Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει εργαλειοποιήσει τον πατριωτισμό μόνο ως τελευταίο καταφύγιο, κατά τη γνωστή ρήση. Στην πραγματικότητα το έχει κάνει από την εποχή που ήταν αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης κι έπαιζε παιχνιδάκια με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα ήταν, μάλιστα, αστείο αν δεν ήταν προδοτικό: ο πρωθυπουργός που έχει συμφωνήσει μόνος του με τον Τ. Ερντογάν για τη μοιρασιά τού Αιγαίου να στέλνει τον αναρίθμητο στρατό των τρολ του να κοπιάρει τον Ντ. Τραμπ ακόμα και στη φρασεολογία για έναν εθνικισμό που μπάζει από παντού απληστία...
Όπως είναι, όμως, λογικό η πιστή αντιγραφή, όταν δεν προσαρμόζεται στα διαφορετικά δεδομένα κάθε χώρας, κάποιες φορές οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, το να χαρακτηρίζεις δημοσίως έναν άνθρωπο κακό και υστερικό, όπως αρκετές φορές κάνει ο πρόεδρός τους, μπορεί να έχει και το γούστο του. Όταν, όμως, ο Αδ. Γεωργιάδης χρησιμοποιεί τα ίδια επίθετα για την Ζ. Κωνσταντοπούλου τότε η χυδαιότητα συμπεριλαμβάνει κι έναν αδιόρατο για τον ίδιο τον εκφορέα της αυτοσαρκασμό...
Το υποθέταμε από το βράδυ των εκλογών τού Ιουνίου του 2023 πόσο δυσλειτουργική θα ήταν η μόλις εκλεγείσα τότε Βουλή με τόσους πολλούς αρχηγίσκους κι αυτό αποδείχθηκε στην πορεία. Συνεπώς δεν με βρίσκει αντίθετο μια αύξηση του ορίου εισόδου στο Κοινοβούλιο στο 5%, χωρίς όμως το μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα το οποίο είναι και η επιτομή τής ληστείας τής λαϊκής ψήφου. Η Ελλάδα το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι μια επανάληψη της αυτοκαταστροφικής Δημοκρατίας τής Βαϊμάρης στο όνομα μιας απλής αναλογικής που έχει αρκετές φορές αποδείξει το κομματικό της σύστημα ότι δεν έχει την ωριμότητα για να διαχειριστεί επ' εθνική ωφελεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου