Η αποχή είναι συγχωροχάρτι...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει μέθοδο στη νεοφιλελεύθερη τρέλα του. Το αποδεικνύει και με το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ, με το οποίο κάνει ένα ακόμα δώρο στους ιδιώτες σε βάρος τού δημοσίου συμφέροντος. Νομοθετεί σαν να μην υπάρχει αύριο γιατί καταλαβαίνει ότι για τον ίδιο και για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί δεν υπάρχει πράγματι αύριο. Μέχρι να γίνουν, ωστόσο, παρελθόν φαίνεται πως θα στοιχειώσουν πολύ από το μέλλον μας...

Τυχόν προκήρυξη εκλογών ακόμα κι εντός τού Ιανουαρίου θα είναι σοβαρή ένδειξη του κλίματος ηττοπάθειας που επικρατεί στο Μαξίμου, μολονότι εκβάλλουν μια αισιοδοξία χωρίς ρεαλιστικές βάσεις. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, ωστόσο, ότι οι 15 οικογένειες για τις οποίες κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης θα του επιτρέψουν να διακινδυνεύσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης τα οποία έχουν ήδη εξασφαλίσει για πάρτη τους. Μπορεί ο Κυριάκος να είναι ο αχυράνθρωπός τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι κι αναλώσιμος...

Φυσικά το πρόβλημα είναι συστημικό και δεν πρόκειται να επιλυθεί μόνο αν απαλλαγούμε από τα πρόσωπα. Μέχρι, ωστόσο, να φτουρήσει η επανάσταση αυτός ο τόπος έχει ανάγκη να κυβερνηθεί από ανθρώπους οι οποίοι θα έχουν πολύ μικρότερη εξάρτηση από τους κεφαλαιοκράτες. Στις επόμενες εκλογές, συνεπώς, η αποχή γιατί δεν βρίσκουμε το ιδανικό δεν είναι απάντηση στη δυστοπία που βιώνουμε σήμερα. Θα είναι, στην ουσία, συγχωροχάρτι της...

 

 

Υπερήφανοι που γεννήσαμε τη δημοκρατία και που ψηφίζουμε με την τσέπη μας δεν γίνεται μαζί...

Τα όνειρα είναι για τους ανθρώπους. Καλά κάνει, συνεπώς, κι ο Κ. Μητσοτάκης κι ονειρεύεται αυτοδυναμία. Κάθε ημέρα, ωστόσο, που περνά και δεν προκηρύσσει εκλογές απομακρύνεται όχι μόνο από την αυτοδυναμία- αυτή δεν την πιστεύει ούτε ο ίδιος-, αλλά κι από την πρώτη θέση. Κι αν είναι δεύτερος μάλλον δεν θα είναι ούτε πρόεδρος της ΝΔ την επόμενη ημέρα. Πιθανότερη είναι η φυλακή...

Ο Έλληνας είναι πιο εθισμένος στα σκάνδαλα από τον μέσο ευρωπαίο. Αν δεν ήταν, ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να είχε μείνει στην θέση του όχι τώρα που είναι φως φανάρι η ευθύνη του για τις παρακολουθήσεις, αλλά από την ημέρα που κατάθεσε τη μήνυση ο Ν. Ανδρουλάκης. Ο Σ. Κουρτς στην Αυστρία παραιτήθηκε για μια στημένη δημοσκόπηση, στην Ελλάδα πρέπει να πιαστεί ο πρωθυπουργός να πυροβολεί κάποιον στο δρόμο για να αναρωτηθούμε, ούτε καν να απαιτήσουμε, αν μπορεί να διατηρεί το πόστο του. Σε αυτόν, ακριβώς, το μιθριδατισμό μας έχει βασίσει, άλλωστε, η μητσοτάκειος εξουσία τις ελπίδες διαιώνισής της...

Όποιος ψηφίζει με βάση την τσέπη του και μόνο, ούτε καν την τσέπη των άλλων, δεν συγκαταλέγεται στη χορεία των πολιτών. Ακόμα, όμως, κι όποιος ψηφίζει με βάση το γενικό οικονομικό κλίμα αδιαφορώντας για τους θεσμούς είναι συνυπεύθυνος της παρακμής, έστω κι αν δεν είναι στο ίδιο επίπεδο η ευθύνη του με αυτή του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν είναι δυνατό να υπερηφανευόμαστε πως είμαστε η γενέτειρα της δημοκρατίας την ίδια ώρα που αδιαφορούμε γι' αυτή... 

 

 

Έλληνα, ποιος είσαι;...

Στην Ανατολή μας εκτιμούν, στη Δύση μας περιφρονούν. Σύμφωνοι, κάθε αφορισμός ναι μεν εμπεριέχει αλήθειες, αλλά δεν τις αποκαλύπτει σε όλες τους τις διαστάσεις. Σε γενικές γραμμές, πάντως, αυτή είναι η εικόνα που έχουν για την Ελλάδα στο εξωτερικό, κι ας είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης σε σχετική έρευνα στο αν θεωρούμε τον πολιτισμό μας ανώτερο από τους υπόλοιπους. Θα τρεφόμαστε για πάντα από το αρχαίο μας μεγαλείο, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να μας αποτρέψει από το να παραμείνουμε κομπάρσοι στο διηνεκές...

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει αναθέσει σε ειδική ομάδα την αποστολή διαμόρφωσης της σύγχρονης εικόνας της, ύστερα από μια δεκαετία που δεν έχει κερδίσει τίποτα σε τίτλους. Κι αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε κι εμείς ως χώρα να κάνουμε κάτι παρόμοιο, να ανοίξουμε ένα δημόσιο διάλογο με τη συμμετοχή όλων όσοι το επιθυμούν με στόχο το rebranding της Ελλάδας στο εξωτερικό, όχι μόνο με όρους εμπορικούς, αλλά και ουσίας. Η οικουμένη γνωρίζει ποιοι ήμασταν, ξέρει ποιοι είμαστε, καιρός να μάθουμε κι εμείς ποιοι θέλουμε να γίνουμε...

Οι προκαταλήψεις που έχουμε εμείς για τους εαυτούς μας και οι άλλοι για εμάς δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από τη μία στιγμή στην άλλη. Ούτε είναι σκόπιμο να αντιγράψουμε πιστά συμπεριφορές που εν πολλοίς δεν ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή μας. 

Δεν είναι, για παράδειγμα, απαραίτητο να μαζεύουμε τα σκουπίδια μας μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, όπως έκαναν οι Ιάπωνες στο Μουντιάλ. Το να μην μαχαιρωνόμαστε, ωστόσο, με αφορμή τη μπάλα θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα. Αρκεί να μην μπερδεύουμε την αλαζονεία με την υπερηφάνεια ή, από την άλλη, τη δουλοπρέπεια με την ταπεινότητα κι όλα θα πάνε πολύ καλύτερα...

  

   
 

Συγγνώμη κύριοι δημοσκόποι, αλλά ο ελληνικός λαός δεν είναι ερωτευμένος με τον Μητσοτάκη...

Σύμφωνοι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μαγεύει με την αντιπολίτευση που ασκεί ούτε θα συνεχίσει να μαγεύει όσο οι πολίτες βλέπουν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στην ουσία μόνο τα πρόσωπα που κυβέρνησαν το 2015- 2019. Κι όσο άδικο κι αν είναι για αρκετούς από αυτούς η λαϊκή αξιολόγηση να είναι αρνητική η πραγματικότητα είναι πως δεν συγκινούν. Κι όταν δεν συγκινείς σε μια συναισθηματική χώρα όπως η Ελλάδα τότε είσαι "unelectable", που λένε οι Βρετανοί...

Από αυτό το σημείο, ωστόσο, ως το να μας παρουσιάζουν πως ό,τι κι αν συμβαίνει η ΝΔ διατηρεί δημοσκοπική διαφορά δέκα μονάδων από το ΣΥΡΙΖΑ η διαφορά είναι τεράστια. Η κοινή λογική λέει πως ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε τους πάντες, κυρίως τους "φίλους" του, ωστόσο στις δημοσκοπήσεις ο λαός το επιδοκιμάζει γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν μας έβγαλε από τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο, αλλά μετά από τρία χρόνια. Δεν μπορεί, όμως, να είμαστε τόσο αυστηροί με τον Τσίπρα και τόσο χαλαροί με τον Κ. Μητσοτάκη όσο κι αν ο εθισμός μας στα σκάνδαλα είναι παροιμιώδης...

Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση των δημοσκόπων το βράδυ των εκλογών, όσο αυθεντικός κι αν ήμουν στις προεκλογικές μου εκτιμήσεις. Ο ελληνικός λαός δεν είναι ερωτευμένος με τον Κ. Μητσοτάκη για να του συγχωρεί τα πάντα όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν κάποιοι για το αντίθετο. Κι όσο κι αν ο πρωθυπουργός συνεχίσει να εμφανίζεται σε τηλεσκουπίδια για να μας δείχνει το δήθεν ανθρώπινο πρόσωπό του ο βασιλιάς είναι γυμνός και τα φύλλα συκής έχουν μαραθεί κι αυτά... 

 

Νεοφιλελεύθεροι σταλινικοί...

Τι λένε οι απανταχού υπερασπιστές τού σταλινισμού; ΟΚ, μπορεί να εκτελούσαμε ή να στέλναμε στα γκουλάγκ τους αντιφρονούντες, αλλά ο κόσμος είχε ψωμί, παιδεία και υγεία. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι αλήθεια ότι δεν εκτελεί τους πολιτικούς του αντιπάλους ούτε τους στέλνει στην εξορία. Αυτά είναι προπατορικά αμαρτήματα της ελληνικής δεξιάς. Κατά τα άλλα, όμως, στην ουσία μάς λέει "εντάξει, παρακολουθούσα τους πάντες, αλλά σας παρέχω καλάθι τού νοικοκυριού κι επιδοτήσεις στο ρεύμα"...

Δεν στέκομαι στο ότι ο οικονομικός παράδεισος που μας προβάλλει ο πρωθυπουργός για να καλυφτεί για την κόλαση του αντιδημοκρατικού του κατήφορου απλούστατα δεν υφίσταται. Πώς, όμως, το ανέχονται όλοι εκείνοι οι νεοφιλελεύθεροι που δακρύζουν κάθε φορά που βλέπουν τις "Ζωές των Άλλων" να τους κυβερνά ένας άνθρωπος που είναι φανερό ότι έχει ως πρότυπο την Ανατολική Γερμανία; Αν το κράτος- Μεγάλος Αδελφός αποτέλεσε το άλλοθι για τα καπιταλιστικά εγκλήματα πώς το επιτρέπουν να αναπαράγεται στη χώρα μας και, μάλιστα, τρεις και πλέον δεκαετίες μετά την πτώση τού υπαρκτού σοσιαλισμού;...

Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενοχλεί τους νεοφιλελέδες όταν γίνεται στην Τουρκία ή στην Κίνα, αλλά όταν διαπιστώνεται στην Ελλάδα, όπως και με τους πρόσφυγες, όσοι τη στηλιτεύουν χλευάζονται ως δικαιωματιστές. Αν κάποιος ενοχλείται στην περίπτωση που ο Τ. Ερντογάν παρακολουθεί τους πολιτικούς τους αντιπάλους, θα όφειλε να ενοχλείται κι όταν το πράττει ο Κ. Μητσοτάκης. Σε διαφορετική περίπτωση δεν είναι ο φιλελευθερισμός του κρυστάλλινος, αλλά η υποκρισία του...

  

 

Χρωστάμε άρα δικαιωνόμαστε...

Τα χρέη πρέπει να πληρώνονται. Αυτή είναι μια πολύ σεβαστή αρχή, σε διαφορετική περίπτωση άλλωστε κάποιοι αισθάνονται ξύπνιοι και κάποιοι άλλοι κορόιδα. Κάθε κανόνας, όμως, οφείλει να έχει και τις εξαιρέσεις του, οι οποίες να βασίζονται στην κοινή λογική, στο δημόσιο συμφέρον και στην ελάχιστη ανθρωπιά. Κυρίως, ωστόσο, αυτός που δείχνει με το δάχτυλο τον κακοπληρωτή πρέπει, το λιγότερο, να μην χρωστά ούτε ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση, ας αφήσει κάτω τη λίθο τού αναθέματος...

Κάθε περίπτωση οφειλέτη χρήσιμο είναι να κρίνεται ξεχωριστά κι όχι από τα λαϊκά και τηλεοπτικά δικαστήρια. Ούτε μπορούμε να θέτουμε γενικούς κανόνες που να αφορούν τους πάντες σαν να μην υπάρχουν εύλογες ιδιαιτερότητες. Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να χρωστά 500 ευρώ, αλλά να έχει περιουσία πέντε εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί να μην γίνει κάποια κατάσχεση σε βάρος του;...

Φυσικά και υπάρχουν οφειλέτες που έχουν κάθε καλή διάθεση να αποπληρώσουν τα χρέη τους, θυσιάζοντας πολλά. Φοβάμαι, ωστόσο, πως επικρατεί στην ελληνική κοινωνία μια διάθεση συλλογικής μας απενοχοποίησης για το ότι δεν είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας. Κι αν πράγματι η κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί και καλύτερες συνθήκες ζωής, μας υπενθυμίζει όμως πως η καλύτερη ποιότητα ζωής δεν αφορά μόνο ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο παραπάνω αλλά μια άλλη νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία παλεύουμε για ό,τι μας αξίζει και δεν καρπωνόμαστε οτιδήποτε που δεν έχουμε αγωνιστεί γι' αυτό...

 

 

Και με το ΣΥΡΙΖΑ ανέπαφα είχαν μείνει τα καλσόν των εφοπλιστών...

Η επιβολή τού νόμου μπορεί να είναι αυστηρή, μετριοπαθής ή χαλαρή. Δεν επιτρέπεται, ωστόσο, να είναι δυσανάλογη και, κυρίως, με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θα έσπαζαν, για παράδειγμα, οι μπάτσοι την πόρτα τής οικίας ενός ολιγάρχη με την ίδια ευκολία που έσπασαν την πόρτα τής Ιωάννας Κολοβού; Μάλλον όχι, γι' αυτό και η δικαιοσύνη που υποτίθεται πως απονέμουν δεν έχει τη λαϊκή έγκριση, γιατί είναι ακριβή με τα πίτουρα και φτηνή με το αλεύρι...

Αν υπήρχε ψήγμα εφαρμογής τού δικαίου σε αυτήν τη χώρα, την πρώτη πόρτα που θα έπρεπε να σπάσουν οι επαγγελματίες διώκτες θα όφειλε να είναι αυτή του Ανδρ. Πάτση. Δεν το έκαναν, όμως, κι ούτε θα το κάνουν, πολύ φοβάμαι ακόμα και με αριστερή κυβέρνηση. Δεν σκίστηκαν, άλλωστε, πολλά καλσόν ούτε το 2015- 2019, ιδίως των εφοπλιστών, μολονότι άλλα είχε υποσχεθεί η πρώτη φορά Αριστερά...

Καλά κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και καταγγέλλει την κυβέρνηση πως η τοποθέτησή της στη "σωστή πλευρά τής Ιστορίας" σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φτάνει ως το σημείο που θίγονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών που μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Αν, όμως, ούτε τη δεύτερη φορά Αριστερά δούμε να μπαίνει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εθνικών μας ολιγαρχών τότε υπόλογος δεν θα είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Από εκείνον, άλλωστε, δεν περίμενα τίποτα άλλο από αυτά που πράττει. Είναι εκείνοι που καυχιούνται για το ηθικό τους πλεονέκτημα που πρέπει να το αποδεικνύουν στην πράξη κάθε ημέρα, αν δεν θέλουν να τους κατηγορούν για φτηνό λαϊκισμό... 

 

Οι άκαπνοι θα βλέπουν πάντα τις φωτιές σαν απειλή...

Δεν είναι ντροπή να μην δείχνεις γενναιότητα σε επικίνδυνες καταστάσεις. Το αίσθημα της επιβίωσης διακατέχει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Ντροπιαστικό είναι, ωστόσο, να μειώνεις τους αγώνες των άλλων, μικρότερους ή μεγαλύτερους, για να φαίνεσαι σπουδαιότερος από όσο πραγματικά είσαι. Κι αυτό έχει συμβεί συχνά στη χώρα μας, τα τελευταία 80 χρόνια ιδίως...

Υπενθυμίζω πως η Εθνική Αντίσταση, η οποία θα έπρεπε να είναι την ίδια στιγμή που έλαβε χώρα η εθνική μας υπερηφάνεια, αναγνωρίστηκε μόλις το 1982. Στο μεσοδιάστημα όσοι τη συναποτέλεσαν, έφαγαν τη ζωή τους στις εξορίες και στις φυλακές, όταν δεν εκτελέστηκαν. 

Ομοίως, η χούντα δεν έπεσε χάρη στο Πολυτεχνείο- λες κι έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε την πτώση Παπαδόπουλου λίγες ημέρες μετά-, αλλά εξαιτίας τής τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Σαν τα τυραννικά καθεστώτα να πέφτουν σαν τα τραπουλόχαρτα και να μην χρειάζεται να έχει προηγηθεί αγώνας. Κι όλα αυτά προκειμένου οι άκαπνοι να  μπορούν να δικαιολογούν τις ζωούλες τους...

Το ίδιο ζήσαμε, δίχως βεβαίως να το συγκρίνω άμεσα με το έπος τής Εθνικής Αντίστασης ή με τον αντιδικτατορικό αγώνα, με την αντιμνημονιακή πάλη τού ελληνικού λαού στο όνομα και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών. Είναι αρκετοί αυτοί που επιχειρούν να δικαιολογήσουν την υποτέλειά τους στους δανειστές με την αποτυχημένη εν πολλοίς προσπάθεια απαγκίστρωσης από αυτούς το 2015. 

Λες και η ελληνική ιστορία να ξεκίνησε τον Ιανουάριο και να τελείωσε τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς και να μην υπήρξε ποτέ το πριν εκείνων που μας χρεοκόπησαν ή το μετά αυτών που μας έβγαλαν από τα μνημόνια. Τη δική τους παραίτηση τη βάφτισαν σωφροσύνη, τις αδυναμίες τους σύνεση και την ηττοπάθειά τους εθνική αρετή. Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, πως είναι και οι ίδιοι που εξακολουθούν να απαξιώνουν τους σύγχρονους αγώνες για ψωμί, παιδεία κι ελευθερία...    

 

Ο νταβατζής απαιτεί από την πουτάνα του όλη την ταρίφα και δεν δέχεται εκπτώσεις...

Θέλουν κάποιοι ή έστω ένας ολιγάρχης να ρίξει τον Κ. Μητσοτάκη; Ενδεχομένως, αν και βλέποντας πως ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον θα προτιμούσε να μείνει με αυτόν που έχει στο τσεπάκι. Το ότι, ωστόσο, αυτό σημαίνει πως ο Μητσοτάκης παλεύει για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού κόντρα στους διαπλεκόμενους μοιάζει με άλμα λογικής που ούτε ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να κάνει στην άμμο. Για να το ξεκαθαρίσουμε, ο αστυνομικός και το μπουζούκι είναι όργανα, ο αστυνομικός ωστόσο δεν είναι μπουζούκι...

Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα ερχόταν η στιγμή που ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να ικανοποιεί ταυτοχρόνως την απληστία και των 15 μεγαλοοικογενειών που τον έκαναν πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό. Τα χρήματα, άλλωστε, του Ταμείου Ανάκαμψης είναι πολλά για να μην τα λιγουρεύονται ο καθένας για την πάρτη του οι εθνικοί μας κεφαλαιοκράτες. Ο πρωθυπουργός μας, επομένως, ίσως να έχει μπει στο στόχαστρο κάποιων εξ αυτών όχι γιατί επιθυμεί κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά γιατί ο νταβατζής απαιτεί από την πουτάνα του όλη την ταρίφα και δεν δέχεται εκπτώσεις στις απαιτήσεις του...

Δεν περνά ημέρα χωρίς η ΝΔ να ξεγυμνώνεται ως προς το για ποιους ενδιαφέρεται. Την Τετάρτη, για παράδειγμα, οι κυβερνητικοί βουλευτές μόνο τα δάκρυα που δεν έβαλαν στη Βουλή για τον κακόμοιρο Αλαφούζο που συκοφαντείται από τον Κλέωνα Γρηγοριάδη για το ότι μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο την ίδια ώρα που από το σταθμό του χαρακτηρίζει πουτινάκια όσους μιλούν για ειρήνη. Παραλλήλως, φέρνουν νομοσχέδιο συγκάλυψης για τις παρακολουθήσεις, για να λένε πως κάνουν κάτι όταν στην ουσία αυτοαποκαλύπτουν τις πομπές τους με τα όσα θέλουν να κρύψουν κάτω από ένα πολύ παχύ χαλί νομιμοφάνειας. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως είναι ένοχοι. Για το μόνο που αναρωτιέμαι είναι αν η υποκρισία τους είναι μεγαλύτερη από τη φαυλότητά τους... 

 

Θέλουν το λαό πλυντήριο για τις βρομιές τους...

Ο Κ. Μητσοτάκης έστειλε στο ειδικό δικαστήριο πολιτικούς του αντιπάλους για πλημμελήματα, δεν θα έστελνε τον Αλέξη Τσίπρα για παράνομη παρακολούθησή του αν είχε έστω κι έναν ψιλικατζή που να το κατάθετε ενόρκως; Ο πολιτικός που είναι ο ορισμός τής εκδικητικότητας είναι αστείο να επικαλείται, μέσα από τα παπαγαλάκια του, μεγαλοθυμία την ίδια ώρα μάλιστα που κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως είναι όργανο του Βλ. Πούτιν και του Τ, Ερντογάν. Στον πανικό του ρίχνει μπαλωθιές μήπως και πείσει κανέναν πως είναι θύμα κι όχι θύτης...

Είναι τέτοιος ο πανικός τους στο Μαξίμου που φέρνουν νομοθεσία για την απαγόρευση των ήδη παράνομων λογισμικών και για αυστηροποίηση σχετικών νόμων που οι ίδιοι παραβίασαν ασύστολα! Αν δεν επρόκειτο για κυβέρνηση ευρωπαϊκού κράτους, θα μιλούσαμε για θίασο του Δελφινάριου, με τον πρωθυπουργό στο ρόλο τού αρχικαραγκιόζη που κάνει τα πάντα για να κρατηθεί λίγο ακόμα στην εξουσία. Τώρα, άλλωστε, δεν είναι η αρχομανία του που τον καθοδηγεί, αλλά ο τρόμος του μπροστά στη σκέψη τής φυλακής...

Γι' αυτό και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση οφείλει να μην δώσει συγχωροχάρτι, αλλά να οδηγήσει τους ένοχους της θεσμικής κατάπτωσης ενώπιον της δικαιοσύνης. Οι πολιτικοί κρίνονται από το λαό για το αν θα είναι βουλευτές κι εμμέσως πρωθυπουργοί, όχι για το αν είναι αθώοι ή ένοχοι ποινικών αδικημάτων... 

Είναι αστείο, άλλωστε, να χρησιμοποιούν τους πολίτες ως ύστατο καταφύγιο για ξέπλυμα της βρομιάς τους εκείνοι που έκαναν καριέρα καταγγέλλοντας το λαϊκισμό κι επικαλούμενοι με υποκρισία τη θεσμικότητα απέναντι, για παράδειγμα, στα λαϊκά δικαστήρια. Κατανοώ τον πανικό, αλλά όσο δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραιτηθούν, αφαιρούν από πάνω τους κι οποιαδήποτε ελαφρυντικά θα μπορούσαν να τους απονεμηθούν... 

   

 

Σκότωσα τους γονείς μου, δείξτε επιείκεια, είμαι ορφανός...

Τα επιχειρήματα Μητσοτάκη ολοένα και προσιδιάζουν με αυτά του δολοφόνου των γονιών του, ο οποίος στη συνέχεια ζητά επιείκεια από το δικαστήριο γιατί είναι ορφανός. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει τον απόλυτο διασυρμό από την έντιμη παραίτηση. Το ερώτημα είναι αν και στη ΝΔ έχουν επιλέξει τον ίδιο δρόμο, γι' αυτό και η σιωπή τους είναι εκκωφαντική...

Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το αξιοπρεπές στο να σωπαίνεις για να μην βλάψεις το κόμμα σου όταν η πατρίδα σου και οι θεσμοί της προσβάλλονται βάναυσα. Αργά ή γρήγορα ο Κ. Μητσοτάκης θα αποτελέσει παρελθόν, όπως αποτέλεσε κι ο πατέρας του. Ο τρόπος, ωστόσο, που θα πέσει θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό και το μέλλον τής ΝΔ. Υπενθυμίζω πως την τελευταία φορά που έπεσε ένας Μητσοτάκης πέρασαν 11 χρόνια για να ξανακυβερνήσει η δεξιά...

Ας κάνει και 50 χρόνια να ξανακυβερνήσει. Ευτύχημα θα είναι για τον τόπο. Δεν είναι, ωστόσο, ευτύχημα η ανοχή μιας παράταξης που εκπροσωπεί το μισό πληθυσμό στην προσωπική κατρακύλα τού ηγέτη της. Γι' αυτό και θα όφειλαν στη ΝΔ να τον είχαν ανατρέψει εδώ και πολύ καιρό, πριν εκείνος ανατρέψει πλήρως τη δημοκρατία. Ποτέ δεν είναι αργά, μόνο που τώρα όλα θα είναι και πιο ύποπτα για τους λόγους και τις σκοπιμότητες... 

 

Με βραχιολάκια, όπως αξίζει σε κάθε άφιλο εγκληματία...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν βάζει όρια στον αυτοεξευτελισμό του. Αν έβαζε, άλλωστε, θα είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό για το ότι έκανε τη χώρα μας ηγέτιδα δύναμη στους νεκρούς από την πανδημία και στην ακρίβεια. Ήρθαν, ωστόσο, οι παρακολουθήσεις για να ανεβάσουν επίπεδο την πρωθυπουργική ξεφτίλα. Το επόμενο στάδιο είναι να τον πιάσουν κυριολεκτικώς με τον κοριό στο αφτί κι εκείνος να ισχυρίζεται πως είναι ρωσική προβοκάτσια με φυσικούς αυτουργούς τούς συριζαίους. Περίπου αυτά λέει, άλλωστε, τώρα...

Είναι όλα μια παγκόσμια συνωμοσία σε βάρος σου Κυριάκο μου; Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό: άρε το απόρρητο, χωρίς χρονικά όρια και προϋποθέσεις όπως κουτοπόνηρα θες να περάσεις, κι άσε τους γνωρίζοντες να καταθέσουν όσα γνωρίζουν. Να μας πει, για παράδειγμα, η εισαγγελέας Βλάχου αν οι 33 παρακολουθούνταν κι από την ΕΥΠ ή οι Λαβράνος- Μπίτζιος για ποιους δούλευαν. 

Ανακάλεσε, επίσης, τη δική σου (ν)τροπολογία με την οποία οι παρακολουθούμενοι δεν μπορούν να πληροφορηθούν τους λόγους παρακολούθησής τους όταν τελειώνει η παρακολούθησή τους. Ή κάνε φύλλο και φτερό την Intellexa και ζήτα από τον εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου που εσύ διόρισες να ενώσει τις δικογραφίες και να ψάξει ποιοι παρακολουθούσαν κι όχι τους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν το σκάνδαλο...

Ξέρουμε πολύ καλά Κυριάκο ότι δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, εκτός αν έχεις αποφασίσει να πέσεις με το αεροπλάνο στους Δίδυμους Πύργους. Το ξέρουν καλύτερα εκείνοι που παρακολουθούσες, πολλοί από τους οποίους υποτίθεται πως είναι πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης σου... 

Κυρίως, όμως, σε λυπάμαι Κυριάκο. Τα κατάφερες, δεν λέω, με τα ψέματα και την εξαπάτηση να γίνεις πρωθυπουργός, ναρκώνοντας για λίγο τον οικογενειακό σου κομπλεξισμό. Η πτώση σου, ωστόσο, θα είναι πολύ πιο ταπεινωτική από την αντίστοιχη του πατέρα σου. Κι αν υπάρχουν ακόμα δικαστές στην Αθήνα οφείλουν να φροντίσουν αυτή να συνοδευτεί με βραχιολάκια. Όπως αξίζει σε οποιοδήποτε άφιλο εγκληματία...  

 

 

Φοβισμένος, εκβιαζόμενος, συμπλεγματικός, ένοχος...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου κι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν αποδείξεις προσωπικής ποινικής του ευθύνης για τις παρακολουθήσεις. Την πολιτική ευθύνη, πάντως, την έχει αποδεχθεί από τότε που παραίτησε Δημητριάδη- Κοντολέοντα. Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν τα ελαφρυντικά για τον πρωθυπουργό τής χώρας, ο οποίος από την ημέρα, στα τέλη Ιουλίου, που κατάθεσε τη μήνυσή του ο Ν. Ανδρουλάκης μέχρι και σήμερα με τη συμπεριφορά του κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει πως είναι ο εγκέφαλος της συμμορίας...

Δεν είναι μόνο το ότι για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα αρνείται να απαντήσει σε σχετική ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα. Δεν παρευρέθηκε στη Βουλή ούτε στη συζήτηση για το πόρισμα της εξεταστικής, στην οποία δεν κατάθεσαν ούτε ο ίδιος ούτε οι Δημητριάδης- Μπίτζιος- Λαβράνος και οι περισσότεροι από τους μάρτυρες επικαλέστηκαν το απόρρητο, που θα μπορούσε να άρει με απόφασή του ο πρωθυπουργός. Δεν κατάθεσε ούτε στην επιτροπή PEGA της Ευρωβουλής... 

Επιπλέον, η ΝΔ ψήφισε "παρών" για τη συγκρότηση της εξεταστικής, οι Γεραπετρίτης- Δημητριάδης- Κοντολέων στην αρχή μάς έλεγαν πως η ΕΥΠ δεν παρακολουθούσε Ανδρουλάκη- Κουκάκη και η δικαιοσύνη δεν έκανε, ως θα όφειλε, φύλλο και φτερό την Intellexa. Ούτε ανακάλεσαν την τροπολογία που ψήφισαν και η οποία εμποδίζει στους παρακολουθούμενους να πληροφορηθούν γιατί παρακολουθούνταν...

Όλα όσα περιέγραψα με αδρές γραμμές παραπάνω και πολλά περισσότερα μαρτυρούν έναν πρωθυπουργό που καίγεται να αποκαλυφθεί η αλήθεια και σηκώνει κάθε πέτρα για να τη βρει ή έναν πρωθυπουργό που πράττει τα πάντα στην κατεύθυνση της συγκάλυψης; Τοξική, συνεπώς, δεν είναι η αντιπολίτευση που προσπαθεί να μάθει τι ακριβώς συνέβη, αλλά η κυβέρνηση που συγκαλύπτει κι επιβάλλει την ομερτά. Στην πρόσφατη συνέντευξή του, η οποία "παραδόξως" δεν αφορούσε τα ντολμαδάκια, ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε όπως ακριβώς είναι, φοβισμένος, εκβιαζόμενος και συμπλεγματικός. Είναι προφανές ότι η χώρα δεν χρειάζεται έναν τέτοιο πρωθυπουργό... 

 
 

Μένουμε Ευρώπη ή μένουμε με τον Μητσοτάκη;...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχτισε ένα καθεστώς το οποίο στηρίζεται στα ψέματα και το οποίο θα καταρρεύσει εξαιτίας τους. Γι' αυτό όσα κι αν λέει, που δεν λέει και πολλά άλλωστε, για να δικαιολογηθεί για τις παρακολουθήσεις είναι τόσο αξιόπιστα όσο οι πολεμικές ιστορίες τού βαρόνου Μινχάουζεν. Κανείς δεν τον πιστεύει, ούτε καν εκείνοι που αισθάνονται κομματικώς υποχρεωμένοι να τον πιστεύουν...

Το 2015 ο σατανικός στόχος τού Αλέξη Τσίπρα, για το ακραίο κέντρο, ήταν να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ. Δεν την έβγαλε, αντιθέτως έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια. Και ήρθαν οι δήθεν ακραιφνείς ευρωπαϊστές για να θέσουν ξανά σε κίνδυνο την παρουσία τής χώρας μας στην Ευρώπη. Κι αυτήν τη φορά όχι γιατί τη χρεοκόπησαν- ευτυχώς δεν θα το προλάβουν αυτό-, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο από τα ελλείμματα και το χρέος, γιατί έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια θεσμούς και κράτος δικαίου...

Αν το 2015, συνεπώς, το "μένουμε Ευρώπη" ήταν στην πραγματικότητα ένα ψευδοερώτημα, το 2022 αποκτά πιο ρεαλιστικές διαστάσεις. Δεν θα μας αποβάλουν γιατί ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε τους πάντες ή γιατί έλεγχε τα ΜΜΕ και τη δικαστική εξουσία, ωστόσο επέστρεψε το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Βρυξελλών για όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Κι ο Κ. Μητσοτάκης, φυσικά, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε έλλειψη εμπειρίας ούτε ψευδαισθήσεις. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν βίαζε τη Γ' Ελληνική Δημοκρατία...

 

 
 

Ο Μητσοτάκης να πέσει στο φως της ημέρας, όχι με ποδοσφαιρικούς όρους...

Η πτώση τού Κ. Μητσοτάκη για να είναι δίκαιη πρέπει να γίνει με το φως τής ημέρας κι όχι στο βαθύ σκοτάδι, με ποδοσφαιρικούς όρους κι ορολογία νύχτας. Σε διαφορετική περίπτωση αυτό που θα την ακολουθήσει θα είναι το ίδιο δεμένο χειροπόδαρα, ανεξαρτήτως αν το επιθυμεί και το συνειδητοποιεί ή όχι. Η δημοκρατία, έστω αυτή η κοινοβουλευτική ολιγαρχία που ζούμε, έχει κανόνες κι απαράβατος όρος της οφείλει να είναι η διαφάνεια παντού και πάντοτε...

Αν οι βουλευτές τής ΝΔ έχουν ζητήματα συνείδησης, καλώς να άρουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση. Η γυναίκα τού Καίσαρα, ωστόσο, οφείλει όχι μόνο να είναι, αλλά και να δείχνει τίμια. Στην περίπτωσή μας δεν αρκεί οι νεοδημοκράτες να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Θα όφειλαν να το είχαν κάνει πριν δώσουν σχετικό σήμα οι ολιγάρχες. Ό,τι ακολουθήσει από εδώ και πέρα θα είναι ύποπτο, όσο καλόβολος κι αν μπορεί να είναι κάποιος με το πολιτικό προσωπικό τής χώρας...

Βρισκόμαστε έτσι κι αλλιώς μερικούς μήνες πριν ολοκληρωθεί η συνταγματική θητεία τής κυβέρνησης. Συνεπώς, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να δώσει δημοκρατική διέξοδο ο λαός από το να ζήσουμε ξανά εικόνες ανεξαρτητοποιήσεων ή μεταγραφών βουλευτών που γεννούν υπόνοιες, δίκαιες ή άδικες. Ακόμα, όμως, κι αν επανεκλεγεί ο Κ. Μητσοτάκης- το θεωρώ σχεδόν απίθανο-, δεν σημαίνει πως το εκλογικό σώμα θα τον έχει αθωώσει και για τα ποινικά του αδικήματα. Ο Βαραββάς δεν έπαψε να είναι ληστής γιατί του έδωσε συγχωροχάρτι το πλήθος, έτσι δεν είναι;...

 

 
 

Της φυλακής τα σίδερα είναι και για τους αρίστους...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει σημαία της την αυστηροποίηση των ποινών. Για τα εγκλήματα των άλλων βεβαίως γιατί για τα δικά της και των χορηγών της έχει σπεύσει να νομοθετήσει το ακαταδίωκτο. Αυτοί, όμως, που ορκίζονται στο νόμο, στην τάξη και στην ασφάλεια κι έβαλαν τους μπάτσους ακόμα και στα πανεπιστήμια έφτιαξαν μια εγκληματική συμμορία που όταν δεν έκανε απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς και φίλους παρακολουθούσε τους πάντες. Σχεδόν κυριολεκτικώς τους πάντες...

Οι συμπτώσεις στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων γίνονται όλο και περισσότερες για να μην πιστεύει κανείς ότι όλα εκκινούν από το Μαξίμου. Ιδίως όταν η Μητσοτάκης Α.Ε. δεν έχει επιδείξει καμία διάθεση να χυθεί άπλετο φως. 

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, όπως φάνηκε κι από το σνομπάρισμα της επιτροπής τής Ευρωβουλής που ήρθε στην Αθήνα για να ερευνήσει. Πριν επτά χρόνια κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ πως ήθελε να μας πετάξει από την Ευρώπη και τώρα δεν τολμούν να συναντήσουν εκπροσώπους της ούτε για ένα δεκάλεπτο. Τόσο αθώοι είναι...

Όπως κι αν έχει, η αναπόφευκτη ήττα Μητσοτάκη στις εκλογές δεν θα σημάνει και την αυτόματη συντριβή ενός συστήματος εξουσίας με πολλά πλοκάμια. Αυτό φάνηκε, άλλωστε, και το 2015. Γι' αυτό και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση οφείλει να παρέμβει στους αρμούς τής εξουσίας, όχι για να τους ελέγξει προς όφελός της αλλά για να τους διαλύσει και να επιτρέψει στους θεσμούς να λειτουργούν με όρους πραγματικής ανεξαρτησίας. Σε διαφορετική περίπτωση οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν για μια ακόμα φορά ημιτελείς...

 

 

Αν φοβάσαι την εξουσία γίνε παπάς, όχι δικαστής...

Καλά κάνει η πολιτεία και προσφέρει υψηλές απολαβές στους δικαστές. Αν μη τι άλλο, θέλουμε χορτάτους αυτούς που απονέμουν δικαιοσύνη. Τους θέλουμε, όμως, πέρα από το να είναι και καταρτισμένοι και να μην είναι άπληστοι ή φοβισμένοι. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως είναι αρκετοί οι Έλληνες δικαστές που δεν είναι ούτε καταρτισμένοι ούτε ολιγαρκείς ούτε γενναίοι...

Πώς είναι δυνατό, για παράδειγμα, για το ίδιο πόθεν έσχες Πάτση πριν κάποιο χρονικό διάστημα οι δικαστές να αποφάσιζαν πως όλα ήταν μέλι γάλα και σήμερα, ύστερα από τον κουρνιαχτό που έχει σηκωθεί, να τον παραπέμπουν και για κακουργήματα; Ή τότε έκαναν τα στραβά μάτια ή τώρα άγονται και φέρονται από τη λαϊκή οργή...

Ό,τι κι αν ισχύει, όμως, δεν περιποιεί τιμή σε επιστήμονες που υποτίθεται πως έχουν τα αφτιά και τα μάτια τους κλειστά σε εξωτερικούς περισπασμούς. Αφήστε που αυξάνονται τα ερωτηματικά και για το πόθεν έσχες Κυριάκου- Μαρέβας...

Βεβαίως αυτή η κυβέρνηση φρόντισε, σχεδόν από την πρώτη στιγμή, να θέσει νομοθετικά εμπόδια και στην επιτροπή πόθεν έσχες. Δεν μπορούν, όμως, να τα επικαλούνται εκείνοι που τα ανέχτηκαν την πρώτη φορά και τώρα που η άμπωτη έγινε πλημμυρίδα άλλαξαν σκοπό. Στο τέλος η παλίρροια πρέπει να τους πάρει όλους, μαζί τη σάπια πολιτική και δικαστική εξουσία δηλαδή...

 

 
 

Μακαρόνια για τους ιθαγενείς...

Το "αρχίδια καπαμά" που εκστόμισε ο συμπαθής ηλικιωμένος σχολιάζοντας το καλάθι τού νοικοκυριού δεν συνιστά από μόνο του επιχείρημα. Είναι, ωστόσο, η αυθόρμητη αντίδραση κάθε πολίτη που αισθάνεται πως η κυβέρνησή του τον θεωρεί ηλίθιο, στήνοντας επικοινωνιακά σόου χουντικού στιλ πάνω στην απελπισία του για επιβίωση. Στο πρόσωπο, μάλιστα, του Αδ. Γεωργιάδη βρέθηκε ο κατάλληλος καραγκιόζης γι' αυτό το θέατρο σκιών...

Ο Κ. Μητσοτάκης αυτοπαρουσιάζεται ως θύμα παγκόσμιων γεγονότων- πανδημία και πόλεμος στην Ουκρανία-, στην πραγματικότητα ωστόσο τα ευγνωμονεί γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβάλει εύκολα νεοφιλελεύθερες επιλογές και να κάνει πάρτι με το δημόσιο χρήμα χωρίς να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Γι' αυτό, άλλωστε, και δεν έχει πει ποτέ πως αν δεν υπήρχαν ο covid κι ο Βλ. Πούτιν θα εφάρμοζε άλλες πολιτικές, όπως θα εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε παραλάβει μια χρεοκοπημένη χώρα στη μέγγενη των μνημονίων. Την ίδια κι απαράλλαχτη αναδιανομή πλούτου υπέρ τής ελίτ και σε βάρος των πολλών θα εφάρμοζε ο σημερινός πρωθυπουργός...

Και για να γίνει η ντροπή μας γι' αυτούς που μας κυβερνούν μεγαλύτερη, κρύβονται κι από τους ευρωβουλευτές που έχουν έρθει στην Αθήνα για να διερευνήσουν το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Έχουν, μάλιστα, το θράσος οι βιαστές των θεσμών, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών να αρνούνται ουσιώδεις απαντήσεις στο όνομα της δήθεν τοξικότητας της αντιπολίτευσης. 

Λες και οι Βρυξέλλες ή ο Economist και οι New York Times, για παράδειγμα, που ασχολούνται κι αυτοί με τη σαπίλα Μητσοτάκη είναι διεθνή όργανα του σοσιαλισμού. Σαν να αρνείται ο δολοφόνος να απολογηθεί γιατί οι συγγενείς τού θύματος ζητούν δικαιοσύνη. Όσο και να κρύβεται, όμως, ακόμα κι αν γλιτώσει από τις ποινικές του ευθύνες θα λάβει την απάντηση που του πρέπει στις εκλογές. Κι αυτή θα είναι ο ορισμός τής δικαιοσύνης... 

 

Και οι επικοινωνιολόγοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά...

Αν κάποιος έμπαινε στο σπίτι σας, υφάρπαζε 1000 ευρώ και στο τέλος τού μήνα σάς επέστρεφε τα 100, θα τον θεωρούσατε ευεργέτη σας ή κλέφτη; Τότε γιατί θα πρέπει να ευγνωμονούμε την κυβέρνηση, που πράττει ακριβώς αυτό με τα διάφορα επιδόματα, προσθέτοντας στο καλάθι τής εξαπάτησης και το καλάθι τού νοικοκυριού; Να της δώσουμε συγχαρητήρια γιατί έχει βρει έναν κουτοπόνηρο τρόπο να μασκαρεύει τα υπερκέρδη των χορηγών της, αλλά όχι και να της φιλάμε το χέρι που μας έχει κάνει επαίτες αντί να χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του... 

Να ήταν μόνο αυτό, εξάλλου, το πρόβλημα του Κ. Μητσοτάκη κάτι θα γινόταν. Έλα, όμως, που έρχονται κι από τις Βρυξέλλες να του υπενθυμίσουν πως δεν είναι μόνο τα επτάμισι δισ. ευρώ των απευθείας αναθέσεων, ο Κ. Μαραβέγιας ή ο Ανδρ. Πάτσης που γεμίζουν τη ντουλάπα του με σκελετούς. Είναι και οι υποκλοπές, που όσο κι αν επιχειρούν να τις κουκουλώσουν στο Μαξίμου τόσο βγάζουν νέα πλοκάμια που απειλούν να τους πνίξουν στα σκατά τους. Είναι τέτοια η σήψη που ακόμα και οι ακριβοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι Μητσοτάκη σκίζουν τα πτυχία τους, αφού δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν...

Ένα μόνο από τα πολλά σκάνδαλα με τα οποία είναι επιβαρυμένη η κυβέρνηση Μητσοτάκη να είχαν διαπραχθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα, θα είχε πέσει την επόμενη ημέρα. Έχουν, όμως, μαζευτεί πλέον τόσο πολλά που είναι αδύνατο να κρυφτούν κάτω από το χαλί, το οποίο μοιάζει με βουνό με τα όσα έχουν συγκεντρωθεί από κάτω του. Και, κυρίως, όλα διασυνδέονται προκειμένου το συμπέρασμα να βγαίνει αβίαστα: πρόκειται για μια κυβέρνηση απατεώνων που κυβερνούν για τους λίγους, οι οποίοι είναι τόσο άπληστοι ώστε να θέλουν τα πάντα και να εκβιάζουν για να τα κερδίσουν...