Αν ο Τζόκοβιτς σερβίρει εκτός τερέν και κερδίσει είναι οι διαιτητές που φταίνε...

Αν μη τι άλλο, η υπόθεση Τζόκοβιτς αποδεικνύει ότι στην πράξη δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Αν είμαστε πλούσιοι και διάσημοι πολλές φορές ο νόμος είναι για εμάς μια ασήμαντη λεπτομέρεια που ενδεχομένως να απασχολήσει τους δικηγόρους μας, πάντως όχι εμάς τους ίδιους. Και γι' αυτό δεν ευθυνόμαστε τόσο εμείς οι πλούσιοι και διάσημοι όσο εκείνοι που δεν εφαρμόζουν τους νόμους με ισότητα και δικαιοσύνη...

Κι ο γράφων όταν θεωρεί ένα νόμο άδικο δεν παριστάνει ούτε τον Σωκράτη ούτε τον Ιησού και δεν είναι πολύ πρόθυμος να τον εφαρμόσει. Επομένως δεν κακίζω τον τενίστα που πράττει το ίδιο κι απλώς απολαμβάνει περισσότερης δημοσιότητας. Μάλλον τον ζηλεύω. Η οργή μου αφορά εκείνους που νομοθετούν κι εφαρμόζουν τους νόμους, ιδίως όταν είναι εκλεγμένοι από το λαό, αλλά στο ζύγι τους έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά...

Τα ίδια και χειρότερα με την Αυστραλία συμβαίνουν και στην Ελλάδα τού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος άλλωστε είχε χαρακτηρίσει φυσικό φαινόμενο τις ταξικές ανισότητες. Φυσικά οι ανισότητες δεν ξεκίνησαν το 2019 ούτε θα τελειώσουν μόλις πέσει το σημερινό καθεστώς. 

Είναι βαθιά ριζωμένες, ωστόσο σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που σχεδόν ομολογεί ότι τις αποδέχεται και δεν επιθυμεί να κάνει κάτι για να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι αυτή είναι μια εθνική τραγωδία την οποία συνυπογράψαμε στις 7 Ιουλίου του 2019, για να ορίσω και το μέγεθος της δικής μας ευθύνης...