Αυτή την εβδομάδα ήρθαν στο φως τής δημοσιότητας καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων για το σκάνδαλο της Novartis οι οποίοι επιβεβαίωσαν το αυτονόητο: ότι δεν είναι δυνατό η πολυεθνική να πλήρωσε ένα πολύ μεγάλο ποσό για μίζες στη χώρα που αποτελούσε τη χώρα βάσης για τις τιμολογήσεις της κι αυτές να αφορούσαν μόνο γιατρούς κι όχι και τους πολιτικούς που νομοθετούσαν. Ίσως ύστερα κι από αυτή την εξέλιξη ο συγγραφέας τού Σουνίου να αναθεωρήσει τη συγγνώμη που έδωσε στους νέους του φίλους για το ότι θέλησε να βάλει μερικούς διεφθαρμένους υπουργούς, ίσως και πρωθυπουργό, στη φυλακή...
Δεν αισθάνομαι καμία λύπηση για όσους κι όσες εξευτέλισαν την Αριστερά στο συνέδριο του μπουζουξίδικου. Ιδίως για εκείνους που συμμάχησαν με αυτούς που μέχρι πριν μερικές εβδομάδες ζητούσαν την ολική κι όχι τη μερική αποπομπή τους από το ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί, ωστόσο, έχουν κι ένα δίκιο να αισθάνονται κορόιδα για το ότι έβαλαν το κεφάλι τους στον τορβά για τον μαρμαρωμένο βασιλιά κι εκείνος σχεδιάζει με βάση τις προσωπικές του και μόνο φιλοδοξίες και, ως επί το πλείστον, χωρίς να τους συμπεριλαμβάνει στα σχέδιά του...
Πρωτίστως, όμως, η όλη συμπεριφορά του είναι ατιμωτική για τον ίδιο και την προσωπική του ιστορία. Η κάποτε χρυσή ελπίδα τής ελληνικής κι ευρωπαϊκής Αριστεράς εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον λειτουργεί ως ραδιούργος Μακιαβέλι αποδεικνύοντας ότι είχαν δίκιο όλοι όσοι τον χαρακτήριζαν άφιλο. Ακόμα και τώρα θα χρησιμοποιήσει την απελπισία συντρόφων του για πολιτική επιβίωση αλλά θα τους πετάξει σαν αβαρία στην πρώτη στροφή...
Στο χωριό μου έχουμε δώσει ένα όνομα στους ανθρώπους που επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορά. Αν χρειαστεί μπορεί κάποια στιγμή να την μοιραστώ και μαζί σας, αν και νομίζω πως έχετε ήδη καταλάβει ποια λέξη είναι. Αν και νομίζω πως δεν θα χρειαστεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου