Και με το ΣΥΡΙΖΑ ανέπαφα είχαν μείνει τα καλσόν των εφοπλιστών...

Η επιβολή τού νόμου μπορεί να είναι αυστηρή, μετριοπαθής ή χαλαρή. Δεν επιτρέπεται, ωστόσο, να είναι δυσανάλογη και, κυρίως, με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θα έσπαζαν, για παράδειγμα, οι μπάτσοι την πόρτα τής οικίας ενός ολιγάρχη με την ίδια ευκολία που έσπασαν την πόρτα τής Ιωάννας Κολοβού; Μάλλον όχι, γι' αυτό και η δικαιοσύνη που υποτίθεται πως απονέμουν δεν έχει τη λαϊκή έγκριση, γιατί είναι ακριβή με τα πίτουρα και φτηνή με το αλεύρι...

Αν υπήρχε ψήγμα εφαρμογής τού δικαίου σε αυτήν τη χώρα, την πρώτη πόρτα που θα έπρεπε να σπάσουν οι επαγγελματίες διώκτες θα όφειλε να είναι αυτή του Ανδρ. Πάτση. Δεν το έκαναν, όμως, κι ούτε θα το κάνουν, πολύ φοβάμαι ακόμα και με αριστερή κυβέρνηση. Δεν σκίστηκαν, άλλωστε, πολλά καλσόν ούτε το 2015- 2019, ιδίως των εφοπλιστών, μολονότι άλλα είχε υποσχεθεί η πρώτη φορά Αριστερά...

Καλά κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και καταγγέλλει την κυβέρνηση πως η τοποθέτησή της στη "σωστή πλευρά τής Ιστορίας" σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φτάνει ως το σημείο που θίγονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών που μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Αν, όμως, ούτε τη δεύτερη φορά Αριστερά δούμε να μπαίνει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εθνικών μας ολιγαρχών τότε υπόλογος δεν θα είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Από εκείνον, άλλωστε, δεν περίμενα τίποτα άλλο από αυτά που πράττει. Είναι εκείνοι που καυχιούνται για το ηθικό τους πλεονέκτημα που πρέπει να το αποδεικνύουν στην πράξη κάθε ημέρα, αν δεν θέλουν να τους κατηγορούν για φτηνό λαϊκισμό...