Μέχρι η αστυνομία Χρυσοχοΐδη να σκοτώσει τον πρώτο νοικοκυραίο...

Δεν έχει καμία, μα καμία σημασία αν ο Βασίλης Μάγγος πέθανε εξαιτίας κατάχρησης εξουσίας από μπάτσους βασιλικότερους του βασιλέως. Και μόνο ότι όργανα κρατικής καταστολής άσκησαν πάνω σε έναν νεαρό τόση βία πριν ένα μήνα περίπου θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει τον οποιονδήποτε δημοκρατικώς σκεπτόμενο υπουργό Προστασίας του Πολίτη. 

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν προσλήφθηκε, όμως, από την "αγία οικογένεια" για να είναι δημοκρατικός και συνταγματικός, ούτε καν για να είναι αποτελεσματικός. Πέρα από οικογενειακούς λόγους που είναι προσωπικοί και δεν υπεισέρχομαι σε αυτούς, προσλήφθηκε για να μην χάσει η ΝΔ τους ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής που κληρονόμησε στις τελευταίες εκλογές. Τόσο απλά...

Αυτό που με τρομάζει, ωστόσο, περισσότερο είναι η απάθεια μιας κοινωνίας που εννοεί τον εαυτό της μόνο ως άτομο, το πολύ ως οικογένεια. Ο Βασίλης Μάγγος δεν ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία γιατί πήγε να ληστέψει ή να σκοτώσει, αλλά γιατί διαμαρτυρόταν- έστω κι αν μπορεί να ήταν με υπερβολικό και μη νόμιμο τρόπο- για ένα κοινωνικό ζήτημα, την καύση σκουπιδιών από τσιμεντοβιομηχανία στο Βόλο, όπου έχουν αυξηθεί οι καρκίνοι, κι εναντίον τής δημιουργίας εργοστασίου SRF. Λειτούργησε ως πολίτης σε μια κοινότητα νοικοκυραίων που πιστεύουν ότι τα κάνουν όλα σωστά γιατί ασχολούνται μόνο με την πάρτη τους κι όχι και το με το τι συμβαίνει γύρω τους...

Ο Βασίλης Μάγγος μπορεί να έριξε μπογιές και πέτρες στους μπάτσους. Κακώς; Κάκιστα θα σας πω, αφού το σύστημα δεν αλλάζει με αυτόν τον τρόπο. Η απάντηση, όμως, του συστήματος ήταν να τον σακατέψει στο ξύλο, έως και θανάτου ενδεχομένως... 

Ακόμα, εξάλλου, και οι νοικοκυραίοι θα σου πουν πως πηγαίνουμε κατά διαόλου. Τι κάνουν, όμως, γι' αυτό; Όταν δεν αποχαυνώνονται στον καναπέ τους μπροστά από μια τηλεόραση που λιβανίζει τον Κ. Μητσοτάκη από το πρωί μέχρι το βράδυ εκκλησιάζονται προσδοκώντας σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατον χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα στον άγιο Πέτρο πως όσο ζούσαν δεν έσπασαν καμιά τζαμαρία και δεν πέταξαν καμιά μολότοφ. 

Όταν, όμως, τα αστυνομικά όργανα αισθάνονται ασύδοτα, όπως κακή ώρα σήμερα, δυσκολεύονται να ξεχωρίζουν τους ταραξίες από τους φιλήσυχους, τους μπαχαλάκηδες από τα αρνάκια τού θεού. Το κλομπ στα χέρια τους μετατρέπεται σε μαγικό ραβδί που τους κάνει να αισθάνονται αυτοκράτορες των 800 ευρώ κι όποιον πάρει ο χάρος, είτε λέγεται Παντελής είτε κυρ Παντελής...