Προς το παρόν "αρκείται" σε νομοσχέδια όπως αυτό της Ν. Κεραμέως- Θάτσερ για την ιδιωτική παιδεία, με το οποίο και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θα έχουν τη μοίρα των υπόλοιπων εργαζόμενων στη μητσοτάκειο αυτοκρατορία: είτε θα αποδέχονται μισή δουλειά- μισό μισθό είτε θα απολύονται και θα τρέχουν στα δικαστήρια μήπως και μετά από μία πενταετία δικαιωθούν, αφού πρώτα θα τους έχουν φάει τις οικονομίες οι δικηγόροι...
Ο φοβισμένος δάσκαλος μόνο φοβισμένους μαθητές κι αύριο ενήλικες μπορεί να πλάσει. Ο καθηγητής που θα τρέμει μην απολυθεί αν δεν βάλει καλό βαθμό στον "πελάτη" που πληρώνει δεν θα είναι σε θέση να διαμορφώσει χαρακτήρες με ήθος. Κι ο "πελάτης" που θα έχει αγοράσει τον βαθμό του θα ανταγωνίζεται με αθέμιτα μέσα τον απόφοιτο δημόσιου λυκείου για μια θέση πρώτα στο πανεπιστήμιο και μετά στην αγορά εργασίας. Κι όμως, αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το σύνολο της εκπαίδευσης ως μία ακόμα κρεατομηχανή από την οποία θα ταΐζεται ένα αενάως αναπαραγόμενο σύστημα εξουσίας που "τυγχάνει" και να την χρηματοδοτεί...
Αν η ιδιωτική εκπαίδευση είναι ανεξέλεγκτη, όπως γίνεται με το νόμο που περνά αυτή η Βουλή, τότε είναι προτιμότερο να απαγορευτεί, αφού αντιστρατεύεται πλήρως τις ίσες ευκαιρίες, φρενάρει την ταξική ανέλιξη κι ανακυκλώνει τις ελίτ. Η επόμενη κυβέρνηση δεν χρειάζεται να φτάσει σε αυτό το άκρο, αρκεί να επαναφέρει κανόνες που θα σέβονται κυρίως τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί μένουν κατά βάση απροστάτευτοι κι όχι οι σχολάρχες, οι γονείς και οι κανακάρηδές τους. Δυστυχώς, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αφιερώσει πολλά νομοθετήματα, στην πρώτη τουλάχιστον φάση, προς την κατεύθυνση κατάργησης της θεσμοποίησης του νεοφιλελευθερισμού για τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και την τελευταία ρανίδα τού αίματος των άλλων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου