Ουρακοτάγκοι με αποψάρες...

Υπάρχουν δύο Ελλάδες, η Ελλάδα που προσβάλλει και η Ελλάδα που στέκεται με αξιοπρέπεια. Υπάρχει, για παράδειγμα, η Ελλάδα που δολοφονεί γιατί δεν της αρέσει η φυλετική καταγωγή ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός τού θύματος, που σκοτώνει ακόμα και γατάκια και η Ελλάδα που εξεγείρεται με την αδικία, που αντιστέκεται στον κατήφορο και σηκώνει κεφάλι κάθε φορά που αισθάνεται προσβεβλημένη την ανθρωπιά της. Το ποια Ελλάδα επιλέγει κανείς να υπερασπίζεται μαρτυρά και το ήθος του. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν υπερασπίζεσαι τη δικαιοσύνη όταν ζητάς κρεμάλες, όποιος κι αν είναι αυτός που θέλεις να βάλεις το κεφάλι του κάτω από τη γκιλοτίνα...

Δεν υπάρχουν μόνο "καλοί" από τη "δική μας πλευρά" ούτε μόνο "κακοί" από την "άλλη πλευρά". Όσο κοινότοπο κι απλοϊκό κι αν μοιάζει αυτό που μόλις έγραψα τόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό στη σύγχρονη ζούγκλα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου η ανθρωποφαγία ανταμείβεται με πολλά κλικ κι ο εκφραστής της καθίσταται influencer. Εξοργίζομαι όταν διαβάζω και πολλούς Αριστερούς (;) να εκφράζονται, για παράδειγμα, για τον Κ. Μητσοτάκη με όρους που θα έκαναν να κοκκινίσει ακόμα και τον πιο φανατικό ποδοσφαιρικό χουλιγκάνο. Είναι τόσο δύσκολο πια να κάνουμε κριτική, ακόμα και να εκδηλώνουμε την οργή μας, δίχως να θυμίζουμε ομιλούντα ουρακοτάγκο;...

Καταλαβαίνω ότι όταν σε κάποιον έρχεται λογαριασμός ρεύματος 1.000, 2.000 ή και παραπάνω ευρώ δυσκολεύεται να μιλήσει ήρεμα κι απλά. Δεν νομίζω, όμως, πως όλοι όσοι περνούν την ημέρα τους στο διαδίκτυο καθυβρίζοντας τον όποιο αντίπαλό τους, πραγματικό ή φανταστικό, κουβαλούν το σταυρό τού Ιησού. Μάλλον αντιμετωπίζουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πτυελοδοχεία των αποτυχιών τους, που είναι όλες δικές τους κι ας αποπειρώνται να μεταθέτουν αιωνίως την ευθύνη γι' αυτές σε άλλους. Κανέναν δεν έβλαψε και λίγη αυτοκριτική...