Οι λύκοι τα λυκόπουλά τους...

Ο υιός Μητσοτάκη, όπως άλλωστε κι ο μπαμπάς πριν από αυτόν, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινούσε την επαγγελματική- πολιτική του καριέρα από το ίδιο σημείο εκκίνησης με τον υιό κάποιου "κοινού θνητού". Όποιος το πίστευε μάλλον έχει θεοποιήσει τόσο πολύ στο μυαλό του τον καπιταλισμό που πιστεύει ότι μόνο οι τεμπέληδες δεν τα καταφέρνουν στη ζωή τους και πως αν προσπαθήσεις το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να επιτύχεις. Κι επειδή ακριβώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο γι' αυτό και το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη θα παραμένει επίκαιρο...

Μόνο, όμως, όταν η αξιοκρατία θα γίνει ο κανόνας θα μπορούμε να κατηγορούμε εξ άμβωνος τον όποιο Μητσοτάκη. Πόσοι από εμάς, άλλωστε, θα είχαμε προτιμήσει ή συστήσει σε μια εργασία έναν πιο άξιο από τον γιο, την κόρη, τον αδελφό ή τον φίλο μας; Αν απαντήσουμε με ειλικρίνεια στον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι περισσότερο φθονούμε τον Κυριάκο που μπορεί και τοποθετεί τα παιδιά του σε καλά αμειβόμενες θέσεις, όπως είχε τοποθετήσει και τον ίδιο ο δικός του μπαμπάς, παρά τον επικρίνουμε...

Ομοίως, στην κυβερνώσα Αριστερά οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί όταν δείχνουν με το δάχτυλο τους πολιτικούς τους αντιπάλους για φαινόμενα νεποτισμού. Υπάλληλοι της Βουλής, άλλωστε, δεν έχουν τοποθετηθεί μόνο παιδιά δεξιών, έτσι δεν είναι;... 

Στην Ελλάδα, ωστόσο, ο θεσμός τής οικογένειας έχει θεοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που στο όνομά της επιτρέπονται τα πάντα. Όταν, όμως, η οικογένεια προηγείται της κοινωνίας μην περιμένετε ο νοητός ήλιος τής δικαιοσύνης να θυμηθεί τη χώρα μας...