Πριν στείλουν νέους στο θάνατο για την υφαλοκρηπίδα, να την οριοθετήσουν πρώτα;...

Αξίζει να πεθάνει κανείς για την ελληνική υφαλοκρηπίδα; Δεν υπάρχει σωστή και λανθασμένη απάντηση. Αν κάποιος δηλώνει διεθνιστής, δίχως συναισθηματική αναφορά σε κάποια συγκεκριμένη πατρίδα, όχι, δεν αξίζει. Κι αυτό δεν είναι προς ψόγο, εφόσον βεβαίως στηρίζεται σε μια έντιμη ιδεολογική τοποθέτηση που δεν βασίζεται σε τυχοδιωκτισμό...

Αν κάποιος δηλώνει πατριώτης, πολλώ δε μάλλον εθνικιστής, η απάντηση είναι ναι, αξίζει, ακόμα κι αν είναι για ένα χιλιοστό εθνικής επικράτειας. Πριν, όμως, η κυβέρνηση τον στείλει στη μάχη για να πεθάνει δεν θα πρέπει πρώτα να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα για την οποία τόσα χρόνια ισχυριζόμαστε πως είναι το μοναδικό θέμα- στην πορεία προέκυψε και η ΑΟΖ- για το οποίο πρέπει να συνεννοηθούμε με την Τουρκία; Δεν είναι ατιμωτικό γι' αυτούς που μας κυβερνούν να στείλουν νέους ανθρώπους στον θάνατο για κάτι που δεν έχουν καν οριοθετήσει και με δική τους ευθύνη;...

Την ίδια ώρα, έχουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος λατρεύει τις παρακολουθήσεις και τις κασέτες. αλλά απεχθάνεται τα πρακτικά. Γι' αυτό κι ο Κ. Μητσοτάκης δεν συγκαλεί συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ή ΚΥΣΕΑ, αφού όποιος αναπτύσσεται στο σκοτάδι τού παρακράτους είναι λογικό να μην επιθυμεί να τίθεται από τους πολιτικούς του αντιπάλους ή από τον ιστορικό τού μέλλοντος ενώπιος ενωπίω με το ηγετικό του έλλειμμα. Ο τουρκικός επεκτατισμός, ωστόσο, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με επικοινωνιακές φούσκες ούτε με εθνικιστικές κορώνες, γι' αυτό και είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση για έναν πρωθυπουργό που κυβερνά ακριβώς με αυτές τις πρακτικές...