Του τα έδωσε όλα ο λαός το '19, του έδωσε πίσω τα Τέμπη...

Δεν είμαι κατά των δεύτερων ευκαιριών. Ουδείς αλάνθαστος, άλλωστε, κι όποιος δεν συγχωρεί, κινδυνεύει και να μην συγχωρεθεί. Για να ζητάς, ωστόσο, δεύτερη ευκαιρία, όπως ζητά ο Κ. Μητσοτάκης τώρα, πρέπει να συντρέχουν κι ορισμένες προϋποθέσεις: να έχεις ζητήσει συγγνώμη για τα λάθη σου και να μην ήξερες ότι ήταν λάθη όταν τα διέπραττες. Α, και κάτι ακόμα, το αίτημα να αφορά πράγματι δεύτερη ευκαιρία κι όχι τη χιλιοστή...

Τίποτα από όλα αυτά, ωστόσο, δεν ισχύει για τον πρωθυπουργό. Πρώτον, δεν έχει ζητήσει συγγνώμη, αφού συγγνώμη είναι το "έφταιξα" κι όχι το "έφταιξε όποιος έχει κυβερνήσει τη χώρα από τον Τρικούπη". Δεύτερον, γνώριζε ότι επί τέσσερα χρόνια απαξίωνε με δόλο το σιδηρόδρομο, έχοντας αποδεχθεί ενδεχομένως ακόμα και το χειρότερο σενάριο. Τρίτον, κυβερνά ήδη τέσσερα χρόνια, διετέλεσε υπουργός για δυόμισι έτη, βουλευτής για 19 και γόνος από πάντα. Για ποια δεύτερη ευκαιρία, συνεπώς, να μιλάμε;...

Τον Ιούλιο του 2019 ο Κ. Μητσοτάκης κέρδισε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 158 εδρών, προηγουμένως οι περισσότερες περιφέρειες και δήμοι είχαν γίνει "γαλάζιοι" και η χώρα, χάρη στον "επάρατο" ΣΥΡΙΖΑ, είχε βγει από τα μνημόνια και είχε, για πρώτη φορά στα χρονικά, δημοσιονομικό μαξιλάρι 37 δισ. ευρώ. Ούτε η πανδημία, άλλωστε, ούτε ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορούν να χαρακτηριστούν δικαιολογίες για το ότι δεν καταπολέμησε το ρουσφέτι ή τη γραφειοκρατία στο Δημόσιο. 

Ίσα ίσα που οι περίοδοι κρίσης απαιτούν περισσότερο από τις άλλες την αξιοποίηση των ικανότερων. Αφήστε που η ΕΕ αντιμετώπισε αυτές τις κρίσεις τελείως διαφορετικά από τη δημοσιονομική κι αντί για λιτότητα μοίρασε χρήμα κι ανάστειλε υποχρεώσεις. Το πρόβλημα, συνεπώς, δεν είναι ότι ο Μητσοτάκης χρειάζεται οκτώ χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο του. Το μεγάλο πρόβλημα θα είναι αν του δώσουμε αυτά τα οκτώ χρόνια...