Η Αγιά Σοφιά δεν ανήκει στους Τούρκους ούτε ο Παρθενώνας στους Έλληνες, αλλά στον κόσμο ολόκληρο...

Ο Τ. Ερντογάν, τον οποίο διαχωρίζω από τον τουρκικό λαό όπως τον Κ. Μητσοτάκη από τον ελληνικό, απειλεί να ξανακάνει τζαμί την Αγιά Σοφιά κι έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να ξαναχαρακτηρίσουμε τους Τούρκους απολίτιστους. Στην "πολιτισμένη" Ελλάδα, πάλι, τα ΑμΕΑ που θέλουν να επισκεφτούν την Ακρόπολη δεν μπορούν να το κάνουν παρά μόνο αν οι υπάλληλοι τα μεταφέρουν σηκωτά. Κι αυτό γιατί δεν λειτουργεί ούτε αναβατόριο ούτε ανελκυστήρας...

Η Αγιά Σοφιά κι ο Παρθενώνας είναι μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το οποίο σημαίνει πως ανήκουν στους πολίτες όλου του κόσμου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως είμαστε απευθείας απόγονοι των αρχαίων Αθηναίων και των Βυζαντινών- αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση- έχουμε αποδεχθεί ότι η Αγιά Σοφιά ανήκει στην ανθρωπότητα και με αυτό το επιχείρημα απαιτούμε να μην ξαναγίνει τζαμί. Με το ίδιο σκεπτικό μπορούμε να αισθανόμαστε υπερηφάνεια για το ότι ζούμε κάτω από τη σκιά ενός αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, αλλά η έννοια της ιδιοκτησίας του αντίκειται με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε για την Αγιά Σοφιά...

Ομοίως, σε σχέση με τα γλυπτά τού Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο το επιχείρημα δεν μπορεί να είναι πως είναι ελληνικά, για τον ίδιο λόγο που και τα έργα τού Πικάσο δεν είναι ισπανικά ή του Ντοστογιέφσκι ρωσικά. Η τέχνη είναι οικουμενική, δεν γνωρίζει σύνορα, απευθύνεται σε όλους αλλιώς είναι αυτιστική κι ελιτίστικη. Η επανένωση των "ελγίνειων" με τα περισσότερα "αδέλφια" τους που βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης είναι το καλύτερο επιχείρημα κι όχι οι εθνικιστικοί συναισθηματισμοί που πολλές φορές προέρχονται από ανθρώπους που είτε σνομπάρουν τους "κουλτουριάρηδες" είτε έχουν αυτοαναγορευτεί σε πνευματική ηγεσία τού τόπου δίχως να έχουν επιδείξει κάποιο σπουδαίο πνευματικό έργο...