Μακαρόνια για τους ιθαγενείς...

Το "αρχίδια καπαμά" που εκστόμισε ο συμπαθής ηλικιωμένος σχολιάζοντας το καλάθι τού νοικοκυριού δεν συνιστά από μόνο του επιχείρημα. Είναι, ωστόσο, η αυθόρμητη αντίδραση κάθε πολίτη που αισθάνεται πως η κυβέρνησή του τον θεωρεί ηλίθιο, στήνοντας επικοινωνιακά σόου χουντικού στιλ πάνω στην απελπισία του για επιβίωση. Στο πρόσωπο, μάλιστα, του Αδ. Γεωργιάδη βρέθηκε ο κατάλληλος καραγκιόζης γι' αυτό το θέατρο σκιών...

Ο Κ. Μητσοτάκης αυτοπαρουσιάζεται ως θύμα παγκόσμιων γεγονότων- πανδημία και πόλεμος στην Ουκρανία-, στην πραγματικότητα ωστόσο τα ευγνωμονεί γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβάλει εύκολα νεοφιλελεύθερες επιλογές και να κάνει πάρτι με το δημόσιο χρήμα χωρίς να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Γι' αυτό, άλλωστε, και δεν έχει πει ποτέ πως αν δεν υπήρχαν ο covid κι ο Βλ. Πούτιν θα εφάρμοζε άλλες πολιτικές, όπως θα εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε παραλάβει μια χρεοκοπημένη χώρα στη μέγγενη των μνημονίων. Την ίδια κι απαράλλαχτη αναδιανομή πλούτου υπέρ τής ελίτ και σε βάρος των πολλών θα εφάρμοζε ο σημερινός πρωθυπουργός...

Και για να γίνει η ντροπή μας γι' αυτούς που μας κυβερνούν μεγαλύτερη, κρύβονται κι από τους ευρωβουλευτές που έχουν έρθει στην Αθήνα για να διερευνήσουν το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Έχουν, μάλιστα, το θράσος οι βιαστές των θεσμών, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών να αρνούνται ουσιώδεις απαντήσεις στο όνομα της δήθεν τοξικότητας της αντιπολίτευσης. 

Λες και οι Βρυξέλλες ή ο Economist και οι New York Times, για παράδειγμα, που ασχολούνται κι αυτοί με τη σαπίλα Μητσοτάκη είναι διεθνή όργανα του σοσιαλισμού. Σαν να αρνείται ο δολοφόνος να απολογηθεί γιατί οι συγγενείς τού θύματος ζητούν δικαιοσύνη. Όσο και να κρύβεται, όμως, ακόμα κι αν γλιτώσει από τις ποινικές του ευθύνες θα λάβει την απάντηση που του πρέπει στις εκλογές. Κι αυτή θα είναι ο ορισμός τής δικαιοσύνης...