Δεν θα δικάσει ο λαός τους φονιάδες των Τεμπών, χωρίς το λαό όμως δεν θα δικάζονταν ποτέ...

Δεν θα δικάσει η Μαρία Καρυστιανού τους φονιάδες τής κόρης της. Δεν έχει ούτε τη θεσμική ιδιότητα ούτε την απαραίτητη απόσταση από τα γεγονότα για να το κάνει με επιτυχία. Ούτε θα δικάσουμε εμείς, η κοινή γνώμη, τους φονιάδες των Τεμπών. Τα λαϊκά δικαστήρια σχετίζονται περισσότερο με το θυμικό και λιγότερο με το δίκαιο. Η Μαρία Καρυστιανού, ωστόσο, οι υπόλοιποι γονείς των θυμάτων κι ο λαός όχι μόνο δικαιούνται αλλά επιβάλλεται να αγωνιστούν μέχρι τέλους για να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη...

Η κοινωνική αφύπνιση ύστερα από την απελπισία τού σαράντα τακατό θέλω να ελπίζω πως βρήκε αφορμή με τα Τέμπη και δεν θα αρχίσει και δεν θα τελειώσει εκεί. Φυσικά δεν περιμένω να βγούμε στους δρόμους με την ίδια μαζικότητα και για τους νεκρούς τής Πύλου στη δική τους επέτειο ενός έτους από το χαμό τους. 

Μακάρι να το κάνουμε, αλλά εκείνοι ήταν μελαμψοί, αλλόθρησκοι μετανάστες κι όχι τα παιδιά μας, επομένως η ευαισθησία μας μάλλον θα βρει στον τοίχο των στερεοτύπων. Είναι, όμως, μια καλοδεχούμενη αρχή το ότι δηλώσαμε παρούσες και παρόντες απέναντι σε ένα καθεστώς το οποίο στηρίζεται στην ομερτά...

Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας για να κάνουμε το σκοτάδι φως γιατί φυσικά και δεν μπορεί να είναι ανεκτό από τους προοδευτικούς πολίτες να απαλλαγούμε από το καθεστώς Μητσοτάκη για να το αντικαταστήσουμε από τον ακροδεξιό βόθρο. Όλες κι όλοι κρινόμαστε, άλλωστε, από τις πράξεις κι όχι από τα λόγια μας. Ας είναι, όμως, η 28η Φεβρουαρίου 2024 η απαρχή τεκτονικών κοινωνικών εξελίξεων που θα οδηγήσουν σε αυτό που θα ήταν δίκαιο να είχε συμβεί από πέρυσι, στη δικαιοσύνη παντού δηλαδή...