Οι κροκόδειλοι δεν δακρύζουν, απλώς αναπαριστούν με τελειότητα τον πόνο...

Οι νεκροί των Τεμπών δεν θυσιάστηκαν για να γίνει καλύτερος ο σιδηρόδρομος. Όπως δεν είχε θυσιαστεί κι ο Παύλος Φύσσας για να απαλλαγεί η χώρα από τους χιμπατζήδες με τα μαύρα. Δεν το επέλεξαν να σταυρωθούν κι ας σταυρώθηκαν. Όσοι, επομένως, ασκούν πολιτική με τη σημειολογία και τους συμβολισμούς μάλλον είναι οι ίδιοι που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Αριστεροί και δεξιοί...

Όπως είναι τραγικό και η δημόσια συζήτηση γύρω από την τραγωδία να επικεντρώνεται στο αν υπήρχε τηλεδιοίκηση στη Λάρισα ή όχι. Προφανώς είναι κι αυτό ένα ζήτημα, το οποίο πολύ πιθανό να στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους. 

Το ότι, όμως, αυτοί σκοτώθηκαν στα Τέμπη ήταν μια τυχαιότητα. Θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί οπουδήποτε αλλού. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό να διορθώσουμε για την επόμενη ημέρα. Τα υπόλοιπα είναι μικροπολιτική πάνω σε πτώματα...

Ούτε αυτήν τη φορά το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο ούτε θα λάμψει η αλήθεια ούτε θα δικαιωθούν οι νεκροί. Κανείς με λίγη ή πολλή εξουσία στα χέρια του δεν νοιάζεται γι' αυτούς... 

Από τη στιγμή που σε μερικές εβδομάδες έχουμε εκλογές θα τους σκυλεύσουν, όπως σκύλεψαν τους νεκρούς στη Μάνδρα και στο Μάτι. Κι αν οι μεν σκυλεύουν με περισσότερη μετριοπάθεια από τους δε, πόση σημασία έχει αυτό για τις οικογένειες που θρηνούν τους δικούς τους ανθρώπους και για τους πολίτες που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν; Οι κροκόδειλοι δεν δακρύζουν, απλώς αναπαριστούν με τελειότητα τον πόνο...