Αυτοκαταστροφικός από εξάρτηση...

Όσοι γνωρίζουν την αγορά ενέργειας ζητούσαν μέτρα από την κυβέρνηση για την κατάπνιξη της αισχροκέρδειας από το περασμένο φθινόπωρο, πολύ πριν δηλαδή το μίνι παγκόσμιο πόλεμο στην Ουκρανία. Στην αρχή η κυβέρνηση αδιαφόρησε, στη συνέχεια καθησύχαζε πως μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουν όλα τελειώσει, στη συνέχεια αμφισβήτησε την αισχροκέρδεια, κάποια στιγμή την παραδέχθηκε και υποσχέθηκε μέτρα, τα οποία όμως ακόμα δεν έχουμε δει. Η πιο πρόσφατη μπάλα στην εξέδρα σχετίζεται με το ότι περιμέναμε την ΕΕ να λάβει σχετικές αποφάσεις, όταν η πλειονότητα των κρατών- μελών έχει λάβει εδώ και καιρό τις δικές της...

Ο Κ. Μητσοτάκης υποτίμησε το πρόβλημα μέχρι που και οι κρυφές δημοσκοπήσεις τού υποδεικνύουν πως είναι ο λόγος που θα χάσει τις εκλογές. Τότε γιατί καθυστερεί τόσο πολύ να πάρει αποφάσεις κι όταν το κάνει είναι too little too late; Γιατί η χώρα ποτέ άλλοτε κατά τη μεταπολίτευση, με εξαίρεση ίσως τη διακυβέρνηση Σημίτη, δεν είχε ως πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που είναι τόσο εξαρτημένος από τα μεγάλα συμφέροντα ώστε να αποδέχεται ακόμα και την πολιτική του αυτοκαταστροφή...

Όταν, συνεπώς, έχεις έναν πρωθυπουργό τόσο εξαρτημένο από τη διαπλοκή πώς να μην κατρακυλάς και στον παγκόσμιο πίνακα ελευθερίας τού Τύπου κάτω κι από τη συμπαθή Μποτσουάνα; Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών απαιτεί κι έναν ισχυρό επικοινωνιακό μηχανισμό προπαγάνδας σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία. Κι αυτόν παρέχουν στον Κ. Μητσοτάκη οι δέκα εθνικοί μας νταβατζήδες. Μέχρι να το πάρουν απόφαση κι εκείνοι πως στηρίζουν ένα καμένο χαρτί και να το εγκαταλείψουν πριν καούν και οι ίδιοι...