Ο Κ. Μητσοτάκης πολύ σύντομα θα διαπιστώσει ότι δεν είναι σε θέση να επιλέξει πολιτικό αντίπαλο. Η προσωπική του κατρακύλα θα έχει κατάληξη είτε τις βουλευτικές εκλογές είτε πολύ νωρίτερα από αυτές. Η ΝΔ μπορεί να είναι πάλι πρώτη, ο ίδιος όμως δεν θα είναι ξαναγίνει πρωθυπουργός. Όπως και κανένας άλλος που έχει ήδη διατελέσει σε αυτό το αξίωμα. Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει ραγδαία και τα απομεινάρια τής μεταπολίτευσης θα αναγκαστούν να κατανοήσουν ότι μόνο με τα απομνημονεύματά τους θα μπορέσουν να απασχολήσουν ξανά την κοινή γνώμη...
Σε αυτό το πλαίσιο, το αν ο Μητσοτάκης επιθυμεί να έχει αντίπαλο τον Ν. Ανδρουλάκη, την Ζ. Κωνσταντοπούλου ή τον Αλ. Τσίπρα δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Προφανώς και είναι πολύ λογικό να προτιμά έναν μέτριο πολιτικό, ένα μονοπρόσωπο κόμμα ή έναν ξεπεσμένο επαναστάτη αλλά οι πολίτες έχουν ήδη γυρίσει έτσι κι αλλιώς την πλάτη στο μεταπολιτευτικό σύστημα. Μπορεί να έχουν άδικο κι όλα αυτά τα πρόσωπα και τα κόμματά τους να έχουν να δώσουν ακόμα πολλά. Μόνο που η ζωή έχει συνήθως την τάση να πηγαίνει μπροστά κι όχι να είναι δίκαιη...
Είναι, επίσης, βέβαιο ότι οι πολίτες δεν θα στραφούν σε κόμματα και πρόσωπα που λειτουργούν είτε υπό τη χρηματοδότηση είτε υπό τον εκβιασμό των τραπεζιτών. Αυτός ο λαός έχει υποφέρει πολύ από τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια των τελευταίων δεκαετιών για να δώσει την εμπιστοσύνη του σε αυτούς που είτε ως κομματικοί οργανισμοί είτε ως φυσικά πρόσωπα χρωστούν σε αυτά της Μιχαλούς είτε έχουν στηρίξει πάνω τους την πολιτική τους επιβίωση ή επιστροφή. Ιδίως, μάλιστα, όταν ανέχονται, στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα και τις ωμές απειλές σε δημοσιογράφους και δεν έχουν βρει το κουράγιο τόσες ημέρες να βγάλουν έστω κι ένα δελτίο Τύπου για τα μάτια τού αριστερού κόσμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου