Θα χορτάσουμε δεξιά μέχρι να απαλλαγούμε...

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια δεξιά κυβέρνηση που καταρρέει, χρησιμοποιεί την προβοκάτσια ως πολιτικό εργαλείο. Το έκανε και η κυβέρνηση σαμαροβενιζέλων στα στερνά της, το πράττει σήμερα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τα όσα έγιναν στο ΑΠΘ ήταν, απλώς, ένα πρελούδιο καταστολής ενόψει ενός νέου αντιεκπαιδευτικού νόμου Κεραμέως και, φυσικά, των εκλογών που δεν πρόκειται να αργήσουν...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Μ. Βορίδης ή Αδ. Γεωργιάδης. Δεν πιστεύει, δηλαδή, ότι με τους μπάτσους μπορείς να επιλύεις τα κοινωνικά προβλήματα. Υιοθετεί, ωστόσο, στην πρακτική του την ακροδεξιά ιδεολογία αναγκασμένος από τους ορφανούς ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής που περιμάζεψε και οι οποίοι του έδωσαν άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία το 2019. Ο ακροδεξιός ριζοσπαστισμός δεν έχει εκλείψει με τη φυλάκιση των χιμπαντζήδων με τα μαύρα κι ούτε θα εκλείψει όσο η παραδοσιακή δεξιά αντιγράφει τη ρητορική του, μετουσιώνοντάς τη μάλιστα σε πράξη, και δεν την καταδικάζει...

Κι αν η δεξιά, επίσης διαχρονικώς, μισεί κάποιες ηλικίες περισσότερες από άλλες είναι αυτές της νιότης, που δεν κάθεται στα αβγά της αλλά παλεύει μέχρι το αδύνατο να γίνει κάποια ημέρα ιστορικό γεγονός. Φυσικά οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο και μερικές φορές ακόμα κι αν έχουν το διεκδικούν με λανθασμένο τρόπο. Δεν διαθέτουν, άλλωστε, τη σοφία, αλλά ούτε και τον κυνισμό των μεγαλύτερων. Αυτός ο κόσμος, όμως, κι αυτή η χώρα δεν θα είχε καμία αξία χωρίς τη νεότητα, όπως εξάλλου και μια ζωή που θα είχε μόνο φθινόπωρο και χειμώνα και καθόλου άνοιξη και καλοκαίρι...