Λες κι αυτός που έχει μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό, σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον που επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει κιόλας, την "αντρίλα", τη "μαγκιά" και την ξετσιπωσιά θα διστάσει να αδικοπραγήσει γιατί μπορεί να σκεφτεί πως αν τον πιάσουν, που είναι ένα μεγάλο αν, θα περάσει μερικούς μήνες ή χρόνια παραπάνω στη φυλακή. Στην περίπτωση, βεβαίως, που δεν έχει τα φράγκα να τον υπερασπιστεί ένας δικηγόρος που ξέρει και τι χρώμα εσώρουχα φορά ο δικαστής που θα δικάσει την υπόθεση...
Η πατριαρχία, η αγάπη για ιδιοκτησία είτε της ύλης είτε ανθρώπων, η πίστη ότι τα χαρακτηριστικά σου, πολλά από τα οποία απλώς σου έτυχαν και δεν τα διάλεξες ή δεν τα κέρδισες με το σπαθί σου, είναι ανώτερα από του άλλου δεν καταπολεμούνται με τα ισόβια δεσμά. Κι εδώ δεν βάζω καν στην εξίσωση πως η ίδια η αντίληψη περί ισοβίων- όταν, τέλος πάντων, τα ισόβια είναι ισόβια- αντικρούει στη νομοθετημένη σωφρονιστική ιδιότητα της τιμωρίας. Το να ισχυριστώ πως η παιδεία θα μας γλίτωνε από πολλά θα ήταν ίσως κοινοτοπία. Για κάποιο λόγο, όμως, ορισμένες απόψεις είναι κοινό κτήμα κι αυτός είναι πως έχουν βάση αληθείας...
Όλα αυτά, ωστόσο, είναι υψηλή τέχνη για τη δεξιά, η οποία συλλαμβάνει τον κόσμο στην απλοϊκότητα του πονάει χέρι, κόβει χέρι, λες κι αυτό θα μας έκανε καλύτερους από τη Σαουδική Αραβία ή το Ιράν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η εκκλησία συμπορεύεται μαζί της, αφού κατά τις δοξασίες της πρέπει να ανεχόμαστε τα πάντα σε αυτήν τη γη γιατί μας περιμένει η βασιλεία των ουρανών αν είμαστε υπομονετικοί, κοινώς κορόιδα. Προσωπικώς, προτιμώ να ρισκάρω να είμαι λίγο πιο ανυπόμονος σε αυτόν τον πλανήτη για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη κι ας μου κλείσει την πόρτα στα μούτρα ο άγιος Πέτρος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου