Μητσοτάκης, ο Τραμπ των φτωχών...

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις θα καταπέσει ως αντισυνταγματικό στο ΣτΕ. Ομοίως, ξέρει ότι οι επαναπροωθήσεις ικετών τής Γης στο Αιγαίο παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Προχωρά, όμως, στο σχεδιασμό της γιατί αυτό που την ενδιαφέρει πρωτίστως δεν είναι το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά η ικανοποίηση των πιο χυδαίων αντανακλαστικών ενός ακροατηρίου που είναι εκπαιδευμένο να καταπίνει αμάσητη κάθε εύκολη και συντηρητική λύση σε δύσκολα προβλήματα...

Ο Κ. Μητσοτάκης μιμείται τον Ντ. Τραμπ και τον Β. Όρμπαν στα κοινωνικά ζητήματα για να καλυφθούν πίσω από το νεοπουριτανισμό, το στιγματισμό ορισμένων κατηγοριών τού πληθυσμού και τον κοινωνικό αυτοματισμό η φαυλοκρατία, ο κομματισμός, ο νεποτισμός κι ο νεοφιλελευθερισμός των πολιτικών του. Η χώρα μπορεί άμεσα να μπει στο στόχαστρο της ΕΕ, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, για καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων, αλλά τον πρωθυπουργό απασχολεί πώς θα μείνει ανέγγιχτη η μεσσιανική του εικόνα από το Σεπτέμβριο που η οικονομία θα βρίσκεται στα τάρταρα. Ακόμα και το νομοθετικό του έργο δεν υπηρετεί την ουσία, αλλά την επικοινωνία, μετατρέποντας τη Βουλή σε πλυντήριο χουντικής και διαπλεκόμενης έμπνευσης ιδεοληψιών...

Η προληπτική απαγόρευση διαδηλώσεων, και μάλιστα με απόφαση της αστυνομίας, δεν συνάδει με το κράτος δικαίου. Το ίδιο και η αντικειμενική ευθύνη τού οργανωτή, πολλώ δε μάλλον στον καιρό τού διαδικτύου...

Αν, άλλωστε, ο Μ. Χρυσοχοΐδης θέλει να βρει κάποιον για να τον κρεμάσει και να τον κάνει να πληρώσει για τις ζημιές ας αποδώσει την ευθύνη στον εκάστοτε αστυνομικό διευθυντή, ο οποίος είναι κι ο κατ' εξοχήν υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης, του νόμου και της ασφάλειας. Κι όσο για την επίκληση της Marfin ή των καμένων κινηματογράφων στη Σταδίου πόσο προβλέψιμο είναι για ένα δεξιό κόμμα να ορίζει ως κανόνα την εξαίρεση για να δικαιολογεί τα δημοκρατικώς αδικαιολόγητα...