Πακιστανοί στο Σύνταγμα, κλέφτες στο Λυκαβηττό...

Οι νόμοι ενός κράτους ισχύουν για όλους όσοι διαβιούν σε αυτό, ανεξαρτήτως αν έχουν γεννηθεί εντός τής εδαφικής του επικράτειας ή όχι. Σε αυτό το πλαίσιο, κακώς επιτράπηκε το κορονοπάρτι Πακιστανών στην πλατεία Συντάγματος, όχι βεβαίως γιατί δεν επιτρέπεται στους μετανάστες και στους πρόσφυγες να γιορτάζουν, αλλά γιατί είχε απαγορευτεί σε όλο τον πληθυσμό. Κι αν θέλετε, επίσης ορθώς έπραξε ο Αδ. Γεωργιάδης και ζήτησε την παρέμβαση της αστυνομίας και την επιβολή προστίμων αφού είναι αστείο το επιχείρημα πως όσοι βρέθηκαν στην πλατεία δεν γνώριζαν περί των απαγορεύσεων...

Αν ήμουν, όμως, υπουργός Ανάπτυξης θα ασχολούμουν περισσότερο για τις 211.000 ευρώ που πετάχτηκαν σε μια κιτς αρπαχτή στο Λυκαβηττό κι όχι τόσο για το κορονοπάρτι των φτωχούληδων του θεού. Αυτή είναι, όμως, γενικότερα η κυβέρνησή μας, ακριβή στα πίτουρα και φθηνή στο αλεύρι. Γι' αυτό κι αδυνατεί να πείσει και για την ανάγκη τήρησης των μέτρων προστασίας από τον κοροναϊό ή για τους εμβολιασμούς. Τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό τής επικοινωνίας κι ενός πολιτικού αφηγήματος στιγματισμού και στοχοποίησης των άλλων ούτως ώστε ο προσωρινός ένοικος του Μαξίμου να λάμπει θριαμβευτής διά της απουσίας του από την ευθύνη...

Τι κι αν, για παράδειγμα, το 25% των κρουσμάτων είναι μαθητές και βρισκόμαστε στην κορύφωση διπλής πανδημίας, Δέλτα κι Έψιλον; Τα σχολεία θα ανοίξουν όπως έκλεισαν, με το απίθανο 50% συν ένας για να κλείσει ένα τμήμα μόνο και μόνο για να πανηγυρίζει η ακόμα πιο απερίγραπτη Κεραμέως πως τα σχολεία μας μένουν ανοιχτά για να κολλάνε τα παιδιά τους γονείς και τους παππούδες τους. Κι όσο για τα δωρεάν μοριακά τεστ, αυτά παραμένουν όνειρα απατηλά σε μια χώρα όπου φράγκα για ξόδεμα υπάρχουν μόνο για τους κολλητούς και φίλους τής εξουσίας...