Ανήκομεν εις την Ανατολήν...

Η ανθρώπινη πίστη σε οτιδήποτε- όχι μόνο σε έναν θεό- μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Μια οργανωμένη πολιτεία, ωστόσο, δεν μπορεί να βασίζεται στην ειλικρίνεια της δύναμης των πιστών σε μια θρησκεία ώστε να επιτρέπει, για παράδειγμα, την παρουσία τους στους ναούς χωρίς μάσκα και να μεταλαμβάνουν από το ίδιο κουτάλι το ίδιο κρασί με άλλα εκατό άτομα. Δεν αντιλέγω πως η βαθιά πίστη στο ότι αυτό που πίνεις εκείνη την ώρα δεν είναι ρετσίνα, αλλά το αίμα τού Ιησού μπορεί να σε προστατεύσει από τον κοροναΐό, αλλά το κράτος δεν έχει "πιστόμετρα" ώστε να κρίνει ποιος είναι πραγματικά ευλαβής και ποιος υποκριτής ώστε να επιτρέπει ή να απαγορεύει α λα καρτ την θεία κοινωνία...

Η κυβέρνηση νομοθετεί κι αποφασίζει με βάση την επιστήμη, όχι τη μεταφυσική και την θεολογία. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να συμβαίνει σε ένα κοσμικό κράτος το οποίο απέχει από την θεοκρατία. Γι' αυτό και είναι λυπηρό ύστερα από τόσους μήνες που παλεύουμε με την πανδημία, στο Μαξίμου να μην τολμούν να τα βάλουν με την εκκλησία κι εξαιρούν την υποχρεωτικότητα των μασκών από τους ναούς. Όποιος θέλει να κυβερνά με το "ο θεός βοηθός" δεν χρειάζεται να ταξιδέψει μακριά, αρκεί να μεταβεί στη γειτονική Τουρκία, να αλλαξοπιστήσει και να ζητήσει να ενταχθεί στην κυβέρνηση Ερντογάν. Όποιος, όμως, θέλει να βαυκαλίζεται τον ευρωπαίο και κατηγορεί, μάλιστα, τους αντιπάλους του ως αντιευρωπαϊστές δεν είναι δυνατό να κάνει χατιράκια στους παπάδες θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία...

Είναι ουκ ολίγοι οι βουλευτές οι οποίοι στηρίζουν την εκλογή τους και στην αγαστή συνεργασία με τον κλήρο. Υπάρχουν, εξάλλου, και ιερείς που δεν κάνουν τίποτα για την ψυχή τής μάνας τους, αλλά ζητούν άμεσα ή έμμεσα ανταλλάγματα. Και κάπως έτσι ο διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας, με ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δεν τόλμησε να σπάσει αβγά, παραμένει όνειρο θερινής νυκτός σε αυτήν τη χώρα που ανήκει περισσότερο στην Ανατολή από όσο θα ήθελε να παραδεχθεί...