Σκέψεις ενός απαίσιου, άχρηστου, ανεπρόκοπου και γρουσούζη...

Όταν ο Ρ. Ρέιγκαν αποκάλεσε τη Σοβιετική Ένωση αυτοκρατορία τού κακού δεν πρόσθεσε κάτι νέο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία. Ανέκαθεν οι αντίπαλοι προσέδιδαν δαιμονικά χαρακτηριστικά ο ένας στον άλλο προκειμένου οι ίδιοι να φαίνονται ανώτεροι. Υπό αυτή την έννοια όταν ο Αδ. Γεωργιάδης αποκαλεί συλλήβδην τους Αριστερούς "απαίσιους, άχρηστους, ανεπρόκοπους και γρουσούζηδες" δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποδεικνύει ότι ο φασισμός από περιθωριακός και στη συνέχεια ανεκτός έχει μετατραπεί σε κυρίαρχο πολιτικό λόγο...

Το έχω ξαναγράψει, το γράφω και τώρα: αυτή η εκλογική μάχη θα είναι η πιο βρόμικη των τελευταίων χρόνων γιατί θα είναι και η πιο αμφίρροπη. Δεν περιμένω, συνεπώς, να συγκρουστούν προγράμματα, αλλά να γίνουν μάχες χωρίς γάντια, με προσωπικές αναφορές και σκανδαλώδεις απολήξεις. Όποιος περιμένει να γίνει σοφότερος για την υγεία, την παιδεία, την οικονομία ή το κράτος δικαίου θα είναι μάλλον ανώφελο να ανοίξει την τηλεοπτική του συσκευή...

Από την άλλη, ωστόσο, ας αναλογιστούμε αν κι εμείς οι ψηφοφόροι, που ξημεροβραδιαζόμαστε παρακολουθώντας "Survivor", επιθυμούμε πραγματικά να αποφευχθούν οι λασπομαχίες ούτως ώστε να μάθουμε περισσότερα για τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία ή τις τράπεζες. Αν δεν γουστάραμε τον απόπατο δεν θα τον τιμούσαμε με υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Κι αν ειλικρινώς προτιμούσαμε τη σοβαρότητα πολιτικοί όπως ο Αδ. Γεωργιάδης θα δούλευαν στο τσίρκο κι όχι σε υπουργικό γραφείο...