Αντί να τους χέσουμε δεν είναι προτιμότερο να τους νικήσουμε;...

Αν κάτι έπρεπε να διδάξουν τους προοδευτικούς πολίτες οι εκλογές- βουλευτικές κι αυτοδιοικητικές- του 2023 ήταν πως τον  Κ. Μητσοτάκη, τον Αχ. Μπέο, τον Αδ. Γεωργιάδη, τον Αρ. Πορτοσάλτε και κάθε μητσοτάκη, μπέο, γεωργιάδη και πορτοσάλτε δεν θα τους νικήσουμε αν τους γαμήσουμε, τους χέσουμε ή τους βάλουμε σε ένα σάκο. Δεν είναι, άλλωστε, τα πρόσωπα που είναι αντίπαλοι αλλά οι ιδεοληψίες και οι πρακτικές που κουβαλούν μαζί τους. Δεν θα τους νικήσουμε αν πέσουμε κι εμείς στη λάσπη ή, για να το θέσω καλύτερα, δεν θα έχει κανένα νόημα να τους νικήσουμε πέφτοντας στη λάσπη τους...

Δεν είναι ζήτημα σεμνοτυφίας, πολιτικού ορθολογισμού ή καθωσπρεπισμού ο δημόσιος λόγος σου να μην είναι καφενειακός. Όταν απευθύνεσαι άμεσα ή έμμεσα στην κοινωνία δεν ξεπλένεις τα πιο χυδαία της αντανακλαστικά υιοθετώντας ρητορική Δελφινάριου, ακόμα κι αν στόχος σου είναι πρόσωπα που δεν αξίζουν κανένα σεβασμό. Ιδίως, μάλιστα, όταν στοχεύεις τέτοια πρόσωπα έχεις ευθύνη να μην αντιγράφεις τα γηπεδικά τους χαρακτηριστικά...

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι ακόμα πολιτικός. Αυτό είναι και καλό γιατί δεν είναι ξύλινος, είναι όμως και κακό σε ένα ορμπανικό, προπαγανδιστικό περιβάλλον. Η απειρία του, εξάλλου, γίνεται μεγαλύτερο εμπόδιο όταν κάποιοι γύρω του είναι επίσης άπειροι κι ακόμα μεγαλύτερο όταν είναι και μέτριοι. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία ημέρα, αλλά στις επόμενες 100 πρέπει να χτιστεί αλλιώς sic transit gloria mundis ή πιο λαϊκά αντίο πολιτική ζωή...