Ελεγκτές κι ελεγχόμενοι με την ίδια φανέλα παίζουν...

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτό για το δήθεν επιτελικό κράτος, αφορούσε την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο Μαξίμου και στον Κ. Μητσοτάκη. Ο σημερινός πρωθυπουργός εκπροσωπεί μια παράταξη και μια οικογένεια που αντιλαμβάνονται πλήρως ότι ο έλεγχος της κυβέρνησης δεν σημαίνει αυτομάτως κι έλεγχο της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, υπόφερε από αυτή την άγνοια τα τεσσεράμισι χρόνια που πρωτοκυβέρνησε...

Έλεγχος της εξουσίας σημαίνει κι έλεγχο των μηχανισμών που την ελέγχουν. Γι' αυτό κι επίσης μία από τις πρώτες κινήσεις Μητσοτάκη ήταν η καρατόμηση της Βασιλικής Θάνου από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και η σύμπτυξη των ελεγκτικών φορέων σε ένα υπό τον κολλητό του Αγγ. Μπίνη. Σε αυτό το πλαίσιο, πώς και η ΡΑΕ και η Επιτροπή Ανταγωνισμού να μην κάνουν τα στραβά μάτια στα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών κι όταν εξαναγκάζονται από την κοινωνική και πολιτική πίεση να το κάνουν να τα υποκοστολογούν; Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο τον Κ. Μητσοτάκη και τους χορηγούς του...

Ο πειρασμός τού ελέγχου των αρμών τής εξουσίας θα είναι μεγάλος και για την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση. Αν, άλλωστε, μπεις στην πολιτική ταλαιπωρία να αλλάξεις το βαθύ κράτος με κάτι πρέπει να το αντικαταστήσεις και το ότι μπορείς να το κάνεις με τους δικούς σου όρους και προϋποθέσεις αυξάνει και τον κίνδυνο οικειοποίησης των θεσμικών αντίβαρων. 

Γι' αυτό και μία από τις πρώτες κινήσεις τής δεύτερης φοράς Αριστερά πρέπει να είναι η καθιέρωση γενικών γραμματέων υπουργείων με θητεία μεγαλύτερη του ενός εκλογικού κύκλου. Την πρώτη φορά "απλώς" θεσμοθετήθηκε, την επόμενη πρέπει και να εφαρμοστεί...