοί, ωστόσο, που χρησιμοποιούν ακόμα το 41% του 2023 για να δικαιολογούν κάθε τους πολιτική δεν μπορούν σήμερα να ισχυρίζονται πως "ο λαός προτίμησε και τον Βαραββά από τον Ιησού". Αν μη τι άλλο, γιατί οι συγγενείς των νεκρών δεν είναι ληστές κι ο Κ. Μητσοτάκης δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ενσάρκωση της Δευτέρας Παρουσίας...

Τα κυβερνητικά σκυλιά χρησιμοποιούν, επίσης, ένα επιχείρημα που έχει λογική βάση: δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κυριαρχία τής τοξικότητας που ενδεχομένως να φέρει σε διακινδύνευση ακόμα και τη δημοκρατία. Από το στόμα κάποιου μετριοπαθούς πολιτικού που πολιτεύεται με όρους καθωσπρεπισμού θα έβγαζε νόημα. Όταν, όμως, εκστομίζεται από πολιτικούς τύπου Γεωργιάδη, Βορίδη, Αγαπηδάκη που έχουν γράψει ιστορία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους κατά καιρούς εμετούς τους σε βάρος πολιτικών αντιπάλων κι αυτό το επιχείρημα θα καταλήξει στον κουβά...

Η ύστατη καταφυγή των πολιτικών απατεώνων είναι να αποφύγουμε μια επανάληψη του αντιμνημονιακού αγώνα γιατί αυτή κατάληξε στην κωλοτούμπα Τσίπρα. Λες κι αν ο λαός έλεγε από την αρχή "σφάξε με αγά μου να αγιάσω" οι νεοφιλελεύθερες ορδές θα ήταν πιο μαλακές απέναντί του... 

Στην αδικία τής οριζόντιας εφαρμογής τής ίδιας λιτότητας σε δίκαιους κι άδικους φωλιάζει η αντισυστημική οργή που σήμερα βρίσκει έκφραση στην ακροδεξιά κι όχι στη ριζοσπαστική Αριστερά. Το ίδιο αίσθημα αδικίας, που αυτή τη φορά βρίσκει αφορμή στο να εκδηλωθεί στη συγκάλυψη για το θάνατο 57 ανθρώπων σε ένα τρένο σε διπλή γραμμή, κυριαρχεί και σήμερα. Κι αυτό το αίσθημα μόνο με τη δικαιοσύνη και την αλήθεια θα ηρεμήσει. Σε καμία περίπτωση με τα ουρλιαχτά των λύκων που εξαγριώνουν περισσότερο τα πάθη και τα πλήθη...  

  

 

Προσδιορίζονται από το μίσος, όχι από την αγάπη...

Είναι κακό κάποιος να αγαπά την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένειά του; Φυσικά κι όχι. Η δεξιά, ωστόσο, διαχρονικά δεν σταματά εκεί. Την αγάπη για την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, ακόμα κι όταν είναι ειλικρινής κι όχι υποκριτική, που δεν συμβαίνει πάντα, την ταυτίζει με το μίσος για τις πατρίδες, τις θρησκείες και τις οικογένειες των άλλων. Όταν, επομένως, μισό αιώνα μετά την πτώση τής χούντας των συνταγματαρχών κάποια ορφανά της χρησιμοποιούν το ίδιο σύνθημα δεν το κάνουν γιατί αγαπούν, αλλά γιατί αναζητούν ψηφαλάκια ανάμεσα σε αυτούς που μισούν...

Μπορούν οι τραγοπαπάδες να απαγορεύουν σε βουλευτές που ψήφισαν το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών να εισέρχονται στις εκκλησίες; Ναι, γιατί όχι, μαγαζάκια τους είναι. Αλίμονο, όμως, ούτε επιτρέπεται να χειροδικούν ούτε να υποκινούν σε άσκηση βίας. Κι αυτό όχι τόσο γιατί το απαγορεύει ο νόμος όσο γιατί το απαγορεύει ο Ιησούς Χριστός στον οποίο υποτίθεται πως πιστεύουν...

Αυτή η χώρα χρεοκόπησε το 2009 κι έχασε το 25% του ΑΕΠ της μέχρι και το 2014, η μεγαλύτερη απώλεια παγκοσμίως σε καιρό ειρήνης. Εκείνοι, όμως, που τη χρεοκόπησαν και φτωχοποίησαν τον πληθυσμό της έβρισκαν πάντα μια ζεστή αγκαλιά από τους ρασοφόρους. 

Δεν την έχασαν ούτε όταν παρίσταναν τους μακεδονομάχους για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Την απώλεσαν μόνο όταν ψήφισαν ώστε ορισμένοι άνθρωποι να απολαμβάνουν το ίδιο δικαίωμα με την πλειονότητα όταν δεν υπήρχε κανένας πραγματικός λόγος για να μην το απολαμβάνουν. Κι αυτό λέει περισσότερα για τους ιερωμένους από όσα λέει για τη δεξιά τού Κυρίου... 

 
 

Χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ η Μελόνι δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός στην Ελλάδα...

Έχετε αναρωτηθεί γιατί στην Ελλάδα, την ευρωπαϊκή χώρα δηλαδή που φτωχοποιήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη την τελευταία 15ετία, δεν κατέχουν ή διεκδικούν την εξουσία ακροδεξιοί όπως συμβαίνει σε πλουσιότερες χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία; Γιατί στην Ελλάδα έχουμε ένα κόμμα που λειτουργεί ως προοδευτικό ανάχωμα στη μισαλλοδοξία, στο ρατσισμό και στο σκοταδισμό, το ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, το ΣΥΡΙΖΑ που φλέρταρε με το λαϊκισμό, δεν εκπλήρωσε όλες τις λαϊκές προσδοκίες και κόντεψε να διαλυθεί, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια κι επέλυσε ένα εθνικό θέμα που ο πάλαι ποτέ δικομματισμός, ο οποίος είχε χρεοκοπήσει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, δεν θα επέλυε ποτέ...

Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή των μνημονίων αξιωματική αντιπολίτευση στη χώρα θα ήταν η Χρυσή Αυγή. Κι όσο κι αν κάποιοι αγαπούν να μισούν τον Αλέξη Τσίπρα, ακόμα κι αυτοί, οι θιασώτες τής θεωρίας των δύο άκρων, δεν θα τολμούσαν να τον ταυτίσουν με τον Μιχαλολιάκο ή τον Κασιδιάρη. Έτσι και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελευταίο προοδευτικό ανάχωμα απέναντι σε μια ακροδεξιά που δεν δέρνει στους δρόμους, αλλά με το λόγο της κακοποιεί τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα...

Σε αυτό το πλαίσιο, ζητούμενο τόσο για το ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τα υπόλοιπα αυτοαποκαλούμενα προοδευτικά κόμματα δεν είναι να παίξουν μπάλα με τους κανόνες τής ακροδεξιάς. Η Αριστερά, για παράδειγμα, δεν μπορεί ποτέ να πει "έξω οι ξένοι γιατί κλέβουν τις δουλειές των Ελλήνων" πρώτα και κύρια γιατί αυτό δεν ισχύει και γιατί σε αυτή την περίπτωση θα έπαυε να είναι Αριστερά... 

Οφείλει, ωστόσο, σε τέτοιου είδους ζητήματα να ενσωματώνει τις ανησυχίες των πολιτών, να εξηγεί κι όχι να νουθετεί, να ακούει προτού μιλήσει. Μόνο έτσι θα γλιτώσει τη δημοκρατία μας από τους δημαγωγούς της, μόνο με αυτόν τον τρόπο οι επιστολές τού Ιησού και οι κηραλοιφές δεν θα γίνουν κυβερνητικό πρόγραμμα...

 

 
 

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με πολιτικούς και παπάδες...

Οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν είχαν καμία ηθική αναστολή να παραβιάσουν το Σύνταγμα υπερψηφίζοντας το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν θα έχουν και καμία να ξεπλύνουν τον Κ. Καραμανλή για το έγκλημα των Τεμπών. Είχαν, όμως, πολλοί από δαύτους για να δώσουν το δικαίωμα και στα ομόφυλα ζευγάρια να παντρεύονται και να τεκνοθετούν...

Τα τρανς άτομα στη Θεσσαλονίκη δεν δέχθηκαν επίθεση γιατί βουλευτές τής ΝΔ μαζί με τον ακροδεξιό συρφετό και τους τραγοπαπάδες θεωρούν πως τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν μόνο τους ετεροφυλόφιλους. Και το έγκλημα των Τεμπών θα είχε αποφευχθεί αν ο σταθμάρχης και οι μηχανοδηγοί ήταν πιο προσεκτικοί. Αν, όμως, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος κι εκείνοι που υποτίθεται πως μιλούν στο όνομα του Ιησού έδειχναν αγάπη κι αν οι πολιτικοί προϊστάμενοι είχαν κάνει τη δουλειά τους σήμερα δεν θα μιλούσαμε ξανά για τραγωδίες...

Ας αναρωτηθούμε, επιτέλους, κάποια στιγμή: θα ήταν καλύτερος ο κόσμος μας αν δεν είχαμε ομοφυλόφιλους ή αν δεν είχαμε διεφθαρμένους και υποκριτές πολιτικούς και παπάδες; Είναι κόλαση πάντοτε οι άλλοι και ποτέ εμείς οι ίδιοι; Είναι, εν τέλει, τόσο δύσκολο να αντιληφθούν οι πιστοί ότι ο εαυτούλης τους μπορεί και να μην είναι το μοναδικό δώρο θεού, αλλά να υπάρχουν κι άλλα;...

 

Έχουν βάλει κάτω τον Ιησού και τον βιάζουν φορώντας ράσα...

Αν κάποιος ισχυριζόταν, έστω και δίκην χαμηλού επιπέδου αστεϊσμού, πως ο Ιησούς είναι βιαστής ή η Παναγία πόρνη, η Ιερά Σύνοδος θα είχε, το λιγότερο, βγει στα κάγκελα. Φυσικά και δεν θα αναγνώριζε κανένα δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και θα μιλούσε για προσβολή των ιερών και των όσιων της φυλής. 

Από την άλλη, όμως, δεν βρίσκει τίποτα το μεμπτό όταν ένας μητροπολίτης- για μια ακόμα φορά με θύτη ιερωμένο- στην ουσία ενοχοποιεί την γυναίκα για το βιασμό της. Σε αυτή την περίπτωση ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει και να κρίνεται γι' αυτό...

Δεν είμαι από εκείνους που ενθουσιάζονται με νόμους περί ρατσιστικού λόγου. Οι σκέψεις και οι διατυπώσεις τους σαφώς κι εμπεριέχουν επικινδυνότητα, αφού παρασύρουν, αλλά οι πράξεις είναι που τις καθιστούν εγκληματικές. Συνεπώς, θα επέτρεπα σε όλα τα λουλούδια να ανθίζουν, ακόμα και σε τσουκνίδες τύπου Χρυσόστομου (sic). Οι τσουκνίδες, όμως, δεν έχουν την ίδια γνώμη, γι' αυτό κι επιζητούν με κάθε αφορμή τη λογοκρισία, ιδίως όταν ο δικός τους λόγος απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα όσο και το κήρυγμα του Χριστού από αυτό πολλών επαγγελματιών χριστιανών...

Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με υπουργό Παιδείας την Ν. Κεραμέως και ιδίως τώρα που καταρρέει, φυσικά και δεν περιμένω βήματα προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας. Περιμένω, όμως, από τη δεύτερη φορά Αριστερά πολύ τολμηρότερα βήματα από αυτά που έκανε η πρώτη φορά. Σε διαφορετική περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία οι καλές προθέσεις, παρά μόνο για να στρώνουν το δρόμο προς την κόλαση του μεσαιωνισμού που συνήθως συνοδεύεται από το μεσσιανισμό...

 

 

Προδίδει και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο...

Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών πολλοί Έλληνες είχαν απευθυνθεί σε διεθνείς θεσμούς, ζητώντας τους να επιβάλουν κυρώσεις σε βάρος τής χώρας μας, για προφανείς λόγους. Ήταν ανθέλληνες, προδότες, εχθροί τής πατρίδας τους, όπως τους κατηγορούσαν τότε οι συνταγματάρχες; Μάλλον όχι, όπως δεν είναι ανθέλληνες, προδότες κι εχθροί τής πατρίδας όσοι σήμερα καταγγέλλουν τα push backs στο Αιγαίο, που ενδεχομένως να έχουν ήδη στοιχίσει ανθρώπινες ζωές...

Αγάπη για την πατρίδα δεν σημαίνει αγάπη για την πατρίδα που θέτει σε διακινδύνευση ανθρώπινες ζωές, αν δεν τις αφαιρεί κιόλας. Η αγάπη για τον άνθρωπο, άλλωστε, θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη, τουλάχιστον αν όσοι καμώνονται τους χριστιανούς ασπάζονται τα λόγια τού Ιησού κι όχι μόνο τα ειδωλολατρικά τελετουργικά των ύστερων καπηλευτών του. Κι αν αυτό ισχύει για κάθε έτος, ισχύει πολύ περισσότερο για φέτος, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον ξεριζωμό των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θεωρούνταν και πολύ Έλληνες και χριστιανοί από τους "ελληναράδες" του 1922...

Δεν ξέρω αν ο Ιάσ. Αποστολόπουλος είναι ήρωας ή απατεώνας, γι' αυτό κι αδυνατώ να στοιχηθώ πίσω από τους υπερασπιστές ή τους τιμητές του. Γνωρίζω, όμως, ότι βρισκόμαστε στο στόχαστρο μιας σειράς διακρατικών οργανισμών για παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο κι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία τής τουρκικής διπλωματίας σε βάρος τής χώρας μας... 

Μπορεί, εξάλλου, οι σύμμαχοι να μην ρίξουν ούτε πιστολιά για την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά ούτε είναι διατεθειμένοι να μας κατηγορήσουν για πράγματα που δεν έχουν βάση. Πώς στεκόμαστε, συνεπώς, απέναντι στην αλήθεια; Αν την θεωρούμε αντεθνική χρέος μας είναι να αλλάξουμε συμπεριφορές κι όχι να πετροβολούμε τους κήρυκές της. Προδίδει, άλλωστε, και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο... 

 

Ουρακοτάγκοι με αποψάρες...

Υπάρχουν δύο Ελλάδες, η Ελλάδα που προσβάλλει και η Ελλάδα που στέκεται με αξιοπρέπεια. Υπάρχει, για παράδειγμα, η Ελλάδα που δολοφονεί γιατί δεν της αρέσει η φυλετική καταγωγή ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός τού θύματος, που σκοτώνει ακόμα και γατάκια και η Ελλάδα που εξεγείρεται με την αδικία, που αντιστέκεται στον κατήφορο και σηκώνει κεφάλι κάθε φορά που αισθάνεται προσβεβλημένη την ανθρωπιά της. Το ποια Ελλάδα επιλέγει κανείς να υπερασπίζεται μαρτυρά και το ήθος του. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν υπερασπίζεσαι τη δικαιοσύνη όταν ζητάς κρεμάλες, όποιος κι αν είναι αυτός που θέλεις να βάλεις το κεφάλι του κάτω από τη γκιλοτίνα...

Δεν υπάρχουν μόνο "καλοί" από τη "δική μας πλευρά" ούτε μόνο "κακοί" από την "άλλη πλευρά". Όσο κοινότοπο κι απλοϊκό κι αν μοιάζει αυτό που μόλις έγραψα τόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό στη σύγχρονη ζούγκλα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου η ανθρωποφαγία ανταμείβεται με πολλά κλικ κι ο εκφραστής της καθίσταται influencer. Εξοργίζομαι όταν διαβάζω και πολλούς Αριστερούς (;) να εκφράζονται, για παράδειγμα, για τον Κ. Μητσοτάκη με όρους που θα έκαναν να κοκκινίσει ακόμα και τον πιο φανατικό ποδοσφαιρικό χουλιγκάνο. Είναι τόσο δύσκολο πια να κάνουμε κριτική, ακόμα και να εκδηλώνουμε την οργή μας, δίχως να θυμίζουμε ομιλούντα ουρακοτάγκο;...

Καταλαβαίνω ότι όταν σε κάποιον έρχεται λογαριασμός ρεύματος 1.000, 2.000 ή και παραπάνω ευρώ δυσκολεύεται να μιλήσει ήρεμα κι απλά. Δεν νομίζω, όμως, πως όλοι όσοι περνούν την ημέρα τους στο διαδίκτυο καθυβρίζοντας τον όποιο αντίπαλό τους, πραγματικό ή φανταστικό, κουβαλούν το σταυρό τού Ιησού. Μάλλον αντιμετωπίζουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πτυελοδοχεία των αποτυχιών τους, που είναι όλες δικές τους κι ας αποπειρώνται να μεταθέτουν αιωνίως την ευθύνη γι' αυτές σε άλλους. Κανέναν δεν έβλαψε και λίγη αυτοκριτική... 

 
 

Αν ο Τζόκοβιτς σερβίρει εκτός τερέν και κερδίσει είναι οι διαιτητές που φταίνε...

Αν μη τι άλλο, η υπόθεση Τζόκοβιτς αποδεικνύει ότι στην πράξη δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Αν είμαστε πλούσιοι και διάσημοι πολλές φορές ο νόμος είναι για εμάς μια ασήμαντη λεπτομέρεια που ενδεχομένως να απασχολήσει τους δικηγόρους μας, πάντως όχι εμάς τους ίδιους. Και γι' αυτό δεν ευθυνόμαστε τόσο εμείς οι πλούσιοι και διάσημοι όσο εκείνοι που δεν εφαρμόζουν τους νόμους με ισότητα και δικαιοσύνη...

Κι ο γράφων όταν θεωρεί ένα νόμο άδικο δεν παριστάνει ούτε τον Σωκράτη ούτε τον Ιησού και δεν είναι πολύ πρόθυμος να τον εφαρμόσει. Επομένως δεν κακίζω τον τενίστα που πράττει το ίδιο κι απλώς απολαμβάνει περισσότερης δημοσιότητας. Μάλλον τον ζηλεύω. Η οργή μου αφορά εκείνους που νομοθετούν κι εφαρμόζουν τους νόμους, ιδίως όταν είναι εκλεγμένοι από το λαό, αλλά στο ζύγι τους έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά...

Τα ίδια και χειρότερα με την Αυστραλία συμβαίνουν και στην Ελλάδα τού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος άλλωστε είχε χαρακτηρίσει φυσικό φαινόμενο τις ταξικές ανισότητες. Φυσικά οι ανισότητες δεν ξεκίνησαν το 2019 ούτε θα τελειώσουν μόλις πέσει το σημερινό καθεστώς. 

Είναι βαθιά ριζωμένες, ωστόσο σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που σχεδόν ομολογεί ότι τις αποδέχεται και δεν επιθυμεί να κάνει κάτι για να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι αυτή είναι μια εθνική τραγωδία την οποία συνυπογράψαμε στις 7 Ιουλίου του 2019, για να ορίσω και το μέγεθος της δικής μας ευθύνης... 

 

 
 

Ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί...

Πριν μερικές ημέρες, ημέρες Χριστουγέννων μάλιστα, έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο 27 μετανάστες σε δύο διαφορετικά ναυάγια, αλλά η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δεν έγραψε ούτε μια αράδα. Τα τελευταία δύο χρόνια, εξάλλου, έχουν πάρει πολλούς στο λαιμό τους διάφοροι παπάδες και πνευματικοί- αρνητές τού κοροναϊού. Ούτε, όμως, γι' αυτούς βρήκε χρόνο να ασχοληθεί η ΔΙΣ. Αντιθέτως, βρήκε για μια σατιρική ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου, ο οποίος κάνει χίλιες προσπάθειες από την πλευρά του για να σώσει με την πειθώ αρνητές τού ορθού λόγου...

Δεν είχα διαβάσει, επίσης, καμία πύρινη ανακοίνωση της ΔΙΣ υπέρ τού σεβασμού τής πίστης όταν διοργανώνονταν μπάρμπεκιου έξω από στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων. Μόνο μπόλικη υποκρισία και φαρισαϊσμό έχουμε χορτάσει από τους αυτόκλητους εκπροσώπους τού θεού επί γης. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι ιερωμένοι το ίδιο, μόνο που η επίσημη εκπροσώπησή τους διαχρονικά αποδεικνύει την απόστασή της από το λόγο και το έργο τού Ιησού...

Σε σχεδόν καθημερινή βάση γίνονται γνωστές ιστορίες ανθρώπων νεαρής ηλικίας που έχασαν τη ζωή τους γιατί είχαν πειστεί από παπάδες και πνευματικούς πως η πανδημία είναι πλαστή ή πως τα εμβόλια είναι του διαβόλου. Αναρωτιέμαι τι περιμένει η επίσημη εκκλησία για να ξεκινήσει μια καμπάνια σοβαρής ενημέρωσης για τον ιό και τον εμβολιασμό αντί να πιέζει για μη μέτρα στους ναούς. 

Ή πότε θα αρχίσει να "ξυρίζει" ιερωμένους που έχουν ανθρώπινο αίμα στα χέρια τους, αλλά όταν έρχεται η σειρά τους να αναμετρηθούν με τον θάνατο πετάνε άλλους από τις ΜΕΘ. Δεν είναι, απλώς, σκοταδιστές, είναι συνεργοί εγκλήματος όταν δεν είναι ηθικοί αυτουργοί...

 

Οι αρμοί της εξουσίας είτε θα ελεγχθούν είτε θα αφανίσουν τη χώρα...

Πριν δύο χρόνια η δεξιά, η οποία ελέγχει τους αρμούς τής εξουσίας εδώ και δεκαετίες, είχε ξεσηκωθεί όταν ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε πως τη δεύτερη φορά Αριστερά θα τους ελέγξει ο ίδιος. Πράγματι, σε ένα κράτος δικαίου ακούγεται τουλάχιστον παράξενο ένας πρώην και μελλοντικός πρωθυπουργός να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους ορολογία. Η Ελλάδα δεν είναι, όμως, ένα κράτος δικαίου- μοντέλο και οι υποθέσεις Πατέλη και Ζακ Κωστόπουλου που βρίσκονται στην επικαιρότητα απλώς μας το υπενθυμίζουν...

Για να γίνουν η δικαστική και η μιντιακή εξουσία πραγματικά ανεξάρτητες και για να μην επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις το εφοπλιστικό- τραπεζικό- επιχειρηματικό κεφάλαιο πρέπει πρώτα να ελεγχθεί η σημερινή ασυδοσία τους. Όσο στις δικαστικές αποφάσεις ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, όσο τα ΜΜΕ θα αποφεύγουν την αντικειμενικότητα κι όσο η διαπλοκή θα κάνει πάρτι το να έχεις την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να διορίζεις τους υπουργούς δεν θα είναι ποτέ όσο αποφασιστικό επιτάσσει η δημοκρατία. Φυσικά και πρέπει να υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα στη νομοθετική κι εκτελεστική εξουσία, αλλά ματς με μιλημένο διαιτητή είναι χειρότερο κι από αγώνα χωρίς κανόνες...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχθεί εδώ και πολύ και καιρό τη στάση τού Ιησού ή του Γκάντι, να γυρίζει δηλαδή και το άλλο μάγουλο όταν του δίνουν σφαλιάρες αυτοί που είναι πιο βρόμικοι κι από τη βρομιά. Μπορεί μια τέτοια στάση να οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών, αλλά δυσκολεύει πολύ την πορεία προς το Μαξίμου. Εκτός αν στη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση έχουν βολευτεί με αυτόν το ρόλο και δεν επιζητούν να αναλάβουν εκ νέου ευθύνες ύστερα από τη διάψευση των ψευδαισθήσεων την πρώτη φορά...

 

Τι το 'θελες το κουταλάκι χριστιανέ μου;...

Κανείς δεν μπορεί να μιλά με βεβαιότητα για το τι έφταιξε για την εκτίναξη των κρουσμάτων, απλούστατα γιατί η κυβέρνηση αδιαφόρησε και για τη συλλογή επιδημιολογικών στοιχείων. Υπάρχει, όμως, και η κοινή λογική, σύμφωνα με την οποία οι πολλοί παπάδες κι αρχιπαπάδες που έχουν νοσήσει από τον κοροναΐό μάλλον δεν τον κόλλησαν μετά από τα μεσάνυχτα στις πλατείες που συναθροίζονταν οι νέοι ούτε στα μπαρ και στα νυχτερινά κέντρα. Μάλλον σε κάτι πρέπει να έφταιξαν για την ασθένειά τους οι εκκλησιασμοί σε εσωτερικούς χώρους δίχως μέτρα προστασίας, οι δοξολογίες και λιτανείες ή η περιλάλητη θεία κοινωνία...

Δυσκολεύομαι ακόμα να πιστέψω ότι εν έτει 2020 συζητάμε για το αν θα εναποθέσουμε την προστασία τής δημόσιας υγείας στη διαβεβαίωση πίστης ενός ανθρώπου ότι ο θεός του θα τον προστατεύσει από κάθε κακό. Και είναι ακόμα τραγικότερο και το ότι επιστήμονες αποφεύγουν ακόμα και τώρα να πάρουν ξεκάθαρη θέση, μολονότι οι περισσότεροι με τον τρόπο τους συμβουλεύουν την αποφυγή λίαν επικίνδυνων πρωτοβουλιών, όπως το να πίνεις κρασί από το ίδιο κουτάλι με μερικές ακόμα δεκάδες ή εκατοντάδες... 

Σέβομαι πως για τον πιστό εκείνη την ώρα αυτό που πίνει, είναι το αίμα τού Ιησού, με τον ίδιο τρόπο που σέβομαι την ανάγκη ιδίως των νέων ανθρώπων να βγαίνουν έξω και να διασκεδάζουν με τους φίλους τους. Επειδή, όμως, δεν μπορώ να βασίζω την προστασία τής υγείας μου απέναντι σε μια ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει εμβόλιο στο κατά πόσο κάποιος είναι καλός χριστιανός ή τηρεί στοιχειώδεις υγειονομικούς κανόνες έχω αποδεχθεί αυστηρούς κανόνες περιορισμού των ατομικών μου ελευθεριών. Σε διαφορετική περίπτωση ας μου επιτρέψει το κράτος να γυρνοβολώ 24 ώρες το 24ωρο με μια γραπτή μου διαβεβαίωση ότι δεν θα υποπέσω σε κανένα υγειονομικό αμάρτημα...

Οι τύποις φιλελεύθεροι αποδεικνύονται και τύποις ευρωπαίοι. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα, άλλωστε, στην πρόσοψη της Βουλής θα απεικονιζόταν η Παναγία κι ο στρατός, όπως συνέβη με τη δική μας, και θα είχε το δικαίωμα να αποκαλείται ανεξίθρησκη και ειρηνόφιλη; Ούτε στο Ιράν θα γινόταν τέτοια επίδειξη κακογουστιάς, θρησκευτικού φονταμενταλισμού και μιλιταρισμού. 

Γι' αυτό κι όσοι εμμένουμε ακόμα στον ορθό λόγο, στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας και πως η θέση των τανκ βρίσκεται στα στρατόπεδα έχουμε χρέος να μην σιωπούμε μπροστά στην επέλαση της πανδημίας τού νεοσυντηρητισμού. Ιδίως αν μας ενοχλoύν, και δικαίως, τόσο πολύ ο Ντ. Τραμπ ή ο Β. Όρμπαν, αλλά δεν βλέπουμε στον καθρέφτη τα δικά μας χάλια...   

  

 
 

Ανήκομεν εις την Ανατολήν...

Η ανθρώπινη πίστη σε οτιδήποτε- όχι μόνο σε έναν θεό- μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Μια οργανωμένη πολιτεία, ωστόσο, δεν μπορεί να βασίζεται στην ειλικρίνεια της δύναμης των πιστών σε μια θρησκεία ώστε να επιτρέπει, για παράδειγμα, την παρουσία τους στους ναούς χωρίς μάσκα και να μεταλαμβάνουν από το ίδιο κουτάλι το ίδιο κρασί με άλλα εκατό άτομα. Δεν αντιλέγω πως η βαθιά πίστη στο ότι αυτό που πίνεις εκείνη την ώρα δεν είναι ρετσίνα, αλλά το αίμα τού Ιησού μπορεί να σε προστατεύσει από τον κοροναΐό, αλλά το κράτος δεν έχει "πιστόμετρα" ώστε να κρίνει ποιος είναι πραγματικά ευλαβής και ποιος υποκριτής ώστε να επιτρέπει ή να απαγορεύει α λα καρτ την θεία κοινωνία...

Η κυβέρνηση νομοθετεί κι αποφασίζει με βάση την επιστήμη, όχι τη μεταφυσική και την θεολογία. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να συμβαίνει σε ένα κοσμικό κράτος το οποίο απέχει από την θεοκρατία. Γι' αυτό και είναι λυπηρό ύστερα από τόσους μήνες που παλεύουμε με την πανδημία, στο Μαξίμου να μην τολμούν να τα βάλουν με την εκκλησία κι εξαιρούν την υποχρεωτικότητα των μασκών από τους ναούς. Όποιος θέλει να κυβερνά με το "ο θεός βοηθός" δεν χρειάζεται να ταξιδέψει μακριά, αρκεί να μεταβεί στη γειτονική Τουρκία, να αλλαξοπιστήσει και να ζητήσει να ενταχθεί στην κυβέρνηση Ερντογάν. Όποιος, όμως, θέλει να βαυκαλίζεται τον ευρωπαίο και κατηγορεί, μάλιστα, τους αντιπάλους του ως αντιευρωπαϊστές δεν είναι δυνατό να κάνει χατιράκια στους παπάδες θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία...

Είναι ουκ ολίγοι οι βουλευτές οι οποίοι στηρίζουν την εκλογή τους και στην αγαστή συνεργασία με τον κλήρο. Υπάρχουν, εξάλλου, και ιερείς που δεν κάνουν τίποτα για την ψυχή τής μάνας τους, αλλά ζητούν άμεσα ή έμμεσα ανταλλάγματα. Και κάπως έτσι ο διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας, με ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δεν τόλμησε να σπάσει αβγά, παραμένει όνειρο θερινής νυκτός σε αυτήν τη χώρα που ανήκει περισσότερο στην Ανατολή από όσο θα ήθελε να παραδεχθεί...

Στην Ευρώπη οι αφορισμοί διδάσκονται στο μάθημα της Ιστορίας και χωρίς κάμερες...

Δεν περνά ημέρα που να μην μας υπενθυμίζει πως ζούμε σε Ψωροκώσταινα. Το ότι γλιτώσαμε από τον κοροναΐό, μαζί με "υπερδυνάμεις" όπως η Αλβανία και το Μαυροβούνιο, μας υπενθύμισε πως είμαστε περισσότερο Βαλκάνια από όσο είμαστε Ευρώπη. Και το ότι οι παπάδες κι ο δημόσιος βίος μας ασχολείται ακόμα με αφορισμούς μάς υπενθυμίζει πως ο μεσαίωνας σε αυτόν τον τόπο δεν απέχει και πολύ από το 2020. Κατά τα άλλα, για να γίνει ο κλαυσίγελως ακόμα πιο ηχηρός, μας απασχολεί παραλλήλως και η ζωντανή αναμετάδοση μαθημάτων γιατί έχουμε επιλύσει όλα τα άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση της νέας γενιάς...

Και μόνο ότι το υπουργείο εξακολουθεί να ονομάζεται Παιδείας και Θρησκευμάτων καταδεικνύει την πνευματική μας υστέρηση έναντι του διαχωρισμού κράτους, εκκλησίας κι εκπαίδευσης. Τις προάλλες, μάλιστα, η εκκλησία εξέφρασε αρνητική γνώμη για το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής, ενώ ακόμα δεν μπορεί να κατανοήσει πως το κρασί και το ψωμί που δίνει στους πιστούς της για μετάληψη δεν είναι προφανώς το αίμα και το σώμα τού Ιησού κι επομένως μπορεί να στείλει πολλούς στον τάφο. Όταν, συνεπώς, αυτή η χώρα δεν μπορεί να κλείσει συζητήσεις οι οποίες στην προηγμένη Ευρώπη ανήκουν στο μάθημα της Ιστορίας πώς θα κατορθώσει να συγχρονίσει κάποια στιγμή το βήμα της μαζί της;...

Είναι, πάντως, λογικό η δεξιά τού κυρίου να έχει αποθρασυνθεί με κυβέρνηση ΝΔ όταν και η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε να βάλει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων και να επαναφέρει την εκκλησία αποκλειστικώς στα πνευματικά της καθήκοντα. Ο πρώην Αιγιαλείας Αμβρόσιος είναι απλώς μία γραφική απεικόνιση του σκοταδισμού που διαπνέει σχεδόν το σύνολο της ιεραρχίας...

Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν φωτισμένοι παπάδες και ιεράρχες, αλλά η πλειονότητά τους φαίνεται να πιστεύει ότι η γη είναι επίπεδη, ότι δεν υπάρχουν άλλοι γαλαξίες, ότι ο Τ. Σόρος κι ο Μπ. Γκέιτς είναι αντιπρόσωποι του διαβόλου και το δίκτυο 5G έχει έρθει για να μας αφανίσει. Αλήθεια, σε αυτόν τον πυροβολημένο συρφετό θα επιτρέπουμε να παρεμβαίνει στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς; Αρκετά δεν καταστραφήκαμε οι προηγούμενες; Κατά τα λοιπά, μένουμε Ευρώπη...

Μέτρο πάντων ο άνθρωπος...

Αν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι στον Έβρο ήταν μουστάρδες ή κάποιο χρηματοπιστωτικό προϊόν, οι φιλελεύθεροι της φακής θα τάσσονταν αναφανδόν εναντίον οποιουδήποτε μέτρου προστατευτισμού το οποίο θα διασφάλιζε όμως την οικονομική επιβίωση των Ελλήνων που, κατά τα άλλα, τόσο αγαπούν. Ο πατριωτισμός τους περιορίζεται στις σημαίες, στους φράχτες, στα σύνορα και στα τείχη, αδυνατεί να φτάσει έως αυτόν που θα έπρεπε να είναι μέτρο των πάντων, στον άνθρωπο δηλαδή. Γι' αυτό κι ο τρόμος και το μίσος για ό,τι κι όποιον δεν γνωρίζουν έχουν αντικαταστήσει το συναίσθημα και τη λογική...

Οι ισχυροί τής Ευρώπης έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια να καταργήσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα γιατί αυτό βολεύει κυρίως τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κατά τα άλλα οι διαφορές που χωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς με μεγάλη δυσκολία κρύβονται, ιδίως όταν προκύπτει μια οικονομική κρίση ή ένα ποδοσφαιρικό ματς. Ο "κοινός ευρωπαϊκός πολιτισμός", σε αντιδιαστολή μάλιστα με τον αφροασιατικό, είναι τόσο κοινός όσο το "οι Έλληνες είναι γουρούνια" των Γερμανών και "οι Γερμανοί είναι ναζί" των Ελλήνων...

Όταν, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τις συνέπειες της αποικιοκρατικής τους νοοτροπίας δεν δίστασαν να κλείσουν τα σύνορά τους και για ένα κράτος- μέλος τής ΕΕ, την Ελλάδα. Σήμερα, εξάλλου, κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στη συνειδητή επιλογή τής τουρκικής κυβέρνησης να αθετήσει την προ τετραετίας, με το αζημίωτο, συμφωνία της με την ΕΕ. Ο αυτοπαγιδευμένος στο σουλτανισμό του Τ. Ερντογάν χρησιμοποιεί ακόμα και τους ικέτες τής Γης για να ξεμπλέξει από το κουβάρι που ο ίδιος δημιούργησε με τις πολιτικές του...

Οι απελπισμένες οικογένειες, όμως, στον Έβρο δεν είναι εισβολείς, δεν είναι αλλοιωτές πληθυσμών και πολιτισμών, δεν είναι τέρατα για να τους συμπεριφερόμαστε ως τέτοια. Είναι άνθρωποι που έχουν βρεθεί σε καταστάσεις που εμείς που αδειάζουμε τα φαρμακεία και τα σούπερ μάρκετ εξαιτίας ενός ιού ούτε που έχουμε διανοηθεί πόσο τραγικές μπορεί να είναι...

Γι' αυτούς τους ανθρώπους δεν χωρά καμία αναστολή τού ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, δεν υπάρχουν "ναι μεν, αλλά", πολλώ δε μάλλον η αντιμετώπισή τους με πραγματικά πυρά. Κάθε περίπτωση πρέπει να κριθεί ξεχωριστά και κανένας, μα κανένας τους να μην μείνει χωρίς τροφή, στέγη και περίθαλψη...

Τώρα που μπήκαμε στη σαρακοστή και οι καλοί χριστιανοί νηστεύουν για να φτάσουν στην θέωση χρήσιμο είναι να θυμούνται πως ο Ιησούς δεν μίλησε για Έλληνες, Ιουδαίους ή Ρωμαίους, αλλά για ανθρώπους. Μίλησε για αγάπη και ισότητα κι όχι για φράχτες στα σύνορα, εθνικισμό και μισαλλοδοξία. Ο Ιησούς ήταν τόσο διαφορετικός από πολλούς από τους σημερινούς δήθεν υποστηρικτές του ώστε οι τελευταίοι να μοιάζουν και να είναι στην πραγματικότητα πιο άθεοι από όλους... 

 

 

Αν ο θεός υπήρχε θα είχε βρει καλύτερους υπαλλήλους...

Σε μια πολιτεία όπου κράτος κι εκκλησία είναι διαχωρισμένες εξουσίες δεν θα ήταν αποκλειστικώς εκκλησιαστικό ζήτημα η χειροτονία γυναικών, την οποία πρότεινε ο Γιάννης Ραγκούσης, αλλά πρακτικής εφαρμογής τής ισότητας των φύλων. Όπως ένας μαγαζάτορας δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιον από το να είναι υπάλληλός του μόνο και μόνο λόγω του φύλου του, με τον ίδιο τρόπο και η εκκλησία θα όφειλε να επιτρέπει σε όλο ανεξαιρέτως το ποίμνιό της να την υπηρετεί με ράσα και καλυμμαύχι. Ούτε ο Ιησούς απόκλεισε τις γυναίκες ούτε άλλα χριστιανικά δόγματα τις αποκλείουν, παρά μόνο οι ταλιμπάν στο όνομα μιας παράδοσης που θέλει να δικαιολογεί εν προκειμένω το μισογυνισμό τής πατριαρχικής μας κοινωνίας...


Αν ο θεός υπήρχε, θα είχε φροντίσει να απολύσει τους υπαλλήλους του εδώ και πολλά χρόνια, από τότε δηλαδή που άρχισαν να διαστρεβλώνουν το λόγο του για τα εφήμερα αυτής της ζωής, τα πλούτη και τη δόξα. Θα είχε, επίσης, επιτρέψει στους πιο φωτισμένους δεσποτάδες να πάρουν τα ηνία και να διοικούν την εκκλησία με όρους τού 21^ου αιώνα κι όχι με βυζαντινισμούς και παρωχημένες ιδεοληψίες κι αντιλήψεις. Δεν θα συζητούσαμε, επίσης, εν έτει 2020 για το αν θα έπρεπε να εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μπορεί να επισκέπτεται το Άγιο Όρος, αλλά για το πότε θα ανοίξει το Άγιο Όρος τις πόρτες του στις γυναίκες...


Ζούμε σε μια κοινωνία όπου είναι είδηση η κατάληψη του ανώτατου αξιώματος από γυναίκα, όπου μέρος τού εδάφους της χώρας είναι απροσπέλαστο στο γυναικείο πληθυσμό κι όπου οι γυναίκες αποκλείονται από εργασίες- εργασία, και μάλιστα πολύ προσοδοφόρα για αρκετούς, είναι και του ιερέα. Γι’ αυτό και η αναλογική ισότητα- η μόνη πραγματική ισότητα- απαιτεί όχι μόνο να μπορούν εκπρόσωποι του ωραίου φύλου να γίνονται ιερείς, αλλά και με ποσοστώσεις... 

Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε βήματα, έστω δειλά, στην κατοχύρωση κι ενίσχυση δικαιωμάτων. Αυτά έχουν διακοπεί από τη νεοσυντηρητική σημερινή κυβέρνηση που παριστάνει τη φιλελεύθερη. Είναι, όμως, η ίδια η ζωή που στο τέλος θα δώσει τη λύση, αλλιώς θα παλεύαμε ακόμα για την επιβίωση στις σπηλιές...

Αν ο θεός δεν είναι και γκέι δεν έχει λόγο ύπαρξης...

Το ερώτημα επανέρχεται ξανά και ξανά, ιδίως σε μια χώρα όπου η υποκρισία είναι το εθνικό μας σπορ. Υπάρχουν όρια στην τέχνη ή στη σάτιρα; Στον Ποινικό Κώδικα σαφώς και υπάρχουν, αλλά θα έπρεπε να είναι ο Ποινικός Κώδικας το βασικό κριτήριο της ηθικής μιας κοινωνίας ή, ακόμα ακόμα, τα χρηστά ήθη τής πλειονότητας του πληθυσμού; Γιατί, για παράδειγμα, οι ίδιοι που προσβάλλονται από τον βαμμένο Ιησού με σκουλαρίκια εκδηλώνουν παραλλήλως το μίσος τους για οτιδήποτε διαφορετικό, προσβάλλοντας κάτι πολύ ουσιαστικότερο από το πρόσωπο του ιδρυτή τής θρησκείας τους, την ίδια του τη φιλοσοφία δηλαδή;...

Γιατί, άλλωστε, ο Ιησούς να μην φορά σκουλαρίκια και να μην βάφεται; Ο υποτιθέμενος θεάνθρωπος έχει συγκεκριμένο φύλο και δεν προστατεύει και τις γυναίκες ή τους διεμφυλικούς; Ο θεός αποκλείεται να είναι γυναίκα; Ή πρέπει να ντύνεται και να συμπεριφέρεται όπως τον θέλουν να ντύνεται και να συμπεριφέρεται οι αυτόκλητοι υπηρέτες του;…

Αν ο θεός αποκλείεται να είναι, για παράδειγμα, και γκέι, τότε δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης; Αν δεν έχει τη διάθεση να αγκαλιάσει όλα τα δημιουργήματά του, ακόμα κι αν τα θεωρεί παραστρατημένα, τότε ο χριστιανισμός έχει βασιστεί σε μία απάτη.

Αυτός ο κόσμος ενδεχομένως να ήταν πολύ χειρότερος αν δεν υπήρχε ο φόβος θεού. Αν ο Ιησούς, πάντως, ήταν όντως θεάνθρωπος θα γελούσε αυτοσαρκαζόμενος με αυτά που οι γραμματείς και φαρισαίοι θεωρούν βλασφημία. Αλίμονο αν ήταν και οι θεοί κομπλεξικοί μικροαστοί...

 



  

Αγαπάτε αλλήλους, αν είναι λευκοί, χριστιανοί και στρέιτ...

Βρισκόμαστε εν τω μέσω της Σαρακοστής, σε τρεις εβδομάδες θα έχουμε Πάσχα και πολλοί ανάμεσά μας πιστεύουν ακόμα ότι υπηρετούν τον θεό τους μόνο και μόνο επειδή απέχουν από την κατανάλωση κρέατος και λοιπών μη νηστίσιμων εδεσμάτων. Μακάρι, όμως, αρκετοί από όσους νηστεύουν για να δείξουν με αυτόν τον τρόπο την εγκράτειά τους να αποδείκνυαν την πίστη τους στο χριστιανικό λόγο και, κυρίως, στο "αγαπάτε αλλήλους" και σε πιο σοβαρά θέματα. Πώς είναι, όμως, δυνατό να βαυκαλίζεσαι τον υπηρέτη τού Ιησού την ίδια ώρα που εκπέμπεις μόνο ρατσισμό κι έλλειψη σεβασμού για οποιαδήποτε μειονότητα κι αδυνατείς να αντιλαμβάνεσαι ότι μόνο η αναλογική ισότητα μπορεί να μας οδηγήσει και στην πραγματική ισότητα;...

Έχει την ίδια κοινωνική αντιμετώπιση στην Ελλάδα ένας μαύρος, ένας μουσουλμάνος, ένας Ρομά, μία λεσβία, ένας ομοφυλόφιλος, ένας αμφιφυλόφιλος ή ένας τρανς με έναν λευκό, χριστιανό και στρέιτ; Αν όχι, μήπως ο νόμος και οι θεσμοί πρέπει να τους δίνουν μία χείρα βοηθείας παραπάνω για να μπορούν να διάγουν τη ζωή τους δίχως προκαταλήψεις; Είναι, επίσης, όλοι οι Ρομά ή όλη η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ίδιοι ώστε να είναι τόσο παράλογο να εκπροσωπούνται από περισσότερα μέλη στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κι ο πρόεδρός της να παραιτείται γι' αυτόν το λόγο διαμαρτυρόμενος;...

Ενδεχομένως να έπρεπε να πάμε κι ένα βήμα παρακάτω, καθιερώνοντας ποσοστώσεις και για τις μειονότητες στα ψηφοδέλτια για παράδειγμα, όπως συμβαίνει άλλωστε σήμερα με τις γυναίκες. Η κοινωνική πλειοψηφία δεν έχει τίποτα να φοβάται από μία τέτοια εξέλιξη, αφού έτσι κι αλλιώς θα εκπροσωπείται από περισσότερους. Η πολιτική, όμως, οφείλει να δείχνει τον έμπρακτο σεβασμό της στις κοινωνικές ομάδες που έχουν υποφέρει περισσότερο από τη μισαλλοδοξία. Κάτι τέτοιο αποτελεί στοιχειώδη ένδειξη πολιτισμού...