Αν στις 9 Ιουνίου δεν έχεις σφυγμό στις 10 δεν θα έχεις πολιτική ζωή...

Η κοινωνία βράζει. Κι αν οι φοιτητές και οι αγρότες είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα δημοσκοπικά στοιχεία για την ακρίβεια και την ασφάλεια επιβεβαιώνουν ότι το κυβερνητικό ρετουσάρισμα της πραγματικότητας χωλαίνει. Εδώ, όμως, υπεισέρχεται ο παράγοντας αντιπολίτευση, ο οποίος χωλαίνει ακόμα περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ απουσιάζουν από τα πεζοδρόμια, ενώ το ΚΚΕ αισθάνεται ικανοποιημένο στην περιχαράκωσή του...

Η κοινωνία βράζει τώρα, μπορεί αύριο μεθαύριο και για διαφορετικούς λόγους να μην βράζει. Συνεπώς, η στρατηγική και η τακτική τής αντιπολίτευσης ναι μεν πρέπει να έχει κι ένα πιο μακροπρόθεσμο χαρακτήρα, αλίμονο όμως αν δείχνει να αδιαφορεί για το σήμερα. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να έχει πάει ήδη ο Κ. Μητσοτάκης στα μπλόκα κι ο Στέφανος Κασσελάκης κι ο Ν. Ανδρουλάκης ακόμα να το σκέφτονται. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να ανεβούν και σε τρακτέρ από το να τους πατήσει ο επικοινωνιακός οδοστρωτήρας Μητσοτάκη...

Το ΠΑΣΟΚ είναι εκβιαζόμενο κι έχει έναν αρχηγό που δεν μπορεί για παραπάνω. Κατανοώ, επίσης, πως ο Κασσελάκης χρειάζεται χρόνο κι ένα business plan δεν βγαίνει από τη μία ημέρα στην άλλη. Ο χρόνος του, ωστόσο, λήγει στις 9 Ιουνίου, την ημέρα των ευρωεκλογών. Αν εκείνη την ημέρα δεν έχει καταφέρει η κυβερνώσα Αριστερά να δείξει σημάδια ζωής και νίκης στις βουλευτικές εκλογές, τότε θα έρθουν άλλα πρόσωπα κι άλλα σχήματα να καλύψουν το κενό. Είναι τόσο απλό...